@.อ่านละคร.นาคี.นางอาย.ดวงใจพิสุทธิ์.@

อ่านละคร เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 9/3 วันที่ 27 พ.ค. 57

อ่านละคร เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 9/3 วันที่ 27 พ.ค. 57

นาคินทร์ไม่ปล่อยโอกาสทอง ค่อยๆ โน้มตัวลงจูบหน้าผากปานตะวันเบา ๆ เมื่อเห็นปานตะวันไม่ขัดขืนก็โน้มลงจะจูบปาก แต่ปานตะวันเอี้ยวตัวหลบเขินๆ ผลักนาคินทร์เบาๆ แล้วหลุดออกจากอ้อมกอดของนาคินทร์ได้

นาคินทร์ยิ้มน้อย ๆ ส่ายหน้ามองปานตะวันแบบร้ายนักนะ?! ปานตะวันเห็นท่าไม่ดีก็อมยิ้ม จะวิ่งหนี แต่นาคินทร์พุ่งรวบตัวไว้ได้และแรงจนพาเอาปานตะวันหล่นลงสระตูมกันไปทั้งคู่ ทั้งคู่จึงเล่นน้ำกันในสระน้ำ วาบหวาม โรม้านช์ ชวนจิ้น ฟินสุดๆ


ห้องนอนปานตะวัน ปานตะวันใส่ชุดคลุมสีขาว เดินเช็ดผมออกมาจากห้องน้ำแล้วตกใจเมื่อเห็นนาคินทร์เอนกายสบาย ๆ อยู่บนโซฟา รีบขยับชุดคลุมให้แน่นขึ้น
“คุณ..มานั่งทำไมตรงนี้คะ”
“ใครบอกนั่ง? ผมจะมานอน” พูดจบนาคินทร์ก็โดดพุ่งลงนอนบนเตียงเลย
ปานตะวันตกใจ “นอน??? เดี๋ยวเราก็จะกลับกันแล้วไม่ใช่เหรอคะ?”
“ดึกป่านนี้แล้ว เดินทางดึก ๆ อย่างนี้มันอันตราย”
ปานตะวันพึมพำ “ฉันว่าอยู่ตรงนี้อันตรายกว่าเยอะ”
นาคินทร์เหล่ “บ่นอะไร? ผมได้ยินนะครับ”
“แต่..ใครจะดูแลคุณนารถละคะ.. ฮัดเช้ย!!”
“นั่นไง!! ดูแลตัวเองก่อนดีมั้ย?? นั่งลง อยู่เฉยๆ”
นาคินทร์ลุกมาดึงมือปานตะวันให้นั่งลงบนเตียง คว้าผ้าขนหนูจากปานตะวันมาถือไว้ ปานตะวันทำท่าจะขัดขืน นาคินทร์ค่อย ๆ เช็ดผมให้ปานตะวันอย่างนุ่มนวล ปานตะวันยังคอแข็ง ๆ อยู่
นาคินทร์เช็ดไปพูดไป “คุณดูแลคนอื่นมาเยอะแล้ว” ปานตะวันอึ้ง ตื้นตันจนน้ำตารื้น นาคินทร์ปัดผมที่หน้าผากปานตะวัน “ให้ผมดูแลคุณบ้าง”
