อ่านละคร เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 12/2 วันที่ 29 พ.ค. 57
“เลิกเรียนผมว่าปลาบู่ซะที ตกลงถ้าไม่มาปล้ำแล้วเข้ามาทำไม??”“ก็อยากรู้สิ..คุณนาคินทร์กับตะวัน..มันต้องมีอะไร??ใช่ม่ะ??”
อัครินทร์อึ้งแบบก็พอจะรู้อยู่
“เงียบทำไม? รู้ใช่มั้ย? รู้อะไร?แล้วทำไมไม่บอก”
“ผมไม่รู้ ผมก็แค่..สงสัยอยู่เหมือนกัน”
“มันต้องมี!! ไม่ต้องสงสัย!! เป็นหมอยังไง ??ความรู้สึกช้า!!!”
“อ้าวววว”
“ไม่ต้องมัวแต่อ้าว!! จากนี้ต้องลุย!! ฉันต้องรู้ให้ได้ว่าระหว่างเพื่อนฉันกับพี่ชายของคุณ... มันมีอะไร.. ที่ไม่ธรรมดา??” สีหน้าพิ้งค์มาดมั่น หน้าอัครินทร์เซ็ง
อาร์ตยิ้มแฉ่งดีใจ “ตะวัน!!!”
ปานตะวันตกใจมาก “พี่อาร์ต!!!”
ปานตะวันจะเดินหนีทันที อาร์ตคว้าตัวไว้ “ตะวัน!!อย่าเพิ่งหนีพี่สิ!! พี่นึกแล้วว่าต้องใช่ตะวัน ตะวันจริงๆด้วย”
อาร์ตกอดตะวันไว้แน่น นาคินทร์เดินมาเห็นก็อึ้ง
ปานตะวันผลักอาร์ตออก “อย่าค่ะ!! ปล่อยตะวัน”
“ตะวัน...พี่คิดถึงตะวันที่สุด ตะวันรู้มั๊ย..ไม่มีซักวินาทีที่พี่จะไม่คิดถึงตะวัน”
“พอได้แล้วค่ะ พี่อาร์ต พี่อาร์ตมีคุณมิ้ลค์อยู่ทั้งคนนะคะ”
“แต่พี่บอกตะวันแล้วว่า พี่ไม่ได้รักมิ้ลค์เลย พี่ถูกบังคับ”
“บังคับเหรอไอ้พี่อาร์ต!!!!” สองคนหันขวับ มิ้ลค์ยืนท้องโตจังก้าอยู่ อีกมือนึงก็จูงลูกชายวัยเกือบ 4 ขวบ ยืนอยู่ด้วย
อาร์ตตกใจ “มิ้ลค์!!!”
“ไอ้ที่ยืนหัวโด่ แล้วยังนอนขดอยู่ในท้องฉันอีกคนเนี่ย??ยังไง?? ใครไปบังคับแก ห๊า.. ไอ้พี่อาร์ต!!!!”
มิ้ลค์วิ่งพุ่งเข้ามาทุบๆๆๆๆ อาร์ตไม่ยั้ง ผลักอาร์ตล้มลง ก่อนจะโผเข้าจิกหัวปานตะวันตบเพียะ
นาคินทร์มองตะลึงขยับจะเข้าช่วยแต่ก็ชะงักกึก ความรู้สึกด้านร้ายสั่งให้นาคินทร์ยืนมองอย่างสะใจ รังเกียจปานตะวันเข้าไปอีก
“ไม่ไปผุดไปเกิดซะทีนะแก จะตามล้างตามผลาญฉันไปถึงไหน”
มิ้ลค์ตบปานตะวันอีกเพียะๆๆ ปานตะวันไม่ต่อสู้ “พอได้แล้ว!! คุณท้องอยู่นะ”
“ไม่ต้องมาทำเป็นแม่พระ!! ก็ขนาดฉันท้องอยู่แกยังคิดจะแย่งผัวฉันได้ลงคอ นังหน้าด้าน!!! หัวจิตหัวใจแกทำด้วยอะไร?? ทำไมแกถึงใจร้ายอย่างนี้???”
