อ่านละคร รักออกฤทธิ์ ตอนที่ 9/2 วันที่ 27 พ.ค. 57
“แน่ใจเหรอ” โจย้อนถาม “เรื่องของคุณคนเดียวใช่ไหม หม่อมจันไม่มีคุณก็ได้ใช่ไหม พวกคนงานที่บ่อนไม่มีคุณก็สุขสบายดีใช่ไหม ปลายฝนไม่มีคุณก็สดใสราบรื่นปลอดภัยดีใช่ไหม”วนิษาเงียบไป
“แล้วผมล่ะ”
วนิษาสวนกลับทันที “คุณทำไม”
“คุณไม่เคยคิดถึงผมเลยใช่ไหม”
วนิษากัดริมฝีปากตัวเองแน่น
“นายดาว เอ๊ย โจ”
โจมองหน้าวนิษา ด้วยสายตาจริงใจ
“คุณจะเรียกผม ชื่อไหนก็ได้ ผมยังเป็นคนเดิมสำหรับคุณ จริงๆนะ พอคุณไม่อยู่ ผมถึงรู้ว่าคุณสำคัญกับผมแค่ไหน”
วนิษาอึ้งไป นึกไม่ถึงว่า จู่ๆ โจจะสารภาพความในใจออกมา
“คุณมาอยู่ที่นี่ ผมก็สืบเรื่องคุณไม่ได้ คนที่เขาจ้างผมเขาก็คงไม่จ่ายเงินให้ผมแน่ๆ แล้วผมจะเอาอะไรกิน”
“อ๋อ ที่พูดมานี่กลัวไม่ได้เงินค่าจ้างใช่มั้ยคุณโจ”
โจพยักหน้า “ครับ ทำงานแล้วไม่ได้เงินนี่แหละน่ากลัวที่สุด”
วนิษาหน้าเศร้า “เหตุผลมีแค่นี้ใช่มั้ย”
“ยังมีอีกนี้ดนึง”
“ว่ามา”
“ถ้าคุณกลับมา ผมจะเป็นคนขับรถให้คุณเหมือนเดิม ก็ได้ค่าจ้างเพิ่มอีกส่วน
“ทุเรศ กลับไปซะเดี๋ยวนี้”
“กลับไปด้วยกันสิครับ ผมมานี่ผมมาแท็กซี่นะ กะว่าขากลับจะทำหน้าที่คนขับรถให้คุณ ขับกลับไปด้วยกัน”
วนิษามองซ้ายมองขวาหาอาวุธ พลางคว้าได้กิ่งไม้หักๆขนาดเหมาะมือ ก็คว้าปาใส่โจ
โจกระโดดหลบ
“เฮ้ย พูดแต่ปากสิ ทำไมต้องลงมือกันด้วย”
“ยังไม่ไปใช่มั้ย หนุงหนิง เอาปืนมา”
หนุงหนิงโผล่พรวดมาจากพุ่มไม้ใกล้ๆ วนิษากับโจตกใจ
“ทำไมมาอยู่ตรงนี้”
“แอบฟังอยู่ค่ะ นี่ หนูเตรียมมาแล้ว เผื่อมีอะไรไม่ชอบมาพากล”
หนุงหนิงชูปืนลูกซองกระบอกโตให้
“ยิงไล่เขาไป”
หนุงหนิงตั้งท่าจะยิง แต่เปลี่ยนใจ วิ่งเอาปืนมาให้วนิษา
“คุณยิงเองเถอะค่ะ หนูกลัวติดคุก”
“เอาจริงง่ะ”
วนิษาง้างนกแทนคำตอบ โจรีบวิ่งพรวดพราดออกไป วนิษาส่งปืนคืนให้หนุงหนิง
“เชอะ ไม่แน่จริงนี่”
วนิษาหยิบกระเป๋าเดินสะบัดตรงเข้าไปที่ตัวบ้าน ที่มีขวดยานอนหลับหล่นอยู่ แต่วนิษาไม่สนใจ
คุณยายวรางค์โผล่หน้าออกมาจากที่เดียวกับที่หนุงหนิงซ่อนตัวอยู่
