อ่านละคร เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 3/4 วันที่ 19 พ.ค. 57
นาคินทร์ยิ้มน้อยๆ “ทำไมจะต้องขอโทษผมด้วย ผมไม่ได้เป็นอะไรเลย” นาคินทร์หันมอง “คุณซะอีก”ปานตะวันหลบตา อายเรื่องที่เกิดขึ้น “ฉัน”
นาคินทร์ยิ้ม “คุณใส่ชุดนี้แล้วสวยมากจริงๆ นะ”
ปานตะวันรีบตะปบกอดอกอัตโนมัติ และค้อน “คุณนาคินทร์คะ”
“หนาวเหรอครับ” นาคินทร์ใช้อีกมือเอื้อมหยิบสูทหลังรถมาคลุมให้
“ไม่ได้หรอกครับ จะพาคุณเข้าบ้านทั้งที ขืนพาเข้าไปในสภาพแบบนั้น” นาคินทร์ยิ้มๆ ส่ายหน้า “มีหวังที่บ้านผมคงนึกว่าคุณเป็นลูกแมวตกน้ำแน่ๆ..จริงมั้ย?”
ปานตะวันทั้งเขิน และทั้งอายในเรื่องที่เกิดขึ้น นาคินทร์ค่อยๆ เอื้อมมือไปจับมือปานตะวัน ปานตะวันจะขยับมือออก แต่นาคินทร์จับไว้แน่นแล้วถามเข้าเป้า “คุณมีแฟนแล้วเหรอครับ?”
ปานตะวันสะดุ้ง รีบดึงมือกลับมากุมแน่น “อะไรนะคะ”
“ผู้ชายคนเมื่อกี๊..แฟนคุณเหรอครับ”
ปานตะวันนิ่ง ไม่ตอบ ไม่ชอบใจ ละอายด้วย นาคินทร์เหลือบมองปานตะวัน สายตาเหยียดที่ปานตะวันปิดบังซ่อนเร้น ก่อนจะหันไปมองถนนข้างหน้าแล้วชะงักอึ้งแล้วเบรกเอี๊ยด
ปานตะวันหน้าเกือบทิ่ม ตกใจ “มีอะไรคะ? เบรกทำไมเหรอคะ?”
นาคินทร์นิ่ง มองถนนข้างหน้าแล้วถามลอยๆ ไม่มองหน้าปานตะวัน “คุณตะวัน...คุ้นถนนเส้นนี้บ้างมั๊ยครับ?”
ปานตะวันงงๆ มองถนน “ถนนเส้นนี้”
“ครับ..ถนนเส้นนี้”
ปานตะวันพยายามเพ่งมองไปในความมืดข้างหน้าแล้วเริ่มเอ๊ะ!!
ภาพย้อนแว๊บๆ รถของกนกวดีพุ่งเข้ามาจะชนปานตะวันแล้วหักหลบ ปานตะวันสะดุ้ง จำได้
นาคินทร์หันขวับ “ว่าไงครับ?”
ปานตะวันไม่อยากนึกถึง “เอ่อ..ไม่ค่ะ...ไม่คุ้น”
นาคินทร์ตาวาว เพราะรู้ว่าปานตะวันโกหก
“คุณถามทำไมเหรอคะ?”
นาคินทร์มองเหมือนจะพูดแต่..ยิ้ม “ไม่มีอะไรครับ ค่ถามดูเฉยๆ เผื่อคุณจะเคยผ่านมาแถวนี้ เคยมั้ยครับ?”
“ไม่ค่ะ...ไม่เคย”
นาคินทร์มองด้วยสายตาประมาณ “ร้ายที่สุด โกหกหน้าตาเฉย”
ปานตะวันเปลี่ยนเรื่อง “อีกนานมั้ยคะ..จะถึงบ้านคุณ? นี่ก็ค่ำแล้ว”
นาคินทร์ตอบหน้าตึง “ไม่ครับ อีกไม่นาน!!” นาคินทร์พูดจบก็เหยียบคันเร่งอย่างแรง กระชากรถออกอย่างเร็ว ปานตะวันตกใจมองนาคินทร์อย่างงงๆ นาคินทร์ทำหน้าเฉย ขับรถต่อไป ปานตะวันอึดอัดใจ อะไร? ยังไงนี่?
