อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 8 วันที่ 27 ก.พ. 56

อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 8 วันที่ 27 ก.พ. 56

“หอมแก้มผมก่อน แล้วผมจะปล่อย”
“ปล่อยฉัน”
กร้าวไม่ยอม แต่ยื่นแก้มให้ อนุชไม่มีทางเลือก ต้องหอมแก้ม
“ปล่อยได้แล้ว”
กร้าวยื่นแก้มอีกข้างให้หอม อนุชจำต้องหอมอีกข้าง
“จะปล่อยได้รึยัง”

กร้าวเลยยอมปล่อยอย่างเสียดาย อนุชอายรีบลุกหนีไป กร้าวมองตามยิ้มออกมาอย่างมีความสุข
ภายในสปอร์ตคลับ ชายธงกับธารินตีเทนนิสกันสนุกสนาน ทำกิจกรรมร่วมกัน จนลืมเรื่องเศร้าไปได้บ้าง

“เห็นมั้ยคะ เล่นกีฬาดีกว่าเป็นไหนๆ”
เสียงผู้หญิงคนหนึ่งเรียกเพื่อนดังขึ้น
“นุช”
ชายธงหันขวับ คิดว่าเป็นอนุชกลายเป็นผู้หญิงคนอื่น เขาผิดหวังที่ไม่ใช่หันกลับมา ธารินมองอยู่ รู้ว่าเขายังลืมอนุชไม่ได้ ชายธงเดินหนีออกไป ธารินมองตาม เสียใจที่ชายธงยังไม่ลืมอนุช

อรชาดูโทรทัศน์อยู่ในห้อง เปลี่ยนช่องไปมา แล้วปิดโทรทัศน์อย่างเบื่อหน่าย เธอจึงออกจากห้อง เดินลงบันไดมาถึงประมาณกลางบันไดเกิดหน้ามืด เพราะเก็บตัวอยู่แต่ในห้องนานหลายวัน ไม่ค่อยทานอาหาร สายตาของเธอพร่ามัวเซ จะตกบันได ปรารภเข้ามาเห็น
“คุณอร”
อรชาล้มลงจากบันได ปรารภรีบรับไว้ทัน
“คุณอร”
ปรารภประคองอรชามาที่โต๊ะอาหาร เอายาลมให้ดื่ม อรชาดื่มนิดหน่อยแล้ววางลง หน้าเบ้เพราะกลิ่นรสของยา
“หน้าคุณซีดมากเลย ไปโรงพยาบาลมั้ยครับ” ปรารภเป็นห่วง
“ไม่ต้องหรอกค่ะ อรแค่หน้ามืดนิดหน่อยเอง”
“งั้นทานอะไรหน่อยซะหน่อยมั้ยครับ จะได้มีแรง”
อรชาส่ายหน้า
“อรทานไม่ลงค่ะ”
ปรารภเป็นห่วง แล้วนึกได้รีบเข้าไปในครัวหาผักมาคะเนน้ำให้อรชา
“ดื่มน้ำผักคั้นสดๆ ซะหน่อยนะครับ จะได้สดชื่น”
อรชาดื่ม ปรารภดีใจ มีความสุขที่ได้ดูแล

อนุชอบขนมอยู่ในครัว กร้าวนั่งเฝ้า เธอรู้สึกแปลกๆ ที่เขามานั่งมองจึงพูดแก้เขิน
“ทำไมต้องมานั่งเฝ้าด้วย กลัวอดทานรึไง”
“ไม่ได้นั่งเฝ้าขนมซะหน่อย”
กร้าวยิ้มตาหวาน อนุชเขิน หลบตา รีบเสไปหยิบขนมเข้าเตาอบ แต่ไม่ระวัง เลยโดนส่วนที่ร้อนๆ ของเตา
“โอ๊ย”
กร้าวรีบเข้าไปดู พอเห็นว่าเป็นรอยแดง รีบพาเธอไปที่ห้องรับแขก หายามาทาให้
“ยังเจ็บอยู่มั้ย”
“ไม่แล้วค่ะ ขอบคุณ”
ทั้งสองสบตากัน เขินๆ ไปมาแต่แล้วก็ได้กลิ่นไหม้ กร้าวชะงัก
“กลิ่นอะไรเหม็นไหม้”
อนุชนึกได้
“ตายแล้ว”
อนุชวิ่งไปในครัวนำถาดขนมออกมาจากเตา ขนมไหม้เป็นสีดำ กร้าวตามมามอง
“ไหม้หมดเลย ทำเป็นเปล่าเนี่ย ถามจริง”
“เป็นเพราะคุณนั่นแหละ มาเกะกะในครัว จนฉันเสียสมาธิ”
“อ้าว ทำไม่เป็นแล้วอย่ามาโทษผมสิ”
“ว่าฉันเหรอ คุณต้องรับผิดชอบ ทานเข้าไปให้หมดเลย”
อนุชจะเอาขนมไหม้ยัดปาก กร้าววิ่งหนี อนุชวิ่งไล่ กร้าวหนีๆอยู่หันมากอดอนุชไว้หอมแก้ม
“ฉวยโอกาสอีกแล้วนะ”
“ก็คุณจะให้ผมกินขนมไหม้ ต้องโดนลงโทษ”
กร้าวหอมอีก อนุชกรี๊ดกร๊าด ชาติ คณิต พร้อม ขำ เข้ามา กร้าวกับอนุชอึ้ง อาย รีบผละออกจากกัน

