อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 6/3 วันที่ 22 ก.พ. 56
กร้าวไม่เข้าใจอนุช“คุณคิดว่าคุณมีทางเลือกนักรึไง ผมให้เวลาคุณคิดอีกแค่หนึ่งคืนเท่านั้น พรุ่งนี้เช้าผมจะมาที่นี่พร้อมเงินสดห้าสิบล้าน ชีวิตของพี่ชายคุณขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของคุณ”
กร้าวเดินหนีไป อนุชไม่สบายใจ ห่วงอสิต
ลิตาและอรชาประหลาดใจ เมื่ออสิตบอกให้เก็บของ
“เก็บของ เก็บทำไม” ลลิตาถาม
“พรุ่งนี้ถึงเวลาต้องใช้หนี้คืนเสี่ยยศ เราต้องไปจากที่นี่ เพื่อความปลอดภัยของพวกเราทุกคน”
อรชาร้อนใจ
“คุณกร้าวจะช่วยพาเราไปที่ๆปลอดภัย”
“โอ๊ย ตายๆ ทำไมกะทันหันอย่างนี้ ของตั้งเยอะ แค่คืนเดียวจะเก็บยังไงหมด”
“เอาไปเท่าที่จำเป็นก็พอ”
อนุชที่เดินเข้ามา ทันได้ฟังทุกคนคุยกัน ถามอย่างคาดคั้น
“พี่สิตจะไปกับพวกเราด้วยใช่มั้ยคะ”
อสิตชะงัก อนุชจ้องหน้าจับพิรุธ
“พูดอะไรอย่างนั้น พี่สิตก็ต้องไปกับเราสิ ใช่มั้ยคะพี่สิต”
อรชาขัด อสิตอึกอัก หนักใจ อนุชมองอย่างไม่สบายใจ
“ว่าไงคะพี่สิต ตอบนุชสิคะว่าพี่สิตจะไปด้วย”
อสิตฝืนยิ้มให้อรชาและอนุช
“พี่จะทิ้งน้องๆ ได้ยังไงกัน” อสิตตอบเลี่ยงๆ
อนุชรู้สึกว่ามีพิรุธในคำตอบของอสิต
“คิดแล้วก็อดใจหายไม่ได้ เราต้องไปจากมโนรมณ์จริงๆเหรอคะ” อรชาบอกเศร้าๆ
อสิตกอดอรชา อนุชและลลิตา
“พี่ขอโทษนะ เป็นเพราะพี่ไม่เอาไหน ทำให้ทุกคนต้องลำบาก”
“พี่สิตอย่าโทษตัวเองสิคะ ถ้ามีพี่สิตกับนุชอยู่ด้วยกัน ไม่ว่าที่ไหน อรก็อยู่ได้ค่ะ” อรชาพยายามพูดให้พี่ชายสบายใจ
ลลิตาตัดบท
“มัวแต่กอดกันอยู่ได้ รีบไปเก็บของเถอะ”
อรชาจะผละจากอสิต แต่อสิตดึงไว้
“เดี๋ยวสิ ขอพี่กอดนานอีกนิด”
อสิตกอดและจูบหน้าผากลลิตา อรชาและอนุชเหมือนเป็นการล่ำลา แล้วสั่งเสีย
“ต่อไปนี้อาจไม่สุขสบายเหมือนเมื่อก่อน แต่ขอให้พวกเราทุกคนรักกัน ดูแลกัน ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ขอให้ทุกคนรู้ไว้ว่าพี่พยายามทำทุกอย่างให้ดีที่สุดเท่าที่พี่จะทำได้เพื่อพวกเราทุกคน ขอให้เข้าใจพี่ด้วย”
อสิตกลั้นน้ำตา รู้ว่าพรุ่งนี้อาจต้องจากทุกคนไปตลอดชีวิต อนุชซึ่งกอดอสิตอยู่ ยิ่งสงสัยและไม่สบายใจ
กร้าวนั่งคนเดียวที่เคาน์เตอร์ร้านเหล้าท่าทางคิดหนัก คณิตที่นัดกันไว้ เข้ามานั่งข้างๆ สั่งเครื่องดื่ม พลางถาม
“เป็นไง ทำหน้าอย่างนี้ คุณนุชปฏิเสธล่ะสิ”