“ท่าจะแย่กว่าเก่านะคะคุณยาย”
“ใครบอกเธอล่ะ”
พลางมองที่ขวดยาที่พื้น แล้วยิ้มพอใจ
“พวกเราไม่ใช่พี่น้องแต่ก็เหมือนพี่น้อง แม้ไม่ได้เกิดวันเดียวกัน แต่ขอตายวันเดียวกัน เพื่อปกป้องศักดิ์ศรีของพวกเรา วันนี้ มันไม่ตายเราก็ม้วย” ปฐมพูดต่อหน้าบรรดาลูกน้อง ส่วนหนึ่งทำท่าฮึกเหิม ในขณะที่บางคนหน้าจ๋อย
“มีบางคนยังไม่เคยออกลุยก็อาจจะยังกลัวๆ ในฐานะอั๊วที่มีประสบการณ์มานักต่อนักแล้ว ของอย่างนี้อยู่ที่ใจ ถ้าเรากลัว มือไม้มันจะอ่อน เพราะฉะนั้นต้องตั้งสติไว้ว่าห้ามกลัวเด็ดขาด”
พวกลูกน้องพยักหน้า ปฐมตะโกนถาม
“กลัวมั้ย”
“ไม่กลัว”
ทันใดนั้นประตูห้องด้านหลังเปิดผลัวะออก พวกลูกน้องตกใจสะดุ้งโหยง วนิษาเดินเข้ามา พวกลูกน้องตั้งสติได้ยิ้มดีใจ รีบโค้งคำนับ
“ตั่วเจ๊”
ปฐมยิ้มให้วนิษา “ตั่วเจ๊”
วนิษามองปฐมและลูกน้องที่ยืนรอรับคำสั่ง
“ทำอะไรกันเนี่ยคุณปฐม”
“เอ่อ กำลังจะไปลุยกับเสี่ยเพ้งครับ”
จากนั้นปฐมก็เอาจดหมายท้ารบของเสี่ยเพ้งให้อ่าน วนิษากำหมัดแน่น พลางทุบโต๊ะเปรี้ยง
“ไม่ได้”
“ยอมไม่ได้ใช่ไหมครับ เราต้องลุย”
วนิษาหน้าเจื่อน “อ่านไม่ได้ ฉันอ่านภาษาจีนไม่ออก คุณปฐมอ่านให้ฉันฟังทีนะคะ”
ปฐมหยิบจดหมายมาอ่านเสียงดัง
“ตั้งฉัวจีมกเหมี่ยว ฮกหลงเส็งเป้งกุ่ยจั้งเป่ยเป่ย”
วนิษา รีบยกมือให้หยุด
“คุณปฐม ขอโทษที ฉันผิดเองที่บอกให้คุณอ่าน เอาเป็นว่าคุณแปลให้ฉันฟังเลยดีกว่าค่ะ ไม่ต้องอ่าน
ก็ได้”
“ครับ ถึงไอ้พวกเศษสวะหมาขี้เรื้อน พรุ่งนี้เที่ยงคืน เจอกันที่ตรอกตระกูลจ้าว วัดกันแบบลูกผู้ชาย ใช้มีดดาบไม่ใช้ปืน ใครดีใครอยู่ ด้วยศักดิ์ศรีของเพ้ง ลูกเตี่ยกิม คำไหนคำนั้น จบแล้วครับ”
วนิษาเงียบ พลางใช้ความคิด
“เอาไงดีครับตั่วเจ๊”
“ในเมื่อมันคิดจะลุยกับเรา ก็ดี ฉันก็รอเวลานี้อยู่เหมือนกัน”
ปฐมยิ้มดีใจ
เสี่ยเพ้งนั่งบนเก้าอี้ตัวใหญ่ ที่ตั้งอยู่กลางซอย ด้านหลังเป็นลูกน้องจำนวนมาก ถือพวกปังตอ มีด ดาบ ครบมือ เสี่ยเพ้งดูนาฬิกา แล้วกระดิกนิ้ว เรียกลูกน้องเข้ามาหา
“ทุกคนเตรียมพร้อมรึยัง”
“พร้อมครับ จิตใจทุกคนฮึกเหิม พร้อมลุยครับ”