สองคนจ้องตากัน นาคินทร์ ๆ เอา 2 มือประคองหน้าปานตะวันใช้นิ้วนวดเบา ๆ ที่ขมับ 2 ข้างตายังจ้องกันอยู่ “สบายขึ้นมั้ย?”
“คุณนวดเป็นด้วยเหรอคะเนี่ย?”
“ผมยังทำอะไรได้มากกว่าที่คุณคิดอีกเยอะ” นาคินทร์ค่อยๆ ไล่มือไปที่ต้นคอ นวดช้าๆ ปานตะวันรู้สึกสบาย นาคินทร์ค่อย ๆ เปิดชุดคลุมที่ไหล่ของปานตะวันออก ปานตะวันสะดุ้งจะขัดขืน นาคินทร์ใช้ 2 มือ กดไหล่เนียน ๆ ของปานตะวันไว้ “ชู่ว์!! อยู่เฉย ๆ”
ปานตะวันหน้าแหย ๆ นาคินทร์ลงมือนวดไหล่ให้ปานตะวัน จนปานตะวันรู้สึกผ่อนคลาย เคลิ้ม หลับตาลง นาคินทร์ลอบมองใบหน้าสวยใสของปานตะวัน นาคินทร์ค่อย ๆ ก้มลงจะจูบ แต่ปานตะวันขำกิ๊กขึ้นมา
“ขำอะไรครับ”
ปานตะวันยังหลับตาพูด “นี่ถ้าคุณให้ฉันดื่มเบียร์ด้วยล่ะก้อ.. ฉันคงกลายเป็นวัววากิวอะไรของคุณนั่นแน่ ๆ เลย”
นาคินทร์อึ้ง โดนใจ!! ปานตะวันเอะใจ นาคินทร์เงียบไป ก็เลยลืมตามอง “เอ่อ..ฉันพูดเล่นน่ะค่ะ”
นาคินทร์ยิ้ม “ตั้งแต่รู้จักกันมา ผมเพิ่งจะได้ยินคุณพูดเล่น พูดเล่นเป็นด้วยเหรอครับ?”
ปานตะวันเขินเลย นาคินทร์ลูบผมปานตะวัน “ผมดีใจนะครับที่ได้เห็นคุณมีความสุขแบบนี้”
สองคนมองตากันซักพัก
“เอ่อ..ตกลงฉันต้องค้างคืนที่นี่จริง ๆ เหรอคะ?”
นาคินทร์พยักหน้า ตาแบ๊ว “เรา..ไม่ใช่ ‘ฉัน’ คนเดียว”
ปานตะวันแอบค้อน “งั้นคุณก็ไปนอนห้องคุณได้แล้ว พรุ่งนี้จะได้กลับกันแต่เช้า”
“จะให้ไปนอนห้องไหน? ก็เนี่ยล่ะห้องผม”
ปานตะวันงง “อ้าว..แล้วห้องฉันล่ะคะ”
“ก็ห้องนี้แหละ”
“ห๊า??? ห้องนี้???”
“อ้าว..ผมลืมบอกคุณใช่มั้ยเนี่ยว่าบ้านหลังนี้..มีห้องนอนแค่ห้องเดียว”
ปานตะวันตกใจ เหวอ “มีห้องนอนแค่ห้องเดียว”
นาคินทร์ทำหน้ายืนยันว่าถูกต้องที่สุด!

