อ่านละคร เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 14/3 วันที่ 31 พ.ค. 57
นัครินทร์ไม่ตอบ แต่ยิ่งห่อตัวเหมือนหนาวมาก ประกายเดือนทั้งงง ทั้งตกใจ “หนาว?? แย่แล้ว..เดี๋ยวร้อน.. เดี๋ยวหนาว..ยังไงดีล่ะเนี่ย??”ประกายเดือนพยายามเอาผ้าห่มบางๆ เท่าที่มีอยู่ห่มให้ แต่นัครินทร์ยังสั่นอยู่ “ผม..หนาว”
ประกายเดือนตัดสินใจกอดนัครินทร์ไว้ นัครินทร์ซุกตัวใต้อ้อมกอดประกายเดือนเหมือนเด็กๆ ประกายเดือนกอดนัครินทร์แน่นขึ้น เมื่อรู้สึกว่าไออุ่นจากอ้อมกอดของเธอช่วยนัครินทร์ได้
“อ้าว!! หลินปิงกลับมาจากเมืองจีนแล้วเรอะ?? กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่?? กร๊ากๆๆ” ลูกกอล์ฟเข้าคู่ สองคนขำกัน
ปาริฉัตรกระแทกแฟ้ม “ที่ทำงานเค้าก็ต้องมาทำงานนี่คะ ใครจะเหมือนพี่สมรศรีที่ชอบใช้ที่ทำงานเป็นตลาดนัด”
ลูกกอล์ฟเผลอ “จริงจ้า..แม่ค้า”
“ไอ้ลูกกอล์ฟ!!...นี่!! งั้นก็เชิญคุณน้องหน้าดำเป็นอีกาอย่างนี้ต่อไปเถอะนะคะ ปล่อยให้คุณน้องเดือนขาวว่อกโอโม่นางฟาดเรียบทั้งท่านประธานฯ ทั้งท่านรองฯ จนแน่นท้องต่อไป”
“เออ..จริงว่ะ!! นี่ถ้าวันนึงโดนน้องเลขาฯเดือนเขี่ยกระเด็นตกงานล่ะ ไม่ท้องว่างแสบไส้แย่เรอะเนี่ย..น้องฉัตร??”
“ก็นั่นน่ะเซ่!! ดูเซะ! นี่ก็หายกันไปทั้งนายทั้งบ่าวตั้ง 2 วันแล้วนะเว๊ย!!”
“กลับมา..มีหวังได้อัพเกรดเป็น “คุณเลขาฯหญ่ายยยย””
“ถึงจุดนั้น..ก็ตัวใครตัวมันนะจ๊ะ คุณน้องฉัตร พี่ขอตัวไปขายของก่อนล่ะ วันนี้หมอดูว่า วันเฮงเซ็งลี้ฮ้อ ว่าแต่ไม่รับแน่นะจ๊ะ..ครีมหน้าเด้ง & อัพอึ๋ม อิ๊ๆๆๆ”
สองคนจากไป ปล่อยให้ปาริฉัตรนั่งเครียด แล้วสะดุ้งเพราะนาคินทร์กดเรียก “คุณฉัตรครับ..ขอแฟ้มเอกสารด้วยครับ”
ปาริฉัตรเสียงหวานขึ้นทันที “ได้ค่ะ..ท่านประธาน”
ปาริฉัตรรีบหยิบกระจกมาดูหน้าผม ก่อนจะรีบโกยแฟ้มเข้าห้องไป
ในห้องทำงานนาคินทร์ นาคินทร์เซ็นแฟ้มเกือบหมดแล้ว ปาริฉัตรมองเจ้านายอย่างหลงใหลปลาบปลื้ม จนนาคินทร์เซ็นหมดก็ถาม ไม่เห็นมีแฟ้มจากคุณนัค??”
