อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 5/3 วันที่ 20 ก.พ. 56

อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 5/3 วันที่ 20 ก.พ. 56

คนร้ายทั้งสองคนตามมาทัน
“อยากได้เงินใช่มั้ย กระเป๋าเงินฉันอยู่ในรถ ปล่อยฉันไปเถอะ”
คนร้ายทั้งสองมองกรวิกแล้วยิ้ม ก่อนจะเข้ามารุมจับตัว กรวิกดิ้นรนขัดขืน
“อย่านะ ปล่อยนะ ช่วยด้วย”
คนร้ายชกท้อง กรวิกจุก ร้องไม่ออก คนร้ายทั้งสองคนช่วยกันประคอง โทรศัพท์มือถือของกรวิกหล่นอยู่บนถนน

กร้าวคาดคั้น
“ว่าไง บอกมาว่าคุณวางแผนอะไรไว้กันแน่”
อนุชไม่ตอบ ดูนาฬิกา
“ตามใจ ถ้าไม่บอกก็อยู่ตรงนี้แหละ ไม่ต้องไปไหนทั้งนั้น”

อนุชห่วงกรวิก ในที่สุดเลยสารภาพออกมา
“ฉันนัดนกไว้ที่ร้านนั้น นกมีของขวัญจะให้คุณ”
กร้าวงง
“แค่นี้เหรอ แผนของคุณ”
“ก็ใช่น่ะสิ จะไปกันได้รึยัง ป่านนี้นกรอนานแล้วรีบไปเถอะ ฉันขอร้อง”
กร้าวและอนุชรีบไป

คนร้ายทั้งสองหิ้วปีกกรวิกมาข้างทาง โยนเธอลงกับพงหญ้า กรวิกยกมือไหว้ ร้องไห้ ด้วยความหวาดกลัว
“อย่าทำอะไรฉันเลย ปล่อยฉันไปเถอะ”
คนร้ายคนหนึ่งจับมือเธอไว้ อีกคนปลดเข็มขัดกางเกง ปลุกปล้ำซุกไซร้ กรวิกร้องกรี๊ด ร้องไห้
“อย่า! ช่วยด้วย!”

คณิตขับรถผ่านมา มองเห็นคนร้ายกำลังรุมทำร้ายผู้หญิง เขาขับรถเลยไปแล้ว ถอยรถกลับมาอีกที ส่องไฟหน้ารถไปที่พวกคนร้าย และกดแตรเสียงดังหลายๆ ครั้ง คนร้ายทั้งสองคนต่างตกใจเสียงแตรและแสบตาแสงไฟหน้ารถทั้งสองทำท่าจะเข้ามาทำร้ายแต่คณิตไม่ลงจากรถ แกล้งขับรถพุ่งเข้าจะชนและกดแตรเสียงดังไม่หยุด คนร้ายจะเล่นงานคณิต แต่เพื่อนมันห้ามไว้
“รีบไปเถอะ เดี๋ยวชาวบ้านก็แห่กันออกมาหรอก”
คนร้ายทั้งสองจึงทิ้งกรวิกไว้ และรีบหนีไป คณิตเห็นว่าทั้งสองหนีไปแล้ว รีบลงจากรถ ไปดูอาการกรวิก
“คุณ เป็นอะไรรึเปล่าครับคุณ”
คณิตประคอง แล้วจำได้
“นี่คุณ”
“ช่วยด้วย! ช่วยฉันด้วย!”

