อ่านละคร เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 6/3 วันที่ 23 พ.ค. 57
“หล่นโซฟา?? บ้า!! ใครหล่นโซฟาฮะ?? ตาถั่วแล้วฮะ ไปหาหมอตัดแว่นได้แล้วฮะคู้ณณ”ประกายเดือนเบะปาก ไม่อยากต่อความ “อ่ะ..ตกลงเรียกหาดิฉัน มีอะไรให้รับใช้คะ?”
นัครินทร์ลุกขึ้นนั่งเต๊ะกอดอก “วันนี้คุณทำงานผิดพลาด!!”
ประกายเดือนตาโต “ผิดพลาด?? ตรงไหนคะ??”
“บอกว่าผมมีประชุม 9 โมง แต่จริง ๆ--ไม่มี!!”
ประกายเดือนเสียงแข็ง “จริง ๆ มีค่ะ แต่ท่านประธานไม่มา!! ซึ่งนั่นก็ไม่ใช่ความผิดพลาดของดิฉัน”
“ผิด!!”
“เอ๊ะ!!!”
“คุณรู้มั้ยว่าผมต้องรีบหัวซุกหัวซุนมาประชุมแต่เช้าโดยที่ไม่ได้กินข้าวเช้า แถมยังต้องมานั่งรอจนหงุดหงิด อารมณ์เสีย และหิวข้าวมากกก ซึ่งคุณผิด—ที่ไม่ได้เตรียมอะไรไว้ให้ผมทานเลยซักนิดเดียว”
“ท่านรองฯไม่ได้สั่ง?? เฮ๊ย!! ของแบบนี้มันต้องให้สั่งด้วยเหรอฮะ?? คนเป็นเลขาฯ ก็น่าจะต้องรู้ต้องเตรียมอะไรไว้ให้เจ้านายเคี้ยวเล่น เอ๊ย! ไว้ให้รองท้องระหว่างประชุม ผิดเต็ม ๆ !!”
ประกายเดือนอ่อนใจ..ตรูไม่อยากเถียงเหอะ
“ก็ได้ค่ะ..แล้วจะยังไงต่อคะ?”
“คุณต้องออกไปทานข้าวกลางวันกับผม”
“ห๊า???”
“เป็นการแสดงความรับผิดชอบ!!” ประกายเดือนอ้าปากจะเถียง นัครินทร์ไม่ยอมให้เถียง “และตอนนี้ผมก็หิวจนไส้จะขาดแล้วเพราะฉนั้น ไปทานข้าว กับผมเดี๋ยวนี้!!”
“เดี๋ยวนี้ไม่ได้ค่ะ!!”
“ทำไมจะไม่ได้???”
ประกายเดือนยื่นหน้าไปพูดใส่หน้า “เพราะดิฉันปวดฉี่มากกกกก!!!” นัครินทร์เหวอ “ขอไปฉี่ก่อนได้มั้ยคะท่านรองฯ?! รึจะให้ราดตรงนี้??”
“เฮ้ยๆๆ ไม่เอาๆ” นัครินทร์จับประกายเดือนดัน ๆ ไปที่ประตู “ไปเร็วๆ เลย รีบไปห้องน้ำเดี๋ยวนี้เลยไป”
“ฮิฮิ..ขอบคุณค่ะ” ประกายเดือนออกไป นัครินทร์ปิดประตู..เฮ้อ! เวียนกบาล!!
ในห้องน้ำบริษัท KTK ประกายเดือนเปิดประตูห้องน้ำมา ตกใจเมื่อเห็น ‘ปาริฉัตร’ ยืนจ้องอยู่ ทันใดนั้นปาริฉัตรผลักประกายเดือนกลับเข้าไปในห้องน้ำ ใช้มือนึงบีบคอไว้ ประกายเดือนพยายามแกะมือ พูดไปด้วยอย่างลำบาก “เป็นอะไรเนี่ย จะมาหาเรื่องอะไร?”
“แกน่ะสิหาเรื่อง!! แกปั้นเรื่องอะไรใส่ฉันห๊า?!! ตอนฉันไม่อยู่ในห้องประชุม แกใส่ไฟฉันใช่มั้ย? คุณนัค รินทร์ถึงได้ด่าฉันขนาดนั้น”
“บ้า!! ฉันไม่ได้ทำ”
ปาริฉัตร ตะปบ 2 มือมือแรงเลย “อย่ามาแหล!!! เมื่อไหร่แกจะเลิกแอ๊บซะทีนะห๊า?!! ฉันอยากจะฆ่าแกให้ตายจริง ๆ ตั้งแต่แกโผล่หัวมาที่นี่ ท่านประธานเปลี่ยนไป ท่านรองฯเปลี่ยนไปทุกคน ทุกอย่างเปลี่ยนไปหมด!!!”
