อ่านละคร มณีสวาท ตอนที่ 7 วันที่ 10 ก.พ. 56
“ก็เพื่อให้ภุชเคนทร์ถอนคำสาบานเท่านั้น เลิกขวางข้าเสียทียมนา ถ้ายังคิดว่าข้าเป็นสหาย”“ข้าก็ยังปรารถนาดีต่อเจ้าเช่นเดิม จิตของภุชเคนทร์ไม่พร้อม แต่เจ้าทำให้เขาไร้สติและดึงจิตเขามาหาเจ้า”
เจ้าอุรคาชะงัก บอกว่าต้องการแค่ภุชคินทร์ระลึกชาติและถอนคำสาบาน ยมนาอ่อนใจ เตือนว่าชีวิตมนุษย์ของชายหนุ่มอยู่ในอันตรายเพราะกำลังฝืนกฎธรรมชาติ พยายามเกลี้ยกล่อมและเตือนสติ
“การที่เจ้ายึดติดจะยิ่งทุกข์ไม่สิ้นสุด ต่อไปเจ้าจะไม่ใช่นาคเทวีแต่เป็นได้แค่นาค เพราะเจ้ากำลังลบบุญตัวเอง”
“เป็นไปไม่ได้ ข้าคือนาคเทวี...ผู้ยิ่งใหญ่แห่งลุ่มน้ำนี้”
“เจ้าลืมแล้วหรือไร แม้แต่นาคเทวีก็ไม่เป็นอมตะ การที่เจ้าพยายามเปลี่ยนแปลงโองการสวรรค์จะทำให้ยิ่งทุกข์ทรมาน เจ้าจะยิ่งได้รับโทษจนอาจกลายเป็นเดรัจฉาน นำท่านภุชเคนทร์คืนกลับเมืองมนุษย์เดี๋ยวนี้”
เจ้าอุรคาสับสน กอดร่างชายหนุ่มแน่นอย่างหวงแหน ยมนาเห็นท่าทีลังเลจึงตอกย้ำเสียงเข้ม
“อย่ามัวแต่หลงระเริงความสุขของตัวเอง ไม่เช่นนั้น... เจ้านั่นแหละจะเป็นผู้ฆ่าภุชเคนทร์ ไม่ใช่พญาสุบรรณ!”
เจ้าอุรคาไม่ยอมคืน ยมนาจำใจใช้อำนาจแห่งยมบาลพาชายหนุ่มกลับสู่ความเป็นมนุษย์ พญานาคสาว กรีดร้องเสียงหลง ละล่ำละลักขอให้รอชายหนุ่มถอนคำสาบานแต่ยมนาไม่ใจอ่อน ภุชเคนทร์ลุกยืนเหมือนละเมอ และลอยละล่องขึ้นสู่ผิวน้ำอย่างรวดเร็ว เจ้าอุรคาร้องไห้ปิ่มจะขาดใจ ถลันตามขึ้นไปติดๆอย่างร้อนรน
ขณะเดียวกันที่ริมฝั่งโขง...นาถสุดากับไพศิษฐ์ดำผุดดำว่ายหาภุชคินทร์แต่ไม่พบ สองหนุ่มสาวชักกังวล ผู้กองห่วงแฟนสาวดูอ่อนแรงจึงประคองไปพัก นาถสุดาเหลือบเห็นร่างคนที่แก่งหินห่างออกไปจึงชี้บอกแฟนหนุ่ม ทั้งคู่รีบว่ายไปดู พบชายหนุ่มรูปร่างคุ้นตานอนคว่ำหน้าหมดสติ พลิกร่างนั้นแล้วชะงัก เห็นภุชคินทร์นอนหน้าซีดลมหายใจรวยริน ผู้กองผายปอดจนเพื่อนสำลักน้ำออกมา มองหน้าสองหนุ่มสาวอย่างมึนงงแล้วสลบไปอีก นาถสุดากับไพศิษฐ์จึงนำส่งโรงพยาบาล...เจ้าอุรคาโผล่ขึ้นมาเหนือน้ำ มองภาพชายคนรักจากไปอย่างอาวรณ์ ได้แต่ส่งเสียงเกรี้ยวกราดไล่หลังว่าไม่ยอมให้เขาไป!
