อ่านละคร เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 11/4 วันที่ 29 พ.ค. 57
ประกายเดือนหันหลังเสียบการ์ด เปิดประตู ทันใดนั้นนัครินทร์จู่โจม ผลักประตูรวบตัวประกายเดือนเข้ามาในห้อ “ว๊ายยยย!! อะไรกันเนี่ย??” ประกายเดือนเอากระเป๋าฟาด “ออกไป ๆๆๆ”นัครินทร์คว้ามือไว้ “ใจเย็นคู้ณณณ!! จะไล่ผมทำไมเนี่ย”
“ไล่สิ!! ก็นี่มันห้องฉัน คุณเข้ามาทำไม”
“ห้องคุณ?? แน่ใจนะฮะว่าห้องคุณ?? คิดใหม่..คิดให้ดี ๆ”
ประกายเดือนอึ้งไป
“นี่มันห้องของพี่คิน พี่ชายผม!!”
“เฮอะ ๆ..ไอ้เราก็สงสัยแต่แรกแล้ว ว่าทำไมคุณเลขาฯของเราถึงได้ไฮโซอยู่คอนโดอย่างหรู ที่แท้ก็ของพี่ชายเรานั่นเอง” พูดจบนัครินทร์ก็พุ่งโดดลงนอนโซฟา
ประกายเดือนวิ่งไปดึงแขน “เฮ่ย ๆๆ..ลุกขึ้นเดี๋ยวนี้”
“อะไรฮะ? เข้าใจอะไรผิดรึเปล่าฮะ? คอนโดพี่ชายผม ๆ จะนอนตรงไหน จะทำอะไรก็ได้” นัครินทร์ลุกขึ้นตะปบแขนประกายเดือนมาจ้องใกล้ “คุณต่างหากเข้ามาทำอะไรในห้องพี่ชายผม? ข้อหาบุกรุกเชียวนะเนี่ย”
“ไม่ใช่นะ!! ไม่จริง!!”
“จริ้ง!!!” นัครินทร์กระชากประกายเดือนมานั่งตัก กอดไว้แน่น “จ่ายค่าเสียหายมาซะดี ๆ” นัครินทร์ยื่นหน้าจะหอมแก้ม
ประกายเดือนผลักหน้ายันไว้ “อย่านะ!!”
นัครินทร์ยังดื้อ ประกายเดือนตีหน้านัครินทร์เพียะๆๆๆ นัครินทร์ร้องลั่นเอามือกุมหน้า
ประกายเดือนรีบผลักนัครินทร์หงาย ประกายเดือนวิ่งหนีคว้าแจกันขึ้นขู่ “มาสิ!! เข้ามาสิ!! ฉันตีหัวแตกจริง ๆ ด้วย”
นัครินทร์เอามือกุมหน้าออก เห็นหน้าแดงเถือกเว่อร์อยู่ด้านเดียวที่โดนตบ “โอย..มือหรือเท้าวะเนี่ย?? ผู้หญิงอะไรโหดเป็นบ้า!! นี่คุณกล้าทำกับผมได้ไงฮะ”
“กล้าสิ!! ก็ฉันไม่ใช่ผู้หญิงที่อยากได้คุณ อยากได้เงินคุณจนตัวสั่น จนต้องยอมคุณทุกอย่างนี่นะยะ”
นัครินทร์อึ้ง ทึ่งไปนิดนึง ไม่เคยมีใครกล้าทำ กล้าพูดกับเขาแบบนี้จริงๆ นัครินทร์มอง พยักหน้าหงึกๆ ก่อนจะค่อยๆ เข้ามาประจันหน้า ขณะที่ประกายเดือนระวังตัว ยังเงื้อแจกันไว้
“ประกายเดือน..ซักวันนึง..คุณจะต้องอยากได้ผม” ประกายเดือนจ้องหน้านัครินทร์ “จนตัวสั่น..ฮ่า ๆๆ” นัครินทร์พูดจบก็เดินหัวเราะชอบใจออกจากห้องไป ทิ้งให้ประกายเดือนหงุดหงิด
“บ้า!! อีตาบ้า”
เช้าวันใหม่ บริเวณสระน้ำบ้านไกรตระกูล ปานตะวันกำลังทำกายภาพให้กับนารถนรินทร์ ปานตะวันยังซึม ๆ ใบตองเฝ้าอยู่ริมสระ นารถนรินทร์เตะขาไปพูดไป
“พี่ตะวันรู้มั้ยคะว่าตั้งแต่พี่ตะวันเข้ามาในบ้านเรา อะไร ๆ ก็เปลี่ยนไป”
“ยังไงคะน้องนารถ”
นารถนรินทร์ยิ้มแฉ่ง เตะขาโชว์ “อย่างแรก..นารถเก่งขึ้น จริงมั้ยคะ?”