“เขาไม่ได้ปฏิเสธ แต่เขายังไม่ให้คำตอบเลย ฉันสังหรณ์ใจยังไงบอกไม่ถูก”
“สังหรณ์ใจอะไร”
“นุชใจแข็งมาก จนฉันเดาใจเขาไม่ถูก ถ้าพรุ่งนี้เขาปฏิเสธ ไม่ยอมรับข้อเสนอของฉัน ฉันจะทำยังไงดี”
กร้าวมองคณิตอย่างขอคำตอบ คณิตแกล้งพูด
“ ไม่เห็นยาก ก็แต่งกับอรชา พี่สาวคุณนุชแทนสิ”
กร้าวอึ้ง พูดไม่ออก เพราะไม่คิดจะแต่งกับคนอื่นนอกจากอนุช ตอบไปอย่างปากกับใจไม่ตรงกัน
“นั่นสินะ เรื่องง่ายๆ แค่นี้ ทำไมฉันถึงคิดไม่ได้”
กร้าวไม่สบายใจ คณิตรู้ทัน
“งั้นฉันกลับละ พรุ่งนี้มีงานแต่เช้า”
“เดี๋ยวสิ จะรีบไปไหน ยังคุยกันไม่จบเลย”
“คุยไปก็ไม่มีประโยชน์ ฉันว่าแกมีคำตอบในใจอยู่แล้ว ขึ้นอยู่กับว่าแกจะกล้าฟังเสียงหัวใจตัวเองรึเปล่า”
คณิตตบไหล่กร้าวแล้วออกไป กร้าวคิดหนัก เพราะคำพูดของคณิตแทงใจ
อสิตมองรูปพ่อแม่ พูดกับรูปภาพ...
“พ่อครับ...แม่ครับ...ผมอาจจะเป็นลูกที่ไม่เอาไหน เป็นพี่ชายที่ไม่ได้เรื่อง ที่ผ่านมาดูแลน้องไม่ดี ทำให้น้องต้องลำบาก แต่ผมสัญญาว่าผมจะปกป้องอรกับนุชด้วยชีวิตของผมครับ”
อสิตเปิดลิ้นชักโต๊ะทำงาน หยิบปืนขึ้นมาวางบนโต๊ะ ตัดสินใจ จะสละชีวิตเพื่อปกป้องน้องๆ อนุชแง้มประตูห้องแอบมองอสิตอยู่ ค่อยๆปิดประตูเบาๆแล้วกลับไปที่ห้องนอน
อนุชคิดหนัก นึกถึงคำพูดของกร้าว...
‘ผมจะใช้หนี้ทั้งหมดให้คุณ เลิกยุ่งกับคุณอรและคุณลิต้า ถ้าคุณยอมเป็นของผม ไม่ใช่ในฐานะภรรยา แต่เป็นนางบำเรอ...ชีวิตของพี่ชายคุณขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของคุณ...คุณคิดว่าคุณมีทางเลือกนักรึไง...’
อนุชไม่สบายใจ
“คุณพูดถูก ฉันไม่มีทางเลือก แต่คุณคงลืมไปว่าสุนัขจนตรอก ทำได้ทุกอย่าง แม้ต้องสละชีวิตของตัวเองก็ตาม”
อนุชตัดสินใจว่าจะเอาชีวิตของตัวเองเข้าแลก เพื่อปกป้องอสิตและอรชา
เช้าวันใหม่...แหวนแบกกระเป๋าเดินทางหนักอึ้งของลลิตามาวางรวมกับกระเป๋าใบอื่นๆ ที่หน้าบ้าน
“เร็วเข้าสินังแหวน ยังเหลืออีกตั้งหลายใบ ชักช้าแบบนี้ เมื่อไรจะเสร็จ เดี๋ยวก็ไม่ทันกันพอดี” ลลิตาบ่น
อรชามองอย่างไม่เข้าใจ
“พี่ลิต้าจะขนไปทำไมเยอะแยะคะ”
“เสื้อผ้าข้าวของพวกนี้ ซื้อมาไม่ใช่ถูกๆ เงินทั้งนั้น จะทิ้งไว้ได้ไง เสียดายแย่”
อรชาระอาความงกของลลิตา รถกร้าวมาจอดหน้าบ้าน กร้าวลงจากรถ พร้อมกระเป๋าใส่เงินสด
“นึกว่าคุณจะไม่มาซะแล้ว” อสิตยิ้มออก
“ผมรับปากคุณแล้ว จะไม่มาได้ยังไง”
