อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 2 วันที่ 10 ก.พ. 56

อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 2 วันที่ 10 ก.พ. 56

อรชาไม่เชื่อ
“โกหก”
“ผมจะพิสูจน์ให้คุณเห็นว่าผมรักและจริงใจกับคุณ ผมจะทำทุกอย่างเพื่อให้คนที่ผมรักมีความสุข”
อรชามองตากร้าว สับสน ไม่เข้าใจ อนุชและชายธงเข้ามาด้วยกัน
“พี่อร เป็นไรคะ” อนุชตกใจ
“คุณอรเป็นลมครับ”

กร้าวส่งผ้าเช็ดหน้าให้ อนุชมารับมาเช็ดหน้าให้พี่สาวแทน กร้าวออกไป อรชามองตามไปด้วยความสับสน...กร้าวออกมา แล้วยิ้มเจ้าเล่ห์ ที่พูดไปไม่ได้จริงใจ แต่เป็นแผน

ลลิตาหงุดหงิดอาละวาด ทำลายข้าวของ กร้าวเข้ามาลลิตากำลังเงื้อของจะขว้างพอดี เห็นกร้าวก็ตกใจ รีบวางของ
“คุณกร้าว”
“คุณลิต้า เป็นไงบ้างครับ ผมเป็นห่วงคุณมากรู้มั้ย”
ลลิตาทำเป็นอ่อนแอ ร้องไห้
“ลิต้ากลัวค่ะ กลัวพวกเจ้าหนี้มาทำร้ายลิต้า”
กร้าวซับน้ำตาให้อย่างอ่อนโยน
“อย่าร้องไห้นะครับ ไม่ต้องกลัว”
ลลิตาซึ้งใจที่เขาดีกับตน กร้าวดึงเธอมากอด
“ผมอยากให้คุณลิต้ารู้ไว้ว่าผมจะอยู่ข้างๆ ไม่มีวันทิ้งคุณไปไหน”
ลลิตามีความสุข อบอุ่นใจ

อนุชเช็ดแขนให้อรชา ส่วนชายธงให้ดมยาดม อรชาดีขึ้น
“พี่ไม่เป็นไรแล้ว”
“หน้ายังซีดอยู่เลย ทานยาหอมสักหน่อยนะคะ”
อนุชรีบออกไป

อนุชมาเห็นลลิตากอดกับกร้าว เธอตกใจ รีบหลบ แอบฟัง...กร้าวปล่อยลลิตา
“คุณกร้าวดีกับลิต้าเหลือเกิน ขอบคุณนะคะ”
กร้าวกุมมือยกมือขึ้นมาจูบ อนุชเห็นท่าทางที่กร้าวมีต่อลลิตาแล้วตกใจ ดูออกว่าเกินเพื่อน ปรารภเข้ามา ทะเล่อทะล่า ไม่รู้เรื่อง
“ลิต้า!”
ลลิตากับกร้าวชะงัก รีบผละออกจากกัน
“คุณสิตเป็นไงบ้าง”
ลลิตาหงุดหงิด
“เก็บตัวอยู่แต่ในห้องโน่น”
ลลิตา กร้าวและปรารภออกไป อนุชยืนอยู่ที่เดิมหน้าเครียด เริ่มสงสัยลลิตากับกร้าว แต่ยังไม่แน่ใจ

อนุชส่งแก้วยาหอมให้อรชา ขณะที่ตัวเองไม่สบายใจเลย เมื่อคิดเรื่องกร้าวกับลลิตา
“ขอบใจจ๊ะ”
อรชารับไปดื่ม ลลิตา ปรารภและกร้าวเข้ามา
“คุณอรดีขึ้นรึยังครับ” ปรารภรีบมาหาอรชา
“อรไม่เป็นไรแล้วค่ะ”
กร้าวถือโอกาสลา
“งั้นผมขอตัวกลับก่อนนะครับ คุณลิต้าไม่ต้องส่งหรอกครับ”
“ขอโทษด้วยนะคะ ชวนมาเลี้ยงฉลองแท้ๆ กลับกลายเป็นหมดสนุก” ลลิตาตีหน้าเศร้า
“ไม่เป็นไรครับ”
กร้าวกับลลิตาทำท่าทางห่างเหินเหมือนไม่สนิทกัน กร้าวเดินออกไป อนุชมองทั้งสองอย่างจับผิด

