อ่านละคร เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 11/3 วันที่ 29 พ.ค. 57
นาคินทร์ตั้งใจตักกับข้าวให้เดือน “ลองชิมนี่นะครับ..ฝีมือคุณแม่ผม..อร่อยมาก”ประกายเดือนยิ้มแฉ่ง “ขอบคุณค่ะท่านประธาน หื้มมม..อร่อยจริงๆ อร่อยมากค่ะ”
สาวิตรีปลาบปลื้ม บรรยากาศดูเหมือนจะชื่นมื่น ยกเว้นปานตะวันที่แทบจะกลืนอะไรที่นัครินทร์คอยตักให้ไม่ลงเพราะระแวงในการกระทำของนาคินทร์
“คุณกำลังจะทำอะไร?”
นาคินทร์หน้าตาเฉย “ก็กลับไปทานข้าว ได้เวลาทาน ‘ของหวาน’ แล้ว”
ปานตะวันตาโตช็อค เคือง กัดฟัน “อย่ายุ่งกับประกายเดือน!!”
นาคินคร์มองหน้า ยิ้มน้อย ๆ แล้วจะเดินออก ปานตะวันดึงแขนนาคินทร์ไว้ นาคินทร์หยุด ใช้สายตามอง ที่มือปานตะวัน ปานตะวันปล่อยมือ
ปานตะวันข่มอารมณ์พูด เสียงสั่น จุก “ฉันไม่รู้หรอกนะว่าคุณโกรธเกลียดอาฆาตแค้นอะไรฉันนักหนา แต่เอาเป็นว่า ถ้าคุณอยากจะแก้แค้นให้สะใจก็ขอให้ทำกับฉันคนเดียว อย่าทำอะไรน้องสาวฉัน ฉันขอร้อง”
ปานตะวันใช้มือ 2 มือเกาะแขนนาคินทร์เหมือนขอร้อง นาคินทร์มองปานตะวัน ค่อย ๆ แกะมือปานตะวันออก แล้วเดินจากไปอย่างไม่ไยดี ปานตะวันหมดแรงแทบทรุด “คุณนาคินทร์...ฉันขอร้อง”
ปานตะวันสะอื้น หมดแรงอยู่ตรงนั้น
ที่ห้องนั่งเล่นบ้านไกรตระกูล ใบตองวางถาดคัพเค้กน่ารัก ๆ ลงตรงกลางวง
“ของหวานคืนนี้..คัพเค้กจ้าาา เพราะแม่เห็นว่าเราทานอาหารไทยกันไปแล้ว ก็เลยขอนำเสนอขนมฝรั่งซักนิดส์นึง เดี๋ยวจะหาว่าแม่ไม่อินเตอร์”
“โห..น่าทานมากเลยค่ะ” ประกายเดือนชม
ปานตะวันเดินเศร้า ๆ เข้ามาพอดี ทุกคนยังไม่เห็น ยกเว้นนาคินทร์
นาคินทร์มองเห็นก็พูดขึ้น “น่าทานก็ทานสิครับ” นาคินทร์หยิบคัพเค้กส่งให้ประกายเดือน
ประกายเดือนยกมือไหว้ขอบคุณแล้วกัดทาน “อื้ม..อร่อยจังเลยค่ะ”
ทุกคนเฮฮา นาคินทร์เห็นปากประกายเดือนเลอะเค้ก ยิ้ม ๆ ส่ายหน้าหยิบทิชชู่มาเช็ดปากให้ “คุณเดือน..เลอะหมดเลยครับ”
ทุกคนขำ ๆ เอ็นดู นัครินทร์เหล่ๆ เซ็งๆ ปานตะวันที่ยังยืนอยู่ที่เดิม ตะลึงกับภาพที่เห็นถึงกับทรุดเกาะขอบประตูไว้เพื่อไม่ให้ล้ม
อัครินทร์กลับมาจาก รพ.พอดีก็ปราดเข้ามาประคองไว้ “คุณตะวัน!! ทำไมมาอยู่ตรงนี้ครับ? ทำไมไม่นอนพัก??”
ปานตะวันพูดไม่ออก อัครินทร์หันไปมองเห็นนาคินทร์สนิทสนมกับประกายเดือนก็แปลกใจ
ใบตองหันมาเห็นอัครินทร์กับปานตะวันก็พูดขึ้น “อ้าว! คุณอัค!! คุณอัคมาค่ะ!!”
