อ่านละคร บ่วงบาป ตอนที่ 11/2 วันที่ 28 ก.พ. 56

อ่านละคร บ่วงบาป ตอนที่ 11/2 วันที่ 28 ก.พ. 56

“ขุนพิทักษ์โดนทำของเป็นกรรมหรือเจ้าคะ ไม่ใช่เพราะดวงตก โดนคนไม่ดีเล่นงานหรือเจ้าคะ” แจ่มถาม
“ก็ถ้าโยมขุนพิทักษ์ประพฤติตนอยู่ในศีล ไม่สร้างความเดือดร้อนให้ใครก็คงไม่มีใครทำร้าย จริงไหม”
คุณหญิงมณียอมรับความจริง น้ำตาจุกอก สมไม่สบายใจ

บริเวณเรือนท้ายสวน คุณหญิงยกขันน้ำมนต์ขึ้นมาอธิษฐาน แจ่มเดินนำขุนพิทักษ์ที่มีหน้าตาหมองคล้ำจากฤทธิ์คุณไสย์เข้ามาคุณหญิงมณี
“คุณแม่เรียกลูกมาทำไมขอรับ ลูกจะอยู่ดูแลน้องรำพึง”

จู่ๆ ทาสชายก็โผล่มาล็อกแขนขุนพิทักษ์
“เฮ้ย ! นี่ เอ็งจะทำอะไรข้า”
ขุนพิทักษ์ดิ้นสุดแรงเกิด ทาสชายจับขุนพิทักษ์ให้ทรุดตัวนอนลงกับพื้น แจ่มเข้ามาช่วยจับขา
“คุณแม่ช่วยลูกด้วย ! พวกมันจะฆ่าลูก”
“ไม่มีใครฆ่าลูกหรอกพ่อพิทักษ์ พวกเรากำลังช่วยลูก”
“ลูกไม่ได้เป็นอะไร คุณแม่ปล่อยลูก ไอ้ชื้น นังแจ่ม ปล่อยข้า”
คุณหญิงสั่ง
“จับให้แน่นๆ”
บรรดาทาสกับแจ่มยิ่งออกแรงล็อกตัว ขุนพิทักษ์มองตาขวาง ตะโกน
“กูบอกให้ปล่อย !เอ็งไม่ฟังคำสั่งข้า เอ็งอยากหัวหลุดออกจากบ่าใช่ไหม”
คุณหญิงก้าวเข้าไปบีบปากขุนพิทักษ์แล้วราดน้ำมนต์ลงปาก ขุนพิทักษ์สะบัดหน้าหนี คุณหญิงจึงราดน้ำมนต์ลงหน้าและหัวจนเปียกโชก
ขุนพิทักษ์ขยับกลืนน้ำมนต์ลงคอแล้วเบิกตาโพลง !
จู่ๆ เกิดลมพัดกรรโชกแรงมากจนไม่มีใครทรงตัวอยู่ สมกับแจ่มจับร่างขุนพิทักษ์ไว้ไม่ไหวต่างคนต่างโซซัดโซเซ ขุนพิทักษ์ดิ้นพล่านร้องโหยหวน แต่เสียงนั้นไม่ใช่เสียงขุนพิทักษ์ในยามปกติ หากแต่น้ำเสียงนั้นทุ้มฟังดูน่ากลัว คุณหญิงมณีตะเกียกตะกายไปหาลูก
“พ่อพิทักษ์ ! พ่อพิทักษ์ !”
คุณหญิงจับตัวขุนพิทักษ์ แต่ขุนพิทักษ์สะบัดตัวกระแทกคุณหญิงจนกระเด็นไป
แจ่มกับสมร้องขึ้นพร้อมกัน
“คุณหญิง”
ทั้งสองวิ่งเข้าไปประคองคุณหญิง
เกิดเงาดำวิ่งวนอยู่อยู่ในร่างขุนพิทักษ์ก่อนจะพุ่งออกจากตัว ร่างขุนพิทักษ์กระตุกเต็มแรงแล้วหยุดค้างนิ่ง ลมพัดแรงจางหายไป
ขุนพิทักษ์อ้วกออกมาอย่างแรง
“พ่อพิทักษ์ !”
คุณหญิงกับแจ่มวิ่งไปดูขุนพิทักษ์ ถึงเห็นว่าสิ่งที่เขาออกมาคือกองเลือด กระจุกเส้นผมมากมาย คุณหญิงมณีกับแจ่มตกตะลึง
ขุนพิทักษ์สลบล้มลง
“พ่อพิทักษ์”
คุณหญิงรับร่างลูกชายไว้และเขย่าเรียกชื่ออย่างห่วงใย จวงซึ่งแอบดูอยู่หลังต้นไม้หลังเรือนถึงกับอึ้งตะลึงงัน

