อ่านละคร รักออกฤทธิ์ ตอนที่ 10 วันที่ 28 พ.ค. 57
“ผมว่าแล้ว คุณวนิคงไม่ใจร้ายสั่งให้ลูกน้องกระทืบผมจริงๆหรอก ใช่มั้ย”วนิษามองหน้าโจ “มีธุระอะไรก็รีบว่ามา แล้วก็รีบออกไปซะ”
“ธุระของผมให้รีบพูดก็ได้ แต่ถ้าพูดจบแล้วให้รีบกลับคงไม่ได้”
“งั้นก็ไม่ต้องพูด ออกไปซะ”
ปฐมหันมาทางวนิษา “เอาน่าตั่วเจ๊ ฟังเขาก่อนเถอะครับ”
“ผมจะขอกลับมาเป็นคนขับรถให้คุณวนิครับ”
วนิษาอึ้งไป ก่อนจะหัวเราะเสียงดัง
“ปกติผมก็ไม่ใช่คนขี้อายหรอกครับ”
วนิษา จ้องหน้าโจเขม็ง
“คุณโกหกหลอกลวงฉัน แล้วยังมีหน้าขอกลับมาทำงานกับฉันอีกเหรอ”
“ถึงผมจะโกหกหลอกลวงคุณ แต่ตอนผมเป็นคนขับรถให้คุณ ไม่เคยมีอุบัติเหตุ ไม่เคยโดนตำรวจเรียก ผมเป็นคนขับรถที่ดีนะครับ”
“บอกความจริงมาดีกว่า ทำไม”
“จริงๆผมอายนะ ผมไม่กล้าสู้หน้าคุณด้วยซ้ำ ผมอยากเลิกงานนี้ แต่นายจ้างผมเขาไม่ให้ผมเลิก”
วนิษายักไหล่
“คุณจะแก้ปัญหายังไงนั่นมันเรื่องของคุณ แต่ฉันไม่มีวันรับคุณกลับเข้ามาทำงาน มีเรื่องอื่นอีกมั้ย”
โจอึกอัก วนิษาถามเสียงเหี้ยม
“จะออกไปเองหรือให้คนมาจัดการ”
“ไปเองก็ได้ครับ”
โจเดินคอตกออกไป วนิษายิ้มสะใจ
“ตั่วเจ๊ครับ”
วนิษาเหลือบตามองปฐม ด้วยสายตาเหี้ยมเกรียม จนปฐมสะดุ้ง
“ไม่มีอะไรครับ แหะๆ คุยเรื่องงานกันต่อเถอะครับ”
เมื่อเดินมาที่จอดรถ วนิษาก็อดไม่ได้ที่จะนึกถึงโจ พลางยืนมองดูรถของตัวเองนิ่งๆ อยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่จะตัดใจขับรถออกไป ด้วยสีหน้าเด็ดเดี่ยว
วนิษาขับรถขึ้นมาจอดที่ชั้นที่จอดประจำที่คอนโด พลางรู้สึกแปลกใจที่ไม่มีรถคันอื่นอยู่เลย
“เอ๊ะ รถหายไปไหนกันหมด”
เมื่อวนิษาลงจากรถ ทันใดนั้นไฟทั้งชั้นก็ดับลง วนิษาตกใจ มองรอบๆ มีเพียงความมืดและความเงียบ แล้วก็มีเสียงดนตรีอินโทรดังขึ้น แล้วก็มีภาพสไลด์ฉายขึ้นบนผนังชั้นจอดรถ เป็นรูปวนิษาในอิริยาบถต่างๆ ที่โจแอบถ่ายตอนเริ่มสืบคดี
สักครู่เสียงเพลงก็เงียบลง เสียงบรรยายดังขึ้นมาแทน
“วันแรกที่ผมแรกเจอเธอ เธอดูลึกลับ เคร่งขรึม เย็นชา แต่หลังจากนั้น เมื่อผมได้มีโอกาส
รู้จักเธอ ก็พบว่าเธอเป็นคนมองโลกในแง่ดี มีน้ำใจงดงาม โอบอ้อมอารีต่อเพื่อนมนุษย์ ชื่อของเธอคือ วนิษา”
วนิษาจำเสียงโจได้ ก็หันมองไปรอบๆ
“จะมาไม้ไหนเนี่ยนายโจ”
พลันก็รู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างวิ่งมาชน วนิษาก้มลงมอง เห็นรถบังคับวิทยุ มีกุญแจดอกหนึ่งอยู่บนรถ เมื่อก้มลงเก็บกุญแจขึ้นมาดู โจก็โผล่เข้ามาในแสงสไลด์ ถูกสวมกุญแจมืออยู่ พลางเดินตีหน้าเศร้ามาหา
