อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 6/4 วันที่ 23 ก.พ. 56

อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 6/4 วันที่ 23 ก.พ. 56

กร้าวดึงอนุชมาจูบแสดงความเป็นเจ้าของ ท่ามกลางความตกใจของทุกคน
“เราสองคนรักกัน กำลังจะแต่งงานกัน เงินห้าสิบล้านนี้เป็นเงินสินสอด ก็เท่ากับเป็นเงินของพวกวิชเวทย์”
อนุชพูดไม่ออก เสี่ยยศโกรธ
“ทำสะดีดสะดิ้ง นึกว่ายังสดยังซิง อย่างนี้มันหลอกกันนี่หว่า”
“ไปกันเถอะ”
กร้าวประคองอสิตขึ้นนั่งรถเข็น เข็นรถและโอบอนุชให้ออกไปด้วยกัน เสี่ยยศโกรธที่ถูกหยาม

“ลื้อหยามอั๊วแล้วคิดจะกลับไปง่ายๆ เหรอ”
พวกลูกน้องกรูเข้ามาขวางล้อมกร้าว อสิตและอนุชไว้ กร้าวชูโทรศัพท์สมาร์ทโฟนให้เสี่ยยศดู

“เรื่องที่พูดกันมาทั้งหมด ตั้งแต่ต้นจนถึงตอนนี้ ผมอัดเสียงไว้หมดแล้ว และส่งคลิปเสียงให้เพื่อนแล้วด้วย ถ้าเราสามคนไม่ได้กลับออกไป คลิปเสียงนี้ถึงตำรวจแน่”
เสี่ยยศชะงัก
“ผมรู้ว่าเสี่ยคงไม่อยากทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่หรอก”
เสี่ยยศคิดหนัก เจ็บใจ แต่ต้องยอม
“เก็บปืน”
พวกลูกน้องไม่กล้าทำอะไร ต้องเก็บปืน กร้าวพาอสิตและอนุชฝ่าวงล้อมพวกลูกน้องออกไป

ลลิตา อรชาและแหวนอยู่ที่บ้านหลังหนึ่งที่กร้าวจัดไว้ให้ อรชากระวนกระวายเดินไป เดินมา อย่างห่วงอสิต
“นี่ นั่งเฉยๆไม่เป็นรึไง เดินไปเดินมาอยู่ได้ น่ารำคาญ”ลลิตารำคาญ
“ก็อรห่วงสามคนนั้นนี่คะ พี่ลิต้าไม่ห่วงบ้างรึไง”
ลลิตาแสดงความเป็นเจ้าของ
“เธอห่วงแค่สิตกับยายนุชก็พอ ไม่ต้องห่วงคุณกร้าวหรอก”
“ทำไมคะ”
“เพราะเขามีคนห่วงอยู่แล้ว”
“พี่ลิต้าหมายความว่าไง”
ลลิตารำคาญ
“พอกันทั้งพี่ทั้งน้อง ฉันจะบอกให้เอาบุญ คุณกร้าว...”
ลลิตา จะบอกความสัมพันธ์ระหว่างตนกับกร้าว โทรศัพท์มือถือดังขึ้นก่อน ลลิตาเลยไม่ได้พูด อรชาดีใจมากที่อสิตติดต่อมา รีบรับสาย
“พี่สิตเป็นไงบ้างคะ ทุกคนปลอดภัยรึเปล่า”
ลลิตาหงุดหงิดที่ไม่ได้บอกเรื่องกร้าวให้อรชารู้