ในเวลาต่อมา จวงเปิดประตูพรวดพราดเข้ามาในห้องหอ รำพึงยังนอนซมอยู่บนเตียง
“คุณรำพึงเจ้าขา เกิดเรื่องใหญ่แล้วเจ้าค่ะ”
รำพึงตกใจ
แมวดำตัวหนึ่งเดินอยู่ในบริเวณท้ายเรือนคุณหญิงมณี รำพึงในมือถือมีดปลายแหลม เดินเข้ามาหยุดยืนมองแมวดำ
ผาดเดินถือไม้เรียวก้านเล็กๆ เข้ามาหาแมว
“ไอ้ดำ เอ็งอยู่ไหน ขโมยปลาย่างกินอีกแล้ว”
ผาดมองไปเห็นแมวดำที่นอนอยู่ไกลๆ
“หนอย...กินอิ่ม นอนหลับเชียวนะเอ็ง ไอ้แมวตะกละมาให้ข้าตี...”
ผาดเดินเข้าไปใกล้ ถึงเห็นว่า แมวดำนอนตายจมกองเลือดอันน่าสยดสยอง !
“ว้าย !”

ชุ่มนั่งซึมอยู่ในห้องขัง สมแอบย่องเข้ามาพร้อมข้าวที่ห่อด้วยใบตองกับกระบอกไม่ไผ่ที่ใส่น้ำ
“พี่สม ! พี่สมมาได้ยังไง เดี๋ยวท่านขุนรู้เข้า พี่จะเดือดร้อนนะจ๊ะ”
สมจับมือน้องผ่านลูกกรง
“ข้าเป็นห่วงเอ็งกับหลาน ท่านขุนทำร้ายเอ็งอีกแล้ว เขาผิดคำสาบาน”
ชุ่มน้ำตาคลอ
“ท่านขุนทำไปเพราะไม่รู้ตัว พี่สมอย่าถือโทษท่านขุนเลยนะจ๊ะ”
“ต้องให้เอ็งกับลูกตายเลยหรือไงถึงจะรู้ตัว”
ชุ่มน้ำตาตก สมเห็นน้องร้องไห้เลยอ่อนลง
“ข้าขอโทษ”
สมยื่นข้าว ยื่นน้ำให้น้อง
“กินซะ เอ็งจะได้มีแรงอยู่รอท่านขุนของเอ็ง ข้าหวังแค่ว่าคุณหญิงท่านจะทำสำเร็จ”
“คุณหญิงทำอะไรเหรอพี่สม”

ขุนพิทักษ์นอนหน้าซีดเซียวอยู่บนเตียงในเรือนท้ายสวน คุณหญิงใช้ผ้าชุบน้ำเช็ดหน้าให้ลูกชายอย่างอ่อนโยน
“คราวนี้ท่านขุนน่าจะหลุดจากฤทธิ์มนต์เสน่ห์แล้วนะเจ้าคะ” แจ่มบอก
“ข้าก็ภาวนาให้เป็นอย่างงั้น”
“คุณรำพึงนี่ก็เหลือเกินเลยนะเจ้าคะ จะรู้บ้างไหมว่าสิ่งที่ตัวเองทำกำลังจะฆ่าท่านขุนทางอ้อม”
คุณหญิงมณีจับมือลูกชาย
“ข้าเองก็ฆ่าพ่อพิทักษ์ทางอ้อม”
คุณหญิงมณีนึกถึงตอนที่บังคับให้ขุนพิทักษ์แต่งงานกับรำพึงแล้วก็มีสีหน้าเศร้าอย่างเห็นได้ชัด
“คุณหญิงอย่าโทษตัวเองเลยเจ้าค่ะ ตอนนั้นคุณรำพึงยังไม่แสดงธาตุแท้ออกมา บอกไปใครจะเชื่อว่าคุณรำพึงจะร้ายกาจได้ถึงเพียงนี้”
ทันใดนั้นเสียงกรี๊ดของจวงดังออกมาจากนอกเรือน คุณหญิงมณีกับแจ่มหันไปทางต้นเสียง