ทุกคนมานั่งคุยกันในห้องรับแขก อนุชอ้อน
“ทำไมป๋ารีบกลับนักล่ะคะ นุชคิดถึงป๋าแย่เลย”
“คิดถึงก็ไปหาที่ไร่สิ”
“นุชอยากไปอยู่กับป๋าที่ไร่จังค่ะ”
กร้าวแกล้งกระแอม
“แต่ผมต้องทำงานที่กรุงเทพ”
“ก็เรื่องของคุณสิ ฉันจะไปอยู่กับป๋า”
“สามีอยู่ที่ไหน ภรรยาก็ต้องอยู่ที่นั่นสิ หรือว่าคุณลืมว่าเราเป็นสามีภรรยากัน สงสัยต้องเตือนความจำ”
อนุชอายมากที่เขาพูดต่อหน้าทุกคน พร้อมกับขำหัวเราะคิกคัก อนุชเปลี่ยนเรื่อง
“นุชทำขนมค้างไว้ เดี๋ยวทำมาให้ป๋าชิมนะคะ”
อนุชเดินหนีออกจากห้องไป
“ป้าไปช่วยค่ะ”
พร้อมและขำตามออกไป กร้าวมองตามยิ้มๆ สายตาเปี่ยมด้วยความรัก ชาติสังเกตเห็น นึกรู้ว่ากร้าวนั้นรักอนุช ขณะเดียวกันนั้นโทรศัพท์มือถือกร้าวดังขึ้น เขามองเบอร์แล้วหน้าเครียดขึ้น ไม่อยากคุยต่อหน้าชาติเพราะคนที่โทรมาคือคนที่เขากำลังว่าจ้างให้ทำลายพวกวิชเวทย์
“เดี๋ยวผมมานะครับ”
กร้าวออกไป ชาติมองตาม สงสัย

กร้าวแอบมาคุยโทรศัพท์เรื่องแผนเล่นงานอสิต หลังจากที่คนงานของอสิตลาออกไปชุดใหญ่ กร้าวก็ส่งคนของตนเข้าไปทำงานให้อสิตและจะก่อปัญหาต่อไป
“ดีมาก คราวนี้อสิตหมดตัวแน่”
กร้าววางสายหันหลังมา เจอชาติมองหน้าด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
“กร้าวคิดจะทำอะไรอีก”
กร้าวอึ้ง รู้ว่าชาติจะต้องห้ามปราม
“จะทำร้ายสามพี่น้องวิชเวทย์ไปถึงไหน ทำกับเขาถึงขนาดนี้แล้วยังไม่พอใจอีกเหรอ”
“บริษัทรัตนกิจก่อสร้างเคยเป็นของพ่อผมครึ่งหนึ่ง แต่ประสิทธิ์ วิชเวทย์ใช้เล่ห์กลโกงเอาไปเป็นของตัวเองทั้งหมด ทำให้พ่อหมดตัวและเป็นหนี้มัน”
“ถ้ากร้าวอยากได้บริษัทคืน ก็เจรจาขอซื้อจากเขาดีๆ ก็ได้ เงินเราก็มี”
“ผมอยากให้พวกวิชเวทย์เจ็บปวด เพราะถูกคนที่ไว้ใจ...คนที่เรียกว่าเพื่อน...หักหลัง เหมือนที่พ่อของผมเคยไว้ใจ เพื่อนที่ชื่อประสิทธิ์ วิชเวทย์!”

