อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 6 วันที่ 21 ก.พ. 56

อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 6 วันที่ 21 ก.พ. 56

อ่“เอาอะไรไปแลกล่ะ ถึงได้แหวนที่แพงที่สุดในร้านฉัน”
อนุชเสียใจที่โดนดูถูก
“อย่ารู้เลยค่ะ เพราะรู้ไปก็เอาไปใช้ไม่ได้ คนอย่างคุณ ต่อให้เสนอถึงที่ ก็ไม่มีใครเอา”
ธารินโกรธ
“แก”
อนุชเดินหนี ธารินจิกผม
“โอ๊ย”

ธารินตบหน้าอนุชอย่างแรง
“คนอย่างฉันไม่มีวันทำตัวไร้เกียรติไร้ศักดิ์ศรีอย่างแก”
ธารินเงื้อมือจะตบอีกแต่อนุชจับมือไว้ และผลักเต็มแรงล้มลงไป
“ก่อนจะดูถูกคนอื่น ส่องกระจกดูตัวเองบ้าง อย่างน้อยฉันก็ไม่เคยใช้สมองของฉันคิดเรื่องต่ำๆ ดูถูกคนอื่นเหมือนคุณ”

อนุชเดินหนีไป ธารินกรี๊ด มองตามอย่างเจ็บใจ
ธารินมาที่บ้านชายธง เดินกะเผลก เจ็บขาที่โดนอนุชผลักล้มกระแทกพื้น ทันใดนั้นมีกิ่งไม้เล็กๆ หล่นลงมาใกล้ๆ เธอมองขึ้นไป เห็นชายธงกำลังปีนระเบียงก็คิดว่าเขาอกหัก จะฆ่าตัวตาย ธารินตกใจ

“พี่ชายธง!”
ชายธงกำลังปีนระเบียง เพื่อช่วยแมวที่ติดอยู่บนกิ่งไม้ใหญ่ที่ยื่นมาใกล้ระเบียง ธารินรีบห้ามเสียงดัง
“อย่านะพี่ชายธง”
ธารินเข้าไปกอดจากด้านหลัง ชายธงเสียหลักล้มลงไปพร้อมกัน ธารินล้มลงนั่ง ชายธงล้มตามมาใกล้กันมาก เธอหลับตาปี๋ คิดว่าหน้าเขาจะชนกับหน้าเธอ หญิงสาวนหลับตาอยู่นาน แต่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น จึงลืมตาขึ้นมามองภาพที่เห็นคือหน้าแมวน่ารักตัวหนึ่งระยะประชิด เพราะชายธงอุ้มแมวไว้ หน้าแมวอยู่ในระดับเดียวกับหน้าเธอพอดี เธอตกใจร้องลั่น
“ว้าย”
ชายธงพาธารินมาในห้องรับแขก เขาทายาที่ข้อเท้าและพันแผลให้ ธารินยิ้มมีความสุขที่เขาดูแล ชายธงเห็นธารินยิ้ม ก็แปลกใจ
“เจ็บตัวแล้วยังนั่งยิ้มอยู่ได้ แปลกคน”
“รินนึกถึงตอนเด็กๆ พี่ชายธงชอบชวนรินเล่นผาดโผนปีนต้นไม้บ้าง ปีนรั้วบ้าง รินเจ็บตัวทุกที”
ชายธงต่อให้
“พี่ต้องคอยทายา คอยทำแผลให้ทุกทีแล้วก็แหย่ให้รินหยุดร้องไห้ด้วย”
“ตอนนี้รินโตแล้ว พี่ชายธงยังทายาให้อีก...” ธารินซึ้งใจ “ขอบคุณนะคะที่ดูแลริน”
ชายธงยิ้ม
“พี่ก็ต้องดูแลรินสิ พี่สัญญากับรินไว้ว่าจะดูแลรินตลอดไปนี่นา”
ธารินดีใจ
“เรื่องตั้งนานแล้ว พี่ชายธงยังจำได้อีกเหรอคะ”
“จำได้สิ”
ธารินดีใจ ยื่นนิ้วก้อยให้
“สัญญานะคะว่าพี่ชายธงจะดูแลรินตลอดไป”
ชายธงขำ เกี่ยวก้อยสัญญา
“พี่สัญญา”
ชายธงและธารินเกี่ยวก้อยสัญญา ยิ้มให้กัน