มิ้ลค์ตบเพียะ นาคินทร์มองนิ่ง... เธอใจร้ายจริงๆตะวัน.. สมควรแล้ว
อาร์ตพุ่งเข้ามาห้าม “หยุด!! เมื่อไหร่จะเลิกบ้าซะที พี่ชักจะทนไม่ไหวแล้วนะมิ้ลค์”
“ทนไม่ไหว?? อยู่กันมาตั้งหลายปี พอเห็นหน้านังนี่บอกทนไม่ไหว อ๋อ...ใช่สิ!! ได้กลิ่นกันนี่ จำกลิ่นกันได้นี่”
นาคินทร์ยิ่งรู้สึกสะอิดสะเอียนปานตะวัน
“คนมันเคยนอนด้วยกันมันก็ต้อง...”
“หยุดนะ!!” อาร์ตตะคอกใส่
“ไม่หยุด!!”
“ถ้าไม่หยุดพี่จะ...”
“จะทำไม?? ไม่หยุดจะทำไม??” มิลค์กระชากลูกชายมาชี้ให้ดูตะวัน “ดูไว้นะลูก นังนี่มันจะพรากคนที่เรารักไปจากเรา!!” ปานตะวันอึ้ง!! นาคินทร์อึ้ง!! “มันจะทำให้เราทุกข์ใจเหมือนตายทั้งเป็น”
“บอกให้หยุด!!”
“ไม่หยุด” มิลค์ตะโกนลั่น “อีนังแพศยา”
อาร์ตตบมิ้ลค์หน้าหัน ทุกคนอึ้ง ตะลึง เงียบกริบ มิ้ลค์ค่อยๆหันหน้ากลับมาช้าๆ อาร์ตรู้สึกผิดมาก
มิ้ลค์โดดเข้าจิกหัวปานตะวัน “กูจะฆ่ามึงงงงงง”
มิ้ลค์จับปานตะวันเหวี่ยงตู้มมมม ลงน้ำ แล้วจะโดดตามลงไป อาร์ตรีบรวบตัวมิ้ลค์ไว้ล้มตึงกันไปริมสระทั้งคู่
“ปล่อยๆๆๆ โอ้ย...โอ้ย...เจ็บ!!!” มิ้ลค์เจ็บท้อง มิ้ลค์ค่อยยกมือที่ท้าวพื้นขึ้นมามอง ตกใจ “เลือดดดดดด!!!”
ปานตะวันที่อยู่ในสระ เห็นแล้วก็ตกใจ “คุณมิ้ลค์!!” ปานตะวันรีบพยายามขึ้นจากสระ เห็นเลือดเลอะกระโปรงมิ้ลค์เต็มไปหมด
“กรี๊ดดดดดดดดดด!!!!”
“มิ้ลค์คคคคคคคคค!!!”
นาคินทร์รีบวิ่งออกมาดูทันที ปานตะวันวิ่งมานั่งลงข้างๆ “แย่แล้ว!!รถพยาบาล!!โทร.เรียกรถพยาบาล!!!เร็ว!!!”
นาคินทร์รีบคว้าโทรศัพท์ขึ้นมากดๆๆ มิ้ลค์ร้องไห้โฮๆๆๆ อาร์ตกอดมิ้ลค์ไว้แน่น
ที่หน้าห้องฉุกเฉินโรงพยาบาล อาร์ตยืนเครียดเกาะประตูห้อง อีกมือก็จูงลูกน้อย ปานตะวันนั่งเครียดอยู่ ถัดไปเป็นนาคินทร์ยืนอยู่ห่างๆ
สักพักทุกคนวิ่งกรูมายกเว้น’นาคินทร์’ ประกายเดือนมาหาตะวัน มองอาร์ต “ตะวัน!! นี่มันเกิดอะไรขึ้น? นี่มัน”
ประกายเดือนมองอาร์ต จะลุกไปลุย ปานตะวันดึงไว้ “เดือน!!หยุด!! พอซะที!!”
อัครินทร์พูดกับนาคินทร์ “พี่คิน”
“มาทำไมกัน? แล้วยัยนารถอยู่กับใคร??”
“ผมให้อยู่กับพี่นัค เกิดอะไรขึ้นครับพี่”
ยังไม่ทันตอบ ร่างของมิ้ลค์ถูกเข็นออกมาอย่างเร็ว อาร์ตพุ่งไป แต่บุรุษพยาบาลขอทางพามิ้ลค์ไปก่อนเหลือแต่หมอ
“คุณหมอครับ..ผมเป็นสามีครับ”
“เราคงต้องผ่าตัดช่วยเหลือคนไข้ด่วนนะครับ”
“อะไรนะครับ??”
