อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 5/4 วันที่ 20 ก.พ. 56

อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 5/4 วันที่ 20 ก.พ. 56

“คุณมักจะห่วงคนอื่นก่อนห่วงตัวเองเสมอ ผมรู้จักผู้หญิงคนหนึ่งที่เป็นแบบนี้”
“ใครเหรอคะ”
กร้าวไม่อยากพูดเรื่องแม่ให้อนุชฟัง จึงเปลี่ยนเรื่อง
“พูดไปคุณก็ไม่รู้จักหรอก แต่ผมอยากเป็นคุณสิตจัง”
อนุชขำ

“คุณอยากเดินไม่ได้เหมือนพี่สิตเหรอคะ ไม่ยากหรอกฉันช่วยมั้ย อยากได้แบบไหนล่ะ ตกตึก รถชน รถไฟทับ”
“อ้าว นี่คุณ หาเรื่องผมเหรอ พูดจาอย่างนี้ต้องโดนลงโทษ”
กร้าวจะจับตัว อนุชวิ่งหนี หัวเราะสนุกสนาน

กร้าววิ่งตามอนุชมา กุมมือเธอไว้ สบตาหวานๆ
“เมื่อกี้ผมพูดจริงๆ นะ ผมอยากให้คุณห่วงผมเหมือนที่คุณห่วงคุณสิต อยากให้คุณดูแลผมเหมือนที่ดูแลคุณสิตบ้าง...ได้มั้ยครับ”
อนุชแกล้งเย็นชา
“ไม่ได้ค่ะ”
กร้าวผิดหวัง
“ทำไม”
อนุชยิ้มขำที่แกล้งเขาได้
“ก็คุณไม่ใช่พี่ชายฉันนี่คะ จะเหมือนได้ยังไง”
“ไม่ใช่พี่ชาย งั้นเป็นอย่างอื่นแทนละกัน”
กร้าวส่งสายตาหวาน อนุชเขิน
“พูดอะไรไม่รู้เรื่อง ฉันกลับดีกว่า”
อนุชหันหลังเดินหนีไป แอบยิ้มอายๆ กร้าวมองตามแล้วยิ้ม มีความสุข

ลลิตายื่นกระดาษรายการซื้อของให้แหวน
“ไปซื้อของตามนี้...ซื้อให้ครบนะ”
ลลิตาให้เงินหลายพัน
“ที่เหลือไม่ต้องทอน ฉันให้แก”
แหวนตาโต อยากได้เงิน รีบออกไป อารมณ์ดีที่ได้เงิน ลลิตายิ้มร้ายอย่างมีแผน

อสิตนั่งรถเข็น กำลังดูโทรทัศน์ ได้ยินเสียงลลิตาร้องขอความช่วยเหลือ
“ว้าย ช่วยด้วย สิตขา ช่วยลิต้าด้วย”
อสิตตกใจ
“ลิต้า”
อสิตรีบเข็นรถออกจากห้องไป...อสิตเข็นรถมองหาลลิตาอย่างเป็นห่วง
“ลิต้า คุณอยู่ไหน”
“ทางนี้ค่ะสิต”
สายตาอสิต มองผ่านประตูหลังบ้านออกไปยังสนามด้านหลังบ้าน เห็นลลิตานั่งอยู่ที่พื้นหญ้า ท่าทางเจ็บขา ลุกไม่ไหว
“ช่วยด้วยค่ะสิต ช่วยลิต้าด้วย”
อสิตรีบร้อนเข็นรถจะไปช่วยไม่ทันระวังพื้นต่างระดับ ทำให้รถเข็นเสียหลักจะล้ม อนุชและกร้าวเข้ามาเห็นพอดี อนุชตกใจ
“พี่สิต”
กร้าวรีบประคองอสิตไว้ได้ทัน ทำให้ไม่ล้ม ลลิตาผิดหวัง แล้วนึกได้ แกล้งโวยวายกลบเกลื่อน

