อ่านละคร เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 5/4 วันที่ 22 พ.ค. 57
นัครินทร์อึ้ง ประกายเดือนเดินขึ้นเวทีผลัก 2 สาวกระเด็นลงมาดนตรีหยุดผู้คนฮือฮา นัครินทร์ แดนตั้งตาดู“มิวสิค!!!” เพลงขึ้น ประกายเดือนถอดสูทตัวนอกออก เผยให้เห็นชุดสีแดงแสนเซ็กซี่ขยี้ใจ นัครินทร์ตาค้าง แดนตะลึง ประกายเดือนโชว์ลีลาแด๊นซ์ราวมืออาชีพ แถมซักพักลงมาลากแดนขึ้นไปลูบไล้บนเวที สร้างความปวดร้าวให้แก่นัครินทร์สุดสุด สุดท้าย..ท่าจบกอดรัดแดน ยิ่งแสนปวดใจ
ผู้คนปรบมือเกรียวกราว ประกายเดือนส่งสายตา ทำหน้าแบบ “โอเคป๊ะ?!!” ใส่นัครินทร์ นัครินทร์แทบอยากจะกัดลิ้นตาย
อัครินทร์ยื่นกาแฟให้ “ทานซะหน่อยครับ”
ปานตะวันส่ายหน้า “ขอบคุณค่ะ” ปานตะวันตัดสินใจ เสียงเครือ “แจ้งตำรวจดีกว่านะคะ”
“ตำรวจไม่รับแจ้งความหรอกครับ คุณเดือนหายไปยังไม่ถึง 24 ชม.”
ปานตะวันร้อนใจ “กว่าจะถึง 24 ชม. เดือนไม่ ...เดือนไม่แย่แล้วเหรอคะ”
“ใจเย็น ๆ ครับ ผมว่ามันคงไม่แย่อย่างที่คุณคิด”
“แล้วทำไมจนป่านนี้เดือนยังไม่กลับมาล่ะคะ? ที่ห้องก็ไม่มีใครอยู่ หรือจะเกิดอุบัติเหตุ??” อัครินทร์อึ้งไป ปานตะวันใจหายวูบ “ไม่นะ..เดือนต้องไม่เป็นอะไร” ปานตะวันเสียงสั่น น้ำตาหยด
อัครินทร์เห็นแล้วสงสารจับใจไม่รู้จะทำไง ค่อย ๆ เอื้อมมือไปกุมมือปานตะวันเพื่อให้กำลังใจ “คุณตะวันครับ คุณเดือนต้องไม่เป็นอะไร”
ปานตะวันกลั้นไม่อยู่ ปล่อยโฮ อัครินทร์ดึงปานตะวันมาโอบกอดปลอบใจ ทันใดนั้น แสงไฟสูงจากรถอีกคัน เปิดส่องเข้าเต็มๆ หน้าอัครินทร์และปานตะวัน จนทั้งคู่สะดุ้งผงะยกมือบังแสงไฟจ้าที่ส่องเข้าตา “ใคร??”
อัครินทร์เปิดไฟสูงใส่ แล้วตะลึงกันไปทั้งอัครินทร์และปานตะวัน นาคินทร์เปิดประตูรถลงมายืนจ้อง
“พี่คิน!! คุณนาคินทร์!!”
นาคินทร์ปรี่เข้ามาเปิดประตูกระชากปานตะวันลงมาจากรถทันที “ลงมา!!!”
อัครินทร์รีบวิ่งมาช่วยปานตะวัน “พี่คินจะทำอะไร? ปล่อยคุณตะวัน?”
“แกนั่นแหละปล่อย!! ไอ้อัค!!!” นาคินทร์ผลักอัครินทร์ไปกองกับพื้น
นาคินทร์มองปานตะวัน ส่ายหน้า“อดอยากมากจริง ๆ”
“คุณนาคินทร์!!”
“ที่บ้านก็ได้ ไม่เห็นต้องถ่อมาถึงที่นี่”
“คุณพูดอะไรของคุณ”
“คุณนั่นแหละทำอะไรของคุณ จ้างมาทำงานวันแรกแจกเบอร์ให้น้องชายผมยังไม่พอ ยังชวนกันมานอนที่คอนโดฯของผมอีก คุณทำอะไรของคุณ!!!”
“คุณนาคินทร์!!”
“พี่คิน!! ขอโทษคุณตะวันเดี๋ยวนี้!!”
