อ่านละคร รักออกฤทธิ์ ตอนที่ 11 วันที่ 29 พ.ค. 57
จากนั้นก็รีบแต่งหน้า แต่งผมให้ดูดีแบบเร็วๆ แล้วลงจากรถ กำลังจะเดินไปก็เปลี่ยนใจ รีบกลับขึ้นมาบนรถ ดูกระจกอีกที“สวยไปรึเปล่าเนี่ย เดี๋ยวจะกลายเป็นดูไม่ดี ให้มันโทรมๆนิดๆ ดูเป็นธรรมชาติหน่อยดีกว่า”
เมื่อแต่งหน้าเสร็จ ก็ค่อยๆ ลงจากรถ พลางเดินไปกดกริ่งที่หน้าบ้าน
ในขณะที่ป๋องกับปลายฝนกำลังวุ่นวายช่วยกันหาที่ซ่อน พลางมองซ้ายมองขวาด้วยความร้อนรน
ปลายฝนหันมาถาม
“ในห้องน้ำ”
พูดจบ ป๋องก็จับมือปลายฝนวิ่งเข้าห้องน้ำ
“แล้วถ้าเกิดเขาจะเข้าห้องน้ำล่ะ”
ป๋องพูดไม่ออก จนโจหันมาเร่ง
“จะเปิดประตูแล้วนะเว้ย”
“โอเค”
โจเดินไปเปิดประตูบ้าน แล้วก็ถึงยืนตะลึงในความสวยแบบโทรมๆของวนิษา
“เป็นอะไรไป ไม่อยากคุยกับฉันเหรอ”
“เอ่อ ไม่มีอะไรครับ แค่ตะลึงนิดหน่อย”
“ตะลึงเรื่องอะไรเหรอ”
“คุณสวยมากครับ คุณวนิรอแป๊บนึงนะครับ บ้านมันรกมาก เดี๋ยวผมจัดให้เรียบร้อยก่อน”
โจรีบวิ่งเข้ามาในบ้าน วนิษาไม่ฟังเดินตามเข้ามา
“ไม่เป็นไร ครั้งที่แล้วมาก็เห็นหมดแล้วล่ะ”
วนิษากำลังจะเข้ามา ป๋องรีบกระชากปลายฝนเข้าไปหลบหลังผ้าม่านตรงหน้าต่าง วนิษาเดินตามโจเข้ามา พลางมองไปรอบๆ โจเห็นเท้าของป๋องกับปลายฝนโผล่มาที่พื้น ก็รีบผลักโซฟาไปบังเท้าไว้
“เชิญนั่งครับ”
วนิษาเดินมานั่งที่โซฟา
ในขณะที่ด้านหลังผ้าม่าน โจกับปลายฝนยืนเบียดกัน ตัวเกร็งกลัวโดนจับได้ แต่ระหว่างที่กลัวๆเกร็งๆอยู่นั่นเอง ป๋องก็ได้กลิ่นหอมจากปลายฝน ป๋องสูดลมหายใจเข้าช้าๆ สีหน้าชื่นใจ ปลายฝนรู้ตัวหันมามอง พลางหยิกหมับเข้าที่ต้นขา ป๋องอ้าปากจะร้อง แต่แล้วก็รีบปิดปากตัวเอง ปลายฝนชี้หน้า ป๋องจ๋อย
โจเอาน้ำมาให้วนิษา
“ขอโทษนะครับ ไม่มีเก๊กฮวย มีแต่น้ำเปล่า”
“ขอบคุณค่ะ คุณรู้ได้ไงว่าฉันชอบน้ำเก๊กฮวย”
“เอ่อ เคยมีคนบอกน่ะครับ จำไม่ได้ละว่าใคร”
วนิษาจิบน้ำอึกหนึ่ง พลางทำจมูกฟุดฟิด หันดมซ้ายดมขวา
“หอม เหมือนกลิ่นน้ำหอมของปลายฝน กลิ่นอยู่แถวนี้”
“อ๋อ กลิ่นที่ทาเต่าของผมน่ะครับ ชอบเหรอครับ อ่ะ ให้ดม”
โจยกแขนขึ้น พลางเอียงรักแร้ให้ วนิษาร้องยี้
“แหวะ ไม่เอา ไปไกลๆ”
“อ้าว ไหนบอกว่าหอม”
“อย่าห่ามนักได้มั้ย หัดทำตัวเป็นสุภาพบุรุษมั่งสิ”
“แล้วคุณวนิ มาหาผมทำไมครับ” โจเปลี่ยนเรื่องปุบปับ
