อ่านละคร เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 13/2 วันที่ 30 พ.ค. 57
ใบตองตาโต ทำเป็นคิด “แน่ะ?? ใบตองว่าดูท่าทางแล้ว..ต้องเป็นคุณ...”นาคินทร์เปิดประตูเข้ามาพอดี สองคนหันมองเรียกพร้อมกัน “พี่คิน? คุณคิน??”
นาคินทร์มอง..ไม่เห็นตะวัน “อ่อ..โทษที..เอ่อ..อยู่กันแค่นี้เหรอ?”
นารถนรินทร์อมยิ้ม “ก็อยู่กันแค่นี้น่ะสิคะ”
ใบตองซ้ำ ซื่อๆ “ทำไมเหรอคะ? คุณคินอยากให้มีใครอยู่ด้วยอีกเหรอคะ?”
นาคินทร์อึ้ง เก็บฟอร์ม “เปล่านี่!! ไม่มี..ไม่ได้อยากซักหน่อย”
นารถนรินทร์ และใบตอง เลิกคิ้วมองนาคินทร์แบบ หราาาา?!!! นาคินทร์อึกอัก “พี่ไปล่ะ” นาคินทร์รีบเดินออกไป
นารถนรินทร์หันมองใบตอง เลียนแบบ “เปล่านี่!!.. พี่ไปล่ะ!!”
“ไม่มี๊..ไม่ได้อยากซักหน่อย” สองสาวขำกันกร๊าก
นาคินทร์เหมือนคุณหนูอารมณ์ร้ายไม่ได้ดั่งใจ
ที่ค่ายมวย ปานตะวันอาบน้ำแต่งตัวเสร็จเดินออกมา ชะงักเห็นคุณน้องเล็กหันมายิ้มแฉ่ง “อ้าว..คุณน้องเล็ก..ยังไม่กลับเหรอคะ?”
“ยังครับ..ผมอยากชวนพี่ตะวันไปทานข้าว”
ปานตะวันเจอของจริง มาแบบซื่อๆ ตรงๆ ก็งงไป “เอ่อ..คือ”
สองสาวออกมาพอดี
“อัลไล?? ยังงาย?? ชวนพี่ตะวันไปทานข้าวคนเดียว?? พี่คนอื่นเค้าก็หิวเป็นเหมือนกันนะจ๊ะ..คุณน้องเล็กใจร้ายยยย” พิงค์แซว
เล็กยิ้ม “ชวนครับ ชวนหมดทุกพี่เลยแหละครับ”
“แหมะ!!ชื่อเล็กแต่ใจป๋าจริงๆด้วย ไปเลยค่ะไส้พี่จะขาดอยู่แล้ว..หิวมว๊ากกกก” ประกายเดือนปลื้ม
สองสาวประกบ ควงแขนเล็ก ซ้าย –ขวา แล้วกระชากตัวออกไป
ทิ้งปานตะวันไว้เหวอๆ “อ้าว!! เดี๋ยวสิ..” หญิงสาวตะโกนไล่ตามหลัง “ไม่ได้นะ..พี่ต้องรีบกลับ.. เฮ้อ!!!”ปานตะวันพูดไม่ออก
ที่ร้านอาหาร กึ่งฟาสฟู๊ด กิ๊บเก๋เท่ จานอาหารวางตรงกลาง ประกายเดือนเดือนกับพิ้งค์ จ้วงหยิบกิน
“ว้าว!! มันใช่อ่ะ!! มันฟินอ่ะ!!” ประกายเดือนกินเพลิน
“อื้มม์..วันนี้ยอมวันนึง..ยอมอ้วน..พรุ่งนี้ค่อยลด” พิงค์จัดหนัก
เล็กมองปานตะวันที่นั่งมองนิ่งๆ “พี่ตะวันไม่หิวเหรอครับ?”
“อ๋อ..คือ..พี่”
ประกายเดือนชวน “ตะวัน!! กินก่อน!! เรื่องงานเอาไว้ทีหลัง!!แล้วนี่มันก็วันหยุดนะ จะขยันไปถึงไหน คนน่ะไม่ใช่หุ่นยนต์ มันก็ต้องมีพักผ่อนชิวๆกันมั่งสิ”
“ถูก!!!” พิงค์แย๊บบ้าง “อย่าให้ใครมาใช้เราเยี่ยงทาส!!”
