อ่านละคร เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 15/4 วันที่ 1 มิ.ย. 57
เสียงอ้วกกกกกก!!! แว่วมาอีก ทุกคนสะดุ้ง มองๆกัน“โห..อ้วกยังกะผู้หญิงแพ้ท้องแหนะค่ะ” ใบตองหลุดปากพูดโดยไม่คิดอะไร แต่สะกิดใจอัครินทร์
ทุกคนยกเว้นอัครินทร์พูดขึ้นพร้อมกัน “บ้า!!!!”
อัครินทร์นึกถึงคำพูดใบตอง ขณะที่แว่วเสียงสาวิตรีเอ็ดว่าใบตอง “เดี๋ยวตัดเงินเดือน”
ที่มุมหนึ่งบ้านไกรตระกูล นาคินทร์ทิ้งตัวลงนอนอย่างเพลีย หมดแรง
อัครินทร์ ยื่นยาและแก้วน้ำส่งให้ นาคินทร์หันมอง “ยาแก้คลื่นไส้อาเจียนครับ”
นาคินทร์มอง รับมากิน “ขอบใจ”
“แกเป็นหมอ..แกบอกฉันสิ!!”
“บางที..ก็มีเหมือนกันนะครับ..ที่คนไข้จะรู้ดีกว่าหมอ”
นาคินทร์มองอัครินทร์ แบบไอ้นี่กวนละ?? อัครินทร์พูดชิวๆ “ทุกครั้งเวลาไปหาหมอ หมอก็จะต้องถามคนไข้ก่อนทุกทีไม่ใช่เหรอครับว่าเป็นอะไรมา? อาการเป็นยังไง ถ้าคนไข้รู้อาการของตัวเอง บอกอาการผิดปกติได้ละเอียดมากเท่าไหร่มันก็ยิ่งเป็นประโยชน์ต่อการรักษามากขึ้นเท่านั้น”
นาคินทร์เมินหน้าแบบขัดเคือง
“คนไข้ประเภทที่ไม่รู้ ไม่เคยสังเกตุอาการตัวเองก็ยากหน่อย แต่ประเภทรู้แต่ไม่พูด ไม่ยอมรับ - - อันนี้ - - ยากกว่าเยอะ!!”
นาคินทร์หันขวับ รู้ว่าโดนกัด “พูดจบรึยัง? ถ้าจบแล้วจะไปไหนก็ไป ฉันไม่ต้องการรักษา!!”
“ไม่ต้องไล่ผมก็อยากจะรีบไปอยู่แล้ว..จะรีบไปดูคุณตะวัน..เป็นห่วง” นาคินทร์ไม่พอใจ “คุณตะวันน่าจะกลับบ้านได้เย็นนี้ พี่คินจะไปรับมั้ยครับ?”
“ทำไมจะต้องไปรับ?? ไร้สาระ เสียเวลา “
“ดีครับ ถ้างั้นผมจะเป็นคนพาคุณตะวันกลับบ้านเอง - - ถ้าเธออยากจะกลับนะ??” อัครินทร์พูดจบก็เดินไป
นาคินทร์โมโหจนพาลเลยลุกขึ้นตะโกนไล่หลัง “กลับสิ!!ไม่กลับแล้วจะไปไหน?? เค้าต้องกลับมาทำงานรับใช้ฉัน!! ฉันเป็นเจ้านายเค้า!! ไม่ใช่แกนายอัค!!!”
นาคินทร์ทิ้งตัวลงนั่นอย่างเดิม แอบเหนื่อยๆเพลียๆ หงุดหงิด
ที่ห้องพักคนไข้ อัครินทร์ตรวจปานตะวันเสร็จ ปานตะวันนอนอยู่
ประกายเดือนดีใจ “กลับบ้านได้แล้วจริงๆเหรอคะคุณหมอ??”
อัครินทร์ยิ้มน้อยๆ “ครับ...ถ้าอยากจะกลับ??”
ปานตะวันมองหน้าอัครินทร์
ประกายเดือนตอบแทน “อยากกลับซิคะ ใครจะอยากอยู่โรงพยาบาล เนอะตะวันเนอะ??” ปานตะวันไม่ตอบ “ทีนี้เอาไงล่ะ?? ให้เค้าไปและตะวันที่บ้านท่านประธาน หรือตะวันอยากจะไปอยู่คอนโด ฯ กับเค้าซักพัก เค้าขอให้ได้อยู่แล้วรับรองท่านประธานไม่กล้าเซย์โน!!”
