อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 5 วันที่ 19 ก.พ. 56

อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 5 วันที่ 19 ก.พ. 56

ลลิตายิ้มร้าย สะใจ จับอนุชกดน้ำ แต่ทำเป็นโวยวาย
“ช่วยด้วย พี่กลัว”
อนุชจมน้ำ พยายามดิ้นรน แต่โดนลลิตาจับกดน้ำ เธอสำลักน้ำ อึดอัด หายใจไม่ออก ลลิตาสะใจ
“โทษฐานที่แกคิดจะแย่งคุณกร้าวของฉัน”
อนุชหายใจไม่ออกหมดสติ แน่นิ่งไป กร้าวเข้ามา มองเห็นลลิตากับอนุชจมน้ำก็ตกใจ
“ลิต้า นุช”

ลลิตาเห็นกร้าวก็ตกใจ รีบปล่อยมือจากอนุช และแกล้งทำเป็นจะจมน้ำ
“ช่วยด้วย ช่วยลิต้าด้วย”
กร้าวรีบว่ายน้ำไปช่วยสองสาว เขาว่ายไปประคองอนุชที่หมดสติไปแล้ว

“นุช”
ลลิตาร้องเรียก
“คุณกร้าว ช่วยด้วย”
กร้าวช่วยอนุชและลลิตาขึ้นจากน้ำ ประคองขึ้นมาบนตลิ่ง ลลิตาทำเป็นสำลักน้ำ ผวาเข้ากอด
“คุณกร้าวขา ลิต้ากลัว”
กร้าวไม่สนลลิตา หันไปเรียกอนุช
“นุช”
กร้าวเห็นอนุชหมดสติก็รีบวางเธอนอนราบ ปั๊มหน้าอก บีบจมูก ผายปอดให้ ลลิตาเห็นก็เจ็บใจ ชายธงเข้ามาเห็นอนุชหมดสติก็ตกใจ
“นุช”ชายธงหันไปถามกร้าวและลลิตา “เกิดอะไรขึ้น”
“คุณนุชจมน้ำ”
ชายธงผลักกร้าวออกไป
“ไม่ต้องยุ่ง”
ชายธงจะผายปอดให้ กร้าวหวง ไม่อยากให้ชายธงผายปอดให้อนุช ชายธงกำลังจะผายปอดแต่อนุชสำลักน้ำออกมาก่อน กร้าวดีใจที่เธอฟื้น ชายธงก็ดีใจดึงมากอด กร้าวไม่พอใจ ลลิตาเห็นสายตากร้าวที่มองอนุชและชายธงแล้วระแวง ดูออกว่าเขาหึงหวงอนุช เธอไม่พอใจที่เขาดูแคร์อนุชมาก

กร้าวขับรถมาจอดหน้าบ้าน ทั้งหมดลงจากรถ กร้าวจะประคองอนุช แต่ชายธงรีบเข้าไปประคองตัดหน้า ชาติ ป้าพร้อมและขำออกมาจากบ้าน เห็นอนุชหน้าตาซีดเซียวก็ตกใจ
“เกิดอะไรขึ้น”
กร้าวหันมาบอก
“นุชกับลิต้าจมน้ำครับ”
ป้าพร้อมกับขำตกใจ
“นุชกับหนูลิต้าไปนอนพักก่อนเถอะ” ชาติหันมาสั่งป้าพร้อม “หาอะไรอุ่นๆ ให้ดื่มสักหน่อย เดี๋ยวจะไม่สบาย”
“ค่ะ คุณชาติ”
ชายธงประคองอนุชไป
“ค่อยๆ เดินนะนุช”
กร้าวมองตาม อยากดูแลเอง ลลิตาแกล้งทำเป็นไม่มีแรง เซมาซบอกเขา
“คุณกร้าวขา ลิต้ายังเจ็บขาที่เป็นตะคริวอยู่เลย ลิต้าเดินไม่ไหว คุณกร้าวอุ้มลิต้าหน่อยสิคะ”
กร้าวลำบากใจ ลลิตาทำเป็นจะล้ม เขาจำต้องอุ้มเธอ ลลิตากอดคอ ซบอกแนบแน่น ป้าพร้อมกับขำเห็นลลิตามารยาก็อึ้งไป กร้าวอุ้มลลิตาเดินนำอนุชและชายธง ลลิตาแอบยิ้มให้ อนุชเห็นกร้าวกับลลิตาใกล้ชิดกันก็เศร้าใจ

