อ่านละคร เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 7/4 วันที่ 24 พ.ค. 57
“ถ้าไม่ตุ๊ด ไม่เกย์ ก็จงยืนยันความเป็นสุภาพบุรุษด้วยการลงไปเปิดประตูรถให้สุภาพสตรี”“สุภาพสตรี?? สุภาพมากกกกก”
“จะเปิดรึไม่เปิด?! ถ้าไม่เปิดก็ไม่ลง!! นั่งอยู่ด้วยกันมันถึงเช้านี่แหละ”
อัครินทร์หันขวับมองอย่างไม่อยากเชื่อสายตา “บ้าาา!! ใครเค้าอยากนั่งกับคุณ??” พูดจบก็รีบเปิดประตูลงไปพร้อมกับบ่นอุบ “อะไรนักหนาวะ ซวยจริง ๆ”
พราวพรรณรายเชิ่ดๆ เริ่ดๆ “ เออ..อย่ามาคุกเข่าใส่พราวพรรณรายละกั๊น!!!”
อัครินทร์กระชากเปิดประตูอย่างแรง “เอ้า!! ลงมา!!”
“อะไรนะ??”
“ก็ขอเบอร์มือถือ แค่นี้ทำไมต้องตกใจ?”
“ไม่ให้!!!
“นี่!! ถามจริง!! ทำไมคุณถึงเล่นตัวจั๊ง หรือว่าเป็นเกย์จริง ๆ”
“นี่!! คุณไม่รู้จักผม อย่ามาพูดมั่ว ๆ ได้มั้ย?”
“แน่ะ!! โกรธ?? พูดแทงใจดำใช่ม้า?? แหม..นี่ถ้ายอมรับว่าเป็นซะตั้งแต่แรกซะก็หมดเรื่อง จะได้ไม่ต้องเสียเวลาขับรถตามให้..อื๊ออออ!!”
อัครินทร์กระชากพราวพรรณรายมาจูบอย่างรุนแรง ทำให้พูดต่อไม่ได้อีกต่อไป พราวพรรณรายตาโตตกใจมาก จนรู้สึกตัวก็ดิ้นๆ ทุบๆ อัครินทร์ แต่ยิ่งดิ้นอัครินทร์ก็ยิ่งจูบแรงจนพราวพรรณรายเริ่มเข่าอ่อน ทันใดนั้นอัครินทร์ก็กระชากตัวพราวพรรณรายออกอย่างแรงมาจ้องหน้าถาม
“ซึ้งมะ? เกย์ ไม่เกย์? ซึ้งยัง??”พูดจบก็ทิ้งพราวพรรณรายให้ยืนเซ่ออยู่ตรงนั้น อัครินทร์ขึ้นรถขับออกไปอย่างแรง
พราวพรรณรายหน้าเหวอ เอื้อมมือตะปบปากตัวเอง หน้าเหยเก จะร้องไห้ ตะโกนด่าไล่หลัง “บ้า!! ไอ้บ้า!! ไอ้บ้าาาา!!”
ที่เคาน์เตอร์บาร์ นาคินทร์ นั่งเหงาๆ แอบเมาๆ นิดนึง
ภาพในอดีตย้อนมาให้นึกถึง
กนกวลีนั่งวาดภาพอยู่ริมทะเล นาคินทร์เข้ามากอด “มาแอบทำอะไรอยู่ครับกนก”
กนกวลีรีบซ่อนภาพไว้ด้านหลัง
“หื้มม์?? เดี๋ยวนี้มีความลับกับพี่คินด้วยเหรอครับ?”
“ปะ..เปล่านะคะ..กนกไม่ได้มีความลับ..แต่ว่า..”
“เสียใจนะเนี่ย”
“พี่คินนน..อย่าโกรธกนกนะคะ..อย่าเพิ่งเสียใจ เอาเป็นว่า..อีกไม่นานพี่คินก็จะได้เห็นนะคะ..อย่าโกรธกนกน้าาา”
นาคินทร์อมยิ้ม “ก็ได้..แต่ต้องปลอบใจพี่คินก่อน”
“ปลอบใจ? ยังไงคะ?”