“ตัวผมตอนนี้เหมือนถูกจองจำด้วยความรู้สึกผิด ในโลกนี้มีเพียงคุณคนเดียวเท่านั้นที่จะให้อิสระแก่ผมได้ ยกโทษให้ผมด้วยนะครับ”
โจเดินเข้ามา พลางยื่นกุญแจมือมาที่เธอ
“ถ้าไม่ล่ะ”
“กุญแจมือคู่นี้มีลูกแค่ดอกเดียว ถ้าคุณไม่ไขมันให้ผม ผมคงถูกจองจำแบบนี้ไปตลอดชีวิต”
วนิษาน้ำตารื้น “โจ คุณยอมทำขนาดนี้เชียวเหรอ”
“ครับ ผมอยากให้คุณรู้ว่าผมรู้สึกผิดจริงๆ”
วนิษาค่อยๆ หยิบกุญแจขึ้นมา โจก็ทำหน้าซาบซึ้ง ทั้งสองมองตากัน แล้ววนิษาก็หยิบกุญแจเขวี้ยง
ออกไปนอกอาคาร โจถึงกับชะงัก
“ดี อยู่อย่างงี้ไปก็ดีเหมือนกัน”
“คุณวนิ”
วนิษาเดินหนี โจเดินตาม พร้อมๆ กับสะบัดมือวูบเดียว กุญแจมือก็หลุดหายไป
“โธ่ ผมอุตส่าห์ทำขนาดนี้แล้วนะ ยกโทษให้ผมเถอะนะ เห็นใจผมหน่อยดิ”
“ที่ฉันทนดูทนฟังนี่ก็ถือว่าใจเย็นพอแล้ว เอาเป็นว่าฉันไม่ยกโทษให้ จบนะ”
“เป็นคนอื่นนะเขายกโทษให้ผม 500 ครั้งแล้วมั้งเนี่ย”
“ก็ไปขอโทษคนอื่นสิ หมดมุกแล้วก็ไปได้แล้ว”
วนิษาเดินหนี โจทำหน้าทะเล้น
“ใครบอกหมด ยังไม่หมด ผมรู้ คนอย่างคุณมันใจแข็ง มันต้องเจอมุกนี้”
โจกดรีโมท คราวนี้เพลงเชอรี่พิงค์ดังขึ้น โจเต้นส่ายสะโพก วนิษาเผลอหัวเราะ แต่แล้วก็รีบเก๊กหน้าบึ้งตามเดิม
“มุกต่ำๆอย่างงี้น่ะเหรอ”
โจยิ้ม พลางยกนิ้วส่ายแบบว่าไม่ใช่อย่างที่เธอเข้าใจ จากนั้นก็ควักผ้าสีดำผืนใหญ่ขึ้นมา สะบัดให้ดูว่าไม่มีอะไร ขณะที่เพลงยังดังคลอไปเรื่อยๆ โจคลุมผ้าบนมือแล้วเป่าคาถาลงไป สะบัดผ้าขึ้นมีปิ่นโตเถาหนึ่ง
โจยื่นให้ แต่วนิษายืนเฉย โจหน้าเจื่อน เอาปิ่นโตกลับมา เปิดให้ดู เห็นอาหารหน้าตาอร่อย
“นี่ ก๋วยเตี๋ยวคั่วไก่เตาถ่านสูตรฮกเกี้ยน สลัดลาบทอดแนมด้วยยอดใบชา ตบท้ายด้วยขนมครกเข้าวังกรอบนอกนุ่มในหวานละมุนลิ้น”
วนิษาถึงกับกลืนน้ำลายเอื๊อก ยื่นมือมา โจรีบดึงกลับ
“ถ้าอยากกินต้องยกโทษให้ผมก่อน”
วนิษาโวยวายเสียงดังทันที
“ทุเรศที่สุด เห็นฉันเป็นอะไร เอาของกินมาล่อ ฉันไม่ใช่ชูชกนะยะ”
พลางสะบัดมือ จะปัดปิ่นโตทิ้ง โจหลบทัน
“อย่านะครับ ไม่กินก็ไม่กินอย่าปัดทิ้งสิครับ เสียดายของ”
“ต่อไปนี้ไม่ต้องมาให้ฉันเห็นหน้าอีกเลยนะ”
วนิษาเดินลงส้นปังๆๆออกไป ทิ้งโจให้ยืนอยู่ตามลำพัง
“ความจริงผมยังเหลืออีกมุกนะ มุกสุดท้าย”
วนิษาออกมาจากลิฟต์ หน้าตาหงุดหงิด พลางเดินมาตามทางแล้วก็เห็นช่อดอกไม้ที่หน้าห้องเธอ มีการ์ดอยู่ด้วย วนิษาหยิบช่อดอกไม้มาดู แล้วพลิกดูการ์ด มีลายมือโจเขียนอยู่
“ผมขอโทษครับ โจ”
วนิษาเบ้ปาก แล้ววางช่อดอกไม้แล้วที่เดิม ก่อนที่จะเข้าห้องปิดประตู โจอยู่ที่ช่องบันไดหนีไฟ แอบมองเหตุการณ์ เห็นวนิษาวางช่อดอกไม้ทิ้งไว้ก็หน้าเศร้า เดินคอตกลงไปตามบันได
