อ่านละคร พรพรหมอลเวง ตอนที่ 11/4 วันที่ 26 ก.พ. 56
“หนึ่งนั่งก่อนครับ ผมมีเรื่องจะปรึกษา”“..เป็นทางการจังเลย มีอะไรคะ”
“ผมอยากจะให้คุณโอนเคสคุณตันหยงมาอยู่ในความดูแลของผมจะได้มั้ย”
หนึ่งฤทัยอึ้ง “เพื่ออะไรคะ .... วี อีกไม่นาน เค้าก็จะพาตัวคุณตันหยงไปรักษาที่ต่างประเทศแล้วนะคะ”
“ไม่ว่ามันจะมีเวลาแค่ไหนก็ตามผมอยากจะรักษาคุณตันหยง ผมจะเริ่มต้นใหม่ตั้งแต่ต้น”
“แต่เราเริ่มกันมาหลายครั้งแล้วนะคะวี ตอนนี้หมอทุกคนก็ลงความเห็นไปในทางเดียวกัน วีก็ทราบแล้วนี่คะ แล้วเราจะเริ่มกันใหม่เพื่ออะไร”
“ถ้ามันยังมีเวลาเหลือ ผมจะไม่มีวันยอมแพ้”
ปฐวีทำสีหน้าเด็ดเดี่ยว หนึ่งฤทัยอึ้ง
กลางดึก ปฐวียังคงหมกมุ่นอยู่กับกองเอกสารเกี่ยวกับเคสของตันหยงเบื้องหน้า จริญทิพย์เดินถือกระเป๋าพร้อมกลับบ้านเข้ามาถาม
“คุณวีขา ต้องการอะไรอีกหรือเปล่าค่ะ”
“งั้นทิพย์กลับก่อนนะคะ”
ปฐวียังนั่งอ่านเอกสารไม่เงยหน้า จริญทิพย์ถอนหายใจก่อนปิดประตู
จริญทิพย์เดินออกจากห้องปฐวี
“จะจริงจังไปถึงไหนนะ หมอวีเนี่ย เดี๋ยวหมอก็ป่วยซะเองหรอก”
หนึ่งฤทัยยืนอยู่เอ่ยถามจริญทิพย์
“คุณทิพย์ยังไม่กลับหรือคะเนี่ย”
“จะกลับเดี๋ยวนี้แหละค่ะ แต่หมอวียังอยู่นะคะ”
“อ้าว ทำไมวียังไม่กลับล่ะคะ”
“เรียกเคสของคุณตันหยงไปอ่าน ตั้งแต่บ่ายยังไม่ลุกไปไหนเลยค่ะ จะพบมั้ยคะ เดี๋ยวทิพย์ไปเรียนให้”
“ไม่หรอกค่ะ หนึ่งต้องไปเข้าเวร”
“งั้นทิพย์ไปก่อนนะคะ”
จริญทิพย์เดินไป หนึ่งฤทัยมองตามแล้วหันไปมองที่ห้องปฐวีก่อนจะถอนหายใจยาว
เช้าวันใหม่ ปฐวีเดินล้วงกระเป๋ามาหยุดยืนใช้ความคิดที่สวนหลังบ้านริมน้ำ
“ทำยังไงต่อไป คุณถึงจะฟื้นนะคุณตันหยง แล้วน้องเมย์จะกลับเข้าร่างเดิมได้ยังไง”
หนุงหนิงเดินมาเอาจมูกมาชนปฐวี ปฐวียิ้ม
“แกได้ยินที่ชั้นพูดใช่ไหม หนุงหนิง”
ปฐวีลูบหัวหนุงหนิงด้วยความเศร้า
เมรินยืนแอบมองปฐวีอยู่เงียบๆ ก่อนจะตัดสินใจเดินเข้าไปหา
“น้าวีกลับดึกจังเลยนะคะ”
ปฐวีลูบหัวหนุงหนิง “หนุงหนิงคงคิดถึงน้องเมย์มาก หลังๆไม่เห็นน้องเมย์เล่นกับหนุงหนิงเลย”