นาคินทร์รวบตัวกนกมาหอมฟ่อดดดดเลย
“พี่คินนน”
“โอเค...ไม่โกรธแล้ว”
กนกวลียิ้มแฉ่ง ส่ายหน้า “พี่คินอ่ะ”
นาคินทร์มีความสุข โอบกอดกนกวลีไว้
นาคินทร์น้ำตาซึม ๆ อัครินทร์กลับมาพอดี มอง ๆ แล้วเดินมาทัก มองแก้วเหล้าเปล่า ๆ ที่วางอยู่
“พี่คิน โอเค รึเปล่าพี่?”
“จะโอเค.มาก ถ้าแกจะสนใจคุณพิงค์แทนที่จะเป็นปานตะวัน!!”
“ พี่คิน”
นาคินทร์ชี้นิ้วสั่ง “เชื่อพี่..ทำตามที่พี่บอก!!”
นาคินทร์เปลี่ยนจากชี้หน้ามาเป็นตบไหล่น้องชายแล้วเดินออกไป อัครินทร์เหนื่อยใจ
ในห้องนอน ปานตะวันไหว้พระก่อนนอน
หน้าห้องนอนปานตะวัน นาคินทร์กำลังจะเดินผ่านไป แล้วชะงัก หันมอง
ในห้องนอน ปานตะวันกำลังจะเอนตัวลงนอน
หน้าห้องนอนปานตะวัน นาคินทร์เดิน มายืนตัดสินใจอยู่หน้าห้อง
ในห้องนอน ปานตะวันนอนตาแป๋ว ไม่หลับ
หน้าห้องนอนปานตะวัน นาคินทร์ตัดสินใจหันหลังจะเดินกลับ
ในห้องนอน ปานตะวันค่อย ๆ หลับตาลง ทันใดนั้นก็สะดุ้งเฮือก เพราะมีเสียงดังเหมือนคนล้มที่หน้าประตูห้อง ปานตะวันตกใจรีบลุกไปเปิดประตูผลัวะแล้วสะดุ้งเฮือกยิ่งกว่า เพราะเห็นเป็น ‘นาคินทร์’ ยืนจ้องหน้าอยู่ที่ประตู “คุณนาคินทร์!!”
ปานตะวันจะรีบปิดประตูทันที แต่นาคินทร์ดันไว้ แล้วพุ่งตัวเข้ามารวบตัวปานตะวันไว้แน่น ล็อคประตู ปานตะวันตกใจมาก “คุณนาคินทร์!! คุณจะทำอะไร?? นี่.. คุณเมาด้วยเหรอคะ??”
นาคินทร์ไม่พูดอะไร รวบตัวปานตะวันไปทิ้งตัวโครมลงบนเตียงพร้อมกันทั้งคู่ นาคินทร์ซุกซอกคอ “ตัวคุณหอมมาก”
ปานตะวันเสียงแข็ง “ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ..ไม่งั้น” ปานตะวันพูดต่อไม่ได้ เพราะโดนนาคินทร์จูบ ปานตะวันพยายามขัดขืน แต่สู้แรงนาคินทร์ไม่ได้ นาคินทร์ได้ใจ กำลังจะเอามือปลดกระดุมชุดนอนปานตะวัน แต่ทันใดนั้นก็ชะงัก เพราะเสียงสะอื้นเบาๆ ของปานตะวัน
นาคินทร์เงยหน้าขึ้นมองเห็นปานตะวันน้ำตาหยด นาคินทร์อึ้งไป นาคินทร์เสียงแข็ง “ร้องไห้ทำไม?”
ปานตะวันไม่ตอบ
นาคินทร์เสียงแข็ง “ผมถามว่าร้องไห้ทำไม??”
ปานตะวันนิ่ง ไม่ตอบ สายตาแข็ง ไม่อ่อนแอเหมือนอาการ นาคินทร์ยันตัวคร่อมตัวปานตะวันอยู่ จ้องหน้าก่อนจะอารมณ์เสียที่ไม่เห็นปานตะวันแสดงอาการอ่อนแอ โวยวายร้องอ้อนวอน นาคินทร์ยัวะ ตะปบมือ 2 ข้างลงบนที่นอนอย่างแรงข้างตัวปานตะวัน “เว๊ยยย!!!”
