อ่านละคร เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 10/3 วันที่ 28 พ.ค. 57
อัครินทร์หันไปมองนาคินทร์ นาคินทร์ทำเบือนหน้าไม่สนใจแต่แอบฟัง “คุณตะวันอยู่ที่ไหน”“ไม่ต้องเลย ฉันไม่มีวันจะให้คนใจร้ายอย่างนายมาเหยียบบ้านฉันเด็ดขาด” พิงค์ตะปบปากตัวเอง “อุ๊บส์!!!”
อัครินทร์วางหูแล้วเผ่นไปทันที นาคินทร์มองตาม ก่อนจะทำชิว..ไม่สนใจ
“ฮาโหล ๆๆ..เดี๋ยวก่อน..อย่าเพิ่ง..อย่ามา.. เฮ้อ!! ไม่น่าพลาดเลยเรา” พิงค์กังวล
บ้านไกรตระกูล นัครินทร์ทิ้งตัวลงนั่งโซฟา ส่งขนมเค้กฝีมือสาวิตรีเข้าปากเคี้ยวไปพูดไป
“ผมว่าแล้วววว!! พี่คินนี่กินเงียบจริง ๆ มิน่า..ถึงได้เคยห้ามไม่ให้ผมเจ๊าะแจ๊ะกับคุณพยาบาลคนสวย”
“ใครเค้าจะกินมูมมามอย่างพี่นัคล่ะ ไม่มีมารยาท” นารถนรินทร์ได้ที ซ้ำเติมพี่ซะเลย
นัครินทร์ขนมเค้กติดคอ ใบตองรีบส่งน้ำให้กิน หันมาพูดกับนารถนรินทร์
“แค่ก ๆๆ ขอบใจ ๆ ยัยนารถ อย่างพี่น่ะเค้าเรียกว่าจริงใจฮะ!! จริงใจโจ่งแจ้ง-กินให้เห็น ๆ เป็นคนเปิดเผย ไม่เคยแอบกินขโมยกินฮะ”
“นี่!! ตานัค ยังไงเราก็ผู้ชาย จะพูดจะทำอะไรก็ต้องระวังต้องให้เกียรติผู้หญิงเอาอย่างพ่อ ดูพ่อเป็นตัวอย่าง” ทวยเทพสอน
“นั่นไง!! เข้าตัวตลอดนะฮะคุณอวยเทพ”
“ทวยเทพเว๊ย..ไอ้นี่!!”
“นี่!! ว่าแต่แกคาบข่าวอะไรไปเม้าท์ให้คุณนัคเค้าฟังยะ..นังใบตอง”
ใบตองแลบลิ้นเหมือนน้องหมา พูดเร็ว เม้าท์มาก “โฮ่ง ๆ แฮ่ .แอร้ย!!..ไม่ได้คาบ เอ๊ย! ไม่ได้เม้าท์อะไรเลยค่าาาา ก็คุณนัคเค้าถามมม ใบตองก็เลยเล่าให้ฟังแค่ว่า ดูท่าคุณนาคินทร์ จะปิ๊งๆๆ กับคุณตะวันเท่านั้นยังไม่แซบ มันแซบอีตรงที่ดูท่าคุณอัครินทร์ก็จะแอบปิ๊งผู้หญิงคนเดียวกับคุณพี่ชาย..อร้าย”
สาวิตรีเอาขนมยัดปากใบตองซะจนดิ้นแด่กๆ “นั่นล่ะย่ะ..เค้าเรียกว่า ‘เม้าท์’ เม้าท์เว่อร์ร์ร์!!! นี่ตานัคอย่าไปฟังนังตองมันมาก นังนี่มันดราม่า”
“แต่ผมว่าที่ใบตองพูดมันน่าจะจริงนะฮะ” นัครินทร์คอนเฟิร์ม
ทำให้ทั้งแม่และน้องสาวตกใจ “ห๊าา?!!”
