อ่านละคร เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 10 วันที่ 27 พ.ค. 57
ปานตะวันหันขวับมองหน้า น้ำตารื้น “ฉันไม่น่า..ไม่น่าคิดผิด”นาคินทร์นั่งเฉย ไม่ว่าอะไร
ปานตะวันบอกกับคนขับ “ช่วยจอดรถด้วยค่ะ..ฉันจะลง”
คนขับรถเหลือบมองนาคินทร์ทางกระจกมองหลัง
“จอดค่ะ..จอดเดี๋ยวนี้”
ปานตะวันหันมองขวับ คนขับมองงงๆ
“ผมสั่งให้จอด!!”
ปานตะวันมองนาคินทร์แบบจะมาไม้ไหน?? คนขับจอดรถข้างทาง
นาคินทร์พูดโดยไม่มองหน้าปานตะวัน “ลงไป”
ปานตะวันมองหน้านาคินทร์ นาคินทร์หันมอง พูดเสียงเย็น “อยากลงไม่ใช่เหรอ? อยากลงก็ลงไปสิ”
ปานตะวันอึ้ง นาคินทร์จ้องตอบ ปานตะวันมองหน้านาคินทร์แบบฮึด--สู้ตาย!! แล้วตัดสินใจเปิดประตูลงจากรถ ยืนจ้องหน้านาคินทร์ที่จ้องมองหน้าปานตะวันจนประตูปิดลงเช่นกัน
นาคินทร์สั่งคนขับ “ไปได้”
คนขับหน้าหวั่น ๆ “แต่..คุณครับ”
นาคินทร์เสียงเข้ม “ผมบอกว่า..ไปได้!!!”
คนขับจำใจออกรถ ทิ้งปานตะวันที่ยืนมองรถแล่นออกไปอยู่ตรงนั้น นาคินทร์นั่งหน้านิ่ง ทิ้งปานตะวันไว้เบื้องหลัง ปานตะวันสะอื้นโฮ ๆ ทั้งเสียใจ น้อยใจ มึนงง สับสนกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับตัวเอง
หน้าห้องทำงานนัครินทร์ KTK ประกายเดือนนั่งทำงานอยู่
ปาริฉัตรเข้ามา “รู้เรื่องท่านประธานมั่งรึเปล่า?”
“เรื่องอะไร?”
“ท่านประธานหายไปไหน?”
“สับสนรึเปล่า? ฉันเป็นเลขาฯท่านรองฯ ส่วนเธอเป็นเลขาฯ ท่านประธานนะยะ..ท่านประธานของเธอหายไปไหน เธอยังไม่รู้ แล้วฉันจะรู้มั้ย?”
“อย่ามาทำปากดี!! เธอมันเป็นอีหนูของท่านประธาน เธอก็อาจจะรู้จักอีหนูคนอื่น ๆ อีก ท่านประธานหายไปไหน? กับใครบอกมา”
ประกายเดือนทำตาโต กวน “ไม่เก่งจริงนี่นา..ถ้าเก่งจริง ก็ต้องรู้ทุกเรื่องทุกซอก ทุกมุมของเจ้านายสิคะคุณเลขาฯ”
“แก!!”
ประกายเดือนลุกพรวด กำที่เสียบกระดาษไว้ “เอาสิ!! ฉันจิ้มพุงแกทะลุแน่”
ปาริฉัตรเห็นประกายเดือนเอาจริง “หึ้ย!!!”
ปาริฉัตรเดินกลับไป ประกายเดือนส่ายหน้า นั่งลง แล้วนึกเอะใจถึงปานตะวัน รีบคว้าโทรศัพท์มาโทร.หา แต่ไม่มีสัญญาณตอบรับ โทรใหม่ ไม่ติดอีก ชักกังวล
“ทำไมอ่ะตะวัน?! ปิดมือถือหรือแบตหมด?? อยู่ไหนเนี่ยตะวัน? เป็นอะไรรึเปล่า?”
