อ่านละคร บ่วงบาป ตอนที่ 10/3 วันที่ 24 ก.พ. 56
รำพึงลงหวายไม้ที่หลังชุ่ม ก่อนชุ่มจะหมดสติเรียก“ท่านขุน!”
ขุนพิทักษ์ที่มองแหวนอยู่ ได้ยินเสียงเรียกของชุ่ม และขุนพิทักษ์ก็เรียกชื่อชุ่มออกมาโดยไม่รู้ตัว
“ชุ่ม”
ขุนพิทักษ์ตัดสินใจเอาแหวนขึ้นมาสวม แสงวาบจากแหวน ทำให้ขุนพิทักษ์เซและปวดหัวขุนพิทักษ์สลบลงไปกองกับพื้น
โถน้ำมันจันทน์ที่เรือนหมอไสยฯแตกเพล้ง! หมอไสย์ลืมตาจากบริกรรม
“ใครมันกล้าลองดีกับข้า!”
หมอไสย์มองโถน้ำมันจันทน์ด้วยแววตาโกรธเกรี้ยว
“สมน้ำหน้านังชุ่มมันจริงๆนะเจ้าคะ อยู่ๆก็มาให้เราเชือดถึงที่”
“ตอนนี้ต่อให้ร้อยคุณแม่ก็คุ้มกะลาหัวนังชุ่มมันไม่ได้ แหมน่าเสียดายจริง นี่ถ้าคุณพี่อยู่นะ ข้าจะให้คุณพี่เฆี่ยนมันกับมือของคุณพี่เอง”
บ่าวหิ้วปีกขุนพิทักษ์ที่สลบอยู่ตรงมาตามทาง จวงเห็นก็ตกใจสะกิดรำพึง
“ทูนหัวของบ่าวเจ้าขา ท่านขุนเจ้าค่ะ”
รำพึงหันไปตามทิศทาที่จวงชี้ แล้วรำพึงก็ต้องตาโต
“แล้วทำไมคุณพี่หมดสติแบบนี้”
ทาสชายมาหยุดตรงรำพึงกับจวง
“นี่มันเกิดอะไรขึ้น”
ทาสบอก
“ไม่รู้ขอรับ เห็นแต่ท่านขุนนอนหมดสติอยู่ที่ด้านหลังเรือนขอรับ”
“รีบพาคุณพี่ขึ้นเรือน เร็วเข้า”
ทั้งหมดพากันไปอย่างรีบร้อนตามคำเร่งของรำพึง
ในห้องหอ ขุนพิทักษ์ค่อยๆตื่นลืมตาเห็นหน้าของรำพึงที่ยิ้มสวยให้
“คุณพี่...คุณพี่ได้สติแล้ว”
คุณหญิงมณีกับแจ่มดีใจ
“พ่อพิทักษ์”
ขุนพิทักษ์ค่อยยันตัวขึ้น
“น้องเป็นห่วงคุณพี่เหลือเกินค่ะ”
รำพึงโผจะเข้ากอด แต่พิทักษ์กลับผลักรำพึงออก จวงรีบไปรับ
“ว้าย...ทูนหัวของบ่าว ทำไมกลายเป็นแบบนี้ล่ะเจ้าคะ”
“คุณพี่ทำไมทำกับน้องแบบนี้คะ”
“ทำไมข้ามาอยู่ที่นี่ ชุ่มไปไหน”
ขุนพิทักษ์ไม่สนใจรำพึง หันไปหาแม่
“คุณแม่ ชุ่มอยู่ไหนขอรับ”
คุณหญิงมณียิ้มดีใจที่ขุนพิทักษ์คนเดิมกลับมา
“ชุ่มอยู่ที่ลานโบย”
ขุนพิทักษ์รวบสติได้รีบลุกออกไป แต่รำพึงตามไปจับไว้
“คุณพี่ไปไม่ได้นะเจ้าคะ คุณพี่ฟังน้องก่อน คุณพี่ต้องฟังน้อง”
รำพึงบริกรรมคาถาในใจเพ่งใส่ขุนพิทักษ์
“ใจเป็นของกู ตัวเป็นของกู เสพสมกายกู เสน่หาเพียงกู”
ขุนพิทักษ์สะบัดรำพึงออก
“ปล่อยข้า”
รำพึงล้มลงไปกองกับพื้น ขุนพิทักษ์ไม่สนใจ รีบวิ่งไปหาชุ่ม คุณหญิงมณีกับแจ่มตามลูกชายออกไป
