อ่านละคร บ่วงบาป ตอนที่ 8/5 วันที่ 19 ก.พ. 56

อ่านละคร บ่วงบาป ตอนที่ 8/5 วันที่ 19 ก.พ. 56

“พี่คิดถึงน้องเหลือเกิน”
รำพึงทำเสียงสะอื้น
“น้องทรมานเหลือเกิน ดูสิคะ...เจ้าคุณพ่อบังคับให้น้องแต่งงานกับขุนพิทักษ์ แล้วตอนนี้ขุนพิทักษ์ก็ไปนอนกับนังทาสชุ่ม ปล่อยให้น้องต้องทรมานเพราะเฝ้าคิดถึงคุณพี่อยู่อย่างนี้”
“ไม่ต้องห่วงนะ...น้องรำพึง! พี่จะจัดการทุกคนที่ขัดขวางความรักของเรา”
รำพึงยังสงสัยคำว่าทุกคนจะหมายถึงพระยาเทวราชด้วยหรือไม่
“จริงสิ! คุณพี่ถูกเจ้าคุณพ่อสั่งโบย เจ็บมากมั้ยคะ”

“เจ็บกายยังพอทนได้ แต่เจ็บใจ พี่ไม่ยอม”

รำพึงนึกอยากรู้แผนขุนไว
“คุณพี่...คิดจะทำยังไงต่อไปหรือคะ”
“พี่จะทำทุกอย่าง เพื่อให้เราสองคนได้อยู่ด้วยกัน”
รำพึงอึ้ง... “เอ่อ...”
ขุนไวนึกว่า รำพึงเคลิ้มเลยพุ่งเข้าประชิด รำพึงจะผลักออก
“อย่าค่ะ...เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า”
“ดึกป่านนี้ใครจะมา ยิ่งไอ้พิทักษ์...น้องก็บอกเองว่า ป่านนี้มันคงมีความสุขอยู่กับเมียทาสของมันเพลินไปแล้ว”
รำพึงหน้าตึง
“แต่ที่นี่เรือนของขุนพิทักษ์ ถ้าใครรู้เข้าจะเป็นเรื่องใหญ่”
ขุนไวซุกไซร้
“ต่อให้ต้องตาย ขุนไวคนนี้ก็จะยอมตายถวายชีวิตให้น้องรำพึง”
“คุณพี่พูดจริงเหรอคะ”
“ จริงสิ เพื่อน้องรำพึง...พี่ยอมทุกอย่าง”
รำพึงยิ้มพลางครุ่นคิดแผนไปด้วย
“ดีค่ะ...ดี”
“พี่รักน้องสุดหัวใจ”
“น้องก็รักคุณพี่ค่ะ”