ค่ำนั้น กร้าวกลับมาที่คอนโด เขานั่งที่โซฟา มองแหวนเพชรที่อนุชเลือกมา แล้วไม่เข้าใจ ขณะเดียวกันนั้นเสียงกริ่งดังขึ้น กร้าวปิดกล่องแหวน วางไว้บนโต๊ะ และลุกไปเปิดประตู กร้าวชะงักเมื่อพบว่าลลิตายืนอยู่หน้าห้อง เธอกระโดดกอดและหอมแก้มเขา
“คุณกร้าวขา ลิต้าคิดถึงคุณจังเลย”
กร้าวตกใจ
“ลิต้า”
ลลิตาถือวิสาสะเข้ามาในห้อง ทำตัวตามสบายเหมือนอยู่บ้านตัวเอง กร้าวไม่ค่อยชอบใจ
“คุณเข้ามาได้ไง”
ลลิตาโชว์คีย์การ์ดให้ดู กร้าวหนักใจ
“ทำไมทำหน้าอย่างนั้น ไม่อยากเจอลิต้าเหรอคะ”
ลลิตากอดกร้าวแล้วแกล้งโถมทับเขาให้ล้มลงไปบนโซฟาด้วยกันออดอ้อน
“ลิต้าคิดถึงคุณจังเลย เราไม่ได้อยู่ด้วยกันตามลำพังแบบนี้นานแล้วนะคะ”
ลลิตายั่วยวน กอดจูบ โทรศัพท์มือถือของเธอในกระเป๋าถือ บันทึกเสียงการพลอดรักตลอด กร้าวเครียด ผลักออก
“คุณมาเหนื่อยๆ พักก่อนดีกว่า ผมไปหาอะไรให้ดื่ม”
กร้าวรีบผละจากไป ลลิตาหงุดหงิด เสียอารมณ์ที่เขาไม่เล่นด้วย...กร้าวหนีมาที่ครัว ถอนใจ หนักใจ คิดหาทางให้ลลิตายอมกลับบ้าน
ลลิตามองสำรวจห้อง เห็นกล่องแหวน หยิบมาเปิดดู เห็นแหวนเพชรเม็ดใหญ่ ก็ตื่นเต้น ดีใจ มีสองกล่อง ของผู้ชายและผู้หญิง คู่กัน เธอตื่นเต้นดีใจ คิดเข้าข้างตัวเองว่ากร้าวจะขอแต่งงาน ลลิตาลองสวมแหวน คับนิดหน่อย มองดูแหวนที่นิ้วนางอย่างมีความสุข พอดีเสียงกร้าวดังขึ้น
“น้ำผลไม้หรือน้ำเปล่าดีครับ”
ลลิตาสะดุ้ง
“น้ำผลไม้ค่ะ”
ลลิตารีบเก็บแหวนไว้ที่เดิม ทำเป็นไม่เห็น กร้าวยกแก้วน้ำผลไม้มาให้ แล้วนั่งลงใกล้กัน เธอซบไหล่เขามีความสุขฝันหวาน
“ลิต้าจะรอวันที่เราสองคนจะได้อยู่ด้วยกันนะคะ”
กร้าวลำบากใจ
“ดึกแล้ว ทางบ้านจะเป็นห่วง ผมว่าคุณกลับก่อนดีกว่า เดี๋ยวผมไปส่งเอง”
“ก็ได้ค่ะ ลิต้ารักคุณนะคะ”