“เอ่อ รถฉันได้เวลาต่อภาษีแล้ว เลยแวะเอาสมุดทะเบียนมาให้ เดี๋ยวลืม”
พลางหยิบสมุดทะเบียนรถให้
“อ๋อ ครับ”
โจรับไป วนิษาดูนาฬิกา
“หิวจังเลย แถวนี้มีอะไรอร่อยๆกินมั้ย”
“เลยไปตรงสี่แยกครับ มีร้านดังๆอยู่ 3-4 ร้าน อร่อยมากครับ”
วนิษาแกล้งทำเป็นมองนู่นมองนี่ รอว่าโจจะพูดอะไรต่อ
“หิวไม่ใช่เหรอครับ”
“ใช่ งั้น ฉันไปก่อนนะ”
โจ พยักหน้า วนิษาฝืนยิ้ม โจลุกจะไปส่ง
“ไม่เป็นไร ไม่ต้องไปส่งหรอก”
“ครับ”
วนิษาเดินออกไป โจรีบปิดประตูทันที ปลายฝนรีบพรวดออกมา หน้าตาโกรธมาก แต่พูดเสียงเบากลัววนิษาได้ยิน
“ออกไปเดี๋ยวนี้”
โจมองหน้าปลายฝนงงๆ “เธอพูดกับใคร”
“พูดกับพี่นั่นแหละ เขาชวนไปกินข้าวไม่ได้รู้เรื่องรู้ราวเลยเหรอไง”
“เธอเป็นอะไรเนี่ย”
ปลายฝน ส่ายหน้าอย่างระอา
“เขาอุตส่าห์มาหาพี่ มาพูดซะขนาดนี้แล้ว ยังทำไม่รู้ไม่ชี้ ผู้ชายอะไรวะ ทุเรศจริงๆ นี่เหรอสุภาพบุรุษ อ้วกแตก”
“เธอก็รู้ว่าฉันมีงานต้องทำ”
“อย่ามาอ้างงาน หนูดูออกนะว่าพี่ชอบเคขา แล้วทำไมทำแบบนี้ อย่าบอกนะว่ากลัวดวงกินผัวน่ะ”
โจส่ายหน้า “เปล่า”
“พี่ทำแบบนี้นะ เขาจะต้องเสียใจมาก หนูจะบอกอะไรให้ พี่พลาดแล้ว”
“พลาดเพลิดอะไร ไร้สาระน่ะ”
พูดจบ โจก็เดินเข้าไปในห้องทำงานแบบไม่ยี่หระ จากนั้นก็รีบปิดประตู แล้วก็รีบวิ่งจู๊ดมาเปิดหน้าต่าง ปีนหน้าต่างออกไป เห็นวนิษาตรงไปที่รถของเธอ
“เดี๋ยวครับ คุณวนิอย่าเพิ่งไปนะครับ”
ในขณะที่วนิษาเดินออกมาขึ้นรถ พลางนั่งก้มหน้า รู้สึกละอาย และเสียใจ
“วนิษา ยัยโง่เอ๊ย ทำอะไรลงไปเนี่ย”
วนิษาขับรถออกไป โจรีบวิ่งตามมา
“ไม่ทันจนได้ เฮ้อ”
โจได้แต่มองตามไปแล้วก็เดินกลับเข้าไปในบ้าน รู้สึกใจไม่ดี พลางมองตามรถวนิษาไปอีกครั้ง
“คงไม่มีอะไรหรอกมั้ง”
ที่ชุมชนแออัดซอยกระดุม ที่ดูเงียบสงบ มีคนจับกลุ่มกันคุยกันเป็นกลุ่มๆริมทาง ท่าทางมีลับลมคมใน ป๋องกับปลายฝน ปลอมตัวเป็นพ่อค้าแม่ค้า เข็นรถขายไส้กรอกทอด เกี๊ยวไข่นกกระทาทอด ฯลฯ มาตามถนน
พลางหยุดมองชื่อหน้าปากซอย
ป๋องหน้าแหย
“ฉันว่าฉันเห็นรอยเลือดบนป้ายชื่อซอยอ่ะ”
“ช่างมันเถอะน่า เข็นเข้าไปเลย อย่ามีพิรุธ”
ป๋องกับปลายฝนเข็นรถเข้าไป พอเข้ามาก็ได้ยินเสียงปังๆๆดังออกมาเป็นระยะ ป๋องถึงกับสะดุ้ง
“มันยิงขู่เรา”
ปลายฝน หันมาทำเสียงดุ “ไม่เกี่ยวกับเราหรอกน่า เขายิงกันเอง”