“แกสิที่ต้องขอโทษฉัน ส่วนคุณ..ไม่ต้อง!! เพราะผมไม่มีวันจะยกโทษให้!!” ปานตะวันอึ้ง นาคินทร์กระชากตะวันจะไปขึ้นรถ “มานี่!!”
อัครินทร์รีบดึ้งไว้ “เดี๋ยวก่อน!! พี่คินต้องฟังก่อน!! เรื่องมันไม่ได้เป็นอนย่างที่พี่คิด ผมกับคุณตะวันไม่ได้ทำอะไรแย่ ๆ อย่างที่พี่พูด”
“ก็เพราะฉันมาเร็วไปนะสิ ถ้าฉันมาถึงช้ากว่านี้อีกนิด ป่านนี้แกกับคุณตะวันของแก”
ปานตะวันสุดทน “หยุดนะ!! หยุดคิด หยุดพูดอะไรสกปรกซะที”
นาคินทร์ชะงัก มอง “แล้วคุณมันสะอาดตรงไหน??”
ปานตะวันปล่อยโฮ หมดแรง สารพัดเรื่องราวรุมเร้า
“พี่คิน!! พี่คิดไม่รู้ว่าคุณตะวันกำลังแย่”
“เค้าจะเป็นยังไงมันก็ไม่เกี่ยวกับแก!!ฉันบอกแกแล้วใช่มั้ยว่าอย่ายุ่งกับปานตะวัน!! ผู้หญิงคนนี้เป็นผู้หญิงของฉัน!!”
“แต่ผมไม่ได้..”
นาคินทร์ชี้หน้า “จะไม่มีครั้งที่ 3 !! ถ้าขืนยังมีอีก..แกกับฉันไม่ต้องมาเป็นพี่น้องกัน!!!”
อัครินทร์ตะลึง “พี่คิน!!!”
นาคินทร์ลากปานตะวันขึ้นรถ ปิดประตูปัง ขับพุ่งออกไป ทิ้งให้อัครินทร์ยืนปวดกบาลอยู่ตรงนั้น
บนถนน รถนาคินทร์พุ่งฉิวราวกับพายุ นาคินทร์ตั้งหน้าตั้งตาขับรถอย่างโกรธ ปานตะวันนั่งนิ่งสายตาจ้องมองไปข้างหน้าดั่งสายตานางเสือพูดโดยไม่มองหน้า “จอดรถ!!”
“ทำไม?? แค่นี้กลัวตาย?? ฝันไปเถอะ ผมไม่มีทางปล่อยให้คุณตายหรอก”
ปานตะวันยังไม่มอง “ฉันก็จะตายไม่ได้ ถ้าฉันยังหาน้องสาวฉันไม่เจอ”
รถนาคินทร์เบรกเอี้ยดดดดด แล้วจอดนิ่ง “เมื่อกี้คุณว่าอะไรนะ?”
ปานตะวันหันมาจ้องหน้านาคินทร์ น้ำตาคลอเบ้า แต่เสียงเข้มเย็น “ฉันออกมาตามหาน้องสาวฉัน”
นาคินทร์มองปานตะวัน
“ฉันติดต่อน้องสาวฉันไม่ได้ จะเป็นตายร้ายดียังไงก็ไม่รู้”
นาคินทร์มอง
“คุณอัคช่วยเป็นธุระ ในขณะที่ฉันไม่รู้จะพึ่งใคร แต่คุณกลับหาว่าฉันกับคุณอัคคิดจะทำเรื่องแย่ ๆ”
นาคินทร์อึ้ง ปานตะวันตะโกนใส่หน้า “คุณต่างหากที่แย่!! แย่ที่สุด!!” ปานตะวันพูดจบก็เปิดประตูรถ วิ่งเตลิด
นาคินทร์ตะโกนเรียก “ปานตะวัน!!” นาคินทร์รีบลงจากรถ วิ่งตามไปจนรวบตัวไว้ได้ทัน กอดไว้แน่น “เดี๋ยวก่อน!! คุณจะไปไหน!!”
ปานตะวันผลักไส “ไปให้ไกลจากคุณ!! ปล่อยฉัน!! ฉันไปหาเดือน!! ปล่อยฉัน!!!”
“นี่!! ไม่ต้องไปไหนทั้งนั้น”
“ปล่อย!!” ปานตะวันพยายามดิ้น แต่นาคินทร์ล็อคไว้แน่นขณะเดียวกันก็หยิบมือถือมาโทร. ออก
“นายนัค!! คุณเดือนอยู่กับแกหรือเปล่า?”