ลลิตาจูบแก้ม กร้าวแปลกใจที่ลลิตายอมกลับง่ายๆ
อสิตนั่งบนเตียงนอน อนุชทำกายภาพให้

“ทำไปก็ไม่ดีขึ้น” อสิตท้อแท้
“อย่าเพิ่งท้อสิคะ”
“ลิต้ายังไม่กลับอีกเหรอ บอกไว้รึเปล่าว่าไปไหน”
“ไม่ได้บอกค่ะ นุชโทรไปแล้วแต่ปิดมือถือ ติดต่อไม่ได้ อีกเดี๋ยวก็คงกลับ พี่สิตนอนเถอะค่ะ”
อสิตกังวล
“ถ้ายังกลับบ้านไม่ครบทุกคน พี่นอนไม่หลับหรอก”
อนุชมองอสิต แววตาเศร้าสลดสงสารพี่ชายเหลือเกิน

ขณะที่ลลิตาเข้ามาที่โถงบ้านอย่างอารมณ์ดีนั้น เจออนุชรออยู่
“พี่ลิต้าไม่ควรกลับดึกนะคะ ช่วงนี้หน้าสิ่วหน้าขวาน ไม่รู้พวกเสี่ยยศจะมาไม้ไหน”
“ไม่ต้องห่วง ฉันปลอดภัยแน่ เพราะฉันอยู่กับคุณกร้าวที่คอนโดเขาแล้วคุณกร้าวก็มาส่งถึงหน้าบ้าน”
อนุชอึ้ง ลลิตายิ้ม
“อยากรู้มั้ยว่าเราคุยกันยังไงบ้าง”
ลลิตาเปิดคลิปเสียงจากโทรศัพท์มือถือให้ฟัง เสียงลลิตาดังออดอ้อนออกมา
“ลิต้าคิดถึงคุณจังเลย เราไม่ได้อยู่ด้วยกันตามลำพังแบบนี้นานแล้วนะคะ”
อนุชเสียใจ
“พอเถอะค่ะ นุชไม่อยากรู้”
ลลิตาปิดคลิปเสียงเพราะหลังจากคำพูดนี้แล้วไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“ทำไม ทนฟังไม่ได้เหรอ”
อนุชเน้นคำ
“พี่ลิต้าไม่อาย แต่นุชอายค่ะ”
ลลิตาโกรธ ตบหน้าอนุช
“มากไปแล้วนะ กล้าดียังไงมาว่าฉันไม่มียางอาย”
อนุชตบกลับ ลลิตาตกใจ คิดไม่ถึงว่าอนุชจะกล้าตบเธอ
“ไม่มากไปหรอกค่ะ สำหรับผู้หญิงที่ทิ้งสามีตัวเองที่กำลังป่วยไปทำเรื่องเสื่อมเสียกับผู้ชายอื่น”
ลลิตากรี๊ด เจ็บใจ
“อ๊ายย!”
ลลิตาจะตบ อนุชจับมือได้ ทั้งสองเลยยื้อยุดกันไปมา อสิตและอรชาได้ยินเสียงดัง ตกใจ เข้ามา
“พี่ลิต้า นุช”
ลลิตากับอนุชกำลังยื้อยุดกัน เห็นอรชากับอสิตมาก็ต่างตกใจ รีบปล่อยมือ อสิตสงสัย
“นี่มันอะไรกัน เกิดอะไรขึ้น”
อนุชและลลิตามองหน้ากัน ลลิตากลัวอนุชแฉ เพราะยังจับกร้าวไม่ได้ ยังไม่อยากโดนไล่ออกจากบ้านตอนนี้ อนุชมองอสิตสลับกับมองลลิตา ลังเลว่าจะบอกความจริงเรื่องกร้าวกับลลิตาดีหรือไม่ อนุชสงสารอสิต ไม่อยากให้มีเรื่องกระทบกระเทือนจิตใจพี่ชายในตอนนี้จึงฝืนใจตอบ
“ไม่มีอะไรค่ะ”
ลลิตาโล่งอกที่อนุชไม่พูดรีบแก้ตัว
“ใช่ค่ะ ไม่มีอะไร ลิต้ากับนุชแค่หยอกกันเล่นค่ะ”
ลลิตาจงใจเดินชนไหล่อนุช ไปหาอสิตออดอ้อน
“ดึกแล้วทำไมสิตยังไม่นอนอีกคะ”
“คุณยังไม่กลับบ้าน ผมจะหลับได้ยังไง”
ลลิตาโกหก
“ลิต้านัดเพื่อนค่ะ อุตส่าห์บอกแล้วว่าจะรีบกลับ แต่เพื่อนๆ สิคะไม่ยอมให้กลับ แต่ลิต้าก็ปลีกตัวออกมาจนได้ เพราะลิต้าห่วงสิตกลัวสิตรอค่ะ”
ลลิตาหอมแก้ม อสิตกุมมือภรรยายิ้ม ลลิตาหันมายิ้มเย้ยอนุช ก่อนจะเข็นรถอสิตออกไป อนุชมองอสิตกับลลิตาแล้วเสียความรู้สึก สงสารพี่ชายที่โดนสวมเขา อรชาออกไป อนุชนึกโกรธกร้าวกับลลิตาที่หักหลังอสิต