ปาริฉัตรสะดุ้ง “เอ่อ..ค่ะ..คุณนัคยังไม่เข้าค่ะ”
นาคินทร์ส่ายหน้า “สายอีกตามเคย”
ปาริฉัตรแย๊บ “ไม่ใช่ค่ะ..ไม่ได้เข้ามา 2 วันแล้วค่ะ”
“อะไรนะ?”
ปาริฉัตรรีบฟ้องเนียนๆ “ค่ะ..คุณเลขาฯ เดือนก็พลอยหายไปด้วยค่ะ”
นาคินทร์ชะงักกึก ปาริฉัตรใส่ต่อ “น่าเกลียดนะคะ ทิ้งงานเลย จริงๆ โทร.มาให้ฉัตรช่วยจัดการแฟ้มให้ท่านประธานเซ็นก่อนก็ได้ ฉัตรยินดีทำเพื่อบริษัทอยู่แล้ว แต่นี่”
ปาริฉัตรเม้าท์ไปเรื่อย นาคินทร์ลอบยิ้มพึงพอใจที่นัครินทร์หายไปกับประกายเดือน ปล่อยให้ปาริฉัตรเม้าท์มอยไปคนเดียว
ตอนกลางวัน บนแพเมืองกาญจน์ ประกายเดือนนอนกอดนัครินทร์อยู่ สักพักนัครินทร์รู้สึกตัวก่อน ค่อยๆ ลืมตามองประกายเดือนที่นอนหน้าจ่อกันอยู่แบบงงๆ ยังเบลอๆ จ้องอยู่สักพัก มองประกายเดือนที่ยังหลับอยู่เต็มๆ ตา สายตานัครินทร์ไม่เหมือนอย่างเคย เป็นสายตาแสดงความเป็นคนน่ารักที่แอบซ่อนไว้ภายใต้ความเป็นคาสโนว่า
สักพักประกายเดือนทำท่าเหมือนจะตื่น นัครินทร์รีบแกล้งหลับ ประกายเดือนค่อยๆ ลืมตาขึ้น รู้สึกเมื่อย จะขยับตัวก็งงๆ เพราะโดนล็อคด้วยอ้อมกอดของนัครินทร์
ประกายเดือนพึมพำ “เอ๊ะ!..เมื่อคืนเรากอดเค้านี่หว่า??”
นัครินทร์หลับตาพูด “น่าไม่อาย..เป็นผู้หญิงมาแอบกอดผู้ชาย”
ประกายเดือนเผลอเถียงตอบ “อ้าว..ก็ท่านรองฯ หนาวตัวสั่นเลยนี่” ประกายเดือนสะดุ้ง “เฮ้ย!!” ประกายเดือนจะผละตัวออก แต่นัครินทร์กอดไว้แน่น ลืมตายิ้มเผล่ ประกายเดือนร้องลั่น “ท่านรองฯ!!! นี่แกล้งเหรอ? ปล่อยนะปล่อย!!”
“เปล่าแกล้งฮะ!! กอดต่อเถอะฮะ!! ผมหนาว”
“ไม่ต้องเลย!! ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ!!”
นัครินทร์ยิ้ม “ตอบผมก่อน!!แอบชอบผมใช่มั้ยฮะ??”
ประกายเดือนทุบ “บ้า!!! บ้าๆๆๆ”
นัครินทร์เอาอีกมือนึงรวบมือประกายเดือนไว้แล้วจูบ “นี่เป็นการลงโทษที่คุณให้ผมโดดน้ำจนเป็นไข้”
“คุณ!!”
นัครินทร์จูบหมับอีกที ไม่ปล่อยให้ด่า “และนี่.. เป็นการแต้งกิ้วที่คุณช่วยให้ผมหายไข้”
ประกายเดือนงง พูดแทบไม่ออก “คุณ!!!”
“อ๊ะ! อย่านะ!! อย่าด่านะ!! ด่าปุ๊บจูบปั๊บนะ!! รึจะด่า???”
