อ่านละคร เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 11 วันที่ 28 พ.ค. 57
“ไม่ต้อง ๆ..ตามสบายจ๊ะหนูตะวัน แม่ทำซุปไก่ตุ๋นมาให้ อ้าว! แล้วนี่ลุกขึ้นมานั่งทำไม? ทำไมไม่นอนพัก”“ตะวันไม่เป็นไรแล้วค่ะ ขอบพระคุณคุณแม่มากนะคะ” ปานตะวันยกมือไหว้“หายเร็ว ๆ นะคะพี่ตะวัน นารถอยากลงน้ำจะแย่อยู่แล้ว”
ปานตะวันหน้าจ๋อย รู้สึกผิด “ตะวันต้องขอโทษด้วยนะคะ ที่บกพร่องในหน้าที่แถมยังต้องมาเป็นภาระแบบนี้”
“อะไรกันนนน..นี่เราเป็นอะไรกันจ๊ะ?!! เราเป็นคนในครอบครัวเดียวกันนะจ๊ะ หนูตะวันต้องไม่พูดจาแบบนี้..แม่โกรธนะจ๊ะ”
สาวิตรีตกใจ “ร้องไห้ทำไม?? แม่ล้อเล่น!! แม่ไม่ได้โกรธหนูนะจ๊ะตะวัน”
“ตะวันทราบค่ะ ตะวันกราบขอบพระคุณค่ะ”
“ไม่เอา ๆๆ..ร้องไห้เดี๋ยวจะยิ่งไม่สบายไปกันใหญ่ มา!! ทานซุปบำรุงให้หายไว ๆ ดีกว่า แม่ทำสุดฝีมือ สูตรนี้รับรองฟิตเปรียะจ๊ะ มา..แม่ป้อน”
“มะ..ไม่ดีกว่าค่ะ..รบกวนคุณแม่..ตะวันทานเองได้ค่ะ” ปานตะวันรับถ้วยซุปจากสาวิตรีมา ฝืนใจตักทานท่ามกลางสายตาทุกคนที่มองอย่างจริงใจ ปานตะวันพยายามกลืนน้ำซุปพร้อม ๆ กับน้ำตา
ในห้องทำงานนัครินทร์ ประกายเดือนวางแฟ้มลงข้าง ๆ นัครินทร์ที่นอนจุ๊ยดูยูทูปที่เกี่ยวกับสาว ๆ ประกายเดือนเซ็ง “ขอรับเอกสารกลับเลยนะคะ..ท่านรองฯ”
นัครินทร์เหล่ ก่อนจะไม่สน “เฮ่ย..จะรีบร้อนอะไรขนาดนั้นยุ่งอยู่..ไม่เห็นเรอะ ไว้ก่อน..เดี๋ยวค่อยเซ็น”
“กรุณาอย่าเดี๋ยวค่ะ เดี๋ยวนี้!!”
“แหนะ!! ริอ่านขึ้นเสียงออกคำสั่งใส่ท่านรองฯ” นัครินทร์ขำ ๆ ยังไม่เลิกดูยูทูป “อ๋อ..ตั้งแต่ปิดจ็อบเซ็นสัญญาร้อยล้านกับลูกค้าญี่ปุ่นได้ เดี๋ยวนี้เสียงดังใหญ่นะฮะ?!”
“ก็สมควรนะคะ เอาจริง ๆ ..น่าจะขึ้นเงินเดือนและก็ตบโบนัสซะด้วยซ้ำ นี่ยังดีนะคะที่ดิฉันไม่กินหัวคิวซัก 10-20%”
นัครินทร์ชะงัก หยุดเล่นเลย “โห..เขี้ยว!! คุณนี่เขี้ยวสุด ๆ นะฮะ”
ประกายเดือนค้อน “คุณเขี้ยวกว่าค่ะ..เพราะไม่ให้อะไรดิฉันเลย ร้องคาราโอเกะกับอีตาทาเคชินั่นคอแทบแตกก”
“นี่!! ไอ้ทาเคชินั่นมันโทร.มาคุยกับคุณอีกมั่งรึเปล่า”
ประกายเดือนเลิกคิ้ว “เปล่าค่ะ”
นัครินทร์พยักหน้าหงึก ๆ นึกได้ “แล้วคุณล่ะ.. โทรไปคุยกับมันรึเปล่า?”
