อ่านละคร พรพรหมอลเวง ตอนที่ 12/3 วันที่ 28 ก.พ. 56
ปฐวีเดินออกมาเจอหนึ่งฤทัยยืนอยู่ ปฐวีเดินออกไปคุยกันหน้าห้อง หนึ่งฤทัยปรับสีหน้าหนึ่งฤทัยดีใจ “คุณตันหยงฟื้นแล้ว”
ปฐวียิ้มมีความสุขแล้วก็คิดได้
“ผมฝากเคสคุณตันหยงให้หนึ่งดูแลต่อด้วยนะครับ”
ปฐวียิ้มให้หนึ่งฤทัยแล้วเดินออกไป หนึ่งฤทัยมองตาม ปฐวีคิดแล้วยิ้มอย่างมีความสุข หนึ่งฤทัยผลักประตูเข้าห้อง เตียงตันหยงถูกปรับให้ชันขึ้นเล็กน้อย พิรามยังกุมมือตันหยงอยู่
หนึ่งฤทัยมองทั้งคู่แล้วยิ้มกับพิราม “ดีใจด้วยนะคะ” หนึ่งฤทัยพูดกับตันหยง “ยินดีที่ได้พบกันอย่างเป็นทางการค่ะ คุณตันหยง”
“สวัสดีค่ะ หมอหนึ่ง”
หนึ่งฤทัยแปลกใจ
“หยง คุณรู้จักชื่อหมอหนึ่งด้วย” พิรามเห็นสร้อยข้อมือที่ตันหยงใส่
ตันหยงมองหนึ่งฤทัยแล้วยิ้มเศร้าๆ ก่อนจะหันไปมองทางประตูเพราะคิดถึงปฐวี
ปฐวีลงนั่งในห้องทำงาน เขาคิดแล้วก็ยิ้ม
“ในที่สุดคุณก็ฟื้น คุณตันหยง”
เวลาผ่านไป ปฐวียืนอยู่คนเดียวที่ระเบียงโดยยังมีความสุขอยู่ลึก ปรงทองเดินเข้ามาทัก
“เจ้าวี เป็นยังไง หมู่นี้ไม่ค่อยได้เจอเลยนะ”
“ครับคุณย่า ต่อไปคงยุ่งน้อยลงแล้วครับ”
ปฐวีถอนหายใจแล้วยิ้ม
“พี่ภัสเป็นยังไงบ้างครับ ผมไม่ได้แวะไปคุยเลย”
“ตอนนี้ก็สมบูรณ์ดี หน้าตาเปล่งปลั่งเชียวละ นับวันรอนั่นแหละ” ปรงทองมองปฐวี “วีล่ะ เมื่อไหร่จะมีคู่คิด ย่ารออยู่นะ”
ปฐวียิ้ม “คุณย่าถามแบบนี้ ผมตอบไม่ถูกเลยครับ”
“นี่ย่าถามจริงๆเถอะ เราไม่มองใครไว้บ้างเลยหรือ จะหวงไปทำไม ชีวิตโสดน่ะ”
ปฐวียิ้มให้ปรงทอง
ปรงทอง พูดต่อ “หมอหนึ่งก็เหมาะสมกับวีนะ ถ้าชอบกันจริง ย่าจะรีบไปขอให้”
ปฐวียิ้ม “อย่าพึ่งเลยครับคุณย่า ผมขออยู่กับคุณย่าแบบนี้ไปก่อน”
ปฐวียิ้ม ปรงทองมองแล้วยิ้มอย่างเป็นห่วง
ตันหยงนั่งอยู่บนเตียงในห้องพัก พิรามคอยดูแลอยู่
“ผมขอถอดสร้อยข้อมือออกก่อนนะ เดี๋ยวคุณจะต้องไปตรวจ ยกมือให้ผมแกะหน่อยนะ”
ตันหยงมองสร้อยในมือแล้วยกมือให้พิรามแกะสร้อย
พิรามแกะสร้อยของตนเองออก พอจะแกะอีกเส้นตันหยงก็ขยับมือเล็กน้อย พิรามหยุดมอง ตันหยงก้มหน้า
“ให้ผมไปเป็นเพื่อนดีมั้ย”