“คุณรำพึงเจ้าขา ท่านขุนไปแล้วเจ้าค่ะ”
รำพึงกรีดเสียงดัง
“แอร๊ย! มันต้องมีอะไรผิดพลาด”
รำพึงรีบลุกตามไป จวงไปด้วย
ชุ่มนอนซม หลังโชกไปด้วยเลือด ขุนพิทักษ์วิ่งมาเจอชุ่มในสภาพที่เขาไม่เคยคิด
“ชุ่ม”
ขุนพิทักษ์วิ่งเข้าไปประคองกอดชุ่มอย่างทะนุถนอม
“ทำไมเอ็งเป็นแบบนี้ใครทำเอ็งแบบนี้ รำพึงใช่มั้ย”
ชุ่มดีใจที่เห็นหน้า ชุ่มค่อยๆเอามือลูบแก้มขุนพิทักษ์
“ท่านขุน ปลอดภัยแล้วนะเจ้าคะ ท่านขุน”
ขุนพิทักษ์เห็นสภาพเมียตัวเอง ถึงกับน้ำตาไหลกอดชุ่มแน่น คุณหญิงมณีกับแจ่มเห็นภาพตรงหน้าต่างก็ยิ้มให้กัน
“หมดเคราะห์ซะทีลูกแม่”
“ทำไมจู่ๆท่านขุนถึงกลับมาดีได้ล่ะเจ้าคะคุณหญิง ของเสื่อมเหรอเจ้าคะ”
“ก็พูดไปนังแจ่ม ใช่รึเปล่าเราก็ยังไม่รู้แน่ ตอนนี้ กลับมาดีก็ดีแล้ว เรื่องต่ำๆพวกนั้นใครทำเดี๋ยวมันก็ต้องย้อนกลับเข้าตัว”
ความดีใจยังไม่ทันอิ่มเอม รำพึงก็โผล่เข้ามาอาละวาดดึงขุนพิทักษ์ออกจากชุ่ม
“คุณพี่ทำแบบนี้ไม่ได้นะเจ้าคะ น้องไม่ยอม”
“เจ้าต่างหากที่ทำแบบนี้กับชุ่มไม่ได้ พอกันที เจ้าอย่าให้ข้าทนไม่ไหว”
“ทำไม ทนไม่ไหวแล้วจะทำไม”
“ข้าจะฆ่าเจ้าด้วยมือข้าเอง!”
รำพึงช็อก คาดไม่ถึง
“คุณพี่”
ขุนพิทักษ์ไม่สนใจ อุ้มชุ่มไปเลย
“อย่าร้อนใจไปเลยหนูรำพึง ใครทำอะไรก็ต้องได้รับผลอย่างนั้น เหมือนที่หนูบอกแม่ไง จำได้มั้ย”
คุณหญิงมณีพูดทิ้งระเบิดไว้แค่นั้นแล้วก็ไป พร้อมแจ่มที่เดินเข้าไปกระแซะจวง
“พองไม่ออกเลยสิ อีคางคก”
“ฝากไว้ก่อนเถอะ อีน้าแจ่ม”
รำพึงกำหมัดแน่น อกแทบระเบิด
บริเวณที่ทำการ เวลากลางวัน ขุนไวยิ้มและยกมือไหว้ท่านเทศา
“ขอบพระคุณท่านเทศาขอรับที่ยังเมตตากระผมให้กลับมาช่วยงานราชการ”
“คนมีฝีมือ เราก็ต้องสนับสนุน”
“แล้วคำสั่งของพระยาเทวราชที่ให้กระผมไปประจำการที่ต่างเมือง”
“ฉันได้สั่งโยกย้ายให้ท่านได้กลับเข้ามาที่นี่แล้ว คนตายก็ถือว่าล่วงลับ คนเป็นก็ต้องเดินต่อไปข้างหน้า”
ขุนไวยิ้มรับ
“ขอรับ ต่อไปนี้กระผมจะเดินหน้าอย่างเดียว จะตั้งใจทำงานตอบแทนท่านเทศาให้เต็มที่ขอรับ”
“ไม่ใช่ทำเพื่อฉัน เป็นข้าราชการต้องทำงานเพื่อแผ่นดิน”
“ขอรับ”
ขุนไวพลิกตัวออกมา ใบหน้าที่เปื้อนยิ้มแฝงแววอำมหิต ถึงเวลาที่เขาจะกลับมาผงาดอีกครั้ง
เวลาเย็น รำพึงปาขวดน้ำมันจันทน์ใส่หมอไสย์