จากนั้นทั้งคู่ก็เข็นรถต่อ เจอลวดขึงพาดกลางซอยเขียนขู่ไว้ว่า “ตำรวจห้ามเข้า ไม่งั้นตาย” ถัดมาอีกป้ายเป็นรูปคนหน้าตาเขียวช้ำ เลือดไหลยับเยิน มีข้อความใต้ภาพ “ สภาพสายตำรวจคนล่าสุด ” และป้ายสุดท้ายเขียนว่า “ไฟท์กันมั้ย 555”
ป๋องเริ่มหายใจไม่ทั่วท้อง ในขณะที่เข็นรถไปเรื่อยๆ จนเจอบ้านไม้หลังหนึ่ง
“เจอบ้านพี่ชายสถาพรแล้ว”
ทันใดนั้น ก็มีคนขี่มอเตอร์ไซค์ผ่านมาเห็น ก่อนที่จะรีบเข้ามาจอดประกบข้างๆ
“หน้าไม่คุ้นเลยนี่หว่า ไปไหนวะ”
“เอ่อ ไปบ้านครับ”
คนขี่มอเตอร์ไซค์มองหน้า ป๋องรีบหลบตา
“พูดจาซะเพราะเชียว มีพิรุธนะ บ้านไหนสอนมาวะเนี่ย หา บ้านไหน”
“ผมเป็นหลานน้ายุ้ยอ่ะครับ เพิ่งย้ายมาอยู่ด้วยอ่ะครับ”
“ยุ้ยไหน” มันย้อนถาม
“ยุ้ยอ้วนครับ”
“อ๋อ ยุ้ยอ้วน เออ งั้นก็ไม่มีอะไร”
พูดพลางหันมามองปลายฝน แล้วยิ้มหื่น
“เฮ้ย เซ็กซี่ดีนะ ขอยืมไปเที่ยวหน่อยดิ”
ป๋องรีบยืนบังปลายฝน “ไม่ได้นะครับ”
“เฮ้ย นี่ข้า ปุ๊ ระเบิดถั่ว เอ็งกล้าปฏิเสธปุ๊ ระเบิดถั่วเหรอไง”
“เปล่าครับพี่ปุ๊” ป๋องระล่ำระลัก “แต่ว่า แบบว่า เอางี้มั้ยครับ พี่เอาผมไปแทนได้มั้ย ให้ผมเช็ดถูทำความสะอาดบ้านอะไรก็ได้ แล้วแต่พี่ปุ๊”
ปลายฝนมองป๋อง ด้วยความซาบซึ้งใจ
“ก็แหงสิ ต้องเอาแกไปอยู่แล้ว อ๋อ นี่นึกว่าข้าจะเอายัยชะนีนี่เหรอ ไอ้ที่ข้าชอบน่ะ แบบเอ็งโว้ย”
จากนั้นก็ตบก้นป๋องดังป้าบ ป๋องสะดุ้ง
“หา”
“เมื่อกี้บอกแล้วแต่ปุ๊ใช่มั้ย มาเลย เดี๋ยวจะรู้ว่าทำไมข้าได้ฉายาปุ๊ ระเบิดถั่ว”
มันพูดพลางเข้ามาคล้องแขน พลางทำท่าจะลากป๋องขึ้นมอเตอร์ไซค์ ปลายฝนเข้ามากระชากป๋อง กลับ เท้าสะเอว ชี้หน้าด่า
“เดี๋ยวโดนตบไอ้พี่ปุ๊ เรื่องอะไรมายุ่งกับผัวหนู ไปหาที่อื่นไป วอนโดนซะแล้ว”
ป๋องอึ้ง แต่เจ้าปุ๊กลับหัวเราะ
อ่านละคร รักออกฤทธิ์ ตอนที่ 11 วันที่ 29 พ.ค. 57
ละครรักออกฤทธิ์ บทประพันธ์ : นิตินันท์, วรรณพร, นิพลละครรักออกฤทธิ์ บทโทรทัศน์ : สมภพผูกพันน้อย
ละครรักออกฤทธิ์ กำกับการแสดง : คิง-สมจริง ศรีสุภาพ
ละครรักออกฤทธิ์ ดำเนินงานโดย : สมจริง ศรีสุภาพ
ละครรักออกฤทธิ์ ผลิต : บริษัท กู๊ด ฟีลลิ่ง จำกัด
ละครรักออกฤทธิ์ ออกอากาศทุกวันศุกร์ เวลา 20.25 น. และวันเสาร์-อาทิตย์ เวลา 20.15 น.
ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