อ่านละคร เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 14/2 วันที่ 31 พ.ค. 57
พิงค์ตบโต๊ะเปรี้ยง หมาเห่าตกใจ “นั่นไง!! โอ๋ๆๆ..แม่ขอโทษจ๊ะลูก แม่ลืมตัว”อัครินทร์ส่ายหน้าเซ็ง
“จะไม่เหวี่ยงหนักขึ้นได้ยังไง เจอแผนล่อเสืออกจากถ้ำของพราวพรรณรายเข้าไป ทนไม่ไหวหร๊อก คิกๆๆ”
“แผนล่อเสือออกจากถ้ำ แผนอะไรของคุณ? เพี้ยนรึเปล่าเนี่ย??”
“คุณสิเพี้ยน!! โอเค!! ฉันจะบอกให้เอาบุญ..คุณจะได้ฉลาดขึ้น เรื่องก็มีอยู่ว่า ฉันอยากรู้ว่าคุณนาคินทร์พี่ชายคุณคิดยังไงกับตะวันกันแน่ ก็เลยวางแผนล่อเสือออกจากถ้ำ ลองใจพี่ชายคุณ”
“ก็เขี่ยบอลให้ไอ้หนุ่มมาจีบตะวันน่ะสิ”
“อะไรนะ??”
หมาเห่าใหญ่ พิงค์ตกใจ “ทำไมต้องเสียงดังขนาดนั้น”
พิงค์ปลอบหมาเสร็จชะงักกึก ชี้หน้า “นี่!! อย่าบอกนะว่าหึง?? จริงด้วย.. คุณก็แอบปิ๊งตะวันอีกคนด้วยใช่มั๊ย??”
อัครินทร์หลบตา “เฮ่ย....อะไร”
“ไม่ต้องเลย!! ปิ๊งใช่มั๊ย? บอกมา!!”
“ปิ๊งเปิ๊งอะไร?? เปล่า”
“ถ้างั้นไม่ปิ๊งตะวันแล้วปิ๊งใคร?”
อัครินทร์มองพิงค์ ทำหน้าตาตอบยาก “เอ่อ..”
“นี่!! ฉันบอกก่อนนะ ฉันเปิดเผยแผนเด็ดนี้ให้คุณฟังแล้ว คุณห้ามหักหลังฉันไปเล่าให้พี่ชายคุณฟังเด็ดขาดนะ!!”
พิงค์คว้ามืออัครินทร์มาจับเช็คแฮนด์ “สาบาน!! ฉันถือว่าเราจับมือร่วมสาบานกันแล้วว่าจะลงเรือลำเดียวกัน”
อัครินทร์กระชากมือตัวเองกลับ “เฮ่ย!!จะบ้าเหรอ?? สาบานอะไร? ใครลงเรือลำเดียวกันกับคุณ เรื่องอะไร??”
“ก็คุณไง!! จำไม่ได้เหรอ?? คืนที่ตะวันตากฝนมาหาฉันที่บ้าน คุณรับปากว่าจะไปเคลียร์กับพี่ชายคุณว่ามันเกิดอะไรขึ้น แต่จนถึงวันนี้ก็ไม่เคยมีอะไรคืบหน้า หึๆ!!เนียนนะ..นึกว่าฉันจะลืมเหรอ? ฝันไปเถอะ!! คนอย่างฉันจำแม่น!! ยิ่งความแค้นยิ่งแม่นมาก”
“ผมก็ไม่ได้คิดอย่างน้านนนน”
“ดี!! เอาสั้นๆ นะ..ฉันฟันธง พี่ชายคุณชอบตะวันแน่ แล้วก็กำลังหึงตะวัน แต่ไอ้ที่ฉันไม่รู้และก็สงสัยมากก็คือในเมื่อเค้าชอบตะวัน แต่ทำไมต้องทำท่าเหมือนไม่ชอบตะวัน อันนี้งงมาก”
อัครินทร์ถอนใจ อ้าปากจะพูด แต่ไม่ทัน
“แต่ไม่เป็นไร..ฉันจะต้องเคลียร์เรื่องนี้ให้ได้และคุณก็ต้องร่วมมือกับฉันด้วย”
“เฮ่ย..”