กร้าวเข็นรถให้อสิตเข้ามาในห้องรับแขกบ้านวิชเวทย์ อนุชมาด้วย
“เดี๋ยวนุชทำแผลให้นะคะ”
อสิตจับมืออนุชไว้
“ทีหลังอย่าทำแบบนี้อีกนะนุช รู้มั้ยว่ามันอันตรายแค่ไหน ถ้าพี่กับคุณกร้าวไปช่วยไม่ทันจะเป็นยังไง”
“นุชรู้ค่ะว่าอันตราย แต่จะให้นุชอยู่เฉยๆ ทนดูพี่สิตเอาชีวิตตัวเองไปแลก นุชก็ทำไม่ได้เหมือนกันค่ะ”
อสิตอึ้ง
“โธ่ นุช”
อสิตกับอนุชกอดกัน กร้าวมองสองพี่น้อง ซึ้งใจไปกับความรักที่ทั้งคู่มีให้กัน ครู่หนึ่งอสิตผละออกมา
“คุณรอที่นี่ก่อนนะ ผมมีเรื่องอยากคุยกับนุชตามลำพัง”
กร้าวพยักหน้ารับ

อนุชเข็นรถอสิตมาที่มุมหนึ่งในบ้าน
“พี่สิตมีอะไรจะคุยกับนุชเหรอคะ”
“นุชรักคุณกร้าวรึเปล่า”
อสิตจ้องหน้าอนุชอย่างจับผิด อนุชตั้งตัวไม่ทัน
“พี่สิตถามทำไมคะ”
“พี่ไม่เคยรู้มาก่อนว่านุชกับคุณกร้าวรักกัน”
อนุชอึกอัก
“ถ้านุชไม่อยากแต่งงาน ก็ไม่ต้องแต่ง พี่จะหาเงินไปคืนคุณกร้าวเอง”
“เงินตั้งเยอะ พี่สิตจะไปหาจากที่ไหนคะ”
“ถึงต้องแลกด้วยชีวิตพี่ก็ยอม แต่พี่ไม่ยอมขายน้องสาวใช้หนี้เป็นอันขาด”
อนุชไม่สบายใจ กลัวอสิตไปกู้เงินอีก จำต้องพูดออกไป
“นุชรักคุณกร้าวค่ะ นุชจะแต่งงานกับคุณกร้าว”
อสิตยิ้มออก
“ได้ยินอย่างนี้พี่ก็สบายใจ”
“นุชขอร้องพี่สิตอย่างหนึ่ง ต่อไปนี้อย่ายุ่งเกี่ยวกับเจ้าหนี้นอกระบบอีกนะคะ มันอันตราย”
อสิตพยักหน้ารับคำ สองพี่น้องยิ้มให้กัน โล่งใจที่ผ่านพ้นอันตรายไปได้