นัครินทร์กำลังขับรถ เหล่มองประกายเดือนที่นั่งเชิ่ด ๆ เริ่ด ๆ อยู่ข้างๆ “อยู่ฮะ..พี่คินมีอะไรฮะ?!”
“ขอพูดหน่อย”
“ดึกดื่นป่านนี้พี่จะคุยอะไร”
นาคินทร์สวนเข้มตะคอกเลย “ฉันขอพูดกับคุณเดือน!!”
ปานตะวันชะงัก “เดือน??”
นัครินทร์กดสปีคเกอร์ “อ่ะ! จะพูดอะไรก็เชิญ!!”
นาคินทร์ส่งโทรศัพท์ให้ปานตะวัน “คุณเดือน”
ปานตะวัน ดีใจสุดขีด รีบคว้ามาพูด “เดือน..ฮาโหล..เดือน”
ประกายเดือนในรถ งงๆ “อ้าว!! ตะวัน..ดึกป่านนี้ทำไมยังไม่นอนอีก?”
ปานตะวันปล่อยโฮ ทั้งโกรธ ทั้งห่วง ทั้งดีใจ ไม่รู้อารมณ์ไหน “เดือนนั่นแหละ..ป่านนี้ไปอยู่ที่ไหน พี่โทร.ไปก็ไม่รับสาย” ปานตะวันสะอื้นฮั่ก ๆ นาคินทร์มองเห็นก็เผลอไผลเห็นใจ “พี่เป็นห่วงเดือนใจจะขาดรู้มั้ย..ใจพี่มันจะขาดรู้มั้ย?”
นาคินทร์ได้ยินประโยคนี้ก็นึกถึงในอดีต เมื่อตอนที่เห็นร่างไร้วิญญาณของกนก นาคินทร์พุ่งสวมกอดกนกวลีแน่น พลางพูด “พี่จะอยู่ต่อไปยังไง? กนก?? พี่จะอยู่ต่อไปยังไง?? ใจพี่มันจะขาดรู้มั้ย? ทำไมต้องเป็นกนก!! ทำไม!!!!!”
นาคินทร์สะดุ้งรู้สึกตัว ปานตะวันยื่นมือถือคืนให้ “คุณนาคินทร์คะ..ฉัน..ขอบคุณมากค่ะ”
นาคินทร์มองเฉยนิดนึงก่อนจะเปลี่ยนเป็นยิ้มหวาน “เปลี่ยนจากขอบคุณมากค่ะ เป็น ไม่โกรธคุณค่ะ—จะได้มั้ย”
ปานตะวันนิ่งไป สายตายังเสียใจ นาคินทร์โอบเอว อ้อน “โธ่..ก็คุณเล่นออกจากบ้านมากับนายอัค 2 ต่อ 2 กลางดึก แต่.. เดี๋ยวผมเห็นคุณกับนายอัคกอดกันด้วย”
“เปล่านะคะ..คุณอัคแค่ปลอบใจฉัน”
“นั่นไง!! คุณกอดกับนายอัคจริง ๆ” นาคินทร์ทำหน้าเสียใจจริง ๆ
ปานตะวันอึ้งไป “คุณนาคินทร์คะ..คือ..มันไม่ใช่”
นาคินทร์กอดแน่นขึ้น “อย่าทำอย่างนี้อีก..ผมขอร้อง”
ปานตะวันอึ้ง ยังไม่ทันพูดอะไร นาคินทร์ค่อย ๆ จูบหน้าผากปานตะวันแล้วจ้องตาใกล้ “ผมจะไม่ยอมปล่อยให้คุณไปอยู่ในอ้อมกอดของใครอีก นอกจากอ้อมกอดของผมเพียงคนเดียวเท่านั้น”
นาคินทร์โอบกอดปานตะวันไว้แน่น ปานตะวันได้แต่อึ้งทำอะไรไม่ถูก นาคินทร์เปลี่ยนสายตาหวานเป็นเย็นชา แต่ยังคงกอดปานตะวันอยู่กลางถนน
ที่หน้าห้องคอนโด ประกายเดือนเดินมาตามทาง นัครินทร์เดินตามมาจุ๊ย ๆ ทำไม่รู้ไม่ชี้ ประกายเดือนถึงหน้าห้อง หยิบคีย์การ์ดเสียบแล้วหันขวับ “ขอบคุณค่ะที่มาส่ง”
นัครินทร์ไก๋ พยักหน้า “ฮื่อ!! ไม่เป็นไรฮะ..ยินดี”
ประกายเดือนพยักหน้า “ส่งเสร็จ..ก็เชิญกลับได้ค่ะ”
นัครินทร์กระแอม “ผม...หิวน้ำ”
“ในรถมีค่ะ..ข้างประตูด้านที่ดิฉันนั่ง”
นัครินทร์แอบค้อน “ไม่แระ..ขอกาแฟซักแก้ว”
“เพิ่งหมดเมื่อเช้า..ยังไม่ได้ซื้อค่ะ”
นัครินทร์เซ็ง นึกใหม่ “ปวดฉี่..ขอเข้า..”
