อ่านละคร เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 11/5 วันที่ 29 พ.ค. 57
“เออจริงด้วย..ชวนคุณเดือนน้องพี่ตะวันไปด้วยดีมั้ยคะ พี่ตะวันคงจะดีใจ”สาวิตรีนึกได้ “หนูพิงค์อีกคน” หันไปถามอัครินทร์ “ดีมั้ยลูกหมอ”
อัครินทร์งง ๆ ถามเราทำไม “ไม่รู้ครับ”
“แต่แม่ว่าดี เอาเลย..จบ..ตามนั้น”
นาคินทร์อะไรวะเนี่ย “เดี๋ยวครับ..ผมยังไม่”
“เอาตามแม่เค้าเถอะตาคิน” ทวยเทพสรุป
นาคินทร์เซ็ง นารถนรินทร์ดีใจมาก “เย้!!! ว่าแต่เราจะไปเที่ยวไหนกันดีคะ”
“มันจะเป็นที่ไหนไปไม่ได้นอกจาก” นัครินทร์ทำตาเจ้าเล่ห์ อุ๊บอิ้บยังไม่บอก
“มันต้องอย่างนี้!!! นี่ล่ะ..ที่นี่เท่านั้น สวรรค์แห่งการพักผ่อนที่แท้จริง จริงมั้ยฮะพี่คิน” นัครินทร์หันไปถามนาคินทร์กับอัครินทร์แล้วก็ชะงัก เพราะไม่มีใครอยู่ข้าง ๆ ซักคน ชะเง้อชะแง้ “พี่คิน?? พี่คิน!!! ไอ้อัค!! ไอ้อัค!!!! ว้า..อะไรวะ ตะกี้ยังยืนอยู่ตรงนี้ 2 คนนี่ยังไง? มาทะเลทั้งที ทำไมไม่มาชมวิว”
นัครินทร์มองสาวบิกีนี่ชะงักอึ้งในความอึ๋ม เสียงพลิ้วเพ้อ “ไม่รู้จักซาบซึ้งกับธรรมชาติส่วนโค้งส่วนเว้าที่พระเจ้าสร้างมาาาา”
หน้าตานัครินทร์ฟินมาก
นาคินทร์ยืนมองท้องทะเลเวิ้งว้าง หวนนึกถึงตอนที่ตนเองและกนกวลีวิ่งเล่นริมทะเลกัน นาคินทร์สายตาเศร้า ลืมภาพเก่าๆไม่ได้ อีกมุมหนึ่งปานตะวันเข็นนารถนรินทร์เข้ามาแล้วชะงัก
นารถนรินทร์เห็นนาคินทร์ก็ดีใจ “พี่คินทร์!! อ้าว!พี่ตะวันคะ หยุดทำไมล่ะคะ ไปหาพี่คินทร์กันเถอะค่ะ”
“เอ่อ..ตรงนั้นลมแรง พี่กลัวน้องนารถจะไม่สบายเราไปตรงอื่นกันดีกว่านะคะ”
นารถนรินทร์เหล่ อมยิ้ม “พี่ตะวันค้า..เรามาเที่ยวทะเลทั้งที นารถก็ขอชมวิวทะเลซักนิดซิคะ เอ๋...หรือรังเกียจอะไรพี่คินทร์ของนารถ”
ปานตะวันสะดุ้ง “เอ่อ..เปล่าค่ะ”
ประกายเดือนและพิ้งค์ส่งเสียงลั่น “ตะวั๊นนนนน!!!”
ปานตะวันสะดุงเฮือกพร้อมๆกับ นาคินทร์ หันมองเห็นว่าปานตะวันอยู่แถวนั้นก็จ้องมอง ปานตะวันเมินหน้าหนี ประกายเดือนและพิ้งค์วิ่งมาหา “อยู่นี่เอง...ตามหาซะเหนื่อยเลย”
“มีอะไรเหรอ?”
“ก็จะชวนไปหาอะไรสนุกๆทำน่ะสิ”
“ไม่ได้หรอก...เราต้อง...”