ทุกคนหันไปมองดีใจ ยกเว้นนาคินทร์ไม่พอใจที่เห็นอัครินทร์ยืนประคองปานตะวันอยู่
“ลูกหมอ!! ลูกหมอของแม่!! แหม..วันนี้สงสัยจะวันดี ลูกชายทั้ง 3 ของแม่ถึงได้มาอยู่กันครบพร้อมหน้าพร้อมตา ลูกหมอทานข้าวมารึยังจ๊ะ?!”
“ผมขอพาคุณตะวันไปพักผ่อนก่อนดีกว่า ท่าทางจะอ่อนเพลีย”
นาคินทร์มอง ประกายเดือนพุ่งไปหาเลย “ตะวัน!! ตะวันเป็นอะไร”
ปานตะวันมองน้องอย่างเป็นห่วงยิ่งกว่า กอดน้องแน่น “เดือน..พี่ไม่เป็นไร.. พี่รักเดือนนะ”
นาคินทร์จ้องมาที่ปานตะวันพอดีกับที่ปานตะวันก็มองมาที่นาคินทร์แบบ..อย่ามายุ่งน้องสาวฉัน! นาคินทร์จ้องตอบด้วยสายตาเย็นชา ท้าทาย
ปานตะวันผละมาพูดกับน้อง อยากพูดทุกอย่างแต่พูดไม่ได้
“เดือน..เดือนต้องระวังตัวเองให้ มาก ๆ..พี่รักเดือน พี่เป็นห่วงเดือนเข้าใจมั้ย?”
นาคินทร์มอง รู้สึกสะใจที่ทำให้ปานตะวันเป็นทุกข์ได้
“ตะวัน..ไม่ต้องห่วงเค้า ตอนนี้ตะวันห่วงตัวเองก่อนดีกว่า”
“คุณเดือนพูดถูกครับ คุณตะวันห่วงตัวเองดีกว่า ไปครับ..ผมพาไปพัก”
นาคินทร์ไม่พอใจลุกขึ้นแต่ไม่ทัน นัครินทร์ปรี่ไปหาซะก่อน “เฮ่ย ๆๆ..ให้พี่ช่วยดีกว่าไอ้อัค แกเพิ่งกลับมาจาก รพ.เชื้อโรคเต็มตัวเดี๋ยวคุณตะวันเค้าจะยิ่งแย่”
ประกายเดือนพูดกับนัครินทร์ ไม่ให้พ่อแม่ได้ยิน “ดิฉันว่าพี่สาวดิฉ้นต้องอาการหนักแน่..ถ้าเจอท่านรองฯ”
“อ้าว..คุณ?? หึงอ่ะดิ?!”
“บ้า!!! น่าหึงตรงไหน??”
นาคินทร์เดินมาหามองหน้าปานตะวัน “เอาล่ะ..ฉันว่าไม่ต้องทั้งคู่หรอก ฉันจะพาคุณตะวันไปพักเอง”
ปานตะวันอึ้ง อัครินทร์งง ประกายเดือนชอบใจ
“โห่!! อะไรกันฮะพี่คิน ตกลงว่าพี่คินจะยังไงกันแน่?”
“ตาอัคทำงานมาเหนื่อย ๆ ไปพักเถอะ ส่วนแก..ตานัค ช่วยพาคุณเดือนไปส่งด้วย ส่งดี ๆส่งให้ถึงคอนโดฯ”
ปานตะวันอึ้ง ห่วงน้องขึ้นมาทันที นัครินทร์งง “เอ๊า?!! พี่คิน ตกลงยังไงฮะเนี่ย จะเอาคนไหนแน่ พี่หรือน้อง?”
นาคินทร์กับปานตะวันจ้องตากัน นาคินทร์เย้ย ๆ ปานตะวันเคือง
ห้องนอนปานตะวัน นาคินทร์ประคองปานตะวันแบบบังคับเข้าห้องมา
ปานตะวันสะบัดหลุด หันมาประจันหน้า “ปล่อย!! อย่าแตะต้องน้องสาวฉัน!!!”
“เข้าใจอะไรผิดรึเปล่า?” ปานตะวันมองหน้านาคินทร์ “คุณไม่อยู่ในฐานะที่จะออกคำสั่งโดยสิ้นเชิง!!”