ปานตะวันยิ้มน้อย ๆ “ค่ะ”
“อย่างที่สอง คุณพ่อคุณแม่แฮปปี้ที่ลูกชาย 3 คนขยันกลับบ้านผิดปกติ..ฮิฮิ”
ปานตะวันเฉไฉไม่ว่าอะไร
“สุดท้าย..สำคัญมาก พี่คินกลับมาเป็นพี่คินคนเดิมอีกครั้ง”
ปานตะวันหน้าตาเหมือนกลืนความทุกข์ลงคอ ก่อนจะถาม “น้องนารถคะ”
นารถนรินทร์ยิ้ม “คะ??”
ปานตะวันตัดสินใจแล้วเลียบเคียงถาม “คุณคินคนเดิมเป็นยังไงเหรอคะ”
นารถนรินทร์ขำๆ “อ๋อ..พี่คินคนเดิม ก็เป็นพี่คินที่ใจดีที่สุด น่ารักที่สุด อ่อนหวาน สุภาพบุรุษ เพอร์เฟ็คสุด ๆ อ่ะค่ะ”
ปานตะวันฟังแต่ละข้ออย่างไม่อยากจะเชื่อ “แล้ว..คุณคินที่เปลี่ยนไปไม่เหมือนเดิม..เป็นยังไงเหรอคะ”
นารถนรินทร์เบ้หน้า มองปานตะวันแล้วอมยิ้ม “โห..เหมือนพี่คินหายสาปสูญไปจากโลกนี้เลยค่ะ ตอนนี้พี่คินไม่พูดไม่จาไม่ยอมเจอหน้าใคร ย้ายออกไปอยู่ข้างนอกคนเดียว เพิ่งจะย้ายกลับเข้ามาตอนที่พี่ตะวันมานี่ล่ะค่ะ”
ปานตะวันฟังแบบไม่ได้รู้สึกปลาบปลื้มใจซักนิด ปานตะวันตัดสินใจถาม “แล้วเพราะอะไรที่ทำให้คุณคินเปลี่ยนไปขนาดนั้นเหรอคะ”
“ก็เพราะพี่กนกเจ้าสาวของพี่คิน จากไปด้วยอุบัติเหตุในวันแต่งงานนั่นแหละค่ะ”
ปานตะวันฟังทำเหมือนจะถามต่อ แต่อัครินทร์เดินมาเห็นปานตะวัน ปรี่มาที่ขอบสระและทักขึ้นก่อน “คุณตะวัน!! ยังไม่ค่อยจะหายดีไม่ควรลงน้ำนะครับ”
“น้องบอกพี่ตะวันแล้วนะคะ แต่พี่ตะวันบอกว่าไหว”
“คุณตะวัน”
“ตะวันไม่เป็นไรแล้วจริง ๆ ค่ะ”
“ทำไมคุณถึงดื้อแบบนี้”
“พี่อัค..ไม่ต้องเป็นห่วงพี่ตะวันหรอกค่ะ ให้พี่คินเค้าห่วงของเค้าคนเดียวก็พอแล้ว”
ปานตะวันชะงัก อัครินทร์อึ้ง ยอมน้องสาว “โอเค..งั้นพี่ไปรพ.ก่อน ดูแลตัวเองด้วยนะครับ”
อัครินทร์เดินไปพูดกับใบตอง “ฝากดูแลด้วยนะใบตอง”
ใบตองยิ้ม “ฝากอะไรคะ อย่าบอกนะคะ..ว่าฝากดูแลหัวใจ”
อัครินทร์ส่ายหน้าเซ็งใบตองก่อนจะเดินออกไป
“หนุ่ม ๆ บ้านนี้ดูจะเป็นห่วงพี่ตะวันกันทุกคนเลยนะคะ”
ปานตะวันปราม ๆ “น้องนารถ”
นารถนรินทร์ขำ “ก็จริงนี่คะ แต่ไม่รู้ล่ะ..พี่ตะวันอย่าไปสนใจพี่นัคกะพี่อัคนะคะ โดยเฉพาะพี่นัคอย่าเด็ดขาด--ต้องพี่คินคนเดียวเท่านั้น..เชื่อนารถ!!!”
