@.อ่านละคร.นาคี.นางอาย.ดวงใจพิสุทธิ์.@

อ่านละคร รักออกฤทธิ์ ตอนที่ 11/4 วันที่ 30 พ.ค. 57

อ่านละคร รักออกฤทธิ์ ตอนที่ 11/4 วันที่ 30 พ.ค. 57

“ผมคงลืมไปน่ะครับ เอ่อ หม่อมแม่ครับวันก่อนหม่อมแม่เปรยกับผมว่าอยากได้คนมาจัดสวนให้น่ะครับ”
หม่อมจันจิราพยักหน้า “ใช่ หาได้แล้วเหรอ”
“ครับ เขาเคยทำสวนให้โรงแรมเพื่อนผม ฝีมือดี ความรับผิดชอบเยี่ยม ผมก็เลยชวนให้มาคุยกับหม่อมแม่เลย”

“อยู่ไหนล่ะ”
คงดูสวนอยู่น่ะครับ อ้าว มาพอดี เชิญครับ”
ภาคย์เดินเข้ามา ยกมือไหว้หม่อมจันจิรา แล้วก็หันมาเห็นวนิษา ต่างคนต่างตกใจ


“คุณวนิษา”
“คุณภาคย์”
พจน์ทำทีเป็นแปลกใจ “คุณภาคย์รู้จักคุณวนิษาด้วยเหรอครับ”
“อ๋อ ครับ”
“เป็นเพื่อนกันเหรอจ๊ะ”
หม่อมจันจิราหันมาถาม วนิษารีบอธิบาย
“วันก่อนคุณยายโดนโจรวิ่งราวที่ตลาดน่ะค่ะ แต่โชคดีที่คุณภาคย์มาช่วยจับโจรใว้ วนิเลยได้รู้จักกับคุณภาคย์”
“แล้วก็มาเจอกันที่นี่อีก อะไรจะบังเอิญขนาดนี้”
“คงเป็นเรื่องของดวงมั้งครับ”
ภาคย์ดูเขินๆ โจยืนมอง พลางรู้สึกไม่ถูกชะตาภาคย์อย่างแรง
“วันนี้ท่าทางจะครึกครื้นนะ งั้นเดี๋ยวทานกลางวันด้วยกันเลยก็แล้วนะ”
ภาคย์หันมายิ้มให้วนิษา “เราได้ทานข้าวด้วยกันสองวันติดเลยนะครับ”
วนิษาหัวเราะเบาๆ ในขณะที่โจกำหมัดแน่น

โจขับรถออกมาจากวังวาสุวงศ์ พลางมองกระจกหลัง เห็นวนิษาอารมณ์ดีผิดปกติ
“มื้อนี้ท่าทางอาหารถูกปากนะครับ”
วนิษามองโจ แล้วก็หุบยิ้ม
“ทำไมเหรอ”
“ในที่สุดคุณก็ยอมคุยกับผม”
วนิษาปิดปากแทบไม่ทัน
“ดูคุณจะเจริญอาหาร สงสัยบรรยากาศดี”
“ใช่ แล้วไง”
โจ ส่ายหน้า “ก็ไม่มีอะไร้ แค่ชวนคุยเฉยๆ”
วนิษาไม่ตอบอะไร โจเงียบไปครู่หนึ่ง แล้วก็ตัดสินใจพูดออกมา
“วันก่อนผมมีธุระด่วนจริงๆ”
“วันไหน” วนิษาแกล้งย้อนถาม
“วันที่คุณมาหาผมที่บ้านแล้วหิวน่ะ”
“ฉันจำไม่ได้แล้ว”
โจพูดเบาๆ “ผมขอโทษ”
“พึมพำอะไร”
โจส่ายหัว “ไม่มีอะไรครับ”
“แต่ฉันได้ยิน”
โจเงียบไป วนิษาพูดเบาๆ กลับไป
“ไม่เป็นไร”

โจเหลือบมองทางกระจกหลัง เห็นวนิษายิ้ม ก็เริ่มยิ้มออก
จากนั้นโจก็พาวนิษามาที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง

“ร้านนี้ไม่หรูมากแต่อร่อยระดับต้นๆของเมืองไทยเลยครับ มีคนรู้จักไม่กี่คนหรอกครับ”
“โม้รึเปล่า”
“ถ้ากินเสร็จแล้วคุณกล้าพูดว่าไม่อร่อย ผมยอมให้เตะเลย ร้านนี้ผมกินมาตั้งแต่เด็ก ต้องคนที่สนิทจริงๆเท่านั้นผมถึงจะยอมพามาร้านนี้”
วนิษา มองค้อนโจ
“ไม่ต้องโฆษณามาก ฉันพกลิ้นมาด้วย อร่อยไม่อร่อยเดี๋ยวฉันรู้เอง ไม่ต้องบิ๊ว”
โจหัวเราะ พลางเดินนำวนิษามาถึงที่ร้าน พอเปิดประตูร้านเข้าไป ระรินก็เดินสวนออกมาพอดี
“ริน”
“โจ”
โจรีบจับมือวนิษาพาเดินออกมาทันที วนิษาไม่ทันตั้งตัว ระรินรีบเดินตาม
“โจ”
ระรินจะเดินตามมา แต่เจอกรุ๊ปทัวร์ชาวจีนเดินผ่านหน้าพอดี โจพาวนิษาเลี้ยวหายลับไป ระรินวิ่งตามมาได้ แต่ก็ไม่เห็นทั้งคู่แล้ว