พิงค์ลุก “โอเค..ฉันเลท แล้ว ต้องพาลูกไปตัดขนตัดเล็บ..แต้งกิ้ว..ซี ยูววววว” พิงค์เดินจากไป
ทิ้งอัครินทร์นั่งเอ๋อ “เฮ่ย..อะไรวะ?” อัครินทร์มองตามพิงค์ไป ถอนใจเฮือก
ห้องนอนนารถนรินทร์ ปานตะวันกำลังทำกายภาพบำบัดให้นารถนรินทร์ นารถนรินทร์ดีขึ้น มีพัฒนาการขึ้นมาก เดินได้ก้าว-สองก้าว สองคนดีใจลั่น นารถนรินทร์โผเข้ากอดตะวันด้วยความดีใจ
“นารถต้องเดินอวดพี่วิทย์ในงานแต่งงานได้แน่ๆ นารถต้องทำได้แน่ๆ พี่ตะวันต้องเป็นเพื่อนเจ้าสาวให้นารถนะคะ พี่ตะวันสัญญานะคะ”
ปานตะวันเงียบไป
“แน่ะ!! หรือจะแต่งแซงนารถก่อนซะแระ?!”
“น้องนารถ!!” ปานตะวันส่ายหน้าแบบ..ไม่มีทางล่ะ ทันใดนั้น ‘ใบตอง’ ยกขนมเข้ามานารถนรินทร์รีบทำท่าชู่ว์ให้ปานตะวันไม่ให้พูดเรื่องเดินได้แล้ว ปานตะวันพยักหน้า
แล้วนารถนรินทร์ก็เม้าท์ทำเนียนๆ ต่อ “แต่ถ้าเจ้าบ่าวเป็น ‘พี่คิน’ นารถยอมนะคะ แต่ถ้าเป็นคนอื่นนารถไม่ยอม นารถจะอาละวาด พี่ตะวันยังไม่เคยเห็นนารถอาละวาดใช่มั้ยคะ”
นารถนรินทร์พูดกับใบตอง “พี่ใบตอง..เล่าให้พี่ตะวันฟังซิ”
“โห..เวลาคุณนารถอาละวาดนะคะ ก็มีหลายระดับนะคะ ถ้าเป็นพายุก็มีตั้งแต่ไต้ฝุ่น ไซโคลน ยันเฮอริเคน แต่ถ้าเป็นแผ่นดินไหวก็หลายระดับค่ะ ต่ำสุดก็ 5 ริกเตอร์ ไล่ไปเรื่อยๆ สูงสุดนี่ยังสรุปไม่ได้ แต่ที่เคยเรคคอร์ดสถิติไว้ก็ประมาณ 9 ริกเตอร์ค่ะ”
ปานตะวันเผลออมยิ้ม “โอ้โห”
“ก็มีระยะหลังเนี่ยค่ะ ตั้งแต่คุณตะวันมาอยู่เนี่ย คุณนารถไม่อาละลาด พายุไม่ก่อตัว แผ่นดินไม่ไหว แปลกประหลาดมหัศจรรย์มากค่ะ”
“พอและ..เยอะและ”
“ค่ะๆ..พอแล้วค่ะ
นารถนรินทร์พูดกับปานตะวัน “เพราะฉนั้นพี่ตะวันห้ามเด็ดขาดนะคะ ไม่ว่าจะเป็นหนุ่มคนไหน โดยเฉพาะหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่ หนุ่มหน้าไหนก็ไม่ได้!!”
ปานตะวันอึ้ง นารถนรินทร์ยิ้มให้ตะวัน ปานตะวันยิ้มตอบฝืนๆ
ห้องนอนบนแพเมืองกาญจน์ มือถือประกายเดือนปลุกเตือนซ้ำ ประกายเดือนนอนหลับอย่างมีความสุข สะดุ้ง งัวเงีย หงุดหงิด ก่อนจะค่อยๆ เอื้อมมือมากดปิด แล้วนอนพริ้ม ทันใดนั้นสะดุ้งตื่นอย่างแรงเพราะเสียงเคาะประตู
“ตื่นคร๊าบพี่!! ตื่นเร้วพี่!! แย่แล้วพี่!!”
