อ่านละคร พรพรหมอลเวง ตอนที่ 8/2 วันที่ 19 ก.พ. 56
ประภัสสรส่งเมรินเข้านอน แล้วห่มผ้าให้เมริน“น้องเมย์ ทำไมวันนี้หนูพูดกับป้าปรางค์แบบนั้นล่ะ”
“เรื่องเรียนน่ะหรือคะ ทำไมล่ะคะ ถ้าน้องเมย์ไม่มั่นใจ น้องเมย์จะไม่พูดแบบนั้นเด็ดขาด”
“โธ่ลูก ไม่ว่าลูกจะสอบได้ที่เท่าไร แม่ภูมิใจในตัวลูกเสมอจ๊ะ”
“เมย์แค่อยากพิสูจน์ให้คนบางคนรู้ว่า ตัวเองไม่ได้รู้ทุกเรื่องเสมอไป”
ประภัสสรกอดเมรินไว้ “โธ่ลูกแม่ แม่แค่อยากเห็นน้องเมย์มีความสุข”
เมรินมองหน้าประภัสสร
“ความสุขของน้องเมย์ คือ คุณพ่อกับคุณแม่รักกัน อยู่ด้วยกัน” เมรินบอก
ประภัสสรหลบตาเมริน
“เมย์รู้ว่า คุณพ่อไม่ค่อยได้กลับบ้านใช่มั๊ยคะ”
ประภัสสรเริ่มน้ำตาคลอ
“น้องเมย์อยากให้คุณแม่ใจเย็น และรับฟังคุณพ่อให้มากกว่านี้ น้องเมย์อยากให้คุณแม่หนักแน่นค่ะ”
ประภัสสรหลบหน้าแล้วแอบปาดน้ำตา
“ค่ะ คุณแม่จะพยายาม คุณแม่สัญญา”
เมรินยิ้มแล้วโผเข้ากอดประภัสสรไว้ ประภัสสรกอดลูกไว้เหมือนยึดเป็นกำลังใจ
“นอนนะคะคนเก่งของแม่”
ประภัสสรลุกขึ้นเดินไป
เมรินนั่งอยู่ที่เตียง
ตันหยงพูดเบาๆ “หวังว่าชั้นคงจะมีส่วนช่วยให้ชีวิตคู่ของคุณ ให้ดีขึ้นบ้างนะคะ คุณภัส”
เมรินล้มตัวลงนอนแล้วพูดกับสร้อยข้อมือ
“หมอวีคะ ชั้นได้ทำหน้าที่แทนน้องเมย์แล้วนะคะ”
พระอาทิตย์ยามเช้าโผล่พ้นขอบฟ้า เมรินกำลังนั่งดื่มนมอยู่ที่โต๊ะอาหารแต่ตามองกาแฟของประภัสสร
“น้องเมย์จะเอาอะไรคะ” ประภัสสรถาม
“กาแฟหอมน่าทานจังค่ะ”
“ไม่ได้นะคะ เด็กดื่มกาแฟไม่ได้หรอก พร้อมจะไปฟังผลสอบหรือยังคะ”
ปฐวีเดินเข้ามาวกหอมแก้มเมรินก่อนนั่งลง
“มาตาวีมาทานอาหารเช้าด้วยกันเลย”
“ขอกาแฟแก้วเดียวครับ” ปฐวีมองหา “พี่เมธีล่ะครับ”
ประภัสสรหลบตา เมรินมองแล้วตัดบท
“น้าวีดื่มกาแฟใช่ไม๊คะ เดี๋ยวเมย์ปรุงให้เองค่ะ”
ปฐวีงง “ทำได้หรือ”
“ทำได้สิคะ”
เมรินลุกขึ้นไปปรุงกาแฟ ประภัสสรกับปฐวีมองอย่างแปลกใจ เมรินทำอย่างคล่องแคล่ว
“มาแล้วค่ะ ลองชิมดูอร่อยมั๊ย”
ปฐวียกกาแฟขึ้นจิบ “อร่อยนะเนี่ย รู้ได้ไงว่าน้าวีทานกาแฟรสนี้”
“สังเกตสิคะ น้าวีชอบคิดว่าเมย์โง่อยู่เรื่อยเลย”
“ใครว่า พูดแบบนี้น้าวีงอนได้มั๊ยเนี่ย”
เมรินแกล้งง้อ “โอ๋ๆ อย่างอนนะคะ”
ปฐวีหัวเราะ “เนี่ยถ้าไม่ติดประชุม น้าวีต้องไปลุ้นผลสอบกับน้องเมย์ด้วย”
