อ่านละคร รักออกฤทธิ์ ตอนที่ 3/3 วันที่ 18 พ.ค. 57
เพ็ญแขบอกว่าจะเอากระเพาะปลาไปราดหัววนิษาดีไหม ระรินเห็นด้วยบอกให้ใส่จิ๊กโฉ่วเยอะๆ เพ็ญแขบอกว่าจะใส่น้ำส้มด้วย รับรองทั้งเหม็นเปรี้ยวและแสบตาจนร้องกรี๊ดแน่ๆพอเพ็ญแขหมุนตัวจะออกไป หนุงหนิงที่พร้อมอยู่แล้วทำเซไปชนจนกวยจั๊บหกราดตัวเพ็ญแขเปื้อนไปทั้งตัว ถูกเพ็ญแขด่าว่าซุ่มซ่าม เงื้อมือจะตบ หนุงหนิงตั้งการ์ดมวยท้า “ฮึ่ย...เข้ามาเดะ...เข้ามา...” ระรินบอกแม่อย่าไปมีเรื่องกับคนแบบนี้เลยเปลืองตัวเปล่าๆ ชวนรีบไปกัน
ooooooo
ระรินกับเพ็ญแขออกมาถึงลานจอดรถ เห็นรถหรูของกริชจอดอยู่ เธอสั่งนายสุดใจที่เป็นคนขับรถให้ไปเจาะยาง สุดใจบอกว่าอยู่ดีๆไปแกล้งคนอื่นมันบาป
ระรินกระชากมีดสปาตาจากเอวสุดใจตรงดิ่งไปเจาะยางรถกริชทั้งสี่เส้นเสร็จแล้ววิ่งกลับมา เพ็ญแขสั่งสุดใจให้รีบออกรถเลย พอออกมาแล้ว เพ็ญแขชมระรินว่าเก่งมาก ใจเด็ดจริงๆ
“ปล่อยไว้ไม่ได้หรอกค่ะ ขืนให้คุณกริชไปส่งยัยวนิษา เกิดสป๊งสปาร์กกันในรถเรื่องมันจะยุ่งกันใหญ่” เพ็ญแขนึกได้บอกว่าแม่ไม่เคยคิดเรื่องนี้เลย “ก็หนูเคยมาแล้ว หนูเลยรู้” หลุดไปแล้วระรินทำกระแอมแก้เขิน เพ็ญแขรู้แกวเลยเปลี่ยนเรื่องชมว่า “ทำดีแล้วล่ะลูก ถือเป็นการสั่งสอนนายกริชไปด้วย ที่ดันไปยุ่งกับตัวซวย”
สุดใจติงว่าถ้าวนิษาไปส่งกริชก็อาจเกิดสปาร์กขึ้นมาได้เหมือนกัน ระรินนึกได้สั่งให้กลับรถเร็ว สุดใจบอกว่าไม่ทันแล้วเพราะมาไกลแล้ว
“แล้วทำไมแกเพิ่งเตือนฉัน ไอ้บ้า” ระรินบ่นหงุดหงิด
ooooooo
เพราะรถตัวเองถูกเจาะยาง กริชจึงนั่งรถวนิษากลับ โจขวางหูขวางตามาก ยิ่งได้ยินกริชนั่งจีบวนิษาคุยโวโอ้อวดตัวเองไปตลอดทางก็มีปฏิกิริยาต่างๆ ทั้งกระแอม ทั้งคันไม้คันมือ ทั้งขนลุก กระทั่งจะอ้วก
วนิษารู้ทันจ้องหน้าเอาเรื่องก็หยุดโจไม่ได้ จนเมื่อส่งกริชแล้ว โจขับรถออกมาถึงถนนใหญ่ เธอสั่งให้จอดรถแล้วไล่โจลงจากรถ แย่งกุญแจรถไปสั่ง...