“น้องเมย์ขอโทษค่ะ”
เมรินก้มหน้า ปฐวีถอนหายใจ เมรินเงยมองหน้าปฐวี ปฐวีหันมามอง
“เดินเล่นด้วยกันไหม” ปฐวีถาม
เมรินดีใจ ปฐวีเดินนำ เมรินเดินสะดุด ปฐวีรีบรับ ทั้งคู่สบตากัน พอนึกได้ว่าไม่ใช่หลาน ก็รีบปล่อยแล้วทำหมางเมินทันที
“ระวังหน่อยสิครับ” ปฐวีบอก
ปฐวีลุกขึ้นยืนแล้วเดินออกมาหันหลังให้ เมรินมองแล้วเดินเข้าไปจับมือปฐวี
“น้าวีขา น้องเมย์คิดว่าน้าวีกำลังหลบหน้าน้องเมย์นะคะ มันเกิดอะไรขึ้น”
ปฐวีนั่งลงที่สนาม
“ตอบน้องเมย์สิคะ”
“งั้นตอบน้าวีมาก่อน น้องเมย์มีเรื่องอะไรปิดบังอยู่บ้าง หรือมีอะไรอยากจะบอกน้าวีไหม”
ปฐวีกับเมรินมองตากัน
ตันหยงคิดในใจ “ถ้าชั้นพูดความจริงตอนนี้ เค้าจะเกลียดชั้นมั้ย”
เมรินคอตกก้มหน้าก่อนตัดสินใจเงยหน้าพูด
“น้าวีคะ ชั้นไม่ใช่......”
ปฐวีหันออกแล้วมีสีหน้าเศร้าแต่ก็รอฟัง เมรินพูดไม่ออก
“พูดสิ น้าวีรอคำตอบอยู่นะ” ปฐวีเร่ง
เมรินมองปฐวีพอเห็นสายตาปฐวีเมรินก็พูดไม่ออกจึงได้แต่ส่ายหน้า
“งั้นเราคงไม่มีอะไรต้องพูดกัน”
ปฐวีดึงมือเมรินออกแล้วลุกเดินไป
“น้าวี !”
เมรินมองตามหลังปฐวีด้วยความเศร้า
ประภัสสร เมธี และเมรินนั่งกินข้าวร่วมกัน เมรินนั่งหน้าเศร้ากินข้าวเงียบๆ พ่อกับแม่มองอย่างเป็นห่วง หัวค่ำเมรินชะเง้อรอปฐวีกลับบ้านด้วยสีหน้าเศร้า
เมรินนอนคว่ำหน้าร้องไห้อยู่บนเตียงนอน ประภัสสรเดินเข้ามาในห้อง พอเห็นเมรินร้องไห้ประภัสสรก็แปลกใจ
“น้องเมย์ขา ร้องไห้ทำไมคะลูก”
เมรินพยายามหยุดร้อง “น้าวีโกรธน้องเมย์ น้าวีไม่ยอมพูดกับน้องเมย์ค่ะ”
ประภัสสรกอดปลอบลูกสาวพร้อมกับแอบยิ้ม
“โถลูกแม่ น้าวีคงงานยุ่งมาก อาจจะกำลังไม่สบายใจหงุดหงิด อย่าร้องนะคะ”
เมรินส่ายหน้า “ไม่ใช่หรอกค่ะ น้าวีเกลียดเมย์แล้ว น้าวีคงไม่พูดกับน้องเมย์อีกตลอดชีวิต”
“ไม่จริงหรอกลูก น้าวีไม่มีวันจะโกรธหรือเกลียดน้องเมย์แน่นอน เอาอย่างนี้ น้องเมย์คุยกับแม่ก็ได้นะคะ น้องเมย์อยากคุยเรื่องอะไรล่ะ”
ประภัสสรมองหน้าเมรินแล้วซับน้ำตาให้ เมรินนิ่ง
“ไม่ค่ะ เมย์ง่วง แล้วอยากนอน”