ปานตะวันอึ้ง เล็กมองแล้วหยิบอาหารส่งให้ “ทานหน่อยเถอะครับ..อร่อยมากนะครับ”
ปานตะวันมองยังไม่หยิบ เล็กมองตา สองสาวเองก็ลุ้น ในที่สุดปานตะวันก็หยิบมา “ขอบคุณค่ะ”
เล็กยิ้ม สองสาวจี๊จ๊ะใส่กันจึ๋ยๆ
“พี่ตะวันทำงานอะไรเหรอครับ”
“ตะวันเค้าเป็นพยาบาลพิเศษค่ะ เก่งอย่างนี้เลย” ประกายเดือนชูนิ้วโป้ง
“ถ้าคุณน้องเล็กเจ็บป่วยต้องการคนดูแลก็บอกได้เลยนะคะ บอกพี่เดือนก็ได้เดี๋ยวเคลียร์คิวรับจ๊อบพิเศษให้ นี่เบอร์พี่ค่ะ..โทรมา..ไม่ต้องเกรงใจ” ประกายเดือนฉกโทรศัพท์คุณเล็กมากดเบอร์ให้เลย
เล็กยิ้มขำ ปานตะวันตาโต “เดือน!!ทำอะไรน่ะ??”
เล็กถามปานตะวัน “รับจ๊อบได้จริงเหรอครับ เจ้านายพี่ตะวันเค้าไม่ว่าใช่มั๊ยครับ?”
ปานตะวันอ้าปากจะพูด พิ้งค์แย่งพูด แหย่คุณเล็ก “ใครจะกล้าว่า?? ยิ่งคนไข้เป็นโรคหัวใจเรายิ่งต้องรีบให้การดูแลเป็นพิเศษ เป็นโรคหัวใจรึเปล่าล่ะเราน่ะ???”
เล็กยิ้ม แอบมีเขิน ปานตะวันจะเป็นลม ทำตาโตใส่เพื่อนแบบให้หยุดได้แล้ว ประกายเดือนและพิ้งค์ชอบใจ ทำท่ากุมหัวใจ เจ็บหัวใจพร้อมกัน “โอ๊ยๆ..คุณพี่พยาบาล..ช่วยด้วยหัวใจน้องจะวายคับ..คริๆๆๆ”
สองคนขำกร๊าก ปานตะวันทั้งโกรธทั้งอาย เล็กยิ้มขำมองปานตะวัน ปานตะวันเจื่อนๆ..
บริเวณเกมโซน ในช็อปปิ้งมอลล์ ประกายเดือน พิ้งค์และเล็กเล่นเกมสนุก ปานตะวันยืนดูสักพัก ประกายเดือนและพิ้งค์ ดึงมาเล่น ปานตะวันอิดออด เล็กทำเหมือนจะสอนโยนบาส แต่ปานตะวันบอกไม่ต้องปานตะวันชู้ทบอลลงห่วงทำให้เล็กทึ่ง จากนั้นทั้งสี่คนก็เล่นเกมกันอย่างสนุกสนาน
พิ้งค์บ่น“เล็บหักหมดเลยอ่ะ เดี๋ยวแวะทำเล็บกันมั๊ยเดือน? เอ๊ะ ! รึจะต่อขนตาดี?!!”
ปานตะวันรีบห้าม “ไม่เอาแล้วนะ!! กลับได้แล้ว”
“โธ่..ตะวัน!! ไหน ๆ ก็มาแล้ว นานๆตะวันจะยอมออกมาข้างนอกซักที”
“งั้นพี่กลับเอง ใครไม่กลับก็ตามใจ”
“ให้ผมไปส่งนะครับ??”
ปานตะวันชะงัก พิ้งค์กับประกายเดือนตาโตใส่กัน- - ว้าว!! พิ้งค์กับประกายเดือนพูดพร้อมกัน “ดีค่ะ”
ปานตะวันสวน “ไม่ดีกว่าค่ะ!!”
พิ้งค์กับประกายเดือน เฮ่ยยยย?!! เล็กหน้าจ๋อยไป ปานตะวันถนอมน้ำใจ “คือ..ขอบคุณนะคะ แต่พี่เกรงใจใกล้แค่นี้พี่นั่งแท็กซี่กลับเองได้ ตามสบายนะ พี่ขอคุณนารถไว้แค่ช่วงกลางวัน นี่ก็เย็นแล้ว ไปก่อนนะคะ ขอบคุณที่เลี้ยงข้าว”
เล็กยิ้มน้อยๆ “ครับ..แล้วเจอกันนะครับ”
ปานตะวันชะงัก ยิ้มให้น้อยๆ แล้วจะเดินไป
“เดี๋ยวครับพี่ตะวัน”
ปานตะวันหันมา “คะ??”
เล็กวิ่งมาหา พิ้งค์กับประกายเดือน วิ่งตามมาเกาะสถานการณ์ “อย่าลืมนะครับ..ถ้าว่าง..ไปเที่ยวเขาใหญ่บ้าง อ่อ..พอดีเลย..ถ้าไม่รังเกียจ..พี่ชายผม พี่ใหญ่ที่เคยไปรักษาสิวกับพี่หมอพิ้งค์นะครับ..จำได้มั๊ยครับ?” เล็กหันมาถามพิ้งค์
“อ๋อ..คุณใหญ่..จำได้!!”