คุณหญิงมณีกับแจ่มวิ่งมาถึงสวน เจอจวงปิดตา ร้องกรี๊ดๆ อยู่
“ช่วยด้วย...ช่วยด้วย”
คุณหญิงมณีกับแจ่มวิ่งเข้าไปดู
“เกิดอะไรขึ้นนังจวง”
“งูเห่าเจ้าค่ะ ตัวมันใหญ่กว่าแขนจวงอีกเจ้าค่ะ”
“มันอยู่ไหน”
จวงชี้ไปที่พุ่มไม้
“ตรงนั้นเจ้าค่ะ”
“แจ่ม รีบไปตามใครมาจับงูออกไปที เดี๋ยวไปฉกใครเข้า”
แจ่มวิ่งออกไป
“เจ้าค่ะ”
จวงลอบยิ้มสมใจที่แผนได้ผล

ที่เรือนท้ายสวน ขุนพิทักษ์ยังนอนอยู่บนเตียง ประตูถูกเปิดออก รำพึงก้าวเข้ามาในห้องอย่างรีบร้อนมาหยุดยืนที่ข้างขุนพิทักษ์ที่กำลังเพ้อเรียก
“ชุ่ม...ชุ่ม”
รำพึงเม้มปากแน่นด้วยความโมโห
“รักนังชุ่มมันนักใช่ไหม”
รำพึงเปิดกระปุกเลือดแมวดำ แล้วนึกถึงคำพูดของหมอไสย์
“เจ้าจงกลับไปเอาเลือดของเดรัจฉานให้ผัวเจ้าได้ลิ้มรส ได้สัมผัสกลิ่นคาวเลือดผสมกับกลิ่นกายของเจ้า เพียงเท่านี้เขาก็จะเป็นของเจ้าแต่เพียงผู้เดียว”

รำพึงเปิดฝากระปุกแล้วป้ายไปปากขุนพิทักษ์ แล้วพึมพำ
“ใจเป็นของกู ตัวเป็นของกู เสพสมกายกู เสน่หาเพียงกู”
ขุนพิทักษ์ยังเพ้อเรียก
“ชุ่ม...ชุ่ม”
รำพึงบริกรรมคาถาต่อเนื่อง

ทาสชายคนหนึ่งกำลังใช้ไม้แหวกหางูในพุ่มไม้ คุณหญิงยืนชะเง้อมอง แจ่มหลบหลังคุณหญิงด้วยความกลัวงู คุณหญิงถาม
“เจอไหม”
“ไม่เจอเลยขอรับ”
“มันอยู่ในพุ่มไม้แน่หรือนังจวง”
จวงไม่ตอบเอาแต่ชะเง้อมองไปทางเรือนท้ายสวน คุณหญิงมองตามสายตาจวงอย่างสงสัย คุณหญิงเอะใจแล้วเรียกเสียงดังขึ้น
“นังจวง !”
“คะ เจ้าคะ”
“เอ็งมองหาอะไรของเอ็ง” คุณหญิงมณีถาม
“เอ่อ...มอง มองหางูเจ้าค่ะ เผื่อว่ามันจะเลื้อยไปแถวๆ โน้นเจ้าค่ะ”
“แต่เมื่อตะกี้บอกเลื้อยเข้าไปในพุ่มไม้” แจ่มบอก
“งูมันเลื้อยเข้าไปในพุ่มไม้ได้อย่างเดียวหรือไง มันเห็นคนเยอะๆ มันก็อาจจะตกใจเลื้อยไปทางอื่นก็ได้”
คุณหญิงจ้องจวงอย่างสงสัย จวงเห็นสายตาคุณหญิงก็ชักสายตาหลบตามประสาวัวสันหลังหวะ

“มีงูจริงหรือเปล่า” คุณหญิงมณีถาม
จวงรีบโกหกอย่างกลัวๆ
“จริงสิเจ้าคะ งูตัวเบ้อเร้อ”
คุณหญิงสงสัยมาก หันกลับไปที่เรือนท้ายสวน
“คุณหญิงจะไปไหนเจ้าคะ”
“ข้ากลัวว่างูพิษมันจะเลื้อยเข้าไปหาลูกชายข้าถึงในเรือนท้ายสวน”
คุณหญิงเดินเร็วๆ กลับไป แจ่มวิ่งตามไป
จวงพึมพำ
“ตายๆๆ คุณรำพึงเจ้าขา ทูนหัวของบ่าว เร็วๆ เข้านะเจ้าคะ”
จวงวิ่งตามไป

