อ่านละคร บ่วงบาป ตอนที่ 9/5 วันที่ 22 ก.พ. 56

อ่านละคร บ่วงบาป ตอนที่ 9/5 วันที่ 22 ก.พ. 56

“ท่านขุนจะไม่กลับมาหาข้า ข้าไม่ว่า ข้าแค่อยากแน่ใจว่าท่านขุนจะปลอดภัย”
“เอ็งพูดเหมือนท่านขุนจะเป็นอะไร”
“จ้ะ ฉันสังหรณ์ว่ากำลังเกิดเรื่องไม่ดีกับท่านขุน”
สมแปลกใจ

ในเวลากลางคืน จวงยื่นถุงเงินให้หมอไสย์
“คุณรำพึงให้เอาเงินมาให้พ่อหมอเพิ่ม”
“เสน่ห์ของข้าได้ผลมากสินะ”
“อูย...อย่าให้พูด รู้ไว้แค่ว่าคุณรำพึงพอใจมากก็แล้วกัน”
“ฝากบอกนายของเอ็งด้วยว่าอย่าบริกรรมคาถาเติมเสน่ห์ใส่ผัวให้มากเกินไปนัก”

“ทำไมล่ะพ่อหมอ”
“เพราะเดี๋ยวเสน่ห์มันจะกระเด็นไปถึงผัวคนอื่นน่ะสิวะ”
จวงนึกได้
“อ๋อ... ว้าย ! พ่อหมอพูดแบบนี้ระวังหัวจะหลุดออกจากบ่า คุณรำพึงเธอเป็นลูกสาวท่านพระยาเป็นผู้ดีทุกกระเบียดนิ้ว เธอมีผัวคนเดียวรู้ไว้เสียด้วย”
จวงเดินออกไป หมอไสย์หยิบหนอนลงครก ตำ แล้วควักมาเคี้ยว หัวเราะหึๆ
“ฮึ...ผู้หญิงกากีแบบนั้นน่ะเหรอ...จะมีผัวเดียว”

ภายในห้องนอน รำพึงเปลือยกายคู่ขุนพิทักษ์ รำพึงนั่งพนมมือหลับตาท่องคาถาปากรัว ซ้ำไปซ้ำมา

“จิตตังสะมา กามากายะ สัพพะราคะ ชัยยะกาลี”
ขุนไวนอนหลับอยู่บนแคร่ กระสับกระส่ายไปมา ขุนไวนอนหลับนิ่วหน้าเหงื่อแตกพลั่ก
รำพึงบริกรรมคาถาเสร็จ จูบลงบนหน้าผากขุนพิทักษ์

ขุนไวสะดุ้งตื่น
“รำพึง ! ทำไมคิดถึงน้องรำพึงมากขนาดนี้”
ขุนไวแปลกใจ

จวงเพิ่งกลับจากบ้านหมอไสย์เดินลับๆ ล่อๆ กลัวคนเห็น “ใครบางคน” โผล่มาดักหน้า จวงสะดุ้งโหยง ตกใจ
“ว้าย ! ตาเถรตกอกอีแป้นจะแตก”
“ท่านขุนไว !”

รำพึงนอนกอดกับขุนพิทักษ์ เสียงจวงเคาะประตู
“คุณรำพึงเจ้าขา...คุณรำพึง”
รำพึงลืมตาอย่างหงุดหงิด แล้วลุกขึ้นไปเปิดประตู อ้าปากจะด่า
“นังจวง !”
จวงพูดแทรกทันที
“อย่าเพิ่งด่าจวงเจ้าค่ะ จวงรู้ว่าเวลานี้ไม่ควรมากวนคุณรำพึง”
“แล้วเอ็งมากวนข้าทำไม”
จวงกระซิบถาม
“คนอื่นสั่งให้มากวนเจ้าค่ะ”
“ใคร”