“ผมฝากลิต้ากับน้องๆ ของผมด้วย”
อรชาสงสัย
“พี่สิตหมายความว่าไงคะ”
อสิตเสียใจ ไม่ตอบอรชา
“อย่าบอกนะคะว่าพี่สิตไม่ไปกับพวกเรา ถ้าพี่สิตไม่ไป อรก็ไม่ไปไหนทั้งนั้นค่ะ อรจะอยู่กับพี่สิต”
“ไม่ได้นะอร มันอันตราย ไปซะ คุณกร้าวจะพาอรไปอยู่ในที่ปลอดภัย”
กร้าวสังเกตเห็นว่าอนุชไม่อยู่
“แล้วคุณนุชล่ะ”
อสิต อรชาและลลิตาเพิ่งนึกได้ว่าอนุชไม่อยู่ กร้าวเครียดที่อนุชหายไป
อนุชพาตัวเองมาอยู่ที่บ้านเสี่ยยศ ซึ่งใหญ่โตโอ่อ่า มีบอดี้การ์ดลูกน้องชายแต่งชุดดำท่าทางโหด 2-3 คนเฝ้าอยู่ แม้ว่าบรรยากาศจะน่ากลัวเพียงใด หญิงสาวมองอย่างเด็ดเดี่ยว พร้อมจะสละชีวิตเพื่อปกป้องพี่ๆ
ครู่ต่อมาอนุชนั่งในห้องรับแขก ลูกน้องเสี่ยยศ นำใบสัญญาเงินกู้มาวางบนโต๊ะ เสี่ยยศจ้องหน้าอนุชด้วยความสงสัย โดยมีลูกน้องชายอีกคนยืนอยู่ด้านหลังเสี่ยศ คอยคุ้มกัน
“ทำไมอสิตไม่มาเอง แล้วไหนล่ะเงิน” เสียยศสงสัย
“ฉันไม่มีเงินหรอกค่ะ”
“ไม่มีเงิน! กล้าดียังไงมาล้อเล่นกับอั๊วแบบนี้ อยากตายเรอะไง”
“ค่ะ ฉันยอมตาย เพื่อแลกกับชีวิตของพี่สิต”
เสี่ยยศไม่เข้าใจ
“จะบ้าไปใหญ่แล้ว ชีวิตลื้อ อั๊วไม่เอา อั๊วจะเอาเงิน”
เสี่ยยศหัวเสีย คว้าสัญญาเงินกู้จะเอาไปเก็บ แต่อนุชคว้าสัญญาเงินกู้มาฉีกขาด
“ลื้อจะโกงอั๊วเหรอ มากไปแล้วนะ”
อนุชฉวยโอกาสตอนที่ลูกน้องเสี่ยยศเผลอ ดึงปืนที่เหน็บตรงเอวมา เสี่ยยศและพวกลูกน้องต่างตกใจ คิดว่าอนุชจะฆ่าเสี่ยยศ แต่อนุชกลับหันปากกระบอกปืนเข้าใส่ตัวเอง
“ไม่ต้องกลัว ฉันไม่ทำร้ายเสี่ยหรอก ฉันแค่อยากขอร้องปล่อยพี่ๆ ของฉันไปเถอะนะคะ หนี้สินทั้งหลาย ฉันขอชดใช้ด้วยชีวิตของฉัน”
อนุชจะยิงตัวเอง ลูกน้องคนหนึ่งพุ่งเข้าแย่งปืนจากอนุช ปืนลั่นไปทางอื่น ลูกน้องจับตัวอนุชไว้ อนุชดิ้นรน
“ปล่อยฉัน ปล่อย”
เสี่ยยศบีบคางอนุช
“สวยๆอย่างนี้ จะรีบตายไปทำไม อยากใช้หนี้แทนพี่ชายลื้อใช่มั้ย อั๊วจะให้ลื้อชดใช้ให้คุ้มเลย”
เสี่ยยศยิ้มร้าย อนุชหวาดกลัว
กร้าวขับรถอย่างเร็ว กร้าวและอสิตต่างเครียด ห่วงอนุช
“ทำไมนุชถึงคิดทำอะไรบ้าๆ แบบนี้ ขอให้ไปทันด้วยเถอะ”
กร้าวใจคอไม่ดี นึกไปถึงเมื่อครั้งที่แม่โดนข่มขืน โดยที่เขาช่วยอะไรไม่ได้ กร้าวเครียดมาก กลัวประวัติซ้ำรอย กลัวจะช่วยอนุชไม่ได้เหมือนที่ช่วยแม่ไม่ได้
เสี่ยยศเหวี่ยงอนุชลงบนเตียงนอน อนุชตั้งหลักได้ รีบหนี แต่เสี่ยยศคว้าตัวไว้ อนุชดิ้นรนขัดขืน
