ก๊วนคานทองกับแก๊งพ่อปลาไหล ตอนที่ 15 วันที่ 9 พ.ค. 57
"เท่าที่นับ ตอนนี้แกก็เหลือแค่สามชีวิต มอบตัวซะเถอะ พิภพ"สารวัตรเข้ามา พร้อมเป้ และกฤษฎา และตำรวจอีกจำนวนหนึ่ง ทั้งหมดถือปืนเล็งไว้
"วางอาวุธ! พวกคุณถูกจับแล้ว"
พิภพเจ็บใจมาก ช้างกับชาย1 และลูกน้องทั้งหมด ยังไม่ยอมแพ้
เสียงว.ที่ตั้งอยู่บนโต๊ะดังขึ้น
"ตำรวจเข้าล้อมจับแล้ว มันรู้จุดนัดพบของเรา"
ตามมาด้วยเสียงปืนดังมาจากว. จากนั้นเสียงว.ก็ขาดหายไป...พิภพอึ้ง
"รู้มั้ยว่า...หนอนที่แกพยายามหาตัวอยู่น่ะ ใคร?"
มาร์กหันไปจะเดินขึ้นหาด ก็ต้องชะงัก ตำรวจถือปืนเล็งไปที่มาร์ก มาร์กหน้าซีด ค่อยๆชูมือขึ้น แล้วหันไปมองเจตต์ข้างหลัง เจตต์ยืนสบาย นิ่งๆ ยิ้มให้มาร์ก มาร์กรู้ได้ทันทีว่า เจตต์คือหนอนบ่อนไส้ เจ็บใจ
ตำรวจเข้ามาคุมตัวของมาร์กไว้ เจตต์ยืนดูด้วยความสะใจ
พิภพเจ็บใจ
"ไอ้เจตต์!"
"พี่ชายที่ต้องสูญเสียน้องสาวไป เพราะถูกคนของแกล่อลวง แล้วพาไปขายเมื่อสองปีที่แล้วไง...น้องมันหนีมาได้ แต่พวกแก ก็ตามมาฆ่าอย่างไม่ปรานี พอข่าวนี้ปรากฏออกสื่อ แกก็เริ่มทำทุกอย่างเพื่อป้ายสีให้ฉันตกเป็นจำเลยของสังคม เพื่อเบี่ยงเบนความสนใจไปจากตัวเอง"
พิภพอึ้ง เต็มไปด้วยความโกรธ หาทางหลุดไปจากสถานการณ์นี้
"แต่แกอย่าลืม ว่าเหยื่อของแก มีคนที่รักและรักเธออยู่ ไม่เหมือนแก ที่ตายไป ก็ไม่มีใครอาลัยรัก นอกจากสาปส่งไม่ให้ผุดไม่ให้เกิด"
เจตต์ยืนมองมาร์กถูกควบคุมตัว ห่างออกไปเรื่อยๆ
"และไอ้เจตต์...ก็เป็นพี่ชายที่รักน้องสาวมาก ยอมทำได้ทุกอย่างเพื่อเรียกร้องความยุติธรรมให้กับน้องสาวที่ตายไป"
เจตต์เงยหน้ามองบนท้องฟ้า คิดถึงน้องสาวที่ตายไป...น้ำตาซึม ยิ้มให้กับท้องฟ้านั้น
ห้องในเรือยอร์ช วายุบุตรมองพิภพอย่างชิงชังเคียดแค้น
"ทำไมแกถึงได้เลวชาติได้ขนาดนี้ เพราะอะไร เงินเหรอ หรือว่าอำนาจที่ทำให้แกอิ่มเอมและมีความสุข ทำให้แกรู้สึกเหนือกว่า ทั้งๆที่เหยื่อที่แกเหยียบย่ำเป็นเพศแม่ของแกเอง"
ณัฎฐาลินีถึงกับน้ำตาซึม...เหมือนภาพฉายซ้ำชีวิตของตัวเอง
