อ่านละคร เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 6/4 วันที่ 23 พ.ค. 57
ประกายเดือนรีบตะปบหัวเหม่ง “ว๊าย!! จริงเหรอคะ?” ประกายเดือนรีบควักแป้งตลับออกมาส่องดู ตบแป้งอย่างแรงแล้วสะดุ้ง กุมหัวป้อย “ตาย ๆๆ..หมดกัน ๆ อูย..โอย”นัครินทร์เห็นอาการประกายเดือนก็อดขำไม่ได้ ประกายเดือนงอน ๆส่องกระจกอีก “ท่านรองฯอ่ะ!! โอย..ตาย ๆๆ”
นัครินทร์เผลออมยิ้ม เอ็นดูประกายเดือนขึ้นมาแทนหื่นกระหายซะงั้น แต่แล้วก็ต้องสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงเรียก “เดือน!!”
ประกายเดือนหันขวับ ตาโต ยิ้มแฉ่ง “พี่อัจ!!”
นัครินทร์หน้าตึง หันไปมองอัจฉริยะ หนุ่มหล่อนักเรียนนอกที่ยืนยิ้มเผล่อยู่
“พี่อัจกลับมาเมื่อไหร่คะเนี่ย?”
“ก็..ดีมั่ง ไม่ดีมั่งอ่ะค่ะ” ประกายเดือนมองนัครินทร์
“เอ๊ะ! หน้าผากไปโดนอะไรมา?” อัจฉริยะจับหน้าผากประกายเดือน
“แฮะๆ ไม่มีอะไรค่ะ..พี่อัจนั่งก่อนสิคะ”
นัครินทร์เหวอ อะไรวะ? มีการลากเก้าอี้มาให้ผู้ชายนั่งแทรกกลาง?
“ท่านรองฯคะ นี่พี่อัจ พี่อัจคะนี่คุณนัครินทร์เจ้านายเดือนเองค่ะ”
อัจฉริยะยื่นมือให้ นัครินทร์แตะๆ อย่างเสียไม่ได้
“ยินดีที่ได้รู้จักครับ” อัจฉริยะพูดกับเดือน “อาทิตย์ก่อนพี่ไปหาเดือนที่บ้าน มีคนบอกว่าเดือนกับตะวันย้ายออกไปแล้ว”
”ค่ะ..ย้ายไปอยู่คอนโดฯอ่ะค่ะ”
“ดีจัง เดือนยังใช้เบอร์เดิมรึเปล่า? ไว้เรานัดเจอกันบ้างนะครับ”
“เดือนเปลี่ยนเบอร์ค่ะ” ประกายเดือนคว้ามือถืออัจฉริยะมากดเมมเบอร์ให้ “นี่ค่ะ”
นัครินทร์เหล่
“ไว้พี่โทร.ไปนะครับ พี่ไม่กวนแล้วนะ” อัจฉริยะพูดกับนัครินทร์ “ขอโทษที่รบกวน ขอตัวก่อนนะครับ” อัจฉริยะบอกกับเดือน “ไว้เจอกันนะครับ”
ประกายเดือนยิ้มแฉ่ง “ค่ะ!! บ๊ายบายค่ะพี่อัจ” ประกายเดือนมองตามอัจฉริยะที่ลุกเดินไป
“หุบยิ้มหน่อยมั้ยฮะ? ปากฉีกจะถึงหูแล้วนะฮะ?”
ประกายเดือนหุบฟรึ่บทันที เหล่ ยักไหล่ “ก็คนมันมีความสุขนี่คะ ปากจะฉีกไปถึงท้ายทอยก็คงต้องยอม”
“กิ๊กเก่าล่ะสิ??”