“ปล่อยฉันนะ ฉันยอมตายดีกว่า”
“อยากตายนัก เดี๋ยวจะให้ตาย แต่ตอนนี้มาขึ้นสวรรค์กับอั๊วก่อน”
อนุชกระทืบเท้าเสี่ยยศอย่างแรง
“โอ๊ย”
อนุชจะหนี เสี่ยยศจิกผมอนุช
“จะไปไหน”
“โอ๊ย”
เสี่ยยศตบหน้าอนุชอย่างแรงจนอนุชล้มลงไปบนเตียงนอน
กร้าวจอดรถที่มุมหนึ่งใกล้บ้านเสี่ยยศ กร้าวและอสิตลงจากรถ
“ระวังตัวด้วย” กร้าวแตะไหล่อสิต
“คุณก็เหมือนกัน”
อสิตและกร้าวพยักหน้าให้กัน วางแผนกันไว้แล้ว
อสิตเข็นรถเข้ามาที่หน้าบ้านเสี่ยยศ มีลูกน้อง 2-3 คนเฝ้าดูแลความปลอดภัย กระเป๋าเงินวางอยู่บนตักอสิต
“ฉันมาหาเสี่ยยศ”
ลูกน้องมองหน้ากัน ยิ้มอย่างรู้กัน
“เสี่ยไม่ว่าง”
อสิตนึกรู้ว่าอนุชมีอันตราย
“ฉันมีธุระสำคัญ ไปตามเสี่ยยศมาเดี๋ยวนี้”
“พูดไม่รู้เรื่อง กลับไปซะดีๆ ถ้าไม่อยากเจ็บตัว”
ลูกน้องเข้ามาไล่ อสิตฉวยจังหวะตอนที่ลูกน้องเผลอ เหวี่ยงกระเป๋าเงินกระแทกทรุดล้มลง เขารีบล็อกคอลูกน้องเอาไว้ แล้วชักปืนออกมาจ่อ
“ตามเสี่ยยศมาเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นไอ้นี่ตาย”
พวกลูกน้องคนอื่นๆ ต่างตกใจ
ลูกน้องคนหนึ่งมาตามลูกน้องอีกคนที่เฝ้าอยู่อีกมุมของบ้าน
“เฮ้ย หน้าบ้านมีเรื่อง ไปเร็ว”
ลูกน้องที่เฝ้าอยู่ รีบตามออกไปหมด พอพวกลูกน้องออกไปแล้ว กร้าวปีนรั้วเข้ามา มองไปทางหน้าบ้าน เป็นห่วงอสิต แต่ต้องทำตามแผน ต้องไปช่วยอนุช
อสิตที่จับลูกน้องเป็นตัวประกัน ตวาดสั่ง
“ทิ้งปืนให้หมด ไม่งั้นฉันจะระเบิดหัวมัน”
“เฮ้ย ทิ้งปืนสิวะ”
ลูกน้องคนอื่นๆ จำต้องวางปืน ลูกน้องอีกคนย่องมาด้านหลัง อสิตไม่รู้ตัวใช้ด้ามปืนทุบหลังอสิต ทำให้ลูกน้องที่ถูกจับเป็นตัวประกัน ดิ้นหนีไปได้ ลูกน้องที่เหลือกรูกันเข้ามาจับตัวอสิตที่ปืนหลุดมือไปแล้ว
อสิตล้มลงจากเก้าอี้แต่ยังกอดกระเป๋าเงินไว้แน่น พวกลูกน้องรุมกระทืบ อสิตไม่มีทางสู้
เสี่ยยศกดแขนอนุชไว้กับเตียงนอน อนุชถีบเต็มแรงแล้วคลานจะหนี แต่เสี่ยยศคว้าตัวได้
“ฤทธิ์มากนักนะ”
เสี่ยยศโกรธ ตบหน้าอนุชหลายครั้ง อนุชเจ็บ นอนนิ่งบนเตียงนอน เสี่ยยศเข้าไปลูบแก้ม
“ได้เมียทั้งสาว ทั้งสวย แถมยังไฮโซ เป็นถึงคุณหนูตระกูลวิชเวทย์เชื้อสายผู้ดีเก่า คุ้มซะยิ่งกว่าคุ้ม”
อนุชยกมือไหว้ ร้องไห้ ร้องขอชีวิต
“อย่าทำอะไรฉันเลย”
กร้าวใช้ก้อนหินทุบกระจกหน้าต่างห้องเสี่ยยศ
“แกเข้ามาได้ไง” เสี่ยยศร้องอย่างตกใจ