ที่ห้องคาราโอเกะ ประกายเดือนร้องคาราโอเกะอย่างเมามัน พยายามจับทาเคชิเต้นระบำซะจนหัวหมุน ทาเคชิเซแซ่ดๆ จนในที่สุดต้องวางไมค์ยกมือยอมแพ้ “ยอมแล้ว..ผมยอมแพ้แล้ว”
ประกายเดือนกับนัครินทร์ดีใจโดดตัวลอย เผลอกอดกันกลม ซักพักนึกได้ ชะงัก จ้องหน้ากัน ประกายเดือนผลักนัครินทร์กระเด็น “อะไรเนี่ย?? อย่ามาเนียน”
“ใครฮะ? ใครเนียนฮะ? ตะกี้คุณโดดกอดผมก่อน”
“คุณโดดก่อน”
“คุณสิโดดก่อน”
“คุณ”
ทาเคชิโวย “จะเถียงกันอีกนานมั้ยคับ”
สองคนชะงัก!! ทาเคชิหอบ “จะเซ็นมั้ยคับสัญญา”
ประกายเดือนกับ นัครินทร์พร้อมกันเลย “เซ็นฮะ / เซ็นค่ะ”
ประกายเดือนรีบหยิบแฟ้มสัญญามาเปิด ส่งปากกาให้ทาเคชิรีบเซนต์อย่างมึน ๆ ประกายเดือนรีบส่งปากกาให้ นัครินทร์เซ็น เสร็จรีบเช็คแฮนด์กับทาเคชิ
“อาริงาโตะ..อาริงาโตะฮะ”
ทาเคชิส่งมือเช็คแฮนด์กับประกายเดือน ตาวาว ชอบใจ “คุณเก่งมากคับ คุณเลขาฯ คนสวย”
“ฮิ ๆๆ อาริงาโตะค่ะ อาริงาโตะ”
ทาเคชิไม่ยอมปล่อยมือ
“เอ่อ..ปล่อยมือได้แล้วฮะ”
ทาเคชิยื่นนามบัตรให้ “ถ้าคุณเลขาฯเปลี่ยนใจไปอยู่โตเกียวกับผมก็โทร.หาผมนะคับ”
“อ๋อ.. ค่ะ”
“ผมหวังว่าจะได้พาคุณไปกินข้าว ร้องคาราโอเกะกันที่ญี่ปุ่นนะคับ..คุณเลขาฯ”
นัครินทร์เริ่มเหล่
“อ๋อ..ค่ะ”
“เอ่อ..นี่ก็ดึกมากแล้ว รีบ ๆ กลับดีกว่านะฮะ เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าจะตกเครื่อง เดี๋ยวจะไปไม่ถึงญี่ปุ่น”
ทาเคชิโค้งกับประกายเดือน “ซาโยนาระ..ซาโยนาระ”
ประกายเดือนโค้ง “ซาโยนาระค่ะ”
นัครินทร์รำคาญ ตะโกนเรียกบ๋อย “อ่ะๆ พอละ..เยอะละ ไอ้น้อง..ส่งแขกด่วนเลย”
บ๋อยเข้ามาพาทาเคชิออกไป ทาเคชิร่ำลาอาลัยประกายเดือนจนลับสายตา
นัครินทร์เหล่ “ตกลงจะตามไปเลยมั้ยฮะ? จะได้จัดตั๋วเครื่องบินให้”
“นี่..ท่านรองฯ!! ดิฉันลงทุนร้องเพลงซะจนคอแทบแตกจะขอบคุณซักคำก็ไม่มี”
“ขอบคุณ?? อ้าว..ผมนึกว่าคุณอยากจะร้องคาราโอเกะกับอีตาทาเคชินั่นซะอีกเค้ารวยมากเลยนะฮะ”
ประกายเดือนค้อนขวับ ขยำนามบัตรทาเคชิโยนทิ้งหน้าตาเฉย
นัครินทร์แอบดีใจแต่อยากคอนเฟิร์ม “เฮ่ย!!..ไม่เสียดายเหรอฮะ เค้ารวยมากจริง ๆ นะฮะ ลูกเมียก็ยังไม่มี ไม่ชอบเหรอฮะ??”
“ไอ้รวยน่ะชอบอยู่ค่ะ แต่ไอ้ขี้หลีนี่..รับไม่ได้..อยากเจี๋ยนให้สูญพันธ์จริง ๆ..ไอ้ผู้ชายพวกนี้!!!”
ประกายเดือนสะบัดหน้าเดินออก นัครินทร์มองตามอย่างทึ่ง พึงพอใจ “แซ่บเว่อร์ร์ร์!!”