“ว้าย ตายแล้ว สิต เป็นไรรึเปล่าคะ”
ไม่นานต่อมา อสิต ลลิตา กร้าวและอนุชคุยกันในห้องรับแขก

“ลิต้าเห็นงูค่ะ ตกใจจะหนี แต่ขาพลิกก็เลยล้มอยู่ตรงนั้น ลุกไม่ไหว โชคดีที่งูเลื้อยลอดรั้วบ้านไป ไม่งั้นลิต้าคงแย่แน่”
อสิตเป็นห่วง
“พี่ได้ยินเสียงร้อง เลยจะไปช่วยลิต้า ลืมไปว่าตรงนั้นเป็นทางต่างระดับ”
กร้าวถอนใจ
“ไม่มีใครเป็นอะไรก็ดีแล้วครับ โชคดีที่มาผมกับคุณนุชมาทัน ต่อไปคุณสิตควรจะระวังให้มากกว่านี้นะครับ”
ลลิตาเสแสร้ง
“จริงด้วยค่ะ ถ้าสิตเป็นอะไรไปเพราะลิต้า ลิต้าต้องเสียใจไปจนตายแน่”
ลลิตาบีบน้ำตา เสแสร้ง อสิตกุมมือ ปลอบโยน ทั้งสามคนไม่มีใครสงสัยอะไร ลลิตาแอบโล่งอก ที่ไม่โดนจับได้

กร้าวเข็นรถให้อสิตนั่ง หยุดที่มุมหนึ่งในสนาม
“ออกมาเปลี่ยนบรรยากาศบ้างก็ดีนะครับ จะได้ไม่เบื่อ”
“ขอบคุณมาก”
ลลิตายืนข้างๆ กุมมือกร้าว เขาตกใจ ลลิตายิ้มให้ อนุชยกของว่างเข้ามาเห็น ลลิตากับกร้าวกุมมือกัน ลับหลังอสิต อนุชเสียใจ สงสารอสิต ทนดูไม่ได้ จึงหันหลังเดินหนีไป กร้าวไม่สบายใจ จับมือลลิตาออกจากมือตน

อนุชเดินหนีมา เจอปรารภยืนหน้าเครียดบอกว่ามีเรื่องจะถาม ทั้งคู่จึงแอบไปคุยกันที่มุมหนึ่ง
“แล้วคุณอรรู้เรื่องนี้รึเปล่า” ปรารภถามเครียดๆ
“นุชไม่ได้บอกพี่อรค่ะ บอกไปพี่อรก็คงไม่เชื่อนุช เพราะทั้งพี่สิตพี่อรเชื่อคุณกร้าวสนิทใจ”
ปรารภกังวล
“ถ้าคุณอรรู้ว่าคุณกร้าวไม่ได้มีคุณอรคนเดียว คุณอรคงจะเสียใจมาก แต่ถ้าไม่บอกความจริง คุณอรก็จะโดนหลอก เราจะทำยังไงกันดี”
ปรารภเป็นห่วงอรชามาก อนุชดูออก
“พี่รภเป็นห่วงพี่อรจังเลยนะคะ”
ปรารภอาย
“พี่ไม่อยากให้คุณอรโดนหลอก”
อนุชรู้ทัน
“พี่รภรักพี่อรใช่มั้ยคะ”
ปรารภตกใจ อาย พูดไม่ออก
“เอ่อ...คือ...พี่...เอ่อ”
“ไม่ต้องพูดนุชก็ดูออกค่ะ ว่าแต่เคยบอกให้พี่อรรู้รึยังคะ”
ปรารภส่ายหน้า
“พี่ไม่กล้าหรอกครับ”
“ต้องบอกให้พี่อรรู้นะคะ ของแบบนี้ถ้าผู้ชายไม่พูด ผู้หญิงก็ไม่กล้าคิดไปเองฝ่ายเดียวหรอกค่ะ”
ปรารภหนักใจ
“จะดีเหรอครับ”
อนุชจริงจัง
“บางทีอาจจะช่วยพี่อรจากคนอย่างคุณกร้าวได้นะคะ”
ปรารภคิดหนัก