ooooooo
ภุชคินทร์สลบไสลตลอดทั้งวันถึงช่วงเย็น ไพ-ศิษฐ์กับนาถสุดารู้จากแพทย์เวรว่าเขาแค่อ่อนเพลียจึงตัดสินใจปลุก ภุชคินทร์ตื่นมาอย่างงัวเงีย จำอะไรไม่ได้ นอกจากที่ไปเดินเล่นริมน้ำโขงเมื่อคืนก่อน สองหนุ่มสาวมองหน้ากันงงๆ แปลกใจที่ราชนิกุลหนุ่มมีท่าทีสดใสเพราะได้นอนเต็มตามากกว่าคนที่เกือบจมน้ำตาย!
เวลาเดียวกันที่ใต้บาดาล...เจ้าอุรคาร้องไห้โหยหวน ปิ่มจะขาดใจ ตัดพ้อชายหนุ่มที่จำเรื่องราวความรักแต่หนหลังไม่ได้ ยมนาปรากฏตัว พยายามเตือนว่าการฟื้นอดีตชาติเป็นเรื่องฝืนกฎธรรมชาติ เจ้าอุรคาสะอึกที่โดนพูดแทงใจดำแต่ยังเถียงกลับไม่ยอมแพ้ ยมนาส่ายหน้าอย่างระอา ประกาศเสียงกร้าว
“มันผิดกฎสวรรค์ เมื่อมีการเปลี่ยนภพชาติ เบื้องบนจะล้างความจำในอดีตชาติ ภุชเคนทร์ก็ไม่ได้รับการยกเว้น”
“ข้านี่แหละจะเป็นผู้ล้างกฎสวรรค์ด้วยความรักของข้า ภุชเคนทร์จะต้องจำได้”
ยมนาโมโหที่สหายรักไม่สำนึก ค่อนแคะว่าถ้าอยากให้ชายหนุ่มระลึกชาติได้ ทำไมถึงมัวระเริงกับกาม ตัณหา เจ้าอุรคาชะงัก น้ำตานองหน้าด้วยความละอายใจ ยมนาทอดเสียงอ่อน
“เราไม่ถือโกรธ เพราะเราเข้าใจเจ้าอุรคาเทวี...ตอนนั้นเจ้าหลงกับความรักทั้งๆที่รู้ว่าการติดในตัณหานั้นร้ายกว่ากิเลสใดๆ...ทุกอย่างล้วนอนิจจัง เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป เจ้าฝืนกฎแห่งกรรมไม่ได้หรอก”
“ท่านพูดเช่นนี้ได้เพราะท่านไม่เคยมีความรัก”
“ต้องใช้เวลานานแค่ไหน กว่าเจ้าจะเรียนรู้ว่า ความรักที่แท้จริงคือความยินดี เสียสละ แต่ความรักที่ยึดติดจะก่อแต่ความทุกข์ ทำเช่นนี้พลังชีวิตของเจ้าจะยิ่งอ่อนลง เจ้าทำตามหัวใจตัวเองจนลืมรักตัวเองอุรคาเทวี”
เจ้าอุรคานิ่งฟังอย่างสงบ มีเพียงน้ำตาเท่านั้นที่ไหลรินออกมาอย่างสุดกลั้นเพราะความอัดอั้นตันใจ...