อนุชเข็นอสิตกลับมาที่ห้องรับแขก
“คุยกันเสร็จแล้วรึครับ ถ้างั้นผมขอตัวกลับก่อน” กร้าวบอก
“เดี๋ยว ผมมีเรื่องจะถามคุณ”
อนุชเดินแยกไป กร้าวมองอย่างแปลกใจ
“คุณสิตมีอะไรจะถามผมเหรอ”
“ผมสงสัยมานานแล้ว นามสกุลศุภกาญจน์ของคุณ คุ้นหูผมมากแต่นึกเท่าไรก็นึกไม่ออก เมื่อก่อนเราเป็นเพื่อนกัน คุณจะเป็นใครมาจากไหน ผมไม่สน แค่มีน้ำใจต่อกัน เราก็เป็นเพื่อนกันได้ แต่ตอนนี้คุณกำลังจะแต่งงานกับน้องสาวผม ผมจำเป็นต้องรู้ว่าคุณเป็นใคร มาจากไหน”
“ศุภกาญจน์ของผม ไม่มีเชื้อสายผู้ดีเก่าอย่างวิชเวทย์ของคุณหรอก ผมเป็นคนธรรมดาคนหนึ่ง พ่อแม่ของผมเสียตั้งแต่ผมยังเด็ก ผมโตมากับลุง ซึ่งเป็นชาวสวน ฐานะยากจน”
กร้าวเศร้า เมื่อนึกถึงอดีต...
“ผมต้องตั้งใจเรียน...และเป็นนักกีฬาของโรงเรียน เพื่อจะได้ทุนเรียนฟรีเพราะคุณลุงมีรายได้ไม่พอ หลังเลิกเรียน ผมต้องช่วยงานในสวน ไม่มีเวลาเที่ยวเล่นเหมือนเด็กวัยเดียวกัน หลังจากจบมัธยมปลาย ผมได้ทุนไปเรียนปริญญาตรีด้านเศรษฐศาสตร์ และปริญญาโทด้านบริหารธุรกิจที่อเมริกา ผมเริ่มศึกษาการเล่นหุ้น และทำธุรกิจออนไลน์กับเพื่อนๆ กำไรจากการเล่นหุ้น ผมก็นำมาซื้อที่ดิน ขยับขยายสวนผลไม้เล็กๆ ของลุง เป็นไร่องุ่นและสถานที่ท่องเที่ยวแบบครบวงจร มีบ้านพักและรับจัดงานอีเวนท์ งานคอนเสิร์ตต่างๆ เรื่องของผมก็มีแค่นี้ คุณคงรังเกียจที่ไม่ใช่ลูกผู้ดีมีตระกูล”
“ไม่เลยสักนิด ผมชอบคนที่สร้างเนื้อสร้างตัวมาด้วยความสามารถของตัวเอง คุณเป็นคนเก่ง ผมอยากเก่งสักครึ่งหนึ่งของคุณก็ยังดี”
“ผมไม่ใช่คนเก่งหรอก แต่สถานการณ์ในชีวิตผมมันบีบบังคับ ชีวิตผมไม่มีทางเลือกเหมือนคนอื่น ถ้าไม่สู้ก็ตาย”
“ผมมีน้องสาวแค่สองคน ผมสัญญากับคุณพ่อก่อนท่านเสีย ว่าจะดูแลอรกับนุชอย่างดี ผมขอให้คุณดูแลน้องสาวผมให้ดี รักนุชมากๆ และอย่าทำให้นุชเสียใจ คุณจะรับปากผมได้มั้ย”
กร้าวพูดไม่ออก เพราะตั้งใจแต่งงานเพื่อแก้แค้นเท่านั้น
“ว่าไง คุณจะรับปากผมได้มั้ย”
กร้าวตอบแบบกำกวม
“ผมสัญญาว่าจะดูแลนุชอย่างดีที่สุด...เท่าที่วิชเวทย์คนหนึ่งควรจะได้รับ”

อสิตเข้าใจไปเอง สบายใจขึ้น ขณะที่กร้าวเครียด เพราะรู้ว่าไม่สามารถทำอย่างที่อสิตหวังได้
อรชากับลลิตากลับมาบ้าน อสิตรอรับอยู่ แหวนขนกระเป๋าเสื้อผ้ากลับเข้าบ้านตามเดิม หน้าตาบูดบึ้งเพราะกระเป๋าหนักและของเยอะ

อรชามากอดอสิต เห็นหน้าอสิตช้ำไปหมดก็ไม่สบายใจ
“พวกนั้นทำร้ายพี่สิตเหรอคะ โธ่ เจ็บมากรึเปล่าคะ”
“พี่ไม่เป็นไร”
“แล้วนุชล่ะคะ”
“นุชปลอดภัยดี”
อรชาโล่งอกที่อสิตและอนุชปลอดภัย ลลิตากลัว
“ แล้วคุณให้ฉันกลับมาที่นี่อีกทำไม แทนที่จะหนีไปอยู่ที่อื่น จะรอให้พวกเสี่ยยศมาฆ่ารึไง”
อสิตกุมมือลลิตา
“ไม่ต้องกลัวนะลิต้าเรื่องมันจบไปแล้ว ต่อไปนี้เสี่ยยศจะไม่มายุ่งวุ่นวายกับเราอีก”
อรชาแปลกใจ
“ทำไมคะ”