ประภัสสรงง “งั้นหรือคะ ไม่อยากคุยแล้วหรือ”
เมรินล้มตัวลงนอนหลับตา ประภัสสรดึงผ้าห่มมาห่มให้ก่อนจะก้มลงจูบที่แก้มของเมริน
“แม่รักหนูนะคะน้องเมย์ ราตรีสวัสดิ์ลูก”
ประภัสสรเดินออกไป เมรินลืมตามองแล้วก็ร้องไห้ต่อ
ประภัสสรเดินเข้ามาในห้อง เมธีนั่งอยู่บนเตียง
“ลูกหลับแล้วหรือ” เมธีถาม
“ยังหรอกค่ะ แต่เดี๋ยวก็คงหลับ แกร้องไห้เสียใจบอกว่าตาวีไม่ยอมพูดด้วย”
“อ้าว งอนอะไรกัน”
ประภัสสรยิ้ม “ไม่ทราบสิคะ น้องเมย์จริงจังมากเลยค่ะ แกคิดว่าตาวีจะไม่พูดด้วยอีกแล้ว”
เมธีขำ “งั้นเชียวหรือ พรุ่งนี้ผมจะต้องจัดการต่อว่าตาวีซะหน่อยแล้ว มารังแกลูกสาวผมจนร้องไห้ได้ยังไงเนี่ย”
ประภัสสรทั้งขำทั้งห่วง “น้าหลานสองคนนี่อะไรกันก็ไม่รู้”
“ช่างเถอะ คุณพักผ่อนเถอะ ลูกในท้องจะได้แข็งแรงนะ”
ประภัสสรล้มตัวลงนอนอย่างว่าง่าย เมธีมองหน้าประภัสสรแล้วทั้งคู่ก็ยิ้มให้กัน
ปฐวีนั่งอ่านเคสตันหยงแล้วก็ลุกเดินไปเดินมาอยู่ในห้องทำงาน เวลาผ่านไป เขามานั่งที่โต๊ะแล้วก็อ่านด้วยสีหน้าเครียดก่อนจะรู้สึกมึนหัว ปฐวีหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากด
“ไอ้วิน ว่างรึเปล่า ออกมาเจอกันหน่อยสิ”
ปฐวีกับนาวินนั่งอยู่ที่โต๊ะในผับ นาวินมองไปรอบๆตัวแล้วก็ส่ายหน้า
“วันนี้ท่าทางฝนจะตกใหญ่ หมอวีชวนกระผมมาเริงราตรี” นาวินแซว
“ทำไม มีปัญหาอะไรเจ้าวิน”
“อ้าว ก็คุณหมอวีไม่ดื่ม แล้วจะพาผมมาผับทำพระแสงอะไรเล่าครับ ชวนไปกินข้าวต้มโต้รุ่งดีกว่ามั้ย”
“ไอ้วิน ชั้นมีเรื่องปรึกษา” ปฐวีพูดจริงจัง “แกเชื่อเรื่องวิญญาณมั้ยวะ มีจริงหรือเปล่า”
“เฮ้ย...ถามแบบนี้ แกเจอผีหรือไงวะเจ้าวี”
“เปล่า แค่อยากรู้ว่าแกเชื่อหรือเปล่า”
“เชื่อ” นาวินตอบทันที
“ไอ้บ้า เชื่อง่ายไปมั๊ยเนี่ย เรียนถึงดอกเตอร์ยังงมงายเรื่องพวกนี้อีกหรือ”
“อย่าดูถูกนะโว๊ย วิญญาณ กรรมดีกรรมชั่ว การเวียนว่ายตายเกิด ศาสนาพุทธสอนเรื่องนี้มา 2000 กว่าปีแล้ว นี่ตอนเด็กไม่ได้เรียนวิชาพุทธศาสนาหรือไงวะ”
ปฐวียิ้มขำเพื่อน
นาวินพูดจริงจัง “ถามจริงๆ แกมีปัญหาอะไรกันแน่”
