อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 8/2 วันที่ 28 ก.พ. 56

อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 8/2 วันที่ 28 ก.พ. 56

“คุณก็ช่วยผมสิ เราจะได้อยู่ด้วยกันเร็วๆ”
ลลิตาดีใจ
“ค่ะ ลิต้าจะช่วยคุณ”
ลลิตาหอมแก้มและกอด กร้าวยิ้มร้าย อนุชเข้ามาด้านหลังกร้าวที่ยืนหันหลังอยู่ เธอเดินเข้ามาใกล้แล้วเรียก
“คุณกร้าว”
กร้าวหันมา ลลิตาไม่อยู่แล้ว เขายืนอยู่คนเดียว
“ป๋าล่ะคะ”

“กลับไปแล้ว ท่านฝากให้ผมบอกคุณแทน”
“เสียดายจัง คุยกันยังไม่หายคิดถึงเลย”
กร้าวกุมมือ หวานกับอนุช
“เอาไว้ผมจะพาคุณไปที่ไร่ทานตะวัน”
อนุชดีใจ
“จริงนะคะ”
“ครับ...แต่ขอเวลาให้ผมสะสางงานทางนี้ให้เรียบร้อยก่อน”
อนุชไม่รู้ความหมายของกร้าว ดีใจ อยากเจอลุงชาติ แล้วเธอก็นึกได้ แปลกใจ

“แล้วคุณมายืนทำอะไรอยู่ตรงนี้คะ”
กร้าวเก็บดอกไม้มาทัดหูให้เธอ
“เห็นดอกไม้สวยดี เลยตั้งใจมาเก็บให้คุณ”
อนุชยิ้มแปลกใจนิดๆ ที่เขามีมุมนี้ด้วย

กร้าวยิ้ม โล่งอกที่จัดการเรื่องลลิตาได้ โดยที่อนุชไม่สงสัย
ตอนค่ำวันนั้น ขณะที่อนุชนั่งดูโทรทัศน์อยู่ในห้องรับแขก โทรศัพท์ดังขึ้นเธอรับสาย เป็นปรารภที่โทร.มา

“ค่ะ พี่รภ” อนุชฟังแล้วดีใจ “พี่อรยอมออกมาจากห้องแล้วเหรอคะ...ได้ค่ะ พรุ่งนี้เจอกัน”
อนุชสบายใจขึ้น

วันใหม่...อรชาและปรารภพากันไปที่วัด ทั้งสองทำบุญ ถวายสังฆทานเสร็จก็เดินคุยกันมาตามทางเดิน
“คุณรภรู้ได้ยังไงคะว่าที่บ้านอรชอบมาที่วัดนี้กัน”
ปรารภอึกอัก แต่ไม่กล้าโกหก ต้องตอบตามตรง
“นุชบอกผมครับ วันนี้นุชก็จะตามมาด้วย”
อรชาหุบยิ้ม หน้าเครียดขึ้นมาทันที
“อรจะกลับบ้าน”
อรชาเดินหนีออกไป ปรารภหน้าเสีย รีบตามไป

อนุชเข้ามาในวัด มองหาอรชาและปรารภ เธอมองไปเห็นพี่สาวก็ดีใจ รีบเข้าไปหา...อรชาเดินหนีมา ปรารภตาม
“คุณอรยังโกรธนุชอยู่อีกเหรอครับ”
“อรไม่ได้โกรธค่ะ นุชไม่ได้ทำอะไรผิดนี่คะ คุณกร้าวรักนุช ไม่ได้รักอร”
“แล้วทำไมคุณอรถึงไม่ยอมเจอนุช”
“คุณรภคิดว่าอรอยากเป็นแบบนี้เหรอ อรก็อยากยินดีกับน้อง แต่อรทำไม่ได้ อรยังไม่พร้อมจะเจอทั้งคุณกร้าวและนุช คุณรภจะว่าอรอ่อนแอก็ได้”
อนุชเข้ามา ได้ยิน
“พี่อร...”
อรชาเห็นหน้าอนุชก็ทำใจไม่ได้ ยังไม่พร้อมเผชิญหน้า เลยเดินหนีออกไป อนุชรีบตามไป ปรารภไม่สบายใจที่สองพี่น้องไม่เข้าใจกัน

