อ่านละคร รักออกฤทธิ์ ตอนที่ 12 วันที่ 30 พ.ค. 57

อ่านละคร รักออกฤทธิ์ ตอนที่ 12 วันที่ 30 พ.ค. 57

โจมองหน้าวนิษา หน้าตาเอาจริงเอาจัง
“ไม่ต้องทำหน้าแบบนั้นหรอก ไม่ถามก็ได้”
“ขึ้นรถ”
“นี่สั่งฉันเหรอ” วนิษาเสียงแข็ง

“อ้าว ไม่ขึ้นรถแล้วจะกลับบ้านยังไง”
โจก็ขึ้นไปนั่งตำแหน่งคนขับ วนิษาแอบมองโจด้วยสีหน้าขุ่นเคือง
“กล้าทำกับฉันแบบนี้เหรอ แค้นนี้ต้องชำระแน่ ไม่อยากให้ฉันรู้เรื่องของนายใช่ไหม ได้”

วนิษาเดินเข้ามาในบ่อน โจเดินตามหลัง
“โจ วันนี้ฉันจะไปธนาคาร แต่ไม่รู้กี่โมง คุณอยู่แถวนี้รอฉันแล้วกันนะ”
โจรับคำ พลางหยิบหนังสือพิมพ์มานั่งอ่าน ขณะที่วนิษารีบเดินต่อไป จนเจอปฐม
“คุณปฐม ของที่ฉันให้เตรียมไว้ล่ะ”
ปฐมส่งซองสีน้ำตาลให้
“ขอบคุณค่ะ”
วนิษาเดินมาออกมาทางประตูหลัง ในขณะที่โจยังนั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ที่เดิม

วนิษาลงจากรถ เดินมาที่บ้านโจ พลางมองซ้ายมองขวา เมื่อเห็นไม่มีใครอยู่แถวนั้น ก็เปิดซองที่รับจากปฐม แล้วหยิบกุญแจผีออกมาพวงหนึ่ง
“หึ นายโจ ทำเป็นปิดบังดีนัก นึกว่านายเป็นนักสืบได้คนเดียวเหรอไง วันนี้แหละ ไส้กี่ขดๆที่นายซ่อนไว้ ฉันจะล้วงออกมาให้หมด”
วนิษาใช้กุญแจผีพยายามไขเข้าบ้าน แต่ไขยังไงก็ไม่ได้
“กุญแจผีจริงรึเปล่าเนี่ย ทำไมไม่เห็นเหมือนในหนังเลย”
วนิษาพยายามไขอยู่ตั้งนานก็ยังไม่ได้ จนชักถอดใจ จะเดินกลับ พลางเหลือบตาเห็นป๋องเดินมากับปลายฝน ก็รีบหาที่หลบ
ป๋องกับปลายฝนเดินเข้ามา พลางล้วงกระเป๋าหากุญแจ
“เร็วๆสิ ฉันอยากซู้ด จนมือไม้สั่นไปหมดแล้ว”
“ใจเย็นสิ เจ้านี้ของเขาแรง ต้องค่อยๆซู้ดนะ เดี๋ยวสำลัก”
“เออน่า”
ป๋องไขกุญแจ เปิดประตูเข้าไป ปลายฝนรีบตามเข้าไป วนิษามองตาม
“ปลายฝนติดยาเสพติดเหรอเนี่ย แล้วทำไมต้องมาที่บ้านนายโจ”
วนิษาลังเล แล้วก็ตัดสินใจ เปิดประตูตามเข้าไปเบาๆ ได้ยินเสียงปลายฝนกับป๋องดังมาจากข้างใน
“ซู้ด”
“เป็นไง”
“เอาไปซู้ดมั่งเพื่อน ทำไมโลกมันโคลงเคลงอย่างนี้”
ปลายฝนหัวเราะร่วน เหมือนคนเมายา
“ขอลองมั่งนะ ซู้ด”.
วนิษาทนไม่ไหว เดินพรวดเข้าบ้านไป
“หยุดเดี๋ยวนี้นะ”
พอโผล่หน้ามา ก็เห็นปลายฝนกำลังนั่งโยกตัวอยู่บนลูกบอลโยคะ ป๋องนั่งกินบนเก้าอี้ ทั้งคู่กำลังยกตะเกียบคีบเส้นบะหมี่เข้าปาก ปลายฝนเห็นวนิษาโผล่มา ก็อ้าปากค้าง เส้นบะหมี่คาปากไหลย้อยลงชาม “คุณ มาได้ไงเนี่ย”
“นี่พวกเธอ ทำอะไรกันอยู่”
ป๋องรีบบอก “กินบะหมี่สำเร็จรูปรสใหม่ครับ ซุปเปอร์แซ่บ แซ่บจริงๆ”
“ที่บอกซู้ดๆนี่ ซู้ดเส้นบะหมี่หรอกเหรอ”
“ครับ”
วนิษาอึ้ง ปลายฝนพอจะเดาเรื่องออก
“อ๋อ คุณนึกไปถึงเรื่องอื่นใช่ไหม”
วนิษาฝืนยิ้ม
“แล้วคุณมาที่นี่ได้ไงคะ”