เวลาต่อเนื่องมา ขุนไวกำลังสวมเสื้อ
“คุณพี่บอกน้องได้มั้ยคะว่าคุณพี่จะทำอะไรเพื่อน้องบ้าง”
“ก็บอกแล้วไงว่า พี่จะทำทุกอย่าง อย่างแรกคือฆ่าไอ้พิทักษ์”
“ตอนนี้ไม่ได้นะคะ เพราะถ้าขุนพิทักษ์ตาย น้องจะได้ชื่อว่าเป็นหญิงกินผัว แต่งงานไม่กี่วันผัวก็ต้องมาตาย น้องไม่อยากตกเป็นขี้ปากชาวบ้าน”
“แล้วน้องจะให้พี่ทนเห็นน้องอยู่กับศัตรูหัวใจของพี่ได้ยังไง”
“ต้องทนได้สิคะ ในเมื่อคุณพี่ก็รู้ว่าหัวใจของน้องอยู่กับคุณพี่เพียงคนเดียวเท่านี้ไม่พอเหรอคะ”
“ยอดดวงใจของพี่...”
รำพึงแอบขัดใจ ก่อนจะแกล้งหวาน
“แต่...เจ้าคุณพ่อจะส่งคุณพี่ไปอยู่ต่างเมือง น้องคงคิดถึงคุณพี่แทบขาดใจ”
“พี่ก็คงไม่ต่างกันกับน้องรำพึง เพราะฉะนั้น..ฝันไปเถอะว่า พี่จะยอมไป”
รำพึงอึ้ง
“หมายความว่ายังไงคะ”
“ขอให้น้องรอดูต่อไป อะไรที่ทำให้น้องสบายใจ อะไรที่ทำให้เราสองคนได้อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข ขุนไวคนนี้ยินดีทำ ทุกอย่าง”
ขุนไวยิ้มให้ รำพึงฝืนๆ ยิ้มให้ขุนไว
“คุณพี่กลับได้แล้วค่ะ เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า น้องไม่อยากให้คุณพี่จะถูกเจ้าคุณพ่อจับตัวไปอีก”
“แล้วพี่จะมาหาน้องใหม่”
“ไม่ต้องค่ะ เพราะว่าน้องจะไปหาคุณพี่เอง คุณพี่พักอยู่ที่ไหนคะ”
“พี่ซ่อนตัวอยู่ที่ชายป่าริมน้ำด้านโรงตีดาบ อย่าให้พี่ต้องรอน้องเก้อก็แล้วกัน ไม่งั้นพี่จะบุกมาชิงตัวน้องถึงเรือนหอ”
ขุนไวกอด และหอมรำพึงก่อนรีบออกจากห้องไป
รำพึงขยะแขยงขึ้นมาทันที
“เชิญแกหวังลมๆ แล้งๆ ของแกไปคนเดียวเถอะ! ตอนนี้ฉันจะเลี้ยงแกไว้ใช้งานก่อน หมดประโยชน์เมื่อไหร่ ฉันก็ไม่เอาแกไว้หรอก ไอ้ไว!”
บริเวณหน้าเรือนทาส ขุนพิทักษ์นั่งกอดชุ่มอย่างแสนรัก

“ชุ่ม...ข้ามีความสุขที่สุดที่ข้าได้กอดเอ็งอยู่แบบนี้”
“แต่คุณรำพึงคงเป็นทุกข์ที่ท่านขุนทิ้งเธอมาแบบนี้ กลับขึ้นเรือนเถอะเจ้าค่ะ”
“คนอย่างรำพึงทุกข์กับใครเขาเป็นด้วยเหรอ มีแต่จะทำให้คนอื่นทุกข์น่ะสิไม่ว่า”
ชุ่มเอามือปิดปากขุนพิทักษ์
“พูดจาแบบนี้ไม่ดีนะเจ้าคะ ยังไงคุณรำพึงเธอก็เป็นเมีย และทุกอย่างที่เธอทำลงไปก็เพราะว่ารักท่านขุนนะเจ้าคะ”
ชุ่มมองขุนพิทักษ์ตาแป๋ว ขุนพิทักษ์มองหน้าเมียรัก ด้วยแววตายิ้มขี้เล่น จับมือที่ปิดปากมาไว้ที่หน้า ขุนพิทักษ์ขำ
“ตกลงนี่เอ็งอยู่ข้างใครกันแน่เนี่ย”
“ข้าก็แค่คิดถึงหัวอกลูกผู้หญิงด้วยกัน ว่าเมื่อเรารักใครเราก็อยากให้เขาคนนั้นรักตอบ”
“เอ็งเห็นใจแต่คนอื่น ไม่เคยเห็นใจข้า นี่ถ้าไม่ใช่เพราะเอ็งขอ ยังไงข้าก็ไม่มีวันแต่ง...”
“งั้นข้าจะขออีกครั้งนะเจ้าคะ กลับขึ้นเรือนเถอะเจ้าค่ะ อย่าให้ต้องมีเรื่องร้อนใจไปถึงหูคุณหญิงท่านอีกเลยเจ้าค่ะ”
“ข้าไปก็ได้”
ชุ่มชะงัก ไม่นึกว่าจะง่ายขนาดนี้
“แต่เอ็งต้องบอกมาก่อนข้าว่า เอ็งไม่รักข้า แล้วข้าจะไป”
“ท่านขุน... ข้า”
ขุนพิทักษ์ย้ำ
“พูดสิว่า เอ็งไม่รักข้า”
ขุนพิทักษ์ทำหน้าตายียวนใส่
“ท่านขี้โกง...”
“คืนนี้ข้าจะนอนกอดเมียให้ชื่นใจ ไม่ไปไหนทั้งนั้น!”
“ท่านขุน”
ขุนพิทักษ์หลับตาปี๋ ไม่สนใจคำทัดทานของชุ่ม