“ไม่ใช่โว้ย อั๊วหมายถึงปืน บอกทุกคนให้ปลดเซฟ เตรียมยิงได้เลย ถ้าชักปืนออกมา แล้วมัวแต่ขลุกขลัก เดี๋ยวมันรู้ตัว หนีไปได้”
ลูกน้องพยักหน้า
“อ๋อ เรียบร้อยครับ ผมบอกทุกคนไว้แล้ว ชักปุ๊บ ยิงปั๊บ เลยครับ”
“ดีมาก แต่อย่าทำปืนลั่นใส่เป้าตัวเองก่อนล่ะ”
ครู่หนึ่งลูกน้องที่ดูต้นทาง ก็วิ่งกลับมาบอก
“พวกมันมากันแล้วครับ สงสัยยกกันมาทั้งบ่อน”
“ดีมาก จะได้เก็บกวาดให้ราบคาบในทีเดียว”
เสี่ยเพ้งยิ้มเหี้ยม พลางลุกขึ้นปรบมือ
“ตั่วเจ๊ไม่เสียทีเป็นเมียตั่วเฮีย กล้ามาตามนัด อั๊วนับถือๆ”
แต่คนที่นำหน้าเดินเข้ามาใกล้ หาใช่วนิษาอย่างที่เสี่ยเพ้งคิด กลับกลายเป็นตำรวจ
“พวกคุณมาทำอะไรกลางดึกแบบนี้”
เสี่ยเพ้งชะงัก รอยยิ้มหายไป
“เราได้รับแจ้งจากพลเมืองดีว่ามีการซ่องสุมผู้คนเพื่อก่อความวุ่นวาย”
“พวกลื้อของจริงรึเปล่าวะเนี่ย”
เสี่ยเพ้งจ้องหน้าตำรวจ ลูกน้องรีบเข้ามากระซิบ
“ของจริงครับ ผมเคยเห็นหน้าบน สน.”
เสี่ยเพ้ง หน้าซีด “อั๊ว .เอ่อ อั๊วจัดงานวันเกิด”
“แล้วทำไมต้องถือมีด”
“เอาไว้ตัดเค้กวันเกิดไง” เสี่ยเพ้งแก้ตัวข้างๆ คูๆ
“ผมขออนุญาตตรวจค้นพวกคุณด้วย ค้น”
ตำรวจทั้งขโยงช่วยกันออกค้นตามตัวสมุนเสี่ยเพ้ง แล้วก็รีบรายงานเสียงดังลั่น
“พวกมันมีปืนด้วยครับ”
“ทุกคนระวังตัว”
ตำรวจทุกคนชักปืนออกมาทันที ลูกน้องเสี่ยเพ้งชักปืนตาม พลางหันมามองเสี่ยเพ้ง
“เอาไงครับเสี่ย สู้พวกมันเลยมั้ยครับ”
เสี่ยเพ้งกับตำรวจมองหน้าเหมือนวัดใจกัน ในที่สุดเสี่ยเพ้งก็ตัดสินใจ
“ทุกคน วางปืนลง”
อ่านละคร รักออกฤทธิ์ ตอนที่ 9/2 วันที่ 27 พ.ค. 57
ละครรักออกฤทธิ์ บทประพันธ์ : นิตินันท์, วรรณพร, นิพลละครรักออกฤทธิ์ บทโทรทัศน์ : สมภพผูกพันน้อย
ละครรักออกฤทธิ์ กำกับการแสดง : คิง-สมจริง ศรีสุภาพ
ละครรักออกฤทธิ์ ดำเนินงานโดย : สมจริง ศรีสุภาพ
ละครรักออกฤทธิ์ ผลิต : บริษัท กู๊ด ฟีลลิ่ง จำกัด
ละครรักออกฤทธิ์ ออกอากาศทุกวันศุกร์ เวลา 20.25 น. และวันเสาร์-อาทิตย์ เวลา 20.15 น. ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