อ่านละคร เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 8/4 วันที่ 25 พ.ค. 57
นัครินทร์ตาวาว ตื่นเต้น ค่อย ๆ ก้าวเข้ามาหาปานตะวัน ทันใดนั้นปานตะวันหันหน้ากลับมาป๊ะเข้าก็ตกใจร้องวี๊ดลั่นพร้อมตวัดไข่เจียวในกะทะกระเด็นไปโปะหน้านัครินทร์เข้าเต็ม ๆ ไข่เจียวค่อย ๆ ไหลตกลงเหลือแต่หน้า นัครินทร์ ปานตะวันตกใจมากมุมหนึ่งบ้านไกรตระกูล นัครินทร์ในมือถือผ้าห่อน้ำแข็งประคบหน้า อีกมือนึงก็ลากนาคินทร์มาคุย หน้านัครินทร์เป็นปื้นแดง ๆ โดนไข่เจียวร้อน “นี่มันอะไรกันฮะพี่คิน พี่คินทำอย่างนี้ไม่ถูกนะฮะ”
“ก็การที่พี่คินรับพยาบาลหน้าตาดีหุ่นเซียะขนาดนี้มาไว้ในบ้านโดยไม่บอกผมซักคำ มันไม่ถูกต้อง!!!”
นาคินทร์อึ้ง ไม่พอใจ
“เมื่อก่อนเห็นรับแต่พยาบาลแก่ ๆ เหี่ยว ๆ นี่ถ้ารู้ว่าเดี๋ยวนี้มีพยาบาลสวยเซียะอย่างนี้ ผมจะกลับมากินข้าวบ้านทุกวันเลย”
“นายนัค!! ในโลกนี้ถ้าแกอยากจะยุ่งกับผู้หญิงคนไหนฉันไม่สน แต่คนเดียวที่ฉันห้ามแกยุ่งเด็ดขาดก็คือ..ผู้หญิงคนนี้”
“เฮ่ย!! ทำไมล่ะฮะ ทำไมผมจะยุ่งไม่ได้ เฮ๊ย!! หรือว่า..อย่าบอกนะว่าพี่คิน”
“ถ้าแกไม่ทำตามคำสั่งฉัน..ฉันเอาจริง!!” นาคินทร์เดินไป
นัครินทร์มองตาม “อะไรว้า....โห..เสียดายฉิบเป๋ง!!!” นัครินทร์แสบร้อนหน้า ประคบน้ำแข็งต่อไป
ที่เคาน์เตอร์บาร์ นาคินทร์นั่งหน้ามึนอยู่
นึกถึงคำพูดของนัครินทร์ “นี่ถ้ารู้ว่าเดี๋ยวนี้มีพยาบาลสวยเซียะอย่างนี้ ผมจะกลับมากินข้าวบ้านทุกวันเลย”
นึกถึงตอนที่อัครินทร์กอดปลอบใจปานตะวันในรถ แสงไฟสูงรถนาคินทร์เปิดใส่ สองคนสะดุ้งเฮือก นาคินทร์ลงมายืนจ้อง สองคนเรียก “พี่คิน/คุณนาคินทร์”
ยิ่งนึกยิ่งเคือง นาคินทร์ลุกออกไปจากเคาน์เตอร์บาร์
ที่ห้องนอนนารถนรินทร์ ปานตะวันห่มผ้าให้นารถนรินทร์ นารถนรินทร์ขำกิ๊ก “สมน้ำหน้าพี่นัค พี่ตะวันนี่แม่นมาก ๆ เลยนะคะ โปะไข่เจียวได้เต็มหน้าพี่นัคเป๊ะ ๆ เลย”
ปานตะวันกลุ้มใจ “โธ่! น้องนารถ..ป่านนี้คุณนัคจะหายโกรธพี่รึยังก็ไม่รู้”
“คนสวยๆ อย่างพี่ตะวัน พี่นัคไม่มีทางโกรธหรอกค่ะ”
“ไม่ใช่เรื่องเล่นๆ เลยนะคะ ไข่เจียวก็ร้อนมากด้วย”
นารถนรินทร์ยิ่งขำก๊าก “นั่นแหละค่ะ..สะใจนารถสุด ๆ”
ปานตะวันส่ายหน้า “นอนเถอะค่ะ พรุ่งนี้จะตื่นมาใส่บาตรแต่เช้าไม่ใช่เหรอคะ?”