เช้าวันใหม่ ที่จวงยื่นหน้าสาระแนเข้าใกล้ๆรำพึง
“ท่านขุนไม่กลับเรือนรึเจ้าคะ โถ โถ..ทูนหัวของบ่าว ยอมได้ยังไง แบบนี้นังชุ่มมันก็ยิ่งตีปีกสิเจ้าคะ ทำไมไม่ใช้ของดีของเราล่ะเจ้าค่ะ”
รำพึงปาของใส่จวง จวงตกใจ
“อย่ามาสาระแนสู่รู้แทนข้า นังจวง”
“แหมๆๆ ก็บ่าวไม่อยากให้มีมารหัวใจมาขัดขวางความสุขของคุณรำพึงนี่เจ้าคะ ไม่ยังงั้นป่านนี้ได้ขึ้นสวรรค์ไปแล้ว”

รำพึงนึกถึงภาพขุนไวกอดและหอมรำพึง
“ลงนรกน่ะสิไม่ว่า!”
“ใช่เจ้าค่ะ นรกชัดๆ”
รำพึงมีพิรุธ คิดว่าจวงรู้เรื่องขุนไวบุกเข้ามาบนเรือนหอ
“นี่เอ็งรู้อะไร”
จวงทำหน้าตาอวดฉลาด เจ้าเล่ห์
“รู้เจ้าค่ะ”
รำพึงตกใจเล็กน้อยแล้วทำเนียน
“บ่าวรู้ว่านังชุ่มมันมาจากนรกไงเจ้าคะ มาคอยเป็นมารความสุขของทูนหัวของบ่าว เราน่าจะส่งมันกลับนรกไปนะเจ้าคะ”
รำพึงโล่งอก
“เอ็งไม่ต้องห่วงไปหรอก เมื่อคืนข้าก็แค่ให้ทานหมามันกิน แต่วันนี้มันต้องเจ็บจนแทบกระอักเลือด ข้าจะทำให้มันต้องเฉดหัวตัวมันเองออกไปจากที่นี่ คอยดู”
รำพึงมองไปที่ยา

บริเวณเรือนทาส ขุนพิแล้วทักษ์จูบลาชุ่ม
“วันนี้ข้าอยากกินแกงมะรุมฝีมือเอ็ง เสร็จงานราชการแล้วข้าจะรีบกลับมา”
“เจ้าค่ะ ข้าจะเตรียมสำรับไว้ให้ท่านที่บนเรือน”
“ข้าจะกินที่นี่เท่านั้น ถ้าข้าไม่เห็นสำรับของข้าที่นี่ ข้าจะไม่กินข้าว”
“ท่านขุนนี่ดื้อจริงๆ”
ขุนพิทักษ์หอมแก้ม
“รู้แบบนี้ก็อย่าขัดใจข้า”
ขุนพิทักษ์เดินลงจากเรือน ชุ่มมองตามแล้วยิ้ม … ขุนพิทักษ์ เดินผ่านมุมหนึ่งที่มีจวงแอบซุ่มอยู่
จวงได้ความ รีบแจ้นกลับไปทางเรือนใหญ่ทันที

รำพึงหันขวับมามองจวง
“นังชุ่มมันออดอ้อน ออเซาะ ด้วยแกงส้มมะรุมเจ้าค่ะ น่าตบจริงๆ”
รำพึงยิ้มเจ้าเล่ห์

