อ่านละคร เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 3/3 วันที่ 19 พ.ค. 57
ประกายเดือนยิ้มร้าย “ชู่ว์ว์!! อย่าตะโกนเสียงดังนะคะ คุณนัคกี้อยู่ทางนี้ค่ะ ดิฉันจะพาคุณไปหาดาหลิงของคุณนะคะ...ทางนี้ค่ะ” ประกายเดือนผายมือไป เคที่เดินสะดิ้งออกไป“หึหึ..คุณนัคกี้”
ในห้องทำงานนัครินทร์ วีวี่กำลังโชว์ลีลาแดนซ์เกาหลีเพลงใหม่ให้นัครินทร์ที่ท้าวคางแอบทำหน้าเซ็งอยู่ วีวี่เต้นเสร็จ โดดตบมือสุดฤทธิ์ แต่
“อ้าว!!! โอปป้าไม่ชอบเหรอคะ ซิงเกิ้ลใหม่ของวีวี่ วีวี่อุตส่าห์เอามาโชว์ให้โอปป้าดูเป็นคนแรกในประเทศไทยเลยนะคะ”
“อ๋อ..ชอบๆ ค่ะ..ชอบ แต่ผมว่าท่ามัน..ซิมเพิ้ลไปหน่อยอ่ะค่ะ มันน่าจะ..ก้มๆ เงยๆ อะไรให้มากกว่านี้”
“ได้ๆ” นัครินทร์ลุกขึ้น “ก็ยังงี้ไง” นัครินทร์ทำท่าก้มๆ เงยๆ ให้ดู เงอะงะนิดหน่อย หนักไปทางเน้นโป๊ๆ
วีวี่โดดตบมือตัวลอย “โอปป้าเก่งจังเลย”
นัครินทร์แอบเจ็บหลัง “เอ้า! ลองทำดูสิฮะ”
วีวี่ทำท่าก้มๆ เงยๆ นัครินทร์แอบชะโงกดูก้นดูนมเค้าเพลินเชียว วีวี่ฉุดนัครินทร์ “เต้นคู่กันดีกว่าค่ะโอปป้า”
“ห๊า?! อ่ะๆๆ..โอเค” สองคนเต้นก้มๆ เงยๆ กันอยู่
ประตูห้องเปิดผลัวะ เคที่กรี๊ด “นัคกี้!!!!”
นัครินทร์กำลังโอบคร่อมวีวี่อยู่ ปล่อยวีวี่ร่วงโครม “เคที่!!! เฮ๊ย!! เข้ามาได้ไงเนี่ย”
เคที่ปรี่เข้ามาผลักๆๆ ทุบๆ นัครินทร์ใหญ่ “มิน่า!! โทรมาก็ไม่รับ ที่แท้อยู่กับนังนี่” เคที่หันขวับไปโดดคร่อมวีวี่ที่กองอยู่กับพื้น “อยู่เกาหลีดีๆ ไม่ชอบ อยากจะมาตายที่นี่ใช่มั้ย..นังกิมจิเน่า”
ว่าแล้วเคที่ก็ตบๆๆ วีวี่ วีวี่สู้แหลกพลิกขึ้นเป็นต่อ
“แล้วแกล่ะ..นังฝรั่งดอง..มาทีหลังอย่ามาซ่า โอปป้าเป็นของฉันคนเดียวค่ะ”
ทั้งคู่ตบกันนัว นัครินทร์ปวดกบาล พยายามแยกก็โดนสองสาวผลักกระเด็น เลยตะโกนเรียก “คุณเดือน!!! คุณเดือน!!”
ประกายเดือนพุ่งเข้ามาหน้าแป้นแล้น มือถือถ้วยกิมจิมาด้วย “ขา...ท่านรองฯ”
นัครินทร์โวย “ผมบอกคุณแล้วใช่มั้ยว่าอย่าให้ใครเข้ามารบกวน แล้วนี่คุณปล่อยให้”
โพละ!! ถ้วยกิมจิโปะเข้าเต็มหน้านัครินทร์ด้วยน้ำมือเคที่ ซึ่งถลามาคว้าจากมือประกายเดือนจะโปะหน้าวีวี่ แต่วีวี่ก้มหลบ
“นัคกี้ / โอปป้า!!!”