“นั่นล่ะครับ จะแต่งงานอาทิตย์หน้า ยังไงผมเชิญพี่พิ้งค์พี่เดือน แล้วก็พี่ตะวันไปเป็นเกียรติด้วยนะครับ”
“เอ่อ...”
“โอเคนะครับ..ไม่กวนแล้วครับ..เชิญพี่ตะวันกลับเถอะครับ”
ปานตะวันเหวอ พยักหน้าหงึกๆ แล้วเดินกลับออกไปงงๆ
เล็กอมยิ้มหันมาจ๊ะ สองสาวจ้องอยู่ “รวดเร็ว ทะลุทะลวง ยิ่งกว่า 4G นะจ๊า” เล็กยิ้มเขินๆ
“ยิงเบอร์น้องมาให้พี่ด่วนเลยค่ะ” ประกายเดือนบอก เล็กเลิกคิ้วมอง “อ่อ..คือพี่เป็นเลขาฯน่ะค่ะ ต้องรอบคอบ เก็บข้อมูลครบ!!!” เล็กยิ้มขำ
“โอเคครับ” เล็กยิงเบอร์ไป
ประกายเดือนเมม “โอ๊เค!!!”
“ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับพี่”
ประกายเดือนกับพิ้งค์มองหน้ากัน “รักอ่ะ..คนเน้!!!”
เล็กยิ้ม ส่ายหน้าเขินๆ
ตอนเย็นที่บ้านไกรตระกูล ปานตะวันเดินกลับเข้ามาแล้วสะดุ้งเฮือก
“ไปไหนมา”
ปานตะวันเห็นนาคินทร์ยืนอยู่ ปานตะวันไม่กลัว “ฉันลาคุณนารถไว้แล้ว”
นาคินทร์ยัวะ ปรี่เข้ามาหา “ขี้ลืมหรือว่าโง่??”
ปานตะวันตวัดสายตามองนาคินทร์ทันทีอย่างโกรธ
“ผมต่างหากที่เป็นเจ้านายของคุณ .. ไม่ใช่ยัยนารถ!!!”
ปานตะวันเถียงไม่ออก
“คุณนี่มันอย่างที่ผมคิดจริงๆ แรกๆทำเป็นเอาใจใส่ ดูแลยัยนารถไม่ขาดตกบกพร่องแต่ก็ไม่นาน..ลายเริ่มออกให้เห็นแล้ว”
ปานตะวันจ้องตาท้าทาย “ไล่ฉันออกเลยสิคะ??”
นาคินทร์อึ้ง..กล้า?? ท้าทาย?? ส่ายหน้ายิ้มเยาะๆ พูดใส่หน้า “ไม่สำเร็จหรอก อย่ามาใช้วิธีนี้กับผม ผมไม่ได้โง่!!”
ปานตะวันโกรธ
“คิดจะเล่นเกมกับผม มันต้องใช้สมอง มันต้องลึกซึ้งหน่อยเคยบอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าคุณตบตาคนทั้งโลกได้ แต่ไม่ใช่ผม!!”
ปานตะวันโกรธจะเดินไป
นาคินทร์กระชากแขนดึงมาใกล้หน้า “ออกไปแรดกับใครมา?? ไอ้นัค หรือไอ้อัค??? บอกมา!!!” ปานตะวันโกรธมาก สะบัดๆจะทุบนาคินทร์ แต่นาคินทร์ล็อคไว้แน่น “รึว่าเหมาแพ็ค??”
“หยาบคาย!!! สกปรก!!! จิตใจคุณ มันสกปรกที่สุด!!!”
นาคินทร์มองดูถูก “สะอาดนักนี่คุณน่ะ!!!โสโครก!!! นังบำเรอ!!!”
ปานตะวันช็อค ทั้งโกรธ ทั้งน้อยใจ เสียใจ อับอาย น้ำตาเอ่อ ไหลหยดติ๋ง จ้องหน้านาคินทร์เป๋ง นาคินทร์เห็นน้ำตาผู้หญิงก็มีแอบวูบ ก่อนจะหลบตาเพราะกลัวใจอ่อน ผลักปานตะวันกระเด็นออกไป
นาคินทร์หันหลังให้ ไม่อยากเห้นน้ำตา “ไป!! จะไปไหนก็ไป!!!”