วันใหม่...อสิตคุยกับลูกค้าอยู่ในบริษัท
“ผมขอเวลาอีกนิดเถอะ ผมจะรีบหาคนงานมาทำงานต่อ”
ลูกค้าคิดหนัก
“โปรเจ็กต์ของผมมันใหญ่เกินกว่าจะเอามาเสี่ยงกับคุณ”
ลูกค้าลุกขึ้น จะออกจากห้อง อสิตเกาะแขนลูกค้า อ้อนวอน
“ช่วยผมหน่อยเถอะ”

ลูกค้าตบไหล่อสิตเบาๆ แล้วออกจากห้องไป อสิตหน้าเศร้าหมดหวัง
กร้าวยืนลังเลอยู่หน้าห้องอนุช ในใจเป็นห่วงแต่ไม่กล้าเข้าไป ลลิตาเห็นก็ไม่พอใจ คิดแผนได้จึงเข้ามาหาเขาออเซาะ

“คุณควรจะนอนพักนะครับ” กร้าวบอก
ลลิตาตีหน้าเศร้า
“นุชจมน้ำเพราะช่วยลิต้าแท้ๆ”
“อย่าโทษตัวเองเลย คุณนุชคงเข้าใจว่าเป็นอุบัติเหตุครับ ผมว่าคุณกลับไปพักที่ห้องเถอะ”
“ค่ะ”
ลลิตาเดินแล้วแกล้งทำเป็นจะล้ม กร้าวรีบประคอง
“ระวังครับ”
“ลิต้าเดินไม่ไหว คุณกร้าวไปส่งลิต้าหน่อยนะคะ”
กร้าวลำบากใจ ลลิตาอ้อน
“นะคะคุณกร้าว”
กร้าวพยักหน้าแทนคำตอบ แล้วประคองลลิตาไป

กร้าวประคองลลิตามานั่งบนเตียงจะออกจากห้อง ลลิตาโผเข้ากอดแน่น กร้าวแกะมือเธอออก พูดเสียงเข้ม
“ผมว่าคุณควรจะพักให้หาย แล้วรีบกลับได้แล้ว”
ลลิตาตกใจ
“คุณกร้าวไล่ลิต้าเหรอคะ”
“คุณสิตไม่สบาย คุณควรจะกลับไปดูแลสามีคุณถึงจะถูก”
ทันใดนั้นเสียงอนุชดังขึ้นหน้าห้อง
“พี่สิตเป็นอะไรคะ”
ชายธงประคองอนุชยืนอยู่หน้าห้องจะมาเยี่ยมลลิตาได้ยินพอดี กร้าวและลลิตาตกใจ

อนุชกราบตัก ชาติลูบผมด้วยความปราณี
“นุชขอโทษป๋าด้วยนะคะที่ต้องลากะทันหัน นุชเพิ่งรู้ว่าพี่สิตโดนรถชนจนเดินไม่ได้ ไม่มีใครบอกนุชสักคน”
อนุชน้อยใจ ค้อนกร้าวแวบหนึ่ง กร้าวรู้สึกผิดที่ไม่ได้บอกเธอ ชาติยิ้มใจดี
“กลับไปดูแลพี่ชายเถอะ ไม่ต้องห่วงทางนี้หรอก”
ป้าพร้อมเสริม
“ใช่ค่ะ ป้ากับนังขำก็อยู่ ไม่ต้องห่วงนะคะ”
อนุชกอดป้าพร้อมและขำด้วยความผูกพัน ชาติลูบผม ลูบหลังอนุชด้วยความเอ็นดูและสงสาร ลลิตาหมั่นไส้ที่ใครๆ ก็รักอนุช

