อ่านละคร บ่วงบาป ตอนที่ 11/4 วันที่ 29 ก.พ. 56

อ่านละคร บ่วงบาป ตอนที่ 11/4 วันที่ 29 ก.พ. 56

“ถ้าแม่รำพึงไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกับของโสมมพวกนั้น แล้วจะกลัวไปทำไม”
รำพึงทำสำออย
“ดูสิคะคุณพี่ คุณแม่หาเรื่องปรักปรำน้องไม่จบไม่สิ้น”
“พอทีขอรับคุณแม่ คุณแม่เลิกเอาเรื่องงมงายพวกนี้มาทำลายชีวิตลูก ชีวิตน้องรำพึงเสียที” ขุนพิทักษ์หันไปฟัดแจ่ม
“เอ็งด้วยนังแจ่ม ไม่งั้นข้าไม่เอาเอ็งไว้แน่”
คุณหญิงมณีน้ำตารื้น
“ลูกจะฆ่าแม่ด้วยอีกคนก็ได้นะพ่อพิทักษ์”
“คุณแม่”

“แม่แค่อยากให้ลูกกลับมามีสติ รู้ผิดรู้ชอบด้วยตัวลูกเอง ไม่ใช่มีใครบงการ”
“ไม่มีใครบงการลูกทั้งนั้น น้องรำพึงเป็นเมียที่ลูกรัก เป็นสะใภ้ที่คุณแม่เลือกไม่ใช่เหรอขอรับ”
คุณหญิงมณีอึ้งไป

บริเวณศาลาท่าน้ำ คุณหญิงมณีลงนั่งด้วยความปวดใจ
“ถ้าแม่รู้ว่าสิ่งที่แม่เลือกมันจะทำร้ายลูกแบบนี้ แม่คงไม่...”
ไม่ทันขาดคำ เสียงรำพึงก็ดังแทรกขึ้นมา
“สายไปแล้วค่ะคุณแม่ เพราะคุณแม่เลือกแล้ว”
รำพึงเดินเข้ามาประกาศสงคราม
“แม่รำพึง”
“คุณรำพึงจะพูดจะทำอะไรน่าจะเกรงใจคุณหญิงท่านบ้างนะเจ้าคะ” แจ่มว่า
“ขี้ข้าอย่าสะเออะ”
รำพึงหันไปใส่คุณหญิงต่อ
“ที่รำพึงมานี่เพราะอยากจะบอกให้คุณแม่ทราบว่า รำพึงรักและไม่เคยคิดจะทำร้ายคุณพี่ คุณแม่อย่าเอาเรื่องไม่เป็นเรื่องมาใส่หัวคุณพี่อีก”
คุณหญิงมณียืนประจันหน้า
“วันหนึ่งความจริงต้องปรากฏ และข้าจะทำให้ลูกข้าได้เห็นว่าใครมันทำอุบาทว์อะไรไว้กับลูกข้าบ้าง”
รำพึงยิ้มตอบ
“ขอให้มีวันนั้นเถอะค่ะ...คุณแม่”
รำพึงมองตอบอย่างไม่กลัวก่อนจะเดินออกไปอย่างผู้ชนะ คุณหญิงมณีทรุดนั่งน้ำตาซึม
“ข้าผิดเองนังแจ่ม...ข้าผิดเอง”

ในเวลาต่อมา จวงเดินถือห่อผ้ากับจอบเข้ามาที่ป่าช้า หันซ้ายหันขวาดูทุลักทุเล
“ทูนหัวของบ่าวนะทูนหัวของบ่าว กะอีแค่ของอันเดียว ทำไม๊ ทำไมต้องให้มาฝังถึงในป่าช้านี่ด้วย ต่อให้เป็นกลางวันก็เถอะ อีจวงก็ยังเสียวสันหลังอยู่ดี บรึ้ย!”
จวงทำท่ากลัวแต่จำต้องเดินต่อไป ไม่ไกลนัก สมที่กำลังแอบซุ่มดูจวงอยู่