ประกายเดือนอ้าปากจะด่าแต่ก็ไม่กล้า ได้แต่ทำหน้าเบะๆ เหมือนจะร้องไห้ นัครินทร์ตกใจ “เฮ่ยๆๆ..อย่าร้องๆ..ผมแหย่เล่นฮะ ไม่จูบๆ..อย่าร้องนะฮะผมแพ้น้ำตาผู้หญิง!!”
ประกายเดือนเสียงสั่นๆ “ฉันอยากกลับบ้าน”
“ได้ๆๆ..กลับเลยฮะ..เดี๋ยวเรากลับบ้านกันเลยฮะ..อย่าร้องนะฮะ”
ประกายเดือนลอบยิ้ม รอดตัว!!
คืนนั้น ที่บ้านไกรตระกูล นาคินทร์ไม่พอใจนัครินทร์ที่ไม่สามารถรวบหัวรวบหางประกายเดือนได้ “นี่แกบ้าไปแล้วเหรอไอ้นัค?? หายไปกับเลขาฯ 2 วัน 2 คืน แต่กลับไม่ได้เรื่องอะไรเลย”
“โห่!! พี่คิน!! ก็ผมไม่สบายอ่ะ!! อะไรเนี่ย?? น้องนุ่งป่วยไม่ห่วงซักนิด ห่วงแต่ธุรกิจ ลูกค้าน่ะไปเยี่ยมเมื่อไหร่ก็ได้ฮะ ห่วงน้องก่อนมั้ยฮะ??”
“ฉันไม่ได้หมายถึงลูกค้า!!”
“ไม่ได้หมายถึงลูกค้า?? อ้าว..งั้นพี่คินหมายถึงใครฮะ??”
นาคินทร์อึ้งไป ไม่ตอบ ไม่พอใจ นัครินทร์มองพี่ชายงงๆ นาคินทร์ไม่พอใจ
ที่บ้านไกรตระกูล ปานตะวันพูดโทรศัพท์ ปานตะวันยิ้มแฉ่ง “พี่ดีใจที่สุดเลยที่เดือนปลอดภัย”
ประกายเดือนนอนแช่ฟองสบายใจเฉิบ ขำกิ๊ก “ปลอดภัย?? เค้าไปทำงานนะตะวันไม่ได้ไปออกรบ”
“น่ากลัวกว่าอีก!!”
ประกายเดือนขำ “เอาจริงๆ นะตะวัน อีตาท่านรองฯปากสุนัขเนี่ยไม่ได้แย่ขนาดที่เค้าคิดนะ”
“ยังไง?”
“ก็..อาจจะปากสุนัขไปนิด อาจะมือปลาหมึกไปหน่อย เพลย์บอยเยอะ แต่ไม่จัดว่า ‘เลว’
“จริงเหรอ?? ดูจากอะไร?”
“ก็ดูจากที่ไม่ปล้ำเค้า”
ปานตะวันปรี๊ด “ก็ลองสิ!! พี่จะตามไปฆ่า”
“เฮ่ยๆๆ..ใจเย็น”
“คุณนัคเค้าไม่ได้ทำอะไรเดือนแน่นะ?”
ประกายเดือนอึ้งไปนิด “แน่!!”
“จริงนะ? นิดเดียวก็ไม่ได้นะ!!”
ประกายเดือนอึ้ง แถ “จริ้งงงง!! ตะวันสบายใจได้น่ะ สรุปว่าผู้ชายบ้านนี้ก็โอเค.นะ แต่ถ้าให้เรียงตามลำดับ อีกตาท่านรองฯก็โหล่สุด ถัดมาก็คุณหมออัครินทร์ เด็ดสุดเริ่ดสุดก็ต้องท่านประธานนาคินทร์ ตะวันว่ามั้ย”
ปานตะวันอึ้งไป เลวสุดน่ะสิ
“อ้าว..ทำไมเงียบ?? อย่าบอกนะว่า ท่านประธานแอบแซบสุด?? แอบปล้ำตะวันละป่าว??”
