อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 4/5 วันที่ 18 ก.พ. 56
กร้าวสั่งคนงาน“แยกย้ายกันตามหาให้ทั่ว”
คนงานแยกย้ายกันไปตามหา กร้าวหงุดหงิด ลลิตาไม่สบายใจ กลัวแผนแตก รีบเสแสร้ง
“ลิต้าจะช่วยตามหาอีกแรงนะคะ สิตฝากให้ลิต้าดูแลนุช ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับนุช ลิต้าคงไม่กล้าสู้หน้าสิตแน่ๆ”
กร้าวเห็นด้วย
“ดีเหมือนกันครับ”
ลลิตารีบออกไปทางหนึ่ง กร้าวออกไปอีกทาง
ชายธงกับอนุชนั่งรอในห้องเก็บเครื่องมือ อากาศในห้องร้อนอบอ้าว ไม่มีหน้าต่าง อนุชคอแห้ง ชายธงหงุดหงิด
“ผมไม่รอแล้ว”
ชายธงไปหาเครื่องมือมาพังประตู อนุชลุกขึ้น จะช่วยหา แต่หน้ามืด เป็นลม ชายธงตกใจรีบประคอง
“นุช! นุช!”
ด้านนอก ลลิตาเข้ามาหน้าห้องเก็บของ เหลียวมองซ้ายขวา ระวังตัว กลัวมีคนมาเห็น เธอไขกุญแจ ถอดแม่กุญแจที่คล้องประตูออกอย่างเบามือแล้วรีบหลบไปทางอื่น
กร้าว ลลิตาและคนงาน 2-3 คนมารวมกันที่มุมหนึ่งของไร่
“ว่าไง เจอคุณนุชมั้ย”
คนงานต่างส่ายหน้า ลลิตาเสแสร้าง
“ลิต้าก็ไม่เจอ ลิต้าใจคอไม่ดีเลยค่ะคุณกร้าว กลัวว่าจะเกิดเรื่องกับนุช ลิต้าจะทำยังไงดี”
ลลิตาบีบน้ำตา ร้องไห้ กร้าวกังวลเป็นห่วงอนุช
ชายธงนั่งประคองอนุช กังวล คิดหาทาง
“ขอโทษนะนุช”
ชายธงปลดกระดุมเสื้อให้ อนุชมีเสื้อกล้ามใส่ข้างในอีกตัว
หัวหน้าคนงานพาคนคุมห้องเก็บเครื่องมือมาหากร้าว
“เมื่อเช้าคุณนุชบอกว่าจะเอาของที่ห้องเครื่องมือ ผมเห็นว่าคุณนุชเป็นคนสนิทของคุณชาติ ก็เลยให้กุญแจไปแล้วก็ไม่เห็นอีกเลยครับ”
กร้าวรีบร้อนออกไปทันที ลลิตารีบตาม
“คุณกร้าวขา รอลิต้าด้วยค่ะ”
หัวหน้าคนงาน และคนงาน รีบตามกร้าวไป
อนุชรู้สึกตัวตื่นขึ้น ชายธงดีใจ
“นุช”
อนุชจะลุกขึ้น แต่ชายธงประคองไว้
“อย่าเพิ่งรีบลุก เดี๋ยวหน้ามืด”
กร้าวมาถึงหน้าห้องเครื่องมือ แต่ลังเล ไม่กล้าเปิดประตูกลัวจะเจอภาพบาดตาบาดใจ ลลิตารีบยุ
“มัวทำอะไรอยู่คะคุณกร้าว เปิดเลยค่ะ”
กร้าวเปิดประตูห้องเก็บเครื่องมือ พร้อมลลิตาและพวกคนงาน ภาพที่ทุกคนเห็นคือ อนุชอยู่ในอ้อมกอดของชายธงที่ถอดเสื้อ ส่วนอนุชก็เสื้อผ้าหลุดลุ่ย แต่งตัวไม่เรียบร้อย กร้าวและพวกคนงานต่างตกใจ
“นุช”
ลลิตาแกล้งตกใจ โวยวาย
“ตายแล้ว นุช ชายธง ทำอะไรกันน่ะ แล้วทำไมแต่งตัวแบบนี้”