“ออดอ้อนกันดีนัก ข้าจะให้คุณพี่ได้กินสมใจอยาก”
ในเรือนครัว หม้อแกงส้มเดือดปุดๆ ชุ่มเอามะรุมใส่ลงไป และค่อยๆคนอย่างตั้งใจ จวงหน้าตากวนเดินกร่างเข้ามา

“ไงยะ...หน้าตาดูแช่มชื่น ทำระรื่น รอผัวคนอื่นอยู่รึไง”
ชุ่มนิ่งไม่อยากต่อปากต่อคำด้วย จวงหมั่นไส้เข้าไปกระชากแขน
“พูดด้วยแล้วไม่ตอบ หยิ่งนักเหรอ อีชุ่ม”
ชุ่มเซมาพร้อมตะบวยในมือที่มีน้ำแกง สาดไปเกือบโดนจวง ผ่องและบ่าวอีกสองคนพากันตกใจ
“นี่เอ็งคิดจะเอาน้ำแกงร้อนๆสาดข้าใช่มั้ย เอ็งจะฆ่าข้ารึไง นังชุ่ม”
“อย่าเพ้อเจ้อไปหน่อยเลยนังจวง เอ็งกระชากแขนนังชุ่มมัน น้ำแกงมันก็เลยกระฉอกไปโดน เอ็งทำมันก่อนชัดๆ จะโวยวายอะไร” ผ่องบอก
จวงชี้หน้าผ่อง
“อย่าสะเออะ ข้าไม่ได้พูดกับเอ็ง อีผ่อง เดี๋ยวได้หลังลายไม่รู้ตัวหรอก”
“หืม ปากแบบนี้ขอแม่ตบอีคางคกขึ้นวอให้เลือดกบปากสักทีเถอะวะ”
ผ่องจะเข้าไปลุยกับจวง แต่ชุ่มดึงไว้
“พี่ผ่อง เตรียมขึ้นไปจัดสำรับข้างบนเถอะจ๊ะ”
ผ่องกับทาสอีกสองคนพากันยกสำรับออกไป จวงหันมาค้อนชุ่ม
“ถุย...เป็นแค่ทาสออกคำสั่งยังกะเป็นนาย ไม่เจียมกะลาหัวซะเลย”
“เอ็งมีอะไรก็ว่ามา”
“คุณรำพึงอยากได้ของตามรายการนี้ เอ็งต้องเป็นคนไปซื้อ”
“แล้วทำไมเอ็งไม่ไป”
เสียงรำพึงสวนมา
“เพราะว่าข้าใช้เอ็ง”
ชุ่มหันมองไปตามเสียงเห็นรำพึงยืนมองอย่างมีอำนาจ
“หรือทาสบ้านนี้ใช้งานไม่ได้ จะต้องให้ข้าไปเรียนคุณแม่มั้ย นังทาสชั้นต่ำ”
จวงยื่นรายการของให้ ชุ่มจำต้องรับไป เพราะเกรงใจคุณหญิง
“รีบไปรีบมาด้วยล่ะ ข้าจะรอ”
ชุ่มเดินออกไป รำพึงสะใจ ก่อนจะที่จวงจะหยิบซองยาส่งให้ และเทลงไปในหม้อแกง จนหมด

ภายในห้องแจ่มนั่งพัดให้คุณหญิงมณีที่มีสีหน้ากลัดกลุ้ม
“นังแจ่ม ข้าจะทำยังไงดีกับเรื่องพ่อพิทักษ์กับนังชุ่ม เพราะถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปท่าทางจะอยู่กันไม่สงบ แม่รำพึงกับพระยาเทวราชไม่หยุดแค่นี้แน่ๆ”
แจ่มอึ้งไปแต่จำใจ
“แจ่มจะจัดการส่งนังชุ่มให้กลับไปอยู่กับพ่อแม่ของมันเจ้าค่ะ”
คุณหญิงมณีถอนใจ
“ข้าไม่ได้ต้องการแบบนั้น นังชุ่มมันรักลูกข้าด้วยใจจริง แต่ทำไมกลับต้องมารับกรรมแบบนี้ด้วยนะ”
“เกิดเป็นทาสก็ต้องทนรับกรรมเจ้าค่ะ ไม่มีบุญ ไม่มีวาสนาไปแข่งกับใครได้หรอกเจ้าค่ะ”
คุณหญิงถอนใจอีกเฮือกใหญ่กับปัญหาอีกมากมายที่ยังแก้ไม่ตก