ปานตะวันตกใจ หน้าเสีย “บ้า!! เดือนพูดอะไรบ้าๆ”
ประกายเดือนขำ “จะไปรู้เหรอ? เห็นเงียบไปนี่?? แล้วอีกอย่างตะวันเคยสอนเค้าเองไม่ใช่เหรอว่า คนเราน่ะรู้หน้าไม่รู้ใจ ก็ไม่รู้ว่าสุภาพบุรุษสุดหล่ออย่างท่านประธานจะจับพี่สาวเราปล้ำไปรึยังน้าาา?? 555”
ปานตะวันจี้ใจจิ๊ด ทั้งโกรธทั้งอาย “บ้า!! พี่ไม่พูดกับเดือนแล้วนะ!! แค่นี้นะ!!”ปานตะวันวางหู
ประกายเดือนงงๆขำ “ตะวันๆๆ!!..อะไรยะ?? ล้อเล่นแค่นี้ก็โกรธ จะกุลสตรีไปไหนจ๊ะคุณป้า 555” ประกายเดือนเล่นน้ำต่อสบายใจ
ปานตะวันยังรู้สึกอับอายในสิ่งที่นาคินทร์ทำกับเธอไว้
ที่บ้านไกรตระกูล นาคินทร์นั่งเซ็งอยู่ ปานตะวันเดินมาชะงัก สองคนมองหน้ากัน
นาคินทร์ป่วน “ผมจ้างคุณมาดูแลยัยนารถไม่ได้ให้มาเดินเล่น”
“ฉันส่งคุณนารถเข้านอนแล้ว”
นาคินทร์เลิกคิ้ว “เหรอ?? งั้นส่งผมขึ้นเตียงซะหน่อยก็ไม่เลวนะ??”
ปานตะวันทันที “เลว!! เลวมาก!!”
นาคินทร์ปราดเข้าหา ทำหน้าดูถูก “ทำยังกะไม่เคยขึ้น?? ไม่เคยขัดเลยซักครั้ง”
“คุณนี่มันเลวจริงๆ หยาบคาย สู้น้องๆ คุณไม่ได้เลยซักนิด ไม่ว่าจะเป็นคุณนัคหรือคุณอัค”
“ไอ้คุณเล็กนั่นด้วยอีกคนสิจะได้ครบ”
“อ๋อ..ใช่..ขอบคุณ..เกือบลืม”
นาคินทร์โกรธวูบ ก่อนจะกัดซ้ำ “ยังนี่..ยังไม่หมด..ยังมีแฟนเก่าคุณอีกคนนี่”
ปานตะวันโกรธ แต่ฮึด “อ๋อ..พี่อาร์ต..นั่นก็จัดว่าดีกว่าคุณเยอะ”
“แล้วคุณล่ะ..ดีกว่าผมตรงไหน? ผู้หญิงที่มีผู้ชายจนนับไม่ครบแบบนี้เนี่ยนะ??” นาคินทร์มองด้วยสายตาดูถูก ส่ายหน้า
ปานตะวันเชิดๆ “ดีกว่ามั้ย..ไม่รู้!! รู้แต่คุณก็เป็น 1 ในผู้ชายพวกนั้นด้วยเหมือนกัน”
นาคินทร์ฉุน
“ดึกแล้ว!! ฉันขอตัว!!” ปานตะวันจะเดินไป
นาคินทร์กระชากไว้ “ยังไปไม่ได้!! ต่อไปนี้อย่ามั่วกับผู้ชายอื่นอีกเด็ดขาด”
“คุณมีสิทธิ์อะไรไม่ทราบ??”
“ก็สิทธิ์ที่เป็นผัวเธอน่ะสิ”
“ใครผัวคะ? ฉันมันมั่วซะขนาดนี้ ถ้าจะมีสิทธิ์..ก็คงต้องแชร์เท่าๆ กันล่ะค่ะ”
นาคินทร์โกรธ ปรี่เข้าหา “ปานตะวัน!!”