กร้าวโกรธ ไม่พอใจ นึกว่าทั้งสองแอบมาพลอดรักกัน คนงานก็ซุบซิบนินทากัน ลลิตาแอบยิ้มร้าย สะใจที่เล่นงานอนุชได้
ชายธงประคองอนุชเข้ามาในห้องรับแขกบ้านทานตะวัน กร้าวและลลิตาตามมาด้วย ลุงชาติ ป้าพร้อมและขำเห็นอนุชหน้าตาซีดเซียวก็แปลกใจ ชาติหันไปถามชายธง
“เกิดอะไรขึ้น นุชเป็นอะไร”
“นุชเป็นลมครับ”
“มานั่งพักก่อน”
ชายธงประคองอนุชนั่งพัก ป้าพร้อมและขำช่วยดูแลอนุช ป้าพร้อมสงสาร
“โถ คงจะทำงานหนักเกินไป”
กร้าวประชด
“แต่ที่เป็นลมคงไม่ใช่เพราะทำงานหนักหรอก ทำอย่างอื่นมากกว่า”
ชายธงโกรธ ชี้หน้ากร้าว
“หยุดล่วงเกินนุชเดี๋ยวนี้”
อนุชจับแขนชายธง
“ใครอยากจะเข้าใจยังไงก็ช่าง”
อนุชมองกร้าว น้อยใจ ลุงชาติขัดขึ้น
“เอาล่ะๆ พร้อม ขำ พานุชไปพักข้างบน วันนี้ไม่ต้องทำงาน ป๋าอนุญาตให้หยุดหนึ่งวัน”
ชายธง ป้าพร้อม ขำ พาอนุชออกไป ชาติตามไปดูแลอนุชด้วย ลลิตาเกาะแขนกร้าวใส่ไฟ
“ชายธงกับนุชตัวติดกันเป็นปาท่องโก๋ ดูๆ ไปเหมือนคู่รักข้าวใหม่ปลามันที่มาฮันนีมูนกันเลยนะคะ”
กร้าวโกรธ หึง เข้าใจอนุชผิด ลลิตายิ้มร้าย สะใจที่ทำให้ทั้งสองเข้าใจผิดกันได้
อสิตนั่งรถเข็น มองตัวเองในกระจกอย่างกังวล ไม่มั่นใจ เขาจับขอบอ่างล้างหน้า พยายามยันตัวลุกขึ้นยืนและยืนได้ก็ดีใจ เขาลองปล่อยมือ ไม่จับขอบอ่างล้างหน้าก็ยืนไม่ได้ ล้มลงไปนั่งบนรถเข็น
“โอ๊ย”
อสิตทุบรถเข็น เจ็บใจตัวเองที่ยืนไม่ได้ เขาเครียด ทำใจไม่ได้ที่จะต้องไปเจอพวกคนงานในสภาพนี้
ในห้องประชุมบริษัทรัตนกิจก่อสร้าง...อรชา ปรารภและตัวแทนคนงาน 2-3 คนรอคุยกับอสิต
“ผมจะไปตามคุณสิตเองครับ”
ปรารภลุกไปเปิดประตู แต่พอประตูเปิดก็เจออสิตเข็นรถเข็นเข้ามา คนงานทั้งหมดลุกพรวดขึ้นอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง มองอสิตเป็นตาเดียว อสิตพยายามฝืนยิ้ม ไม่อยากให้ทุกคนเห็นความอ่อนแอ
“เรื่องเงินเดือน ผมจะจัดการให้ทุกคนโดยเร็วที่สุด ผมรับรอง”
ตัวแทนคนงานมองหน้ากันอย่างลำบากใจ
“พวกผมตัดสินใจแล้ว พวกผมขอลาออก”
“ผมไม่ได้เป็นอะไร อีกไม่นานผมก็หายแล้ว ถ้าไม่เชื่อผมจะยืนให้ดู”
อสิตล็อกล้อรถเข็น ยันตัวลุกขึ้น แต่ก็ยืนไม่ได้ ทรุดล้มลง อรชาตกใจ
“พี่สิตคะ”
อรชาและปรารภเข้าไปหาอสิต พวกคนงานมองอย่างหมดศรัทธา แล้วออกจากห้องไปทั้งหมด
“กลับมาก่อน อย่าเพิ่งไป”
อสิตพยายามจะยันตัวลุกขึ้น แต่ก็ลุกไม่ไหว ได้แต่ทุบพื้น เจ็บใจตัวเอง
“โธ่เว้ย!”
