อ่านละคร พรพรหมอลเวง ตอนที่ 10/2 วันที่ 23 ก.พ. 56
เจ๊งราบ เงินก็เงินของชั้น ที่คุณยายให้มามันเงินของชั้นทั้งนั้น” ปรางค์ทิพย์เข้าไปทุบ “มันเงินของชั้น เอาคืนมานะ เอาเงินชั้นคืนมา”ปรางค์ทิพย์ทั้งทุบทั้งตีเสกสรรพัลวัล เสกสรรรำคาญจึงผลักปรางค์ทิพย์จนกระเด็นไป
“โอ๊ย รำคาญโว๊ย”
เสกสรรเดินไป ปรางค์ทิพย์รำพัน
“ไอ้คนล้างผลาญ ไอ้คนไม่เอาไหน”
ปรางค์ทิพย์คร่ำครวญ ส่วนปรงแก้วกับปรงขวัญนั่งกอดคอกันร้องไห้
แก้วแชมเปญของเมธีกับบรรดาลูกน้องชนกัน เมธีกับกลุ่มลูกน้องกำลังฉลองจบโปรเจ็ค
“ดื่มฉลองให้กับความสำเร็จนะครับพี่เมธี”
“ดื่มให้กับความสำเร็จของเรา” เมธีบอก
“ผมดีใจ ที่ได้เป็นส่วนหนึ่งในงานนี้ ขอบคุณพี่เมธีครับ”
“พี่สิ ต้องขอบคุณพวกเรา ขอบคุณมากนะทุกคน”
“เอ้า ดื่ม”
ทุกคนยิ้มแย้มเฮฮา เมธียิ้มโล่งใจ
เมธีลงจากรถแล้วเดินเข้าบ้าน ประภัสสรกับเมรินจูงมือกันเดินออกมารับ
ประภัสสรถามสามี “เป็นยังไงบ้างคะ เหนื่อยหรือเปล่า”
“เห็นหน้าคุณกับลูกผมก็หายเหนื่อยแล้วละ วันนี้ผมส่งมอบโครงการเรียบร้อยแล้ว พรุ่งนี้ผมอยากพาครอบครัวไปเที่ยวทะเล แต่เอ๊ะ จะมีใครไปกับผมบ้างนะ”
ประภัสสรยิ้ม “ถามลูกดีกว่าค่ะ ถ้าน้องเมย์อยากไปภัสก็จะไป ว่าไงคะน้องเมย์”
เมรินนิ่งคิด “ไปเที่ยวทะเลหรือคะ”
เมธีกระซิบ “ใช่น่ะสิ ถ้าน้องเมย์ไม่โอเค พ่อก็อดไปเที่ยวกับคุณแม่นะ”
ประภัสสรยิ้มให้เมธี เมรินมองแล้วยิ้มตอบ
“น้องเมย์ก็อยากไปค่ะ แต่ชวนน้าวีไปด้วยดีมั้ยคะ”
ประภัสสรกับเมธีมองหน้ากัน
“ดีสิ ถ้าวีไปด้วยก็น่าจะดีนะ” เมธีมองประภัสสร ประภัสสรพยักหน้ายิ้มๆ
“งั้นเมย์โทรไปชวนน้าวีนะคะ”
เมรินวิ่งโลดเข้าบ้าน ประภัสสรกับเมธีหันมายิ้มให้กัน เมธีโอบประภัสสรแล้วเดินเข้าบ้านไป ปรางค์ทิพย์ที่ยืนมองอยู่ทั้งอิจฉาทั้งแค้นใจ
ปฐวีกำลังยืนคุยโทรศัพท์อยู่ริมหน้าต่างห้องทำงาน
“ทะเลหรือ ว๊า น้าวีไม่แน่ใจว่าจะไปได้หรือเปล่านะ งานยุ่งมากเลย”