นารถนรินทร์สวน “ไปเถอะค่ะ...เดี๋ยวนารถไปนั่งดูด้วย...นั่งดูเฉยๆ รับรองไม่เป็นภาระ”
“น้องนารถอย่าพูดอย่างนั้นซิคะ พี่ไม่เคยคิดว่าน้องนารถเป็นภาระเลย”
“งั้นก็ไปกันเลยนะคะ”
ประกายเดือนหันไปเห็นนาคินทร์ยืนอยู่ “ท่านประธ้านนนนนน!!” ประกายเดือนวิ่งเข้าไปหาอย่างดีใจ ปานตะวันหน้าเสียไปนิดนึง
นาคินทร์สังเกตได้ก็เลยทำท่าสนิทสนม “ว่าไงครับ...คุณเดือน”
“มายืนเหงาทำไมคนเดียวคะท่านประธานไปแจมกันทางนู้นดีกว่าค่ะ” ประกายเดือนดึงแขนนาคินทร์ กะจะพาไปให้ใกล้พี่สาว
นาคินทร์กุมมือประกายเดือนหมับอย่างตั้งใจ ปานตะวันอึ้ง “อย่าเลยครับ มีผมไปด้วย เดี๋ยวจะไม่สนุกกัน”
ประกายเดือนโอบเอวดึงตัวนาคินทร์ให้ตามมา “ไม่ได้ค่ะ ใครบอกไม่สนุกค่ะ ต้องมีท่านประธานสิค่ะถึงจะสนุก”
นาคินทร์แกล้งขืนตัวไว้ ประกายเดือนเสียหลักล้มลงพื้นกลิ้งหลุนๆพร้อมกับนาคินทร์ นาคินทร์ตั้งใจกอดทับประกายเดือนไว้แนบชิด ปานตะวันอึ้ง เสียงลั่น “เดือน!!”
นาคินทร์ตั้งใจมองตะวันยิ้มให้แบบเย้ยๆ ปานตะวันพุ่งไปจับนาคินทร์กับเดือนแยกออกจากกันทันที “ปล่อยนะ!!”
ปานตะวันดึงประกายเดือนมากอดไว้ “เดือน !! เดือนเป็นอะไรมั๊ย??”
ประกายเดือนทั้งเจ็บ ทั้งตกใจ ทั้งแอบขำ “เค้าไม่เป็นไร ดูท่านประธานดีกว่า”
นาคินทร์ที่ยังนอนแอ้งแม้งอยู่ ค่อยๆลุกขึ้นมา นาคินทร์ยิ้ม ขำ “ผมไม่เป็นไรครับ โห..เห็นตัวเล็กๆแต่แอบหนักอยู่เหมือนกันนะครับ”
ประกายเดือนอาย “ว๊ายยย!!ขอโทษท่านประธานนะคะ ทำท่านประธานเจ็บตัวเลย”
ปานตะวันยิ่งมึนเมื่อเห็นสองคนเค้าแฮปปี้
“ไม่เป็นไรครับ แค่ตัดเงินเดือน 10 % สิ้นปีไม่มีโบนัส”
ประกายเดือนตาโต กุมมือตัวเอง แบบอ้อนวอน “ไม่นะ!!ได้โปรด!! ข้าน้อยสมควรตาย”
นาคินทร์โอบไหล่ประกายเดือนขึ้นอย่างใกล้ชิด จ้องหน้าหวาน “ลุกขึ้น ข้าให้อภัยเจ้า!!”
ประกายเดือนโดดตัวลอยกอดหมับอย่างฝรั่ง ไม่คิดอะไร “เย้”
ปานตะวันตะลึง นาคินทร์เห็นก็รีบโอบประกายเดือนยั่วปานตะวัน “ไปครับ เราไปสนุกกันดีกว่า”
“ไปค่ะ” ประกายเดือนหันมาหลิ่วตาให้ตะวัน “รีบตามไปนะตะวัน!!” ประกายเดือนตะโกนบอกพร้อมวิ่งไปหาพิ้งค์และนารถนรินทร์ “ไปพวกเรา!!!”