กร้าวยืนรออยู่ จะเรียกให้อนุชขึ้นรถ แต่ลลิตารีบวิ่งมาเกาะแขน
“ลิต้ากลับกับคุณกร้าวนะคะ คุณกร้าวจะได้ไม่เหงา”
ลลิตาไม่รอให้เขาตอบขึ้นรถไปเลย กร้าวพูดไม่ออก อนุชเจ็บปวดใจ
“ไปกับผมนะนุช”
ชายธงเปิดประตูรถให้ อนุชค้อนกร้าวแวบหนึ่ง แล้วจึงขึ้นรถชายธงไป กร้าวเสียใจที่เห็นคนที่รักขึ้นรถไปกับผู้ชายคนอื่นต่อหน้าต่อตา แต่ทำอะไรไม่ได้ เขาขึ้นรถตัวเองขับออกไป

ปรารภเข็นรถเข็นที่อสิตนั่งซึมเศร้าเข้ามาในห้อง อรชาเป็นห่วง
“พี่สิตอย่าคิดมากเลยนะคะ เรื่องที่เกิดขึ้นไม่ใช่ความผิดของพี่สิต”
“พอเถอะอร ไม่ว่าอรจะพูดยังไง พี่ก็รู้แก่ใจดีว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้น เป็นเพราะความไม่เอาไหนของพี่”
“โธ่ พี่สิต”
“ไม่ต้องมายุ่งกับพี่ ออกไป พี่อยากอยู่คนเดียว ไป”
“แต่ว่า...”
อสิตตัดบท
“ออกไป!”
อสิตโมโห ปัดข้าวของใกล้มือหล่นลงพื้นเสียงดัง อรชาตกใจ
“ว้าย”
ปรารภจับมืออรชา ส่ายหน้าแทนคำพูดว่าอย่าเพิ่งพูดอะไรตอนนี้ เขาพาเธอออกจากห้องไป อสิตกุมขมับ เครียด รับไม่ได้กับความล้มเหลวในชีวิต...อรชาและปรารภออกมาจากห้อง
“คุณอรเป็นอะไรรึเปล่าครับ”
อรชาส่ายหน้า แล้วร้องไห้ออกมา
“อรเป็นน้องที่แย่ที่สุด อรช่วยอะไรพี่สิตไม่ได้เลย”
ปรารภให้กำลังใจ
“คุณอรทำดีที่สุดแล้วครับ แต่คุณสิตคงต้องการเวลาทำใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น ให้เวลาคุณสิตบ้างนะครับ”
อรชาพยักหน้าแทนคำตอบ แต่ยังห่วงอสิต ไม่สบายใจ

อสิตหยิบกรอบรูปที่มีรูปคู่พ่อและแม่ขึ้นมามอง เขาเสียใจและรู้สึกผิดมาก น้ำตาคลอ
“พ่อครับ แม่ครับ ผมขอโทษ ผมมันไม่เอาไหน บริษัทที่พ่อสร้างมากับมือ ผมกลับรักษาไว้ไม่ได้ แล้วผมยังทำให้ครอบครัวแตกแยก ทำให้นุชต้องหนีออกจากบ้าน ผมมันแย่ที่สุด ผมไม่น่าเกิดเป็นลูกพ่อเลย”

อสิตร้องไห้ออกมาด้วยความละอายใจ
รถยนต์สองคันแล่นมาจอดบริเวณหน้าบ้านวิชเวทย์ ชายธงเปิดประตูให้แล้วประคองอนุชลงมาดูแลเอาใจใส่อย่างดี อนุชลงจากรถ มองบ้านด้วยความคิดถึงและผูกพัน หลังจากที่จากไปนาน