ปานตะวันมองนาคินทร์อย่างแค้น “อย่าร้ายกาจกับฉัน อย่ากดดันฉันให้มากไปกว่านี้”
นาคินทร์ยังยืนหันหลังนิ่งฟัง
“เพราะถึงฉันจะเป็นคนที่มีความอดทน.. แต่ความอดทน..มันมีได้..มันก็หมดได้เหมือนกัน!!!” ปานตะวันยืนจ้องนาคินทร์แล้วค่อยๆเดินออกไปทิ้งนาคินทร์ไว้ตรงนั้น สายตามีแว่บอ่อนลงแบบเริ่มสับสนหัวใจตัวเอง
ห้องนอนปานตะวัน ปานตะวันเปิดประตูพุ่งพรวดมาทิ้งตัวร้องไห้อย่างเจ็บปวด
“ฉันหมดแล้วนะ..ฉันหมดความอดทนแล้ว!!!”
ปานตะวันร้องไห้เสียใจ
บนโต๊ะอาหารบ้านไกรตระกูล กระเพราควันฉุยถูกวางลงตรงหน้านาคินทร์ บนโต๊ะมีอาหารพร้อมเพียบทุกคนนั่งอยู่ครบ
“กระเพรา..จานโปรดของพี่คินจ้าาา แหม..วันนี้แม่มีความสุขที่สุดเลย ลูกๆอยู่ครบได้ทานข้าวพร้อมหน้าพร้อมตา”
“ลูกอยู่ครบแต่กับข้าวไม่ครบนะฮะ มีแต่กระเพราจานโปรดพี่คิน แล้วไหนจานโปรดลูกนัคล่ะฮะ??”
สาวิตรีค้อนขวับ “กล้าถาม?? ปล่อยให้แม่โทร.ตามทั้งวันยังจะมีหน้ามาถามหาจานโปรด??.ใครจะคิดว่าจู่ๆเธอจะโผล่มาทานข้าวที่บ้านหล่ะคะคุณนัค?? ไหน..บอกมาซิวันนี้ไปอยู่กับสาวๆที่ไหนมา”
นาคินทร์ตวัดสายตามองปานตะวันทันที นึกว่าไปกับนัครินทร์ ปานตะวันเมินไปอีกทาง
นัครินทรขำๆเขินๆ “โห่..แม่ฮะ!! ถามงี้ผมก็เขินนะฮะ”
นาคินทร์เสียงเข้ม “นัค!! วันนี้แกไปไหนกับใครมา?”
นัครินทร์ขำ “เอ๊า!! พี่คินก็เอาด้วย?”
นาคินทร์ถามเข้ม “ฉันถามว่าแกไปไหน แล้วก็ไปกับใครมา??” นาคินทร์มองปานตะวัน
นัครินทร์อึ้ง “เฮ่ย!! ทำไมต้องซีเรียสขนาดนั้นฮะ??”
“ตอบ!!”
“ก็..ไปกับ..น้องน้อยหน่า”
“อย่าโกหก!!”
“เฮ๊ย!!! พี่คินเป็นอะไรรึเปล่าฮะ?? ก็ผมไปกับน้องน้อยหน่ามาจริงๆอ่ะ”
นาคินทร์จ้องนัครินทร์จับโกหก “แน่ใจ??”
นัครินทร์ลุกขึ้นไปหานาคินทร์ “จริงๆผมไม่จำเป็นต้องทำขนาดนี้นะฮะ แต่เพื่อความสบายใจของพี่คิน”
นัครินทร์ควักมือถือขึ้นมากดให้นาคินทร์ดูรูปถ่าย นาคินทร์มองปานตะวันก่อนจะมองรูปถ่ายในมือถือนัครินทร์ เป็นรูปน้องน้อยหน่าสาวแบ๊วบิ๊กอายทำท่าปากจู่ ทั้งคู่ดูแบ๊วมาก
“คือ..แอ็คชั่นมันอาจจะ น่ารักไปนิดนึงแต่..เค้าฮิตกันมากนะฮะ” นัครินทร์ชี้ให้ดู “อ่ะ! ดูๆ ฮะ เวลา.. วันที่ มีระบุชัด”
นาคินทร์อึ้งไป มองหน้า ปานตะวันแอบทำหน้าสมเพชใส่ แล้วก็หน้าหงิก
อ่านละคร เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 13/2 วันที่ 30 พ.ค. 57
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น บทประพันธ์โดย Shaynaละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น กำกับการแสดงโดย กฤษฎา เตชะนิโลบล
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น ผลิตโดย บริษัท โพลีพลัส เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ จำกัด
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น โดยผู้จัด อรพรรณ (พานทอง)วัชรพล
ละครเรื่อง เสน่หา สัญญาแค้น ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัส เวลา 20.15 ทางไทยทีวีช่อง 3
ละครเรื่อง เสน่หา สัญญาแค้น...เริ่มออกอากาศตอนแรก 21 พ.ค.57ต่อจากละครเรื่อง อย่าลืมฉัน
ที่มา ไทยรัฐ