ใบตองภูมิใจในความเผือกของตัวเอง
“พี่นัคหมายความว่ายังไง?” นารถนรินทร์ซักไซ้
“เอ๊า!! ก็คุณพยาบาลออกจะสวยเซียะซะขนาดนั้น อย่าว่าแต่พี่คินกับตาอัคเลย ผมเคยเห็นแค่แว่บเดียวก็ยังเสียววาบๆ”
“เฮ้ย ๆๆ ไอ้นี่..ชักจะเยอะ” ทวยเทพปราม
”จริงด้วย..แค่นี้ยังปวดหัวไม่พออีกเหรอ พ่อคาสโนว่า? วัน ๆ ผู้หญิงวิ่งชนกันโครม ๆ”
“อันนั้นมันก็จริงฮะแม่ แต่.. ต้องขอบอกว่าคุณพยาบาลคนนี้มีอะไรที่ไม่เหมือนผู้หญิงพวกนั้น”
“เฮ่ย ๆๆ..อย่าบอกนะพี่นัคว่า” นารถนรินทร์ชักวิตก ว่านัครินทร์จะสนใจปานตะวันด้วยอีกคน
“ไอ้เรื่องแบบนี้ “ใครดีใครได้..ใครใช่คนนั้นคือผู้ชนะ” จ๊ะน้องรัก”
ทวยเทพ สาวิตรี นารถนรินทร์ และใบตองตกใจ “เฮ้ยยยย?”
นัครินทร์ยิ้มมั่นใจ คว้าขนมมากัดเคี้ยวกร้วม ๆ ยักคิ้วให้แบบใช่เลย..ผมเอาด้วยแน่!!
ที่บ้านพิงค์ ปานตะวันนั่งกอดเข่าเหม่อ ๆ
พิงค์นั่งมองเพื่อน “ตกลงจะเก็บไว้ ไม่ยอมเล่าจริง ๆ ใช่มั้ยตะวัน?” ปานตะวันยังนิ่ง “นี่ยัยเดือนรู้เรื่องรึเปล่า”
“อย่านะพิงค์!! อย่าบอกเดือน!! อย่าให้เดือนรู้เรื่องเด็ดขาด”
“เฮ้อ! ตะวันนี่จริง ๆ เลยนะ เพื่อนล่ะอยากเกิดมาเป็นยัยเดือนจริงจริ้ง มีพี่สาวที่แสนประเสริฐซะขนาดนี้”
“ก็ชีวิตนี้เรามีกันอยู่แค่ 2 คนพี่น้องนี่”
พิงค์ชี้หน้าตัวเอง “แล้วเพื่อนล่ะ..ลูกคนเดียวนะจ๊ะ ไม่มีพี่น้อง”
“แต่เธอก็ยังมีคุณพ่อคุณแม่ ไม่ใช่ลูกกำพร้าเหมือนเรากับเดือน”
พิงค์ถอนใจเฮือก “แต่ตะวันก็ยังมีเพื่อนอยู่ทั้งคนนะ..ลืมแล้วเหรอที่เพื่อนเคยบอกไว้ว่า สำหรับตะวัน..ต้องการอะไร? ยังไง? ขอให้บอก เพื่อนจะจัดให้ทุกอย่างไม่มีเงื่อนไขไม่มีข้อแม้”
ปานตะวันส่ายหน้าน้อย ๆ “ขอบใจ แต่..” ปานตะวันพูดไม่ออก สิ่งที่นาคินทร์ทำกับตะวัน ไม่สามารถหาอะไรมาทดแทนได้อีกแล้ว
“ตะวันนนน..ไม่เอานะ..ไม่ร้องแล้ว..เฮ้อ! นี่เพื่อนจะทำไงดีนะตะวันถึงจะดีขึ้น”
“แค่นี้พิงค์ก็ดีกับเรามากแล้ว”
“มากแค่ไหนมันก็ไม่เท่ากับที่ตะวันเคยดีกับเพื่อนหรอก อุตส่าห์สละสิทธิ์ให้เพื่อนได้เรียนหมอสมใจป๊ากับม๊าของเพื่อนน่ะ เฮ้อ! ชาตินี้จะไปหาคนดี ๆ อย่างตะวันได้ที่ไหนอีก”
“พิงค์..ตอนนั้นถึงจะไม่สละสิทธิ์ เราก็ไม่มีเงินเรียนอยู่ดี”
“ไม่รู้ล่ะ..ไม่รู้ล่ะ..ยังไงตะวันเป็นเพื่อนรักเพื่อนแท้ของพิงค์ พราวพรรณราย เพราะฉนั้นใครหน้าไหนจะมาทำให้ตะวันเสียใจไม่ได้เด็ดขาด”
สองคนสะดุ้งเสียงกริ่งดังที่ประตู
“เฮ้ย!! ใครมา” พิงค์วิ่งไปเปิด เจอ ‘อัครินทร์’ ยืนอยู่หน้าประตู
“คุณตะวันอยู่ไหน”
พิงค์ยังอึ้งอยู่ ปานตะวันได้ยินเสียงก็ตกใจ “คุณอัค!!!”