กร้าวลงจากรถ มองทั้งสองคนอย่างปวดใจ ลลิตาก้าวตามลงจากรถแล้วรีบมาเกาะแขนกร้าว ส่วนอรชานั่งอยู่ในห้องรับแขกกระสับกระส่าย ห่วงอสิตที่ยังเก็บตัวเงียบอยู่ในห้อง อนุชเข้ามาในบ้าน
“พี่อรคะ”
อรชาเห็นอนุชก็ดีใจมาก
“นุช”
สองพี่น้องลืมเรื่องที่เคยไม่เข้าใจกัน เข้ามากอดกัน
“พี่ดีใจที่นุชกลับมา”
อรชามองสำรวจน้องสาวไปทั้งตัว
“ตอนที่นุชไม่อยู่ พี่อธิษฐานทุกวัน ขอให้นุชปลอดภัย พี่กลัวว่า...จะไม่ได้เห็นหน้าน้องพี่อีกแล้ว...”
อรชาพูดได้เพียงแค่นั้นก็ร้องไห้ออกมา
“กลับมาอยู่บ้านเรา อย่าไปไหนอีกเลยนะ”
“ค่ะ พี่อร”
สองสาวกอดกันร้องไห้ ลลิตาหมั่นไส้ ปรารภและชายธงต่างดีใจที่พี่น้องเข้าใจกัน กร้าวมองสองพี่น้องแล้วใจอ่อน รู้สึกผิด รีบเบือนหน้าหนีไปทางอื่น อรชากับอนุชต่างเช็ดน้ำตาและยิ้มให้กัน
“แล้วพี่สิตล่ะคะ...พี่สิตเป็นยังไงบ้างคะ” อนุชนึกได้
“พี่สิตเอาแต่เก็บตัวอยู่แต่ในห้อง เขาเสียใจมาก โทษตัวเองว่าเป็นต้นเหตุทำให้นุชต้องออกจากบ้านไป”
อนุชเสียใจ
“โธ่ พี่สิต ไม่ใช่ความผิดของพี่สิตเลย”

อสิตเปิดประตูห้อง และเข็นรถออกมา เขาหน้าเคร่งเครียด เศร้าหมอง เขาเข็นรถมาที่ขอบสระว่ายน้ำ มองน้ำในสระ แววตาเศร้า นิ่ง ตัดสินใจจะจบชีวิตตัวเอง
ขณะเดียวกัน อนุชและอรชาเคาะประตูห้องเรียก ลลิตา กร้าว ปรารภและชายธงก็มาด้วย
“พี่สิตคะ”
“พี่สิตคะ นุชกลับมาแล้วค่ะ เปิดประตูเถอะค่ะ”
อนุชและอรชาไม่สบายใจ กร้าวจับลูกบิด ห้องไม่ได้ล็อก เลยเปิดประตูเข้าไป อนุชรีบเข้าไปหาพี่ชายแต่ไม่เห็น
“พี่สิตคะ”
กร้าวเรียก
“คุณสิต”
อนุชและกร้าวใจตรงกัน จับลูกบิดประตูห้องน้ำพร้อมกัน ทั้งสองมองหน้ากัน อนุชปล่อยมือ รีบเดินหนีไป กร้าวเจ็บปวดที่เธอหมางเมิน เปิดประตูห้องน้ำเข้าไปมองหา
“ในห้องน้ำก็ไม่มี”
อรชากังวล
“พี่สิตหายไปไหน”
ขณะที่ทุกคนตั้งใจหาแต่ลลิตายืนเบื่อหน่าย เพราะไม่อยากกลับมาที่นี่ อยากอยู่ที่ไร่ทานตะวันกับกร้าว แล้วทุกคนได้ยินเสียงตกน้ำดังตูมทุกคนชะงัก แล้วนึกได้ อนุชตกใจ
“พี่สิต!”