“ไม่ต้องหรอกค่ะ”
พิรามมองตันหยง ตันหยงเมินหน้า
บุรุษพยาบาลเข็นรถเข็นตันหยงมาที่หน้าห้องตรวจ หมอที่ทำการรักษาสอบถามอาการเบื้องต้น ก่อนจะส่องไฟเข้าตา วัดชีพจร แล้วทำการบันทึก
ตันหยงนอนอยู่บนเตียงที่กำลังจะเข้าเครื่อง CT สแกน หน้าจอคอมพิวเตอร์ สแกนร่างกายของตันหยง หมอที่ทำการรักษาบันทึกผลโดยมีปฐวียืนมองอยู่ที่มุมห้อง
บุรุษพยาบาลเข็นตันหยงออกมารอที่หน้าห้อง ตันหยงมองอะไรไปเรื่อยเปื่อยจนเห็นปฐวี ปฐวีสบตากับตันหยง เขาหลบตาแล้วหันกลับ
“น้าวีคะ” ตันหยงเรียก
ปฐวียืนนิ่งไม่หันกลับมา บุรุษพยาบาลเข็นรถไปถึงตัว
ตันหยงเรียกอีกครั้ง “น้าวี”
ปฐวีหันกลับมา ตันหยงมองหน้าปฐวีแล้วลุกขึ้นทันทีแต่ก็ล้มลง ปฐวีรีบรับตัวไว้
“ระวังหน่อยครับ คุณยังไม่แข็งแรง” ปฐวีบอก
ตันหยงมองหน้าปฐวีเศร้าๆ แต่ปฐวีไม่สบตาเธอ เขาประคองตันหยงให้นั่งที่รถ
ปฐวีพูดกับบุรุษพยาบาล “ผมพาคนไข้ไปส่งที่ห้องเอง”
ปฐวีเข็นตันหยงไป ตันหยงรู้สึกอบอุ่นปนน้อยใจ
พิรามกำลังคุยโทรศัพท์อยู่ในห้อง
“ตอนนี้หยงไปตรวจร่างกายครับ เดี๋ยวคงจะกลับมา คุณพ่อ คุณแม่ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ”
พิรามกดวางสายแล้วหันไปเห็นปฐวีเข็นตันหยงเข้ามาในห้อง
“หยง คุณหมอวี”
“สวัสดีครับคุณพิราม” ปฐวีทัก
พิรามรีบเดินมาหาตันหยง ตันหยงหน้าจ๋อย
“เป็นยังไงบ้างเหนื่อยมั้ยครับ” พิรามถาม
“นิดหน่อยค่ะ”
“อาการของคุณตันหยงน่าจะเป็นปกติดีนะครับ ถ้าจะให้มั่นใจต้องรอผลตรวจอย่างเป็นทางการก่อน ตอนนี้เหลือแค่การฟื้นฟูกล้ามเนื้อ ซึ่งเป็นปกติของคนที่ไม่ได้ใช้กล้ามเนื้อเป็นเวลานานๆ” ปฐวีบอก
“ขอบคุณคุณหมอปฐวีนะครับ ที่ช่วยดูแลคู่หมั้นของผมเป็นอย่างดี”
พิรามมองหน้าปฐวี ตันหยงเริ่มอึดอัดจึงพูดออกมา
“หยงอยากพักแล้วค่ะ”
ปฐวีขยับตัวจะเข้าประคองตันหยง
“ผมเองดีกว่าครับ หมอวี”
ปฐวีหยุด พิรามประคองตันหยงขึ้นไปนอนบนเตียง ปฐวีมองตันหยงกับพิราม
ทันใดนั้นสุดนภาก็พรวดพราดเข้ามาในห้อง
“หยง แกฟื้นแล้ว ฟื้นจริงๆด้วย โอ๊ย ชั้นดีใจจังเลย”
สุดนภากระโดดกอดตันหยงไว้ แล้วร้องไห้และยิ้มทั้งน้ำตา