นัครินทร์ยืนหน้าเลอะกิมจิอยู่ตรงนั้น
“กิมจิอร่อยมั้ยคะ..โอปป้า?!!” ประดายเดือนเยาะเย้ย
นัครินทร์ยืนกัดฟันกรอด
หน้าโรงหนัง นาคินทร์และปานตะวันเดินออกมา หน้าตานาคินทร์ยิ้มแย้ม ปานตะวันหน้าตึง
“หนังสนุกดีนะครับ”
ปานตะวันไม่ตอบเพราะไม่รู้จะตอบยังไง ดูไม่รู้เรื่อง
นาคินทร์อมยิ้ม ดูนาฬิกา “ยังพอมีเวลา ผมว่า”
“ฉันว่าเราไปพบคุณนารถนรินทร์กันเลยดีกว่านะคะ ฉันจะได้มีเวลาสอบถามอาการเธออย่างละเอียด”
นาคินทร์เลิกคิ้ว “เรา”
ปานตะวันสะดุ้ง เผลอพูดไป “ฉันหมายถึง”
นาคินทร์สวน “ได้ครับ ถ้างั้นเราไปกันเลยก็ได้ครับ”
นาคินทร์ยกแขนขึ้นประมาณจะให้ปานตะวันคล้องแขน แต่ปานตะวันยืนนิ่ง นาคินทร์เลยจับมือปานตะวันพาเดินตัวปลิวออกไปหน้าตาเฉย
“คุณนาคินทร์” ปานตะวันตั้งท่าจะประท้วง แต่ทันใดนั้นมีมือใครคนหนึ่งมาคว้าข้อมืออีกข้างของปานตะวันไว้หมับแล้วดึงไว้
“ตะวัน!!!”
ปานตะวันหันขวับ ตาโต “พี่อาร์ต”
นาคินทร์หันขวับ ชะงัก มอง อาร์ตตะคอกเสียงกระโชกโฮกฮาก “ไอ้นี่ใคร? ตะวัน”
ปานตะวันพยายามสะบัดมืออาร์ตออก “ปล่อย!! ปล่อยตะวัน!!”
“ไม่ปล่อย!! มันนั่นแหละต้องปล่อยตะวัน” อาร์ตบอกกับนาคินทร์ “ปล่อยแฟนข้านะเว๊ย”
นาคินทร์มองปานตะวัน?? แต่ยังไม่ปล่อยมือ ปานตะวันบอกกับนาคินทร์ “ไม่ใช่นะคะ”
ปานตะวันหันขวับไปพูดกับอาร์ต “พี่อาร์ตพูดอะไรของพี่อาร์ต เราสองคนไม่ได้เป็นอะไรกันแล้วนะคะ”
นาคินทร์ชะงักกึกกับคำพูดของปานตะวัน
อาร์ตเถียง “ตะวันพูดอย่างนั้นได้ยังไง?” อาร์ตมองนาคินทร์ “อ๋อ..เพราะอย่างนี้นี่เอง เพราะไอ้นี่ใช่มั้ย ตะวันถึงไม่เหลือเยื่อใยให้พี่ ตะวันถึงได้อยากเลิกกับพี่”
“พี่อาร์ต!”
อาร์ตฉวยจังหวะกระชากตะวันมา “มานี่”
ปานตะวันเซมาซบอกอาร์ตเต็มๆ ทันใดนั้น ‘มิลค์’ เดินถือน้ำแก้วนึงกับข้าวโพดคั่วมาเห็นเข้าก็ตะลึง ลมหึงออกหู มิลค์ฃวี๊ด “พี่อาร์ต!!! นังตะวัน!!!”