ปานตะวันยังนิ่ง ไม่สะดุ้งสะเทือน นาคินทร์ยิ่งเคือง ลุกพรวดออกจากห้องไปทันที ปล่อยให้ปานตะวันนอนนิ่งอย่างนั้นก่อนจะรีบวิ่งไปล็อคประตูแล้วทรุดตัวลงปล่อยโฮอย่างสับสน หวาดกลัว เสียใจ อยู่ตรงนั้น
ที่เคาน์เตอร์บาร์บ้านไกรตระกูล นาคินทร์วางแก้วเครื่องดื่มที่หมดแล้วลง นาคินทร์มีสีหน้าเจ็บปวด หงุดหงิด สับสน เอามือปิดหน้า พยายามตั้งสติก่อนจะพูด
“กนก..ทำไมพี่ถึงเป็นคนอ่อนแอแบบนี้..พี่ขอโทษ..กนกต้องช่วยให้พี่เข้มแข็งนะ..พี่จะได้แก้แค้นผู้หญิงที่พรากกนกไปจากพี่..กนกต้องช่วยพี่!!”
นาคินทร์ฟุบหน้าลงกับเคาน์เตอร์
เช้าวันใหม่ ที่บริษัท KTK ปาริฉัตรนั่งประจำตำแหน่งอย่างใจลอยคอยนาย จามจุรีเดินมาเห็นก็ชะงัก เดินมาทัก “หนูฉัตร”
ปาริฉัตรยังนิ่ง จามจุรีเลยเพิ่มวอลลุ่ม “ปาริฉัตร!!!”
ปาริฉัตรสะดุ้งโหยง พนมมือไหว้แบบตกใจ “คะ..คะ.. สวัสดีค่ะคุณจามจุรี”
จามจุรีรับไหว้อย่างอ่อนใจ “ไหว้พระจ๊ะ..เป็นอะไรรึเปล่า? เฮ้อ! เดี๋ยวนี้คนแถวนี้เป็นอะไร แปลกๆ กันไปหมด สงสัยต้องนิมนต์หลวงพ่อมารดน้ำมนต์ซะหน่อยละมั้ง”
มอลลี่ และลูกกอล์ฟ เพิ่งมาทำงานแจ๋มาเลย “แหม ๆๆ..เสียงว่าจะรดน้ำมนต์กันเลยทีเดียวเหรอค้าคุณเจเจ” มอลลี่พูดกับลูกกอล์ฟ “อย่างนี้แกก็เดือดร้อนล่ะสิ..นังลูกกอล์ฟ?!”
มอลลี่ทำท่าพรมน้ำมนต์ใส่ ลูกกอล์ฟทำท่าเหมือนผีโดนน้ำมนต์ “กริ๊ด ๆๆๆ”
“ดื้อเหรอ? ดื้อเหรอ? งั้นเอาข้าวสารเสก นี่แน่ะ!!”
ลูกกอล์ฟดิ้นหนัก “กริ๊ดๆๆ..ยอมแล้ว..ชั้นยอมแล้ว”
“เสียงดังอะไรกันแต่เช้า” ทุกคนตาโตหันขวับ นาคินทร์เดินหล่อเข้ามา มีรปภ.ยิ้ม กุลีกุจอถือกระเป๋าเอกสารตามมา ปาริฉัตรดีใจเว่อร์ ลุกฟรึ่บทันที รีบวิ่งโผมาอย่างลืมตัว ก่อนจะชะงักแล้วกระชากกระเป๋าเอกสารจาก รปภ.ยิ้ม มาถือแทน
“ท่านประธาน!!!”
ทุกคนสวัสดีทักทายจ๊ะจ๋าท่านประธานกันสุดฤทธิ์ นาคินทร์ยิ้ม ๆ เดินเข้าห้องไป โดยมีปาริฉัตรเดินตามติดเข้าไปจากนั้นรวมตัวเม้าท์เลย
“แหม ๆๆ..ระริกระรี้เป็นปลากระดี่ได้น้ำเลยนะยะ..แม่เลขาฯ คนละอารมณ์กับเมื่อวานเลย หน้าตางี้ยังกะปลาสลิดตากแห้ง เชอะ”
“โห!! แต่กลิ่นปากเจ๊นี่ปลาร้ารึปลาเค็มจ๊ะ?”
รปภ. ยิ้มทำจมูกฟุดฟิด “แต่กระผมว่าน่าจะ ‘สะตอ’ นะครับ”
มอลลี่ตะปบปากตัวเอง “บ้า!! ออกจะหอมชื่นใจ”
“เอ้า!! มัวแต่เม้าท์..เจ้านายมาทำงานแล้ว บ่าว ๆ อย่างเราก็รีบไปทำงานเร็ว!!!”