ขุนไวเดินงุ่นง่านไปมาอยู่ที่บริเวณสวน รำพึงเดินเข้ามา พอเห็นขุนไวยืนอยู่ชักสีหน้าอยู่ก็หงุดหงิด แล้วรีบเปลี่ยนสีหน้าเป็นปกติก่อนจะเข้าไปหาขุนไว
“คุณพี่มาทำไมคะ เดี๋ยวคนอื่นก็รู้กันหมดว่าคุณพี่ไม่ได้ไปอยู่ต่างเมือง”
“พี่ไม่ใช่นักโทษ ทำไมพี่จะเดินทางกลับมาที่นี่ไม่ได้ และที่สำคัญ พี่ตั้งใจจะมารับน้องไปอยู่ด้วยกัน”
“ว่าไงนะ”
ขุนไวพูดชัดเจน
“พี่ทำเพื่อน้องแล้ว”
รำพึงรู้อยู่แก่ใจ
“คุณพี่ทำอะไรคะ”
ขุนไวอึ้งไปนิด แต่ก็เปลี่ยนสีหน้าเป็นปกติได้อย่างรวดเร็ว
“พี่สวดมนต์ภาวนาขอให้เราได้อยู่ด้วยกัน แล้วตอนนี้คำอธิษฐานของพี่ก็เป็นจริง เจ้าคุณพ่อของน้องไม่อยู่บังคับจิตใจน้องอีกต่อไป น้องไปอยู่กับพี่นะ”
“แต่น้องไม่อยากให้ใครมองว่าน้องเป็นหญิงสองผัว”
“ช่างคนอื่นประไร ขอให้เราได้มีความสุขอยู่ด้วยกันก็พอแล้ว”
รำพึงอึดอัด
“นะจ๊ะคนดีของพี่”
รำพึงแสร้งบีบน้ำตา
“แต่คุณพ่อน้องเพิ่งเสีย น้องยังทำใจไม่ได้ ถึงน้องจะไปอยู่กับคุณพี่ น้องก็คงไม่มีความสุข คุณพี่รอน้องอีกหน่อยเถอะนะคะ”
ขุนไวใจอ่อน สวมกอดรำพึง
“ก็ได้จ้ะ พี่จะยอมตามใจน้อง”
รำพึงลอบยิ้มอย่างพอใจ
“แต่คืนนี้พี่ขออยู่กับน้องนะ พี่คิดถึงน้องเหลือเกิน”
ขุนไวก้มจูบซอกคอรำพึงที่เบี่ยงตัวหลบ
“อย่าค่ะคุณพี่ เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า”
ขุนไวชะเง้อไปที่เรือนพลางส่งสายตากรุ้มกริ่ม
“แขกกลับหมดแล้วใช่ไหมจ๊ะ”
รำพึงใจหายวูบ
“คุณพี่จะขึ้นไปบนห้องนอนน้องไม่ได้นะคะ”
“ทำไมหรือว่าไอ้พิทักษ์อยู่”
“ใช่ค่ะ ถ้าน้องรู้ก่อนว่าคืนนี้คุณพี่จะมาหาน้อง น้องจะไม่ให้ขุนพิทักษ์มาอยู่ที่เรือนนี้ได้”
“น้องก็ไล่มันกลับไปสิ”
รำพึงตกใจ
“ไม่ได้หรอกค่ะคุณพี่ โธ่..คุณพี่ คุณพี่ก็รู้ว่าน้องต้องการคุณพี่มากกว่าใคร”
ขุนไวชักสีหน้า
“ถ้าน้องไม่ไล่ พี่จะไล่เอง”

ขุนไวจะเดินไป แต่รำพึงคว้าแขนไว้
“อย่าค่ะคุณพี่”