กร้าวเห็นอนุชร้องไห้ก็โกรธมาก เพราะเป็นปมในใจกร้าวมาตั้งแต่เด็ก ที่เห็นแม่โดนทำร้ายต่อหน้าต่อตา แต่ช่วยแม่ไม่ได้ กร้าวกระชากเสื้อชกเสี่ยยศล้มลง แล้วตามเข่าไปซ้ำ
“ยะ อย่า อั๊วกลัวแล้ว” เสี่ยยศพนมมือไหว้ ขอชีวิต
กร้าวรีบไปหาอนุช
“นุช เป็นไรรึเปล่า”
อนุชหวาดกลัวตัวสั่นเทา กร้าวกอดอนุชไว้
“ไม่เป็นไรแล้วนะ ผมอยู่นี่แล้ว ผมไม่ยอมให้ใครทำร้ายคุณเด็ดขาด”
เสี่ยยศเห็นกร้าวเผลอ รีบไปเปิดประตู โวยวาย
“ใครอยู่ข้างนอก ช่วยด้วย ช่วยอั๊วด้วย”
พวกลูกน้องกรูกันเข้ามา ล้อมกร้าว ชักปืนมาจ่อ กร้าวเครียด กอดอนุชไว้ ไม่ยอมให้ใครทำร้าย
กร้าวโอบไหล่อนุช มีลูกน้องของเสี่ยยศคุมตัวทั้งสองอยู่ ขณะที่ลูกน้องอีกคน จับตัวอสิตเข้ามา อสิตทรุดล้มลง สภาพสะบักสะบอม
“พี่สิต”
อนุชและกร้าวรีบเข้าไปหา อสิตดีใจที่เห็นหน้าอนุช
“นุช...พวกมันทำอะไรนุชรึเปล่า”
“นุชไม่เป็นไรค่ะ ทำไมพวกเขาทำกับพี่สิตขนาดนี้”
“พี่ไม่เป็นไร นุชปลอดภัย พี่ก็ดีใจแล้ว”
“ถ้าไม่อยากให้พี่ลื้อเจ็บตัว ลื้อก็ต้องเอาใจอั๊วมากๆสิ”
เสี่ยยศดึงแขนอนุช แต่กร้าวดึงอนุชมากอดไว้
“ห้ามแตะต้องนุช”
“หนี้ก็ไม่คืน แถมยังห้ามแตะต้องผู้หญิง งั้นก็ตายกันให้หมด”
พวกลูกน้องชักปืนมาจ่ออสิต กร้าวและอนุช
“หยุดก่อน”
กร้าวคว้ากระเป๋าเงินจากอสิต มาเปิดให้เสี่ยยศดู
“เงินสดห้าสิบล้าน ครบทั้งต้นทั้งดอก เอาไป”
เสี่ยยศชะงักที่กร้าวมีเงินมาคืน แต่ยังไม่พอใจ อยากได้อนุช
“ลูกหนี้ของฉันคือพวกวิชเวทย์ แกเป็นคนนอก ไม่เกี่ยว”
“เกี่ยวสิ”
กร้าวดึงอนุชมาจูบแสดงความเป็นเจ้าของ ท่ามกลางความตกใจของทุกคน
อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 6/3 วันที่ 22 ก.พ. 56
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง บทประพันธ์ : บุษยมาส (จากเรื่องเดิม นางฟ้าซาตาน)ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง บทโทรทัศน์ : สิริกร
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง กำกับการแสดง : ธนะสิทธิ์ อริยสินวีรกุล
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง แนวละคร : เมโลดราม่า - โรแมนติก
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ผลิตโดย : บริษัท ดาราวิดีโอ จำกัด
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ออกอากาศ : เวลา 20.25 น. ทางช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ
ที่มา manager