ปานตะวันไม่อยู่ให้โดนจูบ วิ่งหนีไปทันที นาคินทร์มองตามอย่างโกรธ “ร้ายจริงๆ.. ร้ายกว่าที่คิดจริงๆ”
ปานตะวันวิ่งต่อเนื่องมาหลบยืนหอบน้อยๆ โดยไม่เห็นใบตองที่ซุ่มดูยูทูป ใส่หูฟังอยู่แถวนั้น “บ้าจริงๆ..พูดอะไรบ้าๆ ออกไปนะเรา”
ใบตองหันมาเห็นปานตะวันพูดคนเดียวก็ถอดหูฟังค่อยๆ เดินมามองใกล้ๆ ปานตะวันไม่เห็น ชะเง้อมองไปทางที่วิ่งมา “แต่ก็สมแล้ว แรงมาก็แรงกลับ!! แรงได้คนเดียว รึไง?? -- สมน้ำหน้า!!”
ปานตะวันหันมาเห็นใบตองเงี่ยหูฟังใกล้ๆ ก็ตกใจ “ว๊าย!!”
ต่างคนต่างตกใจซึ่งกันและกัน “พี่ใบตอง!! มายืนตั้งแต่เมื่อไหร่คะ?? ตกใจหมด”
“ใบตองน่ะอยู่ของใบตองก่อน คุณตะวันนั่นแหละค่ะมายืนพูดอะไรคนเดียว?? ใครแรงมาคะ? สมน้ำหน้าใครคะ??”
“เอ่อ..ไม่มีอะไรค่ะ ตะวันขอตัวไปนอนก่อนนะคะ” พูดจบปานตะวันก็รีบชิ่งไป
ใบตองมองตาม ตาวาว “ไม่มีอะไร? ไม่เชื่อหรอก!! แหม!! เสียดาย!! ไม่น่าดูเลยยูทูปยูแทป!! ขอจริงนอกจอน่าจะมันส์กว่าตั้งแยะ!!! หึ๋ย!!”
สามสาวนัดเจอกันที่ร้านฟาสต์ฟู้ด
“ไง?? พิงค์!! มีเรื่องสำคัญอะไร ทำไมถึงต้องให้เราออกมาเจอด้วย”
“แหม..ออกมานั่งชิวกับเพื่อนฝูง ต้องให้มีเรื่องสำคัญด้วยเหรอจ๊ะ?!”
“อ้าว! ยังไงเนี่ย? เราเป็นลูกจ้างเค้านะ ไม่ได้เป็นเจ้าของบิวตี้คลีนิคอย่างเธอนี่ จะได้ออกมานั่งชิวได้ตลอด แล้วยัยเดือนอีก โดดงานออกมาแบบนี้ คุณนัคไม่ตัดเงินเดือนเหรอ?”
“คุณพี่คะ..วันนี้วันเสาร์..เค้าหยุดกันค่ะ ไม่มีใครเค้าเหมือนคุณพี่หรอกค่ะ ทำงานไม่รู้จักพักผ่อน ไม่เว้นวันหยุดราชการ”
ปานตะวันเหวอไป “อ่ะ!! พิงค์ ตกลงมีอะไร??”
อ่านละคร เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 14/3 วันที่ 31 พ.ค. 57
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น บทประพันธ์โดย Shaynaละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น กำกับการแสดงโดย กฤษฎา เตชะนิโลบล
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น ผลิตโดย บริษัท โพลีพลัส เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ จำกัด
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น โดยผู้จัด อรพรรณ (พานทอง)วัชรพล
ละครเรื่อง เสน่หา สัญญาแค้น ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัส เวลา 20.15 ทางไทยทีวีช่อง 3
ละครเรื่อง เสน่หา สัญญาแค้น...เริ่มออกอากาศตอนแรก 21 พ.ค.57ต่อจากละครเรื่อง อย่าลืมฉัน
ที่มา ไทยรัฐ