"ถ้าแม่แก น้องสาวแก หรือผู้หญิงที่แกรักโดนกระทำอย่างที่เหยื่อของแกโดน แกจะรู้สึกอะไรบ้างมั้ย"
"ไม่ว่ะ"
ทุกคนอึ้ง
"เพราะอย่างเดียวที่ทำให้ฉันรู้สึกแย่หรือเจ็บปวดได้ คือ แกชนะฉัน แกได้ แต่ฉันไม่ได้"
วายุบุตรและทุกคนอึ้ง
"อย่าไปเสียเวลาพูดให้มันสำนึกผิดเลย คนอย่างมันก็เป็นเหมือนบัวที่อยู่ในตม ไม่มีวันโผล่พ้นน้ำขึ้นมารับแสงอาทิตย์ ไม่ได้มีแค่ฉันที่พลาดเพราะความมั่นใจ แกก็เหมือนกัน! ถึงเวลาแห่งการชดใช้แล้ว ขอให้มีความสุขในคุก ขอให้ได้สามีหล่อๆในนั้นนะ คุณพิภพ" ณัฎฐาลินีบอก
"วางอาวุธ แล้วมอบตัวซะ" สารวัตรบอก
ช้าง และลูกน้องทุกคนยังลังเล พิภพฉวยจังหวะนั้น แย่งปืนมาจากวายุบุตร ช้างและลูกน้อง ยิงใส่ตำรวจทันที กฤษฎา และเป้หลบเข้าที่กำบัง
ณัฎฐาลินีกับสิริมารีบหาที่หลบวิถีกระสุน แล้วไปช่วยผู้หญิงต้อนไปหาที่กำบังที่ปลอดภัย
ช้างและลูกน้องถูกสอยจนร่วงไปทีละคน จนหมด พิภพยังคงแย่งปืนกับวายุบุตร
สารวัตรตัดสินใจหาจังหวะยิงพิภพเข้ากลางหลัง กระสุนฝัง ร่างผงะ เซไปที่มุมหนึ่ง พิภพค่อยๆร่วงหล่นลงไปกองกับพื้น แน่นิ่ง ทุกคนคิดว่าพิภพสิ้นใจ ยืนมองอย่างอนาถ
วายุบุตรเดินมา จะมาหาณัฎฐาลินี สิริมามองอย่างปวดใจ
ทันใดนั้นพิภพที่หยิบปืนที่ซ่อนอยู่ พลิกตัวมา เล็ง สิริมาเห็นรีบวิ่งเอาตัวไปบังวายุบุตรเอาไว้
พิภพเหนี่ยวไก กระสุนเจาะร่างของ เธอผงะด้วยความเจ็บปวด
สารวัตรยิงใส่พิภพอีกนัด สิ้นใจลงอย่างทรมาน สิริมาล้มอยู่ในอ้อมแขนของวายุบุตร
สารวัตรรีบหยิบว.เรียกกำลังสนับสนุนพร้อมเตรียมรถพยาบาลทันที แล้วไปช่วยพวกผู้หญิงให้ออกไปจากโกดัง
ณัฎฐาลินีเข้ามาดูอาการของสิริมาข้างๆวายุบุตร พร้อมกฤษฎาและเป้
"สิริมา ทำใจดีๆไว้นะ มารับกระสุนแทนผมทำไม ทำอย่างนี้ทำไม"
"เพราะฉันรักคุณ ฉันทำได้ทุกอย่างเพื่อคุณ"
"ไม่ต้องพูดแล้ว พอแล้ว แข็งใจไว้นะ"
"ไม่ต้องห่วง ฉันไม่เจ็บเลย ให้ฉันพูดก่อนที่จะไม่มีโอกาสพูดเถอะ"
วายุบุตรน้ำตาซึม ณัฎฐาลินีสะเทือนใจมาก