“ค่ะ ๆๆ..เร่งจัง..ก็คนมันขำ”
“นอนนะคะ”
“กู๊ดไนท์ค่ะ”
ปานตะวันยิ้มให้ ปิดไฟ เดินออกจากห้อง
หน้าห้องนอนนารถนรินทร์ ปานตะวันปิดประตูห้องหันหน้ากลับมาป๊ะกับนาคินทร์เข้าเต็ม ๆ “คุณนาคินทร์”
นาคินทร์ไม่พูดพล่ามทำเพลง กระชากปานตะวันมาเข้าห้องนอนปานตะวันแล้วปิดประตู!!
ในห้องนอนปานตะวัน ปานตะวันพยายามดิ้น นาคินทร์ล็อคประตู “ปล่อยนะ!! บอกให้ปล่อย”
นาคินทร์ล็อคประตูเสร็จหันมารวบตัวปานตะวันไว้แน่น ปานตะวันดิ้น ๆ จนทั้งคู่ล้มโครมลงบนเตียงนอนนาคินทร์จ้องหน้า “เสน่ห์แรงนักเหรอ”
“คุณ..คุณเมานะคะ คุณนาคินทร์”
“นายอัคคนเดียวยังไม่พอ คิดจะหว่านเสน่ห์ใส่นายนัคอีกคน”
“ฉัน..ฉันไม่ได้ทำอะไรนะคะ ฉันไม่เคยคิด”
“คิดสิ..คิดแน่ ๆ..คนอย่างเธอมันต้องคิดแน่ ๆ”
“ไม่จริงนะคะ..ไม่จริง”
“จริง!! เธอมันผู้หญิงใจร้าย”
“คุณพูดอะไร..ฉันไปใจร้ายอะไร กับใคร ตอนไหน”
นาคินทร์จ้องหน้าปานตะวันแบบ..เนียนมากนะ?? “เคยรู้บ้างมั้ย..ว่าความเจ็บปวดมันเป็นยังไง?”
ปานตะวันกลัว “คุณนาคินทร์”
“ไม่เคยรู้ ก็รู้ จะได้รู้ซะที” นาคินทร์จะซุกไซ้ปานตะวัน
ปานตะวันกลัวมาก “อย่าค่ะ..คุณนาคินทร์..อย่า!!”
ทันใดนั้นเสียงอินเตอร์คอมฯดังขึ้น “พี่ตะวันคะ..พี่ตะวัน”
“คุณนารถ!”
นาคินทร์ชะงัก ปานตะวันได้โอกาสผลักนาคินทร์อย่างแรงแล้ววิ่งไปเปิดประตูออกจากห้องไป นาคินทร์จำใจต้องยอมก่อน
ปานตะวันวิ่งออกมาตัวซีดตัวสั่น หยุดยืนอยู่หน้าห้องนารถนรินทร์ สงบสติอารมณ์ก่อนจะเปิดประตูเข้าห้องไปหาที่เตียง “คะ..น้องนารถ? เป็นอะไรรึเปล่าคะ?”
นารถนรินทร์อมยิ้ม “ทำไมต้องหน้าซีดขนาดนั้นด้วยคะ”
ปานตะวันเผลอเอามือแตะหน้า สีหน้าพิรุธ
“ขอโทษนะคะที่ทำให้พี่ตะวันตกใจ”
“มะ..ไม่ใช่หรอกค่ะ..ว่าแต่น้องนารถมีอะไรคะ”
นารถนรินทร์อมยิ้ม ตาวิบวับ “มีสิคะ..นารถมีอะไรจะอวดพี่ตะวัน” นารถนรินทร์ค่อย ๆ ดึงผ้าห่มออกแล้วค่อย ๆ ยกขาท่า SLR (Straight leg Raise) โชว์ปานตะวันช้า ๆ ทีละข้างด้วยตัวเองโดยไม่ต้องให้ปานตะวันช่วย ปานตะวันอึ้ง ทึ่ง ดีใจมาก นารถนรินทร์ทำได้ 4 ครั้ง ข้างละ 2 ครั้งก็ชักจะไม่ไหว
ปานตะวันดีใจ “พอแล้วค่ะพอแล้ว น้องนารถเก่งค่ะ..เก่งมาก”
