ก๊วนคานทองกับแก๊งพ่อปลาไหล ตอนที่ 15/4 วันที่ 9 พ.ค. 57
"ถ้าฉันปรับความเข้าใจกับกฤษฎาไม่ได้ นั่นก็แปลว่าฉันต้องกลับไปแต่งงานกับพี่ตรัยคุณ ซึ่งแกยอมไม่ได้ เพราะแกกับพี่ตรัยคุณคบกัน”ทุกคนฮือฮา ไทเกอร์ตัดสินใจดับเครื่องชน เป็นไงเป็นกัน
"แล้วจะเอาไง! ใช่ ผมกับพี่ตรัยคุณคบกัน พี่ตรัยคุณเป็นเกย์ร้อยเปอร์เซ็นต์แถมอร่อยอีกต่างหาก เพราะกินมาแล้ว ผมคอนเฟิร์ม"
สาวๆกรี๊ดด้วยความเสียวหู
"นี่คือ ตัดสินใจแกรนด์โอเพนนิ่งแล้วใช่มั้ยคะ" อิ๋วว่า
"เออ!”
"ฟังพี่เมเปิ้ล อยู่เฉยๆ" ดรณ์บอก
"ไม่งั้นตบ" ชาโนเสริม
"แล้วถูกหยาดทิพย์จูบ" เจ๊ฟูบอก
"อ๊วก!” หยาดทิพย์บอก
ไทเกอร์สะบัดหลุด
"ปล่อยฉัน!”
ชาโนและดรณ์ไม่ยอมปล่อย
"ไม่ปล่อย...โดนกิน"
ชาโนและดรณ์รีบปล่อยตัวไทเกอร์ทันที ชิ่งไปอยู่ห่างๆ ไทเกอร์มองเมเปิ้ลอย่างเจ็บแค้น ออกไป
"เค้ายังไม่ได้ฟังเหตุผลที่บ.ก.ไล่เค้าออกเลยนะคะ"
"โอย! ให้ออกๆไปเถอะค่ะ คนไม่มีวุฒิภาวะ" เจ๊ฟูบอก
"ช่างเถอะ อีกหน่อยเค้าคงเข้าใจฉันเอง"
เธฮถอนหายใจ รู้สึกเหนื่อย หมดแรง ทุกคนมองอย่างเห็นใจ
ภายในร้านกาแฟ
"มันไม่รับสาย" ณัฎฐาลินีบอก
"เหมือนกัน" ภัทรวลัยบอก
"เมเปิ้ลอาจติดประชุม"
"เหมือนกัน"
"แต่น้ำผึ้งมันไม่มีงานที่ไหนไม่ใช่เหรอ มันจะประชุมอะไรล่ะ"
"ก็อาจจะนอนอยู่…เลยไม่ได้ยินเสียงโทรศัพท์"
"เหย น้ำผึ้งไม่ใช่คนนอนขี้เซา หรือลงไปว่ายน้ำ"
"เหย ช่วงนี้มันอ้วน มันไม่มีทางลงไปโชว์หุ่นให้เพื่อนบ้านเห็น"
"ไปกินข้าวมื้อเย็นกับผมได้มั้ยครับ"
เสียงวายุบุตรดังเข้ามา แต่ณัฎฐาลินียังไม่รู้ตัว
"หรือออกไปซื้อข้าวเย็นกับ..."
เธออึ้ง หันขวับ เห็นเขายืนยิ้มกริ่ม แม้จะดีใจ แต่เธอรีบเก็บอาการ
"ไม่เจอกันนาน คิดถึงจังเลยครับ"
เธอลุกเดินหนี ทำแง่งอน
“ เดี๋ยวก่อนสิครับ คุณลินี"
ภัทรวลัยเห็นท่าทางของเพื่อนแล้ว รู้ทัน คิดทำอะไรสักอย่างด้วยความหมั่นไส้เพื่อน
ฝ่ายปินัทธากำลังเลาะริมรั้ว แอบมองเข้าไปในบ้านพีศทรรต เพราะอยากเห็นหน้าเขา เธอเห็นครอบครัวที่พร้อมหน้า พ่อ แม่ ลูกกำลังทานของว่างกันอยู่ มีแต้วคอยดูแลอยู่ใกล้ๆ ญาดาวิ่งมาหาแม่ให้ธัญรดาป้อนขนมให้ แล้วญาดาก็วิ่งไปเล่นแปะแข็งกับแต้วต่อ ทั้งสองคนชี้ชวนหัวร่อต่อกระซิกกัน เธอมองด้วยความเจ็บปวด ก่อนจะได้สติ รู้สึกตัว
"ฉันมาทำอะไรที่นี่" ก่อนตอบตัวเองเสียงง่อยๆ “ก็อยากเห็นหน้าเค้าอีกครั้งเป็นครั้งสุดท้าย"
พีศทรรตมายืนอยู่ข้างหลังเธอ มองขำๆ นิ่งๆที่เธอทะเลาะกับตัวเอง
"แล้วฉันก็จะไป" เธอเสียงแข็ง "ยังเจ็บไม่พอหรือไงถึงต้องมาทำให้ตัวเองเจ็บมากขึ้นไปอีก" ก่อนจะเสียงง่อยอีกครั้ง “แค่ได้มาเห็นว่าเค้าสบายดี ถึงจะเจ็บ แต่มันก็โอ...”