ด้านสุรินทร์...หนีไปกบดานในป่าลึก นั่งบริกรรมด้วยใบหน้าถมึงทึง เงื้อมีดลงอาคมแทงบนหัวงูตัวหนึ่งจนเลือดกระฉูด ส่งเสียงคำรามอาฆาตจองเวรเจ้าอุรคากับ สุบรรณ...อีกไม่นานทั้งสองต้องเจอชะตากรรมเดียวกับงูตัวนี้!
ในขณะที่สุรินทร์ฝึกปรือวิชา...สุบรรณกับอำนาจเตรียมรับมือเพราะรู้นิสัยนักฆ่าหนุ่มว่าเจ้าคิดเจ้าแค้นและโอหัง อำนาจเกรงว่าอดีตคู่หูจะใช้วิธีสกปรก เตือนเจ้านายหนุ่มด้วยความเป็นห่วง
“ผมเกรงว่าเจ้าจะเป็นอันตราย เพราะถ้าไอ้สุรินทร์ ทำอะไรนายไม่ได้ มันต้องหาทางเล่นงานเจ้าอุรคาแทน”
“ถ้ามันทำแบบนั้นแสดงว่าโง่มาก รนหาที่ตายเร็วขึ้น ถ้าเจ้าอุรคาเป็นอะไรแม้ปลายเล็บ...มันต้องตาย!”
สุบรรณประกาศกร้าวและแล่นไปหาหญิงสาวถึงเฮือนวันถัดมาเพื่อเตือนให้ระวังตัว เจ้าอุรคามีท่าทีเฉยชา ปรายตามองเขาอย่างไม่พอใจ สุบรรณขอโทษที่ทำให้ลำบากใจแต่โดนย้อนกลับอย่างไม่ไว้หน้า สุบรรณรู้ว่าเธอตั้งใจแดกดันแต่ไม่ถือสา พูดถึงการเข้าใจผิดเมื่อคราวก่อน เจ้าอุรคาบอกว่าไม่แคร์จนชายหนุ่มของขึ้น ไม่พอใจที่เธอพูดเหมือนรังเกียจตลอดเวลา สวนกลับบ้างอย่างเหลืออด
“ท่านสุบรรณผู้ทรงเกียรติที่ใครๆต้องก้มหัวให้ ผมไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมต้องยอมให้ผู้หญิงคนหนึ่งที่เสือกไสไล่ส่งผมอย่างไร้ค่า และนอกจากผมจะไม่โกรธแล้ว ยังรักและเทิดทูนอีกมากมาย”
“ถ้าดิฉันจะว่าท่านโง่งมงายก็คงดูหยาบคายเกินไป ถ้าอย่างนั้น...การที่ลุ่มหลงอิสตรีจนไม่ได้นึกถึงเกียรติยศตัวเองจะเรียกผู้ชายคนนั้นว่าอะไรดี”
“หากเจ้าจะหยามคนที่มีรักมั่นคงว่าโง่เง่า เจ้าก็ต้องเป็นหนึ่งในนั้น เพราะเท่าที่ผมเห็น คุณชายภุชคินทร์ก็ไม่สนใจเจ้าแม้แต่นิดเดียว ทั้งๆที่เจ้าอุตส่าห์ทอดสะพานให้ถึงขนาดนั้น”
เจ้าอุรคาโกรธจัดตวัดมือตบหน้าอย่างแรงจนชายหนุ่มเลือดขึ้นหน้า กระชากเธอมาใกล้และระดมจูบอย่างป่าเถื่อน ชรายุถลันมาห้ามแต่โดนเหวี่ยงร่างลงพื้น สุบรรณผลุนผลันออกไปแล้ว เจ้าอุรคาเจ็บใจจนแทบกระอัก เปรยอย่างไม่เข้าใจที่พญาสุบรรณแม้กลับชาติมาเกิดเป็นมนุษย์ยังทำร้ายพญานาคีอย่างเธอได้ ชรายุอธิบายเสียงอ่อนว่าเพราะบุญบารมีเก่าสมัยเป็นพญาครุฑยังอยู่ เจ้าอุรคาตัดพ้อน้ำตาคลอ
“แล้วมันไม่มีวันหมดไปเลยหรือไงชรายุ พญาสุบรรณต้องตามทำร้ายข้าชั่วกัปชั่วกัลป์เลยหรือไร”
“วันนี้เขามีบารมีเป็นถึงรัฐมนตรี มีอำนาจและโอกาสจะสร้างบุญกุศล พลังแห่งครุฑราชก็ยิ่งใหญ่ แต่หากเขากระทำชั่วเสมอ สักวันบารมีแห่งครุฑราชก็จะหมด ข้าเชื่อว่าวันนั้นต้องมาถึงอุรคาเทวี”
ชรายุมองเจ้านายสาวอย่างเห็นใจ ต่างจากเจ้า
อุรคาที่แววตาเต็มไปด้วยไฟแค้น...เช่นเดียวกับสุบรรณที่เบนรถจอดข้างทางอย่างฉุนเฉียว ประกาศกร้าวว่าต้องเอาชีวิตภุชคินทร์ศัตรูหัวใจคนสำคัญให้ได้!
