อ่านละคร เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 12/3 วันที่ 30 พ.ค. 57
ปานตะวันได้แต่ร้องไห้ ส่ายหน้า มึนๆ ไม่อยากฟังแล้ว นาคินทร์ลุกพรวดขึ้น จับไหล่ปานตะวันแน่น “มีความสุขมากนักใช่มั๊ย ที่ได้พรากคนที่เค้ารักกันให้จากกัน??”ปานตะวันทั้งเจ็บปวด ทั้งอ่อนเพลีย ทั้งมึน ได้แต่สะอื้น
“เนียน!! คุณนี่มันเนียนจริงๆ”
ปานตะวันตาพร่าไปหมดแล้ว ใกล้วูบเต็มที่
“แต่เสียใจด้วย... คุณอาจจะเล่นละครตบตาคนได้ทั้งโลก... ยกเว้นผมคนเดียว!”
นาคินทร์ผลักปานตะวันล้มฟุบลงบนเตียง พอดีกับที่ปานตะวันหมดสตินอนนิ่ง นาคินทร์เดินออกไปอย่างไม่แยแส ทิ้งปานตะวันไว้ตรงนั้น
นัครินทร์ขับรถตามมา ชะงักมอง “ขาวๆ??คุ้นๆ??”
ประกายเดือนทำของตก ก้มลงเก็บเกือบจะเห็นก้น
นัครินทร์ตบพวงมาลัย “โป๊ะเช๊ะ!! ใช่เลย!! จำได้แม่น!!คุณเลขาฯ ขาวนี้ ไซส์นี้ ชัวร์” นัครินทร์หักพวงมาลัยไปเบรกเอี๊ยดเทียบข้าง บีบแตรสนั่น
ประกายเดือนสะดุ้งสุดตัว “ไอ้บ้า!!จะบีบหาบรรพบุรุษแกรึไง??” พอเห็นเป็นนัครินทร์ก็ตกใจ “ว๊าย!!ท่านรอง”
นัครินทร์มอง “แรงนะ??ล่อถึงบรรพบุรุษเลยเรอะคุณ???”
“แฮ่!! ก็บีบแตรดังง่ะ??”
ในรถนัครินทร์ ประกายเดือนนั่งในรถ ระวังตัวนิดๆ “จริงๆไม่ต้องก็ได้นะคะเดินอีกนิดเดียวก็ถึงแล้ว”
นัครินทร์ปากเร็ว “อ้าว! งั้นขึ้นมาทำไม? ทำไมไม่เดิน?”
ประกายเดือนเหวอ “โห”
นัครินทร์กรุ้มกริ่ม “ล้อเล่นๆ..ไปทะเลสนุกเนอะ..ยิ่งตอนเล่นวอลเล่ย์บอล..หืมม์ม์ม์!!”
ประกายเดือนรีบเอากระเป๋าปิดขาอ่อนตัวเอง
“เว่อร์และ ปิดทำไม ใครเค้าอยากดู?? สู้พี่สาวก็ไม่ได้ เซียะกว่าตั้งเยอะ”
ประกายเดือนตาวาว “ว่าไงนะ??”
นัครินทร์สะดุ้ง “ห๊า??..เปล่าๆ..คือจะถามว่า..พี่สาวคุณเป็นไง เห็นนายอัคว่าเพลียๆ”
“ค่ะ..ก็..นอนพัก คงจะดีขึ้น”
นัครินทร์พยักหน้าหงึกๆขับรถต่อเก๊กๆ ประกายเดือนมองๆแล้วก็นั่งเชิดเก๊กมั่ง
“ชาติก่อนเป็นกิ่งก่าหรอถึงได้นั่งเชิดขนาดนั้น”
ประกายเดือนหันขวับ “ตายละ..ตอนเด็กๆกินขยะแทนนมเหรอคะ ปากถึงได้เหม็น”
นัครินทร์ขำกร๊าก สนุกดี “อ๋อ..หรือว่าตื่นเต้นได้นั่งรถไปทำงานพร้อมว่าที่พี่เขยฮะ น้องเดือน??”
“นี่!! หยุดเรียกตัวเองอย่างนั้นเลยนะคะท่านรองฯไม่มีทางได้เป็นหรอกค่ะ”ว่าที่พี่เขย” เพราะตะวันเค้าเกลียดผู้ชายขี้หลี แล้วอีกอย่างหยุดเรียกฉันว่า”น้องเดือน”ด้วยค่ะฟังแล้วขนลุก” ประกายเดือนทำท่าสยองขวัญ
นัครินทร์เบรกเอี๊ยดหน้าบริษัทฯ มอลลี่&ลูกกอล์ฟกำลังเดินชิวกินอาหารจุ๊บจิ๊บอยู่หน้าบริษัทฯก็ชะงักตามเสียงรถเบรก พอเห็นว่าเป็นนัครินทร์&ประกายเดือนก็โดดหลบแอบดู
“อ่ะ!!ถ้าไม่อยากให้เป็น “ว่าที่พี่เขย”แล้วจะให้เป็นอะไรดีล่ะฮะ..ถึงจะ ถูกใจ??”