“ฉันไล่คุณออก อ้ะ...เงินชดเชย” โจถามว่าไล่ตนออกด้วยเรื่องอะไร “นายห่ามเกินไปแล้วนะ เสียมารยาทที่สุด ทำท่าหัวเราะเยาะมั่ง ทำท่าขนลุกมั่ง แล้วที่ร้ายที่สุดทำท่าจะอ้วกด้วย ถ้าคุณกริชเขาเห็นเข้า เขาจะรู้สึกยังไง”
โจบอกว่าตนหมั่นไส้จนทนไม่ได้ วนิษาโต้ว่ามันเป็นเรื่องระหว่างกริชกับตน เขาไม่มีสิทธิ์ดูถูกกริช และถ้าไม่ชอบก็คิดในใจได้ ห้ามแสดงออก
“ยอมให้คนเลวทำความเลว ถือเป็นความเลวชนิดหนึ่ง” โจโต้ทุกเม็ด วนิษาตัดบทว่าแค่นี้นะแล้วขึ้นรถขับออกไป โจยืนมองคิดว่าเดี๋ยวเธอก็ต้องกลับมาง้อ แต่ปรากฏว่าวนิษาขับรถไปจนลับสายตา
“ไปจริงหรือเนี่ย...โห...ทิ้งกันงี้ได้ไง ยัยตัวแสบ” โจเซ็งสุดๆ
ooooooo
โจกลับไปเล่าให้ป๋องฟัง ถูกป๋องสมน้ำหน้าที่ไม่ใช่ธุระอะไรของตัวสักหน่อยก็ไปแสดงความเห็นมากมาย บอกให้โจไปขอโทษวนิษาและขอกลับไปทำงานต่อ
โจไม่ยอมเพราะตนไม่ผิด ป๋องตั้งข้อสังเกตว่าปกติเขาไม่ใช่คนแบบนี้ ถามว่ามีอะไรผิดปกติหรือเปล่า? อิจฉานายกริชหรือเปล่า? โจบอกว่าไม่ชอบที่กริชตอแหล
“เขาไม่ได้ตอแหลกับพี่ เขาตอแหลกับคุณวนิษา พี่จะเดือดร้อนแทนทำไม” พูดแล้วเห็นโจเงียบ ป๋องรุกฆาต “พี่โจ ผมสงสัยว่าพี่จะชอบคุณวนิษาแล้วล่ะ”
โจแก้ตัวพัลวัน ด่าป๋องว่าไร้สาระ ตนเจอผู้หญิงที่สวยเซ็กซี่กว่านี้ยังเฉยๆ ทำไมต้องมาอะไรกับยัยตั่วเจ๊นี้ด้วย
“ถ้าไม่มีเรื่องรัก เรื่องงอน แล้วพี่จะทิ้งหน้าที่ทำไม”
“ได้...ถ้าแกไม่สบายใจ ฉันจะกลับไปขอโทษเขา จะได้ขับรถให้เขาต่อ”
โจถูกต้อนจนเถียงไม่ออกต้องยอม ถูกป๋องย้ำว่าต้องไปสืบเรื่องงานไม่ใช่แค่ไปขับรถ โจก็ยังตะแบงว่าเหมือนกันนั่นแหละ พอป๋องถามว่าเขาเป็นอะไรไปแล้ว โจก็หาว่าป๋องนั่นแหละเพี้ยนเอง ตัดบทว่าไปฉี่ดีกว่า แต่ไปผิดทาง พอป๋องบอกก็ทำเฉไฉว่ารู้แล้ว แต่จะไปกินน้ำก่อน ไปหยิบน้ำรินดื่มแล้วเดินไปห้องน้ำ ป๋องจับตามองตามตลอด
พอโจเข้าห้องน้ำมองตัวเองในกระจกรำพึง “จริงของไอ้ป๋อง เราเป็นอะไรไปเนี่ย ตั้งสติหน่อยโว้ยโจ” เขาตบหน้าตัวเองเรียกจิตวิญญาณของ “โจ แอ๊บพันหน้า” กลับคืนมา!