“เอ๊ยยย!! ดิฉันจะโทร.ไปทำไม???”
นัครินทร์พอใจ “ดีมาก” หันมาเหล่ “..อ้าวแหม!! ก็นึกว่าอยากจะไปร้องคาราโอเกะกับอีตาทาเคชิที่โตเกียว”
“อย่าเอาความคิด ทัศนคติ และรสนิยมส่วนตัวของตัวเองมาใช้เป็นมาตรฐานกับคนอื่นค่ะ..ได้โปรด!!”
“อ่ะ! จะไปรู้เหรอฮะ ไม่แน่น้าา..คุณกับผม..เรา 2 คน..อาจจะมีอะไร ๆ ที่เหมือนกัน ตรงกัน ลงตัวกัน โช๊ะ ๆๆ ก็ได้..ใครจะไปรู้” นัครินทร์ขำชอบใจ
ประกายเดือนหน้าตาย ไม่ขำด้วย “ขำตรงไหนคะ?! เซ็นได้แล้วค่ะ ดิฉันต้องนำเอกสารส่งท่านประธานด่วน เพราะท่านประธานจะรีบกลับ”
“รีบกลับ?? พี่คินจะกลับไปไหนฮะ?”
“ไว้ถามท่านเองนะคะ ตอนนี้เซ็นก่อน เพราะดิฉันเองก็รีบเหมือนกันค่ะ”
นัครินทร์มอง ชะงัก “คุณจะรีบไปไหน?”
ประกายเดือนยิ้มเชิด “ก็ไปกับท่านประธานไงคะ!!”
นัครินทร์ลุกพรวด “ไปกับพี่คิน???”
ที่ห้องทำงานนาคินทร์ นาคินทร์หมุนเก้าอี้หันมาพูด
“ใช่!! ฉันชวนเลขาฯนายไปกินข้าวเย็นที่บ้าน..ทำไม? นายมีปัญหาอะไร..นายนัค??”
นัครินทร์โวย “มีสิฮะ..ก็ประกายเดือนเป็นเลขาฯของผม”
นาคินทร์เลิกคิ้วมองแบบแล้วไง?! นัครินทร์หงุดหงิด “เก๊าะ..เลขาฯพี่..พี่ก็มี..ปาริฉัตรไงฮะ ทำไมพี่ไม่ชวนปาริฉัตรไปล่ะฮะ?!”
“ก็ฉันอยากจะชวนประกายเดือน”
นัครินทร์อึ้ง อึน “อ้าว แล้ว.. แล้วคุณพยาบาลคนสวยนั่นล่ะฮะ?!”
“ทำไม?! ปานตะวันทำไม”
“ก็จะทำไมละฮะ ก็พี่คินมีคุณพยาบาลคนสวยนั่นอยู่ที่บ้านทั้งคนแล้ว ยังไม่พออีกเหรอฮะ? จะมาเอาเลขาฯผมไปอีกทำไมฮะ?!”
นาคินทร์เสียงเย็น “ยัง..ยังไม่พอ!!!”
นัครินทร์อึ้ง “โห..พี่เรา..เดี๋ยวนี้..ไม่เบาเลยนะฮะ”
“ก็ทำไมล่ะ..ทีแกยังมีน้องนู่นน้องนี่ เกาหลี ฝรั่ง อาหมวยยั้วเยี้ยเต็มไปหมด”
นัครินทร์ค้อน “โทษฮะพี่คิน..ยั้วเยี้ย?! คนนะฮะไม่ใช่หนอน!!”