ในเวลาต่อมา บริเวณหน้าเรือนทาส ขุนพิทักษ์เดินขึ้นเรือนมา เปิดประตูเรือนชุ่ม เห็นสำรับตั้งอยู่ในเรือน ขุนพิทักษ์ยิ้ม
“นังชุ่ม.....เอ็งนี่มันน่ารักจริงๆ”
ขุนพิทักษ์มองหาชุ่ม แล้วเดินกลับออกไปที่หน้าเรือนอีกที แต่ไม่เห็นชุ่ม พอดีเห็นบ่าวเดินมาพอดี
“ชุ่มไปไหน เอ็งเห็นรึเปล่า”
“นังชุ่มไปตลาดเจ้าคะ”
ขุนพิทักษ์เดินกลับเข้าเรือน ตรงเข้าไปนั่งที่สำรับตั้งรอไว้ หยิบแกงมะรุมขึ้นมาดม
“กับข้าวฝีมือเมียนี่มันหอมแบบนี้”
ขุนพิทักษ์ลงมือกิน คำแล้วคำเล่า

เรือแล่นอยู่กลางน้ำ ชุ่มร้อนใจเป็นห่วงว่าจะกลับไปทำสำรับให้ขุนพิทักษ์ไม่ทัน
“ท่านขุนจะกลับมารึยังเนี่ย... ลุงจ๋า พายเร็วกว่านี้ได้มั้ยจ๊ะ”
“นี่ข้าก็จ้ำสุดพายแล้วนังชุ่ม ถ้าเอ็งจะให้เร็วกว่านี้ เห็นทีเอ็งต้องลอยคอกลับเรือนแล้วนังชุ่ม”
ลุงคนเรือหัวเราะแต่ชุ่มกลับร้อนใจ

บริเวณเรือนทาส ช้อนตกจากมือ ขุนพิทักษ์มีอาการมือสั่น
“เป็นอะไร”
ขุนพิทักษ์เหงื่อแตกพลั่ก ร้อนรุ่มดั่งไฟเผา
“ทำไมมันร้อนอย่างนี้”
ขุนพิทักษ์ร้อนจนต้องถอดเสื้อออก พร้อมอาการกระสับกระส่ายทุรนทุรายลงไปนอนบนพื้น รำพึงค่อยๆเยื้องกรายเข้ามาในห้อง ยืนอยู่ที่ปลายเท้าขุนพิทักษ์
“ชุ่ม”
ขุนพิทักษ์พยายามผงกหัวขึ้นที่เห็นตรงหน้า
“น้องเองค่ะคุณพี่”
ขุนพิทักษ์พูดอย่างลมหายใจติดขัด

“รำพึง เจ้ามาทำไมที่นี่ จะมาหาเรื่องอะไรอีก”

อ่านละคร บ่วงบาป ตอนที่ 8/5 วันที่ 19 ก.พ. 56

ละครเรื่อง บ่วงบาป บทประพันธ์ : อัจฉรียา
ละครเรื่อง บ่วงบาป บทโทรทัศน์ : พอวาสน์-นันทพร
ละครเรื่อง บ่วงบาป กำกับการแสดง : กฤษฎา เตชะนิโลบล
ละครเรื่อง บ่วงบาป แนวละคร : ดราม่า
ละครเรื่อง บ่วงบาป ผลิต : บ้านละคอนโดย อรพรรณ วัชรพล
ละครเรื่อง บ่วงบาป ออกอากาศทุกวันพุธและพฤหัสบดี เวลา 20.15 น.
ระยะเวลาออกอากาศ : เริ่ม กุมภาพันธ์ ทางไทยทีวีสีช่อง3
ที่มา manager