“ไหนบอกว่าอาคมแกร่งกล้าไง แล้วนี่อะไร ทำไมถึงเอาผัวข้าไม่อยู่”
“ใจเย็นๆเจ้าค่ะ หมอผีนะเจ้าคะ อย่าไปยั่วโมโหท่านหมอ” จวงปราม
“มีคนลองของกับข้า อำนาจพุทธคุณทำลายอาคมข้า”
“จะเป็นไปได้ยังไง คุณพี่ไม่เคยเสวนากับพระด้วยซ้ำ”
“คิดให้ดีว่ามีอะไรที่เป็นเครื่องราง ที่ผัวเจ้าครอบครองอยู่บ้าง”
รำพึงคิด ภาพแหวนผุดชึ้นมา
“แหวนพระ นังชุ่มมันตามหาแหวน”
มือของขุนพิทักษ์ที่ผลักรำพึงมีแหวนอยู่ที่นิ้ว
“คุณพี่ใส่แหวนของนังชุ่ม”
“เป็นไปได้ยังไงเจ้าคะ ก็คุณรำพึงทิ้งเองกับมือ”
รำพึงอึ้งไป
“ถ้าเอ็งอยากได้ผัวคืน เอ็งต้องใช้อาคมที่เหนือกว่าพลังที่ปกป้องผัวเอ็งอยู่ แต่ครั้งนี้เอ็งต้องจ่ายหนักกว่าเดิม”
“ขอให้คุณพี่มาสยบแทบเท้าข้า เท่าไหร่ข้าก็ยอมจ่าย”
“แต่ทำพิธีครั้งนี้ข้าต้องใช้เส้นผมของผัวเอ็ง”
รำพึงแน่วแน่ว่าต้องไปข้างเดินหน้าไม่มีถอย
ขุนพิทักษ์ค่อยทาแผลให้ชุ่ม
“เจ็บมากใช่มั้ย”
ชุ่มเจ็บแต่กัดฟันทน ขุนพิทักษ์หอมชุ่ม
“เอ็งโดนทำร้ายขนาดนี้ ทำไมข้าไม่รู้เรื่อง นี่ข้ามัวไปอยู่ที่ไหน”
“ช่างมันเถอะเจ้าค่ะ ตอนนี้ท่านขุนก็อยู่นี่แล้วไงเจ้าคะ แค่นี้ก็พอแล้ว”
“ชุ่ม ข้าคิดถึงเอ็งเหลือเกิน รู้สึกเหมือนกับว่าข้าห่างเอ็งไปนานเป็นปี”
ชุ่มจับมือที่ใส่แหวนของขุนพิทักษ์
“สวมแหวนพิรอดติดตัวไว้นะเจ้าคะ อย่าถอด สัญญากับข้านะเจ้าคะ”
“ข้าสัญญา ข้าจะสวมมันไว้ เหมือนว่าข้ามีเจ้าอยู่เคียงข้างข้าไปตลอด”
ขุนพิทักษ์กอดชุ่มอย่างทะนุถนอมเหมือนไม่อยากจากไปไหน คุณหญิงมณีเข้ามา
“คุณแม่ขอรับ ชุ่มไม่ยอมเล่าอะไรให้ลูกฟังเลย คุณแม่ช่วยเล่าเรื่องต่างๆให้ลูกได้รับรู้ในสิ่งที่ลูกควรรู้ด้วยเถอะขอรับ”
คุณหญิงมณีมองขุนพิทักษ์
รำพึงเดินวนไปมาอย่างคิดหนัก จวงเปิดประตูเข้าห้องมา
“ว่าไงนังจวง”
“จวงให้คนไปบอกที่เรือนท่านขุนพิทุกษ์แล้วเจ้าค่ะ ว่าคุณรำพึงจะนอนที่นี่”
“ดีแล้ว เพราะถ้าขืนข้ากลับไปตอนนี้มีแต่จะแพ้นังชุ่ม เจ็บใจนักนี่ถ้าไม่ใช่เพราะนังชุ่ม คุณพี่ก็จะยังรักข้าหลงข้า อีมารความสุข”
“ไม่รู้ป่านนี้มันจะฟ้องอะไรท่านขุนบ้างนะเจ้าคะ คงเอาดีเข้าตัว เอาชั่วให้เราแน่ๆ”
“รอให้ข้าได้ทำพิธีก่อนเถอะ ข้าจะกลับไปทวงบัลลังก์ของข้าคืน นังจวง เอ็งต้องเอาเส้นผมคุณพี่มาให้ข้าเร็วที่สุด”
“จวงเหรอเจ้าคะ!”