อัครินทร์กับปานตะวัน มองหน้ากัน พิงค์เหล่อัครินทร์อย่างแค้นก่อนจะกระชากอัครินทร์ “มานี่!!”
“เฮ้ย!! อะไรของคุณ!!”
“ไม่นะ..พิงค์!! อย่า..!!”
พิงค์ชี้หน้าปานตะวัน “หยุด!! อยู่ในบ้าน!! อย่าออกมาเด็ดขาด!!”
“ไม่ใช่..คือ”
พิงค์กระชากอัครินทร์ออกไป “ไปเคลียร์กันข้างนอก”
อัครินทร์ร้องโวยวาย “เฮ๊ย..อะไรกัน..เดี๋ยว ๆๆ”
ปานตะวันมองตามอย่าง..ไม่รู้จะทำไงดี “โธ่!! พิงค์”
พิงค์ลากอัครินทร์มาที่ริมสระว่ายน้ำ
“พอแล้ว!! ผู้หญิงอะไรมาฉุดผู้ชายแบบนี้ หน้าไม่อาย”
พิงค์ปล่อยทันที “ว๊าย!! ใครเค้าอยากฉุด..อีตาปลาบู่แป๊ะซะ”
“สวยตาย..ยัยซาละเปาเต้าหู้ไข่”
“ว๊าย!! ซาลาเปาเต้าหู้ไข่..นายเรียกใคร?? หุ่นฉันออกจะสูงเพรียวเปรี้ยวแซ่บยังกะซุปเปอร์โมเดล ซาละเปาเต้าหู้ไข่ตรงไหนไม่ทราบ”
“ก็ดูหน้า!! หน้างี้กลมยังกะซาละเปา”
พิงค์ตะปบหน้าตัวเอง “ว๊าย!”
“แถมยังขาวซีดยังกะเต้าหู้ไข่”
“ว๊าย!! ถึงยังไงฉันก็ขาว ขาวก็ย่อมดีกว่าดำ คนอะไรใจดำยิ่งกว่าอีกา!! สารภาพมาอย่างแมน ๆ นายทำอะไรเพื่อนฉัน” พิงค์จิ้มหน้าอกอัครินทร์
“ทำ?! เพื่อนคุณ?? ผมทำอะไร??”
“ไม่ต้องมาแอ๊บ!! ทุเรศ!! ตะวันเค้าไปทำอะไรให้นายถึงต้องปล่อยให้เค้าเดินตากฝนมาคนเดียวดึกๆ ดื่นๆ แบบนั้น”
อัครินทร์ อึ้ง คิด แล้วจะเดินเข้าบ้าน พิงค์รีบลากไว้ “จะหนีไปไหน?? ทำผิดแล้วยังจะคิดหนีอีกเหรอ?? ตอบฉันมาก่อนว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับตะวัน??”
“ก็นั่นล่ะ..ผมก็อยากรู้ไม่น้อยไปกว่าคุณหรอก”
พิงค์เหวอ “อะไรนะ?!”
“ผมจะไปถามคุณตะวัน”
อัครินทร์พูดจบก็เดินไปเลย พิงค์ร้องเรียก ‘เดี๋ยว ๆ..รอด้วย’ วิ่งตามไป
ที่บ้านเรือนหอนาคินทร์กับกนก นาคินทร์เปิดประตูบ้านเข้ามา มองไปรอบ ๆ อย่างคิดถึง ค่อย ๆ เดินเข้าห้องนอน มองรูปกนก ก่อนจะล้มตัวลงนอนบนเตียง “กนก”
นาคินทร์นึกถึงภาพตัวเองกับกนก สวีทหวานกันในห้องหอคืนวันแต่งงาน
นาคินทร์น้ำตาซึม พึมพำ “พี่คินคิดถึงกนก..พี่คินรักกนกคนเดียว...คนเดียว”
นาคินทร์นอน..หลับตาลง..น้ำตาหยด นาคินทร์นอนอ้างว้างอยู่บนเตียง
บ้านพิงค์ ปานตะวันเบือนหน้าไม่ยอมตอบคำถามอัครินทร์
“ตกลง..คุณจะไม่ยอมพูดอะไรเลยจริง ๆ เหรอครับ!”ปานตะวันยังนิ่ง
“นี่!! เลิกฟอร์มได้แล้วตาหมอปลาบู่ ทำอะไรลงไปก็รู้อยู่แก่ใจยังจะมาฟอร์มถาม”
อัครินทร์มองพิงค์อย่างเซ็ง ๆ ก่อนจะหันมามองปานตะวัน แล้วตัดสินใจถาม “เกิดอะไรขึ้นระหว่างคุณกับพี่คิน”
ปานตะวันสะดุ้งเฮือก “เอ่อ”
พิงค์งง มองอัครินทร์ทีตะวันที “พี่คิน? ใคร? คุณนาคินทร์น่ะเหรอ? คุณนาคินทร์มาเกี่ยวอะไรด้วยตะวัน? มั่วละป่าวเนี่ย??”