ทุกคนเตรียมจะแตกตัว แต่มอลลี่ชะงัก “ช้าก่อนค่ะ..คุณเจเจ..มอลลี่ยังข้องใจสงสัยมากเลยนะคะว่าเมื่อวานนี้ท่านประธานหายตัวไปไหนมา ถ้าคุณเจเจได้ข้อมูลเมื่อไหร่ขอให้รีบแชร์ด่วนนะคะ..ขอร้อง”
จามจุรีเผลอ พยักหน้า “ได้เลย..เดี๋ยวจะสืบให้ ว๊าย!!! ไปทำง๊านนน!!!”
มอลลี่และลูกกอล์ฟ เผ่น จามจุรียืนมองไปทางห้องทำงาน คิดๆ “จริงด้วยสิ.. หายไปไหนมาทั้งวันนะท่านประธาน”
จามจุรีคิดพลางหันมาป๊ะหน้า รปภ.ยิ้ม ที่ยังยืนเจ๋ออยู่ เอาแฟ้มตีรัว ๆๆ เพราะตกใจ “ว๊ายยยย!! อีตาบ้า!! มายืนหน้าแหลมเป็นลิงอยู่ทำไม?? ไปทำง๊าน!!!”
“ครับผม!!!” จามจุรีส่ายหน้า..เฮ้อ!!
ในห้องทำงานนาคินทร์ นาคินทร์เซ็นเอกสาร ปาริฉัตรยืนมองด้วยสายตาแสนรักอยู่ใกล้ๆ คอยเปิดแฟ้มให้ท่านประธานทีละแผ่นๆ อย่างตั้งอกตั้งใจและภูมิใจมากๆ อย่างเพลินและลืมตัว
นาคินทร์มอง ๆ แล้วเรียก “คุณฉัตร”
ปาริฉัตรสะดุ้ง “อุ๊ย!! คะ..ท่านประธาน??”
“เซ็นครบแล้วครับ”
ปาริฉัตรสะดุ้ง “ค่ะ ๆ..ครบแล้วค่ะ”
“เป็นอะไรรึเปล่าครับ?”
“ปะ..เปล่าค่ะ..ไม่ได้เป็นอะไรค่ะ”
“ถ้าไม่สบายก็ต้องไปหาหมอนะครับ”
ปาริฉัตรซึ้งมากเลย ตัดสินใจก่อนจะแย็บ “ค่ะ..ขอบคุณค่ะ เอ่อ..ท่านประธานคะ”
“มีอะไรครับ?”
“คือ..เมื่อวานนี้..ท่านประธานไม่สบายเหรอคะ?”
“เปล่าครับ”
ปาริฉัตรจ๋อย ยิ่งสงสัย “เอ่อ..แล้วทำไมท่านประธานถึง”
“บ่ายนี้ช่วยขยับประชุมมาเร็วขึ้นนะครับ ผมอยากกลับบ้านตรงเวลาเลิกงาน”
“เอ่อ..รับทราบค่ะ”
นาคินทร์พยักหน้าเหมือนจบ หมดธุระแล้ว ปาริฉัตรมอง ๆ อย่างน้อยใจ ก่อนจะหันหลังออก
“คุณฉัตร”
ปาริฉัตรยิ้ม รีบหันขวับมาทันที “คะ..ท่านประธาน??”
“บ้านที่เขาใหญ่ของผมเรียบร้อยดีมั้ย?”
ปาริฉัตร งงๆ “ค่ะ..เรียบร้อยดีค่ะ”
นาคินทร์พยักหน้า คิดนิดนึง “ยังไงช่วยให้คนทำความสะอาดให้เรียบร้อยอีกครั้งนะครับ”
“ท่านประธานจะไปพักเหรอคะ?”
อ่านละคร เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 7/4 วันที่ 24 พ.ค. 57
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น บทประพันธ์โดย Shaynaละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น กำกับการแสดงโดย กฤษฎา เตชะนิโลบล
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น ผลิตโดย บริษัท โพลีพลัส เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ จำกัด
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น โดยผู้จัด อรพรรณ (พานทอง)วัชรพล
ละครเรื่อง เสน่หา สัญญาแค้น ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัส เวลา 20.15 ทางไทยทีวีช่อง 3
ละครเรื่อง เสน่หา สัญญาแค้น...เริ่มออกอากาศตอนแรก 21 พ.ค.57ต่อจากละครเรื่อง อย่าลืมฉัน
ที่มา ไทยรัฐ