มิลค์ปรี่เข้ามาผลักตะวันออกแล้วเอาน้ำสาดหน้าปานตะวันเต็มๆ แล้วตบด้วยข้าวโพดกระจาย อาร์ตห้ามชุลมุน “อย่านะมิลค์ อย่าๆๆ”
มิลค์โวยวาย “อย่ามาห้าม!!”
มิลค์ตบๆๆ ชี้หน้าด่า “หน้าด้าน!! ผู้หญิงอะไรหน้าด้าน ชอบแย่งผัวชาวบ้าน”
นาคินทร์ยืนอึ้งมองปานตะวันที่เปียกโชก ยืนร้องไห้ โดยมีอาร์ตพยายามปกป้อง นาคินทร์อึ้งกับข้อมูลใหม่ ตอกย้ำความเลวร้ายของปานตะวันให้แน่นลงไปในใจนาคินทร์หนักเข้าไปอีก - - เลวแน่ๆ
อาร์ตปรี่เข้าจับไหล่มิลค์มาเขย่าๆๆ “มิลค์!! หยุด!! พี่บอกให้หยุด!!”
“นังตะวัน!! แกนี่มันดราม่า หน้าเนื้อใจเสือ ทำแอ๊บตาใส แต่ร้ายยิ่งกว่าแม่มด!! อ๋อ...นี่แกยุให้พี่อาร์ตหย่ากับฉันไม่ได้ผล ก็เลยตามมาแย่งถึงที่นี่เลยใช่มั้ย อีนังอสรพิษ!!!”
มิลค์จะปรี่เข้าไปตบอีก อาร์ตรวบตัวไว้แล้วลากมิลค์ออก ปากก็ตะโกนพูดบอกตะวัน “ตะวัน!! แล้วพี่จะโทร.ไปหา รับโทรศัพท์พี่ด้วยนะ แล้วพี่จะโทรไป”
ปานตะวันยืนเปียก หนาวสั่น อายผู้คน และสะอื้น นาคินทร์มองตามอาร์ตแล้วหันมามอง ปานตะวันสะอื้น เหลือบมองนาคินทร์ด้วยสายตาเหมือนเด็กน้อย นาคินทร์มองด้วยสายตานิ่งเย็นที่ยากจะเดาออกว่าเขาคิดอะไร ก่อนที่จะค่อยๆ เดินมาโอบกอดปานตะวันเบาๆ แบบปลอบโยน ปานตะวันปล่อยโฮโผเข้ากอดนาคินทร์แน่นอย่างอยากได้ที่พักพึงใจที่แตกยับ นาคินทร์กอดปานตะวันไว้ ค่อยๆ ลูบผมปลอบใจปานตะวันที่ร้องไห้เต็มที่ แต่สายตาของนาคินทร์มันช่างดูเลือดเย็นเหลือเกิน
ที่บ้านไกรตระกูล สาวิตรีกำลังสาละวนกับการตั้งสำรับอาหารเซ็ทใหญ่มากกกก โดยมีใบตองคอยช่วย นารถนรินทร์มองอาหาร มองหน้าพ่อแล้วแซวแม่
“โอ้โห...เฉยๆ ธรรมดาๆ อย่าทำเป็นเรื่องใหญ่ อย่าทำอะไรผิดปกติ” นารถนรินทร์ส่ายหน้า “จัดชุดใหญ่ซะขนาดนี้..ปกติมากเลยนะคะคุณแม่”
“นั่นสิ..เรียกมากินทั้งซอยยังได้เลยนะเนี่ย” ทวยเทพเห็นด้วย
“นี่!! ร้อยวันพันปีพี่คินไม่เคยพาผู้หญิงคนไหนเข้าบ้าน นอกจากหนูกนก แล้วนี่จู่ๆ โทร.มาบอกว่าจะพาแขกคนสำคัญมา ถ้าแม่ไม่จัดชุดใหญ่ ให้วันนี้ก็ไม่รู้จะไปจัดให้วันไหนแล้ว อ้อ! ลำพังอาหารเนี่ยมันก็ไม่เท่าไหร่ แต่จำเอาไว้...พวกเธอๆๆ”
สาวิตรีชี้ทีละคน “ต้องทำตัวให้ปกติ อย่าให้มีพิรุธเด็ดขาด เพราะนอกจากพี่คินเค้าจะเคืองแม่แล้ว แขกคนสำคัญของเค้าจะเขินเอาด้วย”
ทวยเทพส่ายหน้าขำๆ “ไม่ต้องห่วงพวกเราหรอก”
ใบตองเผลอ “ระวังตัวเองเถอะค่ะ”
“ใบตอง!!”