นารถนรินทร์โผกอดปานตะวันแน่น นารถนรินทร์ผละออก “พี่ตะวันต้องสัญญานะคะ ว่าจะเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับสุดยอด อย่าบอกใครแม้แต่คนเดียว นารถจะลุกขึ้นเดินให้ทุกคนดูในวันแต่งงาน ทุกคนจะต้องเซอร์ไพรส์สุดๆ โดยเฉพาะพี่วิทย์ของนารถ”
นารถนรินทร์ดวงตาวิบวับ หันไปมองรูปคู่ที่หัวเตียง
ปานตะวันยิ้มชื่นใจไปกับความหวังของนารถนรินทร์
“สัญญานะคะ”
“ค่ะ..พี่สัญญา”
“ขอบคุณนะคะพี่ตะวัน อ้อ!แล้วพี่ตะวันก็ต้องสัญญากับนารถด้วยนะว่าจะอยู่กับนารถไม่ทิ้งนารถไปไหน”ปานตะวันอึ้ง “นะคะ”
ปานตะวันไม่ตอบ ได้แต่ฝืนยิ้มให้นารถนรินทร์
หน้าบ้านไกรตระกูล สาวิตรีเตรียมอาหารใส่บาตรอยู่กับทวยเทพและใบตอง ปานตะวันเข็นรถให้นารถนรินทร์เข้ามา
สาวิตรีกวักมือเรียก “นารถ!!ตะวัน!!มาเร็วลูกจ๋า..วันนี้เมนูเด็ดฝีมือแม่ล้วน ๆ เลย... เอ๊ะ..มายังไง? ปาท่องโก๋นี่มายังไง”
ใบตองสารภาพ “แฮ่.. ของใบตองเองเจ้าค่ะ”
“มาแนวไหนของแกห๊า..นังตอง? ปาท่องโก๋?
“เก๊าะ..แหม..หมู่นี้เห็นใคร ๆ เค้าก็“ ใบตองทำมือคู่กันเอานิ้วชี้ 2 ข้างมาประกบ ๆ ชน ๆ กัน “ใบตองก็อยากมีคู่กะเค้ามั่งอ่ะค่ะ”
“เว่อร์ร์ร์ร์ที่สุดอ่ะนังตอง ชาตินี้แกไม่ต้องมีคู่กะใครเค้าหรอกอยู่อบขนม ทำกับข้าว ดูละครแล้วก็นวดให้ฉันอย่างนี้แหละดีแล้ว”
“โห..คุณผู้หญิงขา..ใจคอ”
นารถนรินทร์ขำ “นี่..ว่าแต่ที่บอกเห็นใคร ๆ เค้า กันน่ะ หมายถึงใครเหรอใบตอง??” นารถนรินทร์ทำนิ้วชนกันเลียนแบบใบตอง นารถนรินทร์แอบเหล่ปานตะวัน
ใบตองดวงตาวิบวับ “ก็แหม..ก็..เก๊าะ..วุ๊ย!! มันแน่นอก”
ใบตองชะงักเห็นนาคินทร์เดินตรงมาก็ยิ้ม มองปานตะวันมีเลศนัย “โน่นค่ะ..คุณนาคินทร์มาแล้ว”
ทุกคนหันไปมอง ปานตะวันสะดุ้งเฮือก เบือนหน้าหนีไปอีกทาง
“ไง!! ตาคิน มาใส่บาตรด้วยกันสิ”
สาวิตรีมองใบตอง คิกคัก “จริง ๆ ด้วย พี่คินไม่ได้ใส่บาตรกับแม่นานแล้วนะลูก ตื่นปุ๊บก็ไปทำงานปั๊บ แหม..วันนี้ได้ใส่บาตรร่วมกัน แม่ดีใจที่สุด”
สาวิตรีมองปานตะวัน นาคินทร์มองปานตะวัน ยิ้มน้อยๆ “ผมก็ดีใจมากครับ”
ปานตะวันอึดอัด “เอ่อ..ตะวันขอตัวดีกว่านะคะ”
นาคินทร์มอง
“อ้าว!! ทำไมล่ะจ๊ะหนูตะวัน ไม่สบายรึเปล่า?”