เมื่อตอนที่คุณหญิงมณีมาปรึกษากับหลวงตามั่น ได้มานั่งคุยกับสม
“ข้าจะไปเอากริชกับนังแจ่ม ส่วนเอ็งตามดูนังจวงให้ข้า”
“ขอรับคุณหญิง”
“นังจวงมันต้องช่วยนายมันทำชั่วอะไรสักอย่างแน่ๆ ข้าเคยเห็นมันไปผลุบๆโผล่ๆ อยู่แถวป่าช้า”

สมมองตามจวงแล้วค่อยเดินตามจนมาหยุดที่เนินดิน
“ฝังไว้แถวนี้แหละวะ ถ้าเดินเข้าไปลึกไปกว่านี้ อีจวงได้วิ่งป่าราบแน่”
จวงวางห่อผ้าแล้วลงมือขุดหลุม ผ้าที่วางอยู่เผยให้เห็นด้ามกริช
“ทำไมกริชอยู่กับนังจวง”
สมขยับตัว เท้าไปเหยียบกิ่งไม้ จวงได้ยินสะดุ้งเฮือก สมตกใจ รีบหลบทันที
“ใครวะ...ใครอยู่ตรงนั้น เอาล่ะสินังจวง ออกมานะโว้ย”
จวงกำจอบแน่นพร้อมฟัน จวงค่อยๆเดินไปที่พุ่มไม้ที่สมแอบอยู่ จวงแหวกพุ่มไม้ แต่ไม่มีใครอยู่
“ไม่มีคน งั้นก็ต้องเป็น...ผะ ผะ...”
จวงรีบปิดปากตัวเองแล้วรีบแจ้นไปขุดดินรีบเอากริชฝังแล้วกลบ สมแอบซุ่มดูอยู่ที่อีกมุมหนึ่ง

บริเวณที่ขังชุ่ม คุณหญิงหันขวับมาที่สม
“นังจวงมันเอากริชไปฝังที่ป่าช้าเหรอ”
“ขอรับคุณหญิง กระผมเห็นกับตา”
แจ่มตีตักตัวเองดังเพี๊ยะ!
“นั่นไง อีนังจวง เรื่องชั่วๆนี่ถนัดนัก”
“จะว่านังจวงมันคนเดียวก็ไม่ได้ ถ้าหัวมันไม่สั่ง หางมันก็ไม่กระดิกหรอก” คุณหญิงมณีว่า
“แล้วทำไมคุณรำพึงถึงต้องเอากริชไปฝังด้วยเจ้าคะ”
“บางทีคุณรำพึงอาจจะรู้ว่ากริชมีอำนาจถอนคุณไสยได้”
“โห้ย...สงสัยจะมีพวกผีห่าซาตานคอยเป็นพรายกระซิบ รู้ทันเราไปทุกเรื่อง” แจ่มว่า
“คุณหญิงจะทำยังไงต่อไปขอรับ”
“คืนนี้ข้าจะไปเอากริชคืนมา เอ็งต้องไปกับข้าไอ้สม”
“ได้ขอรับ” สมรับปาก
“คุณหญิงไม่ต้องลงมือเองหรอกเจ้าค่ะ เดี๋ยวแจ่มไปกับไอ้สมเอง” แจ่มบอก
“เรื่องนี้ข้าต้องทำเอง ข้าต้องปกป้องลูกหลานข้าด้วยมือข้าเอง เผื่อถ้าเราโชคดีได้เจอของคุณไสย ข้าจะตรงไปให้หลวงพ่อท่านช่วยทำพิธีเลย”
“แต่คุณหญิงเจ้าคะ”
คุณหญิงมณีสั่งเฉียบขาด
“เอ็งต้องอยู่ที่นี่นังแจ่ม เอ็งต้องอยู่เป็นหูเป็นตาแทนข้า ต้องคอยดูแลลูกหลานข้า”
คำพูดของคุณหญิงเหมือนคำสั่งที่แจ่มจำต้องยอม
“เจ้าค่ะคุณหญิง”
“บ่าวอยากไปช่วยคุณหญิงเหลือเกิน แต่บ่าว...” ชุ่มว่า
“เอ็งช่วยสวดมนต์ให้พ่อพิทักษ์พ้นจากอันตรายทั้งปวงก็พอแล้วนังชุ่ม นอกจากข้าก็มีเอ็งนี่แหละที่รักลูกข้าจริง ถึงคราวที่ข้าต้องทำอะไรเพื่อเอ็งบ้าง”
คุณหญิงมณีลูบหัวชุ่ม ชุ่มน้ำตารื้น