เมรินคุยโทรศัพท์อยู่ที่บ้านประภัสสร
“แต่น้องเมย์อยากให้น้าวีไปด้วย น้าวีชวนครูบี๋กับคุณนาวินไปด้วยก็ได้นะคะ”
“น้ายังไม่รับปากนะ แค่นี้ก่อนแล้วกัน น้ามีงาน บ๊ายบาย”
ปฐวีกดวางสาย
เมรินหน้าจ๋อย คอตกและเศร้าไป
จริญทิพย์ยืนแอบฟังอยู่ พอปฐวีหันมาจริญทิพย์ก็รีบทำท่ายุ่ง
“คุณทิพย์ช่วยทำใบลาให้ผมด้วยนะครับ ซัก 3วัน ผมจะไปพักผ่อน” ปฐวีบอก
“ต๊าย ตาย คุณวีเนี่ยร้ายจริงๆ หลอกหลานได้ลงคอ มันน่าตีนักเชียว”
“แหม เซอร์ไพรส์นิดหน่อย จะได้ตื่นเต้นไงครับ” ปฐวีถามนิ่งๆ “คุณทิพย์แอบฟังผมพูดโทรศัพท์ใช่มั้ยเนี่ย”
จริญทิพย์อึกอัก “ไม่ได้แอบนะคะ ทิพย์ยืนเฉยๆ ได้ยินเอง” จริญทิพย์รีบเปลี่ยนเรื่อง “แล้วจะให้ทิพย์ทำใบลาเสนอใครล่ะคะเนี่ย คุณหมอวีรักษาการ ผอ.โรงพยาบาลแล้วนะคะ”
ปฐวีขำ “ก็ทำตามระเบียบนั่นแหละครับ”
“ได้ค่ะ”
จริญทิพย์ทำท่าจะเดินออกไป พอเห็นปฐวีหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา จริญทิพย์ก็ชะลอจะแอบฟังโทรศัพท์ต่อ ปฐวีทำท่าดุๆ จริญทิพย์จึงรีบไป ปฐวีมองตามยิ้มๆ
ปฐวีกดโทรศัพท์หานาวิน
“ชั้นจะไปทะเลซัก3 วัน ไปด้วยกันมั้ย”
“ต้องถามคุณบี๋ก่อน” นาวินบอก
“เฮ้ย อะไรกันวะ ยังไม่เป็นแฟนเลย ต้องกลัวขนาดนี้เลยหรือ” ปฐวีแซว
“ไม่ได้กลัวโว๊ย เค้าเรียกเกรงใจ”
เมรินคุยโทรศัพท์กับสุดนภา
“ชั้นจะไปทะเล ไปด้วยกันนะบี๋”
“ไม่แน่ใจว่า ว่าจะลางานได้รึเปล่า”
เมรินโวยวาย “อะไรกันเนี่ย ไปสามวันนะไม่ใช่สามปี แล้วนี่ก็ปิดเทอมแล้วด้วย”
“นั่นแหละ ปิดเทอมชั้นก็ต้องไปเซ็นชื่อที่โรงเรียนอยู่ดี”
“แต่ชั้นอยากให้แกไปเป็นเพื่อนนะบี๋”
“เออน่า จะพยายาม ถ้าไม่มีปัญหาอะไรก็เจอกันนะจ๊ะ”
ปฐวีกำลังนั่งเซ็นต์แฟ้มเพื่อเคลียร์งานก่อนไป จริญทิพย์เดินเอาใบลาใส่แฟ้มมายื่นให้
“อันนี้เซ็นต์ด้วยนะคะ คุณหมอปฐวียื่นใบลาไปเที่ยวทะเล 3 วันค่ะท่านผอ.”