นาคินทร์มองปานตะวันยิ้มๆจะเดินออก ปานตะวันคว้าแขนไว้หมับนาคินทร์มอง ปานตะวันตาวาว เอาจริง “ไม่ว่าคุณกำลังคิดอะไรสกปรกกับน้องสาวฉันอยู่ก็ตาม ฉัน ขอให้คุณหยุดคิด และหยุดแตะต้องเดือนเดี๋ยวนี้”
นาคินทร์ชิว ค่อยๆแกะมือตะวันออก “คุณนั่นแหละที่ต้องหยุด !! หยุดออกคำสั่งเพราะคุณไม่มีสิทธิ์ !!”
นาคินทร์เดินออก ปานตะวันเสียงดัง “ฉันเอาคุณตายแน่!!!”
นาคินทร์ชะงัก ค่อยๆหันมามอง “ผมตายไปนานแล้ว เหลือแต่คุณนั่นแหละ”
ปานตะวันอึ้ง งงๆ นาคินทร์จ้องแบบจะให้ตายตามกันไปด้วยแน่ๆ ก่อนจะเดินออกไป ทิ้งให้ตะวันมึนงง หมดแรง อะไรกันนี่
ที่ชายหาด นัครินทร์โวย “พี่คินทร์จะบ้าเหรอฮะ?? สาวๆเค้าชวนว่ายน้ำดั้นไม่ว่าย เอ่อ..โทษนะฮะ..ถ้างั้นทำไมไม่เอาเป่ายิ้งฉุบหรือโดดหนังยาง ซะเลยล่ะฮะพี่คินฮะ”
สี่คนพี่น้องอยู่ด้วยกัน นัครินทร์และนาคินทร์ ช่วยกันขึงเน็ทวอลเล่ย์บอล
นารถนรินทร์ ขำ “ทำไมล่ะพี่นัค เล่นวอลเล่ย์บอลก็ดีออก แหม..เค้าออกจะอินกันทั่วบ้าน ทั่วเมือง”
“เออ..เธออิน ฉันไม่อิน ว่ายน้ำอินกว่าเยอะ ทุกคนมโนตามผมนะฮะ สาวๆขาวๆสวยๆในชุดทูพีช..บิกินี่ ฟิลลิ่ง มันต่างกันกับชุดนักกีฬาราวฟ้ากับเหว จริงมั๊ยไอ้หมอ”
อัครินทร์ที่นั่งอ่านตำราแพทย์อยู่ก็ส่ายหน้าขำๆ “ไม่รู้..ไม่เกี่ยว”
“เออ..แกไม่เกี่ยวจริงนะเว๊ย เดี๋ยวเกิดคุณพยาบาลคนสวยนุ่งทูพีชขึ้นมาเมื่อไหร่ แกห้ามเกี่ยวนะเว๊ย”
อัครินทร์ชะงัก นาคินทร์ชะงักมอง
นารถนรินทร์แว๊ด “ห้ามทั้งคู่แหละ” พลางกันมามองนาคินทร์ ยิ้มอ้อน “ห้ามใครเกี่ยวกับพี่ตะวันทั้งนั้น จริงมั๊ยคะพี่คิน”
นาคินทร์มอง 2 หนุ่ม “จริง”
อัครินทร์อึ้ง นัครินทร์โวย “เฮ้ยๆๆ..อะไรยังไงกันครับเนี่ย เคลียร์กันหน่อยซิ”
“ไม่ต้องเคลียร์เลย มาโน่นแล้ว” นารถนรินทร์บอก
ทุกคนรีบหันไปมอง เห็น ‘ปานตะวัน’ เดินถือจานผลไม้มาในชุดเรียบร้อยปกติมาไกลๆ นัครินทร์หมดอารมณ์ “โห่ย..เซ็ง !! นึกว่าจะบิกินี่”
“ฝันไปเถอะ จะได้เห้นขาอ่อนพี่ตะวัน พี่เค้าเรียบร้อย กุลสตรีไทยที่ 1 ในโลก”
นาคินทร์พูดลอยๆ “มันก็ไม่แน่”
อัครินทร์มองหน้านาคินทร์ทันที
นารถนรินทร์ได้ยินไม่ถนัด “พี่คินว่าไงนะคะ”
“เปล่า”
อัครินทร์มองนาคินทร์ ยังไง?