ประกายเดือนพูดไม่ออก พยายาม “ปะ..ปล่อย”
ปาริฉัตรบีบแรงขึ้น ประกายเดือนรวบรวมแรงโขกหัวใส่หน้าผากปาริฉัตร จนปาริฉัตรต้องปล่อยมือไปตะปบหัวตัวเอง ประกายเดือนผลักปาริฉัตรจนกระเด็นแล้ววิ่งออกมา จะวิ่งออกประตูใหญ่ แต่ปาริฉัตรตามมาล็อกไว้ได้ทัน ประกายเดือนถีบปาริฉัตรกระเด็นลงไปกองกับพื้นแล้วหันไปคว้าที่ปั๊มส้วมขึ้นมาชี้หน้าปาริฉัตรขู่
“ถ้าขืนยังไม่หยุดบ้า ฉันฟาดหน้าแกแหกแน่ นังปาปริก้า”
“แก” ปาริฉัตรทำท่าจะลุก
ประกายเดือนจิ้มที่ปั๊มส้วมเข้าไปขู่ “ยัง??? ฉันบอกให้หยุด!!”
ทันใดนั้นนัครินทร์เปิดประตูผลัวะเข้ามา ประกายเดือนตกใจสะดุ้งหันขวับเอาไม้ที่ปั๊มส้วมไปจิ้มใส่หน้านัครินทร์เต็มๆ
“เฮ๊ยยยยย!!!”
ประกายเดือนตกใจ “ท่านรองฯ!!!!”
นัครินทร์จะบ้าตาย เสียงคราง “นี่มันอะไรกันฮ้า???”
ประกายเดือนพูดไม่ออก ปาริฉัตรหลบตาก้มหน้างุด นัครินทร์ กรูเหม็นนนน
ห้องครัวบ้านไกรตระกูล นาคินทร์กำลังเทสปาเก็ตตี้จากกะทะลงในจาน ดูน่ากินมาก สาวิตรีกับใบตองปรี่เข้ามาทำจมูกฟุดฟิด “แกได้กลิ่นอะไรมั้ยใบตอง?”
“ได้ค่ะ..หอมมากค่ะ”
สาวิตรีเห็นนาคินทร์ ตกใจมาก “พี่คิน!!! วันนี้พี่คินไม่ไปทำงาน???”
ใบตองสาระแน ตกใจ “แถมยังทำสปาเก็ตตี้ด้วย??”
สาวิตรีปรี่มาแตะหน้าผากเลย “เป็นอะไรลูก? ไม่สบายมากมั้ยลูก?? เอ๊ะ! ตัวก็ไม่ร้อนนี่”
นาคินทร์ขำๆ “คุณแม่..ผมไม่ได้เป็นอะไรครับ” นาคินทร์หอมแก้มแม่ทีนึง “ขอตัวก่อนนะครับ” นาคินทร์พูดจบก็เดินไปพร้อมสปาเก็ตตี้ 2 จานในถาดพร้อมอุปกรณ์ ฯลฯ
สาวิตรี ใบตองมองตามงงๆ “สบายดี??”
“ดีมากด้วยค่ะ คนเดียวทานสปาเก็ตตี้ตั้ง 2 จาน”
ใบตองพูดจบก็สะดุ้งหันมองกันนาย-บ่าว ยิ้มให้กัน “2 จาน????”
สาวิตรีพยักหน้าสั่ง “ไป!!!”
“อย่างไวเจ้าค่ะ!!!” ใบตองพุ่งตามนาคินทร์ไป สาวิตรียิ้มปลื้ม ตาวิบวับ
มุมหนึ่งบ้านไกรตระกูล นาคินทร์เดินมาที่ปานตะวัน เอาถาดวางบนโต๊ะ ปานตะวันจะลุกหนีนาคินทร์รีบคว้าไว้ “เดี๋ยววว..จะไปไหน”
ปานตะวันไม่ตอบ จะชิ่งออก นาคินทร์รวบตัวไว้
“ปล่อยค่ะ เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า”
ใบตองซุ่มดูอยู่ ตาลุกโพลง อู้ว์ว์
“ถ้าอยากให้ผมปล่อย ก็นั่งลงดี ๆ“
ปานตะวันทำจะขัดขืน คราวนี้นาคินทร์รัดแน่น กระชับมาใกล้หน้าแทบจะติดกัน ปานตะวันรีบร้อง “นั่งแล้วค่ะ..นั่งก็ได้”
นาคินทร์ยิ้ม ยอมปล่อยให้ปานตะวันนั่งลง “ดีมาก” นาคินทร์พูดไปด้วยจัดโต๊ะไปด้วย ปูผ้ารองจาน วางช้อนส้อม วางแก้วน้ำ และวางจานสปาเก็ตตี้
“ผมไม่รู้ว่าคุณโกรธ คุณไม่พอใจผมเรื่องอะไร แต่เอาเป็นว่า ผมขอไถ่โทษคุณด้วยอาหารมื้อกลางวันจานนี้ สปาเก็ตตี้ผัดเบค่อน โอเค้??”