“อนุมัติ....” ปฐวีหยิบใบลามาเซ็นต์ชื่อ
จริญทิพย์ค้อน “แหม..คุณหมอวีก็ทำเป็นเล่นไปได้ ไป 3 วันนี่ทิพย์คิดถึงแย่เลย”
ปฐวียิ้มแล้วลุกขึ้นเตรียมตัวกลับ
“ผมก็คิดถึงคุณทิพย์เหมือนกัน มีอะไรโทรหาผมได้ทันทีเลยนะครับ”
ปฐวีเดินออกสวนกับหนึ่งฤทัยที่เดินเข้ามา
“อ้าว วีจะไปสัมมนาหรือคะ”
“เปล่าหรอกครับ ผมจะไปเที่ยวทะเลกับครอบครัวครับ”
“เที่ยวทะเลหรือ น่าสนุกจัง”
“งั้นไปเที่ยวด้วยกันมั้ยครับ”
หนึ่งฤทัยลังเล “พรุ่งนี้หนึ่งมีสัมมนาค่ะ ถ้าเสร็จแล้วอาจจะตามไปแจมนะคะ”
ปฐวีมองนาฬิกา “งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ บ๊ายบายครับ คุณทิพย์”
ปฐวีเดินไป จริญทิพย์กับหนึ่งฤทัยมองตามตาละห้อย
เช้าวันใหม่ สายแก้วลากประเป๋ามาใส่รถ เมรินยืนมองอยู่ ปรงแก้วกับปรงขวัญวิ่งมาหาเมริน
“น้องแก้วน้องขวัญ ไปเที่ยวด้วยกันมั้ย” เมรินชวน
“ไปได้หรือ” ปรงแก้วถาม
“ไปได้สิ ทำไมจะไม่ได้ ไปเที่ยวกันหลายๆคนสนุกดีออก”
“ไหนแม่บอกว่าน้าภัสกับน้องเมย์ไม่อยากให้เราไปด้วยหรอก” ปรงขวัญบอก
เมรินชะงัก แล้วส่ายหน้า
“ไม่จริงซะหน่อย ชวนป้าปรางค์ไปด้วยกันก็ได้นะ”
เสียงปรางค์ทิพย์ ดังขึ้น “แก้วขวัญ มาหาแม่นี่”
ปรงแก้วปรงขวัญสะดุ้งแล้วหันไปเห็นปรางค์ทิพย์ ทั้งสองคนจ๋อย
“เข้าบ้านเดี๋ยวนี้เลย บอกกี่ครั้งแล้วห้ามมายุ่งกับมัน” ปรางค์ทิพย์ดุ
ปรงแก้วปรงค์ขวัญเดินคอตกเข้าบ้านไป
“ทีหลังอย่าสะเออะมาวุ่นวายกับลูกของชั้นอีกเข้าใจมั้ย”
ปรางค์ทิพย์เดินไป เมรินมองตาม
“ระวังเถอะ เลี้ยงลูกแบบนี้ระวังลูกจะเป็นโรคจิต” เมรินว่า
ประภัสสรกับเมธีเดินลงมาจากข้างบน เมรินนั่งหน้าเซ็งอยู่ในบ้าน ประภัสสรมองหน้าเมธีแล้วยิ้มให้กัน
“ไปค่ะน้องเมย์ พร้อมหรือยัง” ประภัสสรถาม
“ค่ะพร้อมแล้ว ตกลงน้าวีคงไม่ไปกับเราใช่มั้ยคะ”
“ไม่รู้เหมือนกันแฮะ น้าวีบอกกับน้องเมย์ว่าไงล่ะ” เมธีถามกลับ
เมรินหน้าจ๋อย
ประภัสสร เมริน และเมธีเดินออกมาจากบ้าน รถของสุดนภากับนาวินวิ่งเข้ามา เมรินมองงงๆ
“สวัสดีครับพี่เมธี พี่ภัส” นาวินไหว้
เมรินเห็นสุดนภาก็กระโดดดีใจ
“ไงน้องเมย์ดีใจมั้ย” สุดนภาถาม
เมรินกระซิบ “แกมาได้ไง คิดว่าต้องไปคนเดียวซะแล้ว”
“เท่านั้นยังไม่พอนะ”
สุดนภาพูดแล้วมองไปด้านหลัง เมรินหันไปมองตามก็เห็นปฐวีเดินมาในชุดพร้อมเที่ยว
“ไง น้องเมย์ น้าวีขอไปด้วยคนนะ”
“...ทุกคนช่วยกันหลอกเมย์ใช่มั้ยเนี่ย”
เมรินงอน ปฐวีง้อ
“ไม่ต้องงอนนะ อยากให้คนสวยเซอร์ไพรส์ไง หายงอนน้าวีนะคนดี เราเดินทางกันดีกว่าครับ ผมชักอยากเห็นทะเลไวๆแล้วสิ”