ปานตะวันฟังแล้ว พูดไม่ออกบอกไม่ถูก
ที่โรงพยาบาล อัครินทร์ใส่เสื้อกราวน์เดินมาตามทาง ทันใดนั้นพิงค์โผล่มาขวางทางไว้ อัครินทร์ขยับจะไปซ้าย-ขวา พิงค์ขยับเข้าขวางตลอด ไม่ยอมให้ไป
“ยังไงเนี่ย”
“ฉันตะหากที่ต้องถามคุณ”
“เรื่อง”
“เรื่องตะวัน เพื่อนฉัน”
อัครินทร์งง
ที่ร้านกาแฟในโรงพยาบาล อัครินทร์วางนมเย็นสีชมพูลงตรงหน้าพิงค์ ส่วนของตัวเองเป็นกาแฟร้อน
พิงค์มองอย่างไว้ฟอร์ม “รู้ได้ไงว่าฉันชอบ?”
อัครินทร์มองกระเป๋าสีชมพูและเสื้อผ้าพิงค์ “ก็ เดาเอา”
พิงค์พยักหน้าหงึก ๆ “ฉลาด..พอใช้ได้”
อัครินทร์ไม่สนใจ จิบกาแฟ
พิงค์รีบถาม “ตกลงยังไง..ตะวันเป็นยังไงบ้าง? แล้วมันเกิดอะไรขึ้น? สรุปว่าคุณหรือคุณนาคินทร์กันแน่??”
“โห..เป็นชุด”
“ก็ค่อย ๆ ตอบมา แต่ต้องตอบให้ครบทุกคำถาม”
อัครินทร์ถอนใจเฮือก “คุณตะวันก็ดีขึ้นแล้ว ส่วนเกิดอะไรขึ้น..ผมยังไม่รู้”
“อ้าว??”
“คุณตะวันไม่ยอมบอก”
“แล้วตกลงใครเป็นต้นเหตุ คุณหรือคุณนาคินทร์?? อย่าโกหก!!”
“ต้นเหตุจะเป็นใครไม่รู้ แต่ไม่ใช่ผมแน่ ๆ”
“จริ้ง???”
“จริงงงง..จะโกหกทำไมเล่าาา”
พิงค์อ่อนใจ “ว้าาา..แล้วทำไงถึงจะรู้ล่ะว่าเกิดอะไรขึ้นกับตะวัน แล้วใครเป็นคนทำ”
“คุณก็คอยโทร.ชวนคุย ปลอบใจคุณตะวันหน่อยละกัน เผื่อเค้าอาจจะอยากเล่าให้คุณฟังบ้าง”
“รู้แล้ว!! ต้องพาตะวันไปเที่ยวลั๊นล้าซะหน่อยเผื่อจะหลุดเล่าอะไรให้ฟังบ้าง ว่าแต่ที่บ้านคุณจะอนุญาตรึเปล่า?”
“เอาสิ..ผมจะช่วยพูดให้ ที่บ้านไม่น่าจะมีปัญหา นอกจาก”
“นอกจากใคร?”
อัครินทร์ไม่ตอบ
ตอนเย็น ที่ห้องนั่งเล่นบ้านไกรตระกูล นาคินทร์ไม่พอใจ
“อะไรนะ?? นี่มันจะเว่อร์ไปกันใหญ่แล้วนะครับแค่ไม่สบายนิดเดียว แล้วตอนนี้เค้าก็หายแล้ว ผมไม่เห็นมันจำเป็นที่จะต้องพาตะวันไปพักผ่อนอะไรอย่างที่คุณแม่ว่า”
สาวิตรีมองอัครินทร์แบบเอาไงดี? นารถนรินทร์บีบแขนแม่แนวอ้อน ๆ
ทันใดนั้นนัครินทร์โพล่งขึ้นก่อน “แต่ผมว่าจำเป็นนะฮะ ผมเห็นด้วยกับไอเดียเจ๋ง ๆ ของแม่นะฮะ”
“ใช่มะ..ใช่มะ?”