ปานตะวันอึ้ง
“ในทางนิตินัย คุณเป็นลูกจ้างของผม นอกจากนั้น ในทางพฤตินัย.. คุณยังเป็นคู่นอนของผมอีกด้วย”
ปานตะวันตบหน้านาคินทร์เพียะ!!! นาคินทร์หน้าหัน “คุณเป็นผู้ชายที่เลวที่สุดในชีวิตที่ฉันเคยเจอ”
นาคินทร์ค่อยๆ หันมามอง ไม่สะทกสะท้าน “คุณรู้บ้างมั้ยว่าคุณทำอะไรไว้กับฉันบ้าง”
นาคินทร์มองยิ้มๆ เลิกคิ้วแทนคำถามว่า “ทำอะไร” ปานตะวันเจ็บจิ๊ดกับอาการแบบนั้นของนาคินทร์
“ผู้ชายหน้าตาดี มีทุกอย่างเพียบพร้อมอย่างคุณยังเทียบกันไม่ได้เลยกับคุณลุงคนขับรถบรรทุกหน้าตาเหมือนโจร แต่มีน้ำใจช่วยเหลือฉันไว้ ไม่ให้ตายเหมือนหมากลางถนน”
นาคินทร์มองอย่างไม่สะทกสะท้าน ปานตะวันจุก “คุณทำอย่างนั้นได้ยังไง? ทำกับฉันอย่างนั้นได้ยังไง??”
“แล้วมันต่างอะไรกับคุณ?” ปานตะวันชะงัก งง ๆ นาคินทร์กระชากไหล่ปานตะวันมาจ้องหน้า “เรา 2 คน มันก็สมน้ำสมเนื้อกันแล้วไม่ใช่เหรอ? ผู้หญิงหน้าตาดีแล้วยังไง??”
นาคินทร์มองหน้าปานตะวันแบบสะอิดสะเอียน นาคินทร์ผลักปานตะวันออกไป
ปานตะวันทั้งงุนงง ทั้งเสียใจ น้อยใจ เริ่มสะอื้น “ฉันงงไปหมดแล้วคุณนาคินทร์ ทั้งที่ก่อนหน้านั้น คุณยังบอกแต่ว่าคุณ..รักฉัน หวงฉัน คุณจะไม่มีวันปล่อยฉันไป แล้วนี่มันอะไร”
“ใช่!! ผมหวงคุณ และจะไม่มีวันปล่อยคุณไป จนกว่าผมจะอยากปล่อย”
ปานตะวันอึ้ง
“แต่ผมไม่เคยบอกซักคำว่า..ผมรักคุณ”
ปานตะวันอึ้ง..น้ำตาหยด!!
นาคินทร์ยิ้ม “และชั่วชีวิตนี้..คงไม่มีวันที่ผมจะรักคุณได้หรอก..ปานตะวัน”
ปานตะวันช็อกเหมือนฟ้าถล่ม..สะอื้นถาม “ถ้าคุณไม่รักฉันแล้วคุณ”
“แล้วผมนอนกับคุณทำไมน่ะเหรอ?” ปานตะวันเบือนหน้าอับอาย“คุณคงต้องถามตัวคุณเองด้วย”
ปานตะวันหันมามองหน้านาคินทร์งงๆ “เพราะคุณให้ผมเอง”
ปานตะวันตาโต นาคินทร์ยื่นหน้าไปใกล้ “ผมไม่ได้ขอ”
ปานตะวันแทบช็อก โกรธจนทนไม่ไหว เงื้อมือจะตบ นาคินทร์รับไว้ จับมือไว้แน่น ก่อนจะผลักตามลงไปคร่อมไว้ “อย่านะ!! ปล่อยฉันนะ!!”
นาคินทร์มองอย่างรังเกียจ “นึกว่าผมอยากจะแตะต้องผู้หญิงอย่างคุณนักเหรอ?”