ประกายเดือนจะโทรอีก ชะงัก นึกได้ ยิ้ม “หรือว่ากำลังจู๋จี๋อยู่กับท่านประธาน”
ประกายเดือนยิ้มแฉ่ง สบายใจเชิ้บ ๆ
ริมถนนเขาใหญ่ ปานตะวันเดินมาตามไหล่ทางท่ามกลางแดดร้อนดูน่าสงสาร ปานตะวันสะดุ้งหลบๆ รถที่แล่นมาตามทาง ซึ่งบีบแตรใส่ดังลั่น สักพักนึกได้หยิบมือถือจากกระเป๋าสะพาย แต่แบตหมด ปานตะวันน้ำตาหยด ยืนหมดแรงอยู่ตรงนั้น
ในวัด นาคินทร์วางดอกกุหลาบตรงหน้าที่เก็บอัฐิของกนกวลี
“วันนี้วันเกิดกนก นอกจากดอกไม้แล้ว พี่ตั้งใจเอาของขวัญวันเกิดมาให้กนกเป็นพิเศษด้วยนะครับ ผู้หญิงคนนั้น..คนที่ทำให้เราสองคนต้องพรากจากกัน พี่ทำร้ายเค้าแล้ว แล้วพี่ก็จะทำลายเค้าต่อไปอีกเรื่อยๆ ให้เค้าเจ็บปวดยิ่งกว่าที่เคยทำไว้กับเรา พี่คินรักกนกนะครับ..รักตลอดมา..และจะรักตลอดไป”
นาคินทร์เอามือแตะรูป น้ำตารื้นอยู่ตรงนั้น
ริมถนนเขาใหญ่ ปานตะวันเดินตากแดด เริ่มอ่อนล้า คอแห้งผาก สักพักตัดสินใจโบกรถที่ผ่านไปมา แต่ไม่มีใครจอดรับ ปานตะวันถึงกับสะอื้นน่าสงสาร ปานตะวันฝืนเดินต่อไปเรื่อย ๆ จนเริ่มมึน ๆ
ปานตะวันเห็นรถบรรทุกคันนึงแล่นมาตัดสินใจโบก รถบรรทุกคันนั้นเลยไป ปานตะวันท้อแท้แทบหมดแรง ก่อนที่รถบรรทุกจะเบรคแล้วถอยกลับมา ปานตะวันดีใจ แต่แล้วก็แทบหมดแรงอีก เมื่อเห็นหน้าคนขับรถบรรทุกที่หน้ายังกับโจร ดูหื่น กักขละ ไม่น่าไว้วางใจสุด ๆ คนขับรถเสียงแข็ง “น้อง!! จะไปไหน”
ปานตะวันหวั่นใจมาก กลัว “เอ่อ..”
ห้องครัวบ้านไกรตระกูล อัครินทร์แปลกใจ “อะไรนะครับ?! ป่านนี้พี่คินกับคุณตะวันยังไม่กลับมา”
สาวิตรีกับใบตองกำลังยกขนมที่เพิ่งอบออกจากเตามาวาง “ก็ยังน่ะสิจ๊ะ?! แหม..ทำไมลูกหมอต้องทำเป็นตกใจขนาดนั้นด้วย”
นารถนรินทร์เหล่ “อย่าบอกนะว่าาา...”
อัครินทร์เอาขนมยัดใส่ปากน้องเลย “หยุดเลย”
นารถนรินทร์ร้องจ๊าก ขนมยังร้อน ๆ “พี่อัค!! ไอ้พี่บ้า ซาดิสต์”
“ตายแล้ว..ลูกหมอ ขนมเพิ่งออกจากเตาร้อน ๆ ทำไมรีบป้อนน้องอย่างนั้นล่ะจ๊ะ
“ป้อนที่ไหนล่ะคะคุณแม่..โห!!! ทำไม?? น้องพูดแทงใจดำใช่ม้าาา???”
นารถนรินทร์ค้อนพี่ชาย สาวิตรี กับใบตองเหล่ ๆ มอง อัครินทร์คว้าขนมอีก “ยังไม่หยุด”
“เดี๋ยว ๆๆ..หยุดทั้งคู่.. คุยอะไรกัน? มีเรื่องอะไรที่แม่ไม่รู้มั้ย?”