หมอนถูกปานตะวันวางลงบนโซฟา
“อะไรเนี่ยคุณ?? โหดไปรึเปล่า??”
“นอนตรงนี้ล่ะค่ะ”
“คุ้ณ..นี่มันบ้านผม”
“ค่ะ..ก็ฉันเป็นแขก และก็เป็นผู้หญิงด้วย”
นาคินทร์ขำๆ ยอมทิ้งตัวลงบนโซฟา ล้มลงนอนกับหมอน “โอเค ๆ.. ..นอนก็ได้...ใจร้าย”
ปานตะวันอมยิ้ม “ราตรีสวัสดิ์ค่ะ”
ปานตะวันเดินเข้าห้องไป นาคินทร์มองตาม สายตาเปลี่ยนเป็นเย็นชา
เมื่อนึกถึงตอน ตนเองกับปานตะวัน ช่วยกันทำอาหาร โดดตูมลงน้ำ เล่นน้ำ นวด และตอนที่จูบหน้าผากปานตะวัน
“และเมื่อเค้าทำทุกอย่างให้มันมีความสุขที่สุดแล้ว อีกไม่นานเค้าก็จะเชือดมัน”
นาคินทร์ นอนสายตาเย็นชา

ส่วนปานตะวันกลับตรงกันข้าม เธอนั่งลงบนเตียง นึกถึงเหตุการณ์หวานๆ ที่ผ่านมา
ตั้งแต่ถูกพาขึ้นเครื่องบิน ปานตะวันมองไปรอบ ๆ ห้อง
“บ้านหลังนี้.ผมตั้งใจสร้างไว้เพื่ออยู่กับคนที่ผมรัก”
ปานตะวันแอบยิ้มน้อย ๆ นึกถึง สองคนทำอาหารกัน
”ผมเฝ้ารอคอยวันนี้มาตั้งนาน รอคอยที่จะพาคุณมาที่นี่”
ปานตะวันนั่งนึกย้อนไปด้วยสายตามีความสุข
“ตั้งแต่คนรักของผมจากไป ผมไม่เคยเฝ้ารอที่จะได้พบผู้หญิงคนไหน นอกจากคุณ”
นาคินทร์จูบหน้าผากปานตะวัน “ให้ผมได้ดูแลคุณบ้าง”
นาคินทร์นวดไหล่ปานตะวันเคลิ้ม
ปานตะวันล้มตัวลงนอน
นาคินทร์รวบตัวปานตะวันหล่นน้ำตูม 2คนเล่นน้ำกัน
ปานตะวันกอดหมอนนอนยิ้ม ก่อนจะค่อย ๆ หลับตาลงอย่างมีความสุข

ในห้องนั่งเล่นบ้านไกรตระกูล สาวิตรีลุ้นละครตอนอวสานสุดขีดยังกะเชียร์มวยลั่นกับใบตอง 2คนร้องลั่น
“เย้!!! มันต้องอย่างน้านนน”
ทวยเทพสะดุ้ง “โห!! แม่!! ดูละครรึว่าเชียร์มวย”
“ก็มันแซบมากนี่จ๊ะพ่อจ๋า เห็นมั๊ย..นางเอกทำเป็นเล่นตัวให้พระเอกง้ออยู่ตั้งนาน แต่ในที่สุดก็”
สาวิตรีกับใบตองมองตาหัวเราะกันคิกคัก
“ก็อารายยย”
“ก็เล่นผีผ้าห่มกันอ่ะสิเจ้าคะ..คุณผู้ชาย”
“ว๊ายยย!! นังใบตอง” สาวิตรีหัวเราะคิกคักกับใบตอง ถูกใจ
“ไม่เอาละ..ดึกแล้ว...พ่อไปนอนดีกว่า..พรุ่งนี้ต้องไปตีกอล์ฟแต่เช้า”
“ตีกอล์ฟแน่นะจ๊าาาา..พ่อ?!”
ทวยเทพส่งเสียงมา “ก็ตีกอล์ฟน่ะสิ..แม่นี่ก็!!”
สาวิตรี กับใบตอง หัวเราะกันคิกคัก “แหม..น่าเสียดายนะคะ ละครกำลังจิ้นเลย ดั๊นอวสานซะแระ..อดลุ้น คู่จิ้นคู่นี้เลย!!”

อ่านละคร เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 9/3 วันที่ 27 พ.ค. 57

ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น บทประพันธ์โดย Shayna
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น กำกับการแสดงโดย กฤษฎา เตชะนิโลบล
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น ผลิตโดย บริษัท โพลีพลัส เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ จำกัด
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น โดยผู้จัด อรพรรณ (พานทอง)วัชรพล
ละครเรื่อง เสน่หา สัญญาแค้น ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัส เวลา 20.15 ทางไทยทีวีช่อง 3
ละครเรื่อง เสน่หา สัญญาแค้น...เริ่มออกอากาศตอนแรก 21 พ.ค.57ต่อจากละครเรื่อง อย่าลืมฉัน
ที่มา ไทยรัฐ