ปานตะวันอึ้ง นาคินทร์ส่ายหน้า “อย่าเข้าใจผิด ผู้หญิงอย่างคุณมันไม่มีราคาซักนิด ในสายตาของผม”
ปานตะวันอึ้ง “ไอ้เรื่องที่เกิดขึ้นคืนนั้นน่ะ ผมแค่ ‘จำเป็น’ และก็ ‘จำใจ’”
ปานตะวันหัวใจสลาย น้ำตาริน
“จำไว้ด้วย” พูดจบนาคินทร์ก็ลุกพรวดออกจากห้องไป ทิ้งให้ปานตะวันนอนร้องไห้ด้วยความเจ็บปวดอยู่บนเตียง
ที่เคาน์เตอร์บาร์บ้านไกรตระกูล นาคินทร์นั่งกึ่ม นึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้น
ซักพักอัครินทร์เข้ามาถาม “พี่คินทำอย่างนั้นทำไมครับ?”
“ฉันทำอะไร?”
“พี่คินพาคุณตะวันหายกันไปสองต่อสอง แล้วพี่คินก็ทิ้งเค้าไว้คนเดียว ทิ้งให้ผู้หญิงคนเดียวต้องเดินตากฝนกลับมา--พี่คินทำได้ยังไง??”
“หุบปาก!!! นี่แกเป็นน้องฉันรึเป็นพ่อฉันถึงได้มาพูดจากับฉันแบบนี้ห๊ะ..ไอ้อัค!!”
“ถึงผมจะเป็นน้อง แต่ถ้าพี่คินทำในสิ่งที่ไม่ถูกต้อง ผมก็จะต้องพูดแบบนี้กับพี่”
“ฉันน่ะเหรอทำในสิ่งที่ไม่ถูกต้อง?? ฉันกำลังทำในสิ่งที่ถูกต้องที่สุด”
“ผมไม่เข้าใจพี่เลยจริง ๆ พี่คิน”
“ซักวันแกก็จะเข้าใจ”
“แต่วันนี้..ผมอยากให้พี่ปล่อยคุณตะวันไปซะ”
“นาคินทร์จ้องหน้า “แกว่าไงนะ??”
“ถ้าพี่เกลียดเค้า ไม่ชอบเค้า แล้วพี่จะเก็บเค้าไว้ทำไม?”
นาคินทร์จ้องหน้า “ฉันจะทำอะไร ยังไงกับใคร มันก็เป็นเรื่องของฉัน โดยเฉพาะ ‘ผู้หญิงคนนี้’เค้าเป็นของฉันแกไม่เกี่ยว”
อัครินทร์จ้องหน้านาคินทร์ นาคินทร์จ้องกลับ สองพี่น้องมองหน้ากันอย่างไม่ยอมกัน
ที่คอนโดประกายเดือน ประตูลิฟต์เปิด 2คนออกจากลิฟท์มาที่หน้าประตูห้อง
“ขอเชิญท่านรองฯกลับได้แล้วค่ะ”
นัครินทร์ว่าง่ายผิดปกติ “โอเค.ครับ!! กู้ดไนท์!!”
พูดจบนัครินทร์ก็เข้าลิฟท์ไป ประกายเดือนงง ๆ แบบไม่อยากเชื่อ ขำๆ “อะไรเนี่ย?! ผีเข้ารึผีออกเนี่ย?!! เชื่องผิดปกติแฮะ?!!”
ประกายเดือนหันหลังเสียบการ์ด เปิดประตู ทันใดนั้นนัครินทร์จู่โจม ผลักประตูรวบตัวประกายเดือนเข้ามาในห้อ “ว๊ายยยย!! อะไรกันเนี่ย??” ประกายเดือนเอากระเป๋าฟาด “ออกไป ๆๆๆ”
นัครินทร์คว้ามือไว้ “ใจเย็นคู้ณณณ!! จะไล่ผมทำไมเนี่ย”
อ่านละคร เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 11/3 วันที่ 29 พ.ค. 57
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น บทประพันธ์โดย Shaynaละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น กำกับการแสดงโดย กฤษฎา เตชะนิโลบล
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น ผลิตโดย บริษัท โพลีพลัส เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ จำกัด
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น โดยผู้จัด อรพรรณ (พานทอง)วัชรพล
ละครเรื่อง เสน่หา สัญญาแค้น ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัส เวลา 20.15 ทางไทยทีวีช่อง 3
ละครเรื่อง เสน่หา สัญญาแค้น...เริ่มออกอากาศตอนแรก 21 พ.ค.57ต่อจากละครเรื่อง อย่าลืมฉัน
ที่มา ไทยรัฐ