ที่ห้องทำงานนัครินทร์ นัครินทร์กำลังพูดโทรศัพท์มือถือ “ผมไปทานข้าวด้วยไม่ได้หรอกฮะแม่ ผมมีธุระสำคัญต้องสะสาง!!”
ประกายเดือนที่ยืนเจี๋ยมเจี้ยมอยู่ตรงหน้านัครินทร์สะดุ้ง
“ธุระอะไรจะสำคัญกว่ามาดูผู้หญิงของพี่คินห๊า...ตานัค??”
“ไม่สนล่ะฮะ ธุระของผมนี่ล่ะ..สำคัญมาก!!! ขอโทษนะฮะแม่..แค่นี้นะฮะ” นัครินทร์วางหู
“เอ่อ..ถ้าหมดธุระแล้ว”
“ยังไม่หมด!!!” ประกายเดือนสะดุ้ง
นัครินทร์พูดกับจามจุรีที่ยืนอยู่ไกลออกไปกับ รปภ.ยิ้ม “คุณจามจุรีอบรม รปภ.ยิ้มด้วย ปล่อยให้ผู้หญิงขึ้นมาหาผมพร้อมกัน สองคนได้ยังไง”
จามจุรีหันไปเอ็ด รปภ.ยิ้ม “ได้ยังไง? ห๊า?”
รปภ.ยิ้มแหยๆ “โธ่...เคยแต่ฝึกไล่จับผู้ร้าย ไม่เคยฝึกไล่จับผู้หญิงสวยๆนี่ครับคุณจามจุรี”
ประกายเดือนแอบขำกิ๊ก นัครินทร์จ้องขวับก่อนจะหันไปพาล “งั้นก็รีบไปฝึกไว้ด่วนเลย”
รปภ.ยิ้มตกใจ ปาดเหงื่อ“จะมีมาอีกเหรอครับท่านรองฯ?? แค่ตะกี๊ก็แทบแย่แล้ว”
จามจุรีรีบปิดจ็อบ “ค่ะๆๆ ท่านรองฯ ดิฉันจะเพิ่มการอบรม รปภ.เรื่อง..เอ่อ..หลักสูตรพิเศษโดยเฉพาะนะคะ รับรองว่าจะไม่ให้เกิดความผิดพลาดขึ้นอีกเด็ดขาดค่ะ”
“ดี!! ทุกคนออกไปได้” ทุกคนจะออกไป
“ยกเว้น..คุณเลขาฯ!!”
ประกายเดือนชะงัก “อ้าว???”
จามจุรี และรปภ.ยิ้ม รีบวิ่งจู๊ดออกไป
“คุณเป็นคนปล่อยให้เคที่เข้ามาก่อเรื่องทั้งที่ผมสั่งไม่ให้ใครเข้ามารบกวน” ประกายเดือนไม่เถียง “มีผลให้วันนี้ผมอดกินกิมจิ เอ๊ย! มีผลให้วีวี่โกรธผม เคที่ก็ด้วย เพราะฉะนั้น...คุณต้องรับผิดชอบ”
“จะตัดเงินเดือนก็ได้ แต่อย่าเพิ่งไล่ดิฉันออกเลยนะคะ”
“ไม่ตัด...ไม่ไล่”
ประกายเดือนมองงง
“แต่คุณต้องรับผิดชอบด้วยการไปดินเนอร์กับผมคืนนี้!!”
ประกายเดือนตกใจ “อะไรนะ”
นัครินทร์หน้ากวน ประกายเดือนยังเหวอ
ที่บ้านไกรตระกูล ทุกคนนั่งคอยกันอยู่
สาวิตรีเดินพล่านไปมา ชะเง้อชะแง้ “เอ..ป่านนี้ทำไมยังไม่มา เฮ้อ! เมนูเด็ดของแม่เซ็งหมดแล้ว”
“แม่..หยุดเดินก่อนเถอะ พ่อเวียนหัว”
“เอ้าแหม..จะให้นั่งใจเย็นอย่างพ่อได้ไงคะ นี่มันจะสองทุ่มแล้ว”
“ก็ตอนแรกพี่คินเค้าจะมาตั้งแต่บ่าย คุณแม่ไม่น่าไปเลื่อนให้เค้ามาเย็นเลยนี่คะ”
“อือ..อยากจะโชว์ฝีมือแม่ครัวตะหลิวเหล็ก”
“เอ๊ะ!! พ่ออ่ะ!!