“ดิฉันไม่เคยมีกิ๊กค่ะ จะคบใครก็คบทีละคนและต้องเรียกว่า ‘แฟน’ เท่านั้น ไม่เคยเรียก ‘กิ๊ก’ –พี่อัจเป็นแฟนเก่าของดิฉันค่ะ”
“แฟนเก่าตรงไหน? ก็ได้ยินอยู่ว่าจะนัดเจอกันอีก”
“แหนะ!! ท่านรองฯพูดเหมือนกำลังหึงดิฉันงั้นแหละ”
นัครินทร์สะดุ้ง แก้ตัวเสียงสูง “บ้าาา!! ผมเหรอฮะจะหึงคุณ?? นี่! บอกให้ตาสว่างนะ ระดับผมน่ะมีสาว ๆ เข้าคิวเป็นร้อย จำไว้เลยนะคุณประกายเดือน..คนอย่างผมจะไม่มีวันยุ่งกับเลขาฯตัวเองให้เสียชื่อเป็นอันขาด”
“ดีค่ะ!! ดิฉันจะจำไว้ให้แม่นเลย!!” ประกายเดือนอมยิ้ม เชิ่ด ๆ เริ่ด ๆ ขณะที่นัครินทร์ยังต้องเก็กต่อไป แหม..ทำยังกะประกายเดือนจะดูไม่ออก??
ที่ห้องครัวบ้านไกรตระกูล ปานตะวันกำลังจะล้างจาน
ทันใดนั้นมือนาคินทร์เอื้อมมาจับมือปานตะวันไว้ “นี่คุณทำอะไรของคุณ? ล้างจานมันหน้าที่ผม”
ปานตะวันดึงมือออก “คุณนาคินทร์คะ ฉันขอร้องเถอะค่ะ” ปานตะวันมองๆ กลัวคนเห็น “คุณทำให้ฉันลำบากใจมากนะคะ ฉันเพิ่งจะเข้ามาอยู่..เอ่อ..มาทำงานดูแลคุณนารถตามสัญญาที่ทำไว้กับคุณ”
นาคินทร์ยิ้ม “แล้วไงครับ?”
“ฉันไม่อยากให้เกิดข้อบกพร่องใด ๆ โดยเฉพาะข้อครหาเกี่ยวกับฉัน”
“กลัวจะไม่ได้อยู่กับผมนาน ๆ เหรอครับ”
ปานตะวันตำหนิ “คุณนาคินทร์!!”
นาคินทร์เอานิ้วแตะปากปานตะวัน ส่ายหน้าไม่ให้พูด “ชู่ว์!! ไม่ต้องกลัว..คุณต้องได้อยู่กับผมนานแน่”
นาคินทร์พูดเสียงเข้มขึ้น “เพราะผมไม่มีวันที่จะปล่อยคุณไปง่าย ๆ” ปานตะวันอึ้ง ๆ นาคินทร์ยิ้มอ่อนโยนเหมือนเดิม “ผมให้สัญญา!!”
ปานตะวันมองอย่างสงสัย นาคินทร์ยิ้มหล่อมาก 2 คนจ้องตากัน
มุมหนึ่งบ้านไกรตระกูล ปานตะวันเดินจ้ำอ้าวมาหานารถนรินทร์ที่นั่งเล่น มีใบตองคอยดูแลเข็นรถเข็นให้
“ทานข้าวเสร็จแล้วเหรอคะพี่ตะวัน..เร็วจัง” นารถนรินทร์ยิ้มแฉ่ง
ใบตองตาวิบวับ “นั่นสิคะ น่าจะทานกันให้นาน ๆ กว่านี้..อุ๊บส์!” ใบตองสะดุ้ง เอามือปิดปากตัวเอง ปานตะวันมองใบตองแบบ..รู้ด้วย???
นารถนรินทร์รีบช่วย “ไปเลย..พี่ใบตอง ตะกี้บอกจะรีบไปนวดให้คุณแม่ไม่ใช่เหรอ?”
“นวด?? นวดอะไรคะ?? นวดไปแล้ว!!!”