อัครินทร์ เซ็งนางจริง ๆ ก่อนจะตัดสินใจลุกขึ้นคว้าข้อมือปานตะวัน
“อะไรกันคะ?? ไม่นะคะ..จะไปไหน”
“ก็กลับบ้าน..ไปคุยกับพี่คินให้รู้เรื่อง”
“ไม่นะ..ฉันไม่ไป..ปล่อยนะ”
พิงค์ช่วยเพื่อน “ปล่อยนะ..ปล่อยตะวัน..ปล่อยเดี๋ยวนี้”
อัครินทร์เอ็ดพิงค์ “คุณน่ะแหละปล่อย!!”
พิงค์อึ้ง เหวอ
“ถ้าคุณรักเพื่อนคุณจริง และอยากให้เรื่องมันจบ ๆ ก็ปล่อยให้ผมจัดการ”
พิงค์เหวอ
“ไม่นะพิงค์..ไม่”
อัครินทร์จ้องพิงค์ “ปล่อย!!!”
พิงค์ค่อย ๆ ปล่อยมือออกจากอัครินทร์และตะวัน อัครินทร์จะพาตะวันออกไป พิงค์เรียกไว้ อัครินทร์ชะงัก
“เดี๋ยว!!!” พิงค์เดินมาประจันหน้าและชี้หน้า “ถ้าเรื่องไม่จบ นายจบแน่!! ฉันเอานายตายแน่ จำไว้ด้วย!!!”
อัครินทร์มองหน้าพิงค์ ไม่พูดอะไร แล้วดึงมือตะวันออกไป พิงค์มองตาม
บ้านไกรตระกูล นัครินทร์เดินชะเง้อชะแง้ชะโงกไปมา
“นี่!! พี่นัค!! หยุดเดินซะทีเหอะ..นารถเวียนหัว นั่งลง ๆ”
“โธ่! ใครจะนั่งลงล่ะ อะไรกัน..หายไปไหน? ทำไมป่านนี้ยังไม่มา”
“ไม่เอาละ..พ่อไปนอนดีกว่า” ทวยเทพอ้าปากจะพูด สาวิตรี นารถนรินทร์ ใบตอง ก็พูดขึ้นมาพร้อมๆ กัน “พรุ่งนี้ตีกอล์ฟแต่เช้า!!!”
ทวยเทพสะดุ้ง ขำๆ “แหม..รู้กันหมด กู๊ดไนท์ ๆ”
นัครินทร์บ่นต่อ ชะเง้อต่อ “ไม่เข้าใจ!! ไปไหนของเค้า”
“เออ..ตานัคนี่ก็น่ารักนะ เห็นพี่คินกับน้องอัคออกไปข้างนอกก็รู้จักเป็นห่วงเป็นใย” สาวิตรีปลื้มที่ลูกชายรักพี่รักน้อง
อ่านละคร เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 10/3 วันที่ 28 พ.ค. 57
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น บทประพันธ์โดย Shaynaละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น กำกับการแสดงโดย กฤษฎา เตชะนิโลบล
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น ผลิตโดย บริษัท โพลีพลัส เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ จำกัด
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น โดยผู้จัด อรพรรณ (พานทอง)วัชรพล
ละครเรื่อง เสน่หา สัญญาแค้น ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัส เวลา 20.15 ทางไทยทีวีช่อง 3
ละครเรื่อง เสน่หา สัญญาแค้น...เริ่มออกอากาศตอนแรก 21 พ.ค.57ต่อจากละครเรื่อง อย่าลืมฉัน
ที่มา ไทยรัฐ