“ไม่เห็นต้องลุ้นเลยนี่คะ น้าวีเตรียมของขวัญให้เมย์ได้เลย”
ปฐวีขำ “ตกลง” ปฐวียกนาฬิกาขึ้นดู “ไปก่อนนะ เดี๋ยวเย็นนี้น้าวีจะรีบกลับ มาหอมทีเร็วเข้า”
เมรินเอียงแก้มให้ปฐวีหอมอย่างเต็มใจ ปฐวีเดินไป เมรินมองตามแล้วยิ้มปลื้ม
ประภัสสรแซว “แหมน้าหลานคู่นี้ รักกันเหลือเกิน”
เมรินเขิน
ประภัสสรจูงมือเมรินมาที่หน้าห้องเรียน มิ้งค์วิ่งร้องไห้ออกมาเจอเมริน
เมรินถาม “มิ้งค์ เป็นอะไรไปหรือ”
มิ้งค์มองหน้าเมรินแล้วสะบัดหน้าใส่ก่อนจะวิ่งไป เมรินมองตามด้วยความงง เมรินเห็นนนท์วิ่งโวยวายออกมาจากห้องสอบ
“น้องเมย์ น้องนนท์สอบได้ที่ 4 แหละดีใจจังเลย เย้ๆ”
“เยี่ยมเลย ดีใจด้วยนะน้องนนท์”
นนท์วิ่งแล่นไปทั่ว ประภัสสรกับเมรินมองตามยิ้มๆ
ประภัสสรถามลูกสาว “พร้อมหรือยังคะ ตื่นเต้นมั๊ย”
“ไม่เลยค่ะ” เมรินยิ้ม
เมรินเดินไปหาครูอย่างมั่นใจ ประภัสสรมองตามเมรินอย่างงงๆ
ประภัสสรอ่านสมุดพกของเมรินแล้วหันไปมองหน้าเมรินด้วยความประหลาดใจ
ครูใหญ่พูด “ยินดีด้วยนะคะคุณแม่ ปีนี้น้องเมย์เรียนเก่งมาก สอบได้ที่ 1 ค่ะ”
“ค่ะ ไม่อยากจะเชื่อเลย”
“เมย์บอกแล้วไงคะ ว่าปีนี้จะเอาที่ 1” เมรินบอก
ประภัสสรกอดเมรินไว้เพราะปลื้มสุดขีด
“แม่ดีใจ และภูมิใจในตัวลูกจริงๆเลยค่ะ คนเก่งของแม่ หนูทำได้จริงๆด้วย”
“เมย์ดีใจที่คุณแม่มีความสุขค่ะ”
ประภัสสรตื่นเต้นมาก เมรินยิ้มดีใจที่ประภัสสรยิ้มได้
ปรงทองมองโล่ของเมรินในมืออย่างชื่นชม
“ได้เรื่องเหมือนกันนะเรานี่”
เมรินรีบบอก “ก็น้องเมย์หลานคุณทวดนี่คะ”
ปรงทองกอดเมรินไว้อย่างปลื้มใจ ปรงทองและแม้นวาด ยิ้มชื่นชมเมริน
“เจ้าเมย์มันเก่งนะ บอกว่าจะเอาที่ 1 มาให้ทวด แล้วเจ้าก็ทำได้จริงๆ ทวดภูมิใจในตัวเจ้ามากนะ”
แม้นวาดเอ่ยชม “คุณเมย์เก่งจริงๆเลยค่ะ”
“แล้วนี่เจ้าวีรู้รึยังล่ะ ว่าน้องเมย์สอบได้ที่ 1” ปรงทองถาม
“ยังค่ะ น้องเมย์กะจะเซอร์ไพร้สน้าวีค่ะ คุณทวดกับทุกคนห้ามบอกก่อนนะคะ”
ประภัสสรยิ้มหน้าบาน
“งั้นทวดจะพาไปเลี้ยงฉลองเจ้าเมย์” ปรงทองหันไปบอกแม้นวาด “นี่แม้นวาดจัดการจองห้องอาหารให้ชั้นที ชั้นจะฉลอง ให้หลานชั้น”
บุญศรีที่ยืนแอบฟังอยู่ตาโตแล้วรีบวิ่งออกไปพร้อมจานผลไม้