ประกายเดือนมองอัครินทร์แล้วสะดุ้ง “อุ๊ย!! ขอโทษนะคะ!!อย่าเอาไปเล่าให้ท่านประธานฟังนะคะ”
อัครินทร์กับปานตะวันมองหน้ากัน “พี่ว่า..พี่รีบกลับไปทำงานดีกว่า..รีบทำ..รีบจบ..จะได้เสร็จสิ้นกันไปซักที”
อัครินทร์เก็ท ประกายเดือนไม่เก็ท “โห่...ใจร้อนป่าว เดี๋ยวก็เป็นลมล้มหัวแตกอีกอ่ะ”
ปานตะวันไม่พูดอะไร พยายามจะลุกขึ้นนั่งเลย แต่รู้สึกวูบ อัครินทร์รีบประคองไว้ ทันใดนั้นพิงค์เปิดประตูผลัวะเข้ามาพร้อมถุงขนม และลูกโป่งตุ๊กตาน่ารัก Get Well Soon พิงค์ยิ้มแฉ่ง “ฮ่าโหล๊!! เก็ทเวลซูนจ้ะ!!..เพื่อน”
พิงค์ชะงักนิดนึง ก่อนจะพยายามยิ้มเหมือนเดิม “ซื้อหนมมาฝากด้วยนะ ของชอบของตะวัน”
ปานตะวันรีบเบี่ยงออกจากอัครินทร์รับขนมมา “ขอบใจมากพิงค์..กำลังอยากกินอยู่เลย”
พิงค์เลี่ยงไปวางลูกโป่งที่หัวเตียง
“น่ารักจังเลยพี่พิ้งค์ เดี๋ยวต้องเอากลับด้วยนะตะวัน”
“อ้าว! กลับบ้านได้แล้วเหรอ? ชัวร์นะคุณหมอ?? ถ้าเพื่อนฉันเป็นอะไรไป ฉันเอาคุณตายแน่” พิงค์มองอัครินทร์
อัครินทร์พูดจริงๆไม่ได้คิดอะไร “นี่!!ผมไม่มีทางปล่อยให้คนไข้ผมเป็นอะไรหรอก” พิงค์แอบอึ้งนิดนึง
ปานตะวันรีบเคลียร์ดีกว่า “เดือน..นั่งแท็กซี่เป็นเพื่อนพี่ พาพี่ไปส่งบ้านหน่อยนะ”
“กลับพร้อมผมเลยดีกว่าครับ” พิงค์มอง “ผมบอกพี่คินแล้วว่าผมจะเป็นคนพาคุณตะวันกลับบ้าน”
ปานตะวันอึ้ง พิงค์สลดๆไป
ในรถพิงค์ พิงค์ขับรถมาติดไฟแดง เหม่อนึก
ภาพวิ่งชนอัครินทร์หน้าลิฟท์
ภาพโดนจูบหน้าบ้าน
เสียงลูกหมาเห่า พิงค์สะดุ้งเพราะ หันมองกระเป๋าลูกหมาวางข้างๆ อุ้ม เปิดออก หยิบลูกหมามา “ใครไม่รัก ลูกก็รักคุณแม่เนาะๆๆ”
พิงค์สะดุ้งเพราะเสียงแตรคันหลังบีบไล่ พิ้งค์มองเห็นไฟเขียว “ว๊าย!! จะรีบไปไหนยะ?? เพิ่งจะเขียว!!! ลูกฉันตกใจหมด!!” พูดจบก็เก็บลูกหมาแล้วออกรถไป
ที่บ้านไกรตระกูล สาวิตรีสวมกอดปานตะวัน “หมดทุกข์หมกโศกหมดโรคหมดภัยนะจ๊ะตะวันจ๋า”
“คุณจ๊ะ..หนูตะวันเค้าแค่หัวแตก”
"ไม่ใช่แค่นะคะคุณพ่อ ถึงกับต้องให้เลือดซะขนาดนี้” นารถนรินทร์ว่า
“จริง!!! พรุ่งนี้จัดของใส่บาตรพระชุดใหญ่เลยนะใบตอง ใส่บาตรกับแม่นะคะลูก คุณพระคุณเจ้าจะได้คุ้มคร้องให้แคล้วคลาดจากอุบัติเหตุเพทภัย ใครคิดร้ายก็ขอให้กลับเข้าตัว”
อัครินทร์ทีเล่นทีจริง “อันหลังนี่อย่าดีกว่าครับ เดี๋ยวคุณแม่จะเสียใจ”
สาวิตรีงง “ทำไม?? ทำไมแม่ต้องเสียใจด้วยจ๊ะลูกหมอ ก็ใครทำดีก็ต้องได้ดี ใครทำชั่วก็ต้องได้ชั่วสิจ๊ะถึงจะถูก”
อัครินทร์มองปานตะวันที่หน้าเศร้าๆ เลยสงสาร รีบเปลี่ยนเรื่อง “ให้คุณตะวันพักดีกว่าครับ”
“ตะวันไม่อยากพักหรอกค่ะ นอนพักมาเยอะแล้ว คุณนารถได้เอ็กเซอร์ไซส์บ้างรึเปล่าคะตอนพี่ไม่อยู่?”
