อ่านละคร รักออกฤทธิ์ ตอนที่ 7 วันที่ 25 พ.ค. 57

อ่านละคร รักออกฤทธิ์ ตอนที่ 7 วันที่ 25 พ.ค. 57

“ชอบมั้ย เดี๋ยวฉันเป็นแม่สื่อให้” คุณยายวรางค์แกล้งแหย่
“เอ่อ โอกาสหน้าแล้วกันครับ”
“รีบๆนะคะ ช้าหมดอดได้ของดีนะคะจะบอกให้”

หนุงหนิงตะโกนออกมาจากด้านใน โจฝืนยิ้ม
“ดาว ฉันขอแรงหน่อยสิ มาช่วยฉันในสวนหน่อย”
คุณยายวรางค์หันมาบอกกับโจ

“ได้ครับ”
“วนิ มีปั้นขลิบปลาอยู่ในครัว ยายซื้อมาจากบางลำพู ไปกินสิ อร่อยนะ”
“ค่ะ”
คุณยายวรางค์พาโจเดินออกไป วนิษามองตามไป นึกเอะใจนิดหน่อย

คุณยายวรางค์เดินนำโจเข้ามาในสวน พลางนั่งลงที่โต๊ะสนาม
“นั่งก่อนสิ”
“ครับ”
“ฉันมีเรื่องอยากถามเธอหน่อย” คุณยายวรางค์หน้าตาจริงจัง
“ครับผม”
“เธอรู้เรื่องการตายของคุณกริชแค่ไหน”
โจชะงัก “หมายความว่ายังไงครับ”
“บ้านตรงข้ามบ้านฉันน่ะเป็นบ้านนายตำรวจ หน้าบ้านเขามีกล้องวงจรปิด ไม่กี่วันก่อนเขามาหาฉัน จากกล้องที่เร็คคอร์ดไว้ เห็นเธอแอบปีนเข้าออกบ้านฉันด้วย”
โจนั่งเงียบ พูดอะไรไม่ออก
“ถ้าฉันเห็นก่อนหน้านี้ ฉันคงบอกวนิให้จับตัวเธอส่งตำรวจแล้ว แต่นี่ฉันได้ดูหลังจากที่เธอเป็นคนขับรถให้วนิมาสักพัก แล้วเธอก็ช่วยวนิให้รอดพ้นจากอันตรายหลายครั้ง ฉันก็เลยคิดว่าเธอคงมีจุดประสงค์บางอย่างที่ปิดบังไว้ ฉันก็เลยยังไม่ได้บอกเขา จนกว่าจะได้คุยกับเธอก่อน”
โจเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนที่จะตัดสินใจพูด
“ครับ เป็นอย่างที่คุณยายพูดครับ”
“ตอนแรกฉันตั้งใจจะคุยกับเธอในคืนวันแต่งงานของวนิ แต่กลับมีเรื่องร้ายๆเกิดขึ้นซะก่อน”
“คุณยายเลยคิดว่าผมมีส่วนรู้เห็นในการตายของคุณกริช”
คุณยายวรางค์ส่ายหน้า
“ฉันไม่คิดว่าเธอจะเป็นฆาตกรหรอกนะ แต่มันน่ามีส่วนเกี่ยวข้องกันระหว่างเธอกับเรื่องที่เกิดขึ้น”
“ครับ จะบอกว่ามีส่วนเกี่ยวข้องก็ได้ ผมคิดว่าจะมีเรื่องแบบนั้นเกิดขึ้น ผมพยายามป้องกันแล้ว
แต่ในที่สุดคุณกริชก็ตายจนได้”
“เล่าให้ฉันฟังหน่อยอย่างละเอียด อย่าโกหก ฉันเป็นคนมองโลกในแง่ดี แต่ไม่ใช่คนโง่”
โจมองหน้าคุณยายวรางค์
“จนถึงวินาทีนี้ ผมเชื่อว่าคุณยายเป็นคนฉลาดและรอบคอบมากๆ ถ้าผมพยายามจะโกหกคุณยาย ผมก็คงเป็นโง่มากๆเหมือนกัน ผมชื่อโจครับ เป็นนักสืบ”
จากนั้นโจก็เริ่มต้นเล่าเรื่องให้คุณยายวรางค์ฟังอย่างละเอียด