ปฐวีมองด้วยสายตามีความสุข พิรามมองปฐวี นาวินสังเกตเห็นทั้งปฐวีและพิราม ปฐวีนึกได้จึงเดินออกไป นาวินยิ้มแล้วเดินตามปฐวีไป พิรามมองตามปฐวีอย่าง ไม่ค่อยแน่ใจ
นาวินกับปฐวีเดินคุยกันมาตามทาง ปฐวีหน้านิ่ง
“ทำไมหน้าตาแกดูไม่มีความสุขเลยวะ” นาวินถาม
“ชั้นดูทุกข์ขนาดนั้นเลยเหรอ” ปฐวีนึกแล้วยิ้ม “แค่คุณตันหยงฟื้น ชั้นก็ดีใจแล้ว”
“เออ. อย่างนี้ค่อยเป็นไอ้หมอวีหน่อย ตอนอยู่ในห้องเก็กหน้าซะขรึมเชียว”
ปฐวีหัวเราะ
นาวินหมั่นไส้ “แล้วนี่แกคิดจะทำยังไงต่อไปวะ”
“จะทำยังไง ก็ทำให้ดีที่สุด ในฐานะแพทย์”
“ไม่ได้ถามเรื่องการรักษาโว้ย ถามเรื่องส่วนตัว”
นาวินพยักหน้าเป็นเชิงเข้าใจกัน ปฐวีส่ายหน้า
นาวินถาม “ส่ายหน้าหมายความว่าไง”
“ก็หมายความว่าไม่มีอะไร”
นาวินส่ายหน้าแรงกว่าปฐวี ปฐวีมองแล้วยิ้ม
ตันหยงนั่งกึ่งนอนอยู่บนเตียง พิรามส่งยาให้ตันหยงแล้วส่งน้ำให้ดื่ม
“ขอบคุณค่ะ”
“ปรับเตียงอีกหน่อยมั้ย นั่งแบบนี้เมื่อยหรือเปล่า”
“ไม่ต้องค่ะ หยงโอเคแล้ว”
พิรามมองตันหยงอย่างพิจารณาก่อนจะนั่งลงจับมือตันหยงไว้
“คุณยกโทษให้ผมแล้วใช่มั้ย”
ตันหยงมองหน้าพิรามแล้วก็อึดอัดเพราะตันหยงรู้ดีว่ามันไม่เหมือนเดิมแล้ว
ตันหยงฝืนยิ้ม “ค่ะ พิราม อะไรที่มันผ่านมาแล้วก็ให้มันผ่านไป หยงอภัยหมดแล้วค่ะ”
“ผมดีใจที่หยงอภัยให้ผม ต่อไป ผมจะไม่ทำให้หยงเสียใจอีก ผมสัญญา”
ตันหยงอึดอัด
ปฐวีกับหนึ่งฤทัยนั่งดื่มกาแฟด้วยกัน หนึ่งฤทัยมองหน้าปฐวีแล้วยิ้ม
“รู้สึกวีดูสดชื่นขึ้นนะคะ เป็นเพราะคุณตันหยงหรือเปล่า”
ปฐวีชะงัก “คุณตันหยงทำไมหรือครับ”
“อ้าว ก็วีทุ่มเทกับเคสคุณตันหยงมากนี่คะ ตอนนี้เธอฟื้นแล้ว วีน่าจะดีใจกว่าใครนะคะ”
“ไม่หรอกครับ มันน่าจะเป็นครอบครัว กับคู่หมั้นของเค้ามากกว่า”
“คุณพิราม ใช่ค่ะ เค้ารักกันมากจริงๆ หนึ่งยังอิจฉาเลย”
ปฐวีเงียบ
“วีคะ หนึ่งเป็นห่วงวีนะคะ ก่อนคุณตันหยงจะฟื้น หนึ่งเห็นวีเครียด หนึ่งไม่สบายใจเลย” หนึ่งฤทัยเอื้อมมือมาวางทับมือปฐวี “ไม่อยากเห็นวีทุกข์ค่ะ”
ปฐวีเอามือกุมทับมือหนึ่งฤทัยเพื่อปลอบเบาๆ “หนึ่งเป็นเพื่อนที่ดีของผมเสมอ”