ใบตองสะดุ้ง พูดกับตัวเอง“ใบตองบอกตัวเองค่ะ เตือนตัวเอง ระวังๆๆ อย่ามีพิรุธ จำไว้ๆๆ”
สาวิตรีค้อนขวับ ย้ำใบตอง “ย่ะ!! จำไว้ๆๆ”
“สวัสดีครับทุกคน” ทุกคนหันไปมอง อัครินทร์’เดินเข้ามา
สาวิตรีปรี่เข้าไปกอด “ลูกหมอของแม่”
สาวิตรีจุ๊บซ้าย-ขวา “ดูซิน่ารักที่สุด โทร.บอกให้มาก็มา ว่าง่าย”
“โห..คุณแม่เร่งซะ ผมรีบแทบแย่” อัครินทร์มองกับข้าวชะงัก “เฮ่ย..นี่พี่คินจะพาแขกมาทานข้าวที่บ้านกี่คนครับเนี่ย”
“คนเดียวค่ะ..พี่อัค”
“คนเดียว”
“นี่!! ลูกหมอ..อย่าเสียงดังไป แม่บอกแล้วไงว่าอย่าทำเป็นเรื่องใหญ่..อย่าทำอะไรผิดปกติ”
สาวิตรีอ้าปากจะพูด นารถนรินทร์ ทวยเทพและใบตองสวนพร้อมกัน“อย่ามีพิรุธ”
“ถูก!!!”
อัครินทร์ยิ้มๆ ส่ายหน้า “ว่าแต่..ไหนล่ะครับ...แขกคนสำคัญของพี่คิน?? ทำไมป่านนี้แล้วยังไม่มา??”
ทุกคนมองหน้ากัน เออ..นั่นน่ะสิ?!!
ในร้านเสื้อหรู ปานตะวันค่อยๆโผล่หน้าออกมาจากประตูห้องลองเสื้อ ปานตะวันพยายามตะโกนเรียกเบาๆ “คุณ!! คุณนาคินทร์คะ”
นาคินทร์ที่นั่งไขว่ห้างรออยู่บนโซฟาอย่างสบายๆ หันมอง แปลกใจ ยิ้มๆ “อ้าว...มีอะไรเหรอครับ”
ปานตะวันยังซ่อนตัวอยู่ แต่โผล่แค่หน้า กวักมือเรียกแบบไม่อยากเสียงดัง นาคินทร์ขำๆ ก่อนจะลุกไปหา ยืนคุยกันหน้าประตู “เป็นไงครับ...ใส่ได้พอดีมั๊ย? ชุดที่ผมเลือกให้”
ปานตะวันทำหน้าลำบากใจ พูดไม่ออก บอกไม่ถูก นาคินทร์ไม่รอ ดึงตัวปานตะวันออกมาจากห้อง “ไหนดูซิ”
ปานตะวันถูกดึงตัวปลิวออกมา ในชุดกระโปรงสวยเก๋แอบเซ็กซี่ทันสมัยคนละลุคกับที่เคยใส่โดยสิ้นเชิง นาคินทร์ถึงกับเผลอตะลึงมอง
ปานตะวันรีบตะปบ กอดอก เสียงแข็งใส่ “มองอะไรคะ?”