อรชารีบเดินหนี อนุชตามมา
“พี่อรคะ ฟังนุชก่อน”
“นุชยังเห็นพี่เป็นพี่อยู่อีกเหรอ”
“พูดอะไรอย่างนั้นคะ นุชมีพี่สาวคนเดียวคือพี่อร”
“ถ้านุชยังเห็นพี่เป็นพี่คงไม่ทำแบบนี้ นุชกับคุณกร้าวรักกันแต่ไม่เคยบอกพี่สักคำ ปล่อยให้พี่กลายเป็นคนโง่ที่คิดเข้าข้างตัวเองว่าคุณกร้าวรักพี่”
“มันไม่ใช่อย่างที่พี่อรคิด”
อนุชจับมือพี่สาวพยายามจะอธิบาย แต่อรชาไม่ฟัง
“ปล่อย”
อรชาเดินหนีไปเลย อนุชไม่มีโอกาสพูด ได้แต่เสียใจ

อสิตนั่งมองแหวนแต่งงานที่นิ้วนางข้างซ้าย นึกถึงคำพูดของลลิตา
“คุณกร้าวเหนือกว่าคุณทุกอย่าง ส่วนคุณ...แค่เดินยังทำไม่ได้ จะให้ฉันทนอยู่กับคุณได้ไง”
อสิตเสียใจมากที่ลลิตาสวมเขา เขาถอดแหวนออก ขว้างทิ้งไปด้วยอารมณ์ทั้งโกรธ ทั้งเสียใจ เขาพยายามจะตัดใจ แต่ก็ทำไม่ได้...แหวนแต่งงานหล่นอยู่ที่ริมสระว่ายน้ำ อสิตเข็นรถมา มองหาไปทั่ว แล้วค่อยเห็นว่าอยู่ตรงขอบสระ เขาโล่งใจที่หาเจอก้มหยิบแหวน แต่หยิบไม่ถึง พยายามเอื้อมสุดแขนเพื่อจะหยิบ ลลิตาเข้ามาช่วยหยิบแหวนขึ้นมาให้ โดยที่นิ้วของเธอยังใส่แหวนแต่งงานเช่นกัน ลลิตายื่นแหวนให้แล้วยิ้ม อสิตดีใจ
“ลิต้า”
อสิตนึกได้
“คุณมาทำไม”
อสิตเข็นรถหนีไป เสียใจ ลลิตาตามมาขวางหน้า
“ไปซะ ผมไม่อยากเห็นหน้าคุณ”
“ไม่ค่ะ ลิต้ารู้ว่าคุณยังรักลิต้า ไม่งั้นคุณคงไม่ใส่แหวนแต่งงานของเรา ลิต้าก็รักคุณนะคะสิต”
อสิตไม่เข้าใจ
“คุณบอกผมเองว่าคุณรักคุณกร้าว เพราะเขาเพียบพร้อมทุกอย่าง ส่วนผมมันก็แค่ไอ้ง่อยที่ไม่มีอะไรดีสักอย่าง”
“ลิต้าไม่เคยมีอะไรกับคุณกร้าว ลิต้าพูดไปเพราะอิจฉานุช”
อสิตไม่เข้าใจ
“เห็นนุชแล้วลิต้านึกถึงอดีต คุณเคยเป็นผู้ชายที่เพียบพร้อมแต่ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปเร็วจนลิต้าทำใจไม่ได้”
ลลิตาคืนแหวนใส่มืออสิตและกุมมือเขาไว้
“แต่พอออกไปอยู่คนเดียว ลิต้าถึงรู้ใจตัวเองว่าลิต้ารักคุณมากแค่ไหน ไม่ว่าคุณจะเป็นยังไง ลิต้าก็รักคุณ”
อสิตลังเล แต่ใจแข็ง แกะมือลลิตาออก
“ไปซะ ผมไม่อยากเห็นหน้าคุณอีก”
อสิตเข็นรถหนีไป ลลิตาร้องไห้โฮ
“ในเมื่อคุณไม่รักลิต้า ลิต้าก็ไม่อยากอยู่ต่อไปแล้ว”
ลลิตารีบเดินหนีออกไป อสิตไม่สบายใจ ลังเลว่าจะคืนดีกับลลิตาดีหรือไม่