กรวิกร้องไห้ หวาดกลัว
อนุชและกร้าวมาถึงร้านอาหารคุยกับพนักงานต้อนรับ อนุชแปลกใจ

“ยังไม่มีใครมาเลยเหรอคะ” อนุชกังวล “ขอบคุณนะคะ”
อนุชโทรหากรวิก แต่ไม่มีใครรับสาย เธอรอจนสายตัดไป
“นกไม่รับโทรศัพท์”
อนุชกังวล กร้าวก็เป็นห่วงกรวิก

กรวิกนั่งพักที่เบาะหลังรถ คณิตใช้ผ้าเช็ดหน้าชุบน้ำดื่มจากขวด ส่งให้เธอเช็ดหน้า
“คุณควรไปตรวจร่างกายที่โรงพยาบาลและไปแจ้งความลงบันทึกไว้ ผมจะเป็นพยานให้”
“ฉันนัดเพื่อนไว้ที่ร้านอาหารใกล้ๆ นี้ ฉันจะไปเจอเพื่อนก่อนค่ะ”
“งั้นผมไปส่งคุณเอง เผื่อพวกนั้นย้อนกลับมาอีก”
“ขอบคุณนะคะ” กรวิกจังใจสั่นด้วยความกลัว

อนุชและกร้าวออกมาหน้าร้านอาหาร มองหากรวิก แต่ไม่มีวี่แวว อนุชใจคอไม่ดี ห่วงเพื่อนมาก เลยต่อว่ากร้าว
“เป็นเพราะคุณคนเดียว ทำเสียแผน”
“อย่ามาพาลใส่ผมนะ ถ้าคุณไม่อุตริวางแผนบ้าๆ ก็คงไม่วุ่นวายแบบนี้”
อนุชเสียใจ
“ฉันทำเพื่อช่วยนก นกเขารักคุณ”
“ไม่ต้องอ้างนก คุณทำเพื่อตัวเองต่างหาก คุณอยากให้ผมเลิกยุ่งกับคุณใช่มั้ย ถ้าคุณรังเกียจผมนัก
ก็บอกมาตรงๆ ไม่ต้องทำถึงขนาดนี้ก็ได้”
“ใช่ ฉันเกลียดคุณ เลิกยุ่งกับฉันสักที ได้ยินชัดรึยัง ฉันเกลียดคุณ!”
กร้าวเสียใจ ไม่อยากฟัง ดึงตัวเธอมาจูบ อนุชตกใจ คณิตและกรวิกเข้ามาเห็นพอดี กรวิกเห็นกร้าวจูบอนุชก็ตกใจ
“นุช...อากร้าว...”
กรวิกมือไม้อ่อน ขวดโหลที่เตรียมมาให้กร้าวหลุดมือ ขวดโหลตกแตกกระจาย ไม่ต่างจากหัวใจของกรวิกในตอนนี้ กร้าวและอนุชได้ยินเสียง หันมาเห็นกรวิกยิ่งตกใจมาก กรวิกเสียใจ วิ่งหนีออกไป
“นก!”
อนุชรีบตามไป คณิตงง
“ไอ้กร้าว...คุณนุช...”
กร้าวรีบตามไป คณิตเลยตามไปด้วยแบบงงๆ ไม่คิดว่ากร้าว อนุชและกรวิกจะรู้จักกัน