ปานตะวันนั่งนิ่ง นาคินทร์มองอาการ ถามอ้อนๆ “ไม่ยอมยกโทษให้เหรอครับ?”
ปานตะวันมองหน้านาคินทร์ “นี่คุณไม่ทราบจริง ๆ เหรอคะว่าดิฉันไม่พอใจคุณเรื่องอะไร?”
นาคินทร์ซื่อใส แบ๊ว “จริ้ง”
ปานตะวันจ้องหน้า นึกย้อนหลังไปถึงตอนที่โดนนาคินทร์กระชากลงจากรถอัครินทร์ “จ้างมาทำงานวันแรกแจกเบอร์ให้น้องชายผมยังไม่พอ ยังชวนกันมานอนที่คอนโดฯ ของผมอีก”
“หยุดนะ หยุดคิด หยุดพูดอะไรสกปรกซักที”
“แล้วคุณมันสะอาดตรงไหน”
นึกแล้วก็ให้น้อยใจ ปานตะวันเบือนหน้าหนี นาคินทร์มาคุกเข่า ใบตองตาโตว้าว!!!
ปานตะวันมองตำหนิ “คุณนาคินทร์!!”
“ก็ผมไม่รู้จะทำไงให้คุณยกโทษให้”
ปานตะวันเบือนหน้า ยังใจแข็ง
“ผมรู้ ว่าคุณยังโกรธผมเรื่องคืนนั้น แต่คุณก็ต้องเข้าใจสิครับว่าคนเค้ารักเค้าหวงของเค้า”
ปานตะวันทำหน้าแบบ “พูดได้ยังไง” นาคินทร์ยิ้มให้แบบ “จริง ๆ นะ” ใบตองเอามือตะปบหัวใจทำท่าจะเป็นลม หวานหัวใจจะวาย
“ผมสัญญาว่าผมจะพยายามห้ามใจตัวเองไม่ให้หึงเกินเหตุขนาดนั้นอีก”
ปานตะวันพูดจริง “คุณนาคินทร์คะ ดิฉันคิดว่ามันเป็นเรื่องไม่สมควรที่”
“การที่ผมจะรักใครซักคนผมไม่สนคำว่าสมควรหรือไม่สมควร” ปานตะวันตกใจ “ผมสนแค่ว่า..รัก หรือ ไม่รัก..เท่านั้น”
ปานตะวันอึ้งหนัก อะไรเนี่ย? นาคินทร์ยิ้มใส “ทานหน่อยนะครับ เย็นแล้วไม่อร่อย ผมจะเสียคะแนนแย่เลย”
นาคินทร์พูดจบก็เริ่มทาน ปล่อยให้ปานตะวันนั่งงง ใบตอง อินคู่จิ้นแทบจะกัดลิ้นตาย
มุมหนึ่งบ้านไกรตระกูล สาวิตรีปลาบปลื้มมากหลังจากฟังรายงานข่าวหวานจากใบตอง “ยังงั้นเชียวเหรอใบตอง?? ที่สุดอ่ะพี่คิน!! นี่แกไม่ได้เว่อร์นะไม่ได้ใส่ไข่ใช่มั้ย??”
“โธ่..คุณผู้หญิงขา ใบตองได้ยินเต็มสองหู เห็นเต็มสองลูกกะตา”
ใบตองเลียนเสียงนาคินทร์ “การที่ผมจะรักใครซักคน ผมไม่สนคำว่าสมควรหรือไม่สมควร”
“อื้มมมม์”
“ผมสนแค่ว่ารักหรือไม่รักเท่านั้น”
สาวิตรีฟินเลย “ที่สุด!!! อ่อนหวานโรแมนติกได้แม่!”! สาวิตรีหันไปเห็นทวยเทพนั่งอ่าน นสพ.อยู่ข้าง ๆ ก็ชะงักผลักแบบงอนๆ “ไม่เหมือนพ่อ ไม่พูดไม่จาไม่จ๋าไม่จี๋”
“เอ๊า! แม่..พ่อก็อ่านนสพ. ของพ่ออยู่ดี ๆ”
สาวิตรีฉก นสพ.มาพับ “เลิกอ่านได้แล้ววว ณ จุดนี้ เรามาเตรียมฉลองกันดีกว่าจ๊ะพ่อ”
ทวยเทพงง “ฉลอง?? ฉลองอะไร??”