อรชาและปรารภไม่สบายใจ
ป้าพร้อมและขำช่วยกันทำความสะอาดบ้าน ขำซึมๆไม่มีกะจิตกะใจทำงาน ป้าพร้อมสังเกตเห็น
“เป็นอะไรนังขำ”
ลลิตาเดินผ่าน
“โธ่ ป้า ไม่สังเกตเหรอว่าคุณกร้าวกับคุณนุชดูเย็นชา ไม่พูดไม่จากันเลย”
ลลิตาชะงัก แอบฟังอย่างสนใจ
“วันที่ไปเที่ยวน้ำตกกันยังดีๆ อยู่เลย”
ลลิตาเข้ามาถาม
“แถวนี้มีน้ำตกด้วยเหรอ”
พร้อมกับขำตกใจที่ลลิตามาได้ยิน
อนุชอ่านหนังสือท่องเที่ยวภาษาอังกฤษให้ชาติฟังอยู่ในห้อง โดยมีชายธงนั่งอยู่ข้างๆ กร้าวนั่งอีกข้าง นวดขาให้ชาติ พลางแอบมองอนุชไปด้วย อนุชอ่านจนจบ ลลิตาเข้ามาเกาะแขนกร้าว
“คุณกร้าวขา ที่นี่มีน้ำตกด้วยเหรอคะ”
ชาติหันมาบอก
“มีสิ ที่ท้ายไร่โน่น”
ลลิตาอ้อน
“ลิต้าอยากไปจัง คุณกร้าวพาลิต้าไปนะคะ นะค๊า”
กร้าวอึกอัก ไม่อยากไปกับลลิตาตามลำพัง ชาติเห็นดีด้วย
“ดีเหมือนกัน นุชก็ไปด้วยสิ เอาแต่ทำงาน ไปพักผ่อนซะบ้าง”
อนุชไม่สบายใจ ไม่อยากไปกับกร้าวและลลิตา
“แต่นุชอยากอยู่ดูแลป๋ามากกว่านี่คะ”
“ไม่ต้องห่วงป๋าหรอก พร้อมกับขำก็อยู่ ไปเที่ยวให้สนุกเถอะ”
อนุชไม่ค่อยอยากไป แต่ขัดชาติไม่ได้ กร้าวไม่สบายใจ แต่ลลิตายิ้มพอใจ
บรรยากาศน้ำตกสวยงามร่มรื่น...ลลิตากรี๊ดกร๊าดตื่นเต้น ไปวักน้ำเล่น เธอเกาะแขนออดอ้อนกร้าว
“เล่นน้ำกันนะคะคุณกร้าว”
กร้าวอึดอัดใจ ลลิตาหันไปหาอนุช
“เล่นน้ำด้วยกันมั้ยจ๊ะนุช”
อนุชเห็นท่าทางกร้าวและลลิตาก็ไม่พอใจ
“ไม่ดีกว่าค่ะ นุชอยากเดินเล่นมากกว่า”
อนุชรีบออกไป ไม่อยากเห็นภาพบาดตาบาดใจ ชายธงรีบตามไป ลลิตาใส่ไฟ
“ชายธงกับนุชนี่ตัวติดกัน ไม่ยอมห่างเลยนะคะ สวีทกันน่าดู”
กร้าวมองตามอนุชและชายธง หึงหวง อยากจะตามไป แต่โดนลลิตาเกาะติดหนึบ
อนุชมาที่มุมหนึ่งของน้ำตก ชายธงตามมา
“นุช จะรีบไปไหน รอผมด้วยสิ”
“นุชไม่อยากอยู่เป็นก้างขวางคอใคร”
อนุชโกรธกร้าวมาก
ลลิตาออดอ้อนกร้าว
“ไปเล่นน้ำเป็นเพื่อนลิต้าหน่อยนะคะคุณกร้าว”
“ลิต้าตามสบายเถอะครับ ผมไม่ได้เตรียมเสื้อผ้ามาเปลี่ยน ผมรออยู่ตรงนี้ดีกว่า”
“งั้นก็ตามใจคุณกร้าวค่ะ”