ขณะเดียวกัน จานหลุดจากมืออนุชตก ตกแตกเสียงดัง เธอเก็บเศษจาน นิ้วโดนบาด
“โอ๊ย”
พร้อมเป็นห่วง
“เป็นอะไรรึเปล่าคะ”

อนุชไม่สบายใจ รู้สึกใจคอไม่ดี
ชาติไม่สบายใจ พยายามจะปรามหลาน

“ใจคอจะกร้าวจะให้พวกวิชเวทย์หมดตัว ไม่เหลืออะไรเลยรึไง”
“ใช่ครับ ผมจะทำให้พวกเขาหมดตัว ไม่เหลือแม้แต่ที่ซุกหัวนอนมีชีวิตเหมือนลูกไก่ในกำมือผม”
“แล้วอนุชล่ะ เคยคิดถึงความรู้สึกของนุชบ้างมั้ย”
กร้าวเจ็บปวด แต่ดื้อดึง
“ทำไมผมต้องคิดถึงความรู้สึกของนุชด้วย”
“อย่าบอกนะว่านุชไม่มีความสำคัญ ไม่มีความหมายต่อกร้าวเลย”
กร้าวพูดไม่ออก สับสนเหมือนกันระหว่างรักกับแค้น ยังไม่ทันตอบอะไร เสียงแตรรถดังขึ้นหน้าบ้าน ชาติและกร้าวชะงัก แปลกใจว่าใครมา...อนุช พร้อมและขำก็แปลกใจ พร้อมบอกกับอนุช
“คุณนุชไม่ต้องหรอกค่ะ” พร้อมหันไปชวนขำ “ไปนังขำ”
พร้อมกับขำออกไป
รถแท๊กซี่อยู่หน้าบ้าน กดแตรเสียงดังรัว พร้อมกับขำออกมา แปลกใจว่าใครมา ลลิตาเปิดกระจก โผล่หน้ามา
“คุณลิต้า!”
ลลิตาตวาด
“เปิดประตูซินังพวกขี้ข้า”
พร้อมกับขำไม่พอใจ พร้อมแกล้งทำไม่ได้ยิน
“เขาเรียกใครนะนังขำ”
ขำรับมุก
“ไม่รู้สิป้า”
ลลิตาโกรธที่พร้อมและขำไม่ยอมเปิดประตู เลยลงจากรถแท๊กซี่ เปิดประตูเล็กเข้ามาเอง พร้อมและขำเข้าไปขวาง
“มาหาใคร”
“ไม่ใช่เรื่องของพวกแก”
พร้อมและขำพยายามจะขวาง ไม่ให้ลลิตาเข้าบ้าน ลลิตาตบขำล้มลงและผลักพร้อมเซไป
“โอ๊ย”
“ว้ายๆๆ”
ลลิตายิ้มเยาะ
“สมน้ำหน้า”
ลลิตาเดินรีบร้อนเข้ามา เจอกร้าวยืนหน้าเข้มขวางอยู่ ชาติอยู่ด้วย ลลิตาดีใจ เข้าไปเกาะแขนกร้าว
“คุณกร้าวขา”
กร้าวไม่สบายใจ
“คุณมาที่นี่ได้ยังไง”
ชาติระอา
“ลุงกลับก่อนล่ะ ฝากบอกนุชด้วย”
ชาติไม่อยากยุ่ง ออกไป ลลิตาจะเข้าบ้าน กร้าวถามเสียงเข้ม
“จะไปไหน”
“ไปทักทายนุชไงคะ”
กร้าวไม่อยากให้ลลิตากับอนุชเจอกัน จึงดึงออกไปคุยกันที่อื่น