รุ่งขึ้น โจใช้วิธีของตัวเองไปง้อวนิษาที่หน้าคอนโดขณะเธอขับรถออกมา โจพูดดูถูกตัวเองว่าเหมือนแมลงวันหัวเขียวที่พยายามจะทาบรัศมีกับนกอินทรี ทะยานฟ้าอย่างกริชที่เป็นคนดี รูปหล่อ นิสัยดี
แต่พออยู่กับตัวเอง โจมุ่งมั่นอย่างเด็ดเดี่ยวว่า
“ฉันจะต้องหาหลักฐานจับเธอเข้าคุกให้ได้ ยัยตั่วเจ๊”
แต่เมื่อได้ขับรถให้วนิษาแล้ว เธอบอกว่า “เรื่องที่นายพูดเมื่อกี๊น่ะ ฉันไม่เห็นด้วยนะ เรื่องที่นายเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับคนอื่น นายไม่ควรดูแคลนตัวเองขนาดนั้น ในสายตาฉัน นายก็เป็นอินทรีได้เหมือนกัน”
โจรู้สึกตัวเบาหวิวเหมือนจะลอยได้ เหลือบมองวนิษาเห็นสีหน้าเธอเรียบเฉย แต่เขาเองจิตใจฟุ้งซ่านจนแทบคุมไม่อยู่ ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ไปมา พอมองกระจกมองหลังเห็นวนิษามองอยู่ก็เขินจนต้องรีบหลบมองไปทางอื่น
ooooooo
ส่วนป๋องก็ได้รับการขอร้องจากปลายฝนให้แกล้งทำตัวเป็นแฟนตนหน่อย เพื่อกีดกันชายคนหนึ่งที่ตามเซ้าซี้ตนจนน่ารำคาญ ใครๆก็ปราบไม่อยู่
พอไปเจอชายคนนั้นกลายเป็นตี๋อ้วนเตี้ยวัยสิบขวบเท่านั้น แต่เจ้าเล่ห์หลอกเตะผ่าหมากจนป๋องทรุดไปกุมเป้า แต่พอลุกขึ้นได้สู้กันพักหนึ่ง สุดท้ายตี๋อ้วนก็แพ้เพราะถูกป๋องถ่มเสมหะใส่ ตี๋อ้วนรังเกียจจนต้องถอย แต่แอบจิกตาคำราม
“ไอ้ป๋อง ฉันต้องแก้แค้นแกให้ได้”
เพื่อตอบแทนป๋องที่ทำงานสำเร็จ ปลายฝนพาไปเลี้ยงร้านหรูที่ทำเอาป๋องงงเพราะมีช้อน ส้อม มีด วางซ้ายขวาเรียงรายจนไม่รู้จะใช้อันไหนทำอะไร แต่ป๋องก็มีความสุขเพราะมีปลายฝนคอยแนะนำให้กำลังใจว่า
“เหนื่อยนิดหน่อยแต่รับรองคุ้ม เพราะร้านนี้อร่อยมากนะ”
ooooooo
โจขับรถไปส่งวนิษา ไปถึงคอนโดปรากฏว่าเธอหลับอยู่จึงไม่ปลุก ได้ยินเธอละเมอเรียก “นายดาว... นายดาว...” โจดี๊ด๊าดีใจที่วนิษาละเมอเรียกหา แต่พอเข้าไปฟังใกล้ๆ ว่าเธอจะพูดอะไรต่อ ก็สะดุ้งเฮือก “ไอ้บ้า! ปากเสียไปตายซะไป!” โจเสียความรู้สึกบ่นเซ็งๆ “อะไรวะขนาดหลับยังด่าได้อีก”
พอถอยออกมาได้ยินเธอละเมอเรียก “คุณชาย... เฮีย...วนิขอโทษ...ขอโทษ...” น้ำตาไหลลงอาบแก้ม โจเอาผ้าเช็ดหน้าตัวเองออกมาซับน้ำตาให้ด้วยความสงสาร...