นาคินทร์สะดุ้ง “คุณใส่ชุดนี้แล้วสวยมาก”
ปานตะวันอึ้งไป “เอ่อ..ที่จริง..ฉันใส่ชุดเดิมก็ได้ คุณไม่น่าจะต้องลำบากพาฉันมาซื้อชุดใหม่เลย”
“ก็ไม่เห็นจะลำบากตรงไหนเลยนี่ครับ”
ปานตะวันตาโตจะเถียง “แต่ว่า” ปานตะวันชะงัก เห็นพนักงานขายยืนอยู่แถวนั้น เลยดึงนาคินทร์มาเข้ามุมแล้วพยายามควักป้ายราคาที่ติดอยู่ด้านหลังให้นาคินทร์ดูอย่างลำบาก “นี่..คุณดูสิ”
ปานตะวันพยายามหยิบป้ายด้านหลัง “เห็นมั้ยคะ? ดูป้ายราคาสิคะ...เห็นรึยัง?”
นาคินทร์ยิ้มขำกับอาการของปานตะวัน “เห็นแล้วครับ”
ปานตะวันเผลอเสียงดัง “เห็นแล้ว” ปานตะวันเห็นพนักงานมองๆ เลยดึงนาคินทร์มากระซิบใกล้ๆ “ตั้งสองหมื่นห้า!!! เสื้อชุดนี้สองหมื่นห้าเชียวนะคะ”
“แล้วไงครับ??”
“แล้วไง???? เงินสองหมื่นห้า นี่ฉันต้องทำงานตั้งเกือบ 3 เดือนเชียวนะคะถึงจะหาได้”
นาคินทร์พยักหน้าหงึกๆ “อือหื้อ?? แล้ว”
ปานตะวันฉุน “แล้วฉันก็คงไม่บ้าซื้อเสื้อผ้าชุดละสองหมื่นห้าใส่”
นาคินทร์จับไหล่ปานตะวันหันหลังไปแล้วดึงป้ายราคาส่งให้พนักงานพร้อมบัตรเครดิต “ตกลงเอาชุดนี้นะครับ ช่วยเอาชุดเก่าใส่ถุงให้ด้วยนะครับ ส่วนชุดใหม่จะใส่ไปเลย”
ปานตะวันตกใจ หันกลับมาจ้องหน้า “คุณ!”
นาคินทร์ยิ้มให้ชิวๆ ปานตะวันมึนไปหมดแระ
บนถนน รถนาคินทร์วิ่งมาตามทาง ปานตะวันนั่งหน้าเซ็งๆ นาคินทร์ขับรถไปเรื่อยๆ
ปานตะวันค่อยๆ มอง “ฉันต้องขอโทษคุณด้วยนะคะ”
นาคินทร์ไม่มองหน้า “เรื่องอะไรครับ?”
“ก็...เรื่อง...ที่หน้าโรงหนัง”
นาคินทร์ยิ้มน้อยๆ “ทำไมจะต้องขอโทษผมด้วย ผมไม่ได้เป็นอะไรเลย” นาคินทร์หันมอง “คุณซะอีก”
อ่านละคร เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 3/3 วันที่ 19 พ.ค. 57
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น บทประพันธ์โดย Shaynaละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น กำกับการแสดงโดย กฤษฎา เตชะนิโลบล
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น ผลิตโดย บริษัท โพลีพลัส เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ จำกัด
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น โดยผู้จัด อรพรรณ (พานทอง)วัชรพล
ละครเรื่อง เสน่หา สัญญาแค้น ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัส เวลา 20.15 ทางไทยทีวีช่อง 3
ละครเรื่อง เสน่หา สัญญาแค้น...เริ่มออกอากาศตอนแรก 21 พ.ค.57ต่อจากละครเรื่อง อย่าลืมฉัน
ที่มา ไทยรัฐ