“น้องเมย์ไปนั่งกับครูบี๋มั้ย” สุดนภาชวน
นาวินรีบบอก “ไม่ว่างรถเต็ม”
สุดนภางง “เต็มได้ไง”
“ไม่ต้องหรอก หลานน้าวีก็ต้องไปกับน้าวีจริงมั้ย”
ปฐวียื่นมือให้เมรินจับ ปฐวียิ้มให้ เมรินยิ้มตอบ เมรินจับมือปฐวีอย่างเต็มใจแล้วเดินขึ้นรถไป สุดนภามองหน้านาวิน นาวินทำท่าไม่รู้ไม่ชี้ ประภัสสรกับเมธียิ้มอย่างมีความสุข
“น้าหลานคู่นี้ อะไรกันนักหนา”
“ไปกันเถอะภัส”
เมธีประคองประภัสสรขึ้นรถ ทั้งหมดขึ้นรถแล้วขับตามกันออกไป
รถสองคันวิ่งตามกันออกไป ปรงแก้วปรงขวัญมองตามตาละห้อย ปรางค์ทิพย์ยืนมองด้วยสีหน้าแค้น
“คุณแม่ขา ทำไมเราไปเที่ยวทะเลไม่ได้ล่ะคะ น้องเมย์ชวนเราสองคนด้วยนะคะ” ปรงแก้วถาม
“นั่นน่ะสิ เค้าบอกว่าไปกันหลายๆคนสนุกดี ให้ชวนคุณแม่ด้วยนะคะ” ปรงขวัญบอก
ปรางค์ทิพย์ตวาด “แกสองคนก็ไปเชื่อมัน ไปเป็นลูกมันเลยดีมั้ย”
“แก้วกับขวัญอยากไปเที่ยวทะเลบ้างนี่คะ ตอนนี้ก็ปิดเทอมแล้วด้วย ไปนะคะ คุณแม่”
เด็กสองคนรบเร้า ปรางค์ทิพย์เครียด
“หุบปากเดี๋ยวนี้เลย อย่าเรียกร้องให้มันมากนักได้มั้ย”
ปรางค์ทิพย์จับตัวลูกฟาดอย่างแรง ปรงแก้วปรงขวัญร้องไห้ตกใจ บุญศรีที่ยืนมองอยู่ด้านข้างสงสารเด็กจนทนไม่ไหวจึงรีบมาดึงตัวปรงแก้วกับปรงขวัญออกไป
“มาค่ะมากับศรีดีกว่า เดี๋ยวศรีพาไปเล่นบ้านตุ๊กตานะคะ คนดี”
ปรงแก้ว ว่า “คุณแม่ใจร้าย คุณแม่ไม่รักลูก”
ปรงขวัญพูดต่อ “หนูจะไปเป็นลูกน้าภัสดีกว่า ได้ไปทะเลด้วย”
บุญศรีรีบอุดปากปรงขวัญก่อนจะพาเด็กสองคนเลี่ยงออกไปทันที ปรางค์ทิพย์ชะงักก่อนจะทรุดตัวลงนั่งด้วยสีหน้าเครียด
“นังภัสมันมีดีอะไร ทำไมใครๆถึงพากันรักพากันหลงมันนัก แม้กระทั่งลูกของชั้นยังอยากเป็นลูกมันเลย”
ปรางค์ทิพย์เครียดแค้นจนน้ำตาคลอ
ปฐวีขับรถ เมรินนั่งข้างหน้า เมรินเปิดเพลงแล้วหันไปมองหน้าปฐวี ปฐวีพยักหน้าพอใจ
ประภัสสรกับเมธีนั่งกุมมือยิ้มให้กันอย่างมีความสุข
ในรถสุดนภากับนาวิน สุดนภาป้อนขนมให้นาวินกินบ้าง แกล้งบ้าง แล้วสุดนภาก็เปิดแผนที่ดู ก่อนจะทะเลาะกันเล็กๆ
รถทั้งสองคันวิ่งผ่านถนนริมทะเล
ทุกคนลงจากรถที่จอดบริเวณลานจอดรถของที่พัก
“เดี๋ยวผมไปจัดการเรื่องห้องให้ก่อน พี่ภัสกับคุณบี๋ไปนั่งพักก่อนดีมั้ยครับ” ปฐวีบอก
“บี๋ดูแลน้องเมย์ให้นะคะ เชิญคุณภัสกับคุณเมธีตามสบายค่ะ ไปน้องเมย์มากับครูบี๋เร็ว” สุดนภาชวน
สุดนภากับเมรินจูงมือกันวิ่งออกไป เมธีกับประภัสสรมองตามแล้วยิ้ม