อัครินทร์ลุกขึ้นยืน “ผมขอตัวดีกว่าครับแม่ เดี๋ยวผมเข้าไปดูคนไข้แล้วหาอะไรทานแถวนั้น”
สาวิตรีลั่น “ไม่ได้ๆๆๆ นะลูกหมอ..โธ่...”
ใบตองวิ่งหน้าเริ่ดเข้ามา “มาแล้วค่า มาแล้ว คุณคินกับแขกคนสำคัญมาแล้วค่า”
สาวิตรีตื่นเต้นใหญ่ “ห๊า..พี่คินมาแล้ว เอ้า!! เร็วๆๆๆ พวกเรา นั่งประจำที่เลย นั่งๆๆๆ เอ๊ะ!! ไม่ได้สิ ต้องนั่งโซฟาก่อน ทำตัวปกติ เหมือนไม่มีอะไร อย่าให้มีพิรุธ”
ทุกคนส่ายหน้า
“เอ่อ..คุณผู้หญิงคะ คุณผู้หญิงพิรุธสุดอ่ะค่ะ”
“อ้าว..เหรอ..ไม่นะ ว๊าย!! มาแล้วๆๆๆ” สาวิตรีรีบโดดลงนั่งโซฟาทำท่าปกติเกิ๊น
นาคินทร์เดินนำปานตะวันเข้ามา ทุกคนนั่งเงียบ ผิดปกติ “เกิดอะไรขึ้นครับ ทำไมบ้านมันเงียบผิดปกติ”
สาวิตรีทำเป็นหัน เพิ่งเห็น “เอ๊า!! ตายจริง..พี่คินมาตั้งแต่เมื่อไหร่จ๊ะ แม่ไม่รู้เลย”
ทุกคนเซ็ง แม่ไม่เนียน สาวิตรีทำเป็นเพิ่งเห็นปานตะวัน “อ้าว! เอ๊ะ! นั่นพาใครมาด้วยจ๊ะ”
“ผมขอแนะนำให้ทุกคนรู้จักคุณปานตะวัน...พยาบาลพิเศษคนใหม่ของยัยนารถครับ”
ทุกคนอึ้ง - - อ้าว??? พยาบาลพิเศษ???
ปานตะวันตกใจ ยังไม่ได้รับปาก “คุณนาคินทร์คะ..ฉันยังไม่ได้”
นาคินทร์ไม่สน แนะนำ “คุณพ่อผม”
ปานตะวันอึ้ง เอ๋อ ไหว้ “เอ่อ...สวัสดีค่ะ”
“คุณแม่ผม”
ปานตะวันไหว้ “สวัสดีค่ะ”
“น้องชายผม หมออัครินทร์”
ปานตะวันไหว้ “สวัสดีค่ะ”
“แล้วนี่ก็..นารถนรินทร์..น้องสาวผมครับ”
ปานตะวันไหว้ “สวัสดีค่ะ”
“อุ๊ย!! ไม่ต้องค่ะ เราน่าจะรุ่นๆ เดียวกัน”
“ใครบอก??” นาคินทร์ขยี้ผมน้องเบาๆ “เราเด็กกว่าเค้า อย่าข้ามรุ่น”
“อ้าว...หรอ???”
สาวิตรียังงงๆ “เดี๋ยว..เดี๋ยวนะจ๊ะ..พี่คิน คือ...แม่..งง..ตะกี๊พี่คินบอกว่าหนู..เอ่อ”
“ปานตะวันครับ”
“ใช่..หนูปานตะวันเป็น “พยาบาลพิเศษคนใหม่” ของยัยนารถ..เหรอจ๊ะ???”