กร้าวดึงลลิตามาคุยที่มุมหนึ่งในสวน
“คุณมาทำไม”
ลลิตาออดอ้อน
“ลิต้าคิดถึงคุณ คุณไม่ไปหาลิต้าบ้างเลย”
“คุณไม่ควรมาวุ่นวายที่นี่”
ลลิตาไม่พอใจ
“ทำไมคะ กลัวนังนุชรับไม่ได้เหรอไง ดีเหมือนกัน มันจะได้ออกไปจากชีวิตคุณซะที”
ลลิตาจะไป กร้าวรีบห้าม
“หยุดนะ”
ลลิตายิ่งโกรธ
“คุณปกป้องมันเหรอ แล้วลิต้าล่ะ คุณเห็นลิต้าเป็นตัวอะไร”
กร้าวไม่อยากให้แผนแตก เลยโกหก
“ผมไม่ได้ปกป้อง แต่ไม่อยากให้เสียแผน”
ลลิตาสงสัย
“แผนอะไร”
“ผมแต่งงานกับอนุชเพราะอยากได้สมบัติของวิชเวทย์ ทั้งบ้านและบริษัท”
“บริษัทที่กำลังจะล้มละลายอย่างนั้น คุณจะอยากได้ไปทำไม”
“ที่ดินที่ตั้งบริษัท ถ้าเอามาพัฒนา จะทำกำไรได้มหาศาล”
ลลิตาตาโตเมื่อกร้าวพูดถึงจำนวนเงิน
“อสิตคงไม่เคยบอกคุณล่ะสิ”
ลลิตาส่ายหน้า กร้าวยุ
“สมบัติของวิชเวทย์ เขาก็คงอยากเก็บไว้แบ่งกันเองกับน้องๆ แต่คุณเป็นภรรยา คุณมีสิทธิ์ในสมบัติพวกนั้น ถ้าผมเป็นคุณ คงไม่ยอมออกมามือเปล่าแน่”
ลลิตาคล้อยตามเพราะโลภ

อนุชยกจานขนมเข้าในห้องรับแขก
“ขนมมาแล้วค่ะ”
ไม่มีใครอยู่แล้ว อนุชแปลกใจ วางจานขนมไว้บนโต๊ะ มองหาชาติ ขณะที่กร้าวยังคุยกับลลิตาอยู่ในสวน
“หมายความว่าคุณไม่ได้รักนุชเลยเหรอคะ”
กร้าวอึ้งถูกถามแทงใจ ลลิตาคาดคั้น
“ว่าไงคะ”
กร้าวยิ้ม
“ไม่เลยสักนิด”
ลลิตาลังเล
“แล้วลิต้าล่ะคะ คุณคิดยังไงกับลิต้ากันแน่”
“คุณอยากรู้เหรอว่าผมคิดยังไงกับคุณ”
กร้าวดึงลลิตามากอดแล้วจูบ...อนุชเดินเข้ามามุมหนึ่งในบ้านมองหาชาติ
“ป๋าคะ”
อนุชแปลกใจที่ไม่มีใครอยู่เลย เธอมองออกไปนอกหน้าต่างเห็นกร้าวยืนหันหลัง แต่ไม่เห็นลลิตา เธอออกไปหาเขา...กร้าวและลลิตากอดจูบกันอย่างร้อนแรง สัดครู่เขาก็ถอนริมฝีปากออก ลลิตาเคลิ้ม กร้าวยิ้ม มองด้วยสายตาแพรวพราว หว่านเสน่ห์
“เชื่อรึยังว่าผมรักคุณ นุชอาจเป็นผู้หญิงที่เพียบพร้อมในสายตาคนอื่น แต่สำหรับผม นุชสู้คุณไม่ได้สักนิด”
ลลิตายิ้มพอใจ ชอบเอาชนะคนอื่นอยู่แล้วโดยเฉพาะอนุช เธอออดอ้อน
“ถ้างั้นคุณก็เลิกกับนุช แล้วแต่งงานกับลิต้าสิคะ”
“ผมจะเลิกกับนุชทันทีที่ผมได้สิ่งที่ผมต้องการ”
ลลิตากังวล
“ลิต้าต้องรออีกนานแค่ไหน”
“คุณก็ช่วยผมสิ เราจะได้อยู่ด้วยกันเร็วๆ”
ลลิตาดีใจ
“ค่ะ ลิต้าจะช่วยคุณ”

อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 8 วันที่ 27 ก.พ. 56

ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง บทประพันธ์ : บุษยมาส (จากเรื่องเดิม นางฟ้าซาตาน)
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง บทโทรทัศน์ : สิริกร
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง กำกับการแสดง : ธนะสิทธิ์ อริยสินวีรกุล
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง แนวละคร : เมโลดราม่า - โรแมนติก
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ผลิตโดย : บริษัท ดาราวิดีโอ จำกัด
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ออกอากาศ : เวลา 20.25 น. ทางช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ
ที่มา manager