"จำได้มั้ย ฉันเคยบอกว่า ไม่ว่ายังไงฉันก็จะไม่มีวันทรยศคุณ ฉันทำตามที่พูดนะ"
"ผมเชื่อไ
สิริมาพูดกับณัฎฐาลินี
"คุณอาจจะคิดว่าฉันโง่ แต่ถ้าคุณเปิดใจรักวายุได้ทั้งใจ คุณอาจจะทำแบบฉันก็ได้"
"ฉันขอโทษ...ฉันไม่ได้ตั้งใจที่จะว่าคุณแบบนั้นจริงๆ"
"ฉันโง่จริงๆ แต่จะเป็นไรไปในเมื่อฉันทำอย่างเต็มใจ เพื่อให้คนที่ฉันรักปลอดภัย ... ขอบคุณนะคะสำหรับทุกอย่าง คุณเป็นคนดี น่าเสียดาย ที่คุณไม่ได้เกิดมาเพื่อฉัน แต่ฉันเกิดมาเพื่อคุณนะ"
"ผมรู้ สิริมา ผมรู้ดี...ว่าคุณทำทุกอย่างเพื่อผม ผมรู้...ขอบคุณนะ"
สิริมายิ้มทั้งน้ำตาให้วายุบุตร จับใบหน้าของวายุบุตรเอาไว้อย่างทนุถนอมก่อนจะค่อยๆหมดลมหายใจในอ้อมแขนของเขา
วายุบุตรเสียใจมาก กอดสิริมาเอาไว้ ท่ามกลางความสะเทือนใจของทุกคน
ชาโนพร้อมที่หน้าเซ็ตกับเจ๊ฟู หยาดทิพย์และทีมงาน เมอร์ดี้นั่งรออยู่อย่างหงุดหงิด
เมธาวลัยจูงปินัทธาเข้ามาพร้อมกับภัทรวลัย ในสภาพน้ำผึ้งหน้าเละ
"เหย จะดีเหรอ ช่อมนิดนึงมะ ไม่เสียเวลาเท่าไหร่หรอก" ปินัทธาบอก
"เออ จริง" ภัทรวลัยสนับสนุน
"ฟังนะ...เหตุผลที่ฉันขอแกถ่ายหน้าเละๆแบบนี้เพราะฉันเพิ่งปิ๊งไอเดียว่า ความงามของผู้หญิงไม่ได้อยู่ที่เครื่องสำอางที่ประโคมอยู่บนหน้า แต่อยู่ที่เมื่อเธอเปลือยความรู้สึกข้างในออกมาให้เห็นความจริงใจ"
ภัทรวลัยกับปินัทธาอึ้ง "หือ?"
"เซ็ตสุดท้ายวันนี้...คนที่เห็นแกบนปก IT’A A Must Thailand ของฉัน จะต้องได้เห็น...น้ำผึ้ง ปินัทธาที่งดงามที่สุดเท่าที่คนเคยเห็นมา น้ำผึ้ง ปินัทธา ผู้ไม่ขลาดกลัวที่จะบาดเจ็บ แม้รู้ว่าจะต้องสูญเสียความรัก น้ำผึ้งผู้มีรักแท้"
ภัทรวลัยต่อให้
"เพราะรักแท้คือการเสียสละ"
"รักที่แกมีให้คุณพีศ"
ปินัทธาปล่อยโฮออกมาอีกรอบด้วยความซาบซึ้งในตัวเพื่อน
"ซึ้งอ่ะ!"
"เฮ้ยๆ พอๆๆ เลอะอย่างที่เลอะเมื่อกี้กำลังสวย ถ้าเลอะไปกว่านี้ ไม่ได้เรียกงาม"
"แล้วเรียกอะไร"
เพื่อนทั้งสองโพล่งบอก "เงือก!"
เธอหยุดร้องทันที รีบเดินไป
"ถ่ายค่ะถ่ายๆๆ พร้อม!"