อนุชคุยกับชายธงอยู่หน้าบ้าน หญิงสาวครุ่นคิดเรื่องกร้าวกับลลิตา
“นุช” ชายธงเห็นเธอเงียบไปก็เรียกเบาๆ
อนุชยังเหม่อ ชายธงเสียงดังขึ้น
“นุชครับ”
อนุชสะดุ้ง
“คะ ชายธงว่าไงนะคะ”
ชายธงสงสารกุมมือคิดว่าเธอไม่สบายใจเรื่องเงิน
“นุชไม่ต้องกังวลนะ เรื่องหนี้สินของครอบครัวนุช ผมจะหาทางช่วย”
“ขอบคุณค่ะ แต่นุชไม่อยากรบกวน”
“คราวนี้ไม่ว่านุชจะว่ายังไง ผมก็ยืนยันจะช่วย จะให้ผมทนเห็นนุชไม่มีความสุขได้ยังไง”
ชายธงบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง

ค่ำนั้น เมื่อกลับมาถึงบ้าน ชายธงตัดสินใจขอเงินพ่อ เธียรตกใจ โวยเสียงดัง
“แกจะเอาเงินไปทำอะไรเยอะแยะ ตั้งห้าสิบล้าน!”
“เพื่อนผมมีปัญหา ผมจะเอาไปช่วยเพื่อน”
“ผู้หญิงล่ะสิ”
ชายธงอึกอักที่พ่อรู้ทัน
“ลูกเต้าเหล่าใคร”
“ชื่ออนุช วิชเวทย์ครับ เป็นลูกของคุณประสิทธิ์ วิชเวทย์ ตระกูลผู้ดีเก่า คุณพ่อคงเคยได้ยินนามสกุลนี้”
“ได้ยินมาเยอะเลยแหละ ตอนนี้พวกวิชเวทย์มีหนี้สินรุงรัง แต่ยังทำวางท่าเป็นผู้ดี ตีหน้าตายลวงโลกว่าเป็นเศรษฐี!”
ชายธงไม่สบายใจ เธียรสั่งเสียงเข้ม
“แกเลิกยุ่งกับผู้หญิงคนนี้ซะ ก่อนที่จะหมดตัว!”
“นุชเป็นคนดีนะครับ”
“เขาต้องดีกับแกมากเป็นพิเศษ เพราะหวังจะจับแกไงล่ะ ฉันขอสั่งให้แกเลิกยุ่งเกี่ยวกับคนบ้านนี้เด็ดขาด!”
ชายธงไม่ยอม
“ผมจะคบใครก็เรื่องของผม พ่อไม่มีสิทธิ์บังคับ”

ชายธงโกรธเดินหนี เธียรคิดหนักไม่สบายใจ
อสิตดื่มเหล้าเมามาย ร้องโวยวาย อนุชพยายามห้าม

“พี่สิตคะ พอเถอะค่ะ”
“พี่มันไม่เอาไหน พี่อยากตาย”
อรชาหนักใจ
“พี่สิตดื่มตั้งแต่เย็นแล้ว เดี๋ยวจะไม่สบายนะคะ ไปนอนพักเถอะค่ะ”
อรชากับอนุช ช่วยกันห้ามและช่วยกันประคองออกจากห้องไป ลลิตามองอย่างเบื่อหน่าย

อรชาและอนุชเช็ดตัวให้อสิตจนหลับไป แต่ยังเมาๆละเมออยู่ อรชาและอนุชจะออกจากห้อง อรชาหันไปบอกลลิตา
“ฝากดูพี่สิตด้วยนะคะพี่ลิต้า พี่สิตคงจะเสียใจมากที่พลาดงานนี้”
ลลิตาพยักหน้ารับอย่างขอไปที อรชาและอนุชออกจากห้องไป ลลิตามองสภาพสามีแล้วส่ายหน้า ระอาใจ เธอนั่งลงบนเตียง ข้างๆเขานึกถึงกร้าว เธอยิ้ม มีความสุขเมื่อนึกถึงเขา อสิตดิ้น มือมากอด ลลิตาสะดุ้ง ตื่นจากฝัน ยกมือสามีออกไปด้วยความหงุดหงิด

วันใหม่...เธียรไปที่ร้านเพชรของรัตนาซึ่งเป็นเพื่อนกันมานาน ขณะที่ธาริน ลูกสาวของเธอนั่งอยู่ด้วย
“เราเคยคุยกันไว้ว่าจะให้ชายธงกับธารินดองกัน ตอนนี้เจ้าชายธงก็เรียนจบแล้ว ฉันมาทวงสัญญา หวังว่ายังไม่ลืม” เธียรพูดอย่างตรงไปตรงมา
“เรื่องนี้ต้องแล้วแต่เด็กๆ” รัตนาหันไปถามธาริน “ว่าไงลูก”
ธารินอายๆ เพราะชอบชายธงมานานแล้ว
“แล้วแต่คุณแม่สิคะ”
เธียรยิ้มดีใจที่ทางบ้านนี้ไม่ขัดข้อง