อสิตตกลงไปในน้ำทั้งรถเข็น เขาว่ายน้ำไม่ได้เพราะขาขยับไม่ได้ อสิตทรมาน จะขาดใจ กร้าว อนุช อรชา ปรารภ ชายธงและลลิตารีบร้อนเข้ามา อนุชมองหา เห็นอสิตอยู่ในน้ำก็ตกใจ
“พี่สิต”
ลลิตาร้องลั่น
“อ๊าย!”
อนุชจะลงไปช่วยอสิต แต่กร้าวห้ามไว้
“ผมเอง”
กร้าวกระโดดน้ำลงไปช่วย เขาประคองอสิตขึ้นมาพ้นน้ำแต่อสิตดิ้นรน ผลักกร้าว
“ปล่อย อย่ามายุ่งกับผม ปล่อยให้ผมตาย ผมอยากตาย”
กร้าวประคองมาริมสระ ปรารภและชายธงช่วยกันดึงตัวอสิตขึ้นมา อสิตสำลักน้ำ เกือบตาย อรชา อนุช รีบมาดูแล
“พี่สิตทำแบบนี้ทำไมคะ” อนุชน้ำตาคลอ
อสิตเห็นหน้าอนุชก็ดีใจ แต่ก็รู้สึกผิด
“นุช นุชจริงๆ ด้วย นุชกลับมาแล้ว พี่ขอโทษที่พี่ตบหน้านุช”
“นุชไม่เคยโกรธพี่สิตเลย เรื่องมันแล้วไปแล้ว ให้มันแล้วไปนะคะ”
“พี่เป็นพี่ที่ไม่เอาไหน บริษัทของคุณพ่อพี่ก็รักษาไว้ไม่ได้”
อรชาแย้ง
“ไม่จริงค่ะ พี่สิตเป็นพี่ชายที่ดีที่สุดสำหรับอร”
“สำหรับนุชด้วยค่ะ”
“แต่ตอนนี้เราไม่เหลืออะไรแล้ว”
“ใครว่าไม่เหลือ เราสามคนพี่น้องไงคะ พี่สิตกับพี่อรสิ่งที่มีค่าที่สุดสำหรับนุชถ้าไม่มีพี่ทั้งสอง นุชก็อยู่ไม่ได้”
อรชาน้ำตานองหน้า
“พี่สิตอย่าทิ้งเราสองคนไปนะคะ ถ้าไม่มีพี่สิต เราจะอยู่ยังไง”
“อร...นุช...”
อสิต อรชาและอนุชกอดกันร้องไห้ ลลิตาโล่งอกที่ไม่มีใครตายในบ้าน กร้าวรู้สึกสงสารสามพี่น้อง

ปรารภกับชายธงดีใจที่พี่น้องเข้าใจกัน
วันใหม่...ธารินอยู่ในบ้าน โทรศัพท์มือถือดังขึ้น เธอตื่นเต้น รีบมาดูเบอร์ที่โทรเข้ามา แต่พอเห็นเป็นเบอร์เธียร ไม่ใช่ชายธง ก็ผิดหวังแต่ก็กดรับสาย

“สวัสดีค่ะคุณลุง”
ธารินฟังจากเธียรแล้วดีใจ
“พี่ชายธงกลับมาแล้วเหรอคะ ขอบคุณค่ะคุณลุง”
ธารินวางสาย ตื่นเต้นดีใจ อยากเจอชายธง เธอคว้ากระเป๋าถือ รีบร้อนจะออกจากบ้าน แล้วนึกได้ ชะงัก
“ในเมื่อพี่ชายธงทำผิด ก็ต้องมาง้อเราถึงจะถูก”
ธารินวางกระเป๋าถือ เชิดหน้า มีศักดิ์ศรีทิฐิ

อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 5 วันที่ 19 ก.พ. 56

ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง บทประพันธ์ : บุษยมาส (จากเรื่องเดิม นางฟ้าซาตาน)
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง บทโทรทัศน์ : สิริกร
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง กำกับการแสดง : ธนะสิทธิ์ อริยสินวีรกุล
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง แนวละคร : เมโลดราม่า - โรแมนติก
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ผลิตโดย : บริษัท ดาราวิดีโอ จำกัด
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ออกอากาศ : เวลา 20.25 น. ทางช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ
ที่มา manager