นาคินทร์อารมณ์ดีขึ้น “เออ.นั่นแหละ..ทีแกยังทำได้แล้วทำไมฉันจะทำมั่งไม่ได้”
นัครินทร์อึ้ง ค่อย ๆ เดินมาจ้องหน้าพี่แตะหน้าผาก มองไปทั่วตัวแบบจ้องตรวจพิจารณา
“ทำอะไรของแก?!”
“ตอนแรกผมนึกว่าพี่คินไม่สบาย แต่ ไม่ใช่..ไม่มีไข้...พี่คินฮะ..พี่คินหกล้มมั่งรึเปล่าฮะ?..คือ..ที่ผ่านมามีหัวไปกระแทกอะไรมั่งรึเปล่าฮะ?!”
“แกบ้าแล้วล่ะนายนัค”
“ผมน่ะไม่บ้าหรอกฮะ..แต่พี่น่ะ..ผมไม่แน่ใจ
นาคินทร์เสียงปราม “นายนัคคค!!!”
“ก็จริงนี่ฮะ..พี่คินรู้ตัวรึเปล่าว่าพี่คินเปลี่ยนไปนะฮะ”
นาคินทร์นิ่ง
“เมื่อก่อนนี้พี่คินรักเดียวใจเดียว หายใจเข้าก็กนก หายใจออกก็กนก ต่อให้กนกตายไป ตั้งหลายปี ผมก็ไม่เคยเห็นพี่คินสนใจสาวไหน จนผมนึกว่าพี่ชายผมกลายเป็นตุ๊ดไปซะแล้ว”
“ไอ้นัคคคค!!”
“จริงฮะ!!! พี่คินเปลี่ยนไปจริง ๆ นะฮะ”
นาคินทร์นิ่ง ๆ ไม่ว่าอะไร นัครินทร์ปราดมาพูดใกล้ “ยังไงก็แล้วแต่.. เราดีลกันได้มั้ยฮะ ถ้าน้องชอบคนไหนจริง ๆ..พี่หมอบให้น้องได้มั้ยฮะ?!!”
“สบายใจได้นายนัค ฉันไม่มีวันแย่งผู้หญิงคนเดียวกับแกแน่ ๆ”
“โอเค...ตามนั้น...ขอบคุณมากฮะพี่”
“ว่าแต่แกก็เหมือนกัน”
นัครินทร์ชะงัก
“ถ้าผู้หญิงคนไหนที่ฉันขอแกก็ต้องไม่ยุ่งกับผู้หญิงคนนั้นเด็ดขาด!!!”
นัครินทร์เซ็งเลย “โห..มีงี้ด้วย”
“ตกลงมั้ย?!”
นัครินทร์สะดุ้งชั่งใจ “แน่ะ!! มีขู่ คนเดียว!!! ผมให้แค่คนเดียว นอกนั้น...พี่ต้องหลีกให้ผมหมด..โอเค้?!!” นัครินทร์ยื่นมือให้เข็คแฮนด์ “ดีล!!”
นาคินทร์ย้ำ “แค่คนเดียว” นาคินทร์ยื่นมือไปจับ ยิ้มน้อย ๆ เสียงเย็น “ดีล!!!”