อสิตนอนบนเตียง ลลิตาดูแลห่มผ้าให้ เขาจับมือเธอไว้ แล้วดึงมากอด หอมแก้ม
“ไม่เอาค่ะสิต ลิต้าอาบน้ำก่อน”

ลลิตาผละจากสามียิ้มให้แต่พอหันหลังให้ก็เบ้หน้า รำคาญ
กร้าวขับรถมาจอดที่มุมหนึ่งของบ้านวิชเวทย์ เขามองแผ่นซีดีในมือ นึกถึงคำพูดของพนักงานที่ห้องเสื้อ

‘ชุดเจ้าสาวคอลเลคชั่นล่าสุดค่ะ ฝากให้คุณนุชด้วยนะคะ’
กร้าวมองแผ่นดีวีดีแล้วยิ้ม อยากให้อนุชเลือกแบบชุดแต่งงาน เขามองหาอนุช เห็นเธออยู่ในสวน กำลังเก็บดอกไม้ จึงรีบเดินเข้าไปหา
อนุชเก็บดอกไม้ใส่ตะกร้าอย่างอารมณ์ดี กร้าวเดินเข้ามาใกล้ เธอไม่ทันมอง นึกว่าแหวน
“แหวนเหรอ ล้างแจกันเรียบร้อยรึยัง จัดดอกไม้ซะหน่อย บ้านจะได้สดใสขึ้น”
กร้าวไม่ตอบ อนุชหันไปมอง เห็นกร้าวก็เปลี่ยนอารมณ์ จากอารมณ์ดีกลายเป็นบึ้งตึง
“คุณ”
อนุชเดินหนี กร้าวแปลกใจ รีบตามไป
“เดี๋ยวสิคุณ”
อนุชเดินหนีกร้าวไปทางหน้าบ้าน พบปรารภก็ดีใจ รีบไปเกาะแขน พูดเสียงหวาน จงใจประชดกร้าว
“พี่รภคะ มาช้าจังเลย นุชรอตั้งนานแล้ว”
ปรารภงง ไม่รับมุก
“นุชรอพี่เหรอครับ รอทำไม มีอะไรรึเปล่า”
อนุชบีบแขน ขยิบตาใส่ ปรารภงง กร้าวตามมา เห็นอนุชดูสนิทสนมกับปรารภก็ไม่พอใจ มาดึงมืออนุช
“เรามีเรื่องต้องคุยกัน”
“แต่ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับคุณ”
ปรารภไม่พอใจที่กร้าวบังคับอนุช
“ปล่อยนุชเดี๋ยวนี้”
“คุณไม่เกี่ยว อย่ายุ่งดีกว่า”
ปรารภกับกร้าวจ้องหน้ากัน ต่างไม่พอใจ