ประกายเดือนขยี้ตา งัวเงีย บ่น “หึ้ย!! ใครตายวะ..ตะโกนซะ!! คนกำลังนอนสบาย มาปลุกแต่เช้า” ประกายเดือนหยิบนาฬิกามาดูเวลา แล้วตกใจ “ว๊าย!! จะเที่ยงแล้วเหรอเนี่ย?? บ้าๆๆ บ้าไปแล้วฉัน”
“เจ๊!! ตื่นเร้ว!!!”
ประกายเดือนรำคาญ ลุกขึ้นไปเปิดประตู “โวยวายลั่น..ใครตายยะ?? อ่อ..อย่ามาเรียกฉันเจ๊!!”
“ก็ไม่แน่นะเจ๊!! งวดนี้อาจมีถึงตายได้?!” พนักงานชี้ไปที่นัครินทร์ที่นอนขดตัวสั่นครางฮือๆ อยู่ที่เดิม
ประกายเดือนตกใจ “ท่านรองฯ??” ประกายเดือนวิ่งไปจับนัครินทร์แหงนหน้ามา เห็นหน้าเป็นจุดแดงแบบยุงกัดทั่วหน้า ปากซีดแบบเป็นไข้ ประกายเดือนตกใจหนักกว่าเก่า “ท่านรองฯ???”
“เจ๊ปล่อยเฮียเค้านอนตากฝนได้ไง? เมื่อคืนฝนตกทั้งคืน ยุงที่นี่ก็ดุยังกะเสือ เช้ามาก็แดดเปรี้ยงอีก ตาย!! อย่างนี้ไม่น่ารอด!!”
ประกายเดือนหน้าเสีย หันมองนัครินทร์ จะร้องไห้ จ๋อยหนัก “บ้า!! ปากเสีย!! ไม่จริง!! ท่านรองฯต้องไม่ตายนะคะใจเย็นๆ นะคะท่านรองฯ ท่านรองฯ ต้องไม่เป็นไรนะคะ”
ประกายเดือนกอดนัครินทร์ไว้
ในห้องนอนบนแพเมืองกาญจน์
ประกายเดือนพูดโทรศัพท์กับอัครินทร์ “ค่ะ..ทานยาลดไข้แล้วค่ะ..ค่ะ..ทุก 4 ช.ม.”
อัครินทร์อธิบายผ่านโทรศัพท์ “ทีนี้เช็ดตัวครับ”
“เช็ดตัว!!”
“ครับ!! เป็นวิธีที่สำคัญที่สุด แล้วก็ง่ายที่สุด แต่ได้ผลที่สุดด้วย -- ต้องเช็ดบ่อยๆ นะครับ”
“เช็ดบ่อยๆ??”
“ร้อนปุ๊บเช็ด ร้อนปุ๊บเช็ด จนกว่าไข้จะลดครับ”
“เอ่อ..แล้ว..เช็ดตรงไหนบ้างคะ?”
“ทั้งตัวล่ะครับ”
“ทั้งตัว!!!”
“เน้นหน้าผาก คอ รักแร้ ข้อพับต่างๆ ขาหนีบ”
“ขาหนีบ??”
อัครินทร์อดอมยิ้มไม่ได้ “ครับ”
“คุณหมอไม่ได้ล้อเล่นใช่มั้ยคะ?”