พีศทรรตทนไม่ไหว รีบขัดทันที
"แต่ผมไม่โอ!”
เธอหันขวับ เห็นพีศทรรตยืนอยู่ ก็ตกใจ
"คุณพีศ!”
"ทะเลาะกับตัวเองเสร็จหรือยัง"
ปินัทธาหน้าเสีย
ณัฎฐาลินีเดินงอนวายุบุตรมาหยุดที่หน้าห้องเก็บอุปกรณ์ ซึ่งประตูเปิดคาไว้อยู่
"เป็นอะไรของคุณอีกล่ะ งอนอะไร"
"ไม่ได้งอน"
"โกรธ?”
"ไม่ได้โกรธ"
เขาถอนหายใจ มึน ภัทรวลัยและเป้แอบดูอยู่
"เห็นความเยอะของเพื่อนหนูมั้ยพี่เป้"
"เห็น"
"แหม! ทำสะบัดสะบิ้ง ถ้าอายุยี่สิบห้าทำแบบนี้ยังจะพอน่ารัก แต่นี่...”
"น่ารำคาญ"
"ถูก"
"จัดไป"
เป้กับภัทรวลัยก็พุ่งออกไปหา ทั้งคู่แปลกใจ
"มีอะไร วลัย"
ภัทรวลัยผลักเพื่อน เป้ผลักวายุบุตรเข้าไปในห้องเก็บอุปกรณ์ แล้วปิดประตู ล็อกกุญแจทันที
"วลัย พี่เป้!เปิดประตูเดี๋ยวนี้นะ เปิด!”
วลัยและเป้ยืนยิ้ม แปะมือกัน ยืนเฝ้าหน้าห้อง มีคนเดินผ่าน มองมาอย่างแปลกใจ
"ไม่มีอะไรครับ ข้างในเค้าหาหัวใจกันไม่เจอครับ"
"ต้องให้เค้าหากันให้เจอค่ะ ไม่งั้นเดี๋ยวเกิดปัญหาสังคมค่ะ"
คนเดินผ่านไป ทั้งคู่เอาหูแนบประตูทันที ติดตามความเคลื่อนไหว
ทั้งคู่ยืนเซ็งในห้องเก็บอุปกรณ์ หันมามองหน้ากัน
"เพื่อนคุณคงต้องการให้เราคุยกันให้รู้เรื่อง"
"ไม่คุย ไม่มีอะไรต้องคุย" เธฮตอบพลางเคาะประตูห้อง "วลัย เปิด! อย่าให้ฉันออกไปได้นะ ฉันจะฆ่าแกให้ตายท้องกลม!”
"โหดไปนะ"
"น้อยไปสิ! วลัย พี่เป้"
วายุบุตรขำลงนั่งรอ ให้เธอสงบสติอารมณ์ แต่เธอก็ยังพลุ่งพล่าน
พีศทรรตลากปินัทธาออกมาจากซี่รั้ว ที่เธอเกาะไม่ยอมปล่อย
"ออกมา! เราต้องคุยกัน หายหน้าไปไหน ทำไมติดต่อไม่ได้"
"ไม่พร้อมเจอหน้าใคร"
"ออกมา!เหนื่อยแล้วนะ"
"แก่แล้วก็เหนื่อยง่ายงี้แหละ"
พีศทรรตแกล้ง
"เฮ้ย! คางคก"
เธอตกใจ กระโดดใส่ พีศทรรตอุ้มไว้ "ว้าย!”