หมอรีบเดินไป พยาบาลรีบประกบอาร์ต “ขอเชิญทางนี้เลยค่ะ”
อาร์ตเดินงงๆตามพยาบาลไป ทุกคนมองหน้ากันอึ้งๆงงๆ ปานตะวันซบหน้ากับฝ่ามือสะอื้นๆ นาคินทร์มองปานตะวันอย่าง..ผู้หญิงคนนี้..มีแต่ ‘ทำลาย’จริงๆ
อีกมุมนั่งรอในโรงพยาบาล อัครินทร์ห่มผ้าขนหนูของโรงพยาบาลให้และยื่นแก้วให้ปานตะวันที่นั่งอยู่
“จิบน้ำอุ่นซะหน่อยเถอะครับคุณตะวัน”
“ใครเค้าจะกินลง??” พิงค์หมั่นไส้
“ร่างกายจะได้อุ่นๆ”
“แค่นี้ตะวันเค้าก็ร้อนใจจะแย่อยู่แล้ว”
อัครินทร์รำคาญ “โอเคๆๆ”
ประกายเดือนปลอบพี่ “น่า..ตะวันอย่าไปโทษตัวเองเลยมันเป็นอุบัติเหตุ”
นาคินทร์ที่ยืนอยู่อีกมุมหันมามอง นึกถึงภาพอุบัติเหตุ รถชนตูม!!นาคินทร์ก้มกอดศพกนกวลีนาคินทร์ทรุด นาคินทร์โพลงออกมา “ไม่ใช่!! มันไม่ใช่อุบัติเหตุ !!”
ทุกคนหันมามอง ประกายเดือนถามทันที “อะไรนะคะ”
“พี่คินว่าอะไรนะครับ”
นาคินทร์รู้สึกตัว ปานตะวันมอง?? “คือ..”
“พี่อาร์ต!!” ปานตะวันปรี่ไปหาอาร์ตที่เดินคอตกจูงลูกมาด้วย “คุณมิ้ลค์เป็นไงบ้างคะพี่อาร์ต ??ไม่เป็นไรใช่มั้ย?”
อาร์ตพยักหน้าช้าๆ “ตะวัน...มิ้ลค์..ไม่เป็นไร” ปานตะวัน โล่งอก “แต่..ลูกพี่ไม่อยู่แล้ว”
อาร์ตโฮ..สะอื้นน่าสงสาร ปานตะวันอึ้ง “อะไรนะ”
นาคินทร์อึ้ง ทุกคนอึ้ง ปานตะวันแทบทรุด “ไม่”
ประกายเดือน พิ้งค์ กอดปานตะวันไว้ อัครินทร์เห็นใจ นาคินทร์เข้าใจความสูญเสียของอาร์ต เหลือบมองปานตะวันอย่างชิงชัง ปานตะวันน้ำตาหยด ส่ายหน้าอย่าง..ไม่อยากจะเชื่อเลย
เช้าวันใหม่ ที่ห้องนั่งเล่นบ้านไกรตระกูล นัครินทร์ทิ้งตัวลงนั่งโซฟาอย่างเซ็ง
“ตายจริง!! ก็เลยต้องกลับมาซะงั้นเหรอจ๊ะลูก??”
นัครินทร์บ่น “นั่นสิฮะ!! จะรีบกลับมาทำไมก็ไม่รู้ เรื่องของผัวเมียสองคนนั่นมันก็ไม่เห็นจะเกี่ยวอะไรกับเราซะหน่อย“
“สงสารคุณตะวันเขานะครับแม่ เค้าไม่สบายใจ” อัครินทร์เห็นใจปานตะวัน
“ก็ไม่เห็นจะต้องไม่สบายใจ ก็ผู้ชายเค้าก็บอกอยู่ว่ามันไม่เกี่ยวอะไรกับคุณพยาบาล ผัวเมียเขาตีกันเองเฮ้อ! เห็นมะ... มีเมียมันก็เพลียอย่างนี้แหละ”
“แหมะ!! เข้าทางเลยนะคะคุณนัค??” ใบตองค้อน
“ว่าแต่หนูตะวันเถอะ เป็นไงมั่ง??” ทวยเทพก็เป็นห่วงปานตะวันเหมือนกัน
“นารถให้พี่ตะวันไปพักค่ะ ท่าทางยังเครียด”
“โถ...น่าสงสาร แทนที่จะได้ไปเที่ยวสนุก กลับต้องมาเจอเรื่องแบบนี้... เฮ้อ!!”