บริเวณเรือนขุนไว รำพึงพุ่งเข้าไปกอดขุนไว
“ตอนนี้คุณแม่กำลังพยายามทำลายแผนการของเรา คุณพี่ต้องช่วยน้องนะคะ น้องไม่รู้ว่าลำพังน้องคนเดียวจะทำงานนี้สำเร็จหรือไม่ ถ้าขุนพิทักษ์มันรอดไปได้ น้องคงต้องเจ็บใจไปจนวันตาย”
“น้องจะให้พี่ทำอะไร” ขุนไวถาม
รำพึงหน้าเหี้ยมบอก
“อะไรก็ได้ที่จะทำให้คุณแม่ไม่ลุกขึ้นมาขัดขวางแผนของเรา”
ขุนไวสะอึกไปเหมือนกัน
“แต่ความจริงแล้วคุณหญิงท่านไม่ใช่คนชั่วร้าย”
รำพึงเห็นท่าว่า ขุนไวจะใจอ่อน จึงแต่งเรื่อง แสร้งร้องไห้หนัก
“ไม่ชั่วเหรอคะ...ทั้งๆที่คุณหญิงคิดจะฆ่าลูกของเราน่ะเหรอคะ”
ขุนไวตาโต
“ลูก! น้องรำพึงหมายความว่ายังไง”
“น้องท้องลูกของคุณพี่ ลูกของเรา!”
ขุนไวช็อก เข้าไปเขย่าตัวรำพึง
“ท้อง! ลูกของพี่ แล้วทำไมน้องไม่บอกพี่”
รำพึงยังคงแสดงต่อไป
“น้องไม่กล้าบอกใครทั้งสิ้นเพราะกลัวว่าถ้าพวกมันรู้ว่าลูกในท้องของน้องคือลูกของคุณพี่ พวกมันจะทำร้ายลูกของเรา แล้วก็เป็นจริง คุณหญิงมณีรู้ความลับนี้ มันบอกว่าลูกของเราจะทำให้วงศ์ตระกูลของมันแปดเปื้อน มันก็เลยวางยาน้องจนน้องต้องแท้งลูก”
“แท้ง! ลูกของพี่ตายแล้ว”
รำพึงปล่อยโฮ
“น้องขอโทษที่ปกป้องลูกของเราไม่ได้”
ขุนไวน้ำตาซึม
“ลูกพ่อ”
ขุนไวกำหมัดแน่นและปัดของที่อยู่บนโต๊ะจนกระจาย
“โธ่เว้ย!”
รำพึงแอบอมยิ้มอยู่เบื้องหลัง
“แล้วทำไมน้องเพิ่งมาบอกพี่ตอนนี้”
“เพราะนังคุณหญิงมันขู่น้องว่าจะป่าวประกาศให้ผู้คนรู้ว่าน้องเล่นชู้กับคุณพี่ และจะทำให้คุณพี่อับอาย จนหมดโอกาสก้าวหน้าในงานราชการ”
ขุนไวกัดฟันกรอด
“คุณหญิงมณี”
“ถ้าคุณพี่ทนได้ที่คุณหญิงมณีทำแบบนี้กับลูกของเรา น้องก็จะไม่อ้อนวอนอะไรคุณพี่อีก น้องจะกลับไปสู้ด้วยตัวของน้องเอง ถึงยังไงน้องก็จะต้องทำให้ไอ้ขุนพิทักษ์มันตายให้ได้..ให้สาสมที่มันทำกับน้อง”
รำพึงจะสะบัดตัวออกไป แต่ขุนไวคว้ารำพึงมากอดไว้
ขุนไวน้ำตาหยดบอก
พี่ขอสาบานว่าใครที่มันทำลายชีวิตของพวกเรา พี่จะไม่ไว้ชีวิตพวกมัน ชีวิตของลูกเรา พวกมันต้องชดใช้!”
ขุนไวพูดด้วยความเจ็บปวด ในขณะที่สีหน้าของรำพึงยิ้มด้วยความสะใจ