ประกายเดือนขยับๆหนี “ก็..ก็..ไม่ต้องเป็นอะไรทั้งนั้นล่ะค่ะ เป็น “ท่านรองฯ” อย่างเดียวอ่ะดีแล้ว”
นัครินทร์เขยิบเข้าใกล้ “ดีแล้วจริงเหรอ? ไม่ดีมั้ง??”
นัครินทร์โอบเอวประกายเดือนกระชากมาชิดตัว “ว๊ายยยย!!”
มอลลี่และลูกกอล์ฟ ตาโตอ้าปากค้าง
“หึงใช่มั๊ยล่าาา?? รู้น้า..ไม่อยากให้ผมเป็นว่าที่พี่เขยเพราะจริงๆแอบชอบผมใช่มั๊ยล่าาา ฮ่าๆๆๆ”
ประกายเดือนหมั่นไส้สุดขีด “หืมม์..ค่า..ชอบมากค่าาาา!! นี่แน๊ะ!!!” ประกายเดือนทุบเปรี๊ยงเข้าที่หว่างขานัครินทร์เต็มแรงจนนัครินทร์ร้องจ๊ากกก
มอลลี่และลูกกอล์ฟ ตะลึงอาการนัครินทร์ ที่แหงนหน้าอ้าปากร้อง ประกายเดือนจะออกจากรถ แต่ทำของตกพื้นก้มลงหยิบ มอลลี่และลูกกอล์ฟ ช็อคเพราะภาพที่เห็นจากด้านนอก เหมือนประกายเดือนก้มลงไปทำอะไรให้นัครินทร์ ชวนหวาดเสียวยิ่ง
ประกายเดือนรีบลงจากรถปิดประตูปั้ง!!! วิ่งแจ้นเข้าบริษัทฯ มอลลี่ &ลูกกอล์ฟ อ้าปากค้างขนมหล่นลงพื้น มองภาพเด็ดตรงหน้าอย่างตะลึงพรึงเพริศ แล้วรีบวิ่งเข้าตึกไปทันที
นัครินทร์หน้าเขียวหน้าเหลือง “อูย..ยัย..ยัยเลขา..ตัวแสบ!!”
ในห้องนอนปานตะวัน ใบตองเดินถือตะกร้าผ้าผ่านหน้าห้องปานตะวันไปแล้วนึกได้ ชะงักสเต็ปถอยหลังมามองซ้าย-ขวา แล้วแอบเงี่ยหูฟังที่ประตูทำหน้าแปลกใจทำไมเงียบกริบ..เซ็ง..ไม่มีเรื่อง?? จะเดินต่อทันใดนั้นเสียงเหมือนคนล้มดังโครม
ใบตองตกใจรีบวิ่งกลับมาเคาะประตู “คุณตะวัน?? คุณตะวัน?? เป็นอะไรรึเปล่าคะ?”
ใบตองเห็นเงียบก็ขยับลูกบิดประตู ไม่ได้ล็อค ใบตองเปิดเข้าไปทันที เห็นปานตะวันนอนกองอยู่กับพื้น“คุณตะวัน!!!”
ในห้องนอนปานตะวัน อัครินทร์ตรวจปานตะวันเสร็จ ปานตะวันนอนซึมอยู่บนเตียง มีสาวิตรี นารถนรินทร์และใบตองรายล้อมอยู่
“แม่ผิดเองที่บอกให้หนูตะวันไปเที่ยวทั้งที่ยังไม่ค่อยหายดีพอไปเจอลมทะเลแทนที่จะหายเลยยิ่งไปกันใหญ่”
ปานตะวันแผ่วเบา “ไม่ใช่หรอกค่ะคุณแม่”
“ตากแดดเยอะไปรึเปล่า..พี่อัค?”