“ถ้าน้องห้ามพี่ แสดงว่าน้องไม่ได้ต้องการพี่มากกว่ามันอย่างที่น้องพูด”
“ไม่ใช่ค่ะ แต่น้องกำลังบอกว่า ถึงห้องน้องจะไม่ว่าง แต่ยังมีห้องอื่นว่างอยู่นะคะ”
“ห้องใคร”
“ห้องเจ้าคุณพ่อไงคะ”
ขุนไวยิ้มออก รำพึงจูงมือขุนไวไปทางเรือน
สมยืนถือห่อยาสีหน้าอึ้งตะลึงงัน
“คุณรำพึงเป็นชู้กับขุนไว”
ขุนพิทักษ์นอนหลับอยู่บนเตียง จวงนั่งสัปหงกหัวทิ่มพื้นอยู่ จวงตกใจรีบชะโงกหน้าแวบโผล่ดูเห็นขุนพิทักษ์ ขยับตัว จวงก็หลบแวบลงไปที่พื้นพยายามปิดปากตัวเอง หน้าตาเสียวกลัวขุนพิทักษ์จะตื่น
“โธ่ถัง...ทูนหัวของบ่าวคุยอะไรกับท่านขุนไวนานขนาดนี้เนี่ย ถ้าท่านขุนพิทักษ์ตื่นมาตอนนี้ล่ะยุ่งเลย” จวงเบาๆกับขุนพิทักษ์
“อย่าเพื่งตื่นนะเจ้าคะ เกิดท่านขุนเมามนต์เสน่ห์คิดว่า จวงเป็นคุณรำพึงแล้วปล้ำจวงขึ้นมาล่ะก็ โอ้ย... ไม่อยากจะคิด”
ขณะที่จวงเพ้อ ขุนพิทักษ์ก็ละเมอขึ้นมา
“น้องรำพึง น้องรำพึง”
จวงสะดุ้งตาโต
“นั่นไง! พูดไม่ทันขาดคำ”
จวงชะโงกหน้าไปดูขุนพิทักษ์อีกที
“เดี๋ยวจวงจะรีบไปตามขุนรำพึงมาให้นะเจ้าคะ จะได้ไม่ผิดฝาผิดตัว”
จวงรีบมุดคลานงุดๆ ออกไปจากห้องอย่างทุลักทุเล ขุนพิทักษ์ยังหลับไม่รู้สึกตัว

จวงย่องเบาๆอยู่บนเรือน มองซ้าย มองขวา แล้วก็ต้องสะดุดกึกที่หน้าห้องพระยาเทวราช เพราะได้ยินเสียงเอี๊ยด!ลั่นของพื้นไม้เหมือนมีคนเดิน จวงหน้าเสียมองไปที่โกศพระยาเทวราชแล้วรีบพนมมือ
“อุ่ย...ท่านเจ้าคุณอย่าล้อบ่าวเล่นแบบนี้นะเจ้าคะ อีจวงไม่อยากหัวโกร๋น”
จวงได้ยินเสียงเอี๊ยด! อีก จวงสะดุ้งตกใจเซไปชนประตู เป็นจังหวะที่รำพึงเปิดประตูผลั๊วะมา จวงจะร้องกรี๊ด แต่รำพึงปิดปากจวงไว้
“ข้าเอง นังจวง”
จวงมองรำพึงแต่ตาทะลุไปเห็นขุนไวที่นอนหลับเปลือยอกอยู่บนเตียง จวงทำท่าชี้ขุนไวที่นอนอยู่บนเตียง
จวงพยายามพูดทั้งที่มือรำพึงปิดปากอยู่
“เงียบเลย ...มากับข้า”
รำพึงรีบปิดประตู ดึงจวงให้ตามตัวเองไป

รำพึงลากจวงแบบถูลู่ถูกังมาที่หน้าเรือน ก่อนที่จะผลักจวงออกไป
“ตกใจอะไร ทำยังกะเห็นผี”
“ยิ่งกว่าเห็นผีอีกเจ้าค่ะ คุณรำพึงเจ้าคะ...ทำไมท่านขุนไวมานอนเปลือยอยู่บนเรือนแบบนั้นหล่ะเจ้าคะ”
“ก็ใครพามันมาล่ะ เอ็งไม่ใช่เหรอ”
“ก็ท่านขุนไวจะคุยกับคุณรำพึง บ่าวก็คิดว่าจะแค่คุยเฉยๆ ไม่ได้คิดว่าจะมี...เอ่อ...”
“แล้วคิดว่าข้าอยากมีรึไง”
“ไม่ใช่เจ้าค่ะ บ่าวก็แค่ห่วงคุณรำพึงเจ้าค่ะ เพราะว่าคุณรำพึงแต่งงานกับท่านขุนพิทักษ์แล้วนะเจ้าคะ ถ้ายังทำแบบนี้กับท่านขุนไว เกิดใครจับได้เขาจะนินทาว่าทูนหัวของบ่าวเล่นชู้”
รำพึงตบจวงผัวะ
“เอ็งก็อย่าปากสว่างไปบอกใครสิ”
จวงหุบปากหมับ
“ไม่บอกเจ้าค่ะ”