อนุชตามมาทัน ดึงกรวิกไว้
“เดี๋ยวนก ฟังนุชก่อน”
กรวิกสะบัด
“ปล่อย”
กร้าวและคณิตตามมา อนุชหันไปหากร้าว
“คุณบอกนกไปสิว่านกกำลังเข้าใจผิด ฉันกับคุณไม่ได้เป็นอะไรกัน”
กร้าวนิ่งเงียบ ไม่ตอบ อนุชตกใจ
“เงียบทำไม บอกนกไปสิ บอกสิ”
กร้าวยืนนิ่ง ไม่พูดอะไร อนุชพยายามอธิบายให้กรวิกเข้าใจ
“ไม่จริงนะนก นกต้องเชื่อนุชนะ นกเข้าใจผิด มันไม่ใช่อย่างที่นกเห็น”
กรวิกเสียใจ ตบหน้า อนุชอึ้งไป
“นก”
กรวิกน้ำตาไหลพราก
“ใช่ นกเข้าใจผิด เข้าใจผิดมาตลอดว่านุชเป็นเพื่อนที่ดีที่สุด นกเพิ่งรู้ว่าไว้ใจคนผิด เพื่อนเขาไม่ทรยศเพื่อนแบบนี้หรอก”
กรวิกเสียใจ วิ่งหนีไป อนุชเสียใจ
“นก”
อนุชจะตามไป กร้าวดึงตัวไว้ คณิตหันมาบอกกร้าว
“ฉันเอง”
คณิตตามกรวิกไป อนุชดิ้นแต่กร้าวไม่ยอมปล่อย
“ปล่อยฉัน”
“ไม่มีประโยชน์ที่จะอธิบายอะไรตอนนี้ อธิบายไปนกก็ไม่ฟังหรอก”
อนุชทุบตีเขา
“ปล่อยฉัน ไม่ต้องมายุ่งกับฉัน สนุกนักใช่มั้ย ที่ทำลายชีวิตฉัน ทั้งพี่อร ทั้งนก ทุกคนเกลียดฉัน ฉันไม่เหลือใครแล้ว ทุกอย่างเป็นเพราะคุณคนเดียว”

อนุชผลักเขา แล้ววิ่งตามกรวิกไป
กรวิกขึ้นแท็กซี่ไป คณิตรีบขึ้นรถ ขับตามไป อนุชวิ่งตามมา แต่ไม่ทันแล้ว จึงตะโกนเรียก

“นก กลับมาก่อน นก!”
อนุชร้องไห้ เสียใจ...กร้าวเสียใจ มองที่พื้น หยิบกระดาษพับรูปหัวใจสีสวยขึ้นมา เขารู้สึกผิดที่จำต้องทำร้ายจิตใจกรวิก

อนุชเข้ามาในห้องนอนอย่างอ่อนแรง ทรุดนั่งลงบนเตียง เธอโทรศัพท์หากรวิกอย่างไม่สบายใจ...กรวิกนอนร้องไห้สะอึกสะอื้น เสียใจ โทรศัพท์บ้านในห้องดังขึ้น แต่เธอไม่รับสาย ใช้หมอนปิดหู ไม่อยากได้ยินเสียง...อนุชรอจนสายตัดไป เธอเศร้าหมองเมื่อเพื่อนไม่ยอมรับสาย อนุชเปิดดูรูปในโทรศัพท์มือถือ เป็นรูปถ่ายคู่กันสมัยเรียนต่างประเทศ ทั้งสองสนิทกันมาก รักกันมาก หญิงสาวน้ำตาไหล เสียใจ กอดโทรศัพท์มือถือที่มีรูปกรวิกแนบอก
“นก...นุชขอโทษ”
อนุชบอกตัวเองอย่างเสียใจ

กร้าวกลับมาที่คอนโดนั่งมองกระดาษพับรูปหัวใจที่เก็บมา เสียใจ รู้สึกผิดต่อกรวิก คณิตเข้าห้องมา กร้าวหันไปถามอย่างเป็นห่วง
“นกเป็นไงบ้าง”
“ฉันตามไปจนถึงบ้าน ท่าทางเขาเสียใจมาก”
“ขอบใจมาก”
กร้าวกลุ้ม รู้สึกผิดต่อกรวิก คณิตถามตรงๆ
“แกคิดยังไงกับคุณนกกันแน่”
“ฉันเห็นเขามาตั้งแต่เรียนมัธยม สำหรับฉัน นกเป็นน้องสาวที่น่ารักคนหนึ่ง แต่ฉันไม่เคยคิดกับเขาเกินกว่านั้น”
“เป็นเพราะแกมีใครในใจรึเปล่า”
กร้าวมีอนุชในใจ แต่ไม่กล้ายอมรับความรู้สึกของตัวเองที่หลงรักลูกของศัตรู
“ตอนนี้หัวใจฉันไม่มีพื้นที่ให้ความรัก มีแต่ความแค้นเท่านั้น”
คณิตไม่สบายใจ รู้ว่ากร้าวปากแข็ง แต่ก็ไม่อยากซักไซร้