เมอร์ดี้ โตโต้ ตมิสา ชาโน หยาดมิพย์ เจ๊ฟูและคนทั้งกองเห็นหน้าน้ำผึ้งแล้วเหวอ เมธาวลัยอธิบายคอนเซ็ปต์
"ทุกคนฟัง"
บรรยากาศการโพสต์ถ่ายแบบของปินัทธาและเมอร์ดี้เชตนี้ ในอารมณ์ที่เธอคือผู้พ่ายแพ้ เมอร์ดี้ชนะ เธอเจ็บปวด เมอร์ดี้เยาะเย้ย โตโต้ ตมิสาสังเกตการณ์ดูแลอยู่ที่มุมหนึ่ง เมธาวลัยคุยกับเจ๊ฟูอยู่ใกล้ๆ
"บอกชาโน ว่าเซ็ตที่ถ่ายเมื่อวานให้ลงข้างใน ส่วนวันนี้เอาขึ้นปก"
"ค่ะ"
เจ๊ฟูกลับเข้าไปบิ้วต์นางแบบต่อ
"เลิศค่ะเลิศ อินเนอร์ค่ะอินเนอร์ เมอร์ดี้คิดไว้นะลูก..ชริ สมน้ำหน้านังป้าหน้าเอ๊กซ์ปาย (expired) ในที่สุดแกก็แพ้ จะบอกอะไรให้นะ ผู้ชายเค้าเกิดมา เพื่อฉัน ไม่ใช่เพื่อหล่อน"
ปินัทธาน้ำตาซึม สะเทือนใจ ชาโน เจ๊ฟู หยาดทิพย์อึ้ง ชะงัก จนลืมกดชัตเตอร์
"อีเจ๊ แรงไปป่ะ"ชาโนถาม
"เหรอ...เออว่ะ ลืมไป แต่เจ๊ทำเพื่อช่วยอินเนอร์นางแบบ"
"ไหวป่ะ น้ำผึ้ง" เมธาวลัยถาม
"ไหว ถ่ายเลย บิ้วต์มาอีก แรงๆ ชอบ"
ทุกคนร้อง "เหย"
"เพื่อนป้า มันเสพย์ติดความเจ็บปวดค่ะ อย่าไปแคร์ จัดไป"
เจ๊ฟูบิ้วต์ต่อ
"คุณน้ำผึ้งคิดไว้นะคะ...ฉันยอมรับว่าแพ้ แต่ฉันจะสู้ต่อไป อย่าชะล่าใจไปนะยะหล่อน แพ้เป็นพระ ชนะเป็นมาร เคยได้ยินมั้ย เมอร์ดี้ๆค่ะเมอร์ดี้ ฮ่ะๆๆ อย่ามโนค่ะป้า แพ้แล้วแพ้เลย! โลกนี้ไม่มีพื้นที่ให้ผู้แพ้"
"อร๊าย เจ็บที่สุด"
ทุกคนหันมาทำงานต่อ เจ๊ฟูก็บิ้วต์ต่อ ดรณ์วิ่งเข้ามาพร้อมมือถือ
"พี่เม...โอย หาตัวยากจัง จิลจะคุยด้วย ด่วนที่สุด"
เธอรับมือถือมา เดินแยกไป
"ฮัลโหลจิล ว่าไง"
สองนางแบบโพสต์ท่าถ่ายแบบไปเรื่อยๆ ตามการบิ้วต์ของเจ๊ฟู
จิลลาแบกกระเป๋าเสื้อผ้ามาค้างคืนกับแสนสุข เธฮกำลังเดินเข้าบ้าน
"ทำไมติดต่อยากจัง หา"
"มีเรื่องวุ่นวายเต็มไปหมดเลย มีเรื่องด่วนอะไร"
จิลลากระซิบกลัวแสนสุขได้ยิน
"เค้าเพิ่งคุยกับพี่ตรัยคุณเมื่อคืน เค้าจับผิดได้"
"จับผิดเรื่อง"
"พี่ตรัยคุณท่าทางจะเป็นเกย์ชัวร์ แล้วรู้มั้ยว่าพี่ตรัยคุณเมาท์เรื่องตัวเองทางโทรศัพท์กับใคร"