บุญศรีวิ่งหน้าตื่นเข้ามาในบ้านปรางค์ทิพย์ ปรางค์ทิพย์เห็นจานผลไม้ในมือบุญศรีก็โมโห
“นี่ชั้นสั่งให้แกเอาผลไม้ไปให้คุณยาย แล้วทำไมไม่ให้”
บุญศรีนึกได้ “ขอโทษค่ะ ศรีลืม มีเรื่องใหญ่ค่ะ”
“ถ้าไม่ใหญ่จริงละก็น่าดู”
“ก็คุณเมย์น่ะสิคะ คุณเมย์สอบได้ที่ 1 ค่ะ”
“นี่แก จะโกหกอะไรก็ให้มันมีเค้าความจริงหน่อย”
“โธ่ คุณปรางค์เจ้าขา ศรีเห็นกะตา คุณเมย์เอาโล่รางวัลไปอวดคุณหญิงท่านนะคะ ตอนนี้คุณท่านสั่งให้จองโรงแรมเลี้ยงฉลองกันอีกนะคะเนี่ย”
ปรางค์ทิพย์ตะลึงก่อนจะผลักหัวบุญศรีจนเซไป
“อะไรกัน มันทำได้ยังไง แล้วมีเลี้ยงฉลองกันด้วยหรือ ทีลูกแก้วลูกขวัญได้จนเบื่อไม่เห็นมีอะไรเกิดขึ้นเลย”
“นั่นน่ะสิคะคุณปรางค์ บุญศรีได้ยินยังโกรธแทนเลยค่ะ”
“นี่เหรอยุติธรรม ที่แท้ก็พูดแต่ปาก”
ปรางค์ทิพย์ทำหน้าแค้น
นาวินนั่งทำงานอยู่ในออฟฟิศ สุดนภากับครูใหญ่นั่งอยู่ในห้องทำงาน
“ปีนี้ผลการสอบของนักเรียนเราทำคะแนนสูงกว่าทุกปีเลยนะคะ “ ครูใหญ่บอก
“ขนาดนั้นเชียวหรือครับ ผมยังไม่ได้อ่านรายงานเลย ปีนี้ใครได้โล่ไปล่ะ” นาวินถาม
“เรื่องนี้ต้องให้ครูบี๋รายงานจะดีกว่านะคะ”
ครูใหญ่ กับนาวินหันไปมองหน้าสุดนภา สุดนภายิ้มเจื่อน
“เอ่อ ...เมรินค่ะ”
นาวินทำท่าพยักหน้าแล้วก็สะดุ้ง
“อะไรนะ น้องเมย์หลานเจ้าวีเนี่ยนะ”
“ใช่ค่ะ เก่งจนไม่น่าเชื่อจริงๆนะคะ” ครูใหญ่บอก
นาวินทำท่าแปลกใจ สุดนภาลุ้น
“แล้วนี่เจ้าวีมันรู้ข่าวหรือยังเนี่ย สงสัยป่านนี้ฉลองใหญ่แล้วมั๊ง...”
นาวินไม่ติดใจสงสัย สุดนภาแอบถอนหายใจโล่งอก
ปฐวีเดินเข้ามาในบ้าน เมรินเดินหน้าบานเข้ามาเกาะปฐวี
“น้าวีขา”
“ไง ผลสอบเป็นยังไงบ้าง” ปฐวีถาม
เมรินทำไม่รู้ไม่ชี้ ปฐวียิ้มปลอบใจ
“ไม่เป็นไรนะคะ ถ้าเราตั้งใจทำดีที่สุดแล้ว”
เมรินยืนสมุดพกให้ปฐวีแล้วแกล้งทำหน้าเศร้า
“ถ้าเปิดแล้วน้าวีจะหัวใจวายมั๊ยเนี่ย”
ปฐวีอ่านในสมุดพกแล้วก็ขมวดคิ้วเมื่อเห็นว่าได้เกรด 4 ทุกตัว
“ได้4 ทุกตัวเชียวหรือ”
เมรินหน้าซีดที่ไม่เห็นปฐวีดีใจ ปฐวีเงยหน้าขึ้นจ้องมองเมรินแล้วก็ชะงักค้าง
เมรินกลัวโดนจับได้
ปฐวีมองเมรินด้วยสีหน้าเครียด
เมรินเริ่มทำหน้าตกใจ ปฐวีนิ่งไปแล้วก็ค่อยๆยิ้ม
“ไม่น่าเชื่อเลยว่าน้องเมย์ของน้าวี จะเก่งขนาดนี้”
เมรินแอบถอนหายใจด้วยความโล่งอก