“นั่นสิฮะแม่!! ผมกำลังหนุกๆเลย”
สาวิตรีเซ็ง “แม่ไม่ได้หมายถึงแก”
ใบตองเสริม “คุณตะวันค่ะ คุณตะวัน”
นัครินทร์ประชด “ขอบใจ!!!”
อัครินทร์นึกสงสารปานตะวัน
ที่ห้องนอนปานตะวัน ปานตะวันหน้าเซียวๆ
พิ้งค์ยื่นยาให้ “ปวดหัวก็กินยาแก้ปวดไว้ก่อนเถอะตะวัน”
“ไข้กลับขึ้นมาอีกหรือเปล่าก็ไม่รู้ เมื่อคืนก็เปียกซ่กทั้งคืน” ประกายเดือนเป็นห่วงพี่สาว
“ขออยู่คนเดียวได้มั๊ย” สองคนมองปานตะวัน “อยากนอนพัก เดี๋ยวก็หาย”
“แน่ใจ๊” ประกายเดือนถามย้ำ
ปานตะวันพยักหน้า
“กินยาก่อน” พิงค์ส่งยาให้ ปานตะวันรับมากิน แล้วล้มตัวลงนอน
“ให้เค้าอยู่เป็นเพื่อนนะตะวัน” ประกายเดือนอาสา
“ไม่ต้องหรอก... พี่ไม่เป็นไรจริงๆ... ไปทำงานเถอะ จะได้ไม่ต้องลาหยุด... พิ้งค์ด้วย”
ปานตะวัน หันหลังให้แล้วหลับตาลง สองสาวมองหน้ากัน
ประกายเดือนก้มลงกระซิบ จุ๊บแก้มพี่ “มีอะไรโทรหาเค้านะ”
“โทรหาเพื่อนก็ได้นะ” พิ้งค์ขยี้ผมตะวันเบาๆ สองสาวเดินออกไป
ปานตะวันที่หลับตาอยู่ ค่อยๆลืมตาขึ้น
ปานตะวันนึกย้อนไปถึงเหตุการณ์เมื่อกลางวัน ที่อาร์ตบอกเธอว่า “ลูกไม่อยู่แล้ว” น้ำตานปานตะวันหยดติ๋ง แล้วรู้สึกเหมือนมีใครมายืนข้างเตียง
ปานตะวันรีบปาดน้ำตา “พี่อยู่คนเดียวได้”
ปานตะวันหันมานึกว่าประกายเดือน แต่ตกใจที่เห็นเป็นนาคินทร์ ปานตะวันลุกพรวดขึ้นนั่ง “เข้ามาทำไม???”
“ที่นี่บ้านผม” พูดจบนาคินทร์ก็ทิ้งตัวลงนั่งบนเตียง ก่อนจะทิ้งตัวลงนอนข้างปานตะวันเฉย
ปานตะวันกระเถิบหนี “นี่คุณจะทำอะไร? ออกไป!!”
นาคินทร์ยิ้ม “คุณนี่มันหน้าด้านอย่างที่ผู้หญิงคนนั้นเค้าว่าจริงๆนะ”
ปานตะวันอึ้ง “คุณนาคินทร์!!”
“คุณมีความสุขมากมั๊ยที่ได้เห็นชีวิตคนอื่นเขาพัง”
ปานตะวันได้แต่ร้องไห้ ส่ายหน้า มึนๆ ไม่อยากฟังแล้ว นาคินทร์ลุกพรวดขึ้น จับไหล่ปานตะวันแน่น “มีความสุขมากนักใช่มั๊ย ที่ได้พรากคนที่เค้ารักกันให้จากกัน??”
ปานตะวันทั้งเจ็บปวด ทั้งอ่อนเพลีย ทั้งมึน ได้แต่สะอื้น
อ่านละคร เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 12/2 วันที่ 29 พ.ค. 57
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น บทประพันธ์โดย Shaynaละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น กำกับการแสดงโดย กฤษฎา เตชะนิโลบล
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น ผลิตโดย บริษัท โพลีพลัส เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ จำกัด
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น โดยผู้จัด อรพรรณ (พานทอง)วัชรพล
ละครเรื่อง เสน่หา สัญญาแค้น ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัส เวลา 20.15 ทางไทยทีวีช่อง 3
ละครเรื่อง เสน่หา สัญญาแค้น...เริ่มออกอากาศตอนแรก 21 พ.ค.57ต่อจากละครเรื่อง อย่าลืมฉัน
ที่มา ไทยรัฐ