“ไอ้นัค!!!” นาคินทร์ดุน้องชาย
“จริงนะฮะพี่คิน ลำพังคุณพยาบาลคนสวยนั่นผมไม่ค่อยจะอะไรเท่าไหร่ แต่นี่ฮะ น้องนารถน้องสาวคนเดียวของเรา เราไม่เคยพาน้องนารถไปเที่ยวกันมานานแล้ว”
นารถนรินทร์เหวอเลยรักตรูตอนไหน อัครินทร์ส่ายหน้ากับความกะล่อนของพี่ชาย ทวยเทพและสาวิตรีรู้นิสัยลูกชาย ใบตองแน่นอก
“เยอะแล้วไอ้นัค” นาคินทร์ยังไม่ยอมตกลง
นัครินทร์หันไปหาอัครินทร์ทันที “ไอ้หมอดีกว่า ตอบพี่มาซิไอ้น้องหมอว่าจริง ๆ แล้วเราควรพาน้องนารถของเราไปพักผ่อนใกล้ชิดธรรมชาติรับอากาศบริสุทธิ์ เพื่อสุขภาพที่ดียิ่งขึ้นถูกต้องมั้ย..ไอ้น้อง?!”
“ถูกต้องครับ”
“นั่น!! จบมั้ยฮะ?! จบ!! สรุปว่าทุกคนเห็นด้วยที่จะให้ผมพาน้องนารถและคุณพยาบาลไปเที่ยวพักผ่อน”
“เดี๋ยวนะพี่นัค พี่นัคเนี่ยนะจะพาน้องกับพี่ตะวันไปเที่ยว?!” นารถนรินทร์ไม่เชื่อหูตัวเอง
“จริงด้วยค่ะ..ต้องใบตองด้วยสิคะ ตั้งแต่คุณ ๆ โตเนี่ย ใบตองอยู่แต่บ้านไม่เคยได้ไปเที่ยวไหนเลย”
“นี่!! เงียบเลย!! อยู่บ้านกะฉันเนี่ยล่ะดีแล้วนังตอง” สาวิตรีหันไปพูดกับนาคินทร์ “แม่ว่าลูก ๆ ไปเที่ยวกันซะบ้างก็ดีนะจ๊ะ พี่คินก็ทำงานหนักมาตลอด ลูกหมอก็อยู่แต่ รพ.ไม่เคยได้ไปไหนกะใครเค้า”
“อ้าว..แล้วผมละฮะ?!” นัครินทร์ท้วงทันที
“ไปตีกอล์ฟกับพ่อมั้ยล่ะ?” ทวยเทพชวน
“ขอบคุณมากฮะ!! ไม่ดีกว่านะฮะ ผมขอพาน้องนารถไปเที่ยวดีกว่าฮะ”
“เออจริงด้วย..ชวนคุณเดือนน้องพี่ตะวันไปด้วยดีมั้ยคะ พี่ตะวันคงจะดีใจ”
สาวิตรีนึกได้ “หนูพิงค์อีกคน” หันไปถามอัครินทร์ “ดีมั้ยลูกหมอ”
อัครินทร์งง ๆ ถามเราทำไม “ไม่รู้ครับ”
อ่านละคร เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 11/4 วันที่ 29 พ.ค. 57
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น บทประพันธ์โดย Shaynaละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น กำกับการแสดงโดย กฤษฎา เตชะนิโลบล
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น ผลิตโดย บริษัท โพลีพลัส เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ จำกัด
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น โดยผู้จัด อรพรรณ (พานทอง)วัชรพล
ละครเรื่อง เสน่หา สัญญาแค้น ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัส เวลา 20.15 ทางไทยทีวีช่อง 3
ละครเรื่อง เสน่หา สัญญาแค้น...เริ่มออกอากาศตอนแรก 21 พ.ค.57ต่อจากละครเรื่อง อย่าลืมฉัน
ที่มา ไทยรัฐ