โจพาวนิษาเดินลัดเลาะเลี้ยวทะลุซอยนั้น ออกซอยนี้ จนวนิษาหงุดหงิด
“นี่ หยุดก่อนสิ บอกให้หยุดก่อน”
โจไม่ฟังเสียง เดินดุ่มๆ จนวนิษากระชากมือกลับ ถึงยอมหยุด
“ทำไมต้องหนี คุณรู้จักระรินด้วยเหรอ”
โจพยักหน้า “ครับ”
“แล้วทำไมต้องหนี คุณกับเขามีอะไรกัน”
“ผมไม่อยากเล่า”
“ทำไมไม่อยากเล่า มีอะไร ไหนเล่ามาซิ” วนิษาคาดคั้น
“ก็บอกว่าไม่อยากเล่า”
“ต้องมีอะไรไม่ดีแน่ๆ”
“ไปร้านอื่นเถอะครับ ผมจะพาไปร้านที่อร่อยกว่าร้านนี้”
วนิษาทำอะไรไม่ได้ ได้แต่เดินตามโจกลับไปที่รถ กำลังจะถึงรถ วนิษาตาไวเห็นระรินเดินอยู่ไกลๆ
วนิษากอดแขนโจหมับ พลางตะโกนลั่น
“ระรินๆ”
ระรินหันมา โจตกใจ พยายามดึงแขนออก ขณะที่ระรินรรีบสาวเท้าตรงเข้ามาทันที
“ปล่อยผม คุณวนิ ทำไมคุณทำแบบนี้”
“ขอโทษนะโจ แต่คุณไม่ควรหนีปัญหานะ”
โจจ้องหน้าวนิษาแบบเอาเรื่อง
“หนีปัญหาเหรอ? คุณไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเกิดอะไรขึ้น”
“ก็คุณไม่เล่าเองนี่นา ช่วยไม่ได้”
ระรินวิ่งมาถึง พลางหยุดมองโจอย่างพินิจพิเคราะห์
“โจ คุณจริงๆด้วย”
โจหยุดดิ้น ถอนหายใจ วนิษาปล่อยแขนโจ ก่อนจะฝืนยิ้มให้ ระรินยิ้มตอบแว่บหนึ่ง แล้วหันกลับไปมองโจ
“ฉันพยายามหาทางติดต่อคุณมาตลอด”
วนิษาเดินถอยไป แต่เงี่ยหูฟังด้วยความสนใจ โจหันมามองวนิษา แล้วทำหน้าเครียด
“คุณจะไม่ได้รู้อะไรทั้งนั้น” พลางหันมาทางระริน “ตามผมมา”
โจจับมือระริน พาเดินไปที่อื่น ระรินตามไปอย่างว่าง่าย วนิษาจะตามไปด้วย โจข้ามถนนไป หันมาชี้หน้าวนิษา แล้วพูดเสียงกร้าว
“ห้ามตามมานะ”
วนิษาจ๋อย รอจนโจกับระรินเลี้ยวหายลับไป ก็รีบวิ่งตาม แต่ไม่เห็นทั้งคู่แล้ว

วนิษาเดินหาาตามตรอกเล็กๆ จนมาเจอทางออก เป็นลานโล่งแห่งหนึ่ง พลางแว่วได้ยินเสียงเสียง
คนร้องไห้ ก็เลยค่อยๆชะโงกหน้าออกไปทีละน้อย พอเห็นภาพที่เกิดขึ้น ก็แทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง เมื่อเห็นระรินกำลังคุกเข่าลงบนพื้นร้องไห้กอดขาโจที่ยืนอยู่
“โจ ฉันขอโทษ ยกโทษให้ฉันเถอะนะ”
โจยืนนิ่ง ไม่ตอบอะไร
“อะไรเนี่ย”
วนิษายืนงงกับภาพตรงหน้า จนไม่ทันระวัง เผลอไปเตะโดนกระป๋องเสียงดัง โจหันขวับมา วนิษารีบหลบหน้าเข้ามา รอสักครู่ใหญ่ๆค่อยโผล่หน้าออกไปอีกที แต่ไม่มีใครอยู่ตรงนั้นแล้ว

“ระรินกอดขานายโจแล้วร้องไห้ เมื่อกี้ฉันตาฝาดไปใช่มั้ยเนี่ย”
วนิษาเดินกลับมาที่รถ ก็เห็นโจยืนรออยู่แล้ว

“เรื่องมันเป็นไงมาไงเล่าให้ฟังหน่อยสิ”
“อย่าถาม”
“คุณรู้จักระรินนานรึยัง รู้จักกันตั้งแต่เมื่อ”
โจรีบแทรกขึ้นมา “อย่าถาม”
“แล้วทำไมเขาถึงได้”
“บอกว่าอย่าถาม”
โจมองหน้าวนิษา หน้าตาเอาจริงเอาจัง
“ไม่ต้องทำหน้าแบบนั้นหรอก ไม่ถามก็ได้”

อ่านละคร รักออกฤทธิ์ ตอนที่ 11/4 วันที่ 30 พ.ค. 57

ละครรักออกฤทธิ์ บทประพันธ์ : นิตินันท์, วรรณพร, นิพล
ละครรักออกฤทธิ์ บทโทรทัศน์ : สมภพผูกพันน้อย
ละครรักออกฤทธิ์ กำกับการแสดง : คิง-สมจริง ศรีสุภาพ
ละครรักออกฤทธิ์ ดำเนินงานโดย : สมจริง ศรีสุภาพ
ละครรักออกฤทธิ์ ผลิต : บริษัท กู๊ด ฟีลลิ่ง จำกัด
ละครรักออกฤทธิ์ ออกอากาศทุกวันศุกร์ เวลา 20.25 น. และวันเสาร์-อาทิตย์ เวลา 20.15 น.
ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