ลิตาเข็นรถเข็นให้อสิตมาถึง เห็นกร้าวกับปรารภมีเรื่องกัน
“นั่นคุณกร้าวกับปรารภนี่คะสิต”
ลลิตารีบเข็นรถอสิตไปหากร้าว ปรารภและอนุช ปรารภแกะมือกร้าวออกจากมืออนุช
“ไม่เห็นรึไงว่านุชไม่อยากคุยกับคุณ”
กร้าวไม่พอใจ ผลักปรารภ แผ่นดีวีดีหลุดมือกร้าวไปขณะที่มีเรื่อง แต่กร้าวไม่ทันได้สนใจ
“แล้วมันเรื่องอะไรของคุณ”
ปรารภโกรธ ผลักกลับ อนุชไม่อยากให้กร้าวกับปรารภทะเลาะกัน เลยมาขวางกลาง แยกทั้งสองออกจากกัน
“หยุดนะ หยุดทั้งคู่เลย”
ลลิตาเข็นรถอสิตมาถึง
“คุณกร้าว ปรารภ”
กร้าวกับปรารภต่างชะงัก
“มีเรื่องอะไรกัน”
กร้าว ปรารภและอนุชต่างเงียบ
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ”
กร้าวไม่อยากให้อนุชเสียหาย จึงเปลี่ยนเรื่อง
“คุณสิตนัดผมมา มีอะไรจะคุยกับผมเหรอครับ”
อสิตกังวล ไม่อยากพูดธุระต่อหน้าลลิตาและอนุช
อสิตอึกอัก
“เชิญที่ห้องทำงานผมดีกว่าครับ”
อสิตเข็นรถตัวเองออกไป กร้าวเดินตามไป ลลิตาจงใจไม่ตาม เพื่อจะหาเรื่องอนุช
“นุชเป็นไรรึเปล่า” ปรารภถามอย่างเป็นห่วง
“ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณนะคะ”
ลลิตาแดกดัน
“โถ น่าสงสาร รถไฟชนกัน เจ็บตรงไหนรึเปล่าจ๊ะ”
อนุชไม่พอใจ
“อย่าคิดว่าคนอื่นจะชอบสับรางเหมือนตัวเองสิคะ”
ลลิตาโกรธ
“แกว่าฉันเหรอ นังนุช”
“แล้วพี่ลิต้าว่านุชรึเปล่าคะเรื่องรถไฟชนกัน ถ้าพี่ลิต้าไม่ได้ว่า นุชก็ไม่ได้ว่าพี่ลิต้าค่ะ”
ลลิตาเถียงไม่ทัน อนุชหันไปบอกปรารภ
“ ไปหาพี่อรกันเถอะค่ะ แถวนี้บรรยากาศไม่ดี”
อนุชดึงปรารภออกไป
“กลับมาเดี๋ยวนี้นะ แน่จริงอย่าหนีสิ”

ลลิตาโกรธอนุช แผ่นซีดีแบบชุดแต่งงานของกร้าวตกอยู่ในสวน ไม่มีใครสังเกตเห็น
อสิตเข็นรถเข้ามาในห้องทำงาน กร้าวตามเข้ามา

“คุณสิตมีธุระอะไรจะคุยกับผมเหรอ”
“พรุ่งนี้เป็นวันครบกำหนด ที่ผมต้องใช้หนี้เสี่ยยศทั้งหมดห้าสิบล้าน”
กร้าวตกใจ
“พรุ่งนี้แล้วเหรอ”

อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 6 วันที่ 21 ก.พ. 56

ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง บทประพันธ์ : บุษยมาส (จากเรื่องเดิม นางฟ้าซาตาน)
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง บทโทรทัศน์ : สิริกร
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง กำกับการแสดง : ธนะสิทธิ์ อริยสินวีรกุล
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง แนวละคร : เมโลดราม่า - โรแมนติก
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ผลิตโดย : บริษัท ดาราวิดีโอ จำกัด
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ออกอากาศ : เวลา 20.25 น. ทางช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ
ที่มา manager