เลขาพาอนุชเข้าไปหาประธานบริษัทที่เธอมาทำงานด้วย
“สวัสดีค่ะท่านประธาน”
ประธานที่นั่งหันหลังอยู่ หันมากลายเป็นกร้าว
“นี่คุณ!” อนุชตกใจ
เลขาออกจากห้องไป เหลือแต่อนุชกับกร้าว
“นี่มันอะไรกัน พี่สิตกับคุณร่วมมือกันหลอกฉันรึ”
“ผมหาเลขาอยู่ แล้วคุณสิตก็แนะนำคุณมา ไม่มีเส้นสาย ใช้ความสามารถล้วนๆ อย่างที่คุณต้องการ”
อนุชเสียงแข็ง
“ฉันขอลาออก”
กร้าวหน้านิ่ว ไม่เข้าใจ
“เหตุผลล่ะ”
“ไม่ชอบหน้าประธานบริษัท”
กร้าวจับหน้าตัวเอง
“หน้าตาผมไม่ดีตรงไหน ใครๆก็ชอบทั้งนั้น”
อนุชหมั่นไส้ สะบัดจะออจากห้อง
“ผมว่าคุณกลัวมากกว่ามั้ง”
อนุชชะงัก หันกลับมา
“คุณกลัวผมจะรู้ว่าคุณไม่มีความรู้ติดตัว ที่ไปเรียนเมืองนอกเมืองนาก็แค่ไปชุบตัวเท่านั้น”
กร้าวยิ้มกวนประสาท อนุชโกรธที่โดนดูถูก
“อย่าเอาตัวเองมาตัดสินคนอื่น”
“ผมไม่ชอบคนดีแต่พูด ถ้าอยากให้ผมเชื่อ ก็พิสูจน์ให้เห็นสิ”
กร้าวยื่นแฟ้มเอกสารให้
“งานแรก ตอบอีเมล์ลูกค้าต่างชาติ รายละเอียดตามเอกสารนี้”
อนุชโกรธ ไม่ชอบให้ใครดูถูก จะต้องพิสูจน์ให้กร้าวเห็นรับงานไปทันที

อนุชทำงานเสร็จยื่นแฟ้มเอกสารคืนให้กร้าว
“เรียบร้อยแล้วค่ะท่านประธาน”
กร้าวรับแฟ้มเอกสารมา แล้วเปิดเมล์อ่านอย่างทึ่งๆ
“ใช้ได้”
อนุชยิ้ม จะออกจากห้อง
“จะไปไหน ผมให้คนย้ายโต๊ะทำงานคุณเข้ามาแล้ว”
“ย้ายเข้ามาทำไมคะ”
“ผมแค่เห็นว่าจะสั่งงานอะไรก็สะดวกดี ผมไม่พิศวาสคุณหรอก”
อนุชไม่พอใจ จำต้องไปนั่งที่โต๊ะทำงาน
“อีกอย่าง ไม่ต้องเรียกท่านประธาน มันดูห่างเหินชอบกล เรียกคุณกร้าวเหมือนเดิมก็ดีแล้ว ไม่งั้น…”
“ทำไมคะ คุณจะไล่ฉันออกรึไง”
“ผมไม่ไล่คุณออก แต่จะหักเงินเดือนคุณ”
อนุชไม่พอใจ เพราะทางบ้านกำลังมีปัญหาเรื่องเงิน
“ค่ะ คุณกร้าว!”

ค่ำนั้น เมื่อกลับมาถึงบ้าน อนุชโกรธมากจะมาโวยอสิตที่ไม่บอกว่าเป็นบริษัทของกร้าว อสิตนั่งหันหลังอยู่ที่บาร์เครื่องดื่ม อนุชไม่รู้ว่าพี่ชายยังเมาไม่เลิก
“พี่สิตคะ!”
อสิตฟุบหน้าลง เมาไม่ได้สติ อนุชแปลกใจ
“พี่สิต”
อนุชเข้าไปดูใกล้ๆ ถึงเห็นว่าอสิตเมาหลับไปแล้ว อนุชไม่สบายใจที่พี่ชายเอาแต่เมา

เช้าวันใหม่ เสียงอสิตโวยวายดังลั่นบ้าน
“แหวน...นังแหวน...เอาเหล้ามา”
ลลิตาปิดหูอย่างรำคาญสุดๆ
“ตื่นขึ้นมาก็ร้องหาแต่เหล้า เมาแล้วมันได้อะไรขึ้นมามั้ย”
อรชาและอนุช กำลังจะออกไปทำงาน ต่างไม่สบายใจ ห่วงพี่ชาย กร้าวเข้ามา ลลิตาดีใจ
“คุณกร้าว!”
อนุชไม่พอใจ อรชาอาย ไม่กล้าสู้หน้ากร้าวรีบบอก
“พี่ไปก่อนนะ”
อรชารีบออกไป กร้าวเข้ามาบอกลลิตา
“ผมขอคุยกับคุณสิตหน่อยครับ”
“เชิญทางนี้ค่ะ”