"บอกให้หมดๆทีเดียวเลยได้มั้ย ขยักอยู่ได้"
"โอย! ไม่ลุ้นเลย! ก็ได้...พี่ตรัยคุณคุยกับผู้ช่วยตัวเองที่ชื่อไทเกอร์"
"ไอ้ไทเกอร์น่ะเหรอ"
"เออ พี่ตรัยคุณบอกเค้าเองว่าสนิทกับไทเกอร์ แต่ไม่ยอมบอกว่า สนิทขั้นไหน ดูมีพิรุธมาก ไม่ใช่สนิทกันธรรมดาๆแน่ๆ เผลอๆ อาจจะฟิชเจอริ่งกันแล้วก็ได้"
เธออึ้ง
"วันนี้เค้ามาค้างกับคุณย่า ตัวเองกลับพรุ่งนี้ใช่มั้ย จะได้อยู่รอเมาท์เรื่องนี้ต่อว่าจะจัดการต่อยังไงดี สนุกจังเลยอ่ะ ตื่นเต้นๆ"
"โอเค พรุ่งนี้เจอกัน"
จิลลาวางสาย ลากกระเป๋าเข้าบ้าน
"คุณย่าขา หนูมาค้างเป็นเพื่อนค่ะ"
เธอครุ่นคิด สงสัยความสัมพันธ์ของไทเกอร์และตรัยคุณ
"มิน่า ตอนมาที่นี่ มันทำท่าและพูดจาแปลกๆ"
สองนางแบบถ่ายช็อตสุดท้าย
"เลิกกอง" ชาโนบอก
ทุกคนปรบมือ แล้วก็ช่วยกันเก็บของ
โตโต้และตมิสาเข้ามาช่วยพยุงน้ำผึ้งไปนั่งพักที่เก้าอี้ ทิ้งเมอร์ดี้ที่ไม่มีใครสนใจ เธอกระฟัดกระเฟียดไปนั่งเอง เพื่อนทั้งสองเข้าไปหา
"เป็นไง"
"รู้สึกดีและก็คิดได้ระหว่างทำงานว่า การอยู่บนคานต่อไป มันก็สบายใจดีอยู่นะ"
"สบายใจแต่อาจจะไม่สบายตัวนะคะ" ตมิสาบอก
"เหย บำบัดด้วยวิธีอื่นก็ได้ เช่นช็อปปิ้ง เข้าสปา"
"มีเงินเหรอ" ภัทรวลัยถาม
"นั่นสิ...เอาใหม่ ไปนั่งวิปัสสนาดีมั้ย ออร่าเกิดโดยไม่ต้องไปทำทรีตเม้นต์หน้า แต่ที่รู้ๆ...ฉันควรวางแผนชีวิตในวงการของตัวเองใหม่หลังจากที่ยกเลิกสัญญากับคุณพีศแล้ว ฉันอาจจะรับเล่นบทแม่"
ก๊วนคานทองกับแก๊งพ่อปลาไหล ตอนที่ 15 วันที่ 9 พ.ค. 57
ก๊วนคานทองกับแก๊งพ่อปลาไหล บทประพันธ์โดย วัตตราก๊วนคานทองกับแก๊งพ่อปลาไหล บทโทรทัศน์โดย ต้นรัก
ผลิตโดยบริษัท มาสเตอร์ วัน วิดีโอ โปรดักชั่น จำกัด
กำกับการแสดงโดย อดุลย์ บุญเนตร
นำแสดงโดย จอย ริณลณี , อาเล็ก ธีรเดช, ปอ ทฤษฎี , วิกกี้ สุนิสา , เบนซ์ พรชิตา ,อั๋น วิทยา
ออกอากาศทาง ไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