ปฐวีหน้าเครียด
เมธีกับประภัสสรนอนหลับอยู่บนเตียง เมรินเดินเข้ามาหาประภัสสร ประภัสสรลุกขึ้นด้วยความงัวเงีย
“น้องเมย์ทำไมยังไมนอนคะ” ประภัสสรถาม
“คุณแม่ขา น้องเมย์คิดถึงคุณแม่จังเลย ขอน้องเมย์กลับมาอยู่เป็นลูกคุณแม่ได้มั้ยคะ”
“โธ่ลูกแม่ หนูก็เป็นลูกของแม่อยู่แล้วนี่คะ มาขอแม่กอดที”
“ยังไม่ได้ค่ะ รอหนูก่อนนะคะคุณแม่”
เมรินถอยห่างไป ประภัสสรตกใจ
“น้องเมย์ กลับมาหาแม่ก่อน”
ประภัสสรกับเมธีนอนอยู่บนเตียง ประภัสสรมีท่าทางกระสับกระส่ายเพราะฝันร้าย
“น้องเมย์ กลับมาหาแม่ก่อน”
ประภัสสรสะดุ้งแล้วลุกขึ้น เมธีลุกตาม
“คุณภัส เป็นอะไร ฝันร้ายหรือครับ”
“ค่ะเมธี ภัสฝันเห็นน้องเมย์ ประหลาดจังเลย แกจะมาขอเป็นลูกภัสอีก”
เมธีกอดปลอบ “โธ่ คุณภัส คุณคงกังวลเห็นลูกร้องไห้เลยเก็บเอามาคิดเป็นตุเป็นตะไปล่ะสิ ไม่มีอะไรหรอก น้องเมย์นอนอยู่ในห้องข้างๆนี่เอง ไม่ต้องห่วงนะ คุณรีบนอนเถอะ”
“คุณนั่นแหละค่ะนอนเถอะ พรุ่งนี้ต้องเดินทางแต่เช้าไม่ใช่หรือคะ”
เมธีดึงตัวประภัสสรเข้ามากอด
“ผมรักคุณจังเลย ดีใจที่คุณเข้าใจผม”
“ภัสก็รักคุณค่ะ”
ทั้งสองยิ้มอย่างมีความสุข
เช้าวันใหม่ ประภัสสรกับเมธีและเมรินอยู่ที่หน้าบ้าน
“เดินทางปลอดภัยนะคะ” ประภัสสรอวยพร
“ไม่ต้องห่วง ผมจะรีบกลับนะครับ ระวังตัวด้วยนะเดินเหินอะไรต้องระวัง”
เมธีดึงประภัสสรเข้ามากอด
“ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ น้องเมย์อยู่ทั้งคน”
เมธีพูดกับเมริน “ดูแลคุณแม่กับน้องด้วยนะ น้องเมย์”
เมรินรับคำเศร้าๆ “ค่ะคุณพ่อ”
“เดี๋ยวพ่อกลับมาจะจัดการน้าวีให้ มารังแกลูกสาวคุณพ่อได้ไงเนี่ย”
เมธีจับแก้มเมรินล้อๆ แล้วเดินขึ้นรถไป ประภัสสรกับเมรินยืนโบกมือจนเมธีลับตาแล้วทั้งคู่ก็เดินเข้าบ้านไป บุญศรียืนแอบดูอยู่ที่มุมหนึ่ง
ปรางค์ทิพย์นั่งมองแผนที่ในมือด้วยสีหน้าเครียด บุญศรีเดินเข้ามารายงาน
“คุณปรางค์เจ้าขา คุณเมธีออกไปแล้วเจ้าค่ะ มีกระเป๋าเสื้อผ้าไปด้วย”
“ไปกี่วันรู้มั๊ย”
“ไม่ทราบค่ะ เห็นแต่หิ้วกระเป๋าไป เอ่อ แล้วคุณปรางค์จะอยากรู้ไปทำไมคะ”