นารถนรินทร์อมยิ้ม อัครินทร์เหล่นารถนรินทร์ส่ายหน้า “ผมขอตัวไปอาบน้ำก่อนดีกว่า”
อัครินทร์หยิบกระเป๋าออกไป สาวิตรีมองนารถนรินทร์ “อะไร”
นารถนรินทร์ทำไม่รู้ไม่ชี้ สาวิตรีมองใบตอง “ยังไง?”
ใบตองสะดุ้ง มีพิรุธ สาวิตรีเหล่ใบตอง “มีข่าวอะไรที่ฉันพลาดไปรึเปล่า..นังใบตอง?!!”
ใบตองหน้าแหย..แฮ่ ๆ
อีกมุมบ้านไกรตระกูล สาวิตรีตาโต “จริงเหรอนังตอง?? นี่แกใส่ไข่รึเปล่ายะ?!!”
“ก็นิดนึง..เอ๊ย! เปล่าค่ะ..ใบตองเปล่าใส่ไข่เลยแม้แต่ฟองเดียว ตอนคุณตะวันมาอยู่ใหม่ ๆ ใบตองเคยเห็นคุณอัค..เอ่อ..เอ่อ”
ใบตองเล่าให้สาวิตรีฟังว่า ตอนนั้นปานตะวันในชุดนอนปราดเข้าไปดูอัครินทร์ที่กุมหัวป้อย ๆ โดนประตู
อัครินทร์บอกปานตะวันว่า “ไม่ได้หรอกครับ ผมให้คุณออกไปไม่ได้”
สาวิตรีฟังแล้วก็อึ้ง “จริงเหรอ?”
“จริงแท้แน่นอนเจ้าค่ะคุณผู้หญิง ใบตองว่าคุณอัคต้องแอบปิ๊งคุณตะวัน และงานนี้มันก็จะต้องกลายเป็นศึกสายเลือด!! พี่น้องต้องมาแย่งชิงผู้หญิงคนเดียวกัน!!”
สาวิตรีหยิบอะไรโป๊กหัวใบตอง “นี่แน่ะ!!”
ใบตองกุมหัวป้อย “อูยยย!!”
“แกนี่มันชักจะเว่อร์ใหญ่ สงสัยฉันต้องไม่ให้แกดูละครกับฉันซะแล้วมั้งเนี่ย?? ไม่มีทาง!! ไม่มีใครจะมารู้จักลูกชายของฉันดีเท่ากับตัวฉัน!! พี่คินปิ๊งหนูตะวันแน่ ๆ และลูกหมอก็ไม่มีทางจะแย่งผู้หญิงของพี่ชาย--คุณแม่มั่นใจ!!!” สาวิตรีทำหน้ามั่นใจ ใบตองทำหน้าแหย ๆ..แอบไม่เห็นด้วยกับสาวิตรี สาวิตรียังมั่นใจอยู่
อีกมุมหนึ่งบ้านไกรตระกูล นาคินทร์กลับมาจากเขาใหญ่
อัครินทร์ เดินลงมาเจอพอดี “อ้าว! พี่คิน”
“ไง..นายอัค”
อัครินทร์ไม่ตอบแต่ถามเลย “เพิ่งกลับเหรอครับ?”
“อือ..”
“คุณตะวันล่ะครับ??”
นาคินทร์ชะงัก ไม่หันมาแล้วเดินออกไป ไม่ตอบ
อัครินทร์เรียกตามหลัง “พี่คิน..พี่คินครับ” อัครินทร์มองตามงง ๆ
รถบรรทุกวิ่งมาตามถนน คนขับรถหันมามองปานตะวัน สายตาไม่น่าไว้วางใจ ปานตะวันนั่งตัวลีบ ระแวงสุดฤทธิ์ สองคนมองกันไปมา
คนขับรถเสียงเข้ม “เป็นอะไร?”