“พี่ชายผมทั้งคนนะครับ..ผมคงไม่ล้อเล่น”
“ค่ะๆ”
“ลองดูนะครับ ถ้าไม่มีอะไรรุนแรง น่าจะดีขึ้น หลังจากนั้นดูอาการนะครับ ถ้าไหว..ก็รีบพากลับมาหาผมที่ รพ.หรือบ้านก็ได้ แต่ถ้าไม่ดี..รีบส่ง รพ.แถวนั้นก่อน ยังไงก็ตาม.. การปฐมพยาบาลเบื้องต้นนี้สำคัญที่สุดนะครับ มีอะไรก็โทร.มานะครับ ผมฝากพี่ชายของผมไว้ในมือคุณเดือนนะครับ”
“ค่ะ..ค่ะ..ขอบคุณค่ะ..สวัสดีค่ะ” ประกายเดือนวางหู หันมองนัครินทร์ที่นอนซมแล้วตัดสินใจ เริ่มเช็ดตัวอย่างเก้ๆ กังๆ จากหน้า ไล่ไปคอ หน้าอก แขน จั๊กกะแร้ จากนั้นไล่ไปถึงจุด ‘ขาหนีบ’ ประกายเดือนเอาผ้าห่มคลุมท่อนล่างนัครินทร์ แล้วไปถอดกางเกงออกทางปลายเท้า จากนั้นตัดใจเอาผ้าขนหนูล้วงไปเช็ดๆ สะดุ้งแล้วหลับตาปี๋ จะร้องไห้ แต่ต้องไปต่อ
ประกายเดือนเอาผ้าขนหนูวางที่หน้าผากนัครินทร์แล้วมอง ประกายเดือนรู้สึกผิด น้ำตาหยด “ขอโทษนะ..ฉันผิดเอง..ฉันไม่รู้นี่ว่า มันจะแย่ขนาดนี้ อย่าตายนะ..ท่านรองฯ”
ประกายเดือนนั่งเฝ้านัครินทร์ที่หลับไม่รู้เรื่อง
มุมลับตาคน บ้านไกรตระกูล นาคินทร์เดินเข้ามานั่ง อึ้งๆ นึกถึง ‘กนกวลี’ ที่เห็นที่วัด
นาคินทร์สะบัดหน้าแบบพยายามตั้งสติ เรียกสติตัวเองกลับมา ปานตะวันเดินถือถ้วยซุปร้อนๆ มาเห็นก็ชะงัก รีบจะเลี่ยงเปลี่ยนเส้นทาง แต่นาคินทร์เรียกไว้ “ทำไมถึงไม่กล้าสู้หน้า”
ปานตะวันชะงักทันที นาคินทร์น้ำเสียงพาล “ไปแอบทำเรื่องอุบาทว์อะไรมาอีกถึงต้องหลบหน้าผมแบบนี้”
ปานตะวันโมโหปรี๊ด หันขวับมาจ้องหน้านาคินทร์ “ฉันไม่เคยไปแอบทำอะไรอุบาทว์แล้วก็ไม่ได้หลบหน้าคุณ แต่ฉันไม่อยากเห็นหน้าคุณต่างหาก”
นาคินทร์อึ้ง ปานตะวันจ้องหน้าก่อนจะเดินออก แต่นาคินทร์กระชากแขนไว้ ถ้วยซุปร่วงจากมือปานตะวันหล่นราดใส่มือนาคินทร์เต็มๆ “โอ๊ย!!”
ปานตะวันตกใจ “คุณนาคินทร์!! อยู่เฉยๆ ก่อนนะคะ!! อยู่เฉยๆ!!” ปานตะวันหลุดเป็นห่วงนาคินทร์ รีบวิ่งไปเอาน้ำแข็งมาประคบโปะๆๆ นาคินทร์มองนิ่งอย่าง..ยังไงดี..จะซาบซึ้งก็ไม่อยาก แต่ลึกๆ ก็อดชื่นใจไม่ได้ที่มีคนดูแลห่วงใย
ปานตะวันมองแต่แขนนาคินทร์ ปากก็พูดไปแอบดุ “ซุปของคุณนารถเพิ่งทำเสร็จ มันร้อนมาก คุณไม่น่ามาดึงแขนฉันเลย”
นาคินทร์เผลอมองปานตะวันที่หน้าอยู่ใกล้กันมากๆ ซักพักปานตะวันชะงักมอง ตามองตากันดูหวิวๆ ปานตะวันหลบตาประคบแผลต่อ
นาคินทร์พึมพำ เหมือนตัดพ้อ “ทำไมคุณต้องแกล้งทำดีกับผมแบบนี้”
ปานตะวันได้ยินไม่ถนัด “อะไรนะคะ?? คุณว่าอะไรนะคะ??”