ปานตะวันเดินมาถึง “ทานผลไม้กันนะคะ”
“คุณแม่น่าจะให้ใบตองมาด้วย คุณตะวันจะได้ไม่ต้องเหนื่อย” อัครินทร์เอ่ย
ปานตะวันยิ้มน้อยๆ “ไม่เหนื่อยอะไรเลยค่ะ”
“เอ่อ..ผมมีคำถามครับ คุณตะวัน..ไม่..เอ่อ..ไม่ร้อนมั่งเหรอครับ?? มาทะเล” นัครินทร์พยายามชงเข้าเรื่อง
“ก็..ไม่นี่ค่ะ..ลมเย็นสบายดี”
“อ่อ..ครับแต่..คือ..ไม่อยากเปลี่ยนเสื้อผ้าที่มัน..มันดูรีแล็กซ์..สบายๆ..อะไรงี้มั่งเหรอครับ?”
ปานตะวันงงๆ “ยังไงเหรอคะ”
“ก็..เอ่อ..” นัครินทร์หันไปเห็นประกายเดือนกับพิ้งค์..ใส่ทูพีชทั้งเปรี้ยวทั้งน่ารักเดินมาก็หันกลับมาบอก ”ก็อย่างสองคนนนั้นน่ะครับ”นัครินทร์ชะงักหันพรึ่ดไปจ้องอีกทีตะลึง “เฮ่ย!!!”
ทุกคนหันไปมองตามนัครินทร์ ประกายเดือนกับพิ้งค์ เซ็กซี่สุดๆ เดินตรงเข้ามา นัครินทร์ร้องลั่น “เฮ่ยยย!! เฮ่ยๆๆๆ”
อัครินทร์อ้าปากค้าง หนังสือตกหล่นจากมือ นาคินทร์มองยิ้ม ปานตะวันเห็นอาการนาคินทร์ก็ไม่พอใจ
สองสาวเดินมาถึงกลุ่ม
“อ้าว !! ยังไม่ไปเปลี่ยนเสื้อผ้ากันอีกเหรอคะ” ประกายเดือนถาม
นัครินทร์รีบถอดเสื้อ เหลือแต่ขาสั้น “ผมได้เลยฮะ...พร้อมเลย พี่คิน ไอ้หมอ เร็วดิ!!”
“เร็วสิคะ เดี๋ยวนารถเป็นกรรมการ”
ปานตะวันแอบไปเอ็ด 2 สาว “เดือน พิ้งค์ !! แค่เล่นวอลเล่ย์ทำไมต้องแต่งตัวซะโป๊ขนาดนี้”
พิงค์เถียงเสียงลั่น “โป๊ที่ไหนกันตะวัน” ทุกคนหันขวับมอง 3 สาว ปานตะวันหน้าจ๋อยๆ “จะเล่นวอลเลย์หรืออะไรมันก็ต้องแต่งแบบนี้แหละ..สวยไว้ก่อนจริงมั๊ย”
นัครินทร์รีบตอบ “จริงที่สุดฮะ!! มันก็ต้องหยั่งงี้เลย”
“ใครจะเหมือนคุณตะวันล่ะครับ” ปานตะวันหับขวับ “ดูเหมือนคุณตะวันจะเป็นคนเรียบร้อยมาก ว่าแต่เรียบร้อยเกินไปรึเปล่าครับ”
ปานตะวันอึ้ง รู้ว่าโดนนาคินทร์เหน็บ ว่าจริงๆอาจจะแรด
ประกายเดือนไม่รู้อิโหน่อิเหน่ “เอ๊!! อันนี้ชมรึยังไงกันแน่คะท่านประธาน??ไม่ได้แล้วตะวัน ลูกผู้หญิงอย่างเรา ฆ่าได้หยามไม่ได้ จริงมั๊ยพี่พิ้งค์”
“จริง!!!”