วนิษาไม่ตอบ แต่กลับย้อนถาม “แล้วเธอล่ะ มาที่นี่ได้ไง แล้วนายคนนี้เป็นใคร”
จากนั้นวนิษาก็พาปลายฝนกับป๋องมานั่งที่ร้านอาหาร ก่อนที่ปลายฝนจะเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ วนิษาฟังอย่างละเอียด

“เรื่องก็เป็นอย่างงี้แหละค่ะ”
“เธอสมคบกับคนอื่นมาสืบเรื่องของฉันเนี่ยนะ ฉันคิดไม่ถึงจริงๆ”
ปลายฝนยกมือไหว้ขอโทษวนิษา
“หนูขอโทษ แต่ว่าถ้าคุณเป็นหนูคุณจะทำยังไงล่ะคะ”
วนิษาเงียบไป
“เอาเถอะ ฉันเข้าใจ พ่อเธอเสียชีวิตแบบนั้น ถ้าฉันเป็นเธอ ฉันก็ต้องสงสัยเมียใหม่ของพ่อ
เหมือนกัน”.
“ขอบคุณค่ะที่เข้าใจ”
วนิษาถอนหายใจ
“ไม่รู้เมื่อไหร่เรื่องนี้จะคลี่คลายซะที ฉันต้องตกเป็นผู้ต้องสงสัยไปตลอดชีวิตเลยมั้ยเนี่ย”
“คงไม่มั้งครับ” ป๋องพยายามปลอบใจ “เดี๋ยวพี่โจก็หาคำตอบจนได้แหละครับ”
“พูดเรื่องลูกพี่เธอก็ดีแล้ว เธอรู้มั้ยว่านายโจเขาเกี่ยวข้องอะไรกับระริน”
ป๋องส่ายหน้า “ไม่รู้จริงๆครับ คงรู้จักกันก่อนที่ผมจะมาทำงานกับพี่โจ”
“ฉันอยากรู้เรื่องนี้ ฉันต้องทำยังไงป๋อง”
“ไม่รู้เหมือนกันครับ”
“ป๋อง ช่วยแม่เลี้ยงฉันหน่อยสิ” ปลายฝนช่วยพูด “เรื่องแค่นี้เอง ไม่ถือว่าทรยศพี่โจหรอก”.
ป๋องใจอ่อนยวบทันที
“ผมรู้จักคนหนึ่งที่เขาน่าจะรู้เรื่องของพี่โจ”
“ขอบใจนะ เธอน่ารักจัง”
ปลายฝนยิ้มให้ ป๋องมองแบบเคลิ้มๆ วนิษาเหลือบดูท่าทีของทั้งคู่อย่างจับสังเกต