วนิษาเดินตามออกมาส่งโจที่รถ
“ช่วงนี้นายพักผ่อนได้ตามสบาย ฉันอาจจะค้างคืนสักสองสามคืนก็ได้ แล้วจะโทร. ไปบอกอีกที”
“ครับผม”
วนิษายิ้มให้ พลางเดินกลับเข้าบ้าน โจเดินไปที่รถ อดไม่ได้ที่จะปรายตามามองคุณยายวรางค์
แล้วก็นึกถึงบทสนทนาที่คุยกันในสวน
“เอาล่ะ ถ้าอย่างนั้นฉันจะเก็บความลับของเธอไว้ จนกว่าเธอจะทำงานของเธอเสร็จ”
คุณยายวรางค์บอกกับโจ
“ขอบพระคุณมากครับ แต่ว่าคุณยายทำแบบนี้ ไม่กลัวคุณวนิษาต้องติดคุกเหรอครับ”

“ถ้าทำผิดก็ต้องติดคุก ฉันไม่กลัว แต่เรื่องของเรื่อง คือฉันเชื่อมั่นในตัววนิษา และอยากให้นักสืบอย่างเธอเป็นคนพิสูจน์ให้คุณหญิงจุ๋ม และคนอื่นๆรู้ว่าวนิษาเป็นผู้บริสุทธิ์ เธอจะเป็นคนที่ทำให้ข้อสงสัยและข่าวลือไร้สาระทั้งหลายเงียบหายไป ตั้งใจทำงานของเธอนะโจ”
คุณยายวรางค์ พาวนิษา และหนุงหนิง มาถวายสังฆทานด้วยกันที่วัด

“เวลาเครียดๆ มาทำบุญมันก็ช่วยให้จิตใจดีขึ้นนะ เพราะการเป็นผู้ให้น่ะมันทำให้เรารู้สึกดีกับตัวเอง จิตใจที่มันอึดอัดคับเครียดก็ผ่อนคลาย สบายใจขึ้น”
“ค่ะ วนิรู้สึกสบายใจขึ้นจริงๆ”
วนิษาที่ยืนห่างออกมายืนเหม่อดูพวกคนที่มาบวชชุดขาวห่มขาวกำลังปฏิบัติธรรมกันอยู่ มีแม่ชีเป็น พี่เลี้ยง
“คุณยายคะ แล้วถ้าบวชล่ะคะ มันจะช่วยจิตใจเราไหมคะ”
“บวชอะไร บวชชีพราหมณ์น่ะเหรอ”
“บวชชีค่ะ”
คุณยายวรางค์มองหน้าวนิษา
“บวชชีน่ะมากกว่าทำให้จิตใจสงบนะ หมายถึงตัดทางโลกเลยนะ”

“คุณยายคิดว่ายังไงคะ”
คุณยายวรางค์เงียบไปครู่หนึ่ง
“ยายว่าเธอถามตัวเองดีกว่า”
วนิษาหันไปมองพวกที่นุ่งขาวห่มขาว เห็นทุกคนดูสงบ อิ่มเอิบ อดไม่ได้ที่จะคิดถึงตอนที่ ม.ร.ว. จันทร์กระจ่าง ขอเธอแต่งงาน
วันนั้นคุณชายแจ้ ยื่นหีบเงินเล็กๆ ใบหนึ่ง ดูเป็นของเก่า ลวดลายละเอียดสวยงามมาให้
“เปิดดูสิครับ”
วนิษาเปิดออก เห็นแหวนทองคำฝั่งอัญมณี ลวดลายวิจิตรบรรจง
“สวยจัง”
“เป็นแหวนที่ท่านพ่อทำให้ท่านแม่ และท่านแม่ให้ผมเพื่อให้กับผู้หญิงที่คู่ควร วนิษา คุณคือผู้หญิงคนนั้น แต่งงานกับผมนะครับ”