ลลิตายืนร้องไห้อยู่ที่หน้าบ้านวิชเวทย์...อสิตอยู่มุมหนึ่งในสวนใจคอไม่ดี อดห่วงลลิตาไม่ได้เขาเข็นรถออกมาแอบมอง เชิดแอบอยู่มุมหนึ่ง ใช้กล้องส่องทางไกลดูความเคลื่อนไหวของอสิต เห็นอสิตมาแอบมองลลิตา เชิดรีบรายงานลลิตาผ่านทางโทรศัพท์มือถือ
“ไอ้อสิตมันแอบมองเธออยู่...” ลลิตาใช้บลูทูธคุยกับเชิดเบาๆ
“งั้นก็ตามแผน”
ลลิตาร้องไห้สะอึกสะอื้นเสียงดัง เชิดขับรถมา ลลิตาเดินร้องไห้ทำเป็นไม่ระวังรถ อสิตแอบมองอยู่ เห็นรถมาก็ห่วงรีบเข็นรถออกจากบ้าน ตามลลิตาไป ลลิตาไม่ระวัง รถจะชน อสิตรีบเข้ามาช่วย ไม่ห่วงตัวเอง
“ลิต้า!”
อสิตกอดลลิตาไว้ เอาตัวเองขวาง เชิดเบรกทันเฉียดฉิว เกือบชนลลิตาและอสิต
“คุณทำแบบนี้ทำไม”
“สิตไม่รักลิต้าแล้ว ลิต้าไม่รู้จะอยู่ทำไม ลิต้าอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีคุณ”
เชิดลงจากรถ ใส่หมวก ใส่แว่นกันแดดอำพรางหน้าตา กลัวอสิตจำได้ ทำทีเป็นตกใจ
“เป็นอะไรรึเปล่าครับ”

อสิตห่วงมากกอดลลิตาไว้ ลลิตาลอบยิ้มกับเชิดลับหลังเมื่อทุกอย่างเป็นไปตามแผน
อรชาเดินหนีเข้าบ้านไป ปรารภและอนุชตามมาด้วยท่าทางไม่สบายใจ ปรารภมองและสงสารอนุชที่นั่งร้องไห้ที่มุมหนึ่งในบ้าน ปรารภยื่นผ้าเช็ดหน้าให้ เธอรับมาเช็ดน้ำตา

“พี่อรเกลียดนุช”
“ไม่มีพี่คนไหนเกลียดน้องตัวเองได้ลงหรอกครับ”
“แต่พี่อรทำเหมือนไม่อยากเห็นหน้านุชอีกแล้ว”
“นุชก็รู้ว่าคุณอรไม่ได้เข้มแข็งเหมือนท่าทางที่เธอแสดงออก นุชต้องให้เวลาคุณอรบ้าง เรื่องที่เกิดขึ้นมันโหดร้ายเกินไปสำหรับเธอ”
อนุชใจเย็นลง
“พี่เชื่อว่าไม่มีอะไรทำลายสายสัมพันธ์ ระหว่างพี่น้องได้หรอก”
“ค่ะ ขอบคุณที่เตือนสตินุชนะคะพี่รภ”
อนุชรู้สึกมีความหวังมากขึ้นว่าสักวันหนึ่ง เธอกับอรชาจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม

อนุชเข้ามาในสวนเห็นลลิตาอยู่กับอสิตที่สระว่ายน้ำก็ตกใจ คิดว่าลลิตาจะฆ่าพี่ชาย
“พี่สิต!”
เธอรีบตรงเข้ามาผลักลลิตา
“หยุดนะ!”
ลลิตาไม่พอใจ
“อะไรกัน”
“ออกไปเดี๋ยวนี้ ที่นี่ไม่ต้อนรับคุณ”
อสิตพยายามจะอธิบาย แต่อนุชไม่ฟัง ลลิตาทำเป็นจับแขนอนุช
“ฟังฉันก่อน”
อนุชสะบัดเบาๆ
“ไม่!”
ลลิตาแกล้งล้ม ทำเหมือนโดนอนุชรังแก
“โอ๊ย สิตขา ช่วยลิต้าด้วย ลิต้าเจ็บ”
อนุชอึ้ง อสิตรีบเข็นรถเข้าไปหาลลิตา
“เป็นอะไรรึเปล่าลิต้า”
อนุชงง
“นี่มันอะไรกันคะพี่สิต”
อสิตอึกอัก ลลิตาออดอ้อน
“บอกนุชไปสิคะสิตขา”
“ต่อไปนี้ลิต้าจะกลับมาอยู่บ้านเราเหมือนเดิม”
อนุชตกใจ