ประกายเดือนหน้าตาเจ้าเล่ห์ “ถ้างั้น..เราก็”
ปานตะวันงงๆหวั่นๆ “อะไร??..มองพี่ทำไม?? จะทำอะไรน่ะเดือน???”
ประกายเดือนกับพิงค์มองหน้ากัน พยักหน้า กระชากแขนซ้าย-ขวาตะวัน
”ว๊ายยยย”
ห้องพักสาวๆ ปานตะวันถูกจับกดไหล่ให้นั่งลง “ไม่!!ยังไงพี่ก็ไม่”
“ทำไมล่ะตะวัน ผู้หญิงอย่างเรามีดีมันต้องโชว์ ที่สำคัญ เราไม่ได้โม้ ‘ของเรา’ ดีจริงไรจริง ไม่ได้อิงมีดหมอ”
“ถูก!!!เธอรู้มั๊ยตะวัน วันๆแต่มีคนไข้มาหาฉันอยากจะสวยเด้งเซียะ ทำยังไงก็ได้ขอทุ่มสุดตัว แต่ดูตะวันซิ..มีดีแล้วดันเอามาหมกไว้งี้”
“จริง!! ช่วงนี้อวดได้ก็รีบๆอวดเหอะ ให้มันรู้ซะมั่ง อยากเห็นท่านประธานช็อคอ้าปากค้างจริงๆเลย ฮิๆๆ”
ปานตะวันนึกได้ พูดจริงจัง “พี่อยากให้เดือน..อยู่ห่างๆท่านประธานของเดือนไว้บ้างจะดีกว่านะ”
พิ้งค์ชะงักฟัง
“อยู่ห่างๆ ทำไมล่ะตะวัน??มีแต่สาวๆเค้าอยากจะอยู่ใกล้ๆท่านประธานกันทั้งนั้นทั้งหล่อ ทั้งรวย หืมม์!!ตัวงี้ห้อม..หอม”
ปานตะวันเผลอแว้ด “พี่บอกให้อยู่ห่างๆ!!”
ประกายเดือนชะงัก “โห..ทำไมต้องดุเค้าด้วยล่ะ??”
พิ้งค์ฟัง มองสงสัย
“เอ่อ..มันไม่ดีน่ะเดือน คนเค้าจะหาว่าเราไม่มีศักดิ์ศรี พี่ไม่อยากให้ใครมาดูถูก”
“ก็นี่ไง!! เราก็ไม่ควรให้ใครมาหยามได้ว่าเราติ๋ม”
“ใครติ๋ม”
พิ้งค์รีบแย๊บ “อ้าว! ก็ตะกี้ไง คุณนาคินทร์พูดว่าตะวันเรียบร้อยมากอะไรเนี่ย แต่น้ำเสียงแปลกๆไงก็ไม่รู้ตะวันว่ามั๊ย”
ปานตะวันหลบๆตา
“งั้นเราก็โชว์ให้เห็นไปเลยว่าเราแซ่บแค่ไหน จะได้ซึ้งงงง!!” ประกายเดือนยุ
”จริง..เพื่อน!! เอาให้ครางหงิงๆเลย!! ให้รู้ซะมั่งว่าเราไม่ธรรมดา อย่ามาหยามกันง่ายๆ.. เล่นกะใครไม่เล่น มาเล่นกะปานตะวัน!!!”
อ่านละคร เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 11/5 วันที่ 29 พ.ค. 57
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น บทประพันธ์โดย Shaynaละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น กำกับการแสดงโดย กฤษฎา เตชะนิโลบล
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น ผลิตโดย บริษัท โพลีพลัส เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ จำกัด
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น โดยผู้จัด อรพรรณ (พานทอง)วัชรพล
ละครเรื่อง เสน่หา สัญญาแค้น ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัส เวลา 20.15 ทางไทยทีวีช่อง 3
ละครเรื่อง เสน่หา สัญญาแค้น...เริ่มออกอากาศตอนแรก 21 พ.ค.57ต่อจากละครเรื่อง อย่าลืมฉัน
ที่มา ไทยรัฐ