อนุชนั่งเล่นในสวน ไม่สบายใจเรื่องแต่งงาน กร้าวเดินมาคุยด้วย
“คุณยังไม่กลับไปอีกเหรอ”
“ผมมีเรื่องอยากคุยกับคุณ”
“แต่ฉันไม่มีอะไรจะคุย”
อนุชเดินหนี กร้าวถือวิสาสะ ดึงอนุชมากอด
“ปล่อยนะ คุณไม่มีสิทธิ์มาทำรุ่มร่ามกับฉันอย่างนี้”
“ทำไมจะไม่มีสิทธิ์ พี่ชายคุณอนุญาตให้เราแต่งงานกันแล้ว สินสอดก็รับไปแล้ว หรือว่าคุณจะผิดคำพูด ผมจะได้รู้ว่าพวกวิชเวทย์ไม่มีสัจจะ”
อนุชโกรธจนลืมตัวพูดไป
“มากไปแล้วนะ วิชเวทย์พูดคำไหนคำนั้น”
กร้าวยิ้มกริ่ม เข้าทาง
“งั้นก็หมายความว่าคุณตกลงแต่งงานกับผมแล้ว”
อนุชอึ้ง เจ็บใจที่โดนต้อนเข้าทางกร้าวจนได้

อสิตเล่าให้อรชาและลลิตาฟัง
“คุณกร้าวใช้หนี้ให้เราทั้งหมด”
อรชาไม่สบายใจ
“แล้วเราจะเอาเงินที่ไหนไปคืนคุณกร้าวล่ะคะพี่สิต”
“คุณกร้าวไม่ได้ให้ยืมเงิน แต่ให้เป็นค่าสินสอด”
ลลิตาตกใจ
“สินสอด”
“ตอนที่คุณกร้าวมาสู่ขอ ผมเองก็ตกใจเหมือนกัน บอกตามตรง มันกะทันหันเกินไป ผมตั้งตัวไม่ทันเลย”
ลลิตาคิดว่ากร้าวมาขอเธอจากอสิต กลัวอสิตโกรธ เธอทั้งดีใจ แต่ตกใจด้วย เพราะไม่คิดว่ากร้าวจะกล้าพูดกับอสิตตรงๆ ขณะที่อรชายิ้มดีใจ คิดเข้าข้างตัวเอง คิดว่ากร้าวมาสู่ขอเธอ
“คุณกร้าวบอกว่ายังไงคะ” ลลิตาถาม
“คุณกร้าวบอกว่าเขากับนุชรักกันและจะแต่งงานกัน”
ลลิตากับอรชาตกใจ
“นุช? เป็นไปได้ไง พี่สิตฟังผิดรึเปล่าคะ”
“ไม่ผิดหรอก”
“ไม่จริง เป็นไปไม่ได้ ไม่จริง”
อรชาหน้ามืด เป็นลม อสิตตกใจ
“อร!”
ลลิตายืนนิ่ง แต่กำมือแน่น ทั้งเจ็บ ทั้งแค้นที่อนุชแย่งกร้าวไปจากเธอ

กร้าวกอดอนุช ไม่ยอมปล่อย แม้เธอพยายามจะดิ้นหนี
“ปล่อยฉันได้แล้ว”
กร้าวหอมแก้ม อนุชตกใจทุบเขาทันที
“ทำอะไร คนฉวยโอกาส นิสัยไม่ดี”
“ซ้อมไว้ก่อน คุณจะได้ชินไง”
กร้าวหอมแก้มอนุชอีกข้างหนึ่ง อนุชทั้งโกรธ ทั้งอาย
“นี่คุณ ฉันบอกให้ปล่อย”
“โวยวายเสียงดังอย่างนี้ แสดงว่ายังไม่ชิน”
กร้าวจะหอมอีกที อสิตร้องเสียงดัง
“แหวน แหวนอยู่ไหน”

กร้าวและอนุชต่างตกใจว่าเกิดอะไรขึ้น
ทางด้านแหวนประคองอรชาไปพัก อสิตเข็นรถตามอย่างเป็นห่วง อนุชและกร้าวเข้ามาอีกทางหนึ่ง เห็นอรชาหมดสติก็ตกใจ

“พี่อรเป็นอะไรคะ”
“อรเป็นลม”
“มาครับ ผมเอง”
กร้าวช่วยประคองอรชาเข้าบ้านไป อนุชเข็นรถอสิตตามเข้าบ้านไป