อัครินทร์มองหน้าปานตะวัน “ก็..น่าจะหลายๆสาเหตุ” ปานตะวันมองอัค..แบบ..อย่าพูดเลย “ได้ยากับวิตามินบำรุงแล้วเดี๋ยวก็คงจะดีขึ้นครับ”
“งั้นเราให้พี่ตะวันพักผ่อนดีกว่าค่ะ อย่ากวนพี่เค้าเลย”
“จริงด้วย ไปๆๆ นอนเยอะๆหายเร็วๆนะจ๊ะ”
ปานตะวันยิ้มน้อยๆ “ขอบคุณค่ะ”
ทุกคนออกไป เหลืออัครินทร์ที่มองปานตะวันอย่างเห็นใจ แตะหลังมือปานตะวันเบาๆ “ไม่ไหวก็บอกนะครับ” ปานตะวันอึ้ง
“ผมรู้ว่าคุณเป็นคนเข้มแข็ง แต่ถ้ามันหนักเกินไปก็พูดบ้าง ระบายบ้าง” อัครินทร์ยิ้มน้อยๆ “คุณก็รู้ดี แผลที่มีหนองเราก็ต้องกรีดเอาหนองออกซะก่อน เก็บไว้..มีแต่จะเน่า- - จริงมั๊ยครับ?”
ปานตะวันน้ำตารื้น พยักหน้าหงึกๆ “ฉันไหว..ขอบคุณค่ะ”
อัครินทร์อึ้งในความเข้มแข็งของปานตะวัน จนต้องยอม “พักผ่อนนะครับ”
ปานตะวันฝืนยิ้มให้ อัครินทร์ออกไป ปานตะวันสะอื้นดังขึ้นร้องไห้แบบระเบิดอารมณ์
ที่มุมหนึ่งบ้านไกรตระกูล นาคินทร์เดินจะออกไปทำงาน
อัครินทร์เดินมาเจอพอดี “พี่คิน..จะไปไหนครับ”
นาคินทร์มองหน้าอัครินทร์ประมาณว่า..ถามทำไม??
“คุณตะวันไม่สบาย”
“ฉันกำลังจะไปทำงาน แกเองก็ด้วยนะนายอัค ป่านนี้คนไข้ไม่รอแกกันแน่นไอซียูแล้วหรอ??”
“คุณตะวันก็ต้องการการรักษาด้วยเหมือนกัน”
“เลิกยุ่งกับผู้หญิงคนนี้ได้แล้ว!!ทั้งแกแล้วก็ไอ้นัคด้วย!!”
อัครินทร์มอง พูดลองใจ “ทำไมล่ะครับ? ในเมื่อคุณตะวันเค้าก็ทั้งสวย น่ารัก นิสัยดี” นาคินทร์อึ้ง
“ที่สำคัญทุกคนในบ้านก็รักคุณตะวันกันทั้งนั้น ไม่ว่าจะคุณพ่อ คุณแม่ ยัยนารถหรือแม้แต่ใบตอง”นาคินทร์เมินหน้า “รวมทั้งผมแล้วก็พี่นัค”
“นายอัค!!”
“พี่คินล่ะครับ?? รักคุณตะวันด้วยมั๊ย??
นาคินทร์เสียงดัง “ไอ้อัค!!!”
อัครินทร์ไม่หยุด..ยิ้ม “คงจะไม่ผิดนะครับถ้าวันนึง คุณตะวันจะกลายเป็น”สะใภ้บ้านไกรตระกูล””
นาคินทร์ชกเปรี้ยงอัครินทร์ลงไปกองทันที จ้องหน้ากันอัครินทร์เลือดซึมมุมปาก “หุบปากได้แล้วไอ้อัค ผิดสิ!! มันผิดอย่างไม่น่าให้อภัย!! ผู้หญิงคนนั้นไม่คู่ควรกับแก หรือว่าไอ้นัคทั้งนั้น”
อัครินทร์มอง ไม่หวั่น “แล้วพี่คินล่ะ??”
นาคินทร์โมโหปรี่ไปกระชากคอเสื้ออัครินทร์ เข้ามาแน่นอีก อัครินทร์มองเฉยท้าทาย
นาคินทร์ผลักอัครินทร์ออก ชี้หน้า ตะคอก “อยู่ให้ห่างจากผู้หญิงคนนั้น ผู้หญิงอย่างปานตะวันไม่สมควรจะได้ความรักจากใครใน “ไกรตระกูล” ทั้งนั้น จำไว้!!!”
อัครรินทร์อึ้ง มองหน้านาคินทร์อย่างไม่เข้าใจ นาคินทร์จ้องหน้าอัครินทร์อย่าเอาจริง
ที่ห้องนอนปานตะวัน ประตูห้องปานตะวันเปิดผลัวะ นาคินทร์ปิดประตูปัง!! ปานตะวันสะดุ้งเฮือกนาคินทร์พุ่งปร๊าดมาถึงเตียง “คิดจะทำอะไร?? คิดจะทำลายครอบครัวผมให้พังอีกงั้นนเหรอ??อย่าหวังเลย!!”