ปานตะวันสะดุ้ง ฝืนยิ้มให้ “ปะ..ปะ..เปล่าจ๊ะ”
คนขับรถมองแล้วก็ขับต่อ ปานตะวันหน้าจ๋อย กลัวเหลือเกิน
คนขับรถเอามือนึงหยิบขวดน้ำมีน้ำเหลือครึ่งขวดยื่นให้ “กินมั้ย?”
ปานตะวันกลัวใส่ยา “ไม่!! ไม่กิน!!”
คนขับรถมอง??
ปานตะวันฝืนยิ้ม “คือ...ขอบใจจ๊ะ..ฉันไม่หิวจริง ๆ”
คนขับรถมองเคืองๆ ปานตะวันทำใจดีสู้เสือ คนขับรถขับไปเรื่อย ปานตะวันใจหายใจคว่ำ น้ำตาคลอ ไม่รู้จะเกิดอะไรขึ้นอีก
ที่เคาน์เตอร์บาร์บ้านไกรตระกูล นาคินทร์นั่งไม่สบายใจอยู่ แอบรู้สึกผิดในสิ่งที่ทำลงไป ก่อนจะฮึด
“ถูกแล้ว..พี่คินทำถูกต้องแล้วใช่มั้ยกนก?! คนผิดต้องรับผิด ต้องชดใช้ ถูกต้องแล้วใช่มั้ย กนก?!!”
นาคินทร์ถอนใจเฮือก มั่นใจว่าทำถูกแล้ว
ห้องทำงานนัครินทร์ ประกายเดือนวางแฟ้มเอกสารกองโตไว้ตรงหน้านัครินทร์ ๆ ตาโตโวยทันที
“นี่มันอะไรกันฮะ?? มันไม่ถูกต้องนะฮะ ผม รองประธาน KTK นะฮะ ไม่ใช่จับกัง”
“ก็แค่เซ็นชื่อเองค่ะ ท่านรองประธาน!!”
“แค่เซ็น?? แค่เซ็นก็ไม่ไหวแล้วฮะ วันนี้ก็ต้องเข้าประชุมแทนพี่คินทั้งวันเหนื่อยมากกกกก”
“ยังไงก็ต้องเซ็นค่ะ..คุณจามจุรีรอสรุปส่งลูกค้าอยู่”
นัครินทร์เหล่ เคือง บ่นอุบ “อะไรวะ...พี่คินนะพี่คิน ทำงี้ได้ไง หนีเที่ยว ทิ้งให้น้องนุ่งเหน็ดเหนื่อย”
นัครินทร์จะเปิดแฟ้ม นึกได้ เจ้าเล่ห์ “หมดแรงอ่ะ..ช่วยหน่อยสิ”
“ช่วย?? ช่วยอะไรคะ??”
“เปิดแฟ้มให้หน่อย”
ประกายเดือน..โห!!..กลอกตาเซ็ง
“เร็วซี่..คุณจามจุรีรออยู่!!!”
ประกายเดือนหงุดหงิด มาเปิดแฟ้มให้อย่างเสียไม่ได้ นัครินทร์อมยิ้ม ประกายเดือนต้องก้ม ๆ มาเปิดแฟ้มให้ หน้านัครินทร์แทบจะชนซอกคอประกายเดือน นัครินทร์เซ็นไป ประกายเดือนเปิดแฟ้มไป
อ่านละคร เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 10 วันที่ 27 พ.ค. 57
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น บทประพันธ์โดย Shaynaละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น กำกับการแสดงโดย กฤษฎา เตชะนิโลบล
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น ผลิตโดย บริษัท โพลีพลัส เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ จำกัด
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น โดยผู้จัด อรพรรณ (พานทอง)วัชรพล
ละครเรื่อง เสน่หา สัญญาแค้น ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัส เวลา 20.15 ทางไทยทีวีช่อง 3
ละครเรื่อง เสน่หา สัญญาแค้น...เริ่มออกอากาศตอนแรก 21 พ.ค.57ต่อจากละครเรื่อง อย่าลืมฉัน
ที่มา ไทยรัฐ