ooooooo
ภุชคินทร์มองแก่งหินตรงหน้าอย่างไม่อยากเชื่อ นาถสุดากับไพศิษฐ์บอกว่าพบเขานอนสลบไสลอยู่ที่นี่เมื่อเช้าวันก่อน ราชนิกุลหนุ่มนึกอะไรไม่ออก จำได้แค่มาตะโกนเรียกใครสักคนตรงริมน้ำโขงเพราะจิตใต้สำนึกบอกให้มา ฉับพลันนั้น...ภุชคินทร์เบิกตาโพลง นึกได้ว่ามาตามหาหญิงสาวหน้าตาเหมือนเจ้าอุรคาแต่ไม่พบ
นาถสุดากับไพศิษฐ์สะอึก มองหน้ากันเครียดๆ ผู้กองหนุ่มบอกว่าเธอคนนั้นอาจอยู่ที่เฮือนภูจำปาเหมือนราชนิกุลสาวก็ได้ ภุชคินทร์เลิกคิ้วไม่เข้าใจ ไพศิษฐ์อธิบายเสียงเรียบ
“ก็อาจเป็นคนเดียวกัน ถ้าเป็นอย่างนั้น นายต้องอยู่ห่างจากเจ้าอุรคาแล้วล่ะ ก่อนที่นายจะตายเพราะเธอ”
ภุชคินทร์อึ้งไป สองหนุ่มสาวมองมาอย่างห่วงใย... ขณะเดียวกันที่เฮือนภูจำปา...เจ้าอุรคาลืมตาออกจากญาณด้วยแววตาแข็งกร้าว เคืองผู้กองหนุ่มที่คิดขวางแผนของเธอ ชรายุมองออกว่าเจ้านายสาวไม่พอใจ ตั้งท่าจะห้ามแต่ราชนิกุลสาวไม่ฟัง รั้นจะไปและบอกว่าต้องการแค่สั่งสอนผู้กองหนุ่มเท่านั้น หาได้ต้องการชีวิตไม่!
อ่านละคร มณีสวาท ตอนที่ 7 วันที่ 10 ก.พ. 56
ละครเรื่อง มณีสวาท บทประพันธ์โดย : จินตวีร์ วิวัธน์ละครเรื่อง มณีสวาท บทโทรทัศน์โดย : ณัฐวัฒน์
ละครเรื่อง มณีสวาท กำกับการแสดงโดย : วรวิทย์ ศรีสุภาพ
ละครเรื่อง มณีสวาท แนวละคร : ตื่นเต้น ลึกลับ
ละครเรื่อง มณีสวาท ผลิตโดย : บริษัท กู๊ด ฟีลลิ่ง จำกัด โดย สมจริง ศรีสุภาพ
ติดตามชมละครเรื่อง มณีสวาท ได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