นารถรินทร์อ้อมแอ้ม “เอ่อ..คือ..”
“พี่ขอโทษนะคะ..ที่บกพร่องต่อหน้าที่”
“โธ่พี่ตะวันคะ..อย่าพูดอย่างนี้สิคะ นารถเองซะอีกไม่ได้ไปเยี่ยมพี่ตะวันเลย”
“ก็คุณคินอ่ะ..ห้ามจั๊ง!! ห้ามเยี่ยม!!!”
ปานตะวันอึ้ง เสียใจ สาวิตรีตีใบตองเพียะ “เอ๊!!ก็พี่คินเค้าอยากให้หนูตะวันพักผ่อนเต็มที่ ไม่อยากให้ใครรบกวน ถูกต้องแล้วนะจ๊ะหนูตะวัน”
ปานตะวันยิ้มน้อยๆ ก่อนจะพูดกับนารถ “ไปเอ็กเซอร์ไซส์เบาๆ ซักนิดดีกว่านะคะ”
“ค่ะ”
ใบตองเข็นนารถรินทร์ไปกับปานตะวัน
“ไหวเหรอไอ้หมอ? เดี๋ยวหนูตะวันจะเป็นลมเป็นแล้งไปอีกรึเปล่า”
อัครินทร์มองตามอย่างเข้าใจ “ปล่อยเค้าเถอะครับพ่อ คุณตะวันเค้ายังไหวครับ”
ทุกคนมองตาม
ที่ห้องทำงานนาคินทร์ บริษัท KTK นาคินทร์มองภาพวาดหนุ่มสาวริมทะเล ด้วยสายตานิ่งเศร้า ก่อนจะค่อยๆ เอื้อมมือแตะรอยเลือดของกนกบนภาพนั้น
นาคินทร์นึกถึง คืนอุบัติเหตุ กนกหวีดร้องรถชน
นาคินทร์ผลักตะวันกระแทกป้ายศพ หัวตะวันกระแทก
นาคินทร์เหมือนเห็นเลือดตะวันหยดเปรอะตรงรูปกนก นาคินทร์สะบัดหัวเบาๆ เหมือนอยากไล่ภาพติดตาพวกนี้ออกไป
ทันใดนั้นเสียงเคาะประตูดังขึ้น “เชิญครับ”
ปาริฉัตรเปิดประตูเข้ามารายงาน “ประกายเดือนมาแล้วค่ะ เพิ่งจะมา แว่บหายไปไหนมาครึ่งวันก็ไม่ทราบค่ะ..สงสัยจะออกไปซิ่งแถวสยามฯมาอีกนะคะ??”
นาคินทร์หน้านิ่ง “ไปเชิญเข้ามา”
ปาริฉัตรยิ้มย่องนึกว่า เดือนจะโดนเล่นแน่แล้ว “ค่ะ..ท่านประธาน!!”
ประกายเดือนรีบออกไปทันที นาคินทร์มองตาม
ที่หน้าห้องทำงานนาคินทร์ ปาริฉัตรเปิดประตูออกมาเจอประกายเดือนยืนรออยู่
ปาริฉัตรจ้องสะใจ “เข้าไปได้แล้ว!!”
ประกายเดือนขยับตัว “เดี๋ยว!!!”