“ใช่ครับ”
“ขอโทษนะคะ...คือ...ดิฉัน”
“ อ้าว...แล้วคุณปรานีที่พี่คินให้ผมติดต่อมาดูแลยัยนารถล่ะครับ..??”
“เค้าขอลาออก”
“ขอลาออก?! เอ...ทำไมผมไม่รู้เรื่อง”
นาคินทร์ตัดบท “วันนี้คุณแม่ทำกับข้าวอะไรบ้างครับ ผมหิวมากเลย”
“เออ..จริงสิ...โห..แม่จัดไว้ชุดใหญ่เลยจ้ะพี่คิน มาจ้ะ..เราทานไปคุยไปกันดีกว่านะ”
ปานตะวันอึกอัก
“เชิญครับ”
ปานตะวันจำใจเดินไปที่โต๊ะอาหาร ใบตองรีบปรี่มาตักข้าว เริ่มทานกัน สาวิตรีภูมิใจเสนอเมนูต่างๆ นานาเต็มโต๊ะ ปานตะวันรู้สึกผ่อนคลายลงบ้าง แอบอบอุ่นกับความเป็นครอบครัวที่เธอไม่ได้สัมผัสมานาน
พอนาคินทร์ตักอาหารให้ปานตะวัน ทุกคนก็เหล่มองอย่างสงสัยในความสัมพันธ์ของทั้งคู่
“แล้วตกลงว่าหนูตะวันจะมาเริ่มงานเมื่อไหร่จ๊ะ”
“เอ่อ...คือ”
“ความจริง คุณตะวันยังไม่ได้ตกลงจะทำงานนี้หรอกครับ ผมถึงได้พามาพบทุกคนก่อน หวังว่าคุณตะวันจะไม่รังเกียจครอบครัวเรา”
ปานตะวันสะดุ้ง “เอ่อ..ไม่นะคะ..มะ..ไม่รังเกียจนะคะ”
“งั้นก็แสดงว่าคุณตะวันตกลงดูแลยัยนารถ”
ปานตะวันอึ้ง! โห! มัดมือชก “เอ่อ...”
“ดีใจจังเลยค่ะ บอกตรงๆ เลยนะคะ เห็นหน้าคุณตะวันแว่บแรก นารถก็ถูกชะตาเลย”
“ขนาดนั้นเลยเหรอ พี่ส่งพยาบาลมากี่คนๆ เธอก็ไล่เค้าออกหมด”
“พี่อัค!! ก็แหม..ส่งมาแต่ละคน ดูได้ที่ไหน”
นารถนรินทร์มองปานตะวัน “แล้วดูคุณตะวันสิ สวยน่ารักขนาดนี้..ต้องชมพี่คินค่ะ..ตาแหลมที่สุด”
ปานตะวันอาย นาคินทร์ยิ้ม “แน่นอน” นาคินทร์มองปานตะวัน “พี่เลือกคนที่ใช่...ไม่ผิดคนแน่”
สาวิตรี ทวยเทพ นารถนรินทร์และใบตองพากันคิกคัก คิดว่านาคินทร์แอบปิ๊งปานตะวันชัวร์ ยกเว้นอัครินทร์ที่มองๆ พี่ชายแบบไม่ 100%
นาคินทร์ถามปานตะวัน “ตกลงรับทำงานนี้นะครับ”
อ่านละคร เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 3/4 วันที่ 19 พ.ค. 57
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น บทประพันธ์โดย Shaynaละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น กำกับการแสดงโดย กฤษฎา เตชะนิโลบล
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น ผลิตโดย บริษัท โพลีพลัส เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ จำกัด
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น โดยผู้จัด อรพรรณ (พานทอง)วัชรพล
ละครเรื่อง เสน่หา สัญญาแค้น ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัส เวลา 20.15 ทางไทยทีวีช่อง 3
ละครเรื่อง เสน่หา สัญญาแค้น...เริ่มออกอากาศตอนแรก 21 พ.ค.57ต่อจากละครเรื่อง อย่าลืมฉัน
ที่มา ไทยรัฐ