คุณหญิงมณีกับแจ่มเดินเร็วๆ เข้ามาด้วยห่วงว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับขุนพิทักษ์ พบแต่ขุนพิทักษ์ยังนอนอยู่ในห้องเหมือนเดิม คุณหญิงมณีเข้าไปหาและจับใบหน้าขุนพิทักษ์สำรวจความเรียบร้อย แจ่มวิ่งดูตามหน้าต่าง ตรวจว่ามีอะไรผิดปกติไหม แต่ไม่พบสิ่งผิดปกติ
“ไม่มีอะไร ไม่มีใครเลยเจ้าค่ะ แต่แจ่มว่านังจวงมันต้องมีแผนชั่วอะไรแน่ๆ เจ้าค่ะ”
ขุนพิทักษ์ค่อยๆ รู้สึกตัวตื่นแต่ยังมีอาการมึนๆ
คุณหญิงมณีประคองลูกชาย
“พ่อพิทักษ์ ! พ่อพิทักษ์เป็นยังไงบ้างลูก”
ขุนพิทักษ์มองไปรอบๆ งุนงง
“ลูกมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง”
คุณหญิงมณียังไม่ทันได้คำตอบก็ปวดหัวจี๊ด
“โอ๊ย ! ลูกปวดหัว”
ขุนพิทักษ์ก็ขย้อนอยากจะอ๊วก

คุณหญิงมณีนึกถึงตอนที่จับขุนพิทักษ์กรอกน้ำมนต์เข้ามาในหัว
“คุณแม่ทำอะไรกับลูกขอรับ คุณแม่เอาอะไรให้ลูกกิน”
“น้ำมนต์หลวงพ่อจะทำให้สิ่งชั่วร้ายออกจากตัวลูก”
เสียงรำพึงดังขึ้นมา
“หรือจะทำให้คุณพี่ตายกันแน่คะคุณแม่”
จวงประคองรำพึงเข้ามาหาขุนพิทักษ์ ขุนพิทักษ์ได้ยินเสียงรำพึงก็รีบโผเข้าไปหา
“น้องรำพึง...พี่ปวดหัวเหลือเกิน”
“โถๆ คุณพี่ของน้อง”
“น้ำมนต์ไม่ทำให้พ่อพิทักษ์ตายหรอก ถ้าจะตายก็น่าจะเป็นเพราะของอย่างอื่นมากกว่า” คุณหญิงมณีบอก
รำพึงจ้องตาคุณหญิง
“คุณพี่ดูคุณแม่สิคะ เชื่อเรื่องไม่เป็นเรื่อง”
“คุณแม่อย่าทำแบบนี้อีกนะขอรับ ไม่ต้องเอาน้ำมนต์บ้าบอ อะไรมาให้ลูกกินอีก ลูกไม่กิน ลูกไม่เชื่อ”
จวงหัวเราะขำกิ๊ก คุณหญิงมณีหันขวับมอง จวงหยุดวูบ
“ไปพักเถอะค่ะคุณพี่ น้องจะดูแลคุณพี่ไม่ให้ใครมาทำแบบนี้กับคุณพี่ได้อีก”
รำพึงจ้องตาประกาศสงครามกับคุณหญิงมณี
“นังจวง ช่วยข้าประคองคุณพี่ขึ้นเรือน”
“เจ้าค่ะทูนหัวของบ่าว”
จวงยิ้มเยาะแจ่มเดินไปหน้าตากวนๆ

อ่านละคร บ่วงบาป ตอนที่ 11/2 วันที่ 28 ก.พ. 56

ละครเรื่อง บ่วงบาป บทประพันธ์ : อัจฉรียา
ละครเรื่อง บ่วงบาป บทโทรทัศน์ : พอวาสน์-นันทพร
ละครเรื่อง บ่วงบาป กำกับการแสดง : กฤษฎา เตชะนิโลบล
ละครเรื่อง บ่วงบาป แนวละคร : ดราม่า
ละครเรื่อง บ่วงบาป ผลิต : บ้านละคอนโดย อรพรรณ วัชรพล
ละครเรื่อง บ่วงบาป ออกอากาศทุกวันพุธและพฤหัสบดี เวลา 20.15 น.
ระยะเวลาออกอากาศ : เริ่ม กุมภาพันธ์ ทางไทยทีวีสีช่อง3
ที่มา manager