ธารินอยู่ในห้องรับแขก รอชายธงอย่างกระวนกระวายใจ ขณะเดียวกันนั้นโทรศัพท์มือถือซึ่งวางอยู่บนโต๊ะดังขึ้น
“พี่ชายธง”
ธารินรีบมาคว้าโทรศัพท์มือถือมาดูหน้าจอโทรศัพท์เป็นเบอร์ที่ไม่ได้เมม ไม่ใช่ชื่อ ธารินผิดหวัง แต่ก็รับสาย ฟังและตอบนิ่งๆ
“โทรผิดแล้วค่ะ”
ธารินตัดสายทิ้ง โยนโทรศัพท์ลงบนโซฟาอย่างเศร้าๆ

วันใหม่ อนุชออกมาจากบ้าน จะเดินไปขึ้นรถแท็กซี่หน้าปากซอย กร้าวขับรถมาจอดขวางหน้าแล้วลงมาจากรถ
“คุณกร้าว” อนุชตกใจ
“ขึ้นรถสิ” กร้าวพูดนิ่งๆ
“คุณจะไปอธิบายให้นกเข้าใจใช่มั้ยว่าเราสองคนไม่ได้เป็นอะไรกัน”
กร้าวนิ่ง ไม่ตอบอะไร อนุชคิดไปเองว่าเขาจะไปหากรวิก เลยรีบขึ้นรถไปกับเขา

ลลิตาอยู่มุมหนึ่งในบ้านกระวนกระวาย ชะเง้อรอกร้าว ขณะเดียวกันนั้นมีเสียงอสิตเรียกดังมา
“ลิต้า...ลิต้า”
ลลิตารำคาญ เธอเข้ามาในห้องอย่างหงุดหงิด
“คุณหายไปไหนมา ผมตื่นมาไม่เห็นคุณ”
“ลิต้าออกไปยืดเส้นยืดสายบ้างสิ อยู่แต่ในห้อง น่าเบื่อจะตาย”
“ผมฝันร้าย ฝันว่าคุณหนีผมไป”
อสิตจับมือลลิตา
“ผมใจคอไม่ดี ขอจับมือคุณไว้อย่างนี้นะ จะได้อุ่นใจ คุณอย่าทิ้งผมไปนะลิต้า ผมคงอยู่ไม่ได้ ถ้าไม่มีคุณ”
อสิตจับมือภรรยาไว้ ยิ้มให้รู้สึกอบอุ่นใจ แล้วนอนต่อ ลลิตาหงุดหงิดที่ต้องอยู่ติดกับอสิตแบบนี้

กร้าวขับรถมาจอดที่สวนสาธารณะ ทั้งสองลงจากรถ
“นกอยู่ที่นี่เหรอคะ” อนุชงง
“ผมไม่ได้พูดสักคำว่าจะไปหานก ผมแค่อยากคุยกับคุณให้รู้เรื่อง”
อนุชผิดหวัง และโกรธ
“ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับคุณ”
อนุชจะเดินหนี แต่เขาขวางไว้
“หลีก ฉันจะไปหานก ฉันจะอธิบายให้นกเข้าใจ ว่าฉันกับคุณไม่ได้เป็นอะไรกัน”
“อธิบายไปก็ไม่มีประโยชน์”
อนุชไม่พอใจ
“ทำไมจะไม่มี นกรักคุณมาก คุณมันเห็นแก่ตัว นึกถึงแต่ตัวเอง เคยนึกถึงความรู้สึกของคนอื่นบ้างมั้ย”
กร้าวน้อยใจ
“แล้วคุณเคยนึกถึงความรู้สึกของผมบ้างมั้ย จับผมไปยัดเยียดให้คนอื่น เห็นผมเป็นตัวอะไร ผมก็มีหัวใจ ผมก็เจ็บเป็นนะ”
กร้าวเสียใจ อนุชอึ้ง
“คุณคิดว่าผมดูไม่ออกเหรอว่าที่ผ่านมานกคิดยังไงกับผม แต่ผมเห็นนกเป็นน้องสาวคนหนึ่งเท่านั้น เมื่อคืนต่อให้แผนคุณสำเร็จ นกก็ต้องผิดหวังอยู่ดี”
อนุชสิ้นหวัง
“นกเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน ฉันไม่ตั้งใจจะทำร้ายนก ฉันไม่อยากให้นกเสียใจ ทำไมมันต้องเป็นแบบนี้”
อนุชร้องไห้ออกมา กร้าวมองอย่างสงสาร
“เรื่องที่เกิดขึ้น ไม่ใช่ความผิดของคุณ ไม่ใช่ความผิดของใครทั้งนั้น แต่ความรักบังคับไม่ได้ วันหนึ่งนกจะเข้าใจ”