สองพี่น้องเช็คแฮนด์กัน นัครินทร์ยิ้มกริ่ม สุขใจ นาคินทร์ยิ้มน้อย ๆ สายตาพึงพอใจ
ในห้องครัวบ้านไกรตระกูล สาวิตรีกำลังคุมทีมทำกับข้าวกันอย่างมหกรรมการครัวมั่ก ๆ ทั้งตำโขลกสับ ฯลฯ กันเป็นระวิง ขนาดนารถนรินทร์ก็ยังมาช่วยเด็ดพริกเด็ดใบโหระพา ฯลฯ กับเค้าด้วย
“โอ้โห..มันช่างอลังการมาก ๆ เลยนะคะคุณผู้หญิงขา บ้านเราไม่เคยครึกครื้นคึกคักอย่างนี้มานานแล้วนะคะ งานนี้..ใบตอง..จัดเต็ม!!” ใบตองโขลกน้ำพริกอย่างเมามัน
นารถนรินทร์ยิ้ม ๆ แอบค้อน “ก็รู้เลยล่ะว่า บ้านนี้น่ะ..ใครเป็นลูกรัก”
ปานตะวันเดินช้า ๆ เข้ามาหยุดยืนโดยยังไม่มีใครเห็น
“อะไรกันจ๊ะ..พูดงี้หมายความว่าไงจ๊ะยัยนารถ?”
“ก็แหม..แค่พี่คินโทร.บอกว่าจะกลับมาทานข้าวที่บ้านแค่นั้นแหละ คุณแม่ก็โหมเป็นมหกรรมเลย”
“มหกง มหกรรมอะไรกันยัยนารถก็พูดเกินไป แม่ก็แค่ทำตามเหมาะควร โถ นาน ๆ ทีพี่คินจะลงทุนยกหูโทร.มาบอกแม่ว่าจะกลับมาทานข้าวที่บ้าน ยิ่งไปกว่านั้น พี่คินบอกว่าจะพาแขกคนสำคัญมาด้วยเชียวนะ??”
“แขกคนสำคัญ???”
ทุกคนหยุดโขลก สับ เด็ด ฯลฯ เพื่อฟังข่าวสำคัญกันเงียบกริบ!! ปานตะวันก็รอฟัง
“อะ..อะไร?! เป็นอะไรกันไปหมด??แกด้วย!! นังใบตอง!! เป็นอะไร้!!!”
ใบตองสะดุ้ง ได้สติ “โธ่!! คุณผู้หญิงคะ..ตกใจสิคะ..ตกใจหมดเลย”
“ตกใจเรื่องอะไรของแกถึงได้ตาถลนขนาดนั้น?”
“ก็เรื่อง “แขกคนสำคัญ” ของคุณคินน่ะสิคะ”
“ทำไม? ทำไมต้องตกใจ?”
“ก็..ก็..แขกที่ว่าน่ะ..ผู้หญิง หรือ ผู้ชายคะ?”
สาวิตรีอึ้ง ทุกคนเซ็งแซ่วิจารณ์ ปานตะวันอึ้งไป “เออ..จริงสิ..แม่ก็ลืมถาม”
“ป้าดโธ่!! เรื่องสำคัญอย่างนี้..พลาดได้ยังง้ายยย”
“นังใบตอง!!!”
“แฮ่..กราบประทานโทษเจ้าค่ะ”
“แต่ก็จริงของใบตองนะคะคุณแม่ เรื่องสำคัญแบบนี้ คุณแม่น่าจะถามพี่คินก่อน”
“หวายยย..จริงด้วย”
“ถ้าเป็นแขกผู้ชายก็แล้วไป แต่ถ้าเป็นแขกผู้หญิงล่ะคะ..พี่ตะวันจะว่าไง”
ปานตะวันอึ้ง ยืนพิงผนังห้องจ๋อย ๆ ..นาคินทร์จะอะไรกับฉันอีก???
ริมน้ำหลังบ้านไกรตระกูล ปานตะวันเดินเซ็ง ๆ เศร้า ๆ อยู่ริมน้ำ
นึกถึงตอนที่นาคินทร์กดตนเองลงกับเตียง
“ต้องการอะไรอีก คุณต้องการอะไรจากฉันอีก”
“เยอะ ผมต้องการอีกเยอะ”
“ตอนนี้รู้ไว้อย่างเดียวว่าอย่าคิดจะเล่นชู้กับนายอัคหรือผู้ชายหน้าไหนทั้งนั้น!!”