นารถนรินทร์อ่อนใจ ขยิบตาส่งซิกให้ ใบตองซื่ออีก ปราดเข้าจับตานารถนรินทร์แหกดู “เอ๊า! อยู่ดี ๆ อะไรเข้าตาซะล่ะคะ..คุณน้องนารถ ไหนให้ใบตองดูซิคะ”
นารถนรินทร์ไม่รู้จะทำไงเลยเอานิ้วจิ้มตาใบตองซะเลย “นี่แน่ะ!!”
ใบตองร้องลั่น เอามือกุมลูกกะตา “โอย ๆๆ”
“รีบไปเลยค่ะ นารถจะอยู่กับพี่ตะวัน 2 คน”
ใบตองกุมตา “ค่ะ ๆๆ..โอย!..แหม..บอกกันดี ๆ ก็ได้” ใบตองเอามือกุมตา เดินบ่น ๆ ออกไป
นารถนรินทร์ลอบมองปานตะวัน นารถนรินทร์อมยิ้ม “ทานสปาเก็ตตี้ฝีมือพี่คินอร่อยมั้ยคะ?”
ปานตะวันหันขวับ อึ้ง? รู้กันทั้งบ้าน? “เอ่อ”
นารถนรินทร์ยิ้ม “พี่ตะวันโชคดีมากนะคะ เพราะน้อยคนมากที่จะมีโอกาสได้ทานอาหารฝีมือพี่คิน”
ปานตะวันทำหน้าไม่ถูก
“โดยเฉพาะ ‘ผู้หญิง’ที่ผ่านมา นอกจากคุณแม่ นารถ แล้วก็น่าจะมีแค่พี่กนกที่พี่คินยอมทำอาหารให้ทาน”
ปานตะวันสงสัย “กนก??”
นารถนรินทร์ยิ้มน้อยๆ จับมือ “ค่ะ..พี่กนก..พี่ตะวันคะ พี่ตะวันต้องสงสาร ต้องเห็นใจพี่คินให้มากๆ นะคะ”
ปานตะวันงงๆ “ทำไมล่ะคะ? ทำไมพี่ถึงต้องสงสารเห็นใจคุณนาคินทร์ด้วย”
นารถนรินทร์ถอนใจเฮือก จะเล่า “ก็เพราะว่าพี่คินทร์เค้า”
“ยัยนารถ!!!” สองคนสะดุ้ง หันขวับกลับไปมอง ‘นาคินทร์’ ก้าวเข้ามายืน นาคินทร์ยิ้มใสเดินมาหา “คุยอะไรกันอยู่ มัวแต่คุยกันอย่างนี้ แล้วเมื่อไหร่จะหายซะทีล่ะเรา” นาคินทร์ขยี้ผมนารถ
“อะไรกันคะพี่คิน เมื่อเช้าก็เพิ่งจะทำกายภาพไปเอง ใจคอจะให้ทำทั้งวันเลยเหรอคะ พี่ตะวันดูหน้าไว้นะคะ..พี่ชายใจโหด!!”
ปานตะวันหันไปมองหน้านาคินทร์ นาคินทร์ทำหน้านิ่ง แววตาโหดออกมานิดนึง ปานตะวันอึ้งตกใจ ก่อนที่นาคินทร์จะยิ้มขำ “อะไรกัน..แค่นี้ก็ตกใจกลัวซะแล้ว ก็เราอยากมาว่าพี่โหดทำไมล่ะ ก็เลยโชว์โหดให้พี่ตะวันเค้าดูซะเลย”
นารถนรินทร์ค้อน “พี่คินอ่ะ.. พี่ตะวันไม่ต้องกลัวนะคะ พี่คินใจดีจะตาย”
นาคินทร์ยิ้ม มองปานตะวัน “รู้ได้ยังไง?? จริง ๆ พี่อาจจะ ใจร้ายมากก็ได้
“ไม่-มี-ทาง!! พี่ชายนารถน่ารักที่สุดในโลก นี่!! พูดอย่างนี้เดี๋ยวพี่ตะวันเค้าหนีไปแล้วอย่ามาร้องไห้แง ๆ นะคะ”
นาคินทร์มองตะวัน ส่ายหน้าช้าๆ “พี่ไม่มีทางปล่อยให้พี่ตะวันของนารถหนีพี่ไปไหนได้หรอก”
ปานตะวันอึ้ง นารถนรินทร์ชอบใจ ชูนิ้วโป้งให้พี่ชาย “ว้าววววว!! จีบกันสด ๆ ต่อหน้าน้องเนี่ยนะสุดยอดดด!!