หนึ่งฤทัยมองปฐวีอย่างผิดหวัง
พิรามจัดช่อกุหลาบใส่แจกันให้ตันหยง ขณะที่ตันหยงนั่งอยู่บนเตียง
“ผมเอาดอกไม้สวยๆมาให้ หยงจะได้สดชื่นขึ้น”
ตันหยงยิ้มเศร้า
หนึ่งฤทัยเดินเข้ามาพร้อมพยาบาล
“คุณหมอหนึ่ง” ตันหยงมองเลยไปด้านหลัง “หมอปฐวีล่ะคะ”
“หมอวีติดเคสอื่นค่ะ เป็นยังไงบ้างคะ ยังเพลียอยู่หรือเปล่า” หนึ่งฤทัยถาม
ตันหยงเศร้าลง “ดีขึ้นแล้วค่ะ”
ตันหยงซึม พิรามแอบมองอยู่
“ขอหมอตรวจดูหน่อยนะคะ” หนึ่งฤทัยบอก
หนึ่งฤทัยลงมือตรวจตามขั้นตอน
“ชีพจรดี ปอดแข็งแรง ไม่น่ามีปัญหานะคะ อย่าลืมทำกายภาพทุกวันนะคะ ร่างกายจะฟื้นตัวเป็นปกติ หนึ่งขอตัวก่อนนะคะ”
พิรามเดินเข้ามาประคองตันหยง
“ขอบคุณนะครับ หมอหนึ่ง”
หนึ่งฤทัยยิ้มแล้วเดินออกไป
“พร้อมไปทำกายภาพบำบัดหรือยังครับ เดี๋ยวผมพาไปเอง” พิรามบอก
“หยงรู้สึกเพลียๆ วันนี้ขอพักซักวันนะคะ”
ตันหยงล้มตัวลงนอนโดยหันหน้าหนีพิราม
เสียงของหนึ่งฤทัยดังในหัวตันหยง “หมอวีติดเคสอื่นคะ “
ตันหยงคิดในใจ “ใช่สิ ชั้นคงไม่สำคัญสำหรับเค้าอีกต่อไป”
ตันหยงหลับตาลง พิรามมองตันหยงนิ่ง
ปฐวีที่อยู่ในห้องทำงานกำลังนั่งอ่านเอกสาร จริญทิพย์เดินเข้ามาพร้อมดอกไม้ พอจัดเสร็จจริญทิพย์จึงเริ่มพูด
“ดอกไม้จัดเสร็จแล้วค่ะ เอ่อหมอวีคะ ทิพย์ว่าเราเปลี่ยนเป็นดอกไม้แบบอื่นบ้างดีมั๊ยคะ ปักแต่กล้วยไม้ ไม่เบื่อเหรอคะ ลองเปลี่ยนดูบ้างมั้ยคะ”
“.......ตามใจคุณทิพย์เถอะครับ”
ปฐวีนั่งทำงานเงียบๆ จริญทิพย์เดินออก
“ตามใจทิพย์” จริญทิพย์คิด “เดี๋ยวทิพย์ก็จัดดอกรักให้ซะเลย”
ตันหยงนั่งอยู่บนเตียงโดยมองออกไปนอกหน้าต่าง เธอแอบมองสร้อยข้อมือเป็นระยะ พิรามนั่งแอบมองอยู่เงียบๆ
“หยงครับ หยงมีอะไรไม่สบายใจหรือเปล่า”
“เปล่าหรอกค่ะ”
“ผมเป็นห่วงหยงนะ” พิรามมองสร้อยของตันหยง “สร้อยเส้นนี้หยงได้มาตอนไหนหรือครับ”
“เอ่อ...” ตันหยงตอบไม่ถูก
พิรามรอฟัง ตันหยงพูดไม่ออก
ทันใดนั้นพินิจกับบุหงาก็เปิดประตูห้องเข้ามา
“หยง ลูกแม่”
ตันหยงดีใจ “คุณพ่อ คุณแม่”
บุหงาโผเข้ากอดตันหยงไว้ พ่อแม่ลูกกอดกันกลม