“ที่ข้าต้องทำแบบนี้เพราะข้าจำใจ ไม่อย่างนั้นไอ้ขุนไวมันจะเอาเรื่องของข้าไปโพนทะนา เอ็งอยากให้ข้าต้องอับอายผู้คนหรือไงว่าข้าเป็นหญิงสองผัว”
“ไม่อยากเจ้าค่ะ... ขุนไวร้ายแบบนี้น่าจะให้พ่อหมอเสกหนังควายเข้าท้องให้ตายๆไปเลยนะเจ้าคะ”
“ตอนนี้ข้าต้องทำทุกวิถีทางเพื่อเลี้ยงไอ้ขุนไวให้มันเชื่อง และคอยฟังคำสั่งข้า ไม่แน่วันข้างหน้าข้าอาจต้องใช้ประโยชน์จากมัน”
“บ่าวเข้าใจแล้วเจ้าค่ะ แต่จะว่าไปอาคมของพ่อหมอนี่ก็เป็นเลิศนะเจ้าคะ...คืนเดียวสองชาย...มาพร้อมๆกันเลย”
รำพึงมองดุ
“นังจวง”
จังหวะนั้นรำพึงเห็นเงาใครตะคุ่มๆ อยู่ที่มุมหนึ่งเรือน รำพึงสะกิดจวง จวงเห็นตกใจ
“นั่นใคร”
“ผะ ผี หรือเปล่าเจ้าคะ”
“อย่าเพ้อเจ้อน่ะนังจวง”
รำพึงเดินนำไป
“ใจกล้าเหลือเกิน ทูนหัวของบ่าว...กับผีกับสางก็ไม่เว้น”
จวงต้องจำใจตาม

สมนั่งอยู่ที่มุมหนึ่ง ยังคิดถึงภาพที่เห็นรำพึงกับขุนไว
“แต่คืนนี้พี่ขออยู่กับน้องนะ พี่คิดถึงน้องเหลือเกิน”
ขุนไวก้มจูบซอกคอ รำพึงเบี่ยงตัวหลบ
“อย่าค่ะคุณพี่ เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า”

สมยังกำห่อยาแน่น
“คุณรำพึงไม่น่าทำแบบนี้ น่าสงสารคุณหญิงจริงๆ”
รำพึงเดินเข้ามาเห็นแต่แผ่นหลัง จึงส่งเสียงเรียก
“ใครอยู่ตรงนั้น”
ความคิดของสมสะดุดลงทันที สมหันหน้าขวับ รำพึงตกใจ
“ไอ้สม!”
จวงเห็นยิ่งตกใจ
“ไอ้สม เอ็งมาทำอะไรค่ำๆมืดๆ”
“คุณหญิงท่านสั่งให้ข้าเอายาฝรั่งมาให้คุณรำพึง”
รำพึงนึกหวั่นใจ
“เอ็งมาตั้งแต่เมื่อไหร่”
สมจ้องหน้ารำพึงนิ่ง
“ข้าถามว่าเอ็งมาตั้งแต่เมื่อไหร่”
สมก้มหน้า หลบตาแล้วตอบ
“เพิ่งมาถึงขอรับ...นี่ยาขอรับ”
สมยื่นยาให้ จวงรีบไปรับ
“เสร็จธุระแล้วก็รีบกลับไปได้แล้ว”
สมเดินออกไป จวงเป่าปากบอก

อ่านละคร บ่วงบาป ตอนที่ 9/5 วันที่ 22 ก.พ. 56

ละครเรื่อง บ่วงบาป บทประพันธ์ : อัจฉรียา
ละครเรื่อง บ่วงบาป บทโทรทัศน์ : พอวาสน์-นันทพร
ละครเรื่อง บ่วงบาป กำกับการแสดง : กฤษฎา เตชะนิโลบล
ละครเรื่อง บ่วงบาป แนวละคร : ดราม่า
ละครเรื่อง บ่วงบาป ผลิต : บ้านละคอนโดย อรพรรณ วัชรพล
ละครเรื่อง บ่วงบาป ออกอากาศทุกวันพุธและพฤหัสบดี เวลา 20.15 น.
ระยะเวลาออกอากาศ : เริ่ม กุมภาพันธ์ ทางไทยทีวีสีช่อง3
ที่มา manager