“เรื่องของชั้น”
บุญศรีจ๋อย ปรางค์ทิพย์สั่งด้วยสีหน้าร้าย
“ดูแลลูกแก้วลูกขวัญให้ดี ชั้นจะออกไปข้างนอก”
“ค่ะ คุณปรางค์”
ปรางค์ทิพย์ลุกขึ้นหยิบกระเป๋าเดินออกจากบ้านไป
ปรางค์ทิพย์ ฉัตรพร และชัยนั่งอยู่ในร้านอาหาร ปรางค์ทิพย์หยิบเงินส่งให้ฉัตรจำนวนหนึ่งพร้อมกับแผนที่
“นี่เป็นแผนที่ในบ้าน อย่าให้พลาดล่ะ”
“เงินแค่นี้เนี่ยนะ ไม่น้อยไปหน่อยหรือ คุณนาย” ชัยถาม
“แกอยากได้เท่าไหร่ก็เอาสมบัติในบ้านไปขายได้เลย ชั้นขอแค่ขู่ให้มันตกใจ ไม่ต้องถึงกับช๊อคตายล่ะ”
“เรื่องแค่นี้สบายมาก” ชัยบอก
“คุณทำแบบนี้ทำไม คุณมีอะไรแค้นกับคุณเมธีหรือ” ฉัตรพรถาม
ปรางค์ทิพย์ชะงัก
“คุณกับเมียของเมธีเป็นพี่น้องกันไม่ใช่หรือ” ฉัตรพรถามต่อ
ปรางค์ทิพย์พูดเชิดๆ “มันเรื่องของชั้น เธอทำหน้าที่ของเธอก็แล้วกัน ต่างฝ่ายต่างได้ประโยชน์ไม่ใช่หรือ”
ทั้งคู่สบตากัน
“รอเวลาลงมือ ชั้นจะโทรมาบอก อย่าให้พลาดก็แล้วกัน” ปรางค์ทิพย์บอก
ปรางค์ทิพย์ลุกขึ้นแล้วเดินไป ฉัตรพรมองตามก่อนจะหันไปมองชัยที่กำลังหยิบเงินมาชื่นชม ฉัตรพรยิ้มร้าย
เสียงเตาอบดังเตือน สุดนภาเปิดเตาอบหยิบขนมออกมาแล้วเดินเอามาวางที่โต๊ะ พอจะตักชิม เสียงกริ่งหน้าห้องก็ดังขึ้น สุดนภาวางช้อนอย่างเสียดาย
“ใครมาอีก เฮ้อ.. ก้างขวางคอจริง..จริ๊ง”
สุดนภาเดินไปที่ประตูแล้วเปิดออก นาวินยืนยิ้มเผล่อยู่หน้าประตู
สุดนภางง “คุณมาทำไม่เนี่ย”
“ขอเข้าไปคุยข้างในหน่อย”
“จะบ้าเหรอ”
“มีเรื่องสำคัญจะถาม แต่ต้องถามในห้อง”
“เพี้ยนใหญ่แล้วนะ มีเรื่องอะไร พูดมา”
อ่านละคร พรพรหมอลเวง ตอนที่ 11/4 วันที่ 26 ก.พ. 56
พรพรหมอลเวง บทประพันธ์ : กิ่งฉัตรพรพรหมอลเวง บทโทรทัศน์โดย : วรวรรณ ชัยสกุลสุรินทร์
พรพรหมอลเวง กำกับการแสดงโดย : ชุดาภา จันทเขตต์
แนวละคร : โรแมนติก - คอมเมดี้
พรพรหมอลเวง ผลิตโดย : บ. เวฟมีเดีย
พรพรหมอลเวงออกอากาศ ทุกวันศุกร์ - เสาร์ และอาทิตย์ เวลา 20.15 น. ทางไททีวีสีช่อง 3
พรพรหมอลเวง เริ่มออกอากาศตอนแรก ในวันศุกร์ที่ 8 ก.พ 56
ที่มา manager