ลลิตาพากร้าวไป อนุชมองตามสงสัย ไม่ไว้ใจ
อสิตเทเหล้าดื่มจนหมด ไม่ทันมองว่ากร้าวเข้ามา

“ไปเอามาอีก เร็ว”
กร้าวดึงขวดเหล้าไปจากมืออสิต
“อย่าทำร้ายตัวเองแบบนี้สิ คิดถึงคนที่รักคุณบ้าง ทั้งคุณลิต้า คุณอร คุณนุช พวกเขาจะอยู่ยังไง ถ้าคุณเป็นอะไรไป”
อสิตปิดหน้า ร้องไห้
“คนที่ประสบความสำเร็จอย่างคุณ ไม่เข้าใจผมหรอก”
“ผมก็เคยเจอเรื่องหนักหนาสาหัส เคยคิดอยากตายเพื่อหนีปัญหาเหมือนกัน แต่ผมตายไม่ได้ ผมต้องมีชีวิตอยู่ ต้องสู้เพื่อคนที่ผมรัก คุณก็เหมือนกัน ต่อให้ล้มก็ต้องลุกขึ้นมาสู้ต่อ เพื่อคนที่คุณรัก”
อสิตมองกร้าวพูดไม่ออก
“ผม…”
กร้าวตบไหล่
“ผมพูดได้แค่นี้ ที่เหลือเป็นหน้าที่ของคุณ”
กร้าวออกจากห้องไป อสิตมองตามแล้วหันมามองแก้วเหล้าในมืออย่างรู้สึกผิด

อนุชกระวนกระวาย แอบฟังอยู่หน้าห้อง สงสัยว่ากร้าวจะพูดอะไรกับพี่ชาย กร้าวเปิดประตูออกมาเจอพอดี อนุชตกใจ
“คุณทำอะไร”
“ฉันต่างหากที่ต้องถาม คุณทำอะไรพี่สิต”
ลลิตารีบตามมา
“สิตเป็นไงบ้างคะคุณกร้าว”
“ผมก็ไม่รู้ว่าเขาจะคิดได้รึเปล่า ผมทำได้แค่เตือนสติ ที่เหลือก็เป็นหน้าที่ของเขา เขาต้องลุกขึ้นเอง”
ลลิตาซึ้งใจ
“ขอบคุณนะคะคุณกร้าว คุณช่วยพวกเราอีกแล้ว”
กร้าวยิ้มบางๆ
“มันเป็นหน้าที่ของเพื่อนที่ดีไม่ใช่รึครับ ผมไปทำงานก่อนนะครับ”
กร้าวยิ้มให้ลลิตาและอนุช ก่อนจะเดินออกไป ลลิตามองตามตาเป็นประกาย อนุชมองอย่างระแวง

อนุชออกมาจากบ้าน เห็นกร้าวจอดรถรออยู่
“คุณยังไม่ไปอีกเหรอ”
“ผมรอคุณ”
“ฉันไปเองได้”
อนุชจะเดินหนี กร้าวขวางไว้
“ไหนๆก็ไปที่เดียวกันอยู่แล้ว ไปด้วยกัน ประหยัดพลังงานลดโลกร้อน คุณนี่ไม่รักโลกเลยนะ”
อนุชเถียงไม่ออก กร้าวเปิดประตูรถให้ยิ้มกวนๆ...ลลิตาเห็นอนุชขึ้นรถไปกับกร้าวก็มองอย่างไม่พอใจและสงสัย

ในห้องประชุม มีการประชุมมาได้พักหนึ่งแล้ว กร้าวสรุปการประชุม
“แก้ไขรายละเอียดโครงการตามที่คุยกันมาให้ผมดูอีกที วันนี้พอแค่นี้”
พนักงานรับคำ
“ครับ”

อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 2 วันที่ 10 ก.พ. 56

ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง บทประพันธ์ : บุษยมาส (จากเรื่องเดิม นางฟ้าซาตาน)
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง บทโทรทัศน์ : สิริกร
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง กำกับการแสดง : ธนะสิทธิ์ อริยสินวีรกุล
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง แนวละคร : เมโลดราม่า - โรแมนติก
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ผลิตโดย : บริษัท ดาราวิดีโอ จำกัด
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ออกอากาศ : เวลา 20.25 น. ทางช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ
ที่มา manager