เขาได้โอกาสอุ้มเธอออกไปเลย
"ไอ้คุณพีศ! จะพาฉันไปไหน"
"เอาไปทิ้ง! ผู้หญิงน่ารำคาญ"
เมธาวลัยเดินมาวางกุญแจรถให้หยาดทิพย์ ที่กำลังนั่งทำงานอยู่หน้าห้อง
"ให้คนขับรถกลับไปบ้านฉันทีนะ ฉันไม่อยากขับรถ เหนื่อย"
"แล้วบ.ก.จะไปไหนคะ ให้หนูไปส่งมั้ยคะ จะนั่งแท็กซี่ไปเหรอคะ"
เธอยกมือห้ามหยาดทิพย์ เพลียเต็มที
"ปิดไฟในห้องฉันด้วยนะขอบคุณมาก"
"วันนี้บ.ก.ดูเปลี่ยนไปนะคะ ดู...ซ็อฟต์ๆ เบาๆ"
"ฉันรู้สึกว่า ตอนนี้ฉันแก่ขึ้นสักสิบปีได้มั้ง หมดแรง"
เธอยิ้มให้หยาดทิพย์ แล้วเดินซึมออกไป หยาดทิพย์เดินไปปิดไฟในห้องทำงาน ไฟในห้องเธอถูกปิดลง เหมือนความรักที่ดับลงเช่นกัน
เธอเดินทอดอารมณ์มาตามถนนอย่างช้าๆ อดคิดถึงกฤษฎาไม่ได้
ที่ริมทะเลคืนนั้น ในอดีต กฤษฎาค่อยๆถอนจุมพิต เธอยังหลับตาพริ้มอยู่
"หยุดทำไม"
เขาขำ ที่เธอยังหลับตาอยู่
"ขำทำไม รออยู่ เร็วสิ"
"ลืมตาก่อนสิครับ"
"มีอะไร" เธฮพูดพร้อมลืมตา
"อยากมองตาคุณ"
เธออึ้ง มองตาเขาอย่างอ่อนโยนมาก
"มองสิ"
เขาสบตาเธอ
"ตาคุณสวยมากนะ ผมมีความสุขมาก คุณรู้มั้ย"
"ฉันก็เหมือนกัน"
"อยากให้เวลาหยุดอยู่แค่ตรงนี้"
"มีแค่เรา"
"ไม่มีคนอื่น"
"ก็ลองมีสิ...ข้ามศพฉันไปก่อน ไม่สิ ฉันจะไม่ยอมตายทั้งๆ ที่เพิ่งได้เจอจูบแรกจากคนที่ฉันรักหรอก ฉันจะเป็นสาวสองพันปี ฆ่าไม่ตาย คนที่จะตายคือมือที่สามที่จะมาทำให้เราสองคนต้องแยกจากกัน"
"คุณย่าคุณเหรอ"
"นั่นยกไว้ แค่คุยให้เข้าใจก็พอ คุณย่ารักฉัน ความสุขของฉันคือความสุขของท่าน ฉันจะทำให้ท่านเห็นว่าเราสองคนจะต้องไปรอด"
"รักคุณจัง"
"รักเธอมากกว่า"
เธอยื่นมือให้กฤษฎา ทั้งคู่จับมือกระชับมั่น ออกเดินเคียงคู่กันไปบนชายหาดที่สวยงาม ฉาบทาบทาไปด้วยแสงจันทร์และแสงดาว
เธอเดินสวนผู้คน น้ำตาเอ่อริน แล้วหยุดเดิน ยืนร้องไห้อยู่ตรงนั้น เวลาสำหรับเธอเหมือนหยุดเคลื่อนไหว ในขณะที่ผู้คนรายรอบเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว
ที่รีสอร์ต กฤษฎานั่งเครียดอยู่ เดโชเดินเข้ามา
"ไง...คิดถึงเค้าจนไม่เป็นอันทำงานทำการเลยนะ"
"คิดถึงและไม่เข้าใจครับ"
"ผู้หญิงก็เข้าใจยากอย่างนี้แหละ"
"ผมไม่เชื่อ ว่าเค้าจะขอเลิกกับผมเพียงเพราะว่าเค้ากลัว"
"พ่อก็ไม่เชื่อ ว่าผู้หญิงอย่างหนูเมเปิ้ลจะกลัว"
ก๊วนคานทองกับแก๊งพ่อปลาไหล ตอนที่ 15/4 วันที่ 9 พ.ค. 57
ก๊วนคานทองกับแก๊งพ่อปลาไหล บทประพันธ์โดย วัตตราก๊วนคานทองกับแก๊งพ่อปลาไหล บทโทรทัศน์โดย ต้นรัก
ผลิตโดยบริษัท มาสเตอร์ วัน วิดีโอ โปรดักชั่น จำกัด
กำกับการแสดงโดย อดุลย์ บุญเนตร
นำแสดงโดย จอย ริณลณี , อาเล็ก ธีรเดช, ปอ ทฤษฎี , วิกกี้ สุนิสา , เบนซ์ พรชิตา ,อั๋น วิทยา
ออกอากาศทาง ไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