“เก๊าะ..แหม!! ฉลองว่าอีกไม่นานเรา 2 คน ก็คงจะได้อุ้มหลานปู่หลานย่ากันซะทีไงล่ะจ๊ะพ่อจ๋า”
ทวยเทพ ‘เฮ้อ!’ สาวิตรีคิกคัก ใบตองดี๊ด๊าจะได้อุ้ม ‘คุณหนู’
ที่ร้านอาหารหรู ประกายเดือนรวบช้อนส้อม นัครินทร์กำลังทานอย่างอร่อยชะงัก “อะไรฮะ? อร่อยจะตาย ทำไมไม่ทานให้หมด”
”อิ่มแล้วค่ะ ไม่ค่อยหิว”
นัครินทร์พยักหน้าหงึกจะกินต่อ บังเอิญมองเห็นหน้าผากประกายเดือนก็เพ่งมอง ก่อนจะขำก๊าก ๆๆ จนสำลัก ไอแค่ก ๆ จนแรงขึ้นแรงขึ้น
ประกายเดือนตกใจ รีบลุกขึ้นมาหาทางช่วย “เฮ้ย!! ท่านรองฯ!!! ท่านรองฯ!! ใจเย็น ๆ นะคะ”
นัครินทร์ยังสำลัก สุดท้ายประกายเดือนตัดสินใจตบหลังผลัวะ ๆๆ จนนัครินทร์โวยลั่น “โอ๊ย!! พอแล้ว!! ผู้หญิงอะไรมือหนักยังกะช้างถีบ!!!”
ประกายเดือนเผลอท้าวสะเอว “นั่นไง!! ช่วยได้แล้วก็ปากจัดทันที รู้งี้ปล่อยให้สำลักตายซะก็ดี”
“ตะกี้คุณว่าไรนะฮะ?! คุณจะปล่อยให้ผมตายเนี่ยนะฮะ..คุณเลขาฯ??”
“แฮ่.. แล้วปล่อยที่ไหนล่ะ?? เห็นป่ะคะ..ท่านรองฯรอดตายเพราะใคร??”
นัครินทร์ส่ายหน้า พูดประชด “ที่สุดอ่ะ!!”
“ขอบคุณค่ะ!!”
“เออ..จริงสิฮะคุณยังไม่ยอมเล่าให้ผมฟังเลยว่าเกิดเรื่องอะไรในห้องน้ำ??”
“ไม่มีอะไรค่ะ เก๊าะ..ส้วมมันเต็ม!!”
นัครินทร์สะดุ้ง กลิ่นเหม็นยังติดจมูก “ส้วมเต็ม?? แล้วทำไมเลขาฯพี่คินถึงลงไปกองอยู่กับพื้น?? แล้วที่สำคัญ ทำไมหัวเหม่งคุณถึงได้แดงแจ๋ขนาดนี้??”
ประกายเดือนรีบตะปบหัวเหม่ง “ว๊าย!! จริงเหรอคะ?” ประกายเดือนรีบควักแป้งตลับออกมาส่องดู ตบแป้งอย่างแรงแล้วสะดุ้ง กุมหัวป้อย “ตาย ๆๆ..หมดกัน ๆ อูย..โอย”
อ่านละคร เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 6/3 วันที่ 23 พ.ค. 57
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น บทประพันธ์โดย Shaynaละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น กำกับการแสดงโดย กฤษฎา เตชะนิโลบล
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น ผลิตโดย บริษัท โพลีพลัส เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ จำกัด
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น โดยผู้จัด อรพรรณ (พานทอง)วัชรพล
ละครเรื่อง เสน่หา สัญญาแค้น ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัส เวลา 20.15 ทางไทยทีวีช่อง 3
ละครเรื่อง เสน่หา สัญญาแค้น...เริ่มออกอากาศตอนแรก 21 พ.ค.57ต่อจากละครเรื่อง อย่าลืมฉัน
ที่มา ไทยรัฐ