“ข้างล่างมีห้องน้ำ”
“นี่คุณ”
“พรุ่งนี้มีประชุมกับท่านประธาน 9 โมงตรง หวังเป็นอย่างยิ่งว่าท่านรองฯจะไม่เลท กู๊ดไนท์ค่ะ”
ประกายเดือนรีบเปิดประตูเข้าไปปิดปังทันที นัครินทร์หน้าหงาย
นัครินทร์อารมณ์เสีย ชี้ประตู “เดี๋ยว..คุณ!!..เฮ๊ยยย!! โธ่เว๊ย!!! จำไว้!!! ฮึ้ยยย!!!”
มุมหนึ่งบ้านไกรตระกูล ใบตองทรุดลงนั่งกับพื้นพนมมือแต้ “ใบตองกราบขอโทษจริง ๆ ค่ะ ตอนที่คุณคินโทร.มาถามหาคุณตะวัน ใบตองไม่น่าหลุดปากบอกไปเล๊ยว่าคุณตะวันออกไปกับคุณอัค”
อัครินทร์ส่ายหน้าหน่าย--ที่แท้ก็นางนี่เอง??
สาวิตรีหยิกปากใบตอง “นี่แน่ะ..นังตอง!! ปากแกนี่มัน..หืม..จริง ๆ เลย ดูซิ..พี่น้องเค้าเลยผิดใจกัน เพราะปากแกนี่แหละ”
“ผมน่ะโอเคครับแม่ สงสารก็แต่คุณตะวัน ป่านนี้ไม่รู้จะเป็นไงมั่ง”
“ไม่เป็นไรหรอกนายอัค”
ทุกคนหันขวับเห็นนาคินทร์ยืนอยู่กับปานตะวันที่ก้มหน้าก้มตา
“พี่คิน!! หนูตะวัน!!
นาคินทร์ยิ้ม “ไปนอนเถอะครับตะวัน”
ปานตะวันทำหน้าไม่ถูก พูดกับทุกคน “ตะวันขอตัวนะคะ”ปานตะวันรีบเดินออกไป
“เดี๋ยว..อ้าว..” สาวิตรีหันมองนาคินทร์
“นายนัคพาคุณเดือนน้องสาวตะวันไปประชุมกับลูกค้าจนดึก ตะวันติดต่อไม่ได้ก็เลยร้อนใจ แต่ตอนนี้ทุกอย่างเรียบร้อยดี” นาคินทร์ถามสาวิตรี “แม่ครับ ห้องผม..เรียบร้อยดีใช่มั้ยครับ?”
สาวิตรี งงๆ “จ๊ะ.. เรียบร้อยดีสิจ๊ะ พี่คินถามทำไม?”
นาคินทร์ตบไหล่อัครินทร์ “ขอบใจมากที่ช่วยเป็นธุระให้ตะวัน แต่ต่อไปนี้คงไม่ต้องรบกวนแก เพราะพี่จะย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่..ตั้งแต่คืนนี้เลย กู๊ดไนท์ครับ” นาคินทร์หอมแก้มแม่ ก็เดินออก อย่างอารมณ์ดี
อ่านละคร เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 5/4 วันที่ 22 พ.ค. 57
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น บทประพันธ์โดย Shaynaละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น กำกับการแสดงโดย กฤษฎา เตชะนิโลบล
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น ผลิตโดย บริษัท โพลีพลัส เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ จำกัด
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น โดยผู้จัด อรพรรณ (พานทอง)วัชรพล
ละครเรื่อง เสน่หา สัญญาแค้น ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัส เวลา 20.15 ทางไทยทีวีช่อง 3
ละครเรื่อง เสน่หา สัญญาแค้น...เริ่มออกอากาศตอนแรก 21 พ.ค.57ต่อจากละครเรื่อง อย่าลืมฉัน
ที่มา ไทยรัฐ