“ก็เออน่ะสิ”
จวงเกาหัวไหงมาลงที่จวง
วันใหม่ ภายในห้องนอนชุ่มบนเรือน ขุนพิทักษ์เช็ดตัวให้ชุ่มอย่างอ่อนโยน
“ท่านขุนไม่น่าต้องลำบากมาทำแบบนี้เลย”
“ไม่ลำบากเลย ตอนข้าเจ็บเอ็งก็ทำให้ข้าแบบนี้ ถึงคราวเอ็งเจ็บข้าก็ต้องดูแลเอ็ง”
ชุ่มยิ้มปลื้มน้ำตาซึม
“ข้าขอโทษที่ข้าทำตัวเลวร้ายกับเอ็งและพี่ชายของเอ็ง ข้าไม่รู้เลยว่าข้าทำอะไรลงไป”
ชุ่มจับมือบอก
“ไม่ต้องพูดแล้วเจ้าค่ะ”
“ข้าแค่อยากให้เอ็งรู้ว่านั่นไม่ใช่ข้า เพราะไม่มีวันที่ข้าจะทำร้ายเอ็งได้”
ชุ่มมองขุนพิทักษ์อย่างซึ้งใจ คุณหญิงมณีเข้าห้องมาพร้อม แจ่มที่ถือถาดใส่ข้าวต้มมาให้ 2 ชาม
“แม่ให้แจ่มทำข้าวต้มมาให้ลูกกับชุ่ม”
“ลูกไม่ได้เป็นคนเจ็บ คุณแม่ทำให้ลูกทำไมขอรับ”
“ก็คุณหญิงบอกว่าท่านขุนมัวแต่พยาบาลคนเจ็บจนลืมตนเอง คุณหญิงก็เลยให้แจ่มจัดมาเลย สอง”
“ขอบพระคุณขอรับคุณแม่”
ขุนพิทักษ์จัดแจงข้าวต้มให้ชุ่มก่อน แต่พอเปิดฝาข้าวต้มเท่านั้น ชุ่มก็เกิดอาการคลื่นไส้ อาเจียน
ขุนพิทักษ์ ตกใจค้าง แต่แจ่มวิ่งหากระโถนเป็นพัลวัน
“นังชุ่ม อาการของเอ็งเหมือนคนท้องไม่มีผิด” แจ่มบอก
แจ่มเผลอพูดไป แต่โดนเข้าไปจังเบ้อเร่อ ทุกคนหยุดกิจกรรมในทันที
“ระดูเอ็งขาดรึเปล่า” คุณหญิงถาม
ชุ่มพยักหน้า
“ขาดไปเป็นเดือนแล้วเจ้าค่ะ”
“ไม่เหมือนแล้วนังแจ่ม แบบนี้ใช่เลย”
“เอ็งท้องแล้วนังชุ่ม...ไชโย...นังชุ่มท้องแล้ว”
คุณหญิงมณีหันไปเห็นขุนพิทักษ์ช็อกค้างอยู่ คุณหญิงมณีตีลูกเรียกสติ
“พ่อพิทักษ์ ลูกจะได้เป็นพ่อคนแล้วนะ”
อ่านละคร บ่วงบาป ตอนที่ 10/3 วันที่ 24 ก.พ. 56
ละครเรื่อง บ่วงบาป บทประพันธ์ : อัจฉรียาละครเรื่อง บ่วงบาป บทโทรทัศน์ : พอวาสน์-นันทพร
ละครเรื่อง บ่วงบาป กำกับการแสดง : กฤษฎา เตชะนิโลบล
ละครเรื่อง บ่วงบาป แนวละคร : ดราม่า
ละครเรื่อง บ่วงบาป ผลิต : บ้านละคอนโดย อรพรรณ วัชรพล
ละครเรื่อง บ่วงบาป ออกอากาศทุกวันพุธและพฤหัสบดี เวลา 20.15 น.
ระยะเวลาออกอากาศ : เริ่ม กุมภาพันธ์ ทางไทยทีวีสีช่อง3
ที่มา manager