อ่านละคร รักออกฤทธิ์ ตอนที่ 14 วันที่ 1 มิ.ย. 57
วนิษารีบลุกขึ้น เดินออกไป ภาคย์มองแก้วน้ำด้วยความเสียดาย แต่ก็ได้แต่รีบเดินตามวนิษาออกไปโจวิ่งลัดสนามหญ้ากลับมา พุ่งเข้าไปในร้าน อาศัยจังหวะที่พวกพนักงานในร้านชะเง้อชะแง้ไปทางที่จอดรถ เข้าไปที่โต๊ะของวนิษากับภาคย์ หยิบแก้วน้ำของวนิษามาดู แล้วก็เห็นว่ายังไม่มีรอยริมฝีปาก
“โชคดี ยังไม่ได้กิน”
โจสลับแก้วน้ำบนโต๊ะ แล้วหยิบไซรินจ์ติดมือออกมาด้วยก่อนวิ่งกลับมาหลบในพุ่มไม้ พร้อมๆ กับที่วนิษากับภาคย์เดินกลับมาที่โต๊ะ
“คันนี้ไม่ค่อยได้ใช้เท่าไหร่ ระบบกันขโมยคงรวนน่ะค่ะ”
ภาคย์พยายามข่มอารมณ์ “ ทานข้าวกันต่อดีกว่าครับ วันนี้อาหารเผ็ดจัง สงสัยแม่ครัวมือหนักไปหน่อย”
“นั่นสิคะ”
วนิษายืนดูพนักงานกับผู้จัดการรีสอร์ตช่วยกันหิ้วปีกภาคย์เข้ามานอนในห้องพักห้องหนึ่ง
“ขอบใจมากนะคะ”
“ท่าทางจะไม่ตื่นง่ายๆนะครับเนี่ย สงสัยจะหลับยาว”
วนิษาพยักหน้า
“นั่นสิคะ ท่าทางเหมือนอดนอนมาหลายวัน อืม ถ้าอย่างนั้นนอกจากห้องนี้แล้ว ฉันขอเปิดห้องพักเพิ่มอีกห้องนะคะ ไม่อยากให้เขาอยู่คนเดียวแบบนี้”
“เอ่อ พอดีช่วงนี้เราปรับปรุงห้องพักอยู่ เหลือห้องอยู่ไม่มาก ตอนนี้ก็เต็มหมดแล้ว เหลือห้องนี้ห้องเดียว ถ้าคุณผู้หญิงจะอยู่ดูเพื่อน คงต้องอยู่ด้วยกันน่ะครับ”
วนิษาอึ้งไปครู่หนึ่ง “ก็ได้ค่ะ”
ผู้จัดการเดินนำวนิษาออกไปตามทางเดิน โจออกมาจากหลังเสาที่แอบฟังอยู่
“ค้างคืนห้องเดียวกันเนี่ยนะ”
พลันเสียงฟ้าร้อง ก็ดังมาจากข้างนอก
“ฝนจะตกอีก อะไรจะเป็นใจขนาดนี้”
โจล้วงกระเป๋าหยิบหลอดไซรินจ์ที่ภาคย์ทิ้งออกมา แต่ยังมีตัวยาเหลือติดหลอดอยู่ ก่อนจะรีบเข้ามาในห้อง แล้วจับภาคย์บีบปากอ้าออก เขย่าๆ ยาที่เหลือค้างในหลอดไซรินจ์ให้ลงปากภาคย์ให้หมด
“หลับให้ถึงเช้าเลยนะ ถ้าตื่นกลางดึกล่ะก็ แกตาย”
โจที่นอนอยู่ริมระเบีบง ลืมตาตื่นขึ้นมาในตอนเช้า พลางมองเข้าไปในห้อง เห็นทุกอย่างยังเป็นปกติ ก็รีบเผ่นออกไป ในขณะที่วนิษา ที่นอนอยู่ที่โซฟาขยับตัวแล้วนอนต่อ ภาคย์ที่นอนอยู่บนเตียงรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา พลางลืมตาโพลงมองไปรอบๆ งงว่าเกิดอะไรขึ้น
“เกิดอะไรขึ้นวะเนี่ย”
ภาคย์เลิกผ้าห่มขึ้น ดูสภาพตัวเองใต้ผ้าห่ม
“ทำไมเสื้อผ้ามันครบเครื่องงี้วะ หรือว่าโชะๆๆแล้วใส่เสื้อผ้ากลับเข้าไปใหม่ เอ ยังไงแน่วะเนี่ย”
วนิษาตื่นขึ้นมา เห็นภาคย์ก็ยิ้มดีใจ
“คุณภาคย์ เป็นไงบ้างคะ รู้สึกปวดหัวหรืออะไรบ้างไหมคะ”
ภาคย์สั่นหน้า
“เมื่อวานจู่ๆทานข้าวอยู่ คุณก็หลับไปเลย ฉันใจไม่ดี ไม่แน่ใจว่าคุณเป็นอะไรไปรึเปล่า”