อนุชเข้ามาคุยกับอสิตในห้องทำงาน เธอเตือนพี่ชายอย่างเป็นห่วง
“พี่สิตลืมไปแล้วเหรอคะ พี่ลิต้าพูดว่ายังไงในงานแต่งงาน”
อสิตไม่สบายใจ รู้ว่ามันดูไม่มีเหตุผลที่จะยกโทษให้ลลิตาง่ายๆ
“ลิต้าบอกว่าตอนนั้นเขากำลังสับสน สิ่งที่เขาพูดไม่ใช่ความจริง”
“แล้วพี่สิตก็เชื่อเหรอคะ”
อสิตอึกอัก รู้ว่าไม่สมเหตุสมผล แต่ใจอ่อนเพราะรัก
“คนเราทำพลาดกันได้ พี่อยากให้โอกาสลิต้าสักครั้ง”
“แต่นุชว่าพี่ลิต้ากลับมาเพราะต้องการอะไรบางอย่าง”
“นุชคิดมาก ลิต้าจะต้องการอะไรจากคนอย่างพี่ คนที่เกือบจะหมดตัว แถมยังเดินไม่ได้”
“แต่ว่า...”
อสิตตัดบท
“นุชไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น พี่แต่งงานกับลิต้ามานาน พี่รู้จักเขาดีที่สุด”
อนุชพูดไม่ออก ไม่สบายใจ ห่วงพี่ชาย

อนุชออกมาจากห้องอสิตเจอ ลลิตารออยู่อย่างเยาะเย้ย
“เสียใจด้วยนะที่สิตเชื่อฉันมากกว่าเธอ”
ลลิตายิ้มร้าย
“ไม่ว่าพี่ลิต้ามีแผนอะไร นุชไม่ยอมให้พี่ลิต้าทำร้ายพี่สิตแน่”
ลลิตาไม่พอใจ กระชากแขนอนุช บีบแรง
“ฉันอยากได้อะไรก็ต้องได้ ถ้าเธอคิดจะขวางฉัน ระวังจะเจ็บตัว”
อนุชเจ็บ พยายามจะสะบัดแขน
“โอ๊ย ปล่อยนะ”
อนุชและลลิตายื้อยุดกันอยู่ ปรารภเข้ามา
“พี่ลิต้า ทำอะไร ปล่อยนุชเดี๋ยวนี้”
ปรารภเข้ามาช่วย แยกออกจากกัน ลลิตาเจ็บใจ สะบัดออกไป อนุชไม่สบายใจเพราะห่วงอสิต

ธารินอยู่ที่บ้าน คุยโทรศัพท์กับชายธง
“พี่ชายธงว่างมั้ยคะ รินจะชวนไปตีสคอว์ช วันนี้รินขอแก้มือ”
ชายธงอยู่หน้าบ้านวิชเวทย์ อึกอักตอบ
“วันนี้พี่ไม่ว่าง เอาไว้วันหลังนะ”
ธารินผิดหวัง
“ค่ะ”

ธารินวางสาย แล้วไม่สบายใจ นึกสงสัยว่าชายธงมีธุระอะไร
สองคนอยู่ในสวน ปรารภดูแขนอนุชที่มีรอยช้ำ เพราะโดนลลิตาทั้งหยิกทั้งบีบแรง ปรารภห่วง

“เจ็บมั้ย”
“นุชไม่เป็นไรหรอกค่ะ ห่วงก็แต่พี่สิต นุชสงสัยว่าพี่ลิต้ากลับมาคราวนี้ต้องการอะไรกันแน่”
อนุชนึกได้
“นุชขอโทษนะคะ นุชลืมไปว่าพี่รภกับพี่ลิต้าเป็นญาติกัน ถึงจะเป็นญาติห่างๆ ก็เถอะ”

อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 8/2 วันที่ 28 ก.พ. 56

ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง บทประพันธ์ : บุษยมาส (จากเรื่องเดิม นางฟ้าซาตาน)
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง บทโทรทัศน์ : สิริกร
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง กำกับการแสดง : ธนะสิทธิ์ อริยสินวีรกุล
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง แนวละคร : เมโลดราม่า - โรแมนติก
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ผลิตโดย : บริษัท ดาราวิดีโอ จำกัด
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ออกอากาศ : เวลา 20.25 น. ทางช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ
ที่มา manager