ลลิตาค่อยๆ ถอดเสื้อเชิ้ตตัวนอกออก เหลือแต่เสื้อสายเดี่ยวเซ็กซี่ตัวในและกางเกงขาสั้น จงใจให้ท่าเขา ลลิตาลงเล่นน้ำตก ทำท่าทางเซ็กซี่ยั่วยวน กร้าวอึดอัดใจ ยิ้มให้ลลิตาเป็นมารยาท แล้วมองไปทางอื่น ไม่อยากมอง ลลิตาหงุดหงิดที่เขาไม่เล่นด้วย เลยคิดแผน เธอดำน้ำลงไป กร้าวนั่งชมวิวสักพัก รู้สึกว่าลลิตาเงียบไปก็หันไปมองหา แต่ไม่เจอ เขาร้องเรียก
“ลิต้า”
กร้าวมองไปทั่วบริเวณ ไม่เห็นวี่แววลลิตาก็ตกใจ คิดว่าเธอจมน้ำ เขาถอดเสื้อ แล้วลงน้ำไปหา
กร้าวดำน้ำหาลลิตา เขาเจอเธออยู่ใต้น้ำ ท่าทางนิ่งเหมือนจะจมน้ำ ก็รีบดึงขึ้นมาเหนือน้ำ
“ลิต้า คุณเป็นอะไรรึเปล่า”
ลลิตากลับโอบคอเขาแน่น หัวเราะสนุก
“คุณแกล้งผมเหรอเนี่ย”
ลลิตายั่วยวนสบตาแล้วจะจูบ กร้าวมองนิ่งอึ้ง หน้าเครียด แต่พอเธอจะจูบ เขาก็ผละออก
“ถ้าคุณไม่เป็นไรแล้ว ผมขอตัว”
กร้าวกลับขึ้นฝั่ง ลลิตาผิดหวัง
“คุณกร้าว กลับมาเดี๋ยวนี้นะ คุณกร้าว”
กร้าวไม่ฟัง ออกไปเลย ลลิตาหงุดหงิด ตีน้ำระบายอารมณ์
“อ๊าย”
อนุชและชายธงเดินเข้ามามุมหนึ่งในป่า ชายธงล้วงกระเป๋าหาโทรศัพท์มือถือแต่ไม่มี
“ผมทำโทรศัพท์หล่น”
“นุชช่วยหามั้ย”
“ไม่เป็นไร นุชรออยู่นี่แหละ เดี๋ยวผมมา”
ชายธงออกไป อนุชมองไปด้านหนึ่ง จำทางได้ว่าเป็นทางไปหน้าผา เธอเดินออกไป...อนุชเดินมาถึงหน้าผามองไปรอบๆ นึกถึงกร้าว หญิงสาวเสียใจที่ลืมเขาไม่ลง ขณะเดียวกันนั้นที่ด้านหลังของเธอ กร้าวเข้ามา เห็นอนุชก็ยิ้ม ดีใจที่ใจตรงกัน อนุชตัดใจ จะกลับ หันมาเจอเขาก็ชะงักแปลกใจ
“คุณกร้าว”
อนุชมองสภาพกร้าวที่ตัวเปียกปอน ถอดเสื้อเหลือแต่กางเกง ก็หึง เข้าใจผิด คิดไปเองว่าเขาไปนัวเนียกับลลิตามา
“ผมดีใจที่เจอคุณที่นี่”
กร้าวจับมือเธอมากุมพูดอย่างจริงใจ
“ที่นี่เคยเป็นสถานที่พิเศษของผมคนเดียว แต่ตอนนี้เป็นของเราสองคน คุณคือคนพิเศษสำหรับผม”
อนุชมองตาเขาแล้วนึกถึงคำพูดของลลิตา
“ฉันก็มีหัวใจนะ เจอผู้ชายที่รักเรา…พูดกรอกหูทุกวันว่าเราเป็นคนพิเศษของเขาคนเดียว มันก็อดใจอ่อนไม่ได้”
อนุชเจ็บปวด คิดว่าเขาปากหวานไปทั่ว ไม่มีความจริงใจ
“เรื่องที่เกิดขึ้นที่นี่ ฉันลืมไปหมดแล้ว มันไม่มีค่าพอให้จดจำสักนิด”
กร้าวเสียใจมาก อนุชสะบัดมือจากเขาเดินหนีไป
“จะไปไหน”
อนุชประชด
“ไปหาชายธง”
กร้าวทั้งเสียใจ โกรธและไม่เข้าใจอนุช