นาคินทร์จ้องปานตะวันยิ้ม ๆ ปานตะวันหลบตา ทำหน้าไม่ถูก เผลอคิดว่าโดนจีบจริง ๆ นาคินทร์มองปานตะวันแว่บร้าย--ไม่ปล่อยแน่!!
“เออ..จริงสิ!! ตารางทำกายภาพของยัยนารถเป็นยังไงครับ? วันนี้ต้องทำอะไรอีกมั้ย?”
“ถ้าน้องนารถไหว ก็อยากจะขอทำอีกซักเซ็ทนึง ก่อนนอนก็ได้ค่ะ”
นารถนรินทร์ไม่อยากทำ “ว้าาา!!”
“ถ้างั้นตอนนี้คุณตะวันก็ว่าง??”
ปานตะวันรีบบอก “ไม่ว่างหรอกค่ะ ดิฉันตั้งใจจะพาคุณนารถสูดอากาศบริสุทธิ์ข้างนอกห้องนอนบ้างน่ะค่ะ”
นารถนรินทร์รู้ใจพี่ชาย “แต่นารถไม่อยากค่ะ!!”
นาคินทร์หลิ่วตาแท้งกิ้วน้องสาว
“ทำไมล่ะคะ?”
นารถนรินทร์ยิ้ม เจ้าเล่ห์ “แดดมันร้อน นารถอยากนอนอ่านหนังสือในห้องมากกว่า เออ..จริงสิ.ร้อน ๆ อย่างนี้ ถ้าได้ลอดช่องน้ำกะทิเจ้าโปรดของน้องซักถ้วยล่ะก้อ น้องจะต้องมีกำลังใจทำกายภาพอย่างแรงเลยล่ะค่ะพี่คิน”
นาคินทร์ยิ้ม “ได้สิ..เดี่ยวพี่ไปซื้อให้ ไปเป็นเพื่อนผมหน่อยนะครับ”
“เอ่อ..แต่ดิฉันต้อง”
“ไม่ต้องเลยครับ ใบตองงงงงง!!!”
ใบตองโผล่พรวดเข้ามาทันที “ขาาาา..มาทันทีค่าาาา”
“ดูแลคุณนารถด้วย ฉันจะพาคุณตะวันไปธุระข้างนอก”
“รับทราบ..ปฏิบัติค่ะ” ใบตองจับรถเข็นออกไปทันที นารถนรินทร์โบกไม้โบกมือให้นาคินทร์
“รีบไปกันเถอะครับ เดี๋ยวของโปรดยัยนารถจะหมดซะก่อน”
ปานตะวันอิดออด ไม่อยากไป “ของโปรดของคุณนารถ...ต้องไปซื้อที่ไหนเหรอคะ?”
นาคินทร์ยิ้มแทนคำตอบ
รถนาคินทร์วิ่งฉิวอยู่กลางถนนนอกเมือง นาคินทร์อารมณ์ดี ตรงข้ามกับปานตะวันที่มองซ้าย-ขวา
“คุณนาคินทร์คะ..อีกนานมั้ยคะ..นี่เราออกมานอกเมืองแล้วนะคะ”
นาคินทร์ยิ้ม ๆ ตอบไม่มอง “อีกแป๊บเดียว” นาคินทร์เพิ่มวอลลุ่มเพลงในรถนิดนึงแล้วเพลิดเพลินต่อ
ปานตะวันมีเคืองนิด ๆ อดทนนิ่งต่อได้นิดเดียวก็ถามใหม่ ปานตะวันเสียงดังขึ้นนิดนึงแข่งกับเสียงเพลง “ตกลงขนมของโปรดของคุณนารถนี่มันอยู่ที่ไหนเหรอคะ? ขนมอะไรทำไมมันอยู่ไกลขนาดนี้?”