เมื่อวนิษาตื่น โจปลอบใจเธอว่า “มันไม่ใช่ความผิดของคุณเลย ไม่มีใครอยากเห็นเรื่องเลวร้ายเกิดขึ้นกับคนที่ตัวเองรักหรอก” วนิษาบอกว่าเขาไม่ได้เป็นอย่างตน โจถามว่า “เป็นผู้หญิงกินผัวน่ะหรือ” พูดไม่ทันขาดคำก็ถูกตบหน้าเพียะ! วนิษาเจ็บปวดที่ถูกกรีดย้ำรอยแผลแล้วรีบลงจากรถไป โจยังพูดตามหลังว่า
“ถ้าคุณอยากเอาชนะคำคำนี้ คุณก็ต้องเริ่มต้นใหม่แล้วให้โอกาสตัวเอง การขังตัวเองอยู่กับสิ่งเก่าๆ มันไม่ทำให้คุณดีขึ้นมาได้หรอก”
“แต่การขังตัวเอง มันก็ทำให้ไม่มีใครต้องมาโชคร้ายเพราะฉันอีกไม่ใช่เหรอ” วนิษาพูดโดยไม่หันมองแล้วเดินเข้าคอนโดไป โจได้แต่มองตามด้วยความสงสาร เห็นใจ แต่ก็ไม่เห็นด้วยที่เธอเอาแต่โทษตัวเองอยู่อย่างนี้...
ooooooo
โจไปสืบเรื่องการตายของสถาพร โดยให้ซูซี่พาไปบ้านเมียของสถาพรที่ซูซี่เคยเห็นจากรูปที่สถาพรเอาให้ดูแต่ถ้าได้ไปเห็นบ้านตนจำได้แน่
ไปถึงซูซี่จำได้จริงๆ แต่จากสภาพบ้านที่มีจดหมายอยู่เต็มกล่องจดหมายหน้าบ้านและใบไม้ใบหญ้าที่รกภายในบริเวณบ้าน โจคะเนว่าไม่มีคนอยู่บ้านนี้แล้วไม่ต่ำกว่าหนึ่งเดือน แต่สถาพรเพิ่งตายไปสิบกว่าวัน โจอนุมานว่า เจ้าของบ้านไปก่อนที่สถาพรจะเสียชีวิต
เมื่อเข้าไปดูในบ้าน โจเห็นโบรชัวร์สถานที่แห่งหนึ่งเขาหยิบดูแล้วพับใส่กระเป๋า ซูซี่ถามว่าได้อะไรบ้างไหม โจบอกว่าไม่มี ชวนกลับไปก่อนดีกว่าเดี๋ยวเจ้าของบ้านมาเห็นเข้า ซูซี่เห็นด้วยเร่งให้รีบไปกันเลย
ระหว่างทางกลับ โจถามซูซี่ว่าคิดอย่างไรกับสถาพร ซูซี่ยอมรับว่าตนชอบสถาพรแต่สถาพรไม่ได้ชอบตน ที่เขาโอบตนในวันสอนตำส้มตำนั้นทำเพื่อรั้งตนไว้เท่านั้น เพราะถ้าตนลาออกต้องกระทบกิจการของเขาแน่ เพราะตนมีฝีมือจนได้รับรางวัลครกทองคำรับประกัน โจเลยเอ่ยปากว่า “งั้นว่างๆ ตำให้ผมกินหน่อยสิครับ”
อ่านละคร รักออกฤทธิ์ ตอนที่ 3/3 วันที่ 18 พ.ค. 57
ละครรักออกฤทธิ์ บทประพันธ์ : นิตินันท์, วรรณพร, นิพลละครรักออกฤทธิ์ บทโทรทัศน์ : สมภพผูกพันน้อย
ละครรักออกฤทธิ์ กำกับการแสดง : คิง-สมจริง ศรีสุภาพ
ละครรักออกฤทธิ์ ดำเนินงานโดย : สมจริง ศรีสุภาพ
ละครรักออกฤทธิ์ ผลิต : บริษัท กู๊ด ฟีลลิ่ง จำกัด
ละครรักออกฤทธิ์ ออกอากาศทุกวันศุกร์ เวลา 20.25 น. และวันเสาร์-อาทิตย์ เวลา 20.15 น.
ละครรักออกฤทธิ์ ออกอากาศตอนแรกวันที่ 17 พฤษภาคม 2557 ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