ค่ำนั้น กร้าวยื่นเหม่ออยู่ที่ระเบียงห้อง นึกถึงเหตุการณ์หวานซึ้งกับอนุชเมื่อตอนกลางวันแล้วเผลอยิ้มคนเดียว คณิตเข้ามาเห็น แกล้งกระแอม
“อะแฮ่ม”
กร้าวสะดุ้ง หุบยิ้มทันที
“ไหนบอกในหัวมีแต่เรื่องแก้แค้นไง นึกถึงใครบอกมา”
“นึกถึงใคร” กร้าวเสียงสูงทันที “ไม่มี๊ ก็แค่คิดอะไรไปเรื่อย”
“รักใครก็หมั่นไปหาเขาบ่อยๆ ผู้หญิงชอบคนเอาใจใส่ มีเวลาให้”
กร้าวสนใจ
“จริงเหรอ”
“ไหนบอกไม่มีไง”
กร้าวปากแข็ง
“ก็ถามไปอย่างนั้นเอง”
คณิตขำเพื่อน เดินหนีออกไป กร้าวนึกถึงอนุชก็ยิ้มออกมาอีก

ปรารภอยู่ในห้องของเขาที่คอนโด...เขาอ่านหนังสือเกี่ยวกับวิธีบอกรักผู้หญิงไปหลายเล่มแล้วแต่ยังไม่พอ เขาจึงไปเปิดคอมพิวเตอร์เสิร์ชกูเกิ้ลหาวิธีบอกรักผู้หญิง เขาอ่านพลางจดโน้ตไปด้วย หน้าตาเคร่งเครียด
วันใหม่...ปรารภเดินเข้ามาในสวนบ้านวิชเวทย์ ยกหนังสือกองใหญ่มาวางตรงหน้า อนุชตกใจ
“อะไรคะเนี่ย”
ปรารภขอบตาคล้ำ ไม่ได้นอนทั้งคืน คิดหาวิธีบอกรักอรชา
“พี่ตัดสินใจไม่ถูกว่าจะบอกรักคุณอรยังไงดี เลยเอามาให้นุชช่วยเลือกว่าวิธีไหนดี”
อนุชแย่งหนังสือจากมือปรารภมาวางไว้
“นุชว่าลืมที่อ่านไปให้หมดเถอะค่ะ”
ปรารภท้อ
“ทำไมล่ะครับ”
อนุชขำ
“สิ่งที่สำคัญไม่ใช่วิธีการหรอกค่ะ แต่เป็นความจริงใจต่างหาก ลืมที่อ่านไปให้หมด แล้วพูดความรู้สึกออกมาจากใจดีกว่าค่ะ”
ปรารภแปลกใจ
“พูดจากใจเหรอ”
“ใช่ค่ะ พี่รภลองคิดว่านุชเป็นพี่อรสิคะ”
ลลิตาแอบฟังอนุชกับปรารภคุยกันอยู่ที่มุมลับตาในสวน...อรชาเดินผ่านมาอีกมุมเหมือนกัน เห็นอนุชกับปรารภ ก็จะเข้าไปทัก ปรารภกุมมืออนุชสบตาจริงจังมาก รวบรวมความกล้า
“ผมรักคุณ รักตั้งแต่ครั้งแรกที่เราเจอกันในงานเลี้ยง และยิ่งผมรู้จักคุณ ผมก็ยิ่งรักมากขึ้นเรื่อยๆ ผมอยากดูแลคุณไปตลอดชีวิต”
อนุชดีใจ
“ต้องอย่างนี้สิคะ”
อนุชกอดปรารภ รักแบบพี่ชาย
“นุชรักพี่รภที่สุดเลย”
อรชาเข้าใจผิดคิดว่าปรารภกับอนุชรักกัน เธอเหยียบใบไม้แห้งเสียงดัง อนุชกับปรารภหันไปเห็น ต่างตกใจ
“พี่อร”
“คุณอร”
อนุชปล่อยมือจากปรารภ อรชารีบเดินหนีไป อนุชรีบบอกปรารภ
“ตามไปเร็วค่ะ”
ปรารภรีบตามไป อนุชไม่สบายใจ