นาคินทร์ฮึมฮัมเพลงก่อนจะตอบโดยไม่มอง “ไม่ไกลหรอกครับ อย่าใจร้อนสิ อีกแป็บเดียวก็ถึง”
พูดจบนาคินทร์ก็เพิ่มวอลลุ่มเพลงดังลั่น ปานตะวันมีค้อน เพราะคิดว่านาคินทร์เพิ่มวอลลุ่มเพื่อตัดรำคาญเธอ ซักพักปานตะวันก็ตัดสินใจตะโกนบอก “นี่คุณ!! หรี่เสียงลงก่อนได้มั้ยยย...” เพลงดันจบพอดี รถเงียบกริบ แต่ปานตะวันยังตะเบ็งเสียงลั่นรถ “ฉันอยากรู้ว่าลอดช่องน้ำกะทิ”
นาคินทร์เบรกรถเอี๊ยดหน้าทิ่มด้วยความตกใจ!!! ปานตะวันทั้งหน้าทิ่ม หน้าเหวอที่ตัวเองแหกปากซะดัง นาคินทร์เอานิ้วอุดหูหันมาทำตาโตมองหน้าตะวัน “โห..คุณ..จะดังไปไหน?? หูผมจะแตก!!”
ปานตะวันหน้าเหย จ๋อยอาย “เอ่อ..ฉัน.. ขอโทษค่ะ..ก็..ฉันอยากรู้ว่าเมื่อไหร่จะ..”
เสียงเพลงรักหวานซึ้งดังขึ้น นาคินทร์รีบทำท่าชู่ว์ให้ปานตะวันหยุดพูด “ชู่ว์ว์ว์..”
ปานตะวันอ้าปากจะพูด “ฉัน”
นาคินทร์เอานิ้วที่แตะปากตัวเองไปแตะปากให้ปานตะวันหยุดพูด “ชู่ว์ว์ว์..”
ปานตะวันตาโตแป๋ว เงียบแต่โดยดี งง ๆ นาคินทร์มองหน้าตะวัน “ฟังเพลงนี้”
ปานตะวันฟังตาม เนื้อเพลงหวานเยิ้ม รักเธอที่สุดรักเธอเหลือเกิน ฯลฯ
“ผมให้คุณ” โอย..หวานเหลือเกิน หวานละลาย ปานตะวันอึ้ง นาคินทร์ค่อย ๆ เอามือข้างที่แตะปากตะวันโน้มคอตะวันเข้ามาใกล้แล้วจะจุ๊บปาก ปานตะวันเกือบจะเผลอเคลิ้ม แต่สะดุ้งผลักนาคินทร์ออกได้ซะก่อน
อ่านละคร เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 6/4 วันที่ 23 พ.ค. 57
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น บทประพันธ์โดย Shaynaละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น กำกับการแสดงโดย กฤษฎา เตชะนิโลบล
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น ผลิตโดย บริษัท โพลีพลัส เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ จำกัด
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น โดยผู้จัด อรพรรณ (พานทอง)วัชรพล
ละครเรื่อง เสน่หา สัญญาแค้น ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัส เวลา 20.15 ทางไทยทีวีช่อง 3
ละครเรื่อง เสน่หา สัญญาแค้น...เริ่มออกอากาศตอนแรก 21 พ.ค.57ต่อจากละครเรื่อง อย่าลืมฉัน
ที่มา ไทยรัฐ