ครู่หนึ่งประตูห้องก็ค่อยๆแง้มออก วนิษาโผล่หน้าออกมามองซ้ายขวา แน่ใจว่าไม่มีใคร ก็รีบดึงช่อดอกไม้เข้าไป
ในขณะที่โจเดินหน้าเศร้าคอตกออกมา เจอป๋องที่รออยู่ที่หน้าคอนโด
“เป็นไงบ้างพี่”
“ไม่สำเร็จ”
ป๋องเห็นสีหน้าโจจิตตก ก็ปลอบ
“อย่าเสียใจเลยพี่”
จู่ๆ โจก็เปลี่ยนสีหน้าเป็นยิ้มแฉ่ง “ฉันดีใจต่างหาก ตอนนี้คุณวนิเขาดูเข้มแข็งขึ้นมาก กลับมาเป็นคุณวนิคนเดิมที่ฉันเคยรู้จัก ไม่ปวกเปียกอับเฉาเหมือนตอนก่อนจะบวช ได้เห็นแบบนี้ฉันก็ดีใจแล้ว ถือว่าทำมาทั้งหมดไม่สูญเปล่า”
วนิษานั่งอยู่หน้าช่อดอกไม้ ที่จัดไว้ในแจกันเรียบร้อยแล้ว พลางมองการ์ดในมือ
“ทำมาเป็นขอโทษ คิดว่าแค่ฉันยกโทษให้แล้วจะจบหรือไง รู้จักฉันน้อยไปซะแล้วนายโจ”
โจนั่งดูสมุดบัญชีของตัวเอง แล้วก็ถอนหายใจเฮือก
“ยังไงก็ไม่พอ ตายแน่ๆไอ้โจ เฮ้อ จะเอาเงินที่ไหนไปคืนเขาวะ”
โจโยนสมุดบัญชีอย่างเซ็งๆ พร้อมๆ กับเสียงเคาะประตูดังขึ้น
“เข้ามา”
ปฐมเปิดประตูเดินเข้ามา
“คุณปฐม” โจมองด้วยความแปลกใจ
“มีคนอยากพบคุณ”
ปฐมเบี่ยงตัว วนิษาเดินเข้ามา ปฐมปิดประตูให้ แล้วยืนรออยู่ด้านนอก
“คุณวนิษา”
วนิษากวาดตามองไปรอบๆ “นี่เหรอสำนักงานยอดนักสืบ”
“ครับ”
“ดูซอมซ่ออยู่นะ ไม่สมศักดิ์ศรีนักสืบที่ตามสืบฉันเลย”
โจนิ่งเงียบ วนิษาพูดต่อ
“ฉันจะมาบอกว่าฉันเปลี่ยนใจแล้ว ฉันรับคุณกลับมาเป็นคนขับรถของฉัน”
“คุณหายโกรธผม”
วนิษาส่ายหน้า “เปล่า ฉันยังคงโกรธคุณอยู่”
“อ๋อ จะแก้แค้นผมล่ะสิ ผมเป็นลูกน้องคุณ คุณจะสั่งให้เตะตูดตัวเองก็ยังได้ ใช่ไหม”
“ฉันไม่ใช่คนทุเรศแบบนั้น ฉันยกโทษให้ก็คือยกโทษให้ ไม่ใช่แค่นั้นนะ ฉันยังจะให้คุณตามสืบฉันเท่าที่คุณอยากสืบ เอาให้มันรู้ดำรู้แดงไปเลย”
โจมองหน้าวนิษางงๆ
“ทำไมกลับหน้ามือเป็นหลังเท้าอย่างงี้ล่ะครับ”
“เพื่อที่คุณจะได้บอกลูกค้าคุณได้เต็มปากว่าฉันบริสุทธิ์ไง เขาจะได้เลิกอคติกับฉันซะที”
“คุณรู้เหรอว่าใครคือลูกค้าผม”
วนิษาพยักหน้ายิ้มๆ “ฉันพอเดาได้”
อ่านละคร รักออกฤทธิ์ ตอนที่ 10 วันที่ 28 พ.ค. 57
ละครรักออกฤทธิ์ บทประพันธ์ : นิตินันท์, วรรณพร, นิพลละครรักออกฤทธิ์ บทโทรทัศน์ : สมภพผูกพันน้อย
ละครรักออกฤทธิ์ กำกับการแสดง : คิง-สมจริง ศรีสุภาพ
ละครรักออกฤทธิ์ ดำเนินงานโดย : สมจริง ศรีสุภาพ
ละครรักออกฤทธิ์ ผลิต : บริษัท กู๊ด ฟีลลิ่ง จำกัด
ละครรักออกฤทธิ์ ออกอากาศทุกวันศุกร์ เวลา 20.25 น. และวันเสาร์-อาทิตย์ เวลา 20.15 น.
ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