ประกายเดือนหันมองเซ็งๆ
“ถ้าฉันเป็นเธอ..ฉันจะอับอาย รู้สึกผิด แล้วก็รับผิดด้วยการลาออกไปซะ ไม่หน้าด้านอยู่ให้หนักบริษัทแบบนี้”
ประกายเดือนขมวดคิ้ว ยัยนี่เป็นอะไร มองซ้าย-ขวา-หน้า-หลัง แล้วถาม “เป็นไร?? พูดกับใคร??”
ปาริฉัตรตาโต ยัวะ “ก็พูดกับแกนั่นแหละ!! แอ๊บเก่งนะแก!! แต่ไม่เนียนหรอกยะ!! อย่านึกว่าจะรอด!! สมัยนี้ตอแหลแพ้คลิป ขอบอก!!!”
ปาริฉัตรสะใจแต่ประกายเดือนยังงงๆ เพราะไม่รู้เรื่องปาริฉัตรแอบถ่ายคลิปส่งให้นาคินทร์
ประกายเดือนส่ายหน้า “แต่เธอน่ะ ไม่สบายไปหาหมอนะขอบอก!!” พูดจบประกายเดือนก็เข้าประตูไป
“อร้าย!!นังนี่!! แกสิ!! เตรียมไปหาหมอให้เย็บหน้า เย็บทั้งตัว!! เหวอะแน่..นังเดือนดับ!!”
ในห้องทำงานนาคินทร์ ประกายเดือนตาโต งงๆ “อะไรนะคะ?? ซื้อรถ?? ท่านประธานจะซื้อรถให้เดือน??”
นาคินทร์ยิ้ม พยักหน้า “ครับ..ผมจะซื้อรถให้คุณเดือน”
ประกายเดือนดีใจมาก “เย้!! ขอบคุณค่ะๆๆ..ท่านประธานใจดีที่สุดในโลก เอ๊ะ!! แต่ทำไมต้องซื้อให้ด้วยล่ะคะ?”
นาคินทร์ยิ้มใจดี “ก็คุณเดือนไม่มีรถไม่ใช่เหรอครับ?”
“ใช่ค่ะ”
“เป็นถึงเลขาฯรองประธาน KTK ยังต้องโหนรถเมล์, นั่งแท็กซี่ –เสียชื่อเจ้านัคแย่เลย”
“อ่อ..แต่..เอาจริงๆ..ก็ไม่เป็นไรนะคะ จะรถเมล์ รถไฟฟ้า แท๊กซี่ มอไซค์วินเดือนชินแล้ว”
“ไม่ได้หรอกครับ เจ้านัคมันเป็นห่วงแย่”
ประกายเดือนอึ้ง ”อ่อ..เอ่อ..”
“คิดซะว่าเป็นรถประจำตำแหน่ง แต่คุณเดือนจะใช้ส่วนตัว เผื่อวันหยุดจะพาคุณตะวันไปไหนมาไหน ผมเองก็พลอยสบายใจไปด้วยไม่ต้องให้ใครที่ไหนมาคอยรับ-ส่ง”
ประกายเดือนเก็ท “แฮ่..ที่แท้ก็”
“ที่แท้อะไรครับ?””
ประกายเดือนยิ้มแฉ่ง “เปล่าค่ะ..ไม่มีอะไรค่ะ..เอาเป็นว่าเข้าใจวัตถุประสงค์ของท่านประธานแจ่มแจ้งแดงแจ๋ทุกประการค่ะ”
“ผมจะเซ็นอนุมัติงบประมาณให้ ส่วนเรื่องรถ..อยากได้อะไรยังไงไปเลือกเองเลยนะครับ ชวนพี่สาวไปเลือกด้วยก็ได้”
อ่านละคร เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 15/4 วันที่ 1 มิ.ย. 57
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น บทประพันธ์โดย Shaynaละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น กำกับการแสดงโดย กฤษฎา เตชะนิโลบล
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น ผลิตโดย บริษัท โพลีพลัส เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ จำกัด
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น โดยผู้จัด อรพรรณ (พานทอง)วัชรพล
ละครเรื่อง เสน่หา สัญญาแค้น ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัส เวลา 20.15 ทางไทยทีวีช่อง 3
ละครเรื่อง เสน่หา สัญญาแค้น...เริ่มออกอากาศตอนแรก 21 พ.ค.57ต่อจากละครเรื่อง อย่าลืมฉัน
ที่มา ไทยรัฐ