“หายใจเข้าออกเป็นชายธง ทำไม ห่างจากมันไม่ได้เลยรึไง”
อนุชประชด
“ใช่ ฉันไม่อยากห่างจากชายธงสักวินาทีเลย”
กร้าวโกรธมาก กระชากเธอมากอดจูบซุกไซร้ประชดประชัน อนุชดิ้นรน
“ปล่อยฉัน”
“ทำเป็นดีดดิ้น ผมรู้ทันคุณหรอกน่ะ สิ่งที่คุณแสดง มันก็แค่มารยา เพื่อปั่นหัวผู้ชายให้มันคลั่ง”
กร้าวกอดจูบอย่างรุนแรง อนุชกัดหูเขาอย่างแรง
“โอ๊ย”
เธอผลักเขาออกร้องไห้ น้ำตาไหลพราก เจ็บปวดใจ
“ฉันคิดว่าคุณจะมีความจริงใจให้ฉัน แต่คนอย่างคุณไม่เคยจริงใจกับใคร คุณเห็นผู้หญิงเป็นแค่ของเล่น คุณมันไม่มีหัวใจ ฉันเกลียดคุณ!”
อนุชวิ่งหนีไป กร้าวเจ็บปวดใจ เข้าใจอนุชผิด
ชายธงถือโทรศัพท์มือถือ เข้ามาที่มุมเดิมที่แยกกับอนุช เขามองหาแต่ไม่เจอก็แปลกใจร้องเรียก
“นุช”
ทางด้านอนุชวิ่งมาที่น้ำตกน้ำตาคลอ ลลิตาเล่นน้ำอยู่คนเดียว เห็นอนุชก็รีบถาม
“อ้าว นุช...เจอคุณกร้าวรึเปล่า”
“เจอค่ะ แต่ไม่รู้ไปไหนแล้ว”
อนุชพยายามกลั้นน้ำตา หลบหน้าหลบตา...ลลิตาโกรธ เกลียดอนุช คิดแผนแกล้ง เธอแกล้งทำเป็นตะคริว จะจมน้ำ ตีน้ำและโวยวาย
“ว้าย ช่วยด้วย”
อนุชตกใจ
“พี่ลิต้า”
อนุชรีบลงน้ำ ว่ายไปช่วยเข้าไปประคอง แต่ลลิตาแกล้ง จับอนุชกดน้ำ
“ว้าย ช่วยด้วยๆ”
อนุชตกใจ
“พี่ลิต้า อย่า...”
ลลิตายิ้มร้าย สะใจ จับอนุชกดน้ำ แต่ทำเป็นโวยวาย
“ช่วยด้วย พี่กลัว”
อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 4/5 วันที่ 18 ก.พ. 56
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง บทประพันธ์ : บุษยมาส (จากเรื่องเดิม นางฟ้าซาตาน)ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง บทโทรทัศน์ : สิริกร
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง กำกับการแสดง : ธนะสิทธิ์ อริยสินวีรกุล
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง แนวละคร : เมโลดราม่า - โรแมนติก
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ผลิตโดย : บริษัท ดาราวิดีโอ จำกัด
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ออกอากาศ : เวลา 20.25 น. ทางช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ
ที่มา manager