“ขอบคุณนะคะ สดชื่นจังเลย นานๆได้สูดอากาศบริสุทธิ์ริมทะเล” ประภัสสรบอก
“ถ้ารู้ว่าคุณชอบ ผมพามาตั้งนานแล้ว”
ประภัสสรแซว “ขี้คุยจังเลยนะคะ คุณนี่”
ประภัสสรกับเมธียิ้มให้กัน เมธีเดินพาประภัสสรไปริมทะเล
สุดนภากับเมรินมองตามประภัสสรกับเมธีแล้วยิ้ม
“ชั้นว่าแกได้ทำหน้าที่ของน้องเมย์อย่างดีที่สุดแล้วละ” สุดนภาชม
เมรินยิ้มแล้วมองตามทั้งคู่อย่างโล่งใจ
ปฐวีถือกุญแจมาส่งให้ประภัสสรกับเมธี ทำให้เหลืออีกสองห้อง
“นี่ของครูบี๋ครับ น้องเมย์จะนอนกับครูบี๋หรือนอนกับน้าวี” ปฐวีถาม
“นอนกับน้าวีน่ะดีแล้ว” นาวินรีบบอก
“บ้า...” สุดนภาพูดกับปฐวี “คุณวีนอนกับคุณวินเถอะนะคะ บี๋จะนอนกับน้องเมย์เอง”
“ไม่ต้องหรอกค่ะ น้องเมย์มานอนกับแม่ดีกว่า” ประภัสสรชวน
“เมย์ขอนอนกับครูบี๋นะคะ เมย์อยากคุยกับครูบี๋” เมรินบอก
“แต่ครูบี๋อยากคุยกับน้าวินมากกว่า ใช่มั้ย” นาวินพูด
“นี่นายหยุดเลย ไปนอนกับคุณวีน่ะดีแล้ว” สุดนภาพูดกับประภัสสร “ไม่ต้องห่วงนะคะ บี๋จะดูแลน้องเมย์ให้เอง”
ประภัสสรกับเมธีมองหน้ากัน
“ก็ได้ ขอบคุณครูบี๋มากนะครับ” เมธีพูด
เมรินกับสุดนภามองหน้ากันด้วยความโล่งใจ
“ไม่เปลี่ยนใจแน่นะ อย่าเสียดายล่ะ” นาวินแซว
สุดนภาตอบทันที “แน่ที่สุด”
สุดนภาแกล้งเหยียบเท้านาวินอย่างแรง นาวินร้องโวยวาย สุดนภากับเมรินเดินไป นาวินตะโกนตามหลัง
“ให้โอกาสอีกครั้ง”
“พอได้แล้วไอ้วิน เค้าไม่เปลี่ยนใจหรอก” ปฐวีบอก
“เฮ้ย คนเราต้องมีความหวังเว่ย”
ปฐวีมองนาวินแล้วยิ้มขำ
เมรินล้มตัวลงนอนบนเตียงอย่างสบายใจ
“เฮ่อ.. ขอเป็นตัวของตัวเองซักวันเถอะ... สบายใจจัง”
“แกนึกยังไง ถึงชวนมาเที่ยวทะเลกันเป็นพวงอย่างนี้” สุดนภาถาม
เมรินขำเพื่อน “คุณเมธีชวนต่างหาก ดีแล้วล่ะ เค้าจะได้เติมความหวานให้กันเชื่อมสัมพันธ์กันมากขึ้น ลบเลือนอดีตที่ผิดพลาดกันไปซะ”
“จะว่าไปเค้าสองคนก็มีปัญหากันมานานแล้วไม่ใช่หรือ แกก็ได้ช่วยสานสัมพันธ์ให้เค้า แบบนี้แกคงได้เรียนรู้จากการเป็นน้องเมย์เหมือนกันนะ”
“ก็คงอย่างนั้นแหละ”
อ่านละคร พรพรหมอลเวง ตอนที่ 10/2 วันที่ 23 ก.พ. 56
พรพรหมอลเวง บทประพันธ์ : กิ่งฉัตรพรพรหมอลเวง บทโทรทัศน์โดย : วรวรรณ ชัยสกุลสุรินทร์
พรพรหมอลเวง กำกับการแสดงโดย : ชุดาภา จันทเขตต์
แนวละคร : โรแมนติก - คอมเมดี้
พรพรหมอลเวง ผลิตโดย : บ. เวฟมีเดีย
พรพรหมอลเวงออกอากาศ ทุกวันศุกร์ - เสาร์ และอาทิตย์ เวลา 20.15 น. ทางไททีวีสีช่อง 3
พรพรหมอลเวง เริ่มออกอากาศตอนแรก ในวันศุกร์ที่ 8 ก.พ 56
ที่มา manager