กร้าวกอดปลอบ อนุชร้องไห้ในอ้อมกอดแสนอบอุ่นของเขา
ขณะที่ปรารภเอาอาหารมาให้สุนัขจรจัดอยู่ที่หน้าสวนสาธารณะ เขานั่งมองผู้คนในสวน มองผ่านรั้วเข้าไปเห็นกร้าวกอดอนุชอยู่ก็ตกใจ

“คุณกร้าว...นุช...”
อนุชร้องไห้ในอ้อมกอดกร้าว แล้วนึกได้ว่าโดนกอดอยู่ เลยผละจากเขา กร้าวเช็ดน้ำตาให้อย่างอ่อนโยน ทั้งสองสบตากัน ต่างรักกัน แต่ไม่กล้ายอมรับความรู้สึกของตัวเอง
“ฉันอยากกลับบ้านแล้ว” อนุชอายหลบตา
กร้าวน้อยใจ
“ทำไมต้องรีบกลับ อยู่กับผมแล้วลำบากใจมากเหรอ”
“ฉันเป็นห่วงพี่สิต”
กร้าวมองอนุชแล้วนึกถึงแม่ของตัวเอง

ในอดีต กร้าวในวัยเด็กเตะบอลกับเพื่อนๆอย่าง สนุกสนานอยู่ที่สนามฟุตบอลโรงเรียน ชื่นมาเรียกที่ข้างสนาม
“กร้าว กลับได้แล้วลูก”
กร้าววิ่งมาหาแม่ ต่อรอง
“อีกเดี๋ยวนะครับแม่ กำลังสนุกเลย”
“พ่อไม่ค่อยสบาย อยู่บ้านคนเดียว แม่เป็นห่วง”
กร้าวผิดหวังเล็กน้อย แต่ก็ห่วงพ่อเหมือนกัน
“ครับแม่”
กร้าวหันไปโบกมือลาเพื่อนๆ แล้วมาจูงมือชื่น

กร้าวมองอนุช ใจลอยนึกถึงแม่
“ทำไมมองหน้าฉันอย่างนั้น” อนุชแปลกใจ
กร้าวยิ้ม
“คุณมักจะห่วงคนอื่นก่อนห่วงตัวเองเสมอ ผมรู้จักผู้หญิงคนหนึ่งที่เป็นแบบนี้”
“ใครเหรอคะ”

อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 5/3 วันที่ 20 ก.พ. 56

ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง บทประพันธ์ : บุษยมาส (จากเรื่องเดิม นางฟ้าซาตาน)
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง บทโทรทัศน์ : สิริกร
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง กำกับการแสดง : ธนะสิทธิ์ อริยสินวีรกุล
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง แนวละคร : เมโลดราม่า - โรแมนติก
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ผลิตโดย : บริษัท ดาราวิดีโอ จำกัด
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ออกอากาศ : เวลา 20.25 น. ทางช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ
ที่มา manager