“ผมน่ะเหรอหลับไปเอ หรือว่าเรากินน้ำผิดแก้ว”
ภาคย์พึมพำกับตัวเอง
“อะไรนะคะ”
“เปล่าครับ ไม่มีอะไร แล้วนี่ อย่าบอกนะครับว่าคุณวนิษาอยู่นี่เพื่อเฝ้าดูอาการผม”
“ค่ะ ฉันไม่รู้จะติดต่อกับใคร จะปล่อยคุณไว้คนเดียวก็ไม่ได้เผื่อคุณเป็นอะไรขึ้นมาตอนดึกๆ ฉันก็เลยอยู่คอยดูคุณน่ะค่ะ”
ภาคย์อึ้งไป พูดอะไรไม่ออก ทำอะไรไม่ถูกไปช่วงขณะหนึ่ง
“เอ่อ ผม ผมขอบคุณคุณวนิษามากนะครับ”
“ไม่เป็นไรค่ะ ไม่ใช่เรื่องใหญ่ค่ะ”
พจน์นั่งคุยกับภาคย์ที่คอนโด คุยไปพลางจิบเครื่องดื่มไปด้วย
“แกจะเอาไข่ลวกหน่อยมั้ย เดี๋ยวสั่งให้ จะได้มีแรงคุยกันนานๆหน่อย สงสัยเมื่อคืนหมดแรงไปเยอะนะ ฮ่าๆๆ”
พจน์หัวเราะร่วน
“เอ่อ...เมื่อคืนไม่มีอะไรเกิดขึ้นน่ะครับพี่”
“อะไรนะ แกไม่ได้โชะยัยวนิษาเหรอ”
ภาคย์สั่นหน้า
“ทำไม” พจน์ย้อนถาม
“ผิดแผนนิดหน่อยครับ”
พจน์จ้องหน้าภาคย์ “ฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ขอเตือนแกไว้นะไอ้ภาคย์ แกมันเด็กกำพร้า ไม่มีเส้นสาย ไม่มีความรู้ความสามารถอะไร ถ้าแกเป็นผัวยัยวนิษาไม่ได้ ชีวิตแกก็จะไม่มีอะไรทั้งนั้น แกจะได้เป็นราชาหรือยาจกก็ขึ้นอยู่กับเรื่องนี้ เข้าใจไหม”
“เข้าใจสิครับ ที่ผ่านมาชีวิตผมเจอแต่คนเอารัดเอาเปรียบ กดขี่สารพัด กว่าจะมาถึงตรงนี้ได้ ไม่รู้โดนเหยียบมาเท่าไหร่ ไม่มีใครเคยห่วงใยผมจริงๆหรอก”
“แล้วก็จะไม่มีวันมีด้วย ถ้าแกไม่มีเงิน เพราะฉะนั้นหาทางแต่งงานกับยัยนั่น แล้วก็เชือดมันซะเร็วๆ เข้าใจมั้ย”
ภาคย์เงียบไป ในขณะที่สีหน้าสับสน
ขณะที่โจนั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ที่บ่อน พลางสะดุดตากับคอลัมน์ซุบซิบคอลัมน์หนึ่ง
“หมอเม้ง จิตทิพย์ ออกบู๊ธที่งานการกุศลอีกแล้ว ใจบุญจริงจริ๊ง แฟนๆเจอกันได้ที่โถงโรงแรมเคเจยู
ได้เลยเจ้าค่ะ”
ครู่หนึ่งวนิษา ก็เดินออกมาจากด้านในของห้องทำงาน โจเก็บหนังสือพิมพ์ลุกขึ้นยืน
“ไปไหนดีครับ”
“นึกที่ทานข้าวกลางวันอร่อยๆให้หน่อยสิ”
โจยิ้มให้วนิษา แล้วตอบยาวเป็นชุด
“อยากได้แบบไหนล่ะครับ ไทย จีน ฝรั่ง ญี่ปุ่น อินเดีย ถ้าไทยจะเอาเหนือ ใต้ อีสาน ถ้าจีนจะเป็นฮกเกี้ยน กวางตุ้ง หรือปักกิ่ง ถ้าฝรั่งจะเอาอเมริกา หรือยุโรป ถ้ายุโรปจะเอาฝรั่งเศส อิตาลี หรือสแกนดิเนเวีย”
“พอๆๆ เอาเป็นว่าไม่เน้นสัญชาติ เอาอร่อย แล้วก็สบายๆ พอดีคุณภาคย์นัดฉันกินข้าวกลางวัน
เพื่อขอบคุณที่ฉันช่วยเขาไว้”
โจพยักหน้ายิ้มๆ “อ๋อ นัดคุณภาคย์ไว้ งั้นต้องไปนี่เลย ดอนหอยหลอด”
“มีอะไรอร่อยเหรอ”