ปานตะวันโกรธจะตบ นาคินทร์รับไว้ “นอกซะจากผมจะเรียกใช้บริการ”
ปานตะวันเบือนหน้าอับอาย สะอื้น “ฉันอยากรู้เหลือเกินคุณนาคินทร์ว่าชาตินี้หรือชาติไหน ฉันเคยไปทำอะไรให้คุณเจ็บแค้นนักหนา ช่วยบอกฉันซะที...ช่วยบอกฉันที”
ที่ชั้นผู้บริหารบริษัท KTK เอกสารรูปสินค้า ฯลฯ ถูกปริ้นท์ออกมาจากเครื่องปริ้นท์เสร็จเรียบร้อย แต่ปาริฉัตรยังยืนเหม่อลอยไม่รู้สึกตัว
สักพักมอลลี่เดินถือแฟ้มมาเห็นเข้าก็ชะงัก รีบกวักมือเรียกลูกกอล์ฟให้เข้ามาแจม มอลลี่ไม่ออกเสียง กวักมือเหยงๆ “ไอ้กอล์ฟ!! มานี่!! ไอ้ลูกกอล์ฟ!! มาเร้ว!!!”
ลูกกอล์ฟถลาเข้ามา “ว่าไงเจ๊?? มีอะไรน่าสนใจ”
“มว๊ากกกกก!!” มอลลี่บุ้ยปากไปทางปาริฉัตรที่ยังยืนเหม่อ
“เหม่อ..เบลอ..ล่องลอย ไร้จุดหมายเยี่ยงนี้ มีกลิ่น”
มอลลี่พูดใส่หน้าลูกกอล์ฟ “มันใช่..ใช่ม้าาาา??”
ลูกกอล์ฟกลิ่นเหม็นมาก อุดจมูก “ใช่!! มันใช่!! กลิ่นมัน..อื้อหือ.. กินอะไรมาอ่ะเจ๊?? ไปแปรงฟัน”
“ไอ้บ้า!!! เรื่องนังเลขาฯฉัตรสำคัญกว่า ไป๊!!”! มอลลี่กระชากลูกกอล์ฟเข้าไปใกล้ก่อนจะทำนวยนาดเข้าไปป่วนปาริฉัตร มอลลี่โบกไม้ โบกมือ “ฮาโหล้ล้ล้!!”
ลูกกอล์ฟสะดุ้ง “มีอะไร??”
“มีอะไร?? มีอะไรวะไอ้ลูกกอล์ฟฟฟ”
“อ๋อออ..ก็..มีเหม่อ” สองคนหัวเราะกันก๊าก
“ไปเหม่อบนหัวพี่เหรอคะ??” ปาริฉัตรสวนกลับอย่างไม่เกรงใจ
สองคนเบรกเอี๊ยดดดด!!! “โห..น้องฉัตร..เล่นของสูงเลยเหรอคะ? คิดจะเล่นท่านประธานไม่พอ ยังจะมาเล่นหัวพี่อีกเหรอคะ?”
“แล้วพี่ล่ะคะ..คิดยังไง? ถึงได้ดึงเอาของสูงอย่างท่านประธานลงมาเทียบกับหัวของพี่ ๆ”
อ่านละคร เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 11 วันที่ 28 พ.ค. 57
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น บทประพันธ์โดย Shaynaละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น กำกับการแสดงโดย กฤษฎา เตชะนิโลบล
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น ผลิตโดย บริษัท โพลีพลัส เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ จำกัด
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น โดยผู้จัด อรพรรณ (พานทอง)วัชรพล
ละครเรื่อง เสน่หา สัญญาแค้น ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัส เวลา 20.15 ทางไทยทีวีช่อง 3
ละครเรื่อง เสน่หา สัญญาแค้น...เริ่มออกอากาศตอนแรก 21 พ.ค.57ต่อจากละครเรื่อง อย่าลืมฉัน
ที่มา ไทยรัฐ