นาคินทร์ได้สติ รู้สึกตัว หายเคลิ้ม ผลักปานตะวันกระเด็น “ไปให้พ้น!! ไม่ต้องมาแกล้งทำดีกับผม!!”
ปานตะวันอึ้ง ทั้งงงและน้อยใจ ปราดเข้ามาจ้องหน้า “ฉันไม่ได้แกล้งทำ!! ฉันตั้งใจทำให้คุณ ตามสัญชาตญาณและหน้าที่ของพยาบาลที่ดี!!”
นาคินทร์จ้องหน้า กัดฟันพูด ส่ายหน้า “เจ็บแค่นี้มันเล็กน้อย คิดว่าจะหลอกผมได้ ผมไม่มีวันรักผู้หญิงอย่างคุณ!!”
ปานตะวันพูดใส่หน้า “ฉันก็ไม่ได้อยากให้ผู้ชายอย่างคุณมารัก!! ฉันไม่ได้ต้องการความรักจากคุณ!! คุณต่างหากที่ต้องการรักษา เพราะคุณมันป่วย!!!”
นาคินทร์กระชากปานตะวันมาจูบทันทีด้วยความโกรธ ปานตะวันดิ้นผลักออก พยายามตีๆ นาคินทร์“ปล่อยนะ!! คุณมันป่วย!! ป่วยจริงๆ!! ปล่อย!!”
นาคินทร์กระชากมาใกล้ “ปล่อยแน่!! แต่ไม่ใช่ตอนนี้!!” ปานตะวันชะงักฟัง “กว่าผมจะปล่อยคุณไปถึงมือนายนัค นายอัคหรือไอ้เด็กเมื่อวานซืนนั่น คุณมันต้องเหลือแต่กาก!! ถึงตอนนั้น ถ้ามันอยากจะโง่กินของเหลือเดน ของกากๆ จากผมก็เชิญ”
ปานตะวันเจ็บปวด แต่สู้ “คุณคิดว่าคุณเป็นใคร..คุณนาคินทร์??”
นาคินทร์จ้องหน้า “แล้วคุณก็จะรู้..ว่าผมเป็นใคร..คุณปานตะวัน!!”
พูดจบนาคินทร์ก็เดินออกไป ทิ้งให้ปานตะวันเจ็บปวดอยู่ตรงนั้น
บนแพเมืองกาญจน์ ยามค่ำคืนประกายเดือนนั่งหลับอยู่ข้างๆ นัครินทร์ สักพักนัครินทร์เริ่มห่อตัวคุดคู้เหมือนรู้สึกหนาว ประกายเดือนรู้สึกตัวตื่น สะดุ้ง มองนัครินทร์ “ท่านรองฯ..เป็นอะไรคะ?”
นัครินทร์ไม่ตอบ แต่ยิ่งห่อตัวเหมือนหนาวมาก ประกายเดือนทั้งงง ทั้งตกใจ “หนาว?? แย่แล้ว..เดี๋ยวร้อน.. เดี๋ยวหนาว..ยังไงดีล่ะเนี่ย??”
อ่านละคร เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 14/2 วันที่ 31 พ.ค. 57
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น บทประพันธ์โดย Shaynaละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น กำกับการแสดงโดย กฤษฎา เตชะนิโลบล
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น ผลิตโดย บริษัท โพลีพลัส เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ จำกัด
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น โดยผู้จัด อรพรรณ (พานทอง)วัชรพล
ละครเรื่อง เสน่หา สัญญาแค้น ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัส เวลา 20.15 ทางไทยทีวีช่อง 3
ละครเรื่อง เสน่หา สัญญาแค้น...เริ่มออกอากาศตอนแรก 21 พ.ค.57ต่อจากละครเรื่อง อย่าลืมฉัน
ที่มา ไทยรัฐ