ตอนหัวค่ำ ขุนพิทักษ์เดินขึ้นจากเรือมาที่ท่าน้ำแล้วเดินตรงขึ้นเรือน แต่กลับต้องชะงักเมื่อเห็นหลังใครไวๆในสวน ขุนพิทักษ์มองตาม
“ไอ้สม มันยังกล้ามาเหยียบที่นี่อีกเหรอ!”

ชุ่มจับมือสม
“พี่สมดูแลคุณหญิงดีดีนะจ๊ะ”
“เอ็งไม่ต้องห่วงหรอกนังชุ่ม ข้าจะดูแลคุณหญิงท่านให้ดีที่สุด”
“พี่สมเองก็ต้องระวังตัวด้วยนะ”
“เอ็งตะหากที่ต้องระวังตัว เอ็งมีไอ้ตัวเล็กอยู่ในท้อง”
ขุนพิทักษ์ก้าวเข้ามา
“ไอ้สม เอ็งกล้าดียังไงเข้ามาหานังชุ่มถึงที่นี่”
ชุ่มตกใจ
“ท่านขุน”
ขุนพิทักษ์มองข้าวกับน้ำกองอยู่ที่พื้น
“ข้าสั่งว่าห้ามใครหน้าไหนเข้ามาให้ข้าวให้น้ำนังชุ่ม นี่เอ็งกล้ารนหาที่ตายเหรอ”
สมสุดทน
“ใครกันแน่ที่จะต้องตาย ใครกันที่ผิดคำสาบาน”
“เอ็งพูดอะไรของเอ็ง”
“พี่สมอย่า...ไปเถอะจ๊ะ พูดอะไรตอนนี้ท่านขุนก็ไม่ฟังหรอก”
“อย่าให้ข้ารู้นะว่าพวกเอ็งสมคบคิดกันทำชั่วอะไรอีก คราวนี้ต่อให้คุณแม่ขอร้อง ข้าก็จะไม่ยอมปล่อยพวกเอ็ง”
ขุนพิทักษ์มองสองพี่น้องอย่างเลือดเย็น

“รีบไปเถอะจ๊ะพี่สม”
สมออกไปจากบริเวณห้องขัง ขุนพิทักษ์มองอย่างไม่วางตาแล้วมาเล่นงานชุ่ม
“แม่ข้าไม่น่าอุ้มชูอสรพิษอย่างพวกเอ็งเลย”
ขุนพิทักษ์ออกไป ชุ่มนั่งเศร้า

ภายในห้องไว้โกศ ในเรือน คุณหญิงมณีปักธูป และพนมมือมองโกศของพระยาสุรเดชไมตรี ผู้เป็นสามีอย่างต้องการกำลังใจ
“เจ้าคุณพี่เจ้าคะ อิฉันกำลังปกป้องลูกจากสิ่งชั่วร้าย ขอให้เจ้าคุณพี่ช่วยเป็นแรงใจให้อิฉันทำการครั้งนี้ได้สำเร็จ เพื่อช่วยลูกของเราให้หลุดพ้นจากบ่วงกรรมที่เขากำลังเผชิญอยู่ด้วยเถอะนะเจ้าคะ”

เสียงเด็กหัวเราะ ขุนไวเดินมาเห็นเปลเด็ก
“ลูก...ลูกพ่อ”
ขุนไวอุ้มเด็กขึ้นมา เขายิ้มให้กับเด็กทารก เด็กยิ้มให้ขุนไว
ขุนไวเปลี่ยนยิ้มเป็นช็อกตกใจ เมื่อเห็นผ้าอ้อมของเด็กทารกที่อุ้มอยู่ในมือเต็มไปด้วยเลือด เสียงเด็กร้องไห้เหมือนจะขาดใจ ขุนไวตกใจจนโยนผ้าอ้อมลงไปที่พื้น!
ภายในห้องนอน ขุนไวตกใจตื่น เหงื่อโทรมกาย ขุนไวมองมือตัวเองด้วยความแค้น
“ลูกพ่อ พ่อจะแก้แค้นให้เจ้า!”