ป๋องพาวนิษา และปลายฝนกลับมาที่บ้าน พลางรื้อรูปถ่ายเก่าๆ แล้วหยิบรูปถ่ายโจกับคอปบร้าให้ ทั้งคู่ดู
“ผู้ชายคนนี้ชื่อคอปบร้า”
ปลายฝนแอบขำ “หน้าอย่างนี้นะ ชื่อคอปบร้า”
“รู้สึกจะเป็นชื่อที่เขาตั้งให้ตัวเอง คอปบร้าเป็นเพื่อนร่วมมหาวิทยาลัยเดียวกับพี่โจ จบมาทำงานเป็นนักสืบรุ่นเดียวกัน”
วนิษารีบแย้ง “ถ้าเขาเป็นเพื่อนเก่าซี้ปึ้กกันแบบนั้น เขาจะยอมเล่าเรื่องของโจให้ฟังเหรอ”
“ผมยังพูดไม่จบ เขาเคยเป็นเพื่อนกัน แต่ตอนหลังเป็นศัตรูกัน ชนิดที่ไม่เผาผีกันเลย”
“เกิดอะไรขึ้นเหรอ” ปลายฝนรีบถาม
“ก็ไม่แน่ใจ รู้แต่ว่าเป็นเรื่องผู้หญิง”
“เรื่องผู้หญิง”
วนิษาหน้าเครียด ปลายฝนแอบยิ้มกับป๋อง

วนิษา ป๋อง และปลายฝน ขึ้นมาบนดาดฟ้าตึกสูง ท่ามกลางแดดเปรี้ยง
“ทำไมต้องนัดเจอกันที่นี่ด้วย”
วนิษาถามด้วยความแปลกใจ
“ไม่รู้เหมือนกันครับ”
พลันก็มีเสียงคนหัวเราะ ทั้งสามหันไป เจอคอปบร้าในชุดสูทหลวมๆ ยืนจังก้าอยู่
“ไม่เคยดูหนังเหรอไง เวลาคุยเรื่องความลับกันน่ะ มันต้องนัดคุยกันบนดาดฟ้า”
ปลายฝน บ่นอุบ “มันร้อน”
“แต่ปลอดภัย”
ป๋องส่ายหน้า “ไอ้ที่แกดูน่ะมันหนังฝรั่ง ที่โน่นดาดฟ้ามันหนาว ดาดฟ้าเมืองไทยมันร้อนโว้ย”
วนิษาโบกมือห้าม แล้วหันมาทางคอปบร้า
“คุณคือคอปบร้าใช่ไหม”
คอปบร้าพยักหน้า “แน่นอนที่สุดคุณวนิษา ผมกำลังคิดว่าจะไปหาคุณอยู่พอดี แต่คุณมาหาผมเอง
ก็ถือว่าเป็นประหยัดเวลาให้ผม”
“หาฉันเรื่องอะไรคะ” วนิษาย้อนถาม
“เรื่องไอ้โจไงครับ”
“คุณรู้จักโจได้ไง”
คอปบร้าหัวเราะลั่น “มันเคยเป็นเพื่อนผม ผมไม่เพียงแต่จะรู้จักมัน แต่รู้จักมันดีที่สุดในโลก”
“ที่ฉันนัดคุณมาเนี่ย ฉันอยากถามเรื่องของโจ”
“ผมรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับตัวมันตั้งแต่มันเกิด เชื่อผมเถอะ ศัตรูจะรู้จักคุณดีกว่าเพื่อนของคุณ”
วนิษามองหน้าคอปบร้างงๆ “ตกลงเขาเป็นเพื่อนหรือเป็นศัตรูของคุณกันแน่”
“ตอนแรกมันเป็นเพื่อน แต่มันแย่งแฟนผม แล้วก็ฆ่าพ่อผม มันจึงเป็นศัตรูของผม”

อ่านละคร รักออกฤทธิ์ ตอนที่ 12 วันที่ 30 พ.ค. 57

ละครรักออกฤทธิ์ บทประพันธ์ : นิตินันท์, วรรณพร, นิพล
ละครรักออกฤทธิ์ บทโทรทัศน์ : สมภพผูกพันน้อย
ละครรักออกฤทธิ์ กำกับการแสดง : คิง-สมจริง ศรีสุภาพ
ละครรักออกฤทธิ์ ดำเนินงานโดย : สมจริง ศรีสุภาพ
ละครรักออกฤทธิ์ ผลิต : บริษัท กู๊ด ฟีลลิ่ง จำกัด
ละครรักออกฤทธิ์ ออกอากาศทุกวันศุกร์ เวลา 20.25 น. และวันเสาร์-อาทิตย์ เวลา 20.15 น.
ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