จากนั้นก็หวนคิดถึงวันที่เธอนั่งรอเสี่ยสมชาย ที่ภัตตาคารจีน พลันก็มีเสียงเอะอะโครมครามจากชั้นล่าง
“ข้างล่างมีอะไรรึเปล่าคะ”
บ๋อยยังไม่ทันตอบ เสี่ยสมชายก็เดินขึ้นมา
“ไม่มีอะไร ตีกันนิดหน่อย ขอโทษนะครับหว่าหวา อั๊วมาสาย”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ว้าย เฮียโดนแทงนี่นา”
วนิษาตกใจ เมื่อเห็นเลือดไหลทะลักจากขาของสี่ยสมชาย
“เรื่องเล็ก อั๊วรู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าพวกมันจะมาดักอั๊วที่นี่ เลยพาคนมาเผื่อจัดการพวกมัน เดี๋ยวก็เงียบแล้วล่ะ”
“ถ้ารู้ก่อนแล้วทำไมเฮียยังจะมาอีกคะเนี่ย” วนิษาอดสงสัยไม่ได้
“เพราะอั๊วตั้งใจจะมาหาหว่าหวา อย่าว่าแต่ไอ้พวกหมาลอบกัดพวกนี้เลย ต่อให้มาเป็นกองทัพ อั๊วก็จะฝ่าขึ้นมา”
เสี่ยสมชายเผลอร้องด้วยความเจ็บปวด เมื่อล้วงกระเป๋าหยิบกล่องกำมะหยี่ที่เปื้อนเลือดออกมา
“หว่าหวา อั๊วอยากให้ลื้อรู้ว่าถึงอั๊วจะใช้วิธีขู่ให้ลื้อแต่งงาน แต่อั๊วก็รักลื้อจริงๆ ไม่ได้เห็นลื้อเป็นของเล่น”
เสี่ยสมชายเปิดกล่อง เห็นแหวนเพชรสวยงาม
“หว่าหวา อั๊วนัดลื้อมา เพราะอยากให้นี่กับลื้อ”
เสี่ยสมชายใช้มือที่เปื้อนเลือดหยิบแหวนเพชรสวมให้วนิษา
“หว่าหวา แต่งงานกับอั๊วนะ”
วนิษามองเสี่ยสมชาย ด้วยความซึ้งใจ

วนิษาเศร้าสร้อยรู้สึกผิด

“คุณชายแจ้ ตั่วเฮีย คุณกริช ฉันขอโทษนะคะ”
วนิษากลับมาเข้ามาในคอนโด เห็นปลายฝนกำลังถักนิตติ้งอยู่

“ปลายฝน ยุ่งอยู่รึเปล่า”
ปลายฝน เงยหน้าขึ้นมา ยิ้มให้ “มีอะไรเหรอคะ”
“ฉันมีเรื่องจะคุยด้วย”
“ค่ะ”
“ถ้าฉันไปบวชชี เธออยู่คนเดียวได้ไหม”
ปลายฝนเงียบไปครู่หนึ่ง “ได้ค่ะ”
“แน่ใจเหรอ”
“ไม่มีอะไรนี่คะ คุณก็รู้ว่าหนูไม่ใช่เด็กใจแตก ไม่ยุ่งเกี่ยวกับยาเสพติด ไม่สูบไม่ดื่ม อ่านหนังสือพิมพ์ ติดตามข่าวสารบ้านเมือง หนูว่าหนูไม่น่าเป็นห่วงนะ”
วนิษา ยิ้มให้ปลายฝนอย่างจริงใจ
“อืม พ่อเธอเลี้ยงลูกเก่งมาก”
“แล้วชีวิตต่อจากนี้ไป หนูก็จะไม่ทำให้ป๊าผิดหวังในตัวหนูด้วย”
“งั้นฉันก็เบาใจได้”
“คุณจะบวชจริงๆเหรอ” ปลายฝนถามย้ำ
“ฉันรู้สึกว่าฉันเป็นตัวกาลกิณีอย่างที่เขาว่าจริงๆนั่นแหละ ทั้งคุณชายแจ้ พ่อเธอ แล้วก็คุณกริช
ต้องมาตายเพราะฉัน ฉันอยากบวชเพื่ออุทิศส่วนกุศลให้พวกเขา แล้วก็จะขอยึดบารมีของพระพุทธศาสนาเป็นที่พึ่ง”

อ่านละคร รักออกฤทธิ์ ตอนที่ 7 วันที่ 25 พ.ค. 57

ละครรักออกฤทธิ์ บทประพันธ์ : นิตินันท์, วรรณพร, นิพล
ละครรักออกฤทธิ์ บทโทรทัศน์ : สมภพผูกพันน้อย
ละครรักออกฤทธิ์ กำกับการแสดง : คิง-สมจริง ศรีสุภาพ
ละครรักออกฤทธิ์ ดำเนินงานโดย : สมจริง ศรีสุภาพ
ละครรักออกฤทธิ์ ผลิต : บริษัท กู๊ด ฟีลลิ่ง จำกัด
ละครรักออกฤทธิ์ ออกอากาศทุกวันศุกร์ เวลา 20.25 น. และวันเสาร์-อาทิตย์ เวลา 20.15 น. ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