“ก็น้าวีเก่ง น้องเมย์ก็ต้องเก่งเหมือนน้าวีสิคะ” เมรินบอก
ปฐวียิ้มหยิกแก้มเมรินแล้วอุ้มหลานสาวขึ้นมากอดไว้ เมรินแอบโล่งใจ
ปฐวี เมริน ประภัสสร และปรงทองนั่งอยู่ในห้อง
“อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา อ้าว ใครไปตามแม่ปรางค์มาหรือยัง” ปรงทองถาม
ปรางค์ทิพย์เดินเข้ามายกมือไหว้ปรงทอง แต่หันไปมองค้อนเมริน
“คุณยายให้หาปรางค์มีอะไรหรือคะ”
“ชั้นก็อยากจะนัดพวกเธอไปเลี้ยงฉลอง ให้ยายเมย์น่ะสิ พรุ่งนี้หล่อนว่างหรือเปล่าล่ะแม่ปรางค์” ปรงทองถาม
“เรื่องแค่นี้เอง ทำไมต้องทำเป็นเรื่องใหญ่ด้วย ทีลูกแก้วลูกขวัญสอบได้ออกบ่อย ไม่เห็นคุณยายจะตื่นเต้นเลย”
ทุกคนมองหน้ากัน ปรงทองถอนหายใจอย่างหนักอก
“แม่ปราง เจ้าเมย์น่ะมันเด็กหัวอ่อน มันเปลี่ยนมาเรียนดี เรียนเก่ง มันก็น่าชื่นชมยินดี มันไม่ถูกต้องรึยังไง และเลี้ยงคราวนี้ ชั้นก็ตั้งใจจะเลี้ยงให้ยายแก้วกับยายขวัญด้วย”
“ไม่จำเป็นหรอกค่ะคุณยาย ปรางค์ไม่เห็นว่า เรื่องแค่นี้จะเป็นเรื่องใหญ่ ถ้าไม่มีอะไรแล้วปรางค์ขอตัวนะคะ”
ปฐวีพูดขึ้น “พี่ปรางค์ครับ ไปเถอะครับ เด็กๆจะได้สนุกสนานกัน”
“ไม่จำเป็นหรอกวี มันไม่ใช่เรื่องสำคัญอยู่แล้วนี่”
ปรางค์ทิพย์พูดจบก็ไหว้ลาปรงทองแล้วเดินออกไป ทุกคนมองหน้ากัน ปรงทองรู้สึกหนักอก
ปรางค์ทิพย์เดินหงุดหงิดเข้ามาในบ้าน
“ฉลองได้ที่ 1 หรือ สอบได้หนเดียวทำเป็นตื่นเต้นกันทั้งบ้าน”
ปรงแก้ว ปรงขวัญ นั่งเล่นตุ๊กตาอยู่ที่พื้น ปรางค์ทิพย์หงุดหงิดมากจึงเดินเข้ามากระชากตุ๊กตาของลูกแล้วขว้างทิ้งไป
“พวกแกมัวแต่เล่นไม่เป็นเรื่องแบบนี้ ถึงได้แพ้นังเมรินนั่นไงล่ะ”
ปรงแก้วกับปนงขวัญตกใจจนขวัญเสียจึงวิ่งไปหลบหลังบุญศรี
“โธ่คุณปรางค์เจ้าขา แต่คุณแก้ว กับคุณขวัญก็สอบได้ที่ 1นะคะ” บุญศรีช่วยพูด
“แค่นั้นมันยังไม่พอ มันต้องเก่งกว่านังเมย์สิ”
“แล้วต้องสอบได้ที่เท่าไหร่ล่ะคะ ถึงจะเก่งกว่าที่ 1” ปรงแก้วถาม
ปรางค์ทิพย์ชะงักแล้วโวยวาย
“นี่แกเถียงชั้นหรือ ยายแก้ว ไม่รู้ละ แต่ถึงยังไงพวกแกต้องขยันขึ้นไปอีกให้มากกว่านี้ เข้าใจไหม”
“คุณแม่ขา ตอนนี้เราก็ทำแบบฝึกหัดวันละ 600 ข้อแล้วนะคะ ต้องมากกว่านี้หรือคะ” ปรงขวัญถาม
“ใช่ ต้องมากกว่านี้ ต่อไปนี้ชั้นจะงดกิจกรรม เปียนงเปียโน ไม่ต้องเรียนแล้ว พรุ่งนี้เป็นต้นไปชั้นจะให้พวกแกเรียนพิเศษ”