“หยงลูกแม่ แม่คิดว่าจะไม่ได้คุยกับลูกอีกแล้ว ลูกแม่ ลูกแม่ฟื้นแล้วจริงๆ” บุหงาดีใจ
“พ่อดีใจที่ลูกกลับมา ลูกพ่อ” พินิจบอก
“คุณพ่อ คุณแม่ หยงคิดถึงคุณพ่อคุณแม่ที่สุดเลย”
“ลูกแม่ ลูกแม่”
พิรามยืนมองภาพตรงหน้า พ่อแม่ลูกกอดกันด้วยความดีใจ
ปฐวีนั่งทำงานบนโต๊ะอย่างต่อเนื่อง แล้วปฐวีก็หยุดทำงานแล้วทำคิ้วขมวด
“ทำไม ทำไมเรายังตัดใจไม่ได้”
ปฐซีถอนใจแล้วหันหน้าหนี ก่อนจะลุกขึ้นเดินออกไป
หนึ่งฤทัยกำลังตรวจคนไข้ที่มีอาการปวดท้องไส้ติ่งอยู่
“ส่งไปเอ็กซเรย์นะคะ ขอผลด่วนเลยนะคะ อาจจะต้องผ่าตัดด่วน” หนึ่งฤทัยบอกพยาบาล
พยาบาลรับแฟ้มแล้วเข็นคนป่วยออกไป
ปฐวีเดินผ่านมา เขามองหนึ่งฤทัยด้วยความแปลกใจ
“หนึ่งยังไม่กลับหรือครับ”
“พอดี หมอตูน ลากะทันหันค่ะ หนึ่งเลยอาสาแทนให้”
“เหนื่อยแย่สิครับ”
“ไม่หรอกค่ะ ช่วยๆกัน แล้ววีล่ะคะ งานเสร็จแล้วหรือ”
“ยังหรอกครับ เดี๋ยวจะขึ้นไปทำงานต่อ”
ปฐวียิ้มให้หนึ่งฤทัยแล้วมองไปทางห้องตันหยงก่อนจะถอนใจ สุดท้ายเขาก็เดินไปอีกทาง หนึ่งฤทัยมองตามปฐวี
ตันหยงนอนหลับอยู่บนเตียง เธอลืมตาขึ้นเห็นปฐวีเปิดประตูเข้ามา ตันหยงก็มองอย่างดีใจ ปฐวีเดินมามองแล้วยิ้มให้
“คนดีของน้าวี” ปฐวีพูด
ปฐวีก้มลงหอมหน้าผาก
ตันหยงดีใจ “น้าวี....”
ทันใดนั้นตันหยงก็รู้สึกตัวตื่นและรู้ว่าเธอแค่ฝันไป ตันหยงนอนเศร้าต่อ
พระอาทิตย์ยามเช้าขึ้น ตันหยงที่อยู่ในห้องพักยังเศร้าๆ
“แม่กอดลูกมาเป็นชั่วโมงแล้วนะ ให้ลูกพักผ่อนเถอะ” พินิจบอก
“ก็แม่ดีใจ และคิดถึงลูกมากนี่นา” บุหงาว่า
หนึ่งฤทัยเปิดประตูเข้ามา ตันหยงห่อเหี่ยว
“สวัสดีค่ะ คุณตันหยง อ้าวคุณอากลับมาแล้วหรือคะ”
อ่านละคร พรพรหมอลเวง ตอนที่ 12/3 วันที่ 28 ก.พ. 56
พรพรหมอลเวง บทประพันธ์ : กิ่งฉัตรพรพรหมอลเวง บทโทรทัศน์โดย : วรวรรณ ชัยสกุลสุรินทร์
พรพรหมอลเวง กำกับการแสดงโดย : ชุดาภา จันทเขตต์
แนวละคร : โรแมนติก - คอมเมดี้
พรพรหมอลเวง ผลิตโดย : บ. เวฟมีเดีย
พรพรหมอลเวงออกอากาศ ทุกวันศุกร์ - เสาร์ และอาทิตย์ เวลา 20.15 น. ทางไททีวีสีช่อง 3
พรพรหมอลเวง เริ่มออกอากาศตอนแรก ในวันศุกร์ที่ 8 ก.พ 56
ที่มา manager