กร้าวประคองอรชานอนบนโซฟา อสิตและอนุชกังวล ห่วงอรชา แหวนเข้ามาพร้อมผ้าชุบน้ำ อนุชเช็ดหน้าให้พี่สาว แหวนนั่งข้างๆเอายาดมให้ดม
“เกิดอะไรขึ้นคะพี่สิต” อนุชหันมาถามอสิต
“ไม่รู้สิ คุยกันอยู่ดีๆ แท้ๆ พี่เล่าให้อรฟังว่าคุณกร้าวกับนุชจะแต่งงานกันแล้วจู่ๆ อรก็เป็นลมล้มพับไป”
อนุชกับกร้าวมองหน้ากัน ต่างนึกรู้ว่าทำไมอรชาถึงเป็นลม กร้าวไม่สบายใจ อนุชนึกโกรธกร้าวเธอยื่นผ้าเช็ดหน้าให้แหวน
“ฝากดูพี่อรสักครู่นะ” เธอหันไปบอกกับกร้าว “เชิญทางนี้ค่ะ”
อนุชเดินนำออกไป กร้าวตาม อสิตและแหวนดูแลอรชาแทน

อนุชมาหยุดยืนอยู่มุมหนึ่ง กร้าวตามเข้ามา
“ฉันว่าคุณควรจะกลับไปได้แล้ว ก่อนที่พี่อรจะฟื้น”
“แต่ผมอยากคุยกับคุณอร”
“คุยเพื่ออะไรคะ มันไม่ทำให้อะไรดีขึ้น คุณหลอกให้พี่อรรักคุณ แล้วคุณก็ทำร้ายจิตใจพี่อรอย่างเลือดเย็น”
กร้าวรู้สึกผิด
“ถึงคุณจะรู้สึกผิดตอนนี้ มันก็สายไปแล้ว คุณกลับไปซะแล้วไม่ต้องมาให้พี่อรเห็นหน้าอีก”
อนุชโกรธ กร้าวเสียใจ ออกไป อนุชสงสารและห่วงอรชา

อนุชมาดูแลพี่สาวสักครู่ อรชาก็เพ้อออกมา
“คุณกร้าว คุณกร้าว”
อนุชจับมือพี่สาวไว้ อรชารู้สึกตัวตื่นขึ้น อนุชดีใจ
“พี่อรฟื้นแล้ว”
“นุช”
อรชางงนิดหนึ่ง แต่พอลำดับเหตุการณ์ได้ ก็อยากรู้เรื่องกร้าว
“พี่สิตบอกว่าคุณกร้าวมาขอนุชแต่งงาน ไม่จริงใช่มั้ย พี่สิตเข้าใจผิดใช่มั้ย”
อนุชพูดไม่ออก อรชาเขย่าตัวน้องสาวร้อนใจอยากรู้คำตอบ
“ตอบพี่มาสินุช ตอบพี่มาว่ามันไม่จริง”
อนุชเสียใจ
“พี่อร นุชขอโทษ”
อรชาเสียใจที่เป็นความจริง ร้องไห้ออกมา
“ทำไมนุชทำแบบนี้ ทำไมถึงหักหลังพี่ ทำไมต้องแย่งคนที่พี่รัก”
“นุชไม่เคยคิดอย่างนั้นนะคะพี่อร”
“ถ้าอย่างนั้นก็ยกเลิกการแต่งงานซะสิ คืนคุณกร้าวให้พี่”
อนุชลำบากใจเพราะกร้าวไม่ยอมแต่งงานกับอรชาและลลิตา
“นุชทำไม่ได้”
อรชาจับมืออนุช อ้อนวอนขอร้อง

อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 6/4 วันที่ 23 ก.พ. 56

ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง บทประพันธ์ : บุษยมาส (จากเรื่องเดิม นางฟ้าซาตาน)
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง บทโทรทัศน์ : สิริกร
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง กำกับการแสดง : ธนะสิทธิ์ อริยสินวีรกุล
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง แนวละคร : เมโลดราม่า - โรแมนติก
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ผลิตโดย : บริษัท ดาราวิดีโอ จำกัด
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ออกอากาศ : เวลา 20.25 น. ทางช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ
ที่มา manager