“นั่นสิคะ..ดูหน้าซีด ๆ นะคะ”
“เปล่าค่ะ ตะวันไม่ได้เป็นอะไรค่ะ”
“พระมาแล้วแม่” พระเดินมา “นิมนต์ครับหลวงพ่อ”
ทุกคนหยุดสนทนา ตั้งหน้าตั้งตาใส่บาตร นาคินทร์และปานตะวันหยิบของชิ้นเดียวกันบ้างอะไรบ้าง กองเชียร์แอบอมยิ้ม ใบตองตั้งอกตั้งใจยกปาท่องโก๋ขึ้นอธิษฐาน
“ปิติ อิ่มบุญจริง ๆ นะจ๊ะพ่อ วันหลังเราออกมาใส่บาตรด้วยกันอย่างนี้อีกนะจ๊ะ จะได้เกิดมาเป็นเนื้อคู่กันทุกชาติ”
ทวยเทพแกล้งทำหน้าแหย ๆ “เหรอ? ทุกชาติเลยเหรอ”
“แหม..พ่ออ่ะ!! ต้องทุกชาติสิ”
ทุกคนขำ ๆ ยกเว้นปานตะวัน นาคินทร์พูดกับปานตะวัน “วันหลังเราใส่บาตรร่วมกันอย่างนี้อีกนะครับ”
ปานตะวันอึ้ง ทุกคนมองอมยิ้ม ใบตองสังเกตเห็นอีก “อุ่ย..คุณตะวันหน้าซีดใหญ่เลยค่ะ”
นาคินทร์เอามือแตะหน้าผากเลย “ไม่สบายรึเปล่าครับ”
ปานตะวันรีบเบี่ยงออก “เปล่าค่ะ”
“แม่ว่าพี่คินพาไปหาหมอซะหน่อยดีมั้ย”
“ตะวันไม่ได้เป็นอะไรจริง ๆ ค่ะ”
นาคินทร์แอบกัด “เมื่อคืนนอนน้อยรึเปล่าครับ”
ปานตะวันสะดุ้ง เบือนหน้าไม่ตอบ
“นั่นสิ..มัวแต่ดูแลยัยนารถ พักผ่อนไม่พอละมั้ง”
“จริงด้วย แม่ว่าหนูตะวันดูเหนื่อย ๆ นะจ๊ะ ตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ก็ไม่เคยหยุดพักเลย ถ้าจะให้ดี พี่คินน่าจะพาหนูตะวันไปเที่ยวพักผ่อนซะบ้างนะจ๊ะ”
“ไม่เป็นไรค่ะ ตะวันไม่เหนื่อยเลยค่ะ”
“แต่นารถเห็นด้วยกับคุณพ่อคุณแม่นะคะ พี่ตะวันดูแลนารถซะจนไม่ได้พักผ่อน นี่ถ้านารถพาพี่ตะวันไปเที่ยวเองได้นารถก็จะพาไปแล้ว งั้นคงต้องขอให้พี่คินช่วยพาพี่ตะวันไปเที่ยวแทนได้มั้ยคะ ถือว่าเป็นการไถ่โทษที่นารถเป็นต้นเหตุให้พี่ตะวันเหนื่อยนะคะ”
ปานตะวันอึดอัดมาก “น้องนารถคะ..คือพี่”
ทุกคนพร้อมกันยกเว้นนาคินทร์ “นะคะ / นะลูก”
ปานตะวันอึ้ง นาคินทร์ยิ้มกริ่ม ปานตะวันเครียด
บนถนน ในรถนาคินทร์ รถติด นาคินทร์มองปานตะวันที่นั่งหน้ามุ่ย อึดอัด “นี่ถ้าไม่ใช่ผม แต่เป็นนายอัคหรือนายนัค คุณจะทำหน้าตาอย่างนี้มั้ย”
ปานตะวันมอง กวนซะหน่อย “ทำยังไงคะ”
“ก็ทำหน้าตาเบื่อโลกอย่างที่คุณทำอยู่น่ะสิ อ่ะ! ดูซะ” นาคินทร์ผลักกระจกส่องหน้าให้ดู ปานตะวันมองหน้าตัวเองในกระจก
“จริงด้วยค่ะ..ก็โลกมันน่าเบื่อ”
นาคินทร์มองปานตะวัน นางร้ายไม่ใช่เล่นแฮะ?! ก่อนจะพยักหน้าหงึก ๆ “จริง..น่าเบื่อมากแต่โลกของคุณ..ถึงจะน่าเบื่อยังไง ก็คงจะไม่น่าเบื่อเท่ากับโลกของผม”
อ่านละคร เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 8/4 วันที่ 25 พ.ค. 57
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น บทประพันธ์โดย Shaynaละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น กำกับการแสดงโดย กฤษฎา เตชะนิโลบล
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น ผลิตโดย บริษัท โพลีพลัส เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ จำกัด
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น โดยผู้จัด อรพรรณ (พานทอง)วัชรพล
ละครเรื่อง เสน่หา สัญญาแค้น ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัส เวลา 20.15 ทางไทยทีวีช่อง 3
ละครเรื่อง เสน่หา สัญญาแค้น...เริ่มออกอากาศตอนแรก 21 พ.ค.57ต่อจากละครเรื่อง อย่าลืมฉัน
ที่มา ไทยรัฐ