“แมงดาย่างครับ กินกับน้ำจิ้ม อย่างงี้เลย”
“ไกลไป เอาใกล้ๆหน่อยสิ”
โจทำท่าจะพูดอะไร แต่สายตาหันไปเห็นหนังสือพิมพ์ที่วางอยู่ ก็เปลี่ยนความคิด
“อ้อ นึกออกแล้วครับ ที่โรงแรมเคเจยูครับ ไม่ไกลมาก บรรยากาศดี อาหารอร่อย บรรยากาศสบายๆ อย่างที่คุณวนิรีเควสมาเลยครับ”
วนิษาพยักหน้า พลางหยิบมือถือออกมากดส่งข้อความ โจยิ้มเล็กน้อย
โจกับวนิษาเดินเข้ามาในล็อบบี้ของโรงแรม เห็นภาคย์ยืนรออยู่แล้ว โจรอห่างๆให้วนิษาเข้าไปทักภาคย์
“สวัสดีค่ะคุณภาคย์”
“สวัสดีครับ”
“หิวหรือยังคะ”
“นิดหน่อยครับ ผมไม่เคยมาที่นี่ คุณวนิษานำเลยดีกว่าครับ”
วนิษายิ้มให้ภาคย์
“ฉันก็ไม่เคยมาเหมือนกันค่ะ แต่โจ คนขับรถฉัน เขาแนะนำที่นี่ โจ”
วนิษาหันมาเรียก โจพยักหน้ารับทราบ ก่อนที่จะเดินนำทั้งสองไปที่ร้านอาหาร ระหว่างทาง โจจงใจเดินผ่านบริเวณที่กำลังมีการเตรียมจัดบู๊ธการกุศล เห็น อ. เม้ง จิตทิพย์ กำลังคุยอยู่กับคนจัดอีเว้นต์อยู่ โจตั้งใจเดินผ่านให้ อ. เม้งเห็น ซึ่งได้ผล
“สวัสดีครับคุณโจ สวัสดีครับคุณวนิษา”
โจทำทีเป็นแปลกใจ “อ้าว อาจารย์เม้ง สวัสดีครับ”
วนิษาฝืนยิ้ม “สวัสดีค่ะ”
อ. เม้งยิ้ม “บังเอิญจังนะครับ”
“อาจารย์เม้งมาออกงานเหรอครับ”
“ครับ เป็นงานการกุศลน่ะครับ คนเราต้องหมั่นทำบุญมากๆ ลดความเห็นแก่ตัว จิตใจจะได้ผ่องแผ้ว”
“อ้อ ลืมแนะนำ นี่คุณภาคย์ครับ” พลางหันมาทางภาคย์ “นี่อาจารย์เม้ง จิตทิพย์ คิดว่าคุณภาคย์คงเคยได้ยินชื่ออาจารย์มาบ้าง”
อ. เม้งยิ้มให้ภาคย์ “สวัสดีครับ”
ขณะที่ภาคย์แอบตกใจ
“สวัสดีครับ” พลางรีบหันทางบอกวนิษา “เราไปกันเถอะครับ คุณวนิษา ผมชักจะหิวขึ้นมาแล้วล่ะครับ”
วนิษารับคำ โจขยับมายืนขวางภาคย์ไว้แบบเหมือนไม่ตั้งใจ พลางหันมาพูดกับ อ. เม้ง
“คุณภาคย์นี่ไม่ธรรมดาเลยนะครับอาจารย์เม้ง มีคนทักเขาว่ามีดวงปรมะด้วย”
อ. เม้งท่าทางแปลกใจและสนใจมาก
“จริงเหรอครับ คุณมีดวงปรมะเหรอครับ”
ภาคย์ฝืนยิ้ม “มีคนอื่นบอกผมอีกทีน่ะครับ จริงไม่จริงผมก็ไม่ทราบ ไม่มีความรู้เรื่องนี้เลย”
อ่านละคร รักออกฤทธิ์ ตอนที่ 14 วันที่ 1 มิ.ย. 57
ละครรักออกฤทธิ์ บทประพันธ์ : นิตินันท์, วรรณพร, นิพลละครรักออกฤทธิ์ บทโทรทัศน์ : สมภพผูกพันน้อย
ละครรักออกฤทธิ์ กำกับการแสดง : คิง-สมจริง ศรีสุภาพ
ละครรักออกฤทธิ์ ดำเนินงานโดย : สมจริง ศรีสุภาพ
ละครรักออกฤทธิ์ ผลิต : บริษัท กู๊ด ฟีลลิ่ง จำกัด
ละครรักออกฤทธิ์ ออกอากาศทุกวันศุกร์ เวลา 20.25 น. และวันเสาร์-อาทิตย์ เวลา 20.15 น.
ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