คืนพระจันทร์ข้างแรม ท้องฟ้ามืดดำ คุณหญิงมณีกับแจ่มค่อยๆเดินลงมาที่หน้าเรือนอย่างระแวดระวังพลางมองซ้ายขวา แล้วก็ได้ยินเสียงสม
“ทางนี้ขอรับคุณหญิง”
มุมหนึ่งใกล้ๆ สมถือห่อผ้าใส่ของเดินออกมาจากที่ซ่อน
“ไอ้สมมันรออยู่โน้นเจ้าค่ะ”
คุณหญิงมณีกับแจ่มเดินไปหาสม
“เอ็งกลับไปได้แล้วนังแจ่ม ส่งข้าแค่นี้พอ”
“ระวังตัวนะเจ้าคะคุณหญิง”
คุณหญิงมณีกับสมเดินออกไปทางหนึ่ง แจ่มชะเง้อมองตามอย่างเป็นห่วง ที่มุมหนึ่ง จวงแอบซุ่มดูผ่านพุ่มไม้
“ไอ้สมมันจะพาคุณหญิงไปไหน ดีนะเนี้ย ที่คุณรำพึงหลักแหลมให้เราเฝ้าดูความเคลื่อนไหว”
จวงค้อนวงใหญ่ก่อนรีบแจ้นไปบอกรำพึง

หน้าเรือนหอ เวลากลางคืน จวงเคาะประตูห้องรำพึง
“ทูนหัวของบ่าวเจ้าขา ตื่นก่อนเถอะเจ้าค่ะ ทูนหัวของบ่าวเจ้าขา”
รำพึงเปิดประตูห้องนอน
“อะไรของเอ็งนังจวง ดึกดื่นป่านนี้มาเคาะห้องข้า เดี๋ยวคุณพี่ก็ตื่นกันพอดี”
จวงลากรำพึงออกมา
“ยังไงก็ต้องปลุกเจ้าค่ะ บ่าวมีเรื่องด่วนจะมารายงาน”
“เรื่องอะไรของเอ็งถ้าไม่ด่วนจริงข้าจะโบยให้หลังลายเลย”
“บ่าวเพิ่งเห็นคุณหญิงมณีกับไอ้สม ไปไหนกันก็ไม่รู้เจ้าค่ะดูลับๆล่อๆ แบบนี้ด่วนพอมั้ยเจ้าคะ”
รำพึงตาวาว
“คุณแม่กับไอ้สมเหรอ”
“ใช่เจ้าค่ะ”
รำพึงเหยียดยิ้มเหมือนมีแผน

อ่านละคร บ่วงบาป ตอนที่ 11/4 วันที่ 29 ก.พ. 56

ละครเรื่อง บ่วงบาป บทประพันธ์ : อัจฉรียา
ละครเรื่อง บ่วงบาป บทโทรทัศน์ : พอวาสน์-นันทพร
ละครเรื่อง บ่วงบาป กำกับการแสดง : กฤษฎา เตชะนิโลบล
ละครเรื่อง บ่วงบาป แนวละคร : ดราม่า
ละครเรื่อง บ่วงบาป ผลิต : บ้านละคอนโดย อรพรรณ วัชรพล
ละครเรื่อง บ่วงบาป ออกอากาศทุกวันพุธและพฤหัสบดี เวลา 20.15 น.
ระยะเวลาออกอากาศ : เริ่ม กุมภาพันธ์ ทางไทยทีวีสีช่อง3
ที่มา manager