ปานตะวันแผ่วๆ “หิวน้ำ”
ปานตะวันยื่นมือจะหยิบน้ำ นาคินทร์ปัดมือ “อดอยากปากแห้งมากล่ะสิ!!”
ปานตะวันค่อยๆ มองนาคินทร์ชัดๆ “คุณ”
“ใช่!! นึกว่าไอ้โง่อัค รึ ไอ้โง่นัคล่ะ?!!”
ปานตะวันกัดฟันพยายามจะลุกแต่ก็ไม่ไหว
“เลิกสำออย เลิกเล่นละครได้แล้วผมไม่ได้โง่ให้คุณตบตาได้เหมือนไอ้ 2 คนนั่นหรอกนะ เมื่อวานเล่นเป็น ”ดาวยั่ว” ตกดึกกลายเป็น”นางร้ายแย่งสามีชาวบ้าน” วันนี้คิดจะเป็น ”นางเอกผู้น่าสงสาร” คุณนี่มัน..ผมไม่รู้จะเปรียบคุณกับอะไรดี”
“พล่ามจบรึยัง??”
นาคินทร์ชะงัก “ว่าไงนะ??”
ปานตะวันไม่กลัว “ฉันถามว่าพล่ามจบรึยัง??”
“นั่นไง?? คุณนี่มันร้ายจริงๆ!!”
“พล่ามจบแล้วก็ออกไปซะที!!”
นาคินทร์จับ 2 มือ ปานตะวันแล้วจูบอย่างแรง โหด แรงแค้น แรงโมโห ปานตะวันพยายามจะบิดหน้าหนี
แต่ไม่สำเร็จ นาคินทร์บล็อกตะวันไว้ได้อย่างไม่อาจขัดขืน
บนชั้นผู้บริหาร KTK ตอนกลางวัน พนักงานจับกลุ่มเม้าท์กันอยู่
จามจุรีได้ฟังเรื่องที่เกิดขึ้นก็ตกใจทำซองผ้าป่าร่วง “คุณพระช่วย!!”
ลูกกอล์ฟก้มเก็บซองผ้าป่าคืนจามจุรี “งานนี้คุณพระก็คงจะช่วยไม่ได้ล่ะค่าาา คุณเจเจ จริงมั้ยไอ้ลูกกอล์ฟ”
“จริง!!!”
“นี่!! สมรศรีพูดจาโกหกส่อเสียดให้ร้ายผู้อื่นมันเป็นบาปนะยิ่งเม้าท์เจ้านายด้วยล่ะก้อ”
“เรื่องจริ๊ง..ไม่ได้เม้าท์ เห็นเต็มๆ 2 ลูกกะตา รวมไอ้ลูกกอล์ฟด้วยเป็น 4 จริงมั้ยไอ้ลูกกอล์ฟ”
“จริง!!!”
“ไอ้เราก็พอจะรู้อยู่หรอกนะว่าท่านรองฯน่ะ แซ่บบบบบบบขนาดไหน แต่ไม่นึกว่าอึ๊ยย์ย์ !! จะกลางวันแสกๆ..ในรถ..หน้าบริษัท!! อร๊ายยยยยย!!มอลลี่สะพรึงมว๊ากๆ”
ปาริฉัตรอึ้ง
“สะพรึงอะไรเห็นจ้องตาไม่กระพริบ??”
“อีบ้า!! แกก็ด้วยแหละ !!”
จามจุรีทำท่าสะพรึง “ตายจริง..ท่านรองฯ โธ่เอ๊ย!! เห็นมาตั้งแต่เล็กๆ ไม่อยากจะเชื่อเลยว่ายิ่งวันยิ่งแรง”
“แต่ที่แรงกว่าต้องนี่เลยจ้า คุณเลขาฯ เดือน!!”
อ่านละคร เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 12/3 วันที่ 30 พ.ค. 57
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น บทประพันธ์โดย Shaynaละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น กำกับการแสดงโดย กฤษฎา เตชะนิโลบล
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น ผลิตโดย บริษัท โพลีพลัส เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ จำกัด
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น โดยผู้จัด อรพรรณ (พานทอง)วัชรพล
ละครเรื่อง เสน่หา สัญญาแค้น ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัส เวลา 20.15 ทางไทยทีวีช่อง 3
ละครเรื่อง เสน่หา สัญญาแค้น...เริ่มออกอากาศตอนแรก 21 พ.ค.57ต่อจากละครเรื่อง อย่าลืมฉัน
ที่มา ไทยรัฐ