ลลิตาใช้มือถือถ่ายคลิปอนุชกับปรารภไว้ทั้งหมด ยิ้มร้ายออกมาอย่างมีแผน
อรชาเดินหนีมาที่มุมหนึ่งในบ้าน ปรารภตามมาพยายามอธิบาย

“คุณอรครับ ฟังผมก่อน ผมกับนุช...”
อรชาตัดบท ฝืนยิ้มให้
“อรดีใจด้วยนะคะ”
ปรารภงง
“ดีใจเรื่องอะไรครับ”
“ดีใจที่...คุณรภกับนุช...รักกัน”
ปรารภอึ้ง
“คุณรภเป็นคนดี ถ้านุชมีคนดีๆ อย่างคุณรภคอยดูแล อรก็สบายใจ ไม่มีอะไรต้องห่วงอีก”
ปรารภพยายามจะบอก
“แต่ผมไม่...”
อรชาไม่ฟัง
“อรมีน้องสาวคนเดียว อรฝากด้วยนะคะ”
ปรารถอึ้ง พูดไม่ออก
“รับปากอรสิคะ”
ปรารภเศร้าสลด
“ครับ”
อรชายิ้มให้แต่ในใจเศร้าอย่างบอกไม่ถูก ปรารภเองก็เสียใจที่ทุกอย่างผิดแผน

อรชาเดินหนีมาที่มุมหนึ่งในบ้าน ปรารภตามมาพยายามอธิบาย

“คุณอรครับ ฟังผมก่อน ผมกับนุช...”
อรชาตัดบท ฝืนยิ้มให้
“อรดีใจด้วยนะคะ”
ปรารภงง
“ดีใจเรื่องอะไรครับ”
“ดีใจที่...คุณรภกับนุช...รักกัน”
ปรารภอึ้ง
“คุณรภเป็นคนดี ถ้านุชมีคนดีๆ อย่างคุณรภคอยดูแล อรก็สบายใจ ไม่มีอะไรต้องห่วงอีก”
ปรารภพยายามจะบอก
“แต่ผมไม่...”
อรชาไม่ฟัง
“อรมีน้องสาวคนเดียว อรฝากด้วยนะคะ”
ปรารถอึ้ง พูดไม่ออก
“รับปากอรสิคะ”
ปรารภเศร้าสลด
“ครับ”
อรชายิ้มให้แต่ในใจเศร้าอย่างบอกไม่ถูก ปรารภเองก็เสียใจที่ทุกอย่างผิดแผน

ปรารภเดินเหม่อลอยมา อนุชรออยู่ รีบถาม
“พี่รภ เป็นไงบ้าง พี่อรว่าไง”
ปรารภไม่ตอบ เดินหน้าเศร้าผ่านไป อนุชเห็นสภาพของเขาก็นึกรู้ เธอได้แต่มองตามอย่างไม่สบายใจ แล้วเดินกลับมาหาอรชา
“พี่อรคะ เรื่องนุชกับพี่รภ...”
อนุชพยายามจะอธิบาย อรชาตัดบท

อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 5/4 วันที่ 20 ก.พ. 56

ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง บทประพันธ์ : บุษยมาส (จากเรื่องเดิม นางฟ้าซาตาน)
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง บทโทรทัศน์ : สิริกร
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง กำกับการแสดง : ธนะสิทธิ์ อริยสินวีรกุล
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง แนวละคร : เมโลดราม่า - โรแมนติก
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ผลิตโดย : บริษัท ดาราวิดีโอ จำกัด
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ออกอากาศ : เวลา 20.25 น. ทางช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ
ที่มา manager