“คุณแม่ขา นี่มันเพิ่งปิดเทอมเองนะคะ”
“นั่นแหละ ปิดเทอมนี้พวกแกต้องเรียนทุกวัน ไม่อย่างนั้นนังเมย์มันแซงหน้าจะว่ายังไง”
ปรงแก้วกับปรงขวัญมองหน้ากันแล้วพร้อมใจกันกรี๊ด
“คุณแม่ใจร้าย ๆๆ”
ปรงแก้วปรงขวัญวิ่งร้องไห้ขึ้นไปข้างบน ปรางค์ทิพย์นั่งลงเพราะปวดหัว บุญศรีค่อยๆขยับเข้าใกล้
“คุณปรางค์เจ้าขา อย่าหงุดหงิดเลยนะเจ้าคะ สงสารคุณแก้วคุณขวัญ”
ปรางค์ทิพย์เงยหน้ามองบุญศรีแล้วคว้าหนังสือขว้างใส่ บุญศรีหลบไปแบบกลัวๆ
“พอแล้วศรีกลัวแล้วเจ้าค่ะ คุณปรางค์”
“จะมานั่งมองหน้าชั้นทำไม ขึ้นไปดูเด็กๆซิ”
บุญศรีลนลานขึ้นไป ปรางค์ทิพย์มองตามอย่างหงุดหงิด
“มีแต่เรื่องให้ปวดหัว ไม่ได้ดั่งใจสักคน”
ปรางค์ทิพย์เครียด
ปฐวีนั่งอยู่ในห้อง เขาหยิบสมุดพกของเมรินขึ้นมาอ่าน
ปฐวีแปลกใจ “เก่งขึ้นขนาดนี้เชียวหรือ”
ปฐวีกดโทรศัพท์หานาวินทันที
นาวินที่กำลังนั่งกินอาหารอยู่รับโทรศัพท์
“ว่าไงครับท่านปฐวี มีอะไรให้ผมรับใช้”
“แกรู้เรื่องน้องเมย์สอบได้ที่หนึ่งหรือยัง”
“ทราบแล้วครับ ดูรายงานและข้อสอบตัวจริงแล้วด้วย ผิดไม่ถึง 1 เปอร์เซ็นต์ ทำไมงงล่ะสิ”
“ชั้นแค่แปลกใจ”
“เฮ้ย มีหลานเก่งทำไมต้องแปลกใจด้วยวะ ได้ข่าวว่าแกพาหลานไปผ่าตัดสมองมาไม่ใช่หรือ เค้าลือกันทั้งโรงเรียนแล้ว”
“ไอ้บ้า เอาแค่นี้ก่อนนะโว๊ย”
ปฐวีวางโทรศัพท์ลงแล้วมองสมุดพก
“เป็นไปได้หรือ”
ปฐวีครุ่นคิด
นาวินปิดโทรศัพท์ก่อนจะตักอาหารใส่ปากทำไม่รู้ไม่ชี้ สุดนภาที่นั่งร่วมโต๊ะมองนาวินอย่าลุ้นๆ
“คุณวีโทรมาเรื่องอะไร”
นาวินทำไม่รู้ไม่ชี้ สุดนภาหงุดหงิด
“จะบอกหรือไม่บอก”
“บอกก็ได้ เจ้าวีมันแปลกใจทำไมน้องเมย์ทำคะแนนดีขนาดนี้”
อ่านละคร พรพรหมอลเวง ตอนที่ 8/2 วันที่ 19 ก.พ. 56
พรพรหมอลเวง บทประพันธ์ : กิ่งฉัตรพรพรหมอลเวง บทโทรทัศน์โดย : วรวรรณ ชัยสกุลสุรินทร์
พรพรหมอลเวง กำกับการแสดงโดย : ชุดาภา จันทเขตต์
แนวละคร : โรแมนติก - คอมเมดี้
พรพรหมอลเวง ผลิตโดย : บ. เวฟมีเดีย
พรพรหมอลเวงออกอากาศ ทุกวันศุกร์ - เสาร์ และอาทิตย์ เวลา 20.15 น. ทางไททีวีสีช่อง 3
พรพรหมอลเวง เริ่มออกอากาศตอนแรก ในวันศุกร์ที่ 8